เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 430
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-07 17:00:01
บทที่เกี่ยวข้อง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 431
วันต่อมา ไทฮองไทเฮาทรงเรียกฮ่องเต้มาตักเตือนต่อหน้า“ข้าก็ใช่ว่าไม่พอใจที่เจ้ากับฮองเฮาจะมีความรักต่อกัน เพียงแต่ต้องคำนึงถึงความเหมาะสมของสถานะด้วยเช่นกัน“ฮองเฮาควรสุขุมเรียบร้อย และควบคุมดูแลวังหลังให้ดี“ทว่านางกลับละเลยถึงเพียงนี้ เป็นสตรีจะฝึกยิงธนูอะไรกัน? ทั้งยังชักนำให้ฝ่าบาทอย่างเจ้าละเลยงานราชกิจอีกด้วย“สองวันก่อนเจ้าก็ไม่ได้เข้าว่าราชกิจด้วยซ้ำ...ดูเถอะว่าฮองเฮาทำให้เจ้าหลงใหลจนกลายเป็นสภาพใด!“ฝ่าบาท เจ้าก็มิใช่คนที่หลงใหลในรูปโฉม หลายวันนี้เป็นเช่นไรหรือ? เหตุใดจึงเลอะเลือนถึงเพียงนี้!”ไทฮองไทเฮาทรงเอ่ยตั้งมากมาย ทว่ากลับเห็นฮ่องเต้ราวกับวิญญาณล่องลอย ตัวคนอยู่ที่นี่ แต่ไม่รู้ใจลอยไปที่ใด“ฝ่าบาท!” ไทฮองไทเฮาทรงตะคอกด้วยความโมโหแววตาของเซียวอวี้ดูเย็นชา “เสด็จย่ามีเรื่องอันใด?”แค่ดูก็รู้ว่าไม่ได้ฟังสิ่งที่นางเอ่ยเมื่อครู่ไทฮองไทเฮาทรงหายใจแทบติดขัด“ข้ากำลังตักเตือนเจ้าเรื่องขอบเขตที่เหมาะสมของการเป็นกษัตริย์“ทั้งเจ้าก็ยังเป็นสามี จึงควรจะควบคุมภรรยาของตนให้ดี อย่าปล่อยให้ฮองเฮามีอิทธิพลต่อเจ้า”เซียวอวี้ยังเย้ยหยันตนเองเขาหรือจะควบคุมฮองเฮาได้?เมื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 432
มือของเฟิ่งจิ่วเหยียนที่วางอยู่บนโต๊ะถูกเซียวอวี้กุมไว้แน่นในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจและความรักใคร่อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน“ฮองเฮา เราสนใจ”“เราเต็มใจจะมีลูกกับเจ้าเท่านั้น”เฟิ่งจิ่วเหยียนดึงมือของเขาออก และลุกขึ้นยืนพร้อมเอ่ยอย่างจริงจัง“คำพูดนี้ของท่าน สำหรับหม่อมฉันถือเป็นการล่วงละเมิด”เซียวอวี้ลุกขึ้นตาม สายตาทอดมองไปยังนาง “เจ้าไม่ใช่คนที่จงรักภักดีหรอกหรือ?“หากรัชทายาทในอนาคต หรือฮ่องเต้หนานฉีในอนาคตถือกำเนิดจากเจ้า และได้รับการอบรมเลี้ยงดูจากเจ้า เขาจะต้องเป็นกษัตริย์ที่ปราดเปรื่องอย่างแน่นอน”เขาพยายามโน้มน้าวหากเป็นคนธรรมดาก็อาจหลงคารมหวานซึ้งนี้ได้ทว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนมีสติมากพอนางรู้ว่าสิ่งที่ตนเองต้องการคืออะไรนางมีเวลาอีกครึ่งปีก็จะออกจากวังหลวงแห่งนี้ จึงไม่อยากมีพันธะอันใดกับเขาการให้กำเนิดบุตรของเขาก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้!เมื่อเห็นว่านางกำลังจะไป เซียวอวี้ก็กุมมือนางไว้“เจ้าไม่ต้องกลัว เราก็แค่...สมมติ”แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนดูเย็นชา “ท่านอายุยังน้อย ไม่จำเป็นต้องบังคับตนเองถึงเพียงนี้ วันข้างหน้าท่านอาจได้พบกับสตรีที่ชอบพอกันทั้งสองฝ่าย ใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 433
