ตอนที่ 22เมย์บากหน้ามาหาโบตั๋นถึงที่บ้าน แต่ไม่สามารถเข้าไปได้ บ้านหลังใหญ่ที่เธอเฝ้ารอว่าซักวันคุณไกรจะมาเธอย้ายมาอยู่ที่นี่“ฉันอยากพบคุณโบตั๋นจริงๆ ค่ะ ช่วยฉันหน่อยเถอะ” เมย์ยืนเกาะรั้วอ้อนวอน คนสวนที่กวาดใบไม้อยู่แถวนั้น“เธออยากพบฉันทำไมหรอ บ้านนี้ไม่มีคุณไกรของเธอหรอกน่ะ” โบตั๋นยืนมองจากภายในบ้านมาซักพักแล้ว ให้ใครไล่ก็ไม่ยอมไป ก็อดที่จะเดินออกมาคุยไม่ได้ สงสารเด็กในท้องที่ต้องมายืนตากแดดกับแม่แบบนี้“เมย์ไม่ได้มาหาคุณไกรค่ะ เมย์อยากคุยกับคุณโบตั๋น”“ฉันเคยบอกว่าอย่าเรียกชื่อเล่นฉันนิ”“เมย์ลืม ขอโทษด้วยค่ะคุณวนิดา”“ฉันจะคุยกับเธอ แต่ไม่ใช่ในบ้านนี้ เดี๋ยวให้เลขาติดต่อไปว่าไปเจอที่ไหน วันนี้เธอกลับไปก่อน อย่ามาเป็นลมเป็นแร้งหน้าบ้านฉัน ขี้เกียจเรียกรถปอ.” พูดจบโบตั๋นก็เดินกลับเข้าไปในบ้านทันทีเมย์ยืนกำหมัดแน่น “ เมย์จะรอเลขาคุณวนิดาติดต่อไปนะคะ เมย์ใช้เบอร์เดิมค่ะ” ถ้าเธอไม่หวังให้โบตั๋นถอนฟ้อง เธอไม่มีทางบากหน้ามาขอร้องศัตรูถึงหน้าบ้านขนาดนี้หรอก จากที่ไปบ้านขอคุณไกรมา ดูแล้วคงไม่มีคนช่วยเธอแน่นอนทุกคนรักแต่นังเมียหลวงโบตั๋นให้ดวงใจจัดการนัดเมย์มาคุยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง“เ
ตอนที่ 23หลังจากติดต่อทนายความเพื่อมาดูแลเรื่องคดีความที่โบตั๋นฟ้องหย่า ทนายหลายคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันดูจากเอกสารและหลักฐานประกอบการฟ้องทั้งหมดหมด ยังไงเขาก็แพ้แต่จะเจ็บมากน้อยแค่ไหนอยู่ที่ทางนู้นจะเรียกร้องเท่าไร อยากเจ็บน้อยก็ไกล่เกลี่ย มันติดตรงเขาไม่ได้คุยกับโบตั๋นโดยตรงเลย เจอแต่ทนายของเธอ“ไอ้กาน ที่บริษัทมึงมีตำแหน่งว่างมั้ย” ตอนนี้เขาตกงาน จะกลับไปทำที่บ้านก็ไม่ได้ พ่อบอกให้คุยกับไอ้ภพเอง เพราะพ่อยกโรงงานให้ไอ้ภพไปแล้ว เมย์ก็ท้องอยู่แถมเขาให้เมย์ลาออกจากงานตามเขา“มีแต่ตำแหน่งพนักงานมึงทำได้มั้ยล่ะ” กานต์รีบตอบเพื่อน ที่ไกรฤกษ์ถูกภรรยาฟ้องหย่าเป็นข่าวดังในหมู่เพื่อนพอสมควร“เออ อะไรก็ได้”“แล้วมึงคิดยังไงลาออกว่ะ ยังไงโบตั๋นก็คงไม่กล้าไล่มึงออกผู้บริหารคนอื่นไม่มีทางยอม แต่มึงเสือกลาออกซะเอง” ไม่รู้จะเอาคำไหนมาด่า โง่ได้อีก“กูไม่คิดว่าโบตั๋นจะร้ายกับกูได้ขนาดนั้น นี้ตั้งแต่เกิดเรื่องกูยังไม่ได้เจอไม่ได้คุยเลย”“มึงไปดัดรอที่บริษัทสิ”“กูทำทุกอย่างแล้ว” ไม่ใช่เขาไม่ทำ ลองมาหมดแล้ว แต่เข้าใกล้ตัวเธอไม่ได้เลย“ของใช่ส่วนตัวที่บ้านเมียมึงล่ะ”“เออ กูลืม ขอบใจมึงมากไอ้กานต์”
