LOGINShare
บทที่ 289
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 290
ไม่ถึงห้านาทีหลังจากที่ทั้งสองจากไป ผู้คนจำนวนมากก็มาถึงเมื่อเห็นความยุ่งเหยิงด้านนอกวิลล่า สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปสิ่งที่สะดุดตาที่สุดก็คือผู้ชายผมหงอกขาวทั้งศีรษะคนหนึ่งเขาอายุราวหกสิบเจ็ดสิบ ดูทรงพลังมากจนไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้เขารีบเข้าไปในวิลล่าหลังจากที่ได้เห็นเย่ขวงหมดสติไป ดวงตาของเขาก็ระเบิดแสงที่น่าสะพรึงกลัวออกมาเขานั่งยอง ๆ และตรวจร่างกายของเย่ขวงจากนั้นรีบหยิบโอสถออกมาหนึ่งเม็ดแล้วป้อนให้เขาเย่ขวงตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นทันทีที่ได้เห็นชายชราคนนี้พรวด!เขาโกรธมากเกินไปจนกระอักเลือดก่อนที่จะพูดออกมาชายชราตบหลังเขาเบา ๆ และพูดด้วยใบหน้ามืดครึ้มเป็นอย่างยิ่ง "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"“อาจารย์ ผมถูกไอ้เดรัจฉานลอบทำร้าย เขาทำลายเส้นลมปราณของผมทั้งหมดแล้ว!”เขาไม่ได้บอกว่าตัวเองพ่ายแพ้หลังจากการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวขืนบอกไปเช่นนั้น ฉายาอัจฉริยะด้านการฝึกยุทธ์ในรอบทศวรรษของเขาได้มลายหายไปแน่“อีกฝ่ายหนึ่งมีภูมิหลังแบบไหน ถึงได้ลอบทำร้ายแกได้?” หัวใจของชายชราเต็มไปด้วยแรงอาฆาตเย่ขวงส่ายหัว "ตอนนี้ผมยังไม่ทราบรายละเอียดที่แน่ชัด แต่อา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 291
“คุณอยาก…กับฉันเหรอ?” ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ถามด้วยใบหน้าแดงก่ำเย่ซิวยิ้ม "ไม่ใช่ คุณคิดมากเกินไปแล้ว ผมกำลังทำหน้ากากหนังมนุษย์ชิ้นใหม่ให้คุณต่างหาก"“หา?” ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “หมายความว่ายังไง?”เย่ซิวอธิบายว่า “เพื่อความปลอดภัยของคุณ ผมจะให้คุณเปลี่ยนโฉมหน้าตัวเอง”“ตอนนี้รูปลักษณ์คุณดูโดดเด่นมาก ไปที่ไหนก็ดึงดูดความสนใจไปทุกที่”เขาไม่สามารถอยู่กับลู่เสวี่ยเอ๋อร์ได้ตลอดเวลาการมาที่นี่ในครั้งนี้ไม่เพียงแต่ช่วยเธอออกมาเท่านั้น แต่จุดประสงค์ที่ใหญ่กว่าก็คือการขจัดกำจัดภัยคุกคามอย่างตระกูลเย่ให้สิ้นซากงานนี้ต้องเผชิญกับอันตรายมากมายก่อนที่จะจัดการกับตระกูลเย่ เขาจำเป็นต้องกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่รอบตัวเขาทั้งหมดก่อนไม่เพียงแต่ลู่เสวี่ยเอ๋อร์เท่านั้น เขายังให้กองกำลังหมาป่าราตรีพาผู้หญิงคนอื่น ๆ รอบตัวเขาทั้งหมดไปยังตระกูลหลิ่วแล้วที่นั่นมีคนคอยคุ้มครอง แม้แต่ตระกูลเย่ก็ไม่กล้าทำอะไรตามอำเภอใจเมื่อลู่เสวี่ยเอ๋อร์รู้ตัวว่าตนเองเข้าใจผิด จึงรู้สึกเขินอายไม่น้อยโชคดีที่เธอติดตามเย่ซิวมาได้ระยะหนึ่งแล้ว หน้าของเธอจึงหนาขึ้นกว่าเดิมมาก และฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 292
