Mag-log inShare
บทที่ 469
Kaugnay na kabanata
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 470
“เมื่อมันประสบความสำเร็จ แม้จะมีแค่สิบตัวในสนามรบ ก็สามารถต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเทียบเท่ากับยอดฝีมือระดับปรมาจารย์หนึ่งคนเชียวนะคะ!”เย่ซิวเริ่มอยากรู้อยากเห็น และประหลาดใจเล็กน้อย "ผู้หญิงอย่างเธอทำไมอยากที่จะทำสิ่งเหล่านี้ล่ะ?"“เป็นผู้หญิงแล้วมันทำไมคะ” ถังเขอเข่อเงยหน้าขึ้นพูดอย่างใส่อารมณ์ "ฉันชอบเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่เด็กและศึกษามันมาหลายปีแล้วค่ะ”“ขอแค่คุณให้เวลาฉันอีกสักหน่อย ฉันจะทำมันให้สำเร็จอย่างแน่นอน ผลกำไรและชื่อเสียงที่ฉันจะได้รับเมื่อถึงตอนนั้น จะเกินความคาดหมายของคุณแน่!”แน่นอนว่าถ้ามันเป็นไปตามที่เธออธิบายจริง ๆ มันจะไม่เพียงแค่เรื่องผลกำไรและชื่อเสียงเท่านั้น แต่ยังเปลี่ยนโครงสร้างโลกทั้งใบได้ด้วย!เพราะท้ายที่สุดแล้ว จนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีประเทศใดในโลกที่ประสบความสำเร็จในการพัฒนาวิจัยหุ่นยนต์หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เย่ซิวพูดว่า "เอาแบบนี้ เธอพาฉันไปดูก่อน ถ้ามันดูแล้วมีคุณค่า ฉันจะลงทุนให้"ถังเขอเข่ออุทาน "จริงหรือเปล่าคะ คุณมีเงินเท่าไหร่?"“มีมารยาทหน่อย!” ถังต้าไห่มองดูอยู่ข้าง ๆด้วยความกังวล จึงอดไม่ได้ที่จะตักเตือนหลานสาว "เรียกเขาว่านายน้อย ถ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 471
สวีลู่อายุราวสามสิบกว่า รูปร่างหน้าตาให้แปดเต็มสิบเมื่อเธอวิ่งเหยาะ ๆ มันช่างเป็นทิวทัศน์ที่มีเสน่ห์เฉพาะตัวข้อได้เปรียบอย่างหนึ่งที่เธอเหนือกว่าสวีฉงกับสวีหู่ก็คือเธอเป็นผู้หญิง เธอสามารถใช้ข้อได้เปรียบนี้ในช่วงเวลาสำคัญ ๆ ได้เธอวิ่งไปหาเย่ซิวแล้วพูดเบา ๆ "คุณเย่ ฉันมียาดองงูเก็บไว้หนึ่งขวด เป็นยาบำรุงชั้นเลิศ คุณสนใจลองชิมไหมคะ?"ตอนนี้ที่สวีอิงจะกลายเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลยสวีลู่รู้ดีว่าทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเย่ซิวการผูกมิตรกับเย่ซิวในตอนนี้เท่ากับเป็นการลดความเสียหายให้เหลือน้อยที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นอาจได้รับผลประโยชน์ด้วยซ้ำหัวใจของเย่ซิวสั่นไหวตอนนี้เขาต้องการสิ่งที่อุดมไปด้วยพลังงานต่าง ๆ เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเองเขาพยักหน้า "คืนนี้เวลาสองทุ่ม ไปรอผมที่สตาร์ไลท์คลับ"สวีลู่มีความสุขมาก ยิ้มหน้าบานเหมือนดอกไม้เมื่อเห็นสิ่งนี้สวีฉงกับสวีหู่พากันก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ โดยบอกว่าตนเองก็มีอาหารเสริมหายากด้วยเช่นกันเย่ซิวให้พวกเขาไปเจอที่สตาร์ไลท์คลับในเวลาเดียวกันด้วยชาติตระกูลของพวกเขา ของสะสมจะแย่สักเท่าไหร่นักเชียวหลัง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 472
