ตอนที่15.ทิพย์ธารายิ้มเยาะแล้วเดินออกไปด้วยท่าทางราวนางพญาไม่ได้สนใจผู้หญิงที่ยืนนิ่งงันอย่างคาดไม่ถึงไว้เบื้องหลังอย่างไม่แยแส...“แก อีน้ำแข็ง.. ร้ายนะมึงว่าฉันเป็นหมารึ.. แกมันร้ายอย่างที่เทียมแขพูดจริงๆ” แพรวาเข่นเขี้ยวอยู่คนเดียว และเริ่มระแวงทิพย์ธารามากขึ้นทางด้านทิพย์ธาราที่กลับมาที่ห้องทำงานของตนเองก็นั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างเซ็งๆ เธอพยายามหลีกเลี่ยงและอยู่ห่างภาสกรมาตลอดเวลาเพราะกลัวเรื่องราวแบบนี้จะเกิดขึ้น ไม่ใช่แค่ภาสกรที่เธอต้องอยู่ห่างๆ กายก็ด้วย แม้ว่าจะเป็นเพื่อนกันมานานแต่เพราะผู้หญิงหลายคนไร้สติมักคิดหาเรื่องเธออยู่เนืองๆ ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายกลายเป็นไม่อยากเข้าใกล้ให้ความสนิทสนม ซึ่งทำให้เธอไม่คิดจะสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนยกเว้นพ่อกับพี่ชายของตน จนเธอถูกมองว่าเย็นชา เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็ง ดูเย่อหยิ่งจนสูงเกินเอื้อม เธอแทบจะไม่มีเพื่อนผู้ชายเพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร แต่ยิ่งหนีปัญหาก็ยิ่งตามมา คราวนี้มาถึงถิ่นเลยก็ว่าได้“เป็นอะไรน้ำแข็งนั่งถอนใจเหมือนยายแก่ขึ้นคาน..”“พราวนี่ล่ะก็” ทิพย์ธาราค้อนน้อยๆ แล้วเล่าเรื่องที่เจอให้วิภาดาฟัง..“เฮ้ย ขนาดนี้เลยเหรอ..” ทิพย
ตอนที่16.“พี่ไม่ว่าง”“พี่ธารว่างค่ะ เพราะพิ้งกี้เช็กตารางงานของพี่แล้ว และบอกคุณอาแล้วด้วยว่าพี่ธารจะไปกับพิ้งกี้”“อะไรนะ..”“โหย พี่ธารทำไมต้องเสียงดังด้วยคะ พี่แสนดูสิคะ พี่ธารเสียงดังใส่พิ้งกี้ ไม่รู้ล่ะถือว่าพิ้งกี้บอกแล้วพี่ธารรับรู้แล้ว หากเบี้ยวนัดพิ้งกี้ เราเห็นดีกันแน่.. หมดธุระของพิ้งกี้สุดสวยแล้ว ไปนะคะ พอดีนัดเพื่อนๆ ไปแด๊นซ์กัน..” อุษาพิไลบอกแล้วหมุนตัวเดินฮัมเพลงจากไปอย่างอารมณ์ดี เทพธารามองตามหลังหญิงสาวที่เริงร่าจากไปแล้วหันมามองหน้าเพื่อนรักที่หัวเราะเบาๆ อย่างขัดใจ“หัวเราะหาหอกอะไรวะ”“ไม่ได้หัวเราะหาหอกเว้ย ฉันจะเอาหอกมาทำอะไรวะ”“ดูๆ น้องสาวนายนี่มัดมือชกชัดๆ เลย ฉันไม่ชอบงานแบบนั้นนายก็รู้” เทพธาราบ่นอุบเพราะแม้จะเป็นหนุ่มสังคมเนื้อหอมแต่การจะต้องไปเป็นนายแบบอะไรแบบนั้นเขาไม่เคยสนใจและไม่ชอบด้วย“เอาน่า พิ้งกี้เขาก็แบบนี้ล่ะ อยากได้อะไรก็ต้องได้ นี่คงวางแผนงานไว้หมดแล้ว เรื่องงานของพิ้งกี้นี่ต้องสมบูรณ์แบบเริดหรู เป๊ะทุกอย่างนายก็รู้นี่”“เป๊ะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันวะ”“ก็เพราะพิ้งกี้อยากอวดนายละมั้ง เอาล่ะไปหาอะไรดื่มกันดีกว่า เบื่อๆ ว่ะ ไปๆ อย่าคิดมาก” ภาส