เซียวอวี้จับแขนของเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้แน่น ทำราวกับว่ากลัวนางจะวิ่งหนีเขาจริงจังและต้องการคำตอบจากนางเฟิ่งจิ่วเหยียนออกแรงแกะนิ้วมือของเขาออก เพื่อให้แขนของตนหลุดออกมานางถอยหลังหนึ่งก้าว สีหน้าดูมั่นคงแน่วแน่“ฝ่าบาท อย่าเอ่ยคำพูดที่ไม่เป็นความจริงเหล่านี้เลย“หรงเฟยถึงจะเป็นนางในดวงใจของท่าน ท่านมีความรักมั่นคงต่อนางจนไม่อาจลืมเลือนมานานหลายปี และยังคงรักษาความบริสุทธิ์เพื่อนาง“ส่วนความรู้สึกที่ท่านมีต่อหม่อมฉัน เป็นเพียงความปรารถนาที่จะเอาชนะชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนแม่ทัพที่สู้รบในสงคราม ยิ่งโจมตีไม่สำเร็จ ก็ยิ่งมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะสู้รบ“ความหลงใหลชั่วครั้งชั่วคราว แม้จะสมปรารถนาแล้ว ก็จะไม่เป็นผลดีในระยะยาว พูดตามตรง ความรักอันมั่นคงยาวนานที่ท่านมีต่อหรงเฟย หม่อมฉันรู้สึกยกย่อง จงอย่าปล่อยให้สิ่งที่ท่านรักษามาตลอดหลายปี ต้องกลายเป็นสิ่งไร้ค่าเพราะหม่อมฉัน “หากเขายังคิดจะเอ่ยเรื่องไร้สาระเหล่านี้อีก นางก็คงอยู่ร่วมห้องกับเขาไม่ได้ดังนั้น นางจึงหันกลับมาหยิบตำราบนโต๊ะ เพราะต้องการจะไปที่อื่นทว่า ขณะที่นางกำลังจะก้าวข้ามประตูออกไป กลับได้ยินฮ่องเต้ทรงเอ่ยว่า“เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 434
“ฝ่าบาท!” เฟิ่งจิ่วเหยียนต้องการแก้ไขความคิดที่ผิดของเซียวอวี้ ทว่าเขากลับออกไปแล้วนางยืนอยู่ที่เดิม ทั้งตัวรู้สึกเย็นวาบเหตุผลที่นาง “กลัว” หร่วนฝูอวี้ ก็เพราะความสามารถในการรบเร้าของหร่วนฝูอวี้ผู้นั้น ไม่ว่านางจะปฏิเสธด้วยสีหน้าเมินเฉยอย่างไรก็ไล่เขาไม่ไปตอนนี้เซียวอวี้ก็กลายเป็นเช่นนั้นไปแล้วทว่านางมั่นใจว่า จักรพรรดิที่มีชีวิตสุขสบาย คงจะทำอะไรไม่สำเร็จเป็นแน่กลัวว่าแม้แต่เครื่องครัวเหล่านั้นก็อาจจะไม่รู้จักด้วยซ้ำเฟิ่งจิ่วเหยียนหันมาสนใจกับเทศกาลบูชาเทพธิดาบุปผาต่อ นี่ถึงจะเป็นเรื่องที่สำคัญอาศัยงานเทศกาลยิ่งใหญ่ครั้งนี้ เพื่อคลี่คลายผลกระทบทางลบ ที่เกิดจากการตายของเมิ่งเฉียวม่อหนึ่งชั่วยามต่อมาเซียวอวี้กลับมาแล้วด้านหลังเขามีองครักษ์หลายคนติดตามมา ในมือของแต่ละคนถือจานอาหารมาคนละหนึ่งใบ พร้อมกับวางเรียงลงบนโต๊ะอย่างพร้อมเพรียงกับข้าวห้าอย่างและน้ำแกงหนึ่งอย่าง มีเนื้อมีผัก หน้าตาดูดีและมีกลิ่นหอมเฟิ่งจิ่วเหยียนประหลาดใจ และมองไปทางเซียวอวี้อาหารเหล่านี้คงไม่ใช่เขาทำทั้งหมดหรอกกระมัง?บนตัวของเซียวอวี้ยังมีกลิ่นควันไฟติดอยู่ เขาสั่งให้เหล่าองครักษ์ถอยออก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 435
“ด้านนอกประตูวังมีชาวบ้านจำนวนมาก รวมถึงทหารรวมตัวกันอยู่ พวกเขาตีกลองร้องทุกข์ เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้กับแม่ทัพน้อยเมิ่ง ทั้งยังขอร้องให้ฝ่าบาททรงถอดถอนฮองเฮา” เฉินจี๋บรรยายสถานการณ์ด้านนอกพระราชวัง ดูท่าทางสงบนิ่ง แววตาของเซียวอวี้เคร่งขรึมดุดัน และเยือกเย็นราวกับหิมะในฤดูเหมันต์อันเหน็บหนาว“คนที่แอบก่อความวุ่นวายเหล่านั้น มิใช่ถูกคุมตัวไปสอบสวนหมดแล้วหรือ” เฉินจี๋ตอบว่า “ใช่พ่ะย่ะค่ะ ทว่าช่วงสองวันที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าจะยังมีคนอื่น...”