เสวี่ยเหมยแกว่งแก้วไวน์แดงเบา ๆ และพูดอย่างแผ่วเบาว่า "คนที่สามารถบุกเข้าไปสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายเช่นนั้น และพาคนออกมาได้อย่างปลอดภัย เธอคิดว่าถ้าไม่ใช่ระดับปรมาจารย์จะทำได้เหรอ?"บอดี้การ์ดหญิงไม่ได้สนใจ "ใครจะไปรู้ว่าเขาได้รับความช่วยเหลือจากภายนอกหรือไม่?"อย่างไรเธอไม่ไว้วางใจกับการตัดสินใจของคุณหนูปรมาจารย์อายุสิบกว่า ยี่สิบกว่าน่ะหรือ คิดว่าเป็นการถ่ายละครหรือยังไง?เสวี่ยเหมยรู้ว่าเธอไม่เชื่อ แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากถ้าเธอไม่ได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ก็คงไม่เชื่อเหมือนกัน“คุณเป็นใครมาจากไหนกันแน่?”เสวี่ยเหมยพึมพำกับตัวเองเบาจนมีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้ยินเป็นเวลาหลายปีแล้วที่มาอยู่เมืองหลวง และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอสนใจผู้ชายคนหนึ่งมากขนาดนี้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์อาบน้ำเสร็จและเดินออกจากห้องน้ำผิวของเธอขาวผ่องจนแทบจะเปล่งประกายทั้งเรียบเนียนและกระชับมากเธอเดินเท้าเปล่าไปตรงหน้าเย่ซิว และสวมกอดเขากลิ่นกายหอมฟุ้งลอยเข้าในจมูกคล้ายกลิ่นดอกมะลิ แต่แฝงด้วยกลิ่นน้ำนมหอมละมุน ซึ่งมันหอมมาก“เราจะทำอะไรกันต่อไป?”เย่ซิวพูดว่า "หาสถานที่ปลอดภัยปักหลักก่อน แล้วค่อยวางแผ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 293
“คุณป่วยนะ!”ไป๋อวี้เจี๋ยแสดงสีหน้าไม่พอใจ "คุณเย่ ทำไมคุณถึงด่ากันแบบนี้?"เย่ซิวยิ้มและพูดว่า "ผมไม่ได้ด่าคุณ คุณป่วยจริง ๆ"ไป๋อวี้เจี๋ยโกรธจัดและพยายามดึงมือออกเธอแอบคิดกับตัวเองว่าเธอมองคนผิดไปเดิมทีเธอคิดว่าเย่ซิวเป็นคนที่สามารถคบค้าสมาคมได้ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคนมักมากบ้าตัณหาคนหนึ่งเย่ซิวไม่สนใจความเข้าใจผิดของไป๋อวี้เจี๋ยแล้วพูดว่า "ตอนกลางคืนคุณนอนไม่หลับ ส่วนตอนกลางวันก็ไม่กระปรี้กระเปร่า และมักจะปวดท้องทุกครั้งที่กินของเย็นใช่หรือเปล่า?"ความโกรธบนใบหน้าของไป๋อวี้เจี๋ยหายไปและถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจอย่างมากแทน "คุณรู้ได้อย่างไรกัน? หรือว่าคุณสืบเรื่องของฉันเหรอ?"“ไม่ใช่ปน่” ก่อนที่เย่ซิวจะตอบ เธอก็ส่ายหน้าขึ้นก่อน “มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ และพวกเขาจะไม่แพร่งพรายมันออกไป”เธอคิดอะไรบางอย่างได้ จากนั้นก็มองเย่ซิวพร้อมด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป "หรือว่าคุณยังรู้วิชาแพทย์ด้วย?"เย่ซิวพยักหน้า "ผมพอรู้บ้างนิดหน่อย คุณเริ่มเป็นโรคนี้ตั้งแต่ช่วงปีก่อน ๆ และมีภาวะหยินหยางไม่สมดุล"ไป๋อวี้เจี๋ยถามอย่างรวดเร็ว "แล้วรักษาให้หายได้ไหม?"เธอปรึกษาแพทย์ชื่อดังหลายคนเกี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 294