ตอนที่17.“พี่น้ำแข็งพอก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวน้องดาวทำเองค่ะ..”เทียมดาวบอกผู้เป็นเจ้านายและเป็นพี่สาวที่เธอเคารพรักมากประหนึ่งพี่แท้ๆ เรียกได้ว่าพี่สาวแท้ๆ อย่างเทียมแขไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกรักและเคารพได้เท่ากับทิพย์ธารา เธอกับเทียมแขอายุห่างกันสี่ปีแต่ระยะห่างระหว่างความสัมพันธ์ของพี่น้องเหมือนห่างกันสามพันปีแสงเลยก็ว่าได้ชีวิตของเธอกับเทียมเมฆซึ่งเป็นพี่ชายฝาแฝดนั้นไม่เคยได้รับความรักจากเทียมแขและพ่อของตนเลยก็ว่าได้ ตอนที่พ่อของเธอมีชีวิตอยู่ท่านจะรักเทียมแขมากเพราะเทียมแขเรียนเก่ง ฉลาด สวยงาม เป็นอะไรที่เพียบพร้อมได้ดังใจของท่าน พ่อของเธอเป็นวิศวกรและเป็นผู้จัดการระดับสูงของบริษัทต่างชาติแห่งหนึ่งเงินเดือนแต่ละเดือนก็หลักแสนซึ่งทั้งหมดนั้นท่านทุ่มเทให้กับเทียมแขทั้งหมด ส่วนเธอกับเทียมเมฆนั้นเหมือนเป็นลูกชังที่ไม่มีความสำคัญกับท่านเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแม่ที่คอยสอนสั่งให้พวกเธอตระหนักในคุณค่าของตัวเอง ในขณะที่เทียมแขเรียนโรงเรียนเอกชนเลิศหรูเธอกับเทียมเมฆเรียนโรงเรียนวัด เสื้อผ้าชุดนักเรียนก็ต้องซื้อในราคาประหยัดเพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ต้องซื้อหาสิ่งของที่เทียมแขอยากได้ก่อนเสมอ และมันไ
ตอนที่18.ทิพย์ธาราหน้าตึงเมื่อเข้ามาในห้องทำงานของตนก็พบว่าภาสกรยังคงอยู่ ตอนนี้ร่างสูงใหญ่กำลังนอนเหยียดยาวอยู่ที่โซฟารับแขกที่แสนนุ่มสบายที่เธอซื้อมาไว้รองรับแขกซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นคนกันเองเสียมากกว่า และเธอเพิ่งรู้ว่ามันโซฟาตัวโปรดของตนมันเล็กมากก็ตอนที่ภาสกรนอนนี่ละ เพราะขาแข็งแรงของเขายาวเลยที่พักแขนของโซฟาออกมาเยอะมาก ท่านอนคุดคู้ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายนักแต่ลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขาบ่งบอกว่าภาสกรหลับสนิท เรียกได้ว่าหลับลึกเลยก็ว่าได้...“คนอะไรที่ห้องตัวเองมีเตียงนอนสบายๆ ไม่ไปนอน ดันมาหลับในห้องทำงานคนอื่นเขา ปวดเมื่อยไหมนั่น.. ทำไงดีล่ะทีนี้..”หญิงสาวบ่นงึมงำทั้งสงสารและหมั่นไส้คนไม่เจียมสังขารหันรีหันขวางครั้นจะปลุกก็เกรงใจเพราะรู้ดีว่าในแต่ละวันภาสกรทำงานหนักแค่ไหน และช่วงนี้งานเปิดตัวเรือสำราญลำใหม่ก็กำลังจะมาถึงและเธอเองก็ต้องไปร่วมงานด้วยเพราะหน้าที่ดูแลเรื่องอาหารทั้งหมดเป็นหน้าที่ของเธอ...ในที่สุดทิพย์ธาราก็ปล่อยให้ภาสกรนอนหลับอยู่ที่โซฟาตัวโปรดของตนแต่ก็หาหมอนหนุนเล็กๆ มารองต้นคอให้เพื่อให้เขานอนสบายขึ้น และเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ เรื่องที่ภาสกรหลับลึกเพราะขนาดเธอเอาหมอ