เซียวอวี้ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เปิดทางย่อมดีกว่าปิดกั้น เปิดทางก็ยังจำเป็นต้องสืบหาต้นตอ คนเหล่านั้นที่อยู่นอกวังก็แค่คนโง่เขลาที่ถูกหลอกใช้ประโยชน์ ปล่อยให้พวกเขาก่อความวุ่นวายไป ยิ่งก่อความวุ่นวายรุนแรงเท่าใด ก็ยิ่งมีช่องโหว่มากขึ้นเท่านั้น”“ท่านตรัสถูกต้อง กระหม่อมจะไปเตรียมการทันที!” เซียวอวี้ยืนเอามือไพล่หลังตรงชายคาระเบียง สายตามองไปทางระยะไกลภายในราชสำนักของหนานฉี มีมือมืดที่เขาไม่รู้ซ่อนตัวอยู่มากมายเริ่มจากใส่ร้ายเมิ่งสิงโจวว่ายึดกองกำลังทหาร ไปจนถึงการขโมยแผนที่ป้องกัน คนเหล่านั้นที่แสดงตัวออกมาก็เป็นแค่พวก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 436
ณ พระราชวังเฟิ่งจิ่วเหยียนได้รับข่าวจากอู๋ไป๋ว่า ร้านขายผ้าไหมทางเมืองหลวงนี้สืบค้นจนหมดแล้ว ทั้งยังมีสมุดรายชื่อคนที่ซื้อผ้าไหมลายดอกในช่วงหกปีที่ผ่านมาด้วยสมุดรายชื่อนี้ผ่านการคัดกรองแล้วคนที่ยืนยันชัดเจนว่าไม่ใช่คนวางยาพิษ จะมีการทำเครื่องหมายไว้หมดแล้วพวกเขาส่วนใหญ่เป็นคนในเมืองหลวงที่เกิดและโตที่นี่ พร้อมกับมีประวัติที่ดีส่วนที่เหลือ ส่วนใหญ่จะเป็นพ่อค้าเร่ที่เดินทางผ่านไปมาไม่มีที่อยู่แน่ชัด จึงจำเป็นต้องสืบสวนเพิ่มเติมเฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่ในวังไม่อาจทำสิ่งใดได้มากนัก ดังนั้นจึงคิดว่าวันพรุ่งนี้จะออกไปนอกวังสักครั้งในขณะนั้นเอง ซุนหมัวมัวก็หอบดอกไม้เป็นกองเดินเข้ามา“ฮองเฮา ดอกไม้เหล่านี้จำเป็นต้องใช้ในเทศกาลบูชาเทพธิดาบุปผา ท่านลองดูสิเพคะ”เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“เจ้าดูแล้วก็จัดการได้เลย”ซุนหมัวมัวรู้สึกแปลกใจที่ได้รับความโปรดปราน “เพคะ บ่าวจะทุ่มเทเต็มที่ จะช่วยฮองเฮาจัดเตรียมงานเทศกาลบูชาเทพธิดาบุปผาครั้งนี้ให้ออกมาดี!”ไม่นานนัก พระสนมเจียและนางสนมคนอื่น ๆ ก็มาถึง“ฮองเฮา หลายวันมานี้นอกวังมีข่าวลือที่ไม่ดีเกี่ยวกับท่านมากมาย ทางราชสำนักถึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 437
เฟิ่งหมิงเซวียนคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดัง “ตึง”“ฝ่าบาทโปรดอภัยด้วย!”สีหน้าของเซียวอวี้ดูซีดเผือดคนโง่เขลาผู้นี้ นึกไม่ถึงว่าจะให้ของที่ขัดตาเช่นนี้กับเขา!หลิวซื่อเหลียงที่รับใช้อยู่ด้านข้างฮ่องเต้เกิดความสงสัยอย่างมาก นั่นคือสิ่งใดกันแน่ ถึงทำให้ฮ่องเต้ทรงกริ้วเช่นนี้?เฟิ่งหมิงเซวียนเหงื่อตกจบเห่!ดูเหมือนเขาจะทำเรื่องเสียหายอีกแล้วทว่าหากเป็นบุรุษทั่วไปก็ไม่น่าจะปฏิเสธสมุดเล่มนี้เฟิ่งหมิงเซวียนถูกอี๋เหนียงหลินเลี้ยงดูมาจนเติบใหญ่ ตั้งแต่เล็กจึงรู้จักวิธีใช้เล่ห์เหลี่ยมและประจบประแจงเพื่อหลบเลี่ยงการถูกลงโทษเขายังสังเกตเห็นว่า ฮ่องเต้ทรงดูเหมือนชอบใจที่ได้ยินเขาเรียกว่าพี่เขยดังนั้นเขาจึงโขกหัวไปด้วย และเอ่ยด้วยท่าทางน่าเวทนาไปด้วย“เสด็จพี่เขย ท่านอย่าทรงโมโหเลย กระหม่อมผิดไปแล้ว กระหม่อมไม่กล้าทำอีกแล้ว...”เซียวอวี้ได้ยินคำว่าพี่เขยบ่อย ๆ ความโมโหก็เริ่มคลายลงยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็ใช่ว่าเป็นความผิดหนักหนาอะไรที่จะให้อภัยมิได้เพียงแต่ให้สิ่งที่เขาไม่สมควรให้เท่านั้น“เราควรควบคุมความประพฤติเจ้าแทนฮองเฮา ทว่า เห็นแก่เจ้าที่ทำผิดครั้งแรก เราก็จะยึดของสิ่งนี้ไว้!