เมื่อมองจากด้านข้าง จะเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนจนทำให้คนตกใจเย่ซิวหยิบเข็มเงินที่พกติดตัวออกมา ให้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์รออยู่ข้างนอก แล้วตัวเองก็เดินเข้าไปเมื่อกวาดสายตาไปรอบ ๆ เย่ซิวพบว่ามีเทียนและไฟแช็กอยู่ในห้องเขาจุดเทียนหนึ่งเล่ม แล้วพูดกับตัวเองว่า "โรงแรมของคุณดีจัง กลัวไฟดับถึงกับมีเทียนเตรียมไว้ แต่ทำไมต้องเป็นสีแดงล่ะ?"ใบหน้าของไป๋อวี้เจี๋ยเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำไม่รู้จะตอบคำถามของเย่ซิวอย่างไร จึงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินหลังจากจุดเทียนแล้ว เย่ซิวก็ฆ่าเชื้อเข็มเงินทีละเล่ม จากนั้นจึงพูดกับไป๋อวี้เจี๋ยว่า "ถกเสื้อของคุณขึ้นมา"ไป๋อวี้เจี๋ยหันไปมองเขาด้วยสีหน้าระแวดระวัง "คุณจะไม่ฉวยโอกาสกับฉันหรอกใช่ไหม?"เธอไม่ได้มองใครอีกเลยเป็นเวลาหลายปีนับตั้งแต่สามีของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ แน่นอนว่ามีคนตามจีบเธอมากมายแต่คนเหล่านั้นเข้ามาเพื่อทรัพย์สมบัติของเธอ แน่นอนว่าเธอย่อมไม่เล่นด้วย“ผมไม่ได้สนใจคุณ” เย่ซิวพูดตามความจริงแม้ว่าไป๋อวี้เจี๋ยจะสวยและมีเสน่ห์มากแต่ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเขาต่างก็สวยสะดุดตาหลายคนไม่มีใครด้อยไปกว่าเธอเลยแต่ไป๋อวี้เจี๋ยยังคงไม่ลดละความระมัดระว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 295
เสียงกรีดร้องนี้ทำให้ลู่เสวี่ยเอ๋อร์เข้ามาในทันทีเธอมองไปที่ไป๋อวี้เจี๋ยที่ตื่นตระหนกและถามอย่างรวดเร็ว "คุณไป๋ คุณเป็นอะไร?"ไป๋อวี้เจี๋ยปิดหน้าอกของเธอแน่นแล้วพูดด้วยความโกรธมาก "เย่ซิว ไอ้คนสารเลวทำอะไรฉัน?”“เห็นได้ชัดว่ายกทรงฉันถูกถอดออกแล้ว แต่ตอนนี้มันถูกใส่กลับมาเหมือนเดิม ต้องเป็นเขาที่ฉวยโอกาสตอนที่ฉันหลับอยู่แน่!”เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เธอทั้งโกรธและเสียใจลู่เสวี่ยเอ๋อร์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี "คุณกังวลมากเกินไปแล้วค่ะ เป็นฉันที่ช่วยคุณใส่เสื้อผ้าเอง”“เขาออกจากห้องไปหลังจากฝังเข็มให้คุณเสร็จ และไม่ได้ทำอะไรที่น่ารังเกียจกับคุณเลย ฉันเอาหัวเป็นประกันได้”ไป๋อวี้เจี๋ยสงบลงเล็กน้อย "คุณพูดจริงเหรอ?"ลู่เสวี่ยเอ๋อร์พยักหน้าอย่างหนักแน่นจากนั้นเย่ซิวก็เดินเข้ามา เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูดก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า "พฤติกรรมของคุณทำให้ผมนึกถึงคำพูดหนึ่ง"ไป๋อวี้เจี๋ยถามว่า "คำไหน?"“ผู้หญิงมั่นหน้า”ไป๋อวี้เจี๋ยโกรธจัด "ร้สาระ!"เย่ซิวยักไหล่ ขี้เกียจจะโต้เถียงกับเธออีก จึงถามว่า "ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรกับร่างกายของคุณบ้าง?"ไป๋อวี้เจี๋ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 296
จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อคลุมของคุณออกด้วยวิธีนี้ ร่องรอยของเขาและลู่เสวี่ยเอ๋อร์จึงหายไป`ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่ากลุ่มที่เพิ่งมาถึงจะสามารถสร้างความสัมพันธ์กับไป๋หยูเจี๋ยได้ ยิ่งกว่านั้นยังมีส่วนร่วมในการดำเนินการในระดับที่ลึกซึ้งอีกด้วยเย่ซิวมองไปที่สภาพแวดล้อมโดยรอบเป็นอย่างที่ไป๋อวี้เจี๋ยพูดจริง ๆ ทุกอย่างที่นี่ค่อนข้างดีเลยทีเดียวผู้อยู่อาศัยแต่ละคนมีพื้นที่อิสระของตนเอง และได้รับความเป็นส่วนตัวในระดับสูง รับรองว่าพวกเขาจะไม่ถูกรบกวนอย่างแน่นอนเขาแอบพยักหน้ากับตัวเองไป๋อวี้เจี๋ยพาทั้งสองคนเข้าไปในห้อง“เป็นยังไงบ้าง? คุณสองคนพอใจกับสภาพแวดล้อมที่นี่ไหมคะ?”