ตอนที่19.วิภาดาค่อยๆ บรรจงประคบเบ้าตาเขียวช้ำของภาสกรอย่างระมัดระวังทั้งกลัวว่าเขาจะโกรธที่เธอปกปิดเรื่องที่ทิพย์ธาราเรียนมวยไทยและศิลปะป้องกันตัวหลายอย่างสมัยเรียนกับเรื่องที่ทิพย์ธาราเข้าไปช่วยเทียมดาวเมื่อสองปีก่อนด้วย“เธอปิดบังอะไรฉันอีกมั้ยเนี่ย”“ไม่มีแล้วค่ะ”“แน่ใจ..” ภาสกรหันมามองด้วยแววตาคาดคั้น วิภาดาจึงพยักหน้าเร็วๆ เป็นคำตอบ“ค่ะ จริงๆ ค่ะ พราวบอกคุณแสนหมดแล้ว”“เรื่องนั้นสำเร็จใช่ไหม..”“ค่ะ..”“แล้วเธอไม่เสียใจแน่นะ”“ค่ะ..” วิภาดาก้มหน้านิ่ง“เอาเป็นว่า หากเกิดอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง เธอไม่ต้องห่วงว่าจะถูกใครรังแกหรือทอดทิ้ง เอาล่ะพอแล้ว..” ภาสกรบอกแล้วผลักมือเล็กออกเบาๆ“พราวเต็มใจทำค่ะไม่ว่าผลมันจะออกมายังไงพราวก็ยินดีรับมันไว้ แค่นี้พราวคิดว่ามันยังน้อยไปเทียบกับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณแสนให้พราว” เธอบอกเขาอย่างจริงใจ“ฉันไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับเธอนะพราว ทุกอย่างมันถูกชดใช้ซึ่งกันและกันแล้ว เธอเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหมและฉันก็ไม่ได้เห็นเธอเป็นคนอื่น เธอก็เหมือนน้องสาวฉันคนหนึ่ง” วิภาดาพยักหน้าอย่างเข้าใจและซาบซึ้งกับความรู้สึกที่ภาสกรมีให้ เด็กกำพร้าอย่างเธอโชคดีแล้วที่ได้
ตอนที่ 20.เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วก็ถึงวันเกิดของทิพย์ธาราซึ่งปีนี้ค่อนข้างพิเศษเมื่อทั้งครอบครัวของเธอกับครอบครัวของภาสกรต่างก็ไปรวมตัวกันเพราะต้องมารับฟังการเปิดพินัยกรรมและทุกคนก็เต็มใจจัดงานวันเกิดให้เธอแม้ทิพย์ธาราจะไม่อยากให้มีงานเอิกเกริกอะไรก็ตาม“เจ้าของวันเกิดอยู่เฉยๆ นะจ๊ะวันนี้ พี่พิ้งกี้จะจัดการทุกอย่างเอง” อุษาพิไลบอกและสั่งให้ทิพย์ธาราอยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไรในวันนี้เพราะเธอนั้นจัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วนั่นเอง มีทั้งเวทีเล็กๆ ตกแต่งงดงาม อาหารที่เตรียมไว้สำหรับทุกคนรวมไปถึงสวนหย่อมหน้าบ้านคุณย่าลดาก็ถูกตกแต่งประดับประดาด้วยดวงไฟหลากสีงดงาม ผ้าสีหวานที่ผูกโบและรูปอื่นๆ อย่างสวยงามลงตัว ทิพย์ธาราก็ได้แต่มองอย่างชื่นชม แม้ไม่ได้ต้องการให้วันเกิดของตนยิ่งใหญ่อลังการเพราะปกติก็จะมีแค่ทำอาหารรับประทานกันในครอบครัว และมีพวงมาลัยกราบขอบคุณและขอพรบิดามารดาเท่านั้น แต่เธอก็อดรู้สึกตื่นเต้นกับการจัดสรรสิ่งต่างๆ อย่างสวยงามของอุษาพิไลไม่ได้“นี่งานวันเกิดน้ำแข็งนะไม่ใช่โ