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 438
สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนชะงักงัน สันหลังเหยียดตรง และไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆมือข้างหนึ่งของนางถูกเซียวอวี้กุมเอาไว้เมื่อรู้ว่าเขาคิดจะทำสิ่งใด นางจึงรีบแกะมือของเขาออกทันทีเซียวอวี้พลันเปลี่ยนเป็นจับคางของนาง ทำท่าเหมือนต้องการจะจูบนางนางรีบถอยหลบทันที ทว่ากลับเห็นเขาหยุดนิ่ง และส่งยิ้มมาให้นางในรอยยิ้มนั้นแฝงทั้งการหยอกล้อและการเย้าแหย่“เราคิดว่าเจ้าไร้ยางอายถึงขั้นว่าไม่หวาดกลัวสิ่งใดเลย ทำไม ก็เข้าใจเป็นอย่างดีมิใช่หรือ? แม่ทัพน้อย...ไม่ใช่ประสบการณ์โชกโชนหรอกรึ”นิ้วเรียวยาวของเขาเกี่ยวคางของนางให้ยกขึ้นเบา ๆ เผยให้เห็นส่วนโค้งของลำคอ เขาจูบลงไปเบา ๆ บนคอของนางโดยไม่ทันตั้งตัวแผ่นหลังของเฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกชาขึ้นมาทันที“ปล่อย...”เซียวอวี้คว้าเอวของนางไว้ ทันใดนั้นพลันก้มศีรษะลงไปที่ซอกคอของนาง“มันทรมานมาก ขอเราพักหน่อยเถอะ” ดูเหมือนคนที่เหนื่อยล้าอย่างเต็มที่ผู้นี้ พบเจอสถานที่ที่ได้พักผ่อนอย่างสงบ ทั้งตัวรู้สึกผ่อนคลายทั้งดูเหมือนสัตว์ป่าที่ก่อนหน้ายังดุร้าย ตอนนี้กลับเชื่องลง และขดตัวหมอบอยู่ข้าง ๆ ขาเจ้านาย ดูสงบนิ่งกระทั่งว่านอนสอนง่าย ผ่านไปไม่นา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 472
‘ปืนมังกรไฟ’ ดี ๆ ได้พังไปเกินครึ่ง!ฐานยิงที่เปราะบางที่สุดแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ไปเช่นนี้ ถึงตัวกระบอกจะยังอยู่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว...คิดไม่ถึงเลยว่าอาวุธอันทรงพลังของเขาจะถูกทำลายไปเช่นนี้!ข้างกายรัชทายาทเยี่ยนมีองครักษ์ประจำตัวที่เป็นยอดฝีมืออยู่ พอเขาออกคำสั่งยอดฝีมือผู้นั้นก็ไล่ตามเฟิ่งจิ่วเหยียนไปเฟิ่งจิ่วเหยียนมีวิชาตัวเบาที่ยอดเยี่ยม ทว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้ายามที่นางเพิ่งจะข้ามชายแดนมา นักฆ่าด้านหลังก็ประชิดเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆยามที่เห็นว่าเขากำลังจะตามนางทันนี้เอง ทันใดนั้น...ฟิ้ว!ลูกธนูคมกริบยิงมาจากระยะไกลตรงเข้ากลางหน้าผากของนักฆ่าผู้นั้น!ลูกธนูนี้ยากที่จะป้องกัน ทั้งรวดเร็วและแม่นยำ นักฆ่าเสียชีวิตในทันทีเฟิ่งจิ่วเหยียนหันไปมองศพของนักฆ่าผู้นั้นก่อน จากนั้นหันกลับมาก็มองเห็นเซียวอวี้เขายืนอยู่บนมุมสูงของหุบเขามรณะ ค่อย ๆ วางคันธนูในมือลง......ณ ค่ายหนานต้านอกกระโจมของฮ่องเต้และฮองเฮา อู๋ไป๋และเฉินจี๋คอยเฝ้าระวังอย่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งยังไม่มองอีกฝ่ายซักครั้งภายในกระโจมเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ทันจะอธิบายอะไรให้เซียวอวี้ฟังก่อน นางรีบวาดภาพแบบร่างที่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 471