ลู่เสวี่ยเอ๋อร์มองไปรอบ ๆ “ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณคุณไป๋ที่รับเราเข้ามาร่วมด้วยนะคะ”เย่ซิวกวาดสายตาตรวจสอบทั่วทั้งห้องอย่างละเอียดหลังจากที่ไม่พบอันตรายด้านความปลอดภัย เขาก็พูดกับลู่เสวี่ยเอ๋อร์ “คุณอยู่ที่นี่ไปก่อนนะ และอย่าลืมตั้งใจฝึกซ้อมให้หนักด้วย”ลู่เสวี่ยเอ๋อร์รู้ว่าเย่ซิวต้องจากไปอีกแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่อยากแยกจากกันเลย แต่เธอก็ยังพยักหน้าอย่างเชื่อฟังเขาเตือน "คุณต้องระวังตัวมากกว่านี้ด้วย"เย่ซิวลูบหัวเธอแล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 297
ใบหน้าของเสวี่ยเหมยเคร่งขรึมขึ้น "หุบปาก ใครใช้ให้เธอหยาบคายกับคุณเย่!"คนขับอยู่กับเสวี่ยเหมยมาหลายปีแล้วและไม่เคยดุเธอเลย แต่ตอนนี้เสวี่ยเหมยกลับดุเธอเพราะเย่ซิวเธอเสียใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแม้ว่าเสวี่ยเหมยมักจะดูเข้าถึงได้ง่าย แต่เมื่อเธอจริงจังเธอก็น่ากลัวมากเช่นกันเสวี่ยเหมยกดสวิตช์กระจกถูกเลื่อนขึ้นกั้นระหว่างที่นั่งคนขับกับที่นั่งด้านหลังวิธีนี้จะทำให้คนที่อยู่ข้างหน้าไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นทางด้านหลังได้หากเป็นผู้ชายคนอื่นที่มีโอกาสได้อยู่กับเสวี่ยเหมยสองต่อสองเช่นนี้ เขาคงจะตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่แล้วแต่เย่ซิวกลับมีท่าทีสงบแม้ว่าเสวี่ยเหมยจะสวยและมีเสน่ห์ แต่เธอก็ยังไม่อยู่ในระดับที่จะทำให้เย่ซิวตื่นเต้นได้เสวี่ยเหมยมองไปที่เย่ซิว ในไม่กี่วินาทีสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเป็นรอยยิ้มอันอบอุ่น “คุณเย่ คุณทานข้าวหรือยังคะ? พอดีฉันมีอาหารอยู่ กินรองท้องสักหน่อยไหมคะ?""ยังครับ" เย่ซิวตอบเบา ๆ “เรื่องกินไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน เรามาคุยกันก่อนดีกว่าว่าคืนนี้มีอะไรต้องทำหรือเปล่า"เสวี่ยเหมยยิ้มและกล่าวว่า "คืนนี้ บุคคลสำคัญหลายคนในเมืองหลวงจะ
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1050
ยังมีม้าศึกเพลิงน้ำแข็ง อีกทั้งลู่เสวี่ยเอ๋อร์และพวกเธอล้วนมีระดับพลังอย่างน้อยอยู่ในช่วงสร้างพื้นฐานขั้นกลางบวกกับจักรกลมังกรดำ ทำให้พวกเขาเริ่มมีเค้าลางของมหาอำนาจสิ่งเดียวที่ขาดไปคืออุตสาหกรรมเศรษฐกิจระดับล่าง ซึ่งยังไม่สามารถยกระดับขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”“จริงสิ” เซี่ยซิ่วซิ่วพูดขึ้นอีกประโยค “ส่งคำเชิญไปให้ประเทศหลงเถิงด้วย ถ้ามีพวกเขาช่วย ประเทศจ้านอิงตี้ก็คงไม่กล้าเล่นตุกติก”เฉินหลานกับหวังซวงตาเป็นประกาย พวกเขาเกือบลืมไปเลยว่าประเทศหลงเถิงเป็นแบ็กอัพที่แข็งแกร่งไม่นาน ข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วโลกดึงดูดสื่อมากมายนับไม่ถ้วนให้พากันรีบไปที่สำนักโอสถแม้แต่นักเดินทางเดียวดายบางคนก็เริ่มเตรียมตัวเดินทางไปเงียบ ๆนี่คือมหกรรมที่ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดคนที่มองการณ์ไกลล้วนมองออกว่าประเทศจ้านอิงตี้ไม่ได้มาด้วยเจตนาดีทั้งที่รู้ว่าเย่ซิวแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ยังกล้าเป็นฝ่ายริเริ่มเปิดการเจรจาแบบนี้ แสดงว่าพวกเขาต้องมีอะไรให้พึ่งพาทางด้านประเทศหลงเถิง หลังจากได้รับข่าวอัครมหาเสนาบดีกับผู้นำก็หารือกันว่าจะส่งใครไปเข้าร่วมนายกรัฐมนตรีเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1049
เส้นผมของหวังซวงยังคงเปียกชื้นเธอสวมชุดนอนผ้าไหมที่แนบสนิทไปกับร่างกาย เผยให้เห็นสัดส่วนอันเย้ายวนของเธอเห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเธอนั่งอยู่บนเตียง มือซ้ายถือรูปของเย่ซิว จ้องมองมันด้วยสายตาหลงใหล“อาจารย์ อาจารย์รู้ไหมว่าฉันชอบอาจารย์อาจารย์ช่างหล่อเหลา พลังของท่านก็แข็งแกร่ง ร่างกายของอาจารย์ยังสมบูรณ์แบบ แข็งแกร่งมาก...อาจารย์รู้ไหม? ทุกค่ำคืนฉันมักจะฝันถึงอาจารย์ ในความฝันฉันได้...กับอาจารย์”เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนาเย่ซิวไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเด็กคนนี้จะมีความคิดเช่นนี้กับตนเองเขาส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวจากไปตอนนี้ผู้หญิงรอบตัวเขามีมากพอแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องรับเข้ามาเพิ่มอีกคนเย่ซิวลอยขึ้นไปเหนือสำนักโอสถเขาเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ที่แขวนอยู่บนท้องฟ้า พลันเกิดความคิดที่บ้าบิ่นขึ้นมา“บนดวงจันทร์มีอะไรอยู่กันแน่?”แม้ว่าในอดีตจะมีหลายประเทศที่ส่งยานอวกาศพร้อมมนุษย์ขึ้นไปสำรวจ และมีคนจริง ๆขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้แล้วแต่ขอบเขตที่พวกเขาเดินทางไปได้นั้นยังมีจำกัดยังมีพื้นที่อันลี้ลับบนดวงจันทร์ที่ไม่เคยถูกค้นพบที่สำคัญ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1048
ภายในห้องลับ เย่ซิวไม่อาจรับรู้ถึงการไหลผ่านของกาลเวลาได้เลยจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่กับการหลอมรวมระดับวิญญาณก่อกำเนิดด้วยรากฐานอันแข็งแกร่งและการเตรียมพร้อมที่เพียงพอ การทะลวงระดับของเขาจึงราบรื่นไร้อุปสรรคในวันที่แปดของการปิดด่าน เขาสามารถควบแน่นระดับวิญญาณก่อกำเนิดได้สำเร็จระดับวิญญาณก่อกำเนิดของเขามีห้าสีเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของมันยังใหญ่กว่าระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นต้นทั่วไปอยู่หนึ่งเท่าพลังวิญญาณเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพอีกครั้งหากเปรียบพลังวิญญาณของเขาในอดีตเป็นเพียงตะปู ตอนนี้มันกลับกลายเป็นกระบี่ยาวเล่มหนึ่งแล้วการเพิ่มพูนของพลัง ส่งผลสะท้อนกลับเข้าสู่ร่างกายโลหิตและกล้ามเนื้อของเย่ซิวเปล่งประกายราวกับอัญมณี ดวงตาของเขาส่องแสงเจิดจ้าดุจตะวันดวงน้อยเพียงแค่คิด ระดับวิญญาณก่อกำเนิดก็แยกออกจากร่าง ลอยขึ้นสำรวจโดยรอบความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนักระดับวิญญาณก่อกำเนิดคือผลรวมของจินตานและจิตวิญญาณที่หลอมรวมกันก่อนที่จะทะลวงระดับ หากจิตวิญญาณของเย่ซิวออกจากร่าง มันจะได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงแม้แต่พลังของเขาก็ไม่อาจยื้อเวลาให้อยู่นอกกาย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1047