ตอนที่21.คุณย่าพูดพลางพิจารณาวุ้นกะทิเป็ดน้อยสีขาวน่ารักอย่างชื่นชม แม้มันจะเค็มปี๋ แต่เห็นความตั้งใจของคนทำแล้วก็รู้สึกดีใจเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ยติให้เสียน้ำใจ แต่นางจะค่อยๆ บอกค่อยๆ สอนตามวิธีของตน..“ครับคุณย่า” เทพธารารับคำอย่างอ่อนน้อมเห็นด้วยกับท่านแม้จะยังอคติกับอุษาพิไลอยู่ก็ตาม“เราไปหาพวกเขากันเถอะ”เทพธาราเข้ามาประคองคุณย่าเดินไปรวมกลุ่มกับทุกคนที่ต่างก็ยกอาหารมารับประทานกันอย่างสนุกสนาน“เอาละครับ ตอนนี้ได้เวลาเปิดพินัยกรรมฉบับสุดท้ายของคุณโลแกนแล้วนะครับ” ทนายสุชาติ ทนายประจำตระกูลวัยหกสิบที่แม้จะเกษียณตัวเองออกมาจากบริษัททนายความของตนแล้ว แต่ก็ยังคงทำหน้าที่ทนายให้กับครอบครัวภาสกรอยู่และลูกชายของเขาก็มารับหน้าที่ผู้หารบริษัทแทน“ตื่นเต้นจังอยากรู้จริงๆ คุณปู่ทำพินัยกรรมอะไรไว้” อุษาพิไลพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นและสงสัยเพราะตอนก่อนที่คุณปู่จะเสียชีวิตท่านก็แบ่งมรดกทุกอย
ตอนที่22.“ทุกคนก็ได้ยินไม่ใช่หรือคะว่าคุณปู่ว่ายังไง น้ำแข็งรักคุณปู่ค่ะ รักคุณย่ามากด้วย น้ำแข็งไม่อยากทำให้ท่านไม่สบายใจ อีกอย่างน้ำแข็งมีทางออกให้กับเรื่องนี้แล้วเหมือนกัน..”หญิงสาวบอกเรียบๆ ท่าทางสงบนิ่งเยือกเย็นทำให้ทุกคนต้องตั้งใจฟังในสิ่งที่ทิพย์ธารากำลังจะพูด“ถ้าคุณปู่ต้องการให้น้ำแข็งแต่งงานกับพี่แสน นั่นก็หมายความว่าคุณปู่ต้องการอะไรที่มากกว่านั้น และคิดดีแล้วว่ามันมีผลดีกับน้ำแข็ง คนอย่างคุณปู่ไม่เคยบังคับขืนใจใคร โดยเฉพาะหลานๆ ซึ่งคุณปู่ก็รักและเอ็นดูพวกเราอย่างเท่าเทียมกัน น้ำแข็งเต็มใจจะทำตามที่คุณปู่ต้องการค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างจริงจังซึ่งทำให้ผู้เป็นพ่อแม่จำต้องยอมรับในขณะที่ทิพย์ธาราพูดภาสกรนั้นลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก หัวใจหนุ่มพองโตด้วยความปลาบปลื้มสมหวังที่ทิพย์ธาราไม่ขัดข้องกับสิ่งที่ระบุในพินัยกรรมของคุณปู่ ในที่สุดคำขอของเขาก็สำเร็จ ในที่สุดคุณปู่ก็ช่วยให้เขาสมหวัง...“แต่..” ทิพย์ธาราเอ่ยขึ้นภาสกรหันขวับมามองเช่นเดียวกับ
ตอนที่73. จบบริบูรณ์“น้องภูครับคุณตาไม่รักคุณพ่อแล้ว”“เวอร์ไปแล้วๆ” คุณทวิภาคว่าลูกเขยอย่างหมั่นไส้“คุณตารักคุณพ่อหน่อยสิครับ ชวนคุณพ่อไปกินเตี๋ยวด้วยกัน”“โอ๊ย พ่อเราน่ะ ไม่อดตายหรอกลูก เดี๋ยวเขาก็หาเศษหาเลยแถวนี้ล่ะ เราไปกินเตี๋ยวกันดีกว่าครับ ตอนนี้อากายกับพี่วารอยู่ที่สวน”คุณทวิภาคบอกหลายชาย ซึ่งพอได้ยินชื่อ พี่วา หรือ วายุภัค ลูกชายของกายกับวิภาดาซึ่งอายุมากกว่าน้องภูสองปี เด็กชายก็ตาโตเพราะน้องภูนั้นรักพี่วาและอยากเล่นกับพี่วาที่สุด “ว้าว โอเคคับ น้องภูไปกินเตี๋ยวดีกว่า น้องภูไปก่อนนะค้าบ คุณพ่อ คุณแม่” เด็กชายจูงมือคุณตาออกไปทันที“จ้าลูก เดี๋ยวคุณแม่กับคุณพ่อตามไปครับ”ทิพย์ธารามองตามลูกชายไปอย่างขบขัน แล้วหันมามองสามีที่รีบเข้ามาโอกอดตนทันทีที่ลูกชายเดินลับหลังไป“น้ำแข็งจ๋า เราไปพักที่ห้องกันก่อนดีกว่าค่อยไปหาไรกิน” หญิงสาวหันมาสบตาพราวพรายของสามีแล้วหน้าแดงก่ำ“หึ.. น้ำแข็งรู้นะว่าพี่แสนคิดอะไร”“จะคิดอะไรได้ล่ะครับ นอกจากอยากรักเมียและอยากให้เมียรัก”“พี่แสนน่ะ คิดอะไรก็ไม่รู้”“ไม่รู้จริงเหรอ งั้นมาเถอะเดี๋ยวพี่บอกให้รู้”“ว้าย.. พี่แสน จะบ้าหรือคะ ทุกคนรอกินข้าวอยู่
