LOGINShare
บทที่ 32
Last Updated:
2025-03-06 10:18:43พอกลับออกมาเขาก็นอนอีกฝั่งของเตียง ฉันลังเลแต่เขากลับตบลงเตียงดังปุ ปุ
“ผมเล่าเรื่องครอบครัวให้คุณฟังขนาดนี้แล้วยังต้องกลัวอะไรอีก” ฉันก้มลงนอนหันข้างไปทางฝั่งเขาอย่างว่าง่ายพร้อมกับหมอนข้างคนท้องที่สอดใต้ท้องเอาไว้เขาเอื้อมมือมาสัมผัสหน้าท้องนูนแถมเจ้าตัวเล็กยังเคลื่อนไหวคล้ายฉีกแข้งขาอยู่ข้างในบอลลูนใบเล็กอย่างไม่ชอบใจนัก
“นี่ก้นหรือเปล่า” เขาหัวเราะเมื่อเห็นว่าหน้าท้องปูดโปนโย้เย้ไปมาน่าจะซนน่าดู
“รู้หรือยังว่าเพศอะไร”
“แล้วคุณล่ะอยากได้เพศอะไร” เขาเลิกคิ้วพลางทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยปนขำออกมา
“ผมเลือกได้ที่ไหนไม่ว่าเพศอะไรก็ดีทั้งนั้นขอแค่เขาคลอดออกมาสมบูรณ์แข็งแรงเป็นพอ”
“ฉันคิดว่าคุณอยากได้ลูกชายเสียอีก”
“ผมไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าตัวเองจะกลายมาเป็นพ่อคน”
เกิดความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งห้องมีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาที่ดังอยู่อย่างนั้นฉันเม้มปากเป็นเส้นตรงไหนๆเรื่องก็มาถึงขั้นนี้การมีลูกสักคนต้องคิดให้ถี่ถ้วนไม่ใช่เฉพาะเงินแต่ต้องใช้เวลาด้วยกว่าเด็กคนหนึ่งจะเติบโตต้องช่วยกันเลี้ยงทั้งหมู่บ้านไม่เกินจริงจะเที่ยวดื่มเหล้ายาปาร์ตี้เมื่อก่อนก็ทำไม่ได้การมีลูกทำให้พ่อแม่เสียเวลาชีวิตส่วนตัวไปมากเลยทีเดียวและหลายคู่มักจะแยกทางหรือเห็นสันดานที่แท้จริงเมื่อมีลูกคล้ายกับว่าเขาเกิดมาต้องการความรักฝ่ายหญิงอาจทุ่มเทมากไปจนละเลยฝ่ายชายฝ่ายหญิงเองด้วยเพราะการตั้งครรภ์ทำให้สรีระรวมไปถึงฮอร์โมนเปลี่ยนไปนิสัยการกินทุกอย่างเปลี่ยนหมดรวมไปถึงอาจเติมเต็มได้ไม่เหมือนเดิมเรื่องเซ็กซ์ก็เป็นปัญหาที่หลายคู่ต้องเลิกราจะว่าไม่สำคัญเลยก็ไม่ใช่
การจะสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์พูนพร้อมไม่ได้อาศัยความรักเพียงอย่างเดียวและการแต่งงานไม่ใช่เรื่องของคนสองคนเสมอไป
“ผมรู้ว่าคุณเองก็ไม่ได้อยากจะเป็นแม่คนในเวลานี้ผมแค่อยากรู้ว่าทำไมคุณถึงเก็บเด็กไว้โดยที่ไม่ปริปากบอกผมสักคำ”
“ฉัน” ความสับสนความวิตกกังวลฉายชัดบนใบหน้ารูปไข่นั้นฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะเอ่ยตอบเสียงแผ่วเบา
“ตอนนั้นฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีเขา…กว่าจะรู้ตัวก็ย่างสามเดือนไปแล้วไม่รู้สิบอกตรงๆฉันจำเรื่องราวคืนนั้นแทบไม่ได้แม้จะจำได้ก็ไม่คิดจะสานสัมพันธ์ต่อ”
“ทำไม”
“คุณไม่คิดว่าเราต่างกันเกินไปบ้างเหรอ” ฉันขบริมฝีปากพลางเอ่ยความรู้สึกนึกคิดในตอนนั้นและเขาเองก็อดทนรอฟังอย่างใจเย็น
“ไม่ว่าฐานะทางบ้านการงานไม่มีสักข้อที่ฉันเทียบคุณได้และอีกอย่างฉันกลัว…กลัวว่าคุณจะไม่ยอมรับและมองว่าฉันเป็นผู้หญิงหน้าไม่อายที่เอาลูกในท้องมาผูกมัดฉันถามคุณจากใจ…ถ้าไม่มีเด็กคนนี้เราสองคนจะมีวันนี้ไหมวันที่ฉันจดทะเบียนสมรสเป็นภรรยาของคุณอย่างถูกต้องตามกฎหมายฉันยอมเลี้ยงลูกคนเดียวดีกว่าถูกพ่อของลูกด่าทอและมองฉันในแง่นั้น”
เราต่างก็สบตากันอยู่อย่างนั้นไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมาอีกความเงียบครั้งนี้ทำให้เราต่างก็คิดทบทวนตัวเองอีกอย่างฉันอยากจะพูดคุยกับเขาให้ชัดเจนถึงการมาอยู่ด้วยกันเพราะอะไรเหตุใดแล้วอนาคตที่เหลือจะทำอย่างไรต่อไปควรจะขบคิดเสียตั้งแต่ตอนนี้ขนาดคนที่เริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยความรักยังเปลี่ยนแปลงได้ในระยะเวลาไม่นานนับประสาอะไรกับพวกเราทั้งคู่
“คุณคิดมากจริง”
“คุณต่างหากที่คิดน้อยไป”