ยังคงเป็นที่ห้องทดลองชีวภาพหมายเลขเก้าในประเทศจ้านอิงตี้หลังจากที่ประเทศจ้านอิงตี้ทุ่มเททุกวิถีทางในการเพาะเลี้ยงมาตลอดช่วงเวลานี้นักรบยีนสิบคนกับสิ่งมีชีวิตโบราณก็ได้หลอมรวมจนถึงระดับแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพียงแค่แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากพวกเขา ก็ทำให้พื้นของห้องทดลองแทบจะรับไม่ไหว เกิดรอยร้าวมากมายเหล่านักวิทยาศาสตร์ที่อยู่นอกห้องทดลองมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะดำเนินการขั้นตอนต่อไป ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจู่ ๆ นักรบยีนทั้งสิบคนก็เข้าห้ำหั่นกันเอง เลือดสาดกระจายไปทั่ว ราวกับนรกบนดินนักวิทยาศาสตร์ภายนอกรีบฉีดสเปรย์สารควบคุมชนิดต่าง ๆ เข้าไป แต่กลับไม่มีผลใด ๆ“แย่แล้ว! รีบเข้าสู่สถานะเตือนภัยด่วน!”เหล่านักวิทยาศาสตร์ตกตะลึงสุดขีด รู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มเกินกว่าการควบคุมตู้ม！ทันใดนั้น พลังงานบางอย่างปะทุขึ้น ทำให้ทั้งห้องทดลองสั่นสะเทือนราวกับจะพังทลายจากนั้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็ก้าวออกมาจากข้างในเธอมีใบหน้าที่งดงามสะกดสายตา อีกทั้งรูปร่างยังเย้ายวนเกินต้านทานแต่สิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป ก็คือเส้นผมของเธอทั้งหมดกลับเป็นอส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1046
ในขณะเดียวกัน เสียงของเย่ซิวก็ดังขึ้นข้างหูเขา "สถานที่แห่งนี้ ห้ามฟื้นฟูขึ้นใหม่ภายในหนึ่งร้อยปี มิเช่นนั้นประเทศจ้านฉงตี้จะต้องหายไปจากโลกใบนี้"นี่เป็นทั้งการดูแคลน และยังเป็นการเหยียดหยามอย่างถึงที่สุดให้พวกเขาต้องเผชิญกับความอัปยศนี้ทุกขณะในช่วงเวลาหนึ่งร้อยปีถือเป็นการโต้กลับอย่างแข็งแกร่งของเย่ซิว หลังจากประเทศจ้านฉงตี้พยายามเล่นงานเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจักรพรรดิหมีเหล็กกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ความอัปยศอันรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธแต่ในความโกรธแค้นนั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหมดหนทางอย่างลึกล้ำเพียงชั่วพริบตาเดียวราวกับว่าเขาแก่ลงไปอีกหลายสิบปีเดิมทีเส้นผมของเขายังมีสีดำเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับขาวโพลนทั้งหมดผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย มองดูสภาพของเขาด้วยความสงสาร ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา "ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี? จะยิงจรวดออกไปอีกไหม?""ไม่ต้องแล้ว ไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก"จักรพรรดิหมีเหล็กส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยล้า สายตามองไปยังร่องรอยของกระบี่อันใหญ่โตเบื้องหน้า "ดูเหมือนว่า ถึงเวลาที่ฉันจะต้องหาผู้สืบทอดแล้ว"……ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1045