ตอนที่ 72.บทส่งท้าย“น้ำแข็งทำไม พี่ทำน้ำแข็งเจ็บหรือ” ภาสกรลูบไล้ใบหน้านวลเนียนของเมียรักอย่างตกใจและห่วงใยจริงๆ ทิพย์ธาราเห็นท่าทางของเขาก็น้ำตาซึมด้วยความตื้นตันและมันทำให้ภาสกรเข้าใจผิดหนักขึ้นไปอีก“โธ่ น้ำแข็งจ๋า เจ็บตรงไหนที่รัก พี่ขอโทษที่ทำน้ำแข็งเจ็บ เดี๋ยวพาหายามาทาให้น้ำแข็งเจ็บตรงไหนครับ..”“พี่แสนคะ พี่แสนหยุดก่อน ไม่ต้องไปไหนค่ะ น้ำแข็งไม่ได้เจ็บตรงไหน”“แล้วทำไม น้ำแข็งร้องไห้”“น้ำแข็งไม่ได้ร้องไห้ค่ะ น้ำแข็งแค่ตื้นตันใจ” หญิงสาวบอกเขาแล้วรั้งร่างใหญ่ให้มานอนลงใต้ร่างเธอแล้วคร่อมทับเขาเสียเลย ภาสกรมองเธองงๆ หญิงสาวยิ้มบางๆ อย่างขบขันท่าทางของเขา“นอนลงนิ่งๆ ค่ะ ห้ามไปไหน หยุดฟังน้ำแข็งพูด”“จ้ะๆ ที่รัก” ภาสกรรีบพยักหน้าตอบรับโดยดี“น้ำแข็งแค่จะบอกพี่แสนว่า... ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวพูดเว้นประโยคเล็กน้อย ภาสกรพยักหน้าเร็วๆ แล้วประคองใบหน้างามไว้อย่างแสนรักและนอนนิ่งฟังเธอพูดต่อ“และน้ำแข็งก็แค่จะบอกว่า บอกว่า...” ทิพย์ธาราหยุดพูดแล้วสบตาเขานิ่ง ภาสกรใจเต้นรัวอย่างลุ้นระทึกกับสิ่งที่ออกมาจากเรียวปากอิ่มของเธอ...“น้ำแข็งอยากจะบอกว่า น้ำแข็ง รัก พี่ แสน ค่ะ..” หญิงสาวพูดช้าๆ
ตอนที่71.“พี่แสน.. พี่แสนคะ พี่แสน..”“อะ เอ่อ อะไรครับที่รัก” ภาสกรสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือเรียวตีลงบนต้นแขนเปล่าเปลือยของตนเบาๆ เพราะเขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นแบบลำลองเท่านั้น“คิดอะไรไม่ดีกับน้ำแข็งแน่ๆ เลยใช่ไหมคะ” ทิพย์ธารามองสามีขันๆ ภาสกรมองร่างงามที่ถูกบดบังด้วยชุดคลุมสีขาวอย่างเสียดาย“ก็เมียพี่สวยขนาดนี้พี่คิดอย่างอื่นไม่ออกเลยจริงๆ นอกจากเรื่องบนเตียง และไม่บนเตียง” ภาสกรยืดยอมรับโดยดี“บ้า.. พี่แสนน่ะ” ทิพย์ธาราหน้าแดงเรื่อแล้วก้มลงสนใจอาหารของตน ใจสาวใช่จะไม่หวั่นไหวกับสายตาเปิดเปลือยความรู้สึกของเขา ยิ่งเขาขยันยั่วเธอด้วยกล้ามแน่นๆ คำพูดหวานๆ ที่เพียรพร่ำบอกรักเธอทุกครั้งไม่ว่าจะอยู่ในห้วงเสน่หา หรือทุกๆ เช้าที่ตื่นมาภาสกรจะบอกรักเธอเสมอ ตาคมที่มองเธออย่างกับจะกลืนกิน ใจสาวก็ยิ่งวาบหวามหวิวไหวไปกับเขา แต่เธอเองก็ยังขัดเขินที่จะบอกเขาว่า รัก...“หึหึ กินเยอะๆ นะครับ คืนนี้อาจจะต้องใช้พลังงานเยอะ”“พี่แสน.. น้ำแข็งช้ำหมดแล้วนะคะ”“งั้นพี่จะรักน้ำแข็งเบาๆ แต่อย่ามาโวยวายที่พี่ทำไม่ถึงใจก็แล้วกัน”“อ๊ายย พี่แสนคนบ้าๆ นี่แน่ะ ทะลึ่ง”ทิพย์ธาราปาลูกองุ่นใส่เขาแต่ภาสกรก็เหมือนตั้งท่า