ที่ด้านนอกประตู มีผู้หญิงสองคนสวมชุดทํางานและออร่าค่อนข้างแข็งแกร่งยืนอยู่อวี่เฟยเฟยตกใจ "คุณสองคนเป็นใครคะ?"ผู้หญิงคนหนึ่งยิ้มและพูดว่า “คุณอวี่ใช่ไหมคะ เรามาจากบริษัทสตาร์รี่สกาย”เจ้านายสั่งฉันว่า วันนี้มีประชุมเรื่องจัดหาเงินทุน ต้องพาคุณไปด้วยค่ะ”อวี่เฟยเฟยไม่เข้าใจ "ให้ฉันไปทำอะไร ฉันเจรจาก็ไม่เป็น"ผู้หญิงอีกคนอธิบายว่า "เจ้านายบอกว่าไม่ว่าคุณจะได้หุ้นไปเท่าไร หุ้นจำนวนครึ่งหนึ่งจะตกเป็นของคุณ"อวี่เฟยเฟยปิดปากของตัวเองด้วยความตกใจทันใดนั้นก็ยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว "ไม่ได้ ฉันรับมันไว้ไม่ได้"นั่นเป็นหุ้นมูลค่าห้าหมื่นล้านบาทเลยนะ เธอจะกล้ารับมันได้ยังไง?เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอเตรียมโทรหาเย่ซิว“คุณอวี่ เจ้านายบอกว่าเขามอบหุ้นนี้ให้คุณ คุณต้องรับมันไว้ ถ้าไม่รับ คุณจะไม่ได้เจอหน้าเขาอีกค่ะ”อวี่เฟยเฟยหยุดชะงักชั่วขณะ จากนั้นเธอก็ถูกปกคลุมด้วยความซาบซึ้งใจอันยิ่งใหญ่ผู้ชายคนหนึ่งสามารถใจกว้างกับผู้หญิงของตัวเองได้ขนาดนี้เชียวหรือ มีเหตุผลอะไรที่ให้ตัดใจจากเขาเหรอ?เธอไม่ได้ปฏิเสธอีกและพูดว่า "รอสักครู่ ฉันจะไปหยิบกระเป๋า"อวี่เฟยเฟยมาถึงบริษัทสายการบินในหนึ่ง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 473
อวี่เฟยเฟยวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปในรถของเย่ซิวเธอโน้มตัวไปจับหน้าเขาแล้วจูบอย่างดุเดือดในทันทีทันใดมีแค่วิธีนี้ที่สามารถแสดงความรู้สึกของตัวเองในขณะนี้ได้“ขอบคุณค่ะ~”คำขอบคุณหนึ่งคำ บ่งบอกความรู้สึกซาบซึ้งใจได้เพียงหนึ่งในร้อยล้านเท่านั้นเย่ซิวยิ้ม และคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรวันที่เขารับปากว่าจะจัดหาเงินทุนให้กับอวี่เฟยเฟย เขาได้ให้ผู้เชี่ยวชาญของบริษัทตรวจสอบประวัติของสายการบินอย่างลับ ๆ แล้วถ้ามันแย่ก็ไปที่อื่นผลที่ได้ออกมาปานกลาง จึงตัดสินใจที่จะลงทุนเหตุผลการลงทุนในบริษัทนี้ นอกจากอยากช่วยอวี่เฟยเฟยแล้ว ยังมีเหตุผลสำคัญอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการสร้างระบบการขนส่งทางอากาศของตนเองการลงทุนครั้งนี้พูดได้เลยว่ามาถูกที่ถูกเวลายิ่งนัก“เราจะทำอะไรกันต่อคะ?” อวี่เฟยเฟยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานเหมือนลูกแมวตัวน้อย ๆ“ไปซื้อคอนโดให้คุณก่อน แล้วค่อยไปทานข้าวกัน”“ค่ะ”อวี่เฟยเฟยพยักหน้าอย่างอ่อนโยน และไม่ได้พูดว่าไม่อยากใช้เงินของเขาหุ้นก็ให้มาแล้วห้าหมื่นล้านบาท ยังขาดคอนโดอีกหนึ่งหลังเหรอ?รถขับมุ่งหน้าไปยังใจกลางเมืองหลวง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสำนักงานใหญ่ของต้าเผิงแอร์ไลน์
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 474
เพียะ!ณ สำนักงานขาย ผู้หญิงหน้าตาดีแต่งตัวเซ็กซี่ตบหน้าผู้ชายหน้าตาซื่อ ๆ อย่างแรงและตะคอกว่า“ถ้าไม่มีปัญญาซื้อ จะแต่งงานไปทำไม เลิกกันเถอะ!”ชายคนนั้นร้องไห้ฟูมฟาย "ซูเฟิน ราคาคอนโดที่นี่แพงเกินไป เราไปดูที่อื่นดีไหม?"ผู้หญิงที่ชื่อซูเฟินเอามือกอดอกด้วยสีหน้าเย็นชา "สามีเพื่อนร่วมชั้นของฉันซื้อที่นี่กันหมด คุณให้ฉันไปซื้อคอนโดธรรมดา ๆ ที่อื่นอยู่งั้นเหรอ ต่อไปฉันยังจะมีหน้าไปเจอพวกเธอได้อีกไหม?เลิกกันเถอะ คุณไม่คู่ควรกับฉัน”“ซูเฟิน ไม่เอาแบบนี้สิ ผมรักคุณมากนะ!”น้ำเสียงของชายคนนั้นกำลังอ้อนวอนแต่ไม่ว่าเขาจะอ้อนวอนมากแค่ไหน ซูเฟินก็ยังไม่ใจอ่อน และถึงกับไล่ชายคนนั้นออกไปเมื่ออวี่เฟยเฟยได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ เธอหันกลับมาและจำซูเฟินได้ทันทีบังเอิญซูเฟินก็หันมามองด้วยเช่นกันเมื่อสบตากัน ซูเฟินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเดินไปหาอวี่เฟยเฟยด้วยความประหลาดใจ "เฟยเฟย ทำไมเธออยู่ที่นี่ได้ล่ะ"อวี่เฟยเฟยทำได้เพียงยืนขึ้นและตอบอย่างสุภาพ "แฟนของฉันมาซื้อคอนโดให้ฉันน่ะ"เมื่อซูเฟินเห็นเย่ซิวนั่งอยู่บนโซฟา จู่ ๆ หัวใจของเธอหยุดเต้นทันที และดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นประกายแวววา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 475
เมื่อพวกเธอไปถึงห้องน้ำ หยางซูเฟินแกล้งทำเป็นล้างมือ ส่วนอวี่เฟยเฟยเข้าไปก่อนจากนั้นหยางซูเฟินหันหลังกลับและวิ่งไปนั่งข้างเย่ซิวอย่างรวดเร็วเธอจงใจดึงคอเสื้อให้ต่ำลงและดึงไหล่เสื้อลง แล้วพูดอย่างออดอ้อนว่า "พี่ชาย คุณชื่ออะไรเหรอคะ?"เย่ซิวผลักเธอออกและพูดอย่างเย็นชา "อยู่ห่างจากผมหน่อย"บนร่างของผู้หญิงคนนี้มีกลิ่นคาวโลกีย์ชัดเจนมาก บ่งบอกว่าเธอใช้ชีวิตอย่างวุ่นวาย ปราศจากความสงบในโลกีย์ ซึ่งมาจากการที่ไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายมากหน้าหลายตา และปล่อยเนื้อปล่อยตัวเขาไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้หยางซูเฟินยังคงยิ้มไม่หุบ คิดว่าเย่ซิวกำลังใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับ เธอยิ่งเขยิบเข้ามาใกล้พร้อมกัดริมฝีปากเล็กน้อย "พี่ชายหล่อจังเลยค่ะ คืนนี้ไปเที่ยวด้วยกันไหม?"เย่ซิวผลักเธอออกไปอีกครั้งอย่างเหลืออด "อย่ามายุ่งกับผม!"หยางซูเฟินหัวเราะปิดปาก “คิดไม่ถึงว่าพี่ชายจะช่ำชองเรื่องรักขนาดนี้ แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับใช้ได้ผลจริง ๆ” ผู้ชายหน้าไหนไม่ชอบผู้หญิงสวยหุ่นดีแบบฉันบ้าง?”เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเย่ซิวไม่ชอบเธอ แถมยังเป็นคนหลงตัวเองอีกเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะจู่โจมอีกครั้ง เย่ซิวจิ้มไปที่สกัดจุดบนร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 476