เมื่อรัชทายาทเยี่ยนออกคำสั่ง องครักษ์ก็ชักดาบเผชิญหน้ากับเฟิ่งจิ่วเหยียนทว่ายามที่กำลังจะเข้าโจมตี กลับเห็นนางโยนอะไรบางอย่างลงบนพื้น ทันใดนั้นหมอกควันสีขาวก็พวยพุ่งออกมาหมอกควันนี้บดบังสายตาของพวกเขา ทำให้พวกเขามองเห็นไม่ชัดรอจนกระทั่งควันถูกพัดออกไป เฟิ่งจิ่วเหยียนก็หนีไปนานแล้วคนที่จากไปไกลยังคงส่งเสียงผ่านอากาศไปถึงรัชทายาทเยี่ยนว่า“ในเมื่อองค์รัชทายาทไม่มีใจจะเป็นพันธมิตรกัน เช่นนั้นพวกเราก็จะไม่เกรงใจเรื่อง ‘ปืนมังกรไฟ’ แล้ว”รัชทายาทเยี่ยนพุ่งออกไปนอกกระโจมด้วยสายตาดำทะมึน เขามองไปรอบทิศ พบเพียงความมืดมิดไหนเลยจะมีเงาร่างของราชทูตหนานเจียง!ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความโกรธ “ตามไป! จับคนกลับมาให้ได้! อยู่ต้องเห็นคน ตายต้องเห็นศพ!”“พ่ะย่ะค่ะ”จากนั้นเขาก็คว้าตัวองครักษ์ที่ตนเชื่อใจมาแล้วกล่าวเสียงเบา“เจ้าไปดูด้านหลังด้วยตนเอง หากมีผิดพลาดกับ ‘ปืนมังกรไฟ’ แม้แต่น้อย ข้าจะลงโทษเจ้าประหารเก้าชั่วโคตร!”องครักษ์รับคำสั่งทันทีหารู้ไม่ว่า ทันทีที่เขาเพิ่งเดินออกไป เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ตามไปอย่างเงียบ ๆ แล้วนางไม่ได้จากไป เพียงแอบซุ่มหลบอยู่เท่านั้นแผนโยนหินถามทางตอ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 470
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม รุ่ยอ๋องออกมาจากห้องลับ คิ้วที่อ่อนโยนถูกปกคลุมด้วยสีหม่นหมองเล็กน้อย บนคอยังมีรอยข่วนแดงหลายแผลหลิวหวา รีบก้มศีรษะลงอย่างเคารพนอบน้อมรุ่ยอ๋องจัดรอยยับบนเสื้อผ้า น้ำเสียงยังคงสงบสุขุม“นางไม่อยากทาน ก็ให้นางอดสักสองวัน”“ขอรับ”……ชายแดนใต้อู๋ไป๋ลอบเข้าไปในค่ายเป่ยเยี่ยน กลับสืบไม่รู้ตำแหน่งของปืนมังกรไฟหากยังอยู่ต่อไป เขาจะถูกจับได้ จึงต้องกลับมารายงานก่อนท่าทีเฟิ่งจิ่วเหยียนเคร่งขรึมสิ่งที่อันตรายที่สุดของเป่ยเยี่ยน ไม่ใช่รัชทายาทเยี่ยน แต่เป็นรัชทายาทเยี่ยนที่มีปืนมังกรไฟตอนนี้แคว้นหนานฉีอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้อื่น สามารถตอบโต้ได้ในระดับเล็กน้อยเท่านั้น ไม่กล้าที่จะใช้กำลังทหารทั้งหมด ก็เพราะสาเหตุนี้ดังนั้นเฟิ่งจิ่วเหยียนจึงมีความคิดที่กล้าหาญ“ไม่ได้!” เซียวอวี้ฟังแผนการของนางเสร็จ ก็ไม่เห็นด้วยขึ้นมาทันทีพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เราจะให้เจ้าไปเสี่ยงอันตรายไม่ได้!”เฟิ่งจิ่วเหยียนใจเย็นเหมือนปกติ แฝงไปด้วยความเพียรพยายามของนาง“เป่ยเยี่ยนแข็งแกร่งวางอำนาจบาตรใหญ่ได้ ก็เพราะอาศัย‘ปืนมังกรไฟ’“ก่อนหน้านี้มันถูกเป่ยเยี่ยนซ่อน