ตอนที่ 24ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่แยกกับเมย์วันนั้นไกรฤกษ์ก็ไม่ได้กลับไปที่คอนโดอีกเลย เมย์โทรหาเขาทุกวัน อ้อนวอนให้เขากลับไป เธอยืนยันว่าลูกในท้องเป็นลูกเขากับเธอแน่นอน เด็กในท้องแค่โตไวกว่าเด็กคนอื่นๆ เท่านั้น “พี่ไกรอยู่ที่ไหนค่ะ ให้เมย์ไปหาได้ไหม เมย์กับลูกคิดถึงพี่” เมย์ไม่ละความพยายาม เขาจะทิ้งขว้างเธอง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้“ผมทำงานอยู่เมย์”“คุณอยู่กับคุณโบตั๋นใช่ไหม คุณโบตั๋นสั่งไม่ให้คุณมาหาเมย์ใช่ไหมคะ”“อย่าเอาโบตั๋นมาเกี่ยว”“ทำไมคุณปกป้องคุณโบตั๋น ไหนคุณบอกว่ารักเมย์ เมย์ถึงได้ยอมเป็นของคุณ ““เมย์ผมเหนื่อย”“เพราะคุณโบตั๋นขู่ใช่ไหม คุณโบตั๋นฟ้องพี่เพราะอยากได้พี่กลับไป เธอบังคับพี่ด้วยวิธีนี้ใช่ไหม พี่ถึงไม่มาหาเมย์”“เมย์พอเถอะผมต้องทำงานจริงๆ” เขาจะไม่รับสายก็ไม่ได้ เมย์เธอเล่นโทรเข้าออฟฟิศ เขามาทำงานกับกานต์ไม่ได้มีตำแหน่งใหญ่โตเหมือนแต่ก่อน เกรงใจคนอื่น โบตั๋นขู่หรอ เขาติดต่อเธอได้ที่ไหนกันล่ะ นี่เพิ่งฝากทนายไปว่าอยากเข้าไปเก็บของส่วนตัวที่บ้าน วันนี้ล่ะเขาจะง้อให้โบตั๋นยอมใจอ่อนถอนฟ้องและกลับไปเป็นเหมือนเดิมให้ได้“เมย์ไม่พอค่ะ พี่จะปัดความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ได้ เมย
ตอนที่ 25โบตั๋นเดินลงบันไดมาเห็นไกรฤกษ์นั่งอยู่ที่โซฟารับแขก ป้าสายใจขึ้นไปอ้อนวอนขอให้เธอลงมาคุยกับไกรฤกษ์ซักครั้งยังไงก็คนเคยเป็นผัวเมียกัน หนักนิดเบาหน่อยควรหันหน้าคุยกัน โบตั๋นเข้าใจป้าสายใจนะที่ป้าทำแบบนี้ ป้าสายใจหวังดีกับเธอนั้นล่ะ ไม่อยากให้ครอบครัวแตกแยกทุกคนคงจะคิดแบบป้าสายใจนั้นล่ะ ไกรฤกษ์แค่หลงผิดช่วงครั้งชั่วคราวใครไม่มาเป็นเธอไม่รู้หรอก เพราะเธอไม่ได้ไปยื้อแย่ง ไปกอดขาอ้อนวอนให้เขากลับมา ไม่ได้นั่งทนให้เขามีคนอื่นได้เพราะรักคำเดียว ไม่ได้ปล่อยให้เขาไปเสวยสุขกันบนกองเงินทองของเธอเป็นแรมปีให้ทุกคนสมเพชเวทนา ครั้งนี้ทุกคนจึงมองมาเธอใจร้ายเอาเถอะในเมื่อเขาอยากคุยเธอก็จะคุย จะได้เคลียร์กันไปเลย“โบตั๋น” ไกรฤกษ์เมื่อเห็นโบตั๋นลงมาจากชั้นสอง เขารีบวิ่งไปสวมกอดภารยาเอาไว้“คุณมีอะไรคะ ทำไมไม่คุยผ่านทนายมา” ร่างกายรีบสะบัดตัวหนีออกห่างทันที“ผมขอโทษ คุณยกโทษให้ผมได้ไหม”“ค่ะ ฉันยกโทษให้คุณ แค่นี้ไช่ไหมคะ” เธอยกโทษให้เขาได้ ไม่ได้โกรธแค้นอะไร แค่เกลียด“จริงหรอครับ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมกันนะครับ” ไกรฤกษ์ดีใจ ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ รีบขยับตัวหมายจะกอดคนตรงหน้าอีกครั้ง แตากลับ
ตอนที่ 26ในที่สุดเมย์ก็ได้พบไกรฤกษ์ซักที เธอไปรอพอเขาที่ทำบริษัทของกานต์ก็ไม่เจอ โทรไปเขาก็ไม่รับสายเธอ จนวันที่ต้องขึ้นศาลเพื่อไกล่เกลี่ย เธอจึงได้พบเขาพร้อมทนายความ เมธาวีไม่อาจปฏิเสธใดๆ ได้เลย ได้แต่ก้มร้องไห้รับผิด ศาลจึงเมย์เมตตาปรับเธอเพียงครึ่งหนึ่งที่ฝ่ายโจทก์เรียกมา เพราะเห็นแกที่เธอไม่มีรายได้อีกทั้งยังท้องอยู่ ส่วนไกรฤกษ์โดนปรับไปเต็มจำนวน“ผมจะจ่ายให้เมย์เอง แต่มีข้อแม้ เมย์ต้องเลิกยุ่งกับผม” ทันทีที่ก้าวออกมาจากศาล ไกรฤกษ์รีบบอกข้อตกลงทันที