“ผู้หญิงเราตั้งท้องมีลูกทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตก็เปลี่ยนแปลงไปหมดไม่นับเรื่องสรีระการงานกว่าเด็กคนหนึ่งจะโตต้องใช้เวลาผู้หญิงเสียโอกาสในการเจริญเติบโตในหน้าที่การงานเป็นหลังบ้านไม่มีสังคมมีแต่ลูกและสามีเรื่องเงินก็ต้องพึ่งพาสามีฉันคิดว่าเรื่องพวกนี้เหมือนเป็นวัฒนธรรมของญี่ปุ่นที่ผู้หญิงแต่งงานแล้วต้องมาเป็นแม่บ้านแต่สำหรับฉัน…สิ่งเหล่านั้นคือความไม่แน่นอนการเอาชีวิตของคนสองคนไปฝากไว้กับสามีที่ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เขาจะเปลี่ยนไปหรือเปล่ามีงานมีสังคมพบปะผู้คนมากหน้าหลายตามีโอกาสเติบโตทางด้านการงานการเงินแต่แม่บ้านหรือผู้หญิงที่เลี้ยงลูกไม่มีอะไรเลยสูญเสียไปทุกสิ่งอาจรวมไปถึงตัวตนคุณจะไม่ให้ฉันคิดมากได้ยังไง”
ฉันเม้มปากพูดเสียยืดยาวไม่รู้ว่าเขาจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อไหมความคิดความอ่านของฉันไม่เหมือนคนญี่ปุ่นหากเขาอยากจะเลี้ยงลูกกับฉันอย่างแรกเขาต้องเข้าใจความคิดความอ่านของสังคมที่ฉันเติบโตฉันไม่กล้าไปหวังเอาน้ำบ่อหน้าอีกอย่างหากวันหน้าเลิกรากันไปจริงๆลำพังฐานะอย่างฉันจะเอาปัญญาที่ไหนไปขึ้นศาลสู้กับเขาเรื่องปกครองลูก
“อีกอย่างฉันอาจไม่ใช่แม่ที่ดีหรือเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น” ฉันหลุบตามองหมอนข้างตรงหน้าไม่สบตาเขาอีก
“ไม่คาดหวังไม่ผิดหวังผมไม่คาดหวังว่าคุณจะเป็นแบบไหนอีกอย่างเราต่างก็โตมาในสภาพสังคมและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันเพราะฉะนั้นผมเคารพในการตัดสินใจของคุณและผมเข้าใจว่าคุณกังวลความไม่แน่นอนแต่อย่างน้อยเราก็ควรจะเปิดใจเรียนรู้ซึ่งกันและกันไม่ใช่เหรออีกอย่างอย่าเอาสภาพสังคมนั้นมาตัดสินคนทั้งหมด”
ฝ่ามืออุ่นนั้นทาบลงมาบนหัวก่อนจะลูบแล้วเกลี่ยผมทัดหูให้ฉันก่อนจะวางฝ่ามือลงบนหน้าท้องของฉันอีกครั้ง
“อีกอย่างผมก็ขอโทษคุณด้วย”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“ทุกอย่างถ้าไม่ใช่เพราะผมคุณคงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้”
ฉันขยุ้มผ้าห่มแน่นก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายฉันซ่อนใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาใต้ผ้าห่มก่อนจะรู้สึกถึงอ้อมแขนที่สอดเข้ามาที่ต้นคอรั้งตัวฉันให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขาโดยมีหมอนข้างคั่นกลางอ้อมแขนนั้นกอดปลอบประโลมฉันอยู่อย่างนั้นค่อนคืนอีกทั้งเป็นคืนแรกที่ฉันหลับตานอนด้วยความสบายใจคล้ายกับว่าความเครียดก่อนหน้านั้นถูกระบายออกไปด้วยหยาดน้ำตาว่ากันว่าคนท้องจะเซ้นซิทีฟง่ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนับว่าคืนนี้เราต่างก็ขยับชิดใกล้ย่นระยะห่างที่ทอดยาวไม่มีทีท่าว่าจะมาบรรจบกันกลับกลายเป็นว่าสิ่งเล็กๆในท้องของฉันเป็นสะพานใจที่ทำให้เราทั้งสองได้มีโอกาสเปิดใจเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
Related chapters
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 33
ฉันนอนตื่นสายกว่าปกติเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก่อนปาไปค่อนคืน ลืมตาตื่นตอนเช้าก็ไม่เจอเขาแล้ว หากเขายังนอนอยู่ตรงนี้ฉันก็คงไม่รู้จะทำหน้ายังไงเหมือนกัน เมื่อคืนไม่รู้ว่าฉันผล็อยหลับไปตอนไหน พอนึกไปถึงเมื่อคืนที่ฉันร้องไห้ต่อหน้าเขาอย่างหน้าไม่อายก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าคำขอโทษของเขาจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อยการที่เขาเอ่ยคำขอโทษออกมาโดยที่ฉันไม่ได้เอ่ยปากร้องขอ ก็แสดงว่าเขาอาจจะเอ่ยออกมาจากใจ การเป็นพ่อแม่คนไม่ใช่ว่าทำลูกเกิดมาก็เป็นพ่อแม่ได้เลยแต่การจะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งเป็นผู้ปกครองที่ตัดสินใจแทนเด็กที่อายุไม่บรรลุนิติภาวะเป็นตัวอย่างเป็นต้นแบบที่ดีให้เขาได้เจริญรอยตามนั่นล่ะถึงจะเรียกว่าพ่อแม่แม้จะตื่นแล้วแต่ก็ยังไม่ลุกจากเตียงก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาฉันแกล้งหลับตานอนแน่นิ่งคล้ายว่ายังไม่ตื่น“ผมรู้ว่าคุณตื่นแล้ว” ฉันที่แสร้งคลุมโปงก่อนหน้าเลิกผ้าห่มออกมาจ้องเขาที่ปลายเตียง“เลยเวลาอาหารเช้าแล้วนะคุณเจ้าตัวเล็กคงหิวแล้วล่ะลุกมาทานอะไรสักหน่อยแล้วค่อยนอนก็ได้” พอเห็นเขาสวมเสื้อยืดกางเกงห้าส่วนแถมยังผูกผ้ากันเปื้อนแบบนี้เหมือนพ่อบ้านยังไง
