บทที่ 186

ไซล่า เควสถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเหลืออด กระนั้น เธอก็ไม่แสดงความสงสัยใด ๆ ออกมา แม้ว่าจะฝืนลืมตาตื่นอยู่มากเท่าใดก็ตาม แต่เธอก็หลับตาหลังจากนั้นครู่หนึ่งโดยไม่รู้ตัว

หลังจากหลับไปแล้ว เธอก็หันไปด้านหนึ่งโดยไม่รู้ตัว ซึ่งบังเอิญเป็นด้านที่เผชิญหน้ากับสแตนลีย์ แบตตัน

สแตนลีย์วางโทรศัพท์ลงและหันมามองเธอ

ท่าทางการนอนของเธอเหมือนกับลูกแมวตัวน้อยแสนนุ่มฟู แค่มองเธอก็ทำให้เขารู้สึกมีความสุขอยู่ภายใน

…

เช้าวันต่อมา เมื่อไซล่าลืมตาตื่น เธอก็เห็นสแตนลีย์กำลังนั่งหลับอยู่บนโซฟาข้างเธอ

เธอรู้สึกถึงหัวใจที่บีบคั้นในทันที

ไซล่าไม่อยากเชื่อว่าเธอหลับไปพร้อมกับผู้ชายอีกคนในห้องจริง ๆ

ขณะเดียวกัน ชายคนนี้นั่งหลับข้างกายเธอ ซึ่งเรียกว่านั่นเป็นการนอนค้างคืนที่ห้องนอนของเธอก็ว่าได้

เมื่อไซล่าคิดเช่นนี้ เธอจึงรีบยกผ้าห่มขึ้นและตรวจดูร่างกายตนเองทันที

หลังจากแน่ใจแล้วว่าเสื้อผ้ายังอยู่ครบทุกชิ้น เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

ตอนนั้น สแตนลีย์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองเธอ

“อรุณสวัสดิ์” เขากล่าว

“ทำไมนายถึงยังนอนอยู่ในห้องฉันล่ะ?” ไซล่าถาม

“นั่งรอแล้วเผลอหลับไปน่ะสิ” เขากล่าวอย่างสงบ

“...อย่างนั้นเอ