ตอนที่70.“ดูคุณพี่อารมณ์ดีจริงนะคะ” คุณธิชามองหน้าสามีอย่างแปลกใจ แล้วเขม้นมองอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่ชอบใจ“คุณพี่ไปทำอะไรไม่ดีมาบอกน้องเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”“โธ่ธิชาจ๋าไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อยเลย”“หึ.. ท่าทางแบบนี้มันมีพิรุธ ไปแกล้งอะไรพ่อแสนอีกคะ บอกมาดีๆ ไม่งั้นคืนนี้ไปนอนนอกห้องเลย” คุณธิชากอดอกมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่องเพราะรู้สึกได้ถึงกลิ่นทะแม่งๆ และคิดว่าสามีต้องไปแกล้งอะไรลูกเขยที่รักของนางแน่ๆ“เอ่อ...”“พูดมาค่ะ...” คุณธิชาเสียงเข้มหน้าตึงใส่สามี คุณทวิภาคยิ้มแหยๆ แล้วเล่าเรื่องที่ตนใช้ให้มะลิไปแอบอ้างชื่อคุณย่าว่าให้เอานมไปให้คู่บ่าวสาวดื่ม และแอบใส่ยานอนหลับไปด้วยเพื่อแกล้งไม่ให้ลูกเขยได้เชยชมเจ้าสาวในคืนส่งตัว“คุณพี่.. ทำแบบนี้เมื่อไหร่จะได้อุ้มหลานล่ะคะ”“โธ่.. ก็แค่คืนเดียว อย่างตาแสนน่ะไม่นานหรอกรับรองยายน้ำแข็งของเราท้องโย้หัวปีท้ายปี”“แต่ถึงยังไงคุณพี่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ค่ะ หึ.. เจ้าแผนการเจ้าคิดเจ้าแค้นดีนัก คืนนี้ไปนอนข้างนอกเลยค่ะ”“โธ่.. ที่รักครับ พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะ พี่ไม่อยากนอนคนเดียว”“ในโทษฐานที่ทำให้น้องผิดหวังที่จะได้อุ้มหลานช้ากว่าคนอื
ตอนที่69.“แหม.. นังแอนนี่ ได้ทีก็แว้งกัดเลยนะยะ”“ฉันไม่ใช่หมาถึงจะมาแว้งกัด พูดดีๆ หน่อยย่ะ”“น้ำแข็งเองก็ต้องขอโทษพี่แอนนี่ด้วยค่ะที่เคยทำไม่ดีด้วย”“โอ๊ย.. เล็กน้อยค่ะ พี่น่ะเจอศึกมาเยอะ แค่นี้จิ๊บๆ เพื่อพี่ชายที่รักแอนนี่ทนได้”“ไม่ใช่เห็นแก่เงินหรอกหรือยะ” อุษาพิไลว่าเพื่อนรักที่ทำท่าบีบนวดพี่ชายของตนอย่างเอาใจ“เรื่องเงินก็สำคัญ แต่เพื่อพี่ชายที่รักนั้นสำคัญกว่าค่า”ทุกคนหัวเราะชอบใจและทิพย์ธาราก็ไม่ถือโทษโกรธที่แอนนี่เข้ามาใกล้ภาสกรเพราะรู้ดีว่าแอนนี่บริสุทธิ์ใจและภาสกรก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับแอนนี่มากกว่าน้องสาวคนหนึ่ง“พี่ก็ต้องขอบใจแอนนี่นะที่ตีบทแตกมาก”“ใช่ค่ะพี่แอนนี่ตีบทแตกมาก แต่ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีก น้ำแข็งรับรองได้ว่าพี่แสนน่ะหัวแตกแน่ๆ”“โอ๊ย ไม่มีเรื่องอะไรแบบนี้อีกแล้วจ้ะน้ำแข็งจ๋า”ภาสกรรีบเข้ามาโอบกอดเจ้าสาวแสนสวยในชุดวิวาห์สีขาวอมชมพูฟูฟ่องยาวเสมอเข่ามนดูงามกระจ่างตาอย่างออดอ้อนแสนรัก และท่าทางกลัวเมียจนหงอของภาสกรทำให้ทุกคนหัวเราะชอบใจบรรยากาศในค่ำคืนฉลองวิวาห์อันแสนหวานและอบอุ่นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของทุกคน โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อแม่นั้นยิ้มหน้าบานเลยท