Last Updated : 2025-03-06โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 34
“แอร์ราคาตั้งห้าหมื่นแถมยังเปลี่ยนทั้งสองห้องด้วยฉันว่ามันแพงไป”“แต่สุขภาพที่ดีซื้อไม่ได้ด้วยเงิน” ฉันอ้าปากค้าง “อีกอย่างที่คุณนอนไม่ค่อยหลับเพราะว่าฝุ่นภายในห้องมันเยอะผมลองไปเปิดดูที่กรองแสดงว่าคุณไม่เคยทำความสะอาดเลยล่ะสิ” ฉันหน้างอง้ำก็จริงอย่างที่เขาว่าแถมเถียงไม่ออกอีกต่างหาก“ที่มันแพงเพราะว่ามันมีระบบกรองอากาศในตัวอีกอย่างไม่มีตะแกรงที่ต้องถอดออกมามันจะทำความสะอาดฝุ่นแล้วรวมอัดเป็นก้อนเราก็แค่ถอดมันออกมาทิ้งแค่นั้น” เขาร่ายคุณสมบัติของมันยาวจนฉันฟังแทบไม่ทันฉันก็ได้แต่ตกลงอีกอย่างคนจ่ายเงินไม่ใช่ฉันนี่นาตกบ่ายพวกเราก็ไปห้างไปเลือกดูของใช้สำหรับเด็กอ่อนเขาลิสต์รายชื่อมายาวเกือบหนึ่งหน้ากระดาษเอสี่“เชื่อเถอะฉันว่าอันนี้ไม่ได้ใช้” เขาเลิกคิ้วก่อนจะมองหน้าฉันสลับกับของตรงหน้า“มีไว้ไม่ได้ใช้ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี” เพราะเขาพูดแบบนี้ฉันก็ไม่มีคำพูดอะไรจะโต้แย้งอีกคนงกอย่างฉันดูคุณภาพของสินค้าเปรียบเทียบกับอีกหลายยี่ห้อส่วนเขาหยิบเอาๆหยิบเอาจนเต็มตะกร้าไปหมด “คุณรู้เหรอว่าเพศอะไร”“เพศไม่มีสีสักหน่อยเด็กผู้ชายสวมสีชมพูก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรน่ารักออก” ผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันทึ่งไม่รู้กี่
Last Updated : 2025-03-06โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 35
ตั้งแต่เขาย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกับฉันก็ไม่เห็นเขาใช้รถของตัวเองได้แต่ใช้รถญี่ปุ่นของฉันไปไหนมาไหนตอนนี้เขาเองก็ทำหน้าที่เป็นสารถีมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลที่ฉันได้ซื้อแพ็คเกจคลอดไว้อีกทั้งเป็นโรงพยาบาลที่มีล่ามคอยสื่อสารภาษาญี่ปุ่นให้เสร็จสรรพแม้ค่าคลอดจะแพงแต่ก็ไม่ต้องวุ่นวายเรื่องเอกสารเพื่อแจ้งเกิดฉันจองโรงพยาบาลแห่งนี้ไว้เผื่อเป็นทางเลือกไม่คิดว่าโชคชะตาจะพัดพาให้ริวอิจิมาเจอเราแม่ลูกได้ทันเวลาพอดี ฉันนอนลงบนเตียงถกชายเสื้อขึ้นเพื่ออัลตราซาวด์แบบสี่มิติภายในจอเห็นเจ้าจิ๋วตัวน้อยอย่างเห็นได้ชัดจมูกนี่ได้พ่อมาเชียวอีกทั้งยังดูดนิ้วเล่นอีกการมาโรงพยาบาลครั้งนี้ของฉันแตกต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมาความรู้สึกอบอุ่นความรู้สึกที่โดดเดี่ยวอ้างว้างก่อนหน้ากลับผ่อนคลายขึ้นเมื่อมีใครอีกคนคอยแบ่งเบาอยู่เป็นเพื่อนคุยมาโรงพยาบาลด้วยกันฉันเองก็เป็นแม่คนครั้งแรกอีกทั้งไม่มีใครให้คอยปรึกษาถามไถ่และที่กังวลที่สุดคือการคลอดการคลอดธรรมชาติไม่เหมือนการผ่าที่สามารถกำหนดวันและเวลาได้แน่นอนอีกอย่างการผ่าแพงเพิ่มขึ้นไปอีกหลายหมื่นด้วยความงกและอยากจะคลอดธรรมชาติดูสักครั้งว่าความรู้สึกที่ว่าเจ็บเจียนตายมันเป็นยังไ
Last Updated : 2025-03-06โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 36