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 469
ที่สูงบนหุบเขามรณะเฉินจี๋กลับมาจากกองหน้า ยกมือประสานกราบทูลรายงาน“ฝ่าบาท! ทหารเยี่ยนเคลื่อน‘ปืนมังกรไฟ’ออกมาแล้ว ! ”ด้านข้างเซียวอวี้มีขุนพลยืนอยู่หลายคน หนึ่งในนั้น ซุนเต๋อฟางได้ยินคำพูดนี้ ก็รีบพูดกล่อมขึ้นมา“ฝ่าบาท ทั้งสองฝ่ายไม่ใช้พระแสงปืน ถึงจะสมดุล”“พวกเราให้ปืนหอกไฟ เป่ยเยี่ยนก็ต้องใช้‘ปืนมังกรไฟ’!”“ขอร้องท่านรีบมีรับสั่ง ถอนปืนหอกไฟกลับมา ! ”เซียวอวี้พูดขึ้นมาอย่างเด็ดขาด“เดินหน้าต่อไป!”ซุนเต๋อฟางถอดถอนหายใจเกรงว่ารัชทายาทเยี่ยนบ้าคลั่งคนนั้น ใช้ปืนมังกรไฟขึ้นมาจริง ๆ แล้วก็พินาศตายไปด้วยกัน!ก็มีขุนพลที่ไม่เห็นด้วยไม่มีผู้ใดไม่กลัวตาย“ปืนมังกรไฟ” ยิงขึ้นมา ภายในรัศมีหนึ่งร้อยลี้ ไร้คนรอด ระยะการยิงก็อยู่ภายในระยะสิบลี้ ตอนนี้ทหารเยี่ยนอยู่ห่างพวกเขาเพียงสิบกว่าลี้ ดังนั้นหากพวกเขาใช้ปืนมังกรไฟ ก็ล้วนอย่าคิดมีชีวิตรอดและแล้ว รอแล้วรอเล่า ก็ไม่เห็นได้ข่าวร้ายนี้ขึ้นมาจนหลังจากผ่านไปสี่ชั่วยาม ได้รับข่าวดีแห่งชัยชนะมาจากกองหน้า เหล่าขุนพลค่อยโล่งอกขึ้นมาจริง ๆ ……ศึกในหุบเขามรณะ ทหารเยี่ยนบาดเจ็บล้มตายกว่าครึ่ง เดิมควรที่จะล่าถอยออกมาจากหุบเขามรณ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 468
ชะตาฟ้ากำหนด สีหน้าองค์หญิงหนานเจียงมองไปด้วยสายตาไม่อาจเชื่อ เต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจและความโกรธนางมาช้าไปเพียงหนึ่งวัน!หากนางนำเสบียงอาหารมาส่งเมื่อวาน ก็จะได้อภิเษกกับฮ่องเต้ฉีแล้ว!เมื่อครู่องค์หญิงหนานเจียงยังวางอำนาจบาตรใหญ่ข่มเหงคน คิดว่าตนเองมีอำนาจ เวลานี้เป็นเหมือนมะเขือโดนน้ำค้าง กลับไปด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเฉินจี๋แอบปาดเหงื่อโชคดีที่เมื่อคืนฮองเฮามาทันเวลา ไม่เช่นนั้น ฝ่าบาทอาจจะได้กลายเป็นพระราชบุตรเขยของหนานเจียงแล้วแววตาเซียวอวี้ลึกล้ำเยือกเย็นองค์หญิงหนานเจียงคนนี้ พฤติกรรมเสียโดยกำเนิดจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร……“องค์หญิงหนานเจียง?” ภายในกระโจม เฟิ่งจิ่วเหยียนฟัง เซียวอวี้เล่าให้ฟังแล้วก็แปลกใจด้วยความไม่รู้ตัว นางได้พูดความในใจออกมา“ได้ยินมาว่านางเป็นคนหัวสูง ทำไมถึงได้ชอบท่าน?”เซียวอวี้: ?“เราด้อยตรงไหนกัน!” เขาไม่ควรเล่าเรื่องนี้ให้นางฟัง หาเรื่องให้ตนเองขายหน้าชัด ๆ!คนปกติไม่ควรที่จะพูดว่า องค์หญิงหนานเจียงไม่รู้จักเจียมตัวหรือ!เฟิ่งจิ่วเหยียนอธิบายขึ้นมาอย่างเชื่องช้า“ใช่ว่าท่านไม่ดีพอ ความจริงคือองค์หญิงหนานเจียงรักษาขนบธรรมเนียมเ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 467
