เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 645
บทที่เกี่ยวข้อง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 646
เมื่อได้กลิ่นหอมของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้านนอก แต่ละคนก็คลานออกไป มองดูหม้อใหญ่ใบนั้นอย่างกระตือรือร้นหวังซวงมองเด็ก ๆ เหล่านี้ซึ่งอายุมากที่สุดเพียงยี่สิบปีด้วยความสงสาร น้ำเสียงของเธออ่อนโยนมาก เธอพูดด้วยภาษาท้องถิ่นว่า "เอาล่ะ มากินข้าวกันเถอะ"“ได้จริง ๆ เหรอคะ?” เด็กสาวคนหนึ่งถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ตอนนี้ภายใต้การปกครองของหกตระกูลใหญ่ พวกเขาสูญเสียศักดิ์ศรีไปตั้งนานแล้ว จะทำอะไรก็ต้องระมัดระวัง ไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้จมูกของหวังซวงรู้สึกแสบร้อนเล็กน้อย "แน่นอนว่าเข้ามาได้กินได้มากเท่าไหร่ก็กินเท่านั้น"หลังจากที่เธอยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เด็กเหล่านี้ก็หยิบชามบนพื้นและเข้าแถวเพื่อเติมบะหมี่จากนั้นก็กินอย่างตะกละตะกลามสิ่งเหล่านี้ถือเป็นอาหารขยะของคนจำนวนมากในประเทศของเขา แต่ในสายตาของเด็กเหล่านี้ มันเป็นอาหารที่โอชะที่สุดในโลกเย่ซิวยืนอยู่ที่ประตู มองสภาพของพวกเขา ความเกลียดชังที่มีต่อหกตระกูลใหญ่ในใจก็ยิ่งข้นคลั่กมากขึ้นเขาไม่ใช่คนหนุ่มประเภทที่หัวร้อนมุทะลุง่ายอย่างที่ใครเขาว่ากันแต่สิ่งที่หกตระกูลใหญ่ทำไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์คนหนึ่งสมควรทำเลย แทบจะไม่ต่างไปจากเดรัจฉาน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 647
เมื่อเด็ก ๆ ในบ้านได้ยินเสียงดังจากข้างนอก แต่ละคนก็เผยสีหน้าหวาดกลัว ขดตัวและตัวสั่นอยู่บนเตียงนี่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นแล้วว่าคนเหล่านั้นสร้างบาดแผลไว้ในใจพวกเขามากน้อยแค่ไหนเย่ซิวไม่ได้ออกหน้า จากนั้นก็ใช้วิชาล่องหนหวังซวงเดินออกไปเจรจากับพวกเขา“ทุกท่าน มีอะไรหรือเปล่าคะ?”หวังซวงสวมเสื้อกันลมไว้เพื่อปกปิดเรือนร่างที่ร้อนแรงของตัวเอง และยังจงใจแต่งหน้าทำให้ดูแก่กว่าวัยเป็นสิบปีด้วย“ข้างในบ้านเป็นใครมาจากไหน?” ชายผมสั้นเงยหน้าขึ้นมองหวังซวงขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่รู้ทำไม ในใจถึงรู้สึกร้อนวูบวาบแม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเธอจะเปลี่ยนไป แต่เสน่ห์บนตัวนั้นยากที่จะปิดซ่อนไว้มิดแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะดูแก่ไปสักหน่อย แต่ก็ให้อารมณ์อย่างหนึ่งที่พิเศษมากมีอีกหลายคนที่มีความคิดคล้าย ๆ กันหวังซวงยิ้มและพูดว่า "ข้างในล้วนเป็นคนงานที่ฉันรับสมัครมาเพื่อให้ทำงาน ถ้าไม่เชื่อคุณสามารถเข้าไปดูได้"พวกเขาเองก็ไม่เกรงใจ เดินเข้าไปตรวจดูทีละห้องเฉินหลานซ่อนตัวอยู่บนหลังคาบ้าน คนเหล่านี้จึงหาเธอไม่พบหลังจากตรวจสอบเสร็จแล้ว คนเหล่านั้นก็มารวมตัวกันแม้ว่าหวังซวงจะมีความสามารถในการฆ่าพวกเขาได้ใน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 648