ไป ๆ มา ริวอิจิก็ขนของใช้ส่วนตัวของเขา รวมทั้งเสื้อผ้ามาไว้ที่ห้องฉันจนหมด อีกทั้งยังเอาแบบบ้านมาให้ฉันเลือกอีก หากเจ้าจิ๋วเริ่มโตต้องมีพื้นที่ให้วิ่งเล่นเขาว่าอย่างนั้น ฉันพลิกดูแต่ละหลังด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก บ้านเดี่ยวในเมืองราคาถูกซะเมื่อไหร่ เมื่อเห็นราคาที่ไม่รวมที่ดิน ตัวบ้าน ไหนจะของตกแต่งฉันก็แทบจะตาถลนออกจากเบ้าอยู่แล้ว แต่อีกฝ่ายกลับพลิกดูเหมือนไม่สะทกสะท้านกับราคาฉันเอนหลังเปิดดูโบชัวร์ของบ้านแต่ละแบรนด์รวมไปถึงทำเลและโรงเรียนแต่ฉันก็ยังกังวลว่าเขาจะย้ายกลับไปอยู่ที่ญี่ปุ่นเมื่อไหร่ “คุณจะอยู่ที่นี่เหรอคะ” เขาชะงักก่อนจะหันหน้ามาถามฉัน“หรือว่าคุณอยากย้ายไปอยู่ญี่ปุ่น”“เปล่าค่ะฉันก็แค่กังวล”“ผมอยู่ได้ทุกที่…ถ้ามีคุณกับลูก” ฉันก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากเอาไว้ไม่รู้ว่าผู้ชายที่ดูแบดๆเหมือนคุณชายเจ้าสำราญจะมีมุมนี้ด้วยไม่แปลกใจว่าทำไมสาวๆถึงหลงเขานักรูปหล่อไม่พอยังเต๊าะเก่งอีกเฮ้อ…หัวใจดวงน้อยของฉันช่วงนี้ทำงานหนักเหลือเกิน“แล้วครอบครัวของคุณละคะ” อดที่จะถามไม่ได้อย่างฉันเองตัวเปล่าเล่าเปลือยไม่มีพ่อแม่ที่ต้องคอยดูแลไม่เหมือนกันกับเขาเห็นว่ายังอาศัยอยู่บ้านเดียวกับมารด
Last Updated : 2025-03-06โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 37
แม้แต่ตอนอาบน้ำเขาบอกว่ากลัวฉันจะเป็นอะไรไปเพราะว่าเท้าที่เริ่มบวม หรือไม่รู้ว่าเป็นอาหารตาให้เขาได้แทะโลมกันแน่ สองร่างอิงแอบแช่อ่างอยู่ด้วยกันอย่างนั้น การมีเงินนี่สามารถจ้างผีให้โม่แป้งยังได้เหมือนที่สุภาษิตจีนว่าไว้ไม่มีผิด ชีวิตประจำวันของฉันเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากเมื่อริวอิจิมาอยู่ด้วย เขาเปลี่ยนและต่อเติมห้องใหม่ รวมไปถึงเครื่องใช้ไฟฟ้าต่าง ๆ รวมไปถึงเฟอร์นิเจอร์ ลำพังมนุษย์เงินเดือนอย่างฉันมีคอนโดให้ซุกหัวนอนโดยที่ไม่ต้องผ่อนก็ถือว่าดีมากแล้ว คอนโดนี้แม้จะเก่าหลายสิบปีแต่ก็มีการซ่อมแซมปรับปรุงให้เหมือนใหม่อยู่เสมอ แน่ล่ะสิค่าส่วนกลางก็หลายพันต่อเดือน ถ้าปล่อยให้ตึกโทรมนิติคงถูกลูกบ้านโวยตายแน่ อ่างอาบน้ำแบบทันสมัยก็ถูกติดตั้งด้วยเช่นกันแถมยังปรับอุณหภูมิได้ฉันนั่งทับอยู่บนหน้าขาของเขาตอนนี้เราต่างก็เปลือยเปล่าแช่น้ำ“ร้อนไปหรือเปล่า” ฉันส่ายหน้าแถมยังก้มหน้างุดจ้องมองหน้าท้องตัวเองปล่อยให้เขากอดฉันอยู่อย่างนั้นอีกอย่างไม่อยากจะดิ้นหรือขยับส่งเดชกลัวว่าหนอนยักษ์จะตื่นขึ้นมาพอเห็นความยาวของมันฉันก็กลัวว่าจะรับไม่ไหว“เท้าคุณบวมมากใกล้คลอดแล้วไม่ยืนนานๆจะดีที่สุด”“ให้นั่งๆนอนๆอย่
Last Updated : 2025-03-06โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 38
กลางดึกเที่ยงคืนฉันนอนไม่หลับ รู้สึกเหมือนปวดหนักแต่นั่งก็ไม่ออก และรู้สึกว่ามดลูกบีบรัดตัวถี่มากกว่าปกติ ‘ไม่ใช่มั้ง!’ กำหนดคลอดก็คืออีกสองวันข้างหน้าจะเข้าๆออกห้องน้ำแบบนี้ก็เกรงใจริวอิจิเพราะว่าเขาก็ประชุมอยู่ทุกวันเรื่องงานก็ดูจะวุ่นวายแถมบางคืนยังต้องตื่นตีสามมาเพื่อประชุมคอนเฟอเร้นกับทีมยุโรปเขาทำหน้าที่ทั้งพ่อบ้านและประธานบริษัทได้ดีจนฉันเกรงอกเกรงใจเขาที่ต้องมาคอยดูแลฉันแต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกอุ่นใจแม้ว่าเริ่มแรกพวกเราจะเริ่มต้นด้วยกันไม่ดีแต่เขาก็แสดงให้เห็นว่าที่ผ่านมาเขาไม่ได้พูดปากเปล่าบอกว่าจะรับผิดชอบก็รับผิดชอบทุกอย่างรวมไปถึงชีวิตประจำวันเล็กๆน้อยๆของฉันด้วย ฉันเดินวนอยู่ในห้องน้ำลูบหน้าท้องของตัวเองพร้อมเป่าปากออกเป็นจังหวะตามแบบที่คุณหมอสอนมาเรื่องการควบคุมลมเบ่งมดลูกบีบตัวถี่ขึ้นจนฉันรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลออกมาจนชั้นในเปียกชุ่มฉันก้มล้มมองก่อนจะถอดชั้นในออกมาภาพตรงหน้าทำเอาฉันตะโกนสุดเสียง“ริวอิจิ !” เสียงตะโกนของอีกฝ่ายทำเอาริวอิจิที่กำลังจมดิ่งในห้วงนิทรากระเด้งตื่นขึ้นมาก่อนจะสอดสายตาหาร่างบางที่คุ้นเคยเขาวิ่งไปที่ห้องน้ำก่อนจะเห็นมูกเลือกที่ไหลออกตามน่องขานั้นส
Last Updated : 2025-03-06โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 39