เฟิ่งจิ่วเหยียนสะดุ้งลุกขึ้นมานั่ง จ้องมองดูเซียวอวี้ด้วยสีหน้างุนงงเซียวอวี้ดูเหมือนไม่ง่วงเลย เอ่ยถามอย่างเรียบเฉย “ทำไมถึงตื่นแล้วล่ะ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนยกมือข้างหนึ่งกุมหน้าผาก“ทำไมท่านถึงยังไม่บรรทม?”“เรากำลังครุ่นคิดเรื่องที่จะบุกโจมตีในวันพรุ่งนี้”เฟิ่งจิ่วเหยียน: งั้นก็ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้นี่ตื่นขึ้นมากลางดึก หัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ……กองกำลังค่ายทหารเป่ยเยี่ยนรัชทายาทเยี่ยนส่งคนมาสืบข่าว จึงได้รู้ว่าเสบียงอาหารแคว้นหนานฉีมาถึงแล้วมิน่าคืนนี้พวกเขามีแรงร้องเพลงอาลัย!แต่เส้นทางลำเลียงเสบียงของแคว้นหนานฉี ถูกทหารเยี่ยนควบคุมอยู่ เสบียงพวกนี้ขนส่งเข้ามาได้อย่างไร?ไม่นาน ผู้ใต้บังคับบัญชาก็ให้คำตอบ“รายงาน! รัชทายาท มีข่าวแจ้งมาว่า คนแคว้นฉียึดเส้นทางเสบียงอาหารกลับคืนไปแล้ว! ยังได้ฆ่าคนของเราทั้งหมด!”รัชทายาทเยี่ยนนั่งอยู่ด้านข้างเตียง สีหน้าดุร้าย เย็นชาใบหน้าของเขาที่แยกไม่ออกว่าเป็นหญิงหรือชายนั้น ฉายแววไอสังหารอย่างไม่ปกปิด“ค่ายทหารแคว้นหนานฉี ถูกทหารของเราควบคุม แล้วจะแย่งเส้นทางลำเลียงเสบียงไปได้อย่างไร!”พูดใต้บังคับบัญชารายงานต่อ“ในที่เกิดเหต
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 466
แคว้นหนานฉีกับเป่ยเยี่ยนสองกองทัพเผชิญหน้ากัน คั่นกลางด้วยหุบเขามรณะอันกว้างใหญ่หุบเขามรณะนี้เส้นทางขรุขระ ไม่มีใบหญ้าเติบโตตลอดทั้งปีหากฝ่ายใดสามารถข้ามผ่านหุบเขามรณะ ชัยชนะก็จะอยู่เพียงแค่เอื้อมแคว้นหนานฉีเฝ้าป้องกันเป็นหลัก เป่ยเยี่ยนกลับใช้วิธีสู้รบด้วยคนจำนวนมากเมื่อเทียบกันแล้ว เป่ยเยี่ยนได้เปรียบกว่าเฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้ยืนอยู่ที่ลับ สามารถมองเห็นทหารเยี่ยน เข้าไปปักหลักในหุบเขามรณะแล้วลมในหุบเขาผสานไปด้วยไอร้อน เฟิ่งจิ่วเหยียนมองดูธงของทหารเยี่ยน พร้อมพูดขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชา“อย่างน้อยก็ต้องถ่วงเวลาทหารเยี่ยนหนึ่งเดือน”เซียวอวี้หันมามองหน้านาง “หมายความว่าอย่างไร?”เฟิ่งจิ่วเหยียนอธิบายให้เขาฟัง“ก่อนที่จะคุมเสบียงอาหารมา ข้าได้ส่งคนไปยังเป่ยเยี่ยน“สาเหตุการศึกในครั้งนี้มาจากรัชทายาทเยี่ยน“คนที่สามารถควบคุมเขาได้ มีเพียงฮ่องเต้เยี่ยน”“เจ้าคิดอยากให้ฮ่องเต้เยี่ยน เรียกตัวรัชทายาทกลับไป?” เซียวอวี้ไม่เห็นด้วย “ฮ่องเต้เยี่ยนป่วยหนัก คงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ไม่เช่นนั้นคงไม่ให้รัชทายาทเยี่ยน นำทหารเยี่ยนสามแสนคนออกมาล้อเล่น”เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดในสิ่งท
