บทที่ 286

หรงจือจือพูดอย่างราบเรียบ “ก็แค่ของนอกกาย การได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขต่างหากที่สำคัญที่สุด”

ตอนแรกจงเจิ้งอวี้รู้สึกดูแคลนในท่าทีอมทุกข์ของหรงจือจือ แต่เมื่อฟังถึงตรงนี้จึงค่อยเข้าใจว่าความยากลำบากของหรงจือจือนั้นน่าจะเกินกว่าที่นางจินตนาการไว้

หากไม่หมดหนทางจริงๆ หญิงสาวคนใดจะคิดทำลายรูปโฉมของตัวเองกัน?

ภายในใจอดรู้สึกเห็นใจขึ้นมาไม่ได้ “เจ้าอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม อย่าได้สิ้นหวังและอย่าทำอะไรสุดโต่ง”

หรงจือจือ “แน่นอนเจ้าค่ะ”

มีหญิงสาวคนใดไม่ชอบความสวยความงามบ้างกัน? หากไม่จำเป็นจริงๆ นางเองก็ไม่อยากทำแบบนั้น

จงเจิ้งอวี๋มองนางด้วยความตื่นตกใจครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ข้ามีเรื่องอยากให้เจ้าช่วย!”

หรงจือจือประหลาดใจเล็กน้อย ด้วยฐานะของจงเจิ้งอวี๋แล้วจะมีเรื่องอะไรที่ต้องให้นางช่วยกัน?

นางพินิจพิเคราะห์แล้วตอบ “เชิญท่านหญิงพูดเจ้าค่ะ”

จงเจิ้งอวี๋ “ช่วงนี้ข้าถูกใจบุรุษผู้หนึ่ง อยากให้เจ้าช่วยเป็นแม่สื่อ วางใจได้ หากงานนี้สำเร็จ ข้าจะตอบแทนเจ้าแน่นอน”

ใบหน้าของหรงจือจือกระตุก รู้สึกว่าคำพูดนี้ฟังดูไร้ที่มาแปลกๆ

จวนอ๋องจวินต้องการหาคู่ให้จงเจิ้งอวี๋ เหตุใดต้องให้นางช่วยเหลือด้วย? อีกอย่