หลังจากพักฟื้นหนึ่งวันฉันก็เอาอากิระมาเลี้ยงเองที่ห้องทันทีพร้อมกับแจ้งในไลน์กลุ่มว่าคลอดแล้ว ส่งรูปหลานน้อยไปให้พร้อมกับประกาศว่าฉันได้ลูกชาย ภายในกลุ่มที่เงียบเหงามาหลายวันพลันครื้นเครงขึ้นทันตา ข้อความไหลจนฉันอ่านแทบไม่ทัน ก่อนจะฝึกอุ้มเจ้าตัวน้อยเข้ามาแนบอกอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ริวอิจิเองก็เช่นกัน“ไม่น่าเชื่อว่าจะตัวใหญ่ขนาดนี้” “ฉันเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าอากิระจะตัวโตขนาดนี้” พลันนึกย้อนไปถึงตอนคลอดฉันคลอดเด็กที่น้ำหนักถึงสามพันแปดร้อยกิโลกรัมด้วยวิธีการคลอดธรรมชาติกินเก่งตั้งแต่อยู่ในท้องเชียว“คุณเก่งมาก” เขาเข้ามาโอบพวกเราสองแม่ลูกไว้ในอ้อมแขน “ขอบคุณที่คุณคลอดเด็กคนนี้ให้ผมขอบคุณจริงๆ” ริวอิจิเว้นจังหวะก่อนจะถอนหายใจ“พอเห็นคุณเจ็บปวดทรมานแบบนั้นก็ไม่อยากให้คุณมีลูกอีกคนเลย”“แล้วใครบอกคุณว่าฉันจะมีลูกอีกคน” ฉันแหวใส่เขาริวอิจิหัวเราะแก้เก้อ “เอาเถอะให้เป็นเรื่องของอนาคตเรื่องลูกอีกคนผมให้คุณตัดสินใจ” ไม่รู้ว่าเขาพูดทีเล่นทีจริงแต่ความเจ็บปวดร่วมๆสองวันที่ผ่านมาทำเอาฉันขยาดที่จะมีลูกอีกคนไปเลย “ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณเป็นฝ่ายคลอดเองฉันจะพิจารณาอีกครั้ง” ก่อนจะสบตาหัวเราะออกมาพร้อมกั
Last Updated : 2025-03-06โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 40
วันนี้เป็นวันเสาร์ พี่ไผ่พี่เลี้ยงเด็กจะมาทำงานวันจันทร์ถึงวันศุกร์เท่านั้น ไม่นอนค้าง กลางคืนเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ ซึ่งพวกเราตกลงกันตั้งแต่แรก แม้วันนี้จะเป็นวันหยุดแต่เจ้าของบริษัทไม่สามารถจะหยุดงานได้เหมือนลูกน้อง อีกทั้งโปรเจกท์ที่ผ่านมาเกิดปัญหาเล็กน้อยทำให้คุณพ่อลูกอ่อนต้องแต่งตัวมาทำงานในวันหยุด หลังจากจัดการเรียบร้อยริวอิจิที่กำลังนั่งอยู่เบาะหลัง ก้มหน้าอ่านเอกสารสำคัญในไอแพดก่อนจะวางลงรับสายมารดาท่ีโทรเข้ามาอย่างกะทันหัน“ตาริวหลานแม่คลอดหรือยัง”“คลอดแล้วครับ…เมื่อสองสัปดาห์ก่อน” เขาเกาปลายคิ้วแก้เก้อ “แล้วแกไม่คิดจะบอกแม่สักคำ”“อ่า…”“ไม่รู้ล่ะฉันจองตั๋วแล้วพรุ่งนี้บ่ายสามมารับฉันที่สุวรรณภูมิ”“จริงเหรอครับ!”“จริงทุกประการจ้ะเจอกันพรุ่งนี้นะลูกรัก”ตู้ดตู้ด ริวอิจิเอนหลังลงกับพนักพิงอย่างอ่อนแรงแม้จะรู้ว่าแม่ของเขาไม่ใช่คนใจร้ายแต่จู่ๆจะมากะทันหันแบบนี้ก็ไม่รู้ว่าจะฝั่งภรรยาของเขาจะว่ายังไงบ้างแม้ภาษาจะไม่ใช่อุปสรรคแต่ก็ต่างเรื่องสังคมและวัฒนธรรมอยู่ดีเมื่อจัดการรายละเอียดที่ต้องเซ็นหมดก็เอ่ยบอกให้คนขับ“กลับบ้าน” ก่อนจะหลับตาลงที่เบาะหลังอยู่อย่างนั้นจนถึงปลายทาง ควา
Last Updated : 2025-03-06
Latest chapter
โตเกียว…เกี่ยวรัก ตอนพิเศษ 2 (จบ)
จิรัติกรมางานแต่งเพื่อนชาวญี่ปุ่นด้วยความไม่คาดคิด ไม่คาดคิดว่าเพื่อนเขาจะสละโสดเร็วกว่าใคร ๆ ในรุ่น ก็แหงล่ะ…เจ้าชู้ประตูดินเสียขนาดนั้น แต่พอมาเจอเจ้าสาวในวันนี้ เขายังรับรู้ได้เลยว่าเพื่อนรักของเขามีความสุขในการแต่งงานครั้งนี้จริง ๆ แถมลูกชายยังน่ารักน่าชัง อ้วนท้วนสมบูรณ์เชียวนึกถึงตอนที่มาขอให้ช่วยรวบหัวรวบหางสาวเจ้าแล้วก็อดขำไม่ได้เพื่อนเขาถึงต้องลงทุนมากมายเพื่อทะเบียนสมรสฉบับเดียวแทนที่จะเป็นหญิงสาวคนนั้นที่ต้องอ้อนวอนขอทะเบียนสมรสจากริวอิจิน่ะส่งเพื่อนเข้าประตูวิวาห์พลันอดที่จะคิดถึงตัวเองไม่ได้…แล้วชีวิตคู่ของเขาจะเป็นแบบไหนเจ้าสาวจะเป็นใครแม้ว่าไม่เคยฉุกคิดเรื่องนี้ในหัวมาก่อนเลยก็ตามความคิดในหัวแตกกระเจิงเมื่อเจอใครบางคนคนคนนั้นที่ติดอยู่ในหัวของเขาแมวขโมย! สองแขนของปานประดับถูกกระชากอย่างแรงหลังจากที่เธอเพิ่งจะเรียงจานชามบนโต๊ะได้ไม่นาน“อะ” ฉันร้องเสียงหลงแถมยังต้องตกใจจนหน้าขาวซีดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใครโลกมันจะกลมเกินไปแล้วอีกอย่างฉันเองก็คอยระมัดระวังตัวตลอด…“ไง” เขาถามด้วยใบหน้าราบเรียบแต่แววตากลับวาวโรจน์“คะ” ฉันตีเนียนแต่มือไม้เย็นจนเกือบจะถือถาดในมือไว้ไม