เขาเบื่อที่ต้องหนีเมย์เต็มทนแล้ว“พี่ไกรทำแบบนี้กับเมย์ได้ยังไงคะ และลูกและคะ พี่จะทิ้งเมย์กับลูกได้ลงคอจริงๆ หรอ” เมย์โอดครวญเสียงดัง คนบริเวณนั้นต่างหันมามอง“เฮ้อ เมย์เอาแบบนี้แล้วกัน เมย์ตรวจ DNA เด็กในท้องซะ ถ้าเป็นลูกผม ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง”“ไม่ค่ะ พี่ไกรต้องรับผิดชอบเมย์กับลูก พี่ทำให้เมย์เป็นแบบนี้พี่ต้องรับผิดช๊อบ” เมย์เริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยไกรฤกษ์หันซ้ายแลขวา คนเริ่มมองเขาสองคนเยอะขึ้น เธอไม่อายแต่เขาอาย คนหน้าบางจึงรีบหมุนตัวออกจากจุดเกิดเหตุ“พี่ไกร จะหนีเมย์ไปไหนคะ เมย์ไม่ให้พี่ไป” เมย์รีบวิ่งมาคว้าแขนของไกรฤกษ์เอา
ตอนที่ 27“พี่ทศ รอดาด้วยค่ะ”เสียงใคร ไกรฤกษ์จึงหันไปตามเสียง “โบตั๋น คุณยอมมาเจอผมแล้วหรอ” ไกรฤกษ์โผเข้าไปกอดร่างบางที่กำลังเดินมาหาเขา“อะไรกันค่ะพี่ทศ” ดารีบพลักคนตัวโตออก พี่ทศมาทำรุ่มร่ามกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน เขาแต่งงานแล้วนะ“ทศ ใครหรอครับโบตั๋น” ไกรฤกษ์ยังคงสับสนกับสรรพนามที่ถูกเรียก“พี่ทศหัวไปกระแทรกอะไรมากันค่ะ นี้ดาเอง ไม่ใช่โบตั๋น แนะใครคือโบตั๋น ดาจะฟ้องพี่ปลา”ไกรฤกษ์พิจารณาคนตรงหน้า เธอเด็กว่าโบตั๋นในตอนนี้ แต่หน้าตาคือโบตั๋นไม่ผิดแน่นอน“ใครคือปลา”“พี่ปลาเมียพี่ทศไง หัวพี่ไปกระแทกอะไรมาจริงๆ ด้วย ปะดาพาไปหาหมอ” ดาจากตอนแรกคิดว่าทศคงจะแกล้งเธอเล่นแต่ถ้าลืมพี่ปลาได้ก็ไม่ปกติแล้วไกรฤกษ์ขืนตัวเอาไว้ รีบประมวลผลก่อนที่จะถูกลากไปโรงพยาบาลบาล “ดา ใช่มั้ย พอดีพี่เดินชนประตูมา เลยหลงๆ นิดหน่อย ถ้าปลาเป็นเมียพี่แล้วดากับพี่เป็นอะไรกัน”ดายิ้มบางในแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก “ดาคือน้องสาวที่รักพี่ทศที่สุดไงค่ะ”“ดา” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปิดกระจกรถเรียกคนตัวเล็กตรงหน้าไกรฤกษ์“ภพมารับแล้ว ดาต้องไปแล้วเดี๋ยวตกเครื่อง ไปน่ะ” ร่างบางเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วขึ้นรถไป หลังจากไปบนขอเจ
ตอนที่ 28โบตั๋นยืนมองร่างไกรฤกษ์ที่นอนนิ่งไม่ไหวติ่งอยู่บนเตียงคนไข้ แขนที่หักและกระดูกซี่โครงเกือบจะหายสนิทแล้ว ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีท่าที่ทีจะฟื้นขึ้นมาเลย หมอลงความเห็นว่าไกรฤกษ์กลายเป็นเจ้าชายนิทรา คุณลุงไกรณรงค์ขอร้องให้โบตั๋นมาเยี่ยมไกรฤกษ์ที่โรงพยาบาล ยังไงทั้งคู่ก็ยังอยู่ในสถานะสามีและภรรยากันไกรฤกษ์ดึงเช็งการหย่ามาเรื่อยจนมันยืดเยื้อ หลังจากศาลตัดสิน ก็ยังไม่ได้ไปหย่ากันให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะคนบนเตียงประสบอุบัติเหตุทันทีที่ก้าวพ้นประตูศาล ไกรฤกษ์ประสบเหตุแบบที่เธอเคยโดน คนต้นเหตุก็คนเดียวกัน“ขอบใจแกที่ยอมมา” ภพวางมือบนบ่าบางของโบตั๋น เขาขอร้องให้เธอมาเยี่ยมพี่ชายเขาตลอด แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะมา เขาก็ไม่ได้ดึงดัน เพราะเข้าใจเธอดีว่าไม่อยากจะพบหน้าพี่ชายเขา ไม่ว่าจะสถานะไหน“อืม” ร่างบางพยักหน้า เธอทราบข่าวของไกรฤกษ์ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ แต่เธอก็ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่ว่าภพจะชวนเธอมากี่ครั้ง จนเขายอมแพ้ไปเอง ที่เธอไม่มาไม่ใช่ด้วยสาเหตุใดๆ อย่างที่คนอื่นเข้าใจ เธอไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาเยี่ยมเขา ตอนเธอเจียนตาย เขาเคยเหลียวแลเธอหรือเปล่าล่ะ“ถ้าพี่ไกรรู้ว่า
ตอนที่ 29ระหว่างที่หมอตรวจอาการต่างๆ ของไกรฤกษ์ที่เพิ่งฟื้น สายตาขอคนที่นอนบนเตียงมองมาที่โบตั๋นและภพตลอดเวลาพี่ชายเขาเรียกโบตั๋นว่าดา พี่เขาจำคนผิดหรือเปล่า ภพได้แค่ยืนคิดเงียบ แต่โบตั๋นถึงขึ้นสะดุ้งกับชื่อนั้น ดาคือใคร“อาการโดยรวมของคนไข้ปกติ อาจจะยังเบลอๆ อยู่บ้างเพราะหลับไปนอน ปรับตัวอีกซักพักก็กลับมาปกติเหลือแค่ถอดเผือกที่แขนครับ” หมอหนุ่มเดินมาแจ้งอาการของคนไข้กับญาติ หลับไปนานอยู่ก็ฟื้นแบบไม่มีสาเหตุ ทำเอาหมอไปไม่เป็นเหมือนกัน“ดา” เมื่อหมอและพยาบาลออกจากห้องไป ไกรฤกษ์หันไปเรียกหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้อง“คุณเรียกฉันใช่ไหม” โบตั๋นยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟารับแขก ไกรฤกษ์เรียกเธอว่าดา แสดงว่าเขาไปรู้ไปเห็นมาสินะคนบนเตียงพยักหน้า “พี่เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอพาไปพี่ไปเจอดา และทำให้พี่รู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับโบตั๋นและลูก พี่ขอโทษ” ไกรฤกษ์น้ำตาไหล เขาฟื้นกลับมา เขาได้กลับมาแล้ว กลับมาไถ่บาป“มึงพูดเรื่องบ้าอะไรว่ะ นอนเยอะจนสับสนหรอ นี้โบตั๋นไม่ใช่ดา และลูกอะไรของมึง” ไกรภพเดินมาจับแขนพี่ชาย พูดบ้าอะไรของมันว่ะ“กูนอกใจโบตั้น”“เรื่องนั้นเขารู้กันทั้งประเทศแล้วเว้ย”“ภพ ฟังคุณไกรพ
พิเศษภพชาติผูกพัน 3คุณยายมินตรา มาเคารพศพเพื่อนสนิท ครั้งหนึ่งเธอเคยบริจาคไต หนึ่งข้างให้สมัยยังสาวๆ“ทศ” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างรูปถ่ายชาตะมรณะ หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามีของเธอที่เสียไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเด็กหนุ่มยกมือไหว้ผู้สูงวัยที่มางานศพของคุณปู่เขา เห็นคุณพ่อบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณปู่“ไหว้พระเถอะลูก ชื่ออะไร อายุเท่าไรนะเรา” คุณยายมินตราเอยถามเด็กหนุ่มตรงหน้า“ชื่อไกรฤกษ์ ปีนี้อายุ 15 ปีครับ”คุณยายมิตราคอยช่วยเหลือเรื่องการเงินต่างของบริษัทคุณไกรณรงค์ ลูกชายของเพื่อนสนิทอยู่เสมอ มักจะให้ไกรณรงค์พาไกรฤกษ์มาหาด้วยที่ครั้งที่เธอนัดเจอไกรณรงค์ เธอเอ็นดูไกรฤกษ์เหมือนลูกเหมือนหลานอีกคนหนึ่ง ด้วยนิสัยใจคอและหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามี จนออกปากกับคุณไกรณรงค์ให้ไกรฤกษ์หมั้นหมายกับหลานสาวคนเดียวอย่างวนิดา“พ่อไกรณรงค์ยกนายไกรฤกษ์ให้หมั้นหมายกับโบตั๋นหลานสาวขอฉันได้ไหม ฉันแก่แล้วจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ มีห่วงอยู่อย่างเดียว คืออยากให้โบตั๋นได้คู่ครองที่ดี คอยดูแลกันไปตลอดชีวิต” โบตั๋นคล้ายกับดาน้องสาวข้างบ้านที่เธอเอ็นดู ส่วนไกรฤกษ์ก็คล้ายทศสามีของเธอ ดาและทศรักและเกิ้อกูลดูแลกันม
พิเศษภพชาติผูกพัน 2ตอนนี้ดาเรียนชั้นมัธยมปลายกำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย เธอปักใจเชื่อมาโดยตลอดว่าทศคือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้จากการจมน้ำเมื่อสมัยยังเด็ก พี่ชายข้างบ้านที่โตมาด้วยกัน“ปลา นี้ดาน้องข้างบ้านผม น้องดานี้แฟนพี่ชื่อปลา” ทศพาแฟนสาวมาแนะนำให้ครอบครัวรู้จัก และไม่ลืมที่จะแนะนำดาให้รู้จักกับปลาด้วย ดาเปรียบเสมือนน้องสาวของเขา“สวัสดีค่ะ พี่ปลา” ดายกมือไหว้แฟนสาวของทศ ดารู้มาตลอดว่าทศมีคนรักอยู่แล้ว และรีกเธอแบบน้องสาวเท่านั้นมินตรายกมือรับไหว้สาวน้อยที่แหนหนุ่มมัดจะพูดถึงบ่อยๆ “นี้หรอน้องดา น้องสาวทศ น่ารักจัง พี่ลูกคนเดียว ดามาเป็นน้องสาวพี่อีกคนนะ พี่ฝันอยสกจะมีน้องสาวมาตลอดเลยแต่แม่ไม่ยอมมีให้” มินตราเดินเข้าไปควงแขนน้องสาวคนใหม่ของเธอ“ดาขอตัวก่อนนะคะ พอดีนัดภพติวหนังสือ” ดายกมือไหว้ทั้งคู่ก่อนจะขอตัวเดินไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ไม่ไกล ภพคือเพื่อนสนิทต้องแต่ชั้นประถมของดา ภพย้ายมาเรียนกลางเทอมทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อน บังเอิญภพอยู่บ้านข้างๆ ดา ทำให้ทั้งสองรู้จักและเริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ จนวิ่งเล่นด้วยกันตั้งแต่นั้นมา“หน้าบูดมาเชียว โดนใครขัดใจมาว่ะไอ้ตูด” ภพเอยแซวเพื่อนที่หน้
พิเศษ ภพชาติผูกพัน 1“พี่ทศขา” ร่างอ้วนวิ่งกระหืดกระหอบมาหาพี่ชายข้างบ้าน เนื่องจากเป็นบ้านหลังใหญ่ เห็นวิวทะเลชัดเจนทำให้ที่ดินแถวนี้ค่อนข้างแพง คนที่อยู่รอบๆ ล้วนเป็นครอบครัวที่มีฐานะ หรือซื้อทิ้งเอาไว้เป็นบ้านพักตากอากาศเท่านั้น ทำให้แถวนี้มีบ้านอยู่ไม่กี่หลัง ทศจึงเป็นเพื่อนเล่นคนเดียวของเด็กหญิงดาอายุ 8 ขวบ ส่วนทศอายุ 15 ปี ถึงแม้จะอายุห่างกันถึง 7 ปี แต่ก็ถือว่าไกล้เคียงกันมากที่สุดในระแวกนี้แล้ว“วิ่งช้าๆ ค่ะน้องดา เดี๋ยวหน้าคะมำ” ทศตะโกนบอกน้องน้อยบ้างบ้าน เขาเห็นดามามาตั้งแต่ตัวแดงๆ อุ้มกันมาตั้งแต่ยังเป็นทารกน้องดารีบแบมืออวดของในมือทันที่ที่วิ่งมาถึงที่ม้านั่งที่ทศนั่งอยู่“พี่ทศดู่สิค่ะ น้องดาเก็บได้ที่ริมหาด