คราวนี้เป็นทีของเย่ซิวที่ต้องประหลาดใจ เขายิ้มพลางเอ่ยถาม “คุณพูดจริงเหรอ?”“อืม” หลิวเสี่ยวอวี้พยักหน้าเบา ๆ โดยไม่กล้าสบตาเย่ซิว เสียงของเธอเบาราวกับเสียงยุงบิน “หากนายท่านต้องการ ฉันก็ทำให้ได้…”เดิมทีเธอก็รู้สึกดีกับเย่ซิวอยู่แล้ว และผู้หญิงที่ทำงานในที่แบบนี้ก็มักจะเปิดกว้างกว่าคนทั่วไป ดังนั้น เธอจึงไม่ได้รู้สึกต่อต้านหากจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเย่ซิวด้วยสายตาอันเฉียบคมของเย่ซิว เขามองออกทันทีว่า หลิวเสี่ยวอวี้ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ แต่เธอสามารถต้านทานสิ่งยั่วยวนต่าง ๆ ได้ในทุกวัน ก็บ่งบอกถึงตัวตนของเธอได้แล้วเย่ซิวก็ไม่ใช่คนดีอะไรนัก มีเนื้อยื่นมาให้ถึงหน้าประตูแล้วเขาย่อมไม่ปฏิเสธแน่นอน แน่นอนว่าหากเป็นแบบหยางซูเฟินก่อนหน้านี้ ก็ถือว่าเป็นเนื้อเน่า“คุณแน่ใจนะ?” เย่ซิวขยับเข้าใกล้เธอจนระยะห่างระหว่างทั้งสองเหลือเพียงไม่กี่เซนติเมตรเย่ซิวได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ เล็ดลอดออกมาจากตัวเธอหลิวเสี่ยวอวี้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอรู้สึกได้ถึงพลังแห่งความเป็นชายของเย่ซิวที่แผ่ซ่านออกมา ราวกับจะหลอมละลายเธอไปทั่วทั้งร่างร่างกายของเธอเริ่มอ่อนระทวย แววตาเต็มไปด้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 477
“หากพวกนายยอมช่วยฉันรวบรวมโอสถหรือเหล้ายาบำรุงแบบนี้ต่อไป ฉันสามารถคุ้มครองพวกนายได้ และนอกจากนี้…”ฉึก!เขาชี้นิ้วออกไป ก่อนที่โต๊ะหินอ่อนตรงหน้าจะแยกออกเป็นสองส่วนทันที“อย่างที่พวกนายคิดนั่นแหละ ฉันคือจอมยุทธ์ระดับเก้า”หญิงสาวทั้งหกต่างกรีดร้องกันระนาว พวกเธอเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น ไม่มีความรู้เรื่องจอมยุทธอะไรมาก่อน ส่วนสามพี่น้องตระกูลสวีกลับมีทั้งความตกใจและความดีใจคำพูดของเย่ซิวทำให้พวกเขามองเห็นเส้นทางที่สดใสชัดเจน จึงรีบตอบรับทันทีโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยจอมยุทธ์ระดับเก้า เป็นสิ่งที่พวกเขาเคยได้ยินจากในตำนานเล่าขานกันเท่านั้น แต่ตอนนี้คนที่พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าคือตัวจริง ๆ แถมยังหนุ่มแน่นขนาดนี้!“แต่ว่า!” ดวงตาของเย่ซิวฉายแววเย็นชา “ถ้าฉันพบว่าพวกนายทำอะไรแย่ ๆ แม้แต่นิดเดียว ฉันจะกำจัดพวกนายทิ้งทันทีอย่างไม่ปรานี!”ต่อให้จะมีหรือไม่มีคำเตือนนี้พวกเขาก็ตอบรับโดยไม่ขัดข้องอยู่ดีสวีลู่รวบรวมความกล้าเอ่ยถาม “พี่เย่ครับ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว จะให้พวกเธออยู่ปรนนิบัติพี่ดีไหมครับ? ถ้าคนไม่พอ เดี๋ยวผมเรียกมาเพิ่มให้ หรือจะให้ผมอยู่รับใช้ก็ได้ครับ”ในฐานะจอมยุทธ์ระดับเ
Pinakabagong kabanata
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1165