ประชากรในเขตเล็ก ๆ นี้มีไม่มาก หรือก็คือมีราวสามถึงห้าหมื่นคน และส่วนใหญ่ก็ประกอบอาชีพพิเศษ“ซวยเป็นบ้า ดันเจอคนติดโรค หวังว่าจะไม่แพร่เชื้อมาสู่เราหรอกนะ”“วางใจเถอะ เราไม่ได้สัมผัสเธอโดยตรง จะติดเชื้อได้ยังไง”“ลืมเรื่องนางนั่นไปซะเถอะ คืนนี้เราไปหาเด็กสาว ๆ ไม่กี่คนมาระบายความโกรธกันจะดีกว่า”……. คนกลุ่มนี้จอดรถ แล้วพวกเขาก็เดินเคียงบ่าเคียงไหล่กันไปยังอาคารสามชั้นหน้าประตูมีผู้หญิงหน้าตาสวยหลายคนยืนอยู่ เรียกแขกไม่หยุดเมื่อเห็นว่าคนกลุ่มนี้แต่งตัวอย่างไร เจ้าของร้านนี้ก็ไม่กล้าละเลยแม้แต่น้อย รีบเชิญพวกเขาไปที่ห้องวีไอพี จากนั้นก็พูดคุยด้วยรอยยิ้ม“นายท่านทุกท่าน โปรดรอสักครู่ ผมจะเรียกสาว ๆ ที่คุณภาพดีที่สุดมาที่นี่เดี๋ยวนี้”หนึ่งในนั้นโบกมือ ดูกระเหี้ยนกระหือรือเล็กน้อย "รีบไป ถ้าแกกล้ากั๊กของดี ๆ เอาไว้ ฉันจะหักขาสุนัขของแกซะ!"“ไม่กล้า ๆ ทุกท่านโปรดรอสักครู่”เจ้าของร้านรีบร้อนจากไป ปิดประตูลงเบา ๆ แต่ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้งคนกลุ่มนี้หัวเราะชอบใจ“ประสิทธิภาพการทำงานของเจ้าของร้านนี้รวดเร็วมากทีเดียว ไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ…”แต่ยังไม่ทันได้พูดจบคำพูดน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 649
หญิงต่างชาติเดินลึกเข้าไปในตรอก หันกลับมามองดูรอบ ๆ เป็นระยะ ๆ ท่าทางระมัดระวังอย่างมากเย่ซิวตามหลังโดยเว้นระยะห่างจากเธอสองเมตร อีกฝ่ายจึงไม่สังเกตเห็นหลังจากเลี้ยวซอกแซกไปมา อีกฝ่ายก็เข้าไปในบ้านเพดานต่ำหลังหนึ่งเย่ซิวไม่ได้ตามเข้าไป เขาพบว่าสถานที่นี้ดูธรรมดามาก แต่ข้างนอกกลับเต็มไปด้วยรังสีอินฟราเรดหนาแน่นอีกทั้งเย่ซิวสามารถบอกได้เลยว่าเครื่องมือเหล่านี้ไม่ได้มีไว้สำหรับให้พลเรือนทั่วไปใช้งานแต่เป็นเครื่องมืออินฟราเรดคุณภาพสูงที่ใช้ในสถานที่สำคัญในประเทศที่พัฒนาแล้วเย่ซิวท่องอาคม เสกอาคมที่กินพลังวิญญาณมากอาคมหนึ่ง…วิชาดำดินภายในห้องเต็มไปด้วยอุปกรณ์ไฮเทคมากมาย ข้างในมีนักวิทยาศาสตร์หลายสิบคนสวมเสื้อกาวน์สีขาวกำลังยุ่งอยู่กับการทำงานหลังจากหญิงต่างชาติเข้ามาแล้ว ก็มีชายที่ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราเดินเข้ามาถามว่า "เป็นยังไงบ้าง?"หญิงต่างชาติหยิบหลอดแก้วเล็ก ๆ หลายสิบหลอดซึ่งบรรจุเลือดไว้ข้างในออกมาจากกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง“ทุกคนในเขตเล็ก ๆ นี้ที่ทำให้ยีนแวมไพร์เกิดปฏิกิริยาได้ ล้วนถูกเอาเลือดมาหมดแล้ว”ดวงตาของชายคนนั้นเป็นประกาย เขารับหลอดทั้งหมดมา "ทำงาน รีบ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 650