สีสวยมั้ย ลายนี้น้องดายังไม่มีเลยค่ะ” มือป้อมๆ แบอวดเปลือกหอยสีสวยที่เกขได้จากชายหาด“น้องดาไปที่หาดกับใครค่ะ” ตาทศมองเปลือกหอย แต่เสียงเขียวใส่คนตัวเล็ก“ไปคนเดียวค่ะ” ดาตอบเสียงอ้อมแอ้ม“คุณป้าสั่งไว้ว่ายังไง ห้ามไปเล่นที่ชายหาดคนเดียวโดยไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ทำไมดาไม่เลื่อฟังแบบนี้” คุณป้ามากำชับเขาห้ามน้องดาไปเล่นที่หาดคนเดียว มันอันตรายคลื่นลมทะเลเอาแน่เอานอนไม่ไ
ตอนที่ 31หลังจากไกรฤกษ์ออกจากโรงพยาบาล เขาก็มาจัดการเรื่องหย่ากับโบตั๋นทันที เขาไม่แบ่งสินสมรสใดๆ จากโบตั๋นแม้แต่อย่างเดียว ทุกอย่างที่เคยได้เคยมีเขายกให้เธอทั้งหมด ส่วนเมย์หลักจากที่ฝากให้มาทำงานที่โรงงานของไกรภพ เขาก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวใดๆ กับเมย์อีกเลย ได้ข่าวจากภพเพียงว่าเมย์ตรวจDNAลูกเธอกับแฟนเก่าทันที ทางนู้นก็รับผิดชอบส่งเสียงเลี้ยงลูกแค่ลูกเท่านั้นหลังจากจัดการเรื่องราวทั้งหมดเรียบร้อย ไกรฤกษ์ก็บวชทันที แม้จะเป็นที่แปลกใจทุกคนไม่น้อยที่อยู่ไกรฤกษ์ก็มาบอกว่าจะบวชตลอดชีวิต แต่ทุกคนก็อนุโมทนาบุญด้วยโบตั๋นยกสำรับกับข้าวมาถวายเพลพระใหม่ เธออนุโมทนาบุญกับการบวชของไกรฤกษ์ด้วยใจจริงไกรฤกษ์ ได้ฉายาใหม่ว่า พชฺชโร ซึ่งมีความหมายว่า ผู้ที่ตัดสินใจกระทำแต่ความดีพระพชฺชโร นั่งอยู่บนศาลาการเปรียญรอฉันเพล มองภพและโบตั๋นที่นั่งเคียงข้างกัน ไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติสองคนนี้ก็ไม่เคยอยู่ห่างสายตากันเลย จากนี้ไปเรื่องราวทั้งหมดคงจะดำเนินไปในทิศทางที่ถูกที่ควรชักทีส่วนเขาตั้งใจจะบวชเรียน อุทิศส่วนกุศลให้ลูกของเขาและครอบครัวตลอดชีวิตอย่างที่รับปากกับเจ้าแม่เอาไว้โบตั๋นและไกรภพมักจะไปไหนมาไหนด้ว
ตอนที่ 30เมย์ดีใจมากที่ไกรฤกษ์ฟื้นและติดต่อหาเธอ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอลำบากมาก เธอขอความช่วยเหลือจากโป้งก็โดนปฏิเสธตอกหน้ากลับมา ‘จะให้เราเชื่อได้ยังไงว่าลูกเรา ในเมื่อเมย์ก็คบคนอื่น ‘“พี่ไกร เมย์ดีใจที่พี่ไกรหายดีแล้ว เมย์ขอโทษเมย์ไม่ได้ตั้งใจผลักพี่ไกร” เมย์ยกมือไหว้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วย“เมย์ พี่ขอโทษในเรื่องที่ผ่านมา พี่รู้ว่าเด็กในท้องเมย์ไม่ใช่ลูกพี่ พี่ออกจากโรงพยาบาลพี่จะบวชไม่สึกตลอดชีวิต” ไกรฤกษ์มองหน้าท้องที่โย้ของเมย์“แล้วเมย์กับลูกจะทำยังไงต่อไป” เมย์ยืนร่ำไห้“พี่ฝากงานที่โรงงานของที่บ้านให้ ใครไม่รักเมย์ แต่เมย์ยังมีลูกนะ “ ไกรฤกษ์พูดเตือนสติ“ขอบคุณนะคะ” เมย์ยอมรับทั้งน้ำตา ไม่มีทางให้เธอเลือกมากนัก ลูกก็กำลังจะคลอด“กรรมใดที่ข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินท่านไว้ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ขอท่าน ได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อละซึ่งเวรภัยต่อกันและกัน และเพื่อประโยชน์ต่อการเข้าสู่สมณธรรมของข้าพเจ้าด้วยเทอญ” ไกรฤกษ์กล่าวขออโหสิกรรมกับคนตรงหน้า“เมย์ อโหสิกรรมให้คุณไกรค่ะ”หลังจาก