โตเกียว…เกี่ยวรัก ตอนพิเศษ 1
งานแต่งงานของฉันกับริวอิจิที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นเป็นการแต่งงานแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่ศาลเจ้าแห่งหนึ่งในโตเกียว เป็นศาลเจ้าเก่าแก่ ซึ่งคุณนายเคอิเป็นคนขอเอาไว้เนื่องจากเราแต่งงานที่ไทยกันมาแล้ว เลยอยากจะจัดงานแบบญี่ปุ่นบ้าง ฉันเลือกชุดกิโมโนสีขาว ส่วนเจ้าบ่าวเป็นสีดำ พิธีการค่อนข้างเคร่งครัดและเป็นระเบียบ แขกเหรื่อจะต้องยืนยันว่าจะมาร่วมงานเพราะชุดอาหารนับตามจำนวนคนและแพงมาก แม่เจ้า! รวมไปถึงของชำร่วยที่แขกเหรื่อจะเป็นคนเลือกเอง แต่สำหรับฉันพิธีการเรียบง่ายแต่กลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเป็นการบอกกล่าวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าฉันจะมาเป็นสะใภ้ของที่นี่ ทุกคนให้การต้อนรับฉันอย่างดีไม่น่าเชื่อว่าฉันจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งในสถานะที่แตกต่างออกไปในตอนแรกฉันมาเยือนโตเกียวด้วยวีซ่านักเรียนแต่พอมาอีกครั้งกลับมาในสถานะภรรยาของชาวญี่ปุ่นจัดงานเสร็จสรรพใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ฉันชอบความเรียบง่ายเลยไม่ได้จัดการฉลองที่โรงแรมอีกอีกอย่างเราก็มีลูกเล็กด้วยกระเตงออกงานทั้งวันคงเหนื่อยน่าดูที่สำคัญเจ้าเด็กอ้วนยังติดพี่เลี้ยงมากๆอีกด้วยพี่ไผ่เองตอนนี้ก็เปรียบเสมือนญาติอีกคนที่เข้าร่วมพิธีการในครั้ง
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 58 (จบบริบูรณ์)
อีกทั้งฉันเองก็ขอร้องว่า…ไม่ต้องใส่ซองอะไรมาให้อีกอย่างทุกคนก็เสียสละวันหยุดมางานกันแล้วไหนจะเสื้อผ้าหน้าผมอีกแต่ทุกคนกลับมีของขวัญชิ้นเล็กชิ้นน้อยติดมือมาให้อยู่ดีคุณนายเคอิเองก็ยิ้มแช่มชื่นแม้จะมีอุปสรรคทางภาษาแต่เอแคร์เองก็พูดควบสองภาษาเพื่อให้คนทั้งงานเอนจอยไปด้วยกันแถมเพื่อนรักอย่างจิรัติกรเองก็มาร่วมงานด้วย“ไง” จิรัติกรเอ่ยทักเจ้าบ่าวข้างกายฉันพลางส่งของขวัญในมือให้“ขอบใจ” “งานสำคัญของนายทั้งทีฉันต้องมาอยู่แล้วน่า”“ยินดีด้วยนะครับคุณ…เอ่อ”“เจค่ะ”“ยินดีด้วยนะครับคุณเจ” “ขอบคุณมากค่ะ” แถมเขายังเข้ามาหยอกล้อเจ้าตัวน้อยที่นั่งหันหน้าบนเป้นั่งคาดเอวด้วยความเอ็นดู“นี่มันริวอิจิฉบับจิ๋วชัดๆ” เขาว่าพลางหัวเราะในคอแต่พลันสายตาก็เบิกกว้างเมื่อเห็นพนักงานที่คอยเติมอาหารและเครื่องดื่มในงาน“ขอตัวก่อนนะครับ” “ค่ะ” ฉันผายมือให้เขาเข้าไปในงานก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มลูกน้อยที่แทะยีราฟตัวสีเหลืองอย่างมันเขี้ยวโดยไม่รู้เลยว่าบริเวณหลังร้านคนสองคนกำลังมีปากเสียงกันอยู่ เพราะเน้นความเรียบง่ายห้าโมงเย็นทุกอย่างก็เป็นอันสิ้นสุดนิ้วนางข้างซ้ายของฉันและเขาต่างประดับด้วยแหวนแต่งงานที่เราต่างแลกแห
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 57
“แต่พี่ก็ดีใจนะ อย่างน้อยเจก็ไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนอย่างตอนแรก ให้ตาย! ตอนแรกพี่เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน หลังคลอดเราจะอยู่ยังไงกันสองคน พอรู้ว่าน้องเจมีคนคอยดูแลพี่ก็เบาใจ” พี่น้ำตาลที่ผ่านการมีลูกเต้ามาก่อนเอ่ยพร้อมกับเดินมาตบต้นแขนให้กำลังใจฉันยิ้มทั้งน้ำตา“ขอบคุณนะคะแต่ยังไงก็ยังเป็นเจคนเดิมไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไป” ทุกคนพยักหน้าให้ “วันหลังเอาอากิระมาให้พี่ๆอุ้มบ้างพวกเราจะได้กอดหอมตอนยังเด็กนี่แหละ” เอแคร์ว่า“โตขึ้นมาพี่สาวคนนี้จองตัวเป็นผู้จัดการดาราเลยนะคะ” บรรยากาศผ่อนคลายลงมากภพที่ยังพูดน้อยเหมือนเดิมเอ่ยเพียงสองสามประโยค“ยินดีด้วยนะเจ”“ขอบคุณนะภพ” จะว่าไปเขาเป็นคนแรกๆก็ว่าได้ที่รู้ว่าพ่อในท้องของผู้หญิงตรงหน้าเป็นใครเป็นการพบกันโดยบังเอิญไม่ว่าจะรถของหญิงสาวที่ท่านประธานคนใหม่ใช้อยู่เนืองๆไหนจะตอนที่คนทั้งสองไปซื้อของด้วยกันตอนแรกเขาทั้งตกใจและคาดไม่ถึง…ตอนแรกเขายอมรับว่าสนใจผู้หญิงคนนี้อยู่เหมือนกันแต่เหมือนเจ้าหล่อนก็ไม่เปิดโอกาสให้ใครหน้าไหนได้เข้าหามีกำแพงบางๆกั้นเอาไว้หากเธอไม่ท้องหรือมีครอบครัวไปเสียก่อนเขาก็ยังหวังว่าเราจะมีโอกาสได้สานต่อ…“แหมน้องภพมองตาละห้อยเชียวพ
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 56
ริวอิจิส่งข้อความมาบ้างแต่เราก็แทบไม่ได้คุยกันเลยตารางชีวิตแต่ละคนยุ่งสุดๆแต่แล้วความทรมานในการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อได้ยินเสียงกดออดที่หน้าห้องเมื่อเห็นในมอนิเตอร์ว่าเป็นใครฉันก็เปิดประตูให้อย่างเร็วรี่แม้ใบหน้าเขาจะเหนื่อยล้าสุดๆแต่กลับยิ้มแฉ่งเข้ามากอดและอุ้มฉันจนตัวลอย“ว้ายเล่นอะไรคะเนี่ย” ฉันแหวใส่เขาเมื่อถูกอุ้มจนเท้าไม่ติดพื้นแถมในตอนนี้เจ้าตัวน้อยเริ่มจะคว่ำแล้วคอกเด็กที่สั่งทำเอาไว้ก็ได้ฤกษ์ใช้เสียที“อากิระคุง” เสียงมาก่อนตัวริวอิจิที่สองมือหอบข้าวของพะรุงพะรังมามากมายก็ไม่ลืมที่จะรีบไปล้างมือหมายจะรีบมาอุ้มลูกชายแต่โดนฉันเบรกไว้ก่อน“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าคะ” พ่อหมาทำหน้าละห้อยเหงื่อไหลโทรมกายขนาดนั้นอีกอย่างเชื้อโรคก็เยอะด้วยกันไว้ดีกว่าแก้เครื่องฟอกอากาศทำงานอย่างเงียบเชียบบริเวณข้างๆคอกเด็กฉันรีบไปอุ้มเจ้าก้อนมาไว้แนบอกนั่งหันหน้าออก“ปะป๊ากลับมาแล้วดีใจไหมครับ” เจ้าก้อนดิ้นดุ๊กดิ๊กมือเท้าปัดป่ายกลางอากาศอย่างน่ารักฉันอุ้มเขาไม่กี่อึดใจอากิระคุงก็ถูกริวอิจิอุ้มไปฟัดในคอกเด็กสองพ่อลูกคุยกันงุ้งงิ้งอยู่นานสองนานส่วนฉันก็รีบกลับมาเคลียร์งานที่ค้างไว้ต่อพี่ไผ่เองก็เก็บของเตรียมต
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 55
“แค่ก แค่ก ๆ” เมื่อเขาถอนออก ฉันสำลักหน้าดำหน้าแดง อีตาบ้ากดมาได้! ฉันทำได้เพียงก่นด่าเขาในใจเท่านั้น ไม่นานแผ่นหลังก็แนบติดกับประตู ชุดนอนกระโปรงถูกถกมากองไว้ที่เอว ขาข้างหนึ่งพาดบนท่อนแขนแกร่ง ยืนอย่างหมิ่นเหม่เพื่อให้เขาตอกอย่างถนัดถนี่“อื้อ” ฉันครางเครือแทบไม่เป็นภาษาเข็มยักษ์นี้ไม่รู้ว่าจะทำให้ฉันหายไข้หรือว่าป่วยเพิ่มกันแน่ยิ่งเข้าสุดออกสุดอย่างนี้ฉันจิกเล็บกับต้นแขนเขาอย่างแรงเมื่อเอวสอบเร่งจังหวะไม่ว่าจะเสียงเฉอะแฉะของน้ำลายน้ำหล่อลื่นส่วนล่างที่เชื่อมต่อกันอยู่หรือเสียงเนื้อกระทบเนื้อต่างก็พาอารมณ์พุ่งทะยานสุดกู่ริมฝีปากจูบคลอเคลียกันไม่ห่างช่วงล่างเองก็เช่นกันฉันตบต้นแขนเขาเป็นเชิงให้เปลี่ยนท่าก่อนจะผลักเขาลงกับเตียงกว้างถอดชุดนอนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดีก้าวเข้าไปควบคี่กลายเป็นคนคุมเกมและจังหวะเสียเอง สองมือสอดประสานกันเพื่อให้ฉันพยุงตัวแถมเขายังกระเด้งเอวขึ้นมาตอบรับจังหวะของฉันอีกที “อึกอื้อ” เสียงปักปักของเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนฉันหลับตาพริ้มคอเชิดแหงนเมื่อจุดกระสันถูกแทงย้ำๆอย่างไม่ปรานีย้ำๆจุดนั้นไม่กี่ทีฉันก็ตัวสั่นกระตุกหอบเสียงครางเครือเท้าแขนไว้ข้างศีรษะเขา
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 54