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 465
เมื่อเห็นคนอยู่ตรงหน้า สีหน้าเซียวอวี้ไม่สงบใจเย็นเหมือนที่ผ่านมาดวงตาสีดำเข้มของเขาเบิกโต แล้วก็ยิ่งโต“ฮองเฮา! เจ้า...”เฉินจี๋ก็อึ้งตะลึงอย่างมากฮองเฮามาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?ทันใดนั้น ก็มีเงาร่างหนึ่งผ่านสายตาไปมองดูอีกที ฝ่าบาทได้ก้าวเดินไปแล้ว คว้าโอบกอดฮองเฮาไว้แนบอกเฉินจี๋เห็นดังนี้ ก็ถอยออกไปอย่างเงียบ ๆ เซียวอวี้กอดคนในอ้อมอกไว้แน่น สัมผัสความอบอุ่นของนางนี่เป็นการทำศึกที่ไม่มีความมั่นใจที่สุด เท่าที่เขาเคยต่อสู้มารัชทายาทเยี่ยนคนนั้น ไม่ทำตามกลยุทธ์ทางทหาร ใช้แต่แผนการชั่วช้าเฟิ่งจิ่วเหยียนกำลังเอื้อมมือผลักเขา ก็ได้ยินเสียงเขาพูดขึ้นมา “ให้เรากอดครู่หนึ่ง เรา...หนาว”ช่วงเดือนกันยายน เมืองหลวงอาจอากาศกำลังเริ่มเย็น ทว่าชายแดนใต้ไม่หนาว ยังร้อนด้วยซ้ำเฟิ่งจิ่วเหยียนผลักเขาออก“ทานอาหารก่อน”เขาไม่หิว ทว่านางหิวแล้วเมื่อคืนนางฆ่าทหารศัตรูไปมากมายทั้งคืน จึงสามารถแย่งเส้นทางส่งเสบียงมาได้กลางวันนี้ก็เร่งเดินทางนำเสบียงมาส่ง ไม่ได้หยุดพักเลยเซียวอวี้คิดขึ้นมาได้ทันที“พวกเขาให้เจ้าเป็นผู้มาส่งเสบียงได้อย่างไร!”สมควรตาย!แคว้นหนานฉีไม่มี
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 464
ด้วยความโกรธโมโห เฉินอ๋องฟาดนกในกรงไปที่พื้นนกที่อยู่ข้างในกระพือปีกบินออกไป บินชนที่ผนัง หมดสติหล่นตกพื้นเฉินอ๋องไม่มีความสงสาร ใช้เท้าเหยียบลงไป“ปืนหอกไฟนี้ เซียวอวี้หวงแหนอย่างมาก เพื่อไม่ให้มันถูกแคว้นศัตรูได้ไป ไม่ยอมให้ใครแตะต้อง อย่าว่าแต่ให้คนนำออกไปใช้ป้องกันตัวเลย”“ฮองเฮาสามารถนำไปได้อย่างไร?“รุ่ยอ๋องกับกรมศัสตราวุธ ยามนี้ไยพวกเขาไม่รักษากฎปฏิบัติของฮ่องเต้!“ทหาร ตามข้าไปจวนรุ่ยอ๋อง!”จวนรุ่ยอ๋องรุ่ยอ๋องคาดรู้ว่าเฉินอ๋องจะต้องมาก่อเรื่องวุ่นวายแต่แรก จึงเตรียมพร้อมรอแล้ว“ปืนหอกไฟหรือ? ข้าไม่รู้เรื่อง เฉินอ๋องรู้เรื่องได้อย่างไร?” รุ่ยอ๋องยิ้มแย้มอ่อนโยน ราวกับไม่เคยโกรธโมโหเฉินอ๋องตบโต๊ะอย่างขุ่นเคือง“เจ้าให้ฮองเฮานำปืนหอกไฟไป หากตกอยู่ในมือของแคว้นศัตรู ความผิดนี้ เจ้ารับผิดชอบไหวหรือไม่!“ตอนนี้รีบไปตามเอาปืนหอกไฟกลับมา!”รุ่ยอ๋องดื่มน้ำชาอยู่อย่างนิ่งสงบ“ข้ารู้แล้ว เรื่องนี้ ข้าจะสืบความให้แน่ชัด หากเป็นความจริง เช่นนั้นปืนหอกไฟ ยังไงก็ต้องเอากลับมา”เฉินอ๋องเห็นเขาใจเย็นเช่นนี้ ก็ร้อนใจอย่างยิ่ง “ส่งคนไปตามเดี๋ยวนี้เลย!”รุ่ยอ๋องพูดขึ้นมาอย่าง