เบื้องหน้าของเย่ซิวปรากฏชายชราผู้มีรูปลักษณ์ประหลาดเขามีอายุกว่าร้อยปีแล้ว ดวงตาฝ้าฟางแทบจะลืมขึ้นไม่ได้เส้นผมยาวหลายสิบเมตรถูกถักเป็นเปียและพันรอบร่างกายของตนใต้ฝ่าเท้าของเขามีการ์กอยล์หินเป็นพาหนะ มือขวาถือไม้กายสิทธิ์อันเก่าแก่เย่ซิวกระตุกบังเหียนให้ม้าหยุดลงพลางหรี่ตามองชายชราเล็กน้อย “มีธุระอะไร?”พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของชายชราทำให้เย่ซิวรู้สึกได้ถึงอันตรายแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ตาม“ข้าคือเทพพิทักษ์แห่งประเทศจ้านฉงตี้ ปิดด่านฝึกฝนมาหลายสิบปีแล้วได้ยินว่าประเทศหลงเถิงมีอัจฉริยะที่แข็งแกร่งจึงอยากมาดูให้เห็นกับตา”เย่ซิวไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “ตอนนี้ก็ได้เห็นแล้ว มีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?”ดวงตาฝ้าฟางของชายชราเพ่งมองเย่ซิวแน่วแน่ แววตานั้นแฝงไปด้วยอันตรายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา“ข้าน่ะเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเลยอยากจะประลองกับเจ้าสักหน่อย ไม่รู้ว่าจะรับคำท้าหรือไม่”เย่ซิวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ซ่อนเร้นของอีกฝ่ายที่บอกว่าเป็นการประลองคงเป็นแค่ข้ออ้างจุดประสงค์ที่แท้จริงคือก็แค่อยากทดสอบพลังของตนเองกับเขาเท่านั้น“ฉันไม่มีคำว่าประลองอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1044
ทั้งคืนผ่านไปด้วยความว้าวุ่นใจและความกระสับกระส่าย เธอแทบไม่ได้หลับเลยเวลาแปดโมงเช้า เย่ซิวยืนอยู่ริมหน้าต่างมองออกไปยังทิวทัศน์ภายนอกอากาศสดชื่น เสียงนกร้องและกลิ่นหอมของดอกไม้กระจายไปทั่ว ที่นี่มีนกยูงเลี้ยงไว้อยู่หลายตัว บรรยากาศเหมาะแก่การอยู่อาศัยอย่างยิ่ง“คุณเย่ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” ลิลิธเดินเข้ามาพร้อมกับก้าวย่างที่อ่อนช้อยดุจแมวป่าฝ่าเท้าขาวผ่องราวหิมะสัมผัสพื้นเบา ๆ ทีละก้าวก่อนจะหยุดอยู่ข้าง ๆ เย่ซิวเธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนหลังจากฝึกฝนตลอดทั้งคืน พลังของลิลิธก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างมหาศาลตอนที่เธอมาที่นี่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสามารถพัฒนาขึ้นได้เร็วขนาดนี้หากเป็นไปได้ เธอเองก็อยากบำเพ็ญร่วมกับเย่ซิวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืนบางทีเธออาจสามารถบรรลุถึงระดับพลังที่ไม่มีใครในประเทศจ้านฉงตี้เคยไปถึงมาก่อนแต่น่าเสียดายที่คงเป็นแค่ความฝันที่เป็นไปไม่ได้เย่ซิวไม่ได้ตอบอะไร สายตาของเขายังคงจ้องไปข้างนอกโดยไม่กะพริบตาจินตานห้าสีของเขาหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรัศมีพลังที่ส่องออกมาราวกับพระอาทิตย์ที่สว่างไสวและแข็งแกร่งไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1043