ตอนที่68.“ไม่มีทาง พี่จะไม่ถอนหมั้นให้น้ำแข็งเด็ดขาด”“หึ.. อยากถอนหมั้นมากไม่ใช่หรือคะ ใครกันนะบอกน้ำแข็งว่าถอดแหวนคืนคุณแม่พี่ได้เลย”“ไอ้คนนั้นมันโดดหน้าผาตายไปแล้วครับ ตอนนี้มีแค่พี่แสนคนนี้คนเดียวและพี่ก็จะไม่มีวันถอนหมั้นไม่ยอมปล่อยน้ำแข็งไปอีกแล้ว พี่รักน้ำแข็ง..” .ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ กับใบหน้าบึ้งตึงแสนงอนของคู่หมั้นสาวแล้วจับมือเรียวมากุมไว้ ภาสกรมองแหวนเพชรน้ำงามที่ยังคงส่องประกายอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ“แต่น้ำแข็งเปลี่ยนใจแล้วค่ะ น้ำแข็งไม่อยากหมั้นไม่อยากแต่งงานกับพี่แสนแล้ว”“หึหึ.. สายไปแล้วครับ ในเมื่อน้ำแข็งมาถึงถิ่นพี่แบบนี้จะปล่อยไปได้ยังไง”“คิดจะเอาเปรียบน้ำแข็งหรือไงคะ” ทิพย์ธาราเงยหน้ามองเขาหน้าบึ้งแต่แววตาไหวระริกไม่มีแววเคืองขุ่น“พี่ไม่รังแกคนที่พี่รักหรอกครับ แต่ทำอย่างอื่นอาจไม่แน่ โอ๊ย.. ทุบพี่ทำไมครับ”ภาสรพูดยิ้มๆ แววตาพราวพรายแล้วก็ต้องร้องโอดโอยเมื่อทิพย์ธาราทุบอกกว้างอย่างไม่เบาแรง“คิดลามกกับน้ำแข็งหรือคะ”“หืม.. พี่นี่นะคิดลามก น้ำแข็งนั่นล่ะคิดอะไรกับพี่รึเปล่า”“จะบ้าหรือคะ น้ำแข็งจะคิดแบบนั้นทำไมไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ถอนหมั้นให้น้ำแข็งได
ตอนที่67.“ถ้าน้ำแข็งอยากจะถอนหมั้นพี่ก็ยินดีนะ คืนแหวนหมั้นกับคุณแม่พี่ได้เลย”“พี่แสนคะ น้ำแข็ง...”“ไม่ต้องพูดหรอก พี่รู้ดีว่าน้ำแข็งเกลียดพี่มาก เรื่องถอนหมั้นน่ะพี่ไม่ยื้อไว้อยู่แล้วเพราะถึงยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะยื้อคนที่ไม่รักให้อยู่ด้วยกัน พี่ขอตัวก่อนนะ” พูดจบก็เดินออกไปโดยไม่สนใจคนที่อ้าปากค้างอยู่ข้างหลัง“อะไรกันเนี่ย พี่แสนคนบ้าเอ๊ย เอาแต่ใจที่สุดเลย ไม่ฟังคนอื่นเขาบ้าง.. หึ เดี๋ยวก็บินกลับเดี๋ยวนี้เสียเลย” ทิพย์ธาราหน้างอบ่นตามหลังเขาไปอย่างฉุนๆ คนบ้าอะไรไม่ยอมฟังไม่ยอมคุยกันดีๆ เธออุตส่าห์ตั้งใจมาง้อ“เอาสิ อยากถอนหมั้นนักเดี๋ยวน้ำแข็งจัดให้..” ว่าแล้วก็เดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปด้านใน แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อสาวใช้เดินหน้าตื่นออกมาหาเธอ“แย่แล้วค่ะคุณผู้หญิง”“มีอะไรจ๊ะ”“คุณผู้ชายเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ อาละวาดโวยวายทำลายข้าวของอยู่ที่ห้องทำงานใหญ่”“ห้องทำงานใหญ่อยู่ทางไหน”“ทางนั้นค่ะ”สาวใช้ชี้มือบอกทิพย์ธาราพยักหน้าช้าๆ แล้วบอกให้เจ้าหล่อนไปทำอย่างอื่นแล้วเดินไปยังห้องทำงานใหญ่ของภาสกรและก็ได้ยินเสียงข้าวของหล่นกระจัดกระจายเหมือนมีคนกำลังขว้างปามันอยู่ในนั้นจริงๆ ทิ