เมื่อพวกเขาประสบความสำเร็จในการสร้างแวมไพร์และอีกหลายสิ่งมีชีวิตที่มีอยู่ในตำนานของประเทศจ้านอิง แม้ว่าเย่ซิวจะแข็งแกร่งกว่านี้อีกเป็นสิบเท่า ก็ไม่สามารถต้านทานพวกมันได้แสงเย็นวาบผ่านดวงตาของเย่ซิว ในเมื่อเรื่องแบบนี้ถูกตัวเองค้นพบแล้ว เขาย่อมไม่เพิกเฉยต่อมันในอีกด้านหนึ่ง เดซี่พาเพื่อนร่วมงานห้าคนมาถึงบ้านของเป้าหมายอย่างรวดเร็วมีคนอยู่ในบ้านเพียงสองคน เด็กสาวที่ผอมมากซึ่งสูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบเซนติเมตรคนหนึ่งเนื่องจากการขาดสารอาหารเป็นเวลานาน เธอจึงดูไม่แข็งแรงมาก แม้แต่เส้นผมก็ยังหยาบกร้านและเป็นสีเหลืองอีกด้วยนอกจากนี้ยังมีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอซีดเซียว แค่ดูก็รู้ว่าป่วยหนัก“พวกคุณ...เป็นใคร...จะทำอะไร” เด็กสาวถามด้วยสีหน้าหวาดกลัวเธอจำเดซี่ผู้หญิงที่เมื่อไม่นานมานี้ใช้เข็มแทงตัวเองได้เดซี่ขี้เกียจพูดเรื่องไร้สาระกับเธอ จึงก้าวไปข้างหน้าและหิ้วเด็กสาวขึ้นมาเด็กสาวพยายามดิ้นรนขัดขืนอย่างรุนแรงมาก "พวกคุณทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"เดซี่หันหลังกลับ แต่ทันใดนั้นเธอก็มองลงไปผู้หญิงบนเตียงกำลังพยายามใช้มือดึงกางเกงของเธออย่างยากลำบากมาก“
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 651
“กรี๊ดดด!!!”ความเจ็บปวดที่รุนแรงซึ่งมาอย่างกะทันหัน ทำให้ยานอนหลับที่ฉีดเข้าไปในร่างของเด็กสาวสิ้นฤทธิ์ เธอเบิกตาทั้งสองข้างขึ้นทันทีสายต่าง ๆ บนร่างถูกทำลายด้วยพลังที่มองไม่เห็นกางเกงของเธอสั้นลงทีละเล็กทีละน้อย ไม่ นั่นเป็นเพราะขาของเธอยาวขึ้นต่างหาก มือคู่นั้นเรียวเล็กลง และเล็บก็งอกออกมายาวกว่าสิบเซนติเมตรดวงตาของเด็กสาวค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีเลือด เธออ้าปากออก เขี้ยวยาวสองเขี้ยวงอกออกมาและส่องแสงอันเย็นเยียบอุณหภูมิทั้งห้องลดลงอย่างกะทันหันชายผู้มีหนวดเคราถือแล็ปท็อปในมือข้างหนึ่ง หัวเราะอย่างบ้าคลั่งเมื่ออ่านข้อมูลข้างในนั้น “ความเร็วในการหลอมรวมเร็วมาก ตอนนี้มาถึงสิบหกเปอร์เซ็นต์แล้ว ถือว่าประสบความสำเร็จ!"เมื่อพิจารณาจากการทดลองตลอดหลายปีของพวกเขา ตราบเท่าที่ระดับการหลอมรวมใด ๆ เกินสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ก็ถือว่าประสบความสำเร็จในก้าวแรกแล้วข้อมูลนี้ส่งมาจากชิปที่ฝังอยู่ในร่างของเด็กสาวเมื่อวันก่อน มันจึงแม่นยำอย่างมากแถมยังไม่ได้หยุด มันยังคงหลอมรวมต่อไปในไม่ช้า ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของนักวิทยาศาสตร์กลุ่มหนึ่ง เด็กสาวก็ประสบความสำเร็จในการหลอมรวมที่น่าสะพรึงกลัว น
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 652
เย่ซิวไม่ได้หยุดอยู่ที่นี่นาน เขากลับไปหาพวกเฉินหลานโดยตรงสองสาวประหลาดใจอย่างยิ่งที่เห็นเย่ซิวพาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาด้วย แต่พวกเธอก็ไม่ได้ถามอะไรในห้อง เย่ซิวปลุกเด็กสาวเธอเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ถูกทำให้หวาดกลัว ปฏิกิริยาแรกของเธอหลังจากตื่นขึ้นมา ก็คือแยกเขี้ยวแล้วปรี่เข้าไปหาเย่ซิวเย่ซิวยกมือขึ้นคว้าตัวเธอไว้ ในใจก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยอาศัยเพียงแค่พละกำลังอย่างเดียว เด็กสาวคนนี้ก็มีพลังเทียบเท่ากับจอมยุทธ์ระดับแปดแล้วถ้ารอจนกว่าเธอสามารถควบคุมพลังของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ ความสามารถในการต่อสู้ของเธอก็จะยกระดับขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง“ใจเย็น ๆ ก่อน!”