“แล้วฝั่งของคุณล่ะ” ฉันชั่งใจ…เพื่อนร่วมงานมีแค่ไม่กี่คน เพื่อนหลายคนที่เคยสนิทก่อนหน้าก็ห่างหายกันไปตามกาลเวลา จะร่อนการ์ดส่งไปให้ก็กะไรอยู่…ฉันค่อนข้างเป็นคนคิดมาก อีกอย่างไม่ค่อยได้ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันจู่ ๆ จะส่งการ์ดไปให้เขาจะหาว่าฉันอยากได้เงินใส่ซองไหมนะ“คิดอะไรขนาดนั้น”“ก็…”“ไม่รู้สิคะนอกจากเพื่อนร่วมงานแล้วก็คงไม่มีใครอีกอย่างญาติฝั่งพ่อแม่ก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้วค่ะตั้งแต่ท่านเสีย” เขาโอบกอดฉันเข้ามาในอ้อมแขน“แต่ตอนนี้คุณไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้วนะมีผมอากิระแล้วก็แม่ผมที่เป็นหนึ่งในครอบครัวของคุณ”“ขอบคุณมากค่ะ” ฉันยิ้มตอบเขาด้วยใจจริงไม่น่าเชื่อว่าความบังเอิญความเมาหรือผีผลักในคืนนั้นที่ทำให้เราทั้งสองได้มาเจอกันได้มาใช้ชีวิตคู่ด้วยกันและสร้างครอบครัวที่อบอุ่นไปพร้อมกันตลอดกาลมีจริงหรือไม่…นั่นไม่ใช่คำตอบที่ฉันเฝ้าหาคำตอบอีกต่อไปเพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเฝ้าหา…อยู่ตรงหน้านี้แล้วเราแพลนทุกอย่างไว้ล่วงหน้าหลังจากที่ริวอิจิกลับมาจากญี่ปุ่นก็จะจัดงานแต่งที่ประเทศไทยหลังจากนั้นค่อยกลับไปจัดที่ญี่ปุ่นต่อจะว่าปุบปับก็ไม่เกินจริงหลังจากนั้นไม่กี่วันฉันและเขาก็มาฟิตติ้งชุดเจ้
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 53
พอรู้ว่าต้นเดือนหน้าจะเริ่มงานตารางชีวิตของฉันก็ต้องจัดการใหม่หมดรวมไปถึงเวลาที่ให้พ่อของลูกด้วย“ทำไมไม่ลาหนึ่งปีไปเลยคุณจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่”“ไม่ดีกว่าค่ะฉันอยากทำงานไม่อยากแบมือขอเงินคุณ” ฉันพูดออกไปตามจริงใช้เงินเขามันก็ดีอยู่หรอกแต่อย่างว่า…เราต้องมีเก็บสำรองด้วยอีกอย่างฉันเพิ่งเริ่มชีวิตการทำงานได้ไม่ถึงปีเสียดายวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาใช้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องกลายมาเป็นแม่คนเสียแล้ว “เป็นถึงคุณนายเคอิ” เขาพูดพร้อมกับบีบจมูกที่เชิดรั้นของฉันตอนนี้เจ้าหมูน้อยก็เข้าเต้าอยู่แถมมือป้อมๆนั้นยังกำของเล่นในมือไว้แน่น“เงินของคุณนี่คะไม่ใช่เงินฉันสักหน่อย” “แต่ผมเต็มใจให้คุณใช้นะ…ใช้เท่าที่คุณต้องการยังได้” ฉันมองค้อนเขา“ทราบค่ะว่าคุณรวย”“แถมยังหล่อเหลามากอีกด้วย” ชมเองชงเองเหลือจะเชื่อฉันรู้ว่าเขาน่ะรวยมากขนาดไหนแล้วยังไงล่ะ…เกิดวันไหนเขาหมดใจกับฉันขึ้นมาทวงเงินที่ฉันใช้ไปทำไงล่ะทีนี้…สมองพลันนึกถึงกรุปแม่บ้านที่ว่าขึ้นมาที่แม่บ้านคนไทยต่างประสบปัญหาต่างๆกับสามีชาวญี่ปุ่นแล้วการที่ฉันไม่ได้เอาแต่พึ่งพาเขามากเกินไปเพื่อเป็นการเหลือทางรอดให้กับตัวเอง “สัปดาห์หน้าผมจะกลับไปเคลียร์งา
โตเกียว…เกี่ยวรัก บทที่ 52
“อะอ๊ะ” แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปขัดถูหลังให้เล่าเขาต้องการคนขัดหลังให้ที่ไหนต้องการรวบหัวรวบหางเหยื่อเสียมากกว่า…แต่จะว่าไปฉันก็เป็นเหยื่อที่เต็มใจให้ถูกกินซะด้วยสิหากเขาเป็นกองไฟฉันก็พร้อมจะเป็นน้ำมันให้มันเผาไหม้พวกเราสองคนไปพร้อมกัน แถมเจ้าหมูน้อยยังนอนหลับปุ๋ยในเปลอย่างฝันหวานเหมือนว่าเมื่อคืนพ่อลูกทำข้อตกลงอะไรกันเอาไว้อย่างนั้นเจ้าหมูน้อยรีบตื่นมาช่วยแม่หน่อยเร็ว!!!พ่ออากิระผิวปากออกจากห้องนอนมาในตอนเจ็ดโมงเช้าร่างกายไม่มีท่าทีเหนื่อยอ่อนไม่เหมือนแม่ของลูกที่แทบจะลืมตาไม่ขึ้นวันนี้เขาคงไปทำงานสายหน่อยรอจนกว่าพี่เลี้ยงลูกจะมาช่วยไม่ได้นี่นะก็แม่ของลูกสวยขนาดนั้นใครจะอดใจยั้งมือไหว…ก็อย่างที่เคยบอก…เราสองคนเข้ากันได้ดีดีมากเสียด้วยดีกว่าที่คิดไว้เสียอีก ;pเขาจัดแจงทำอาหารเช้าไว้ให้ภรรยาดูแลลูกน้อยเมื่อพี่เลี้ยงมาถึงก็แปะมือเปลี่ยนกะเขาออกไปทำงานก่อนจะออกจากห้องแวะไปดูคุณเขาเสียหน่อยอีกฝ่ายนอนหลับอุตุจะว่าไปสองแม่ลูกนอนท่าเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนเขาหยิกจมูกที่เชิดรั้นของเธอเบาๆก่อนจะกระซิบที่ข้างหู “ผมไปทำงานก่อนนะอย่านอนตื่นสายล่ะ” ฉันงัวเงียแม้ว่าร่างกายจะอ่อนเปลี้ยแต่ยังไงลูก