เย่ซิวรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันทีพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเสี่ยวไป๋ลอยอยู่กลางอากาศพลังวิญญาณในห้องถูกดูดเข้าไปหามันอย่างบ้าคลั่งไม่กี่วินาทีก็สูบพลังวิญญาณจนหมดทั้งห้องจากนั้นร่างของมันก็ถูกห่อหุ้มด้วยรังไหมขนาดใหญ่ แล้วค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้นอย่างช้า ๆเย่ซิวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เสี่ยวไป๋กำลังจะวิวัฒนาการอีกแล้วรอบที่แล้วเหมือนจะพัฒนาขึ้นไม่มากเท่าไหร่แต่สัญชาตญาณของเย่ซิวบอกว่ารอบนี้น่าจะเติบโตแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียวเขารีบเอาน้ำพุวิญญาณที่เหลืออยู่เทราดลงไปบนรังไหมทันที ซึ่งมันก็ถูกดูดซึมหายไปอย่างรวดเร็วนี่อาจช่วยเร่งขั้นตอนวิวัฒนาการให้เร็วขึ้นได้เย่ซิวเดินไปอุ้มเจ้าเสี่ยวอวี่ที่อยู่ไม่ไกลขึ้นมาเจ้าตัวนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากแต่ท้องของมันนี่เหมือนหลุมดำชัด ๆเย่ซิวเลยจัดเต็มอีกครั้ง เขากลั่นโอสถวิญญาณหยกมาอีกหมื่นเม็ดให้มันไว้กินเล่นทั้งสำนักอวิ้นหลิงคงไม่มีใครกล้าทำอะไรฟุ่มเฟือยอย่างเขาอีกแล้วล่ะในช่วงครึ่งเดือนหลังจากนั้น เย่ซิวก็หมกตัวอยู่แต่กับการกลั่นโอสถและฝึกฝนวิชาต่าง ๆข้างนอกเองก็เริ่มมีข่าวแพร่กระจายไปว่าเย่ซิวสามารถกลั่นโอสถวิญญาณหยกได้ควา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1164
จากท่าทีและสีหน้าของทุกคน เย่ซิวก็พอเดาออกว่าโอสถนี่น่าจะหาได้ยากมากในตลาดไม่งั้นพวกเขาคงไม่แห่กันมาขอซื้อแบบนี้แน่เขาทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย “ผมก็อยากช่วยนะครับ แต่โอสถตัวนี้ตอนปรุงมันใช้พลังจิตเยอะมากวันหนึ่งผมปรุงได้ไม่กี่รอบเอง แถมวัตถุดิบก็หายากด้วย”ความหมายแฝงก็คือพวกคุณต้องเพิ่มเงินและเตรียมของมาเองซึ่งทุกคนก็ไม่ใช่คนโง่และเข้าใจเจตนาของเขาทันที ก่อนจะรีบเสนอว่า“ถ้างั้นแบบนี้ดีไหม โอสถวิญญาณหยกหนึ่งเม็ด ฉันให้หนึ่งพันหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณ ส่วนวัตถุดิบเราจัดการเอง แบบนี้ตกลงไหม”เย่ซิวคำนวณในหัวอย่างไวต้นทุนของโอสถวิญญาณหยกต่อเม็ดอยู่ที่ราว ๆ หนึ่งพันศิลาวิญญาณถึงจะรวมค่าแรงและพลังวิญญาณที่ใช้ก็ถือว่าต้นทุนต่ำมาก อย่างมากก็แค่เสียเวลาเฉย ๆเขาสามารถกลั่นได้เป็นหมื่นเม็ดในคราวเดียวถ้าขายให้คนพวกนี้หมื่นเม็ดก็เท่ากับว่าจะได้เงินถึงสิบกว่าล้านศิลาวิญญาณเลยทีเดียวกำไรขนาดนี้ก็แทบจะเรียกได้ว่ากินขาดแต่เย่ซิวก็ยังไม่ตอบตกลงทันที และทำท่าลังเลอยู่รั่วอวิ๋นที่ยืนข้าง ๆ ตบไหล่เขาเสียงดัง “ยังจะลังเลอะไรอีกล่ะ?นี่มันโอกาสทองเลยนะ ได้ทั้งเงินได้ทั้งฝึกฝีมือ”เย่ซิวถ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1163