เย่ซิวตะโกนด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยพลังสายหนึ่งที่สามารถปลอบประโลมความรู้สึกของผู้คนได้เด็กสาวหยุดดิ้นรน บางทีอาจเป็นเพราะเธอสัมผัสได้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่ซิวดวงตาสีแดงสดคู่นั้นยังคงจ้องมาที่เขาเขม็งเย่ซิวพูดด้วยภาษาท้องถิ่น สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะเรียนรู้“นึกย้อนไปให้ดี ๆ ก่อนที่เธอจะหมดสติไปเกิดอะไรขึ้น”เด็กสาวสงบลง จากนั้นน้ำตาก็ไหลลงมาไม่หยุด ร่างกายไม่สามารถหยุดสั่นได้เลย“แม่ของฉ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 653
เพียะ! เพียะ! เพียะ!เสียงคมชัดสะท้อนก้องในพื้นที่โล่งเย่ซิวยกเท้าซ้ายขึ้นแล้วเหยียบลงบนก้อนหินก้อนหนึ่ง จับเอวของหญิงสาวพาดไว้บนเข่าของเขามืออีกข้างฟาดลงไปที่ตัวเธอ“ยังจะดื้ออยู่ไหม? ยายเด็กไม่มีสัมมาคารวะ! พี่ชายอุตส่าห์ช่วยเธอ นี่คือวิธีที่เธอตอบแทนฉันงั้นเหรอ?”เธอดิ้นรนไม่หยุด แสงสีแดงในดวงตากะพริบอย่างต่อเนื่องถูกเย่ซิวสั่งสอนด้วยวิธีนี้ มันทำให้เธอรู้สึกอัปยศอย่างมากอนิจจาที่ความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายไม่เท่ากันโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนอย่างหนักเพียงใด มันก็ไร้ประโยชน์“ปล่อยฉันนะ ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก!”ไอสังหารที่เล็ดลอดออกมาจากร่างของเธอนั้นเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ต้นหญ้าโดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งแต่สิ่งนี้ไม่มีผลกระทบใด ๆ ต่อเย่ซิวตีก้นเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงนั้นช่างชัดเจนและไพเราะรื่นหูดีจริง ๆแม้ว่าเย่ซิวจะไม่เห็นมัน แต่มันจะต้องบวมแดงแล้วอย่างแน่นอนเย่ซิวยิ้มและพูดว่า "เอาแบบนี้ เธอตอบคำถามฉันข้อหนึ่ง ถ้าฉันพึงพอใจก็จะปล่อยเธอไป บอกฉันมาว่าเธอชื่ออะไร?"ว่าที่ราชินีแวมไพร์ในอนาคตไม่ได้ไร้สมอง หลังจากรู้ว่าช่องว่างระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นกว้าง
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1034
ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งที่เคยดูทรงพลังและน่าเกรงขาม ตอนนี้กลับดูซูบเซียวและอ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัดมันรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ดันไปหาเรื่องกับเย่ซิวซึ่งเป็นตัวอันตรายเข้าหากรู้แต่แรกว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้ มันคงเลือกที่จะเงียบและทำตัวเป็นม้าโปร่งแสงไปเสียตั้งแต่ต้นวิชาแปรมังกรขั้นที่สามต้องบำเพ็ญให้เกิดกรงเล็บมังกร