ตอนที่ 29ระหว่างที่หมอตรวจอาการต่างๆ ของไกรฤกษ์ที่เพิ่งฟื้น สายตาขอคนที่นอนบนเตียงมองมาที่โบตั๋นและภพตลอดเวลาพี่ชายเขาเรียกโบตั๋นว่าดา พี่เขาจำคนผิดหรือเปล่า ภพได้แค่ยืนคิดเงียบ แต่โบตั๋นถึงขึ้นสะดุ้งกับชื่อนั้น ดาคือใคร“อาการโดยรวมของคนไข้ปกติ อาจจะยังเบลอๆ อยู่บ้างเพราะหลับไปนอน ปรับตัวอีกซักพักก็กลับมาปกติเหลือแค่ถอดเผือกที่แขนครับ” หมอหนุ่มเดินมาแจ้งอาการของคนไข้กับญาติ หลับไปนานอยู่ก็ฟื้นแบบไม่มีสาเหตุ ทำเอาหมอไปไม่เป็นเหมือนกัน“ดา” เมื่อหมอและพยาบาลออกจากห้องไป ไกรฤกษ์หันไปเรียกหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้อง“คุณเรียกฉันใช่ไหม” โบตั๋นยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟารับแขก ไกรฤกษ์เรียกเธอว่าดา แสดงว่าเขาไปรู้ไปเห็นมาสินะคนบนเตียงพยักหน้า “พี่เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอพาไปพี่ไปเจอดา และทำให้พี่รู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับโบตั๋นและลูก พี่ขอโทษ” ไกรฤกษ์น้ำตาไหล เขาฟื้นกลับมา เขาได้กลับมาแล้ว กลับมาไถ่บาป“มึงพูดเรื่องบ้าอะไรว่ะ นอนเยอะจนสับสนหรอ นี้โบตั๋นไม่ใช่ดา และลูกอะไรของมึง” ไกรภพเดินมาจับแขนพี่ชาย พูดบ้าอะไรของมันว่ะ“กูนอกใจโบตั้น”“เรื่องนั้นเขารู้กันทั้งประเทศแล้วเว้ย”“ภพ ฟังคุณไกรพ
ตอนที่ 28โบตั๋นยืนมองร่างไกรฤกษ์ที่นอนนิ่งไม่ไหวติ่งอยู่บนเตียงคนไข้ แขนที่หักและกระดูกซี่โครงเกือบจะหายสนิทแล้ว ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีท่าที่ทีจะฟื้นขึ้นมาเลย หมอลงความเห็นว่าไกรฤกษ์กลายเป็นเจ้าชายนิทรา คุณลุงไกรณรงค์ขอร้องให้โบตั๋นมาเยี่ยมไกรฤกษ์ที่โรงพยาบาล ยังไงทั้งคู่ก็ยังอยู่ในสถานะสามีและภรรยากันไกรฤกษ์ดึงเช็งการหย่ามาเรื่อยจนมันยืดเยื้อ หลังจากศาลตัดสิน ก็ยังไม่ได้ไปหย่ากันให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะคนบนเตียงประสบอุบัติเหตุทันทีที่ก้าวพ้นประตูศาล ไกรฤกษ์ประสบเหตุแบบที่เธอเคยโดน คนต้นเหตุก็คนเดียวกัน“ขอบใจแกที่ยอมมา” ภพวางมือบนบ่าบางของโบตั๋น เขาขอร้องให้เธอมาเยี่ยมพี่ชายเขาตลอด แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะมา เขาก็ไม่ได้ดึงดัน เพราะเข้าใจเธอดีว่าไม่อยากจะพบหน้าพี่ชายเขา ไม่ว่าจะสถานะไหน“อืม” ร่างบางพยักหน้า เธอทราบข่าวของไกรฤกษ์ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ แต่เธอก็ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่ว่าภพจะชวนเธอมากี่ครั้ง จนเขายอมแพ้ไปเอง ที่เธอไม่มาไม่ใช่ด้วยสาเหตุใดๆ อย่างที่คนอื่นเข้าใจ เธอไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาเยี่ยมเขา ตอนเธอเจียนตาย เขาเคยเหลียวแลเธอหรือเปล่าล่ะ“ถ้าพี่ไกรรู้ว่า