ตอนที่66.ทิพย์ธาราถอนใจเบาๆ เงยหน้ามองเซฟท์เฮ้าสุดหรูของภาสกร คเชนทร์ออกมารับหน้าแล้วบอกให้สาวใช้เอาข้าวของเธอไปเก็บยังห้องที่เตรียมไว้เพราะคุณปานวาดได้สั่งกำชับมาแต่ก็ห้ามบอกภาสกรเรื่องที่ทิพย์ธาราจะมา“แล้วนี่พี่แสนอยู่ไหนคะ”“ยังไม่ลุกเลยครับเมื่อคืนดื่มหนัก”“เป็นแบบนี้ทุกวันหรือคะ”“ครับ แล้วก็ไม่ยอมกินอะไรเลยจนพี่หนักใจ” คเชนทร์บอก แต่ความจริงแล้วเรื่องดื่มเหล้าภาสกรแทบไม่ดื่มแค่ดื่มบรั่นดีไปแค่แก้วหรือสองแก้วแล้วนั่งซึมเสียมากกว่าทั้งไม่ค่อยกินอะไรเรียกได้ว่าแทบไม่แตะอาหารเลยก็ว่าได้เขาต้องคอยบังคับและคอยเจ้ากี้เจ้าการให้เจ้านายของตนกินอะไรบ้าง ซึ่งอาการแบบนี้มันน่าห่วงกว่าเมาหัวราน้ำเสียอีก ขืนเป็นแบบนี้นานๆ ภาสกรต้องป่วยหนักแน่นอนทั้งป่วยใจป่วยกายเลยทีเดียว แต่ที่บอกทิพย์ธาราไปอย่างเพราะต้องการให้หญิงสาวเป็นกังวลแสดงอาการห่วงเจ้านายของตนบ้าง โกหกเพื่อให้คนสมหวังไม่บาปหรอก คเชนทร์คิดเข้าข้างตัวเอง..“แย่มาก เอาล่ะพี่เชนไปปลุกเจ้านายพี่เถอะค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งจะทำอะไรให้พี่แสนกินเสียหน่อย”“ได้ครับ” คเชนทร์รับคำแล้วหันหลังเดินจากมาใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้ผู้เป็นนายอมยิ้มน้อยๆ แล้วรีบ
ตอนที่65.“ดีใจจังเลยอีกไม่กี่เดือนก็จะได้เห็นหน้าหลานแล้ว อยากได้อะไรคะลูก แม่น้ำแข็งจะหามารับขวัญ” ทิพย์ธาราพูดกับท้องนูนน้อยๆ ของเพื่อนรักอย่างยินดีและตื่นเต้นไปด้วย“น้ำแข็งนี่อาการหนักเหมือนคุณพ่อจอมเห่อเลย” วิภาดาพูดยิ้มๆ แล้วพยักพเยิดไปทางสามีของตน กายยิ้มกว้างอย่างยอมรับว่าตนเป็นคุณพ่อจอมเห่อ...“หลานอยากได้หลายอย่างเลย และพราวจะรอรับของขวัญอย่างเดียวพอ” วิภาดาพูดยิ้มๆ“ได้เลยจ้า งานนี้น้ำแข็งเป็นแม่บุญทุ่มแม่ทูนหัวให้เอง”“จริงอะ”“แน่นอน.. พราวอยากได้อะไรให้ลูกล่ะ”“จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้มีค่าอะไรหรอก แค่ของธรรมดาแต่คนให้เคยให้สัญญาว่าหากพราวท้องอีกครั้งเขาจะให้พราวขออะไรก็ได้” ทิพย์ธาราหุบยิ้มพอรู้ว่า เขา คนนั้นที่วิภาดาพูดถึงคือใคร“พราวก็เลยจะขอว่า ขอให้น้ำแข็งไปดูใจพี่แสนหน่อย ตอนนี้พี่แสนไม่สบายมาก น้ำแข็งก็รู้ไม่ใช่หรือ” ใช่เธอรู้เพราะมารดาบอกเมื่อวานนี้เองว่าภาสกรป่วยและเอาแต่ดื่มเหล้าเมามายแม้จะไม่ได้เสียการเสียงานแต่เขาก็ไม่เคยติดต่อกลับมามีเพียงคุณป้าปานวาดเท่านั้นที่เทียวโทร. ไปถามข่าวคราวของลูกชายกับคเชนทร์“พราวขอมากเกินไป”“น้ำแข็งเองก็บอกเองว่าหากพราวท้องอีกครั