เคย์ฟี่พาลิลิธกลับมาที่ห้องของเธอเธอกับพูโรแยกกันนอนมานานแล้วหลังจากปิดประตู เธอก็รีบดึงลิลิธเข้าไปในห้องน้ำอย่างกระตือรือร้นน้ำร้อนถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วจากนั้นเคย์ฟี่ก็ปิดประตูห้องน้ำเสียงดังปังไม่นานนักก็มีเสียงอุทานของเคย์ฟี่ดังออกมาเป็นระยะด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉาลึก ๆครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องน้ำเคย์ฟี่ช่วยลิลิธแต่งตัวกับมือ จากนั้นก็ลงเครื่องสำอางให้เธอก่อนจะฉีดน้ำหอมสุดหรูราคาแพงเดิมทีลิลิธก็เป็นหญิงงามอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เสน่ห์ของเธอกลับเพิ่มขึ้นไปอีกระดับเธอมองเงาตัวเองในกระจกก่อนจะพยักหน้าด้วยความพอใจ ความมั่นใจของเธอเพิ่มขึ้นมาอีกหลายส่วนจากนั้นเคย์ฟี่ก็พาลิลิธไปยังห้องของเย่ซิว เธอเคาะประตูเบา ๆภายในห้อง แน่นอนว่าเย่ซิวไม่มีความจำเป็นต้องนอนพักเขาเพิ่งกลั่นโอสถไปหลายเตา ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เอาไว้ใช้เพื่อเพิ่มพลังบำเพ็ญตนแม้ว่าตอนนี้ผลลัพธ์ของมันอาจจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่ถ้าปริมาณมากพอก็ยังสามารถช่วยได้ตอนนี้เขามีโอสถกว่าพันเม็ดแล้วก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก เย่ซิวชะงักเล็กน้อยก่อนจะเก็บเตาหลอมและโอสถท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1042
แต่ลิลิธกลับมีพรสวรรค์ในศาสตร์ด้านนี้สูงมาก จนสามารถฝึกฝนไปถึงระดับที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อนผู้ชายทั่วไปไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเลยไม่เช่นนั้น วันรุ่งขึ้นมีหวังกลายเป็นซากศพแห้งตายอย่างแน่นอนแม้ว่าลิลิธจะมีชื่อเสียงด้านความงามโด่งดังไปทั่ว แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเคย์ฟี่ดวงตาเป็นประกาย “ความคิดนี้ไม่เลวเลยนะ ลิลิธต้องเจอกับผู้ชายที่แข็งแกร่งระดับเย่ซิวเท่านั้นถึงจะรับมือไหวพอลิลิธทำสำเร็จแล้วเข้าไปอ้อนเย่ซิวอีกหน่อยลองชวนให้เขามาลองพี่น้องสุดเซ็กซี่ บางทีเขาอาจจะไม่ปฏิเสธก็ได้”พรีเอลล์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบพูดแทรกขึ้นมา “อย่าลืมแม่ลูกสุดแซ่บด้วย”เคย์ฟี่หัวเราะคิกคัก “อันนี้ก็ต้องดูที่ผลงานของลูกในอนาคตแล้วล่ะ”พูทมองด้วยความอิจฉาผู้ชายที่แท้จริงต้องเป็นแบบเย่ซิว ต้องผ่านดงดอกไม้นับไม่ถ้วนโดยไม่ทิ้งร่องรอยน่าเสียดายที่ถึงแม้เขาจะมีฝีมือพอตัว แต่เมื่อเทียบกับเย่ซิวแล้วยังห่างชั้นกันเกินไปแถมสาว ๆ ที่เขาเคยได้มาก็ยังไม่มีคุณภาพดีเท่านี้เลยด้วยซ้ำหลังจากหารือกันเสร็จ เคย์ฟี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลิลิธด้วยตัวเองณ เมืองระดับแนวหน้าของประเทศจ้านฉงตี้