แล้วทุกคนก็เห็นจ่าฝูงเดินตรงไปหาเย่ซิว จากนั้นมันก็แลบลิ้นออกมาเลียหน้าของเขาเบา ๆ ด้วยแววตาประจบเอาใจสุด ๆทุกคนตกตะลึง “???”รั่วอวิ๋นถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งเป็นหิน ตาถลน ปากอ้าค้างจากนั้นเธอก็ชี้ไปที่เย่ซิวอย่างโกรธจัด “นายยังจะกล้าบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ แล้วนี่มันอะไรกัน?!”แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ สิงโตหยกขาวอีกเจ็ดตัวก็วิ่งตามกันมาล้อมเย่ซิวไว้รอบด้าน แถมยังมองรั่วอวิ๋นด้วยสายตาแข็งกร้าวอย่างเต็มไปด้วยท่าทีคุกคามรั่วอวิ๋นเผลอก้าวถอยหลังไปด้วยสีหน้าซีดเผือดความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนใครสักคนมายึดบ้านไปคนอื่น ๆ เองก็จ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองภาพที่อยู่ตรงหน้ามันเหนือจริงเกินไปเย่ซิวทำหน้าใสซื่อ “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”รั่วอวิ๋นโกรธจนตัวสั่นสัตว์ที่เธอเลี้ยงมากับมือหลายปีดันพร้อมใจกันหักหลังเธอแบบนี้ ใครจะทนได้มันไม่ใช่แค่เรื่องทรัพยากร แต่ยังรวมถึงความรู้สึกที่ทุ่มเทไปทั้งหมดด้วย!“นายบอกว่าไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมพวกมันถึงพร้อมใจกันหักหลังฉัน อธิบายมาเดี๋ยวนี้!” รั่วอวิ๋นกัดฟันพูด สายตาที่มองเย่ซิวเต็มไปด้วยความคาดโทษถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่ให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1162
ในใจรั่วอวิ๋นกำลังปลื้มเป็นที่สุดแต่ต่อหน้าคนอื่นเธอยังคงวางมาดสงบนิ่ง และพยักหน้าเบา ๆ แบบถ่อมตัวสุด ๆ“ก็ไม่เท่าไหร่นะ แค่สัตว์วิญญาณไม่กี่ตัว เอาไว้เฝ้าประตูเฉย ๆ”คำพูดโอ้อวดแบบถ่อมตัวเช่นนี้ทำเอาคนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับกระตุกมุมปากกันเป็นแถบเธอคิดว่านี่คือผักกาดขาวหรือไงนี่มันสัตว์วิญญาณระดับจินตานตั้งแปดตัวเชียวนะถึงสายเลือดของพวกสิงโตหยกขาวจะไม่ใช่ระดับสูงสุด แต่ก็ไม่ใช่พวกชั้นต่ำ อยู่ระดับกลางค่อนไปทางดีเลยด้วยซ้ำถ้าเลี้ยงต่อไปดี ๆ รับรองว่าเก่งขึ้นได้อีกแน่นอนลองจินตนาการดูสิ สิงโตหยกขาวแปดตัวคำรามพร้อมกันจะอลังการแค่ไหน มันต้องเป็นภาพที่อลังการและน่าเกรงขามสุด ๆ“เย่ซิวก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” ภรรยาเจ้าสำนักทำทีเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเขาเย่ซิวยิ้มพลางเอ่ย “ขอคารวะท่านผู้อาวุโสทุกท่าน เจ้าสำนักและภรรยา ผมแค่มาให้อาหารพวกมันน่ะครับ”ทุกคนก็พยักหน้าเบา ๆ เป็นเชิงรับรู้ ไม่มีใครเชื่อมโยงได้ถึงเรื่องที่สัตว์วิญญาณเลื่อนระดับได้เพราะตัวเขาเลยแม้แต่น้อยไม่นานนัก สัตว์วิญญาณทั้งแปดตัวก็ค่อย ๆ สร้างตานปีศาจได้สำเร็จแทบจะพร้อมกันพลังที่ระเบิดออกมาทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่ไปทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1161