ตอนที่ 27“พี่ทศ รอดาด้วยค่ะ”เสียงใคร ไกรฤกษ์จึงหันไปตามเสียง “โบตั๋น คุณยอมมาเจอผมแล้วหรอ” ไกรฤกษ์โผเข้าไปกอดร่างบางที่กำลังเดินมาหาเขา“อะไรกันค่ะพี่ทศ” ดารีบพลักคนตัวโตออก พี่ทศมาทำรุ่มร่ามกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน เขาแต่งงานแล้วนะ“ทศ ใครหรอครับโบตั๋น” ไกรฤกษ์ยังคงสับสนกับสรรพนามที่ถูกเรียก“พี่ทศหัวไปกระแทรกอะไรมากันค่ะ นี้ดาเอง ไม่ใช่โบตั๋น แนะใครคือโบตั๋น ดาจะฟ้องพี่ปลา”ไกรฤกษ์พิจารณาคนตรงหน้า เธอเด็กว่าโบตั๋นในตอนนี้ แต่หน้าตาคือโบตั๋นไม่ผิดแน่นอน“ใครคือปลา”“พี่ปลาเมียพี่ทศไง หัวพี่ไปกระแทกอะไรมาจริงๆ ด้วย ปะดาพาไปหาหมอ” ดาจากตอนแรกคิดว่าทศคงจะแกล้งเธอเล่นแต่ถ้าลืมพี่ปลาได้ก็ไม่ปกติแล้วไกรฤกษ์ขืนตัวเอาไว้ รีบประมวลผลก่อนที่จะถูกลากไปโรงพยาบาลบาล “ดา ใช่มั้ย พอดีพี่เดินชนประตูมา เลยหลงๆ นิดหน่อย ถ้าปลาเป็นเมียพี่แล้วดากับพี่เป็นอะไรกัน”ดายิ้มบางในแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก “ดาคือน้องสาวที่รักพี่ทศที่สุดไงค่ะ”“ดา” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปิดกระจกรถเรียกคนตัวเล็กตรงหน้าไกรฤกษ์“ภพมารับแล้ว ดาต้องไปแล้วเดี๋ยวตกเครื่อง ไปน่ะ” ร่างบางเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วขึ้นรถไป หลังจากไปบนขอเจ
ตอนที่ 26ในที่สุดเมย์ก็ได้พบไกรฤกษ์ซักที เธอไปรอพอเขาที่ทำบริษัทของกานต์ก็ไม่เจอ โทรไปเขาก็ไม่รับสายเธอ จนวันที่ต้องขึ้นศาลเพื่อไกล่เกลี่ย เธอจึงได้พบเขาพร้อมทนายความ เมธาวีไม่อาจปฏิเสธใดๆ ได้เลย ได้แต่ก้มร้องไห้รับผิด ศาลจึงเมย์เมตตาปรับเธอเพียงครึ่งหนึ่งที่ฝ่ายโจทก์เรียกมา เพราะเห็นแกที่เธอไม่มีรายได้อีกทั้งยังท้องอยู่ ส่วนไกรฤกษ์โดนปรับไปเต็มจำนวน“ผมจะจ่ายให้เมย์เอง แต่มีข้อแม้ เมย์ต้องเลิกยุ่งกับผม” ทันทีที่ก้าวออกมาจากศาล ไกรฤกษ์รีบบอกข้อตกลงทันที เขาเบื่อที่ต้องหนีเมย์เต็มทนแล้ว“พี่ไกรทำแบบนี้กับเมย์ได้ยังไงคะ และลูกและคะ พี่จะทิ้งเมย์กับลูกได้ลงคอจริงๆ หรอ” เมย์โอดครวญเสียงดัง คนบริเวณนั้นต่างหันมามอง“เฮ้อ เมย์เอาแบบนี้แล้วกัน เมย์ตรวจ DNA เด็กในท้องซะ ถ้าเป็นลูกผม ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง”“ไม่ค่ะ พี่ไกรต้องรับผิดชอบเมย์กับลูก พี่ทำให้เมย์เป็นแบบนี้พี่ต้องรับผิดช๊อบ” เมย์เริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยไกรฤกษ์หันซ้ายแลขวา คนเริ่มมองเขาสองคนเยอะขึ้น เธอไม่อายแต่เขาอาย คนหน้าบางจึงรีบหมุนตัวออกจากจุดเกิดเหตุ“พี่ไกร จะหนีเมย์ไปไหนคะ เมย์ไม่ให้พี่ไป” เมย์รีบวิ่งมาคว้าแขนของไกรฤกษ์เอา