หางมังกร และเขามังกรขึ้นมาเย่ซิวไม่มีทางหยุดแน่นอน โอกาสแบบนี้ถ้าพลาดไปก็คงไม่มีวันหาได้อีกหนึ่งวันผ่านไป เขาก็ฝึกขั้นที่สามสำเร็จตอนนี้เขากลายเป็นมังกรทองในร่างมนุษย์ไปแล้วกรงเล็บมังกรสีทองแหลมคมราวกับสุดยอดศาสตราวุธ สามารถฉีกกระชากทุกสิ่งได้อย่างง่ายดายเขามังกรทั้งสองเส้นชี้ขึ้นฟ้า และมันไม่ได้มีไว้แค่ประดับเท่านั้นแต่มันช่วยเพิ่มการรับรู้และเร่งการดูดซับพลังจากฟ้าดินอีกด้วยส่วนหางมังกรก็มีประโยชน์ไม่น้อยมันเปรียบเสมือนแขนที่สามของเขา สามารถใช้เป็นอาวุธลับในสถานการณ์สำคัญได้และพอจะก้าวไปสู่ขั้นที่สี่ เขาก็ต้องใช้พลังงานมากกว่าขั้นที่สามถึงสิบเท่าเย่ซิวก้มลงมองม้าศึกเพลิงน้ำแข็งและพบว่าตอนนี้มันผอมแห้งเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก คงใกล้จะหมดสภาพเต็มทีแ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1033
เย่ซิวค้นพบว่าภายในเสาทั้งสิบสามต้นนี้ฝังอะไรบางอย่างที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้ อาจเป็นค่ายกลหรืออย่างอื่นที่ซับซ้อนกว่านั้นพวกมันเชื่อมโยงกับสิ่งที่อยู่ใต้ดินและคอยดูดซับพลังจากร่างของมันจากนั้นก็ใช้พลังเหล่านั้นกดมันเอาไว้มันคล้ายกับเครื่องสูบน้ำที่ดูดน้ำจากบ่อขึ้นมาแล้วเทกลับลงไป วนเวียนเป็นวงจรซ้ำไปซ้ำมาจากนั้นเย่ซิวก็เกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่งแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถแอบขโมยพลังจากม้าศึกเพลิงน้ำแข็งได้หรือเปล่าหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจลองดูเจ้าแก่นี่เกือบทำให้เขาตกอยู่ใต้อำนาจมัน ถ้าไม่เอาคืนบ้างก็คงรู้สึกขัดใจไม่น้อยคิดได้ดังนั้น เย่ซิวก็วางมือลงบนเสาต้นหนึ่งก่อนจะเร่งพลังวิชาแปรมังกรทันทีศาสตร์นี้สามารถกลั่นพลังงานทุกประเภทในโลกให้เป็นของตนเองได้ทันทีที่เริ่มใช้งาน ฝ่ามือของเขาก็เกิดแรงดูดอันทรงพลังและดูดซับพลังวิญญาณบริสุทธิ์จำนวนมากจากเสาศิลาวิญญาณเสาเองก็ตอบสนองโดยการเร่งดูดพลังจากม้าศึกเพลิงน้ำแข็งมากขึ้นดวงตาของเย่ซิวเปล่งประกายขึ้น พร้อมกับที่เขาพยายามรักษาสมดุลเอาไว้ในขณะที่ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งถึงกับสบถออกมา พลังที่มันปลดปล่อยออกมานั้นเต
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1032
แค่เสาทั้งสิบสามต้นนี้ก็มีมูลค่ามหาศาลแล้วเทียบได้กับทรัพย์สินทั้งหมดของเย่ซิวก่อนที่เขาจะเริ่มบำเพ็ญวิชาเก้าวัจนะลึกลับเลยทีเดียว“นั่นคืออะไรน่ะ? ฉันรู้สึกได้ถึงความปรารถนาอันแรงกล้าในร่างกายเลย” พรีเอลล์จ้องมองเสาศิลาวิญญาณเหล่านั้นด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสนจากนั้นเธอก็ก้าวเดินไปข้างหน้าแต่ถูกเย่ซิวขวางเอาไว้สีหน้าของสองพี่น้องดูแปลกไปเหมือนถูกอะไรบางอย่างครอบงำในขณะที่โซเฟียกลับไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ ทั้งสิ้น“จงตื่น!”เสียงของเย่ซิวดังขึ้นเบา ๆ สองพี่น้องได้สติทันที พร้อมกับเหงื่อเย็นที่ผุดขึ้นเต็มตัว“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”“เมื่อกี้เหมือนฉันถูกควบคุมเลย”เย่ซิวใช้พลังเนตร มองทะลุผ่านพื้นลงไปสายตาของเขาค่อย ๆ เจาะลึกลงไปนับพันเมตร จนกระทั่งพบว่าที่ใต้ดินลึกลงไปมีค่ายกลขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ภายในค่ายกลนั้นขังบางสิ่งเอาไว้มันคือม้าศึกตัวหนึ่งที่สูงเกือบสองเมตร ทั้งร่างขาวโพลนราวหิมะบนหัวมีเขาเกลียวชี้ขึ้นด้านบนกีบเท้าทั้งสี่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีขาวดวงตาของมันลึกลับดุจห้วงเหวลึกทันใดนั้นเอง ม้าศึกตัวนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบตากับเย่ซิวเข้าเต็ม ๆโครม!เย่ซิวรู้สึกเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1031
“ข้างในมีของสำคัญสำหรับฉันมาก ฉันเข้าไปด้วยได้ไหม?”เสียงของโซเฟียไพเราะจับใจเหมือนกับเสียงน้ำพุใสกระทบหิน มีความลึกซึ้งและก้องกังวานแค่เสียงของเธอก็ทำให้ผู้ชายมากมายหัวใจเต้นแรงได้แล้วเย่ซิวมองหญิงสาวที่สวยจนดูราวกับภาพลวงตาตรงหน้า “ถ้าปล่อยให้เธอเข้าไปแล้วฉันจะได้อะไร?”“บนตัวนายมีป้ายอันหนึ่งที่เต็มไปด้วยรอยร้าว เอามาให้ฉัน แล้วฉันจะทำให้มันกลับมาเหมือนเดิม”เย่ซิวมีสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากแหวนผนึกของมันเป็นของที่ตกมาจากเด็กหญิงตัวน้อยคนนั้นตอนที่เขาช่วยเธอเอาไว้ตอนนั้นเขาไม่ได้สังเกตว่ามันมีค่าอะไรเลยเก็บมันไว้ก่อนจากนั้นเขาก็ยื่นมันให้โซเฟียเธอวางมันลงบนฝ่ามือ ก่อนจะกดมือทั้งสองข้างเข้าหากันแสงสีขาวสว่างออกมาจากรอยต่อของมือและคงอยู่เช่นนั้นต่อเนื่องเป็นสิบกว่าวินาทีพอเธอคลายมือออกก็มีแผ่นหยกเรืองแสงอ่อน ๆ ปรากฏอยู่ในฝ่ามือเย่ซิวรับแผ่นหยกนั้นมาแนบไว้ที่หว่างคิ้วจากนั้นก็มีข้อมูลมากมายก็ไหลทะลักเข้าสู่สมองของเขาก่อนจะปรากฏเป็นเคล็ดวิชาหนึ่งขึ้นมาในหัวเขาทันทีวิชาแปรมังกร!เป็นศาสตร์ฝึกฝนที่ลึกล้ำเป็นอย่างยิ่งตามเนื้อหาที่บันทึกไว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1030
แค่กระบี่นี้ หากเล็งไปที่เมืองสักแห่ง เมืองนั้นคงถูกทำลายจนสิ้นในพริบตาหากฟันกระบี่นี้ออกไปอีกไม่กี่ครั้ง ประเทศจ้านฉงตี้คงได้รับความเสียหายอย่างหนักจนยากจะฟื้นตัวหรือไม่แน่ อาจถูกประเทศจ้านอิงตี้ฉวยโอกาสเข้ายึดครองไปเลยก็ได้อย่าดูแค่ภายนอกว่าทั้งสองประเทศเหมือนพี่น้องที่ดีต่อกัน แต่ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแสดงจุดอ่อนขึ้นมา อีกฝ่ายจะต้องฉวยโอกาสกลืนกินอย่างแน่นอนเย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อยซากโบราณสถานแห่งนี้ดูเหมือนจะไม่ธรรมดาจริง ๆเขาใช้วิชาอัดปราณกระบี่ไปถึงเก้าครั้ง แต่ก็ยังไม่สามารถทำลายมันได้เย่ซิวเก็บกระบี่หงส์โบยบิน โดยไม่สนใจคนรอบข้างที่กำลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวเขาประสานมือทั้งสองเข้าด้วยกัน แสงสีทองสว่างไสวเหมือนเปลวเพลิง ก่อนที่ร่างขนาดมหึมาจะค่อย ๆ ปรากฏขึ้นด้านหลังเขาตู้ม！ตู้ม！ตู้ม！เมื่อร่างที่ทรงพลังและครอบงำทุกสิ่งจนแทบไร้เทียมทานปรากฏขึ้นท้องฟ้าอันแจ่มใสพันลี้พลันถูกปกคลุมด้วยเมฆดำมืดในทันทีไม่ต้องพูดถึงคนรอบข้างที่กำลังยืนอยู่ตรงนี้เลยแม้แต่จักรพรรดิหมีเหล็ก ที่อยู่ห่างออกไปกว่าหลายมันไมล์ และกำลังชมวิดีโออยู่ ยังสัมผัสได้ถึงพลังอันหนักอึ้งและกดดันมหาศ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1029
ร่างกายของโซเฟียเย็นเล็กน้อยสัมผัสคล้ายกับการบีบเยลลี่เมื่อเผชิญกับสายตาแข็งกร้าวของเย่ซิว เธอกลับแสดงออกอย่างสงบนิ่ง“คุณเป็นคนของโลกนี้หรือเปล่า”โซเฟียไม่ได้ตอบอะไรเธอเพียงแค่มองเขาด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกเคย์ฟี่ที่เห็นฉากนี้ เกิดความอิจฉาขึ้นมาเป็นครั้งแรกทำไมตัวเธอพยายามสารพัด แต่เย่ซิวกลับไม่ยอมมองเธอแม้แต่แวบเดียวขณะที่โซเฟียเพียงแค่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น แต่กลับได้รับความสนใจจากทุกคน“ไม่พูดสินะ?” เย่ซิวเพิ่มแรงบีบที่ปลายคางของเธอเล็กน้อยผิวของเธอบอบบางเกินไป เพียงบีบเบา ๆ ก็เกิดรอยช้ำขึ้นมาแล้ว“ถ้าไม่พูดก็ถือว่ายอมรับ ผมจะฆ่าคุณ”เย่ซิวไม่ได้ขู่เธอในขณะนั้น ความกระหายสังหารพลันปะทุขึ้นในใจของเขาแต่ทันทีที่ความคิดฆ่าฟันเกิดขึ้น เขากลับสัมผัสได้ถึงอันตรายที่แผ่ออกมาจากตัวหญิงสาวภายในร่างกายของเธอ มีบางสิ่งที่น่ากลัวซ่อนอยู่หากเธอเผชิญกับอันตรายจริง ๆ สิ่งนั้นจะถูกกระตุ้นออกมาเองเย่ซิวยิ้มเล็กน้อยก่อนจะปล่อยมือจากเธอ ความตั้งใจจะฆ่าที่แผ่ออกมาก่อนหน้านี้ก็ค่อย ๆ หายไปเขาไม่ได้มีความแค้นอะไรกับเธอ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องฆ่าเธอทันทีที่เจอหน้าเย่ซิวเดินผ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1028
ภายใต้ความโกรธเกรี้ยวสุดขีด พลังของอ็อคก็พุ่งทะยานขึ้นอีกครั้งแรงกดดันจากร่างกายของเขารุนแรงจนส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมรอบตัวผู้สนับสนุนอ็อคหลายคนเผยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ เมื่อเห็นว่าเขาสามารถทะลวงขีดจำกัดได้อีกครั้งภายใต้ความโกรธในตอนนี้ พลังที่แผ่ออกมาจากอ็อคเทียบเท่ากับระดับจินตานขั้นสมบูรณ์ ตัวเขาเองก็เต็มไปด้วยความดีใจสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง อ็อคเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกลับมาอยู่เหนือทุกสิ่งอีกครั้งสองข้าวิ่งทะยาน ความเร็วพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจนทะลุกำแพงเสียงในพริบตาร่างของเขาพุ่งเข้าหาเย่ซิวราวกับอุกกาบาตที่ลุกไหม้เต็มไปด้วยพลังแห่งความบ้าคลั่งและไร้เทียมทานแต่แม้จะต้องเผชิญกับการโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวนี้ เย่ซิวก็ยังคงยืนนิ่ง ไม่แม้แต่จะขยับจนกระทั่งอ็อคใกล้เข้ามา เขาถึงได้เอ่ยออกมาเพียงคำเดียว“หยุด!”วาจาศักดิ์สิทธิ์!อ็อคที่กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุดก็พลันหยุดนิ่ง ถูกพลังบางอย่างตรึงร่างไว้โดยสมบูรณ์ เขาหยุดอยู่ห่างจากเย่ซิวเพียงครึ่งเมตรเท่านั้นในดวงตาของอ็อคเต็มไปด้วยความมึนงงและไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นเย่ซิวยื่นมื
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1027
พลังแห่งปฐพี!พลังแห่งปฐพีในรัศมีร้อยลี้ถูกอ็อคควบคุมและรวบรวมเข้าสู่ร่างกายของเขาทำให้หมัดที่ปล่อยออกมาทรงพลังและน่าสะพรึงกลัวถึงขีดสุดผู้คนรอบข้างพากันยกมือขึ้นปิดหูโดยสัญชาตญาณบางคนที่พลังอ่อนแอกว่าถึงกับเลือดไหลออกจากเจ็ดทวาร ร่างกายสั่นสะท้านจนควบคุมตัวเองไม่ได้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!ให้ความรู้สึกราวกับมีระเบิดเอชระเบิดขึ้นข้าง ๆดวงตาของอ็อคเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นและความกระหายในเลือดเขาเชื่อมั่นว่าหมัดนี้ ต่อให้เย่ซิวแข็งแกร่งแค่ไหนก็คงรับไว้ไม่ได้ และต้องบาดเจ็บสาหัสแน่นอนเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเย่ซิว หวังจะเห็นความหวาดกลัวแต่เขากลับต้องผิดหวังดวงตาของเย่ซิวลึกดั่งบ่อน้ำเย็นยะเยือกที่ไม่มีจุดสิ้นสุดไม่ว่าโลกภายนอกจะโหมกระหน่ำเพียงใด ก็ไม่อาจทำให้เกิดระลอกคลื่นใด ๆ ได้เย่ซิวขยับแล้วมือขวากำหมัดแน่นเผชิญหน้ากับหมัดที่สามารถทำลายท้องฟ้าของอ็อค เขาใช้พลังเพียงหนึ่งในสิบส่วนเท่านั้นตู้ม！สองหมัดปะทะกัน ก่อให้เกิดเสียงดังกึกก้องสะเทือนฟ้าดินจากนั้นก็เห็นว่าเย่ซิวไม่ได้ขยับแม้แต่น้อยแต่อ็อคกลับเริ่มแตกสลายจากหมัดของตัวเอง และรอยแตกนั้นลามขึ้นไปทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1026
เมื่ออ็อคเข้าใกล้ แรงกดดันอันมหาศาลที่แผ่ออกมาจากตัวเขาทำให้พูท พรีเอลล์ และเคย์ฟี่ถึงกับสะดุ้ง หายใจติดขัดราวกับต้องเผชิญหน้ากับศัตรูร้าย!"เย่ซิว! นายมาที่นี่ทำไม? ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายควรมา!"เสียงของอ็อคดังกึกก้อง ราวกับฟ้าร้อง"หลีกไป อย่ามาขวางทางฉัน"เย่ซิวพูดอย่างไม่ไว้หน้า ขณะที่ยังคงจับจ้องไปที่โซเฟียเขากำลังคาดเดาว่าเธออาจจะมาจากโลกภายนอกนี่เป็นความเป็นไปได้ที่เขาคิดว่าน่าเชื่อถือที่สุด"อวดดีนัก! อยากตายรึไง!""เย่ซิว! ที่นี่ไม่ใช่สำนักโอสถ และไม่ใช่ประเทศหลงเถิงด้วย! นายมาคนเดียว อย่าทำตัวอวดดีให้มากนัก!""ใช่! ไม่งั้นนายอาจจะไม่ได้กลับออกไปจากที่นี่!"……เหล่าผู้ติดตามของอ็อคต่างพากันล้อมเย่ซิว สีหน้าของแต่ละคนล้วนเต็มไปด้วยความไม่เป็นมิตรและความเย็นชาถ้าเป็นเมื่อสัปดาห์ก่อน พวกเขาคงไม่กล้าพูดจาแบบนี้กับเย่ซิวแต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้วการปรากฏตัวของอ็อคทำให้พวกเขามั่นใจและกล้าแสดงออกมากขึ้นเพราะพวกเขาเคยเห็นฝีมือของอ็อคมาก่อน จึงรู้ว่าผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหนพวกเขามั่นใจ แม้แต่เย่ซิวมาเอง อย่างมากก็คงทำได้เพียงเสมอกันยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่
