MasukShare
บทที่ 1113
Bab terkait
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1114
ดวงตาของเสียนเฟยว่างเปล่า นางพูดเสียงเบา“หรงเฟยกับฝ่าบาททรงเป็นสหายกันตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นที่หรงเฟยได้รับความโปรดปราน ท่านพ่อเห็นว่าข้ามีส่วนคล้ายกับหรงเฟยอยู่หลายส่วน จึงรีบส่งข้าเข้าวัง“คนในวังล้วนพูดกันว่าหรงเฟยอ่อนโยนเมตตา ตอนที่หม่อมฉันเพิ่งจะเข้าวังมาก็คิดเช่นเดียวกัน“ทว่าไม่นานหม่อมฉันก็ได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของนาง“ภายนอก นางแสร้งว่าเป็นพี่น้องที่ดีกับหม่อมฉัน นางส่งเครื่องประดับมาให้หม่อมฉันเป็นประจำ ถึงขนาดพาหม่อมฉันไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทด้วยกัน...”เซียวอวี้จำเรื่องนี้ไม่ได้เลยตอนนั้นที่เขายกมู่หรงหลันเป็นหรงเฟย ไม่ได้มีความรู้สึกฉันท์คนรักเลยเขาเพียงถือว่านางเป็นสหายที่ดีตอนที่เพิ่งขึ้นครองราชย์มีราชกิจมากมาย เขามีเวลาไปพบสนมในวังหลังเสียที่ไหนกันทว่ามู่หรงหลันกลับเข้าออกห้องทรงพระอักษรเป็นประจำ...ทว่าในภาพความทรงจำ เขาจำไม่ได้เลยว่าเสียนเฟยก็อยู่ด้วยเสียนเฟยเห็นท่าทางของเขา ก็รู้ว่าเขาจำไม่ได้“ฝ่าบาท แต่ไหนแต่ไรมาท่านไม่เคยมองหม่อมฉันอย่างจริงจังมาก่อน“ทว่าหรงเฟยไม่ได้คิดเช่นนั้น ตอนงานคัดเลือก ท่านทรงชมว่าหม่อมฉันมีพรสวรรค์ด้านบทกวี ทำให้หรงเฟยรู้สึกพะว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1115
แววตาของเสียนเฟยปกคลุมไปด้วยความหมดอาลัยตายอยาก“ฝ่าบาท ขอเพียงท่านเต็มใจที่จะทำความเข้าใจหม่อมฉัน ท่านก็จะรู้ว่าหม่อมฉันแตกฉานในเรื่องยา“พิษที่วางยาหรงเฟย เป็นหม่อมฉันปรุงขึ้นมาเอง“น่าเสียดายที่หมอไม่อาจรักษาตนเองได้ หม่อมฉันพยายามอย่างสุดความสามารถก็ยังทำได้เพียงควบคุมอาการจากพิษเอาไว้ ไม่อาจรักษาให้หายขาดได้”สิ่งที่ควรพูด เสียนเฟยได้พูดออกมาหมดแล้วเซียวอวี้ส่งสัญญาณให้เฉินจี๋ปล่อยนางหลังจากถูกปล่อยแขน เสียนเฟยเขยับมาด้านหน้าก้มหมอบลงไปที่พื้นนางโขกศีรษะพลางอ้อนวอน“ขอฝ่าบาทได้โปรดปล่อยครอบครัวของหม่อมฉันไปด้วยเพคะ!”เฉินจี๋ยืนดูเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ ในใจพลันเกิดความรู้สึกเห็นใจแน่นอนว่าเสียนเฟยมีความผิด ทว่าก็เป็นมู่หรงหลันที่ทำร้ายนางก่อนแววตาที่เย็นชาของเซียวอวี้ ยังคงดูไร้เยื่อใยเช่นเดิม“เสียนเฟยหลอกลวงเบื้องสูง ปิดบังเบื้องล่าง คุมตัวเข้าคุกเทียนเหลา รอการลงโทษ”เสียนเฟยไม่แปลกใจกับผลลัพธ์เช่นนี้นางเองก็ยินดีที่ไม่ได้สร้างปัญหาไปถึงครอบครัวหลังจากถูกองครักษ์พาตัวออกไปจากตำหนักเสียนซิ่ง เสียนเฟยก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แล้วพูดกับตนเองเสียงเบา“ที่แท้ ท้องฟ้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1116
เรื่องที่เสียนเฟยวางยาพิษมู่หรงหลัน เซียวอวี้บอกเฟิ่งจิ่วเหยียนแล้วหลังจากเขาไตร่ตรองอย่างดีแล้วก็ตัดสินใจ“จะเก็บเสียนเฟยไว้ไม่ได้“แม้นางจะมีความลำบากใจ ทว่าในใจของนางมีความโกรธแค้น เรากลัวว่าถ้าปล่อยนางอยู่ในวังต่อไป นางอาจจะทำร้ายเจ้ากับลูกได้”เมื่อใดที่ปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความชั่วร้าย มันก็จะเติบโตไม่หยุดเขาไม่อาจนำความปลอดภัยของภรรยาและลูกไปเดิมพันกับคุณธรรมของเสียนเฟยได้เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังจบ ก็รู้สึกว่าที่เขาพูดมามีเหตุผลจากนั้นนางก็พูดต่อ“ยังต้องสืบสวนเรื่องครอบครัวของเสียนเฟย เรื่องหญ้าบัวแดง ทำให้ข้ารู้สึกว่าเรื่องนี้ยังมีส่วนที่ถูกปกปิดอยู่”เซียวอวี้พยักหน้า“เจ้าพูดถูก