แม้ว่ารั่วอวิ๋นจะรู้ดีว่าความคิดแบบนี้มันไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆถ้าเย่ซิวแค่ลองกลั่นโอสถเป็นครั้งแรกก็เก่งกว่าเธอแบบไม่เห็นฝุ่น แบบนั้นมันก็เหมือนโดนตบหน้าแรง ๆ เข้าให้แล้วแบบนี้จะรักษาภาพลักษณ์ความเป็นอาจารย์ไว้ต่อหน้าเขาได้ยังไงกันล่ะเสียงโครมดังขึ้น ก่อนที่ฝาปิดเตาจะหลุดออกกลิ่นหอมของโอสถที่เข้มข้นจนถึงขีดสุดกระจายไปทั่วเย่ซิวถึงกับใจหล่นวูบ คิดในใจว่าแย่แล้วถึงเขาจะพยายามเก็บงำกลิ่นเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ดูเหมือนแค่กลิ่นที่ลอยออกมาก็แรงกว่าโอสถของรั่วอวิ๋นเสียอีกรั่วอวิ๋นพยายามควบคุมสีหน้าแล้วรีบเดินเข้าไปดูโอสถในเตาพอเห็นแล้วก็ถึงกับยืนช็อกไปทั้งตัวที่ก้นเตา โอสถจำนวนห้าสิบเม็ดวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ และแต่ละเม็ดก็ใสบริสุทธิ์ดูอัดแน่นไปด้วยพลังแต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือทุกเม็ดมีลวดลายโอสถปรากฏอยู่บนผิวของมัน หมายความว่าโอสถทั้งหมดนี้เป็นระดับสูงนี่มันไม่ใช่แค่โดนตบหน้าแล้ว แต่มันคือการโดนกดหัวลงพื้นแล้วลากไปเลยต่างหากเย่ซิวไอแห้ง ๆ หนึ่งทีและจงใจไม่เข้าไปดู แต่ทำท่าทางตื่นเต้นแล้วถามเธอด้วยสีหน้าลุ้น ๆ ว่า “ท่านอาจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1160
ทั้งความรู้ที่เคยได้รับรวมถึงทักษะการกลั่นโอสถต่าง ๆ ก็ควรจะเหนือกว่าตัวเขาแบบทิ้งห่างสิแต่ทำไมกลับรู้สึกว่ายังห่างชั้นจากเขาอยู่เยอะเลย?เย่ซิวยังคิดว่าตัวเองอาจจะคิดไปเองจึงตั้งใจดูต่ออีกสักพักจนสุดท้ายก็มั่นใจเต็มร้อยว่าทักษะการกลั่นโอสถของผู้หญิงคนนี้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของเขาด้วยซ้ำแค่ฝีมือระดับนี้ก็ยังยืนหยัดอยู่ในโลกของผู้ฝึกตนได้ด้วยเหรอ?หรือโลกของผู้ฝึกตนมันหากินง่ายขนาดนั้นเลย?ความคิดสารพัดผุดขึ้นมาในหัวเย่ซิว แต่สีหน้าเขาก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลยหนึ่งชั่วโมงผ่านไป โอสถก็กลั่นเสร็จเรียบร้อยรั่วอวิ๋นเปิดฝาเตาก่อนจะหยิบเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ด ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ไม่เลว ๆ หนึ่งเตาได้โอสถมายี่สิบเจ็ดเม็ด ระดับกลางหกเม็ด ถือว่าสมบูรณ์แบบ”จากนั้นเธอก็หันไปมองเย่ซิวแม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉย แต่เย่ซิวก็พอจะจับความหมายแฝงได้ไม่ยากก็แค่รอให้เขาชมเธอนั่นแหละหากพูดตรง ๆ การกลั่นโอสถของรั่วอวิ๋นรอบนี้ถือว่าสอบตกสำหรับเย่ซิว เพราะวัตถุดิบที่ใช้ไปทั้งหมด ถ้าเป็นเขากลั่นเองอย่างน้อยจะได้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวแถมยังเป็นโอสถระดับสูงทั้งหมดด้วยซ้ำเมื่อเห็นโ
