บทที่ 537

เด็กหญิงคนหนึ่งถือไม้กวาดกระหน่ำฟาดใส่หลังทหารรับจ้างคนหนึ่ง

ทหารรับจ้างคนนั้นกำลังจับทหารหญิงคนหนึ่งไว้

“ไอ้ตัวน่ารำคาญ แกอยากตายนักใช่ไหม!”

ชายคนนั้นชักมีดสั้นจากเอวแล้วปามันออกไป

มีดสั้นแหวกอากาศจนเกิดเสียงหวีดหวิว

เด็กหญิงไม่สามารถหลบมันได้เลย

เมื่อเห็นว่าชีวิตของเด็กคนนั้นกำลังจะพบจุดจบ ทันใดนั้น มือเรียวยาวแต่ทรงพลังพลันปรากฏขึ้นคว้ามีดสั้นไว้อย่างฉิวเฉียด

ทหารรับจ้างคนนั้นชะงักไปชั่วครู่ ก่อนเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีใบหน้างดงามยิ่งกว่าหญิงสาวเสียอีก ดวงตาเขาเปล่งประกายลุกวาวขึ้นในทันที

“ฮ่า ๆ ๆ ไม่นึกว่าจะมีผู้ชายที่งดงามแบบนี้ ฉัน…”

เย่ซิวไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดจบ มีดในมือเขาถูกส่งคืนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพุ่งทะลุศีรษะอีกฝ่าย

สีหน้าเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง อุณหภูมิรอบข้างลดลงจนเย็นยะเยือกน่ากลัว

ธนูน้ำแข็งปรากฏขึ้นเหนือศีรษะทีละเล่ม ก่อนจะพุ่งไปตามที่เขาต้องการใส่เหล่าทหารรับจ้าง

หมาป่าตัวหนึ่งที่กำลังจะฆ่าเด็กหญิงอีกคน แต่ธนูน้ำแข็งก็พุ่งเข้ามาแช่แข็งทั้งตัวหมาป่าและทหารบนหลังจนแข็งทื่อร่วงกระแทกพื้น

เย่ซิวก้าวเดินไปข้างหน้า ทุกพื้นที่ที่เขาเหยียบย่างเต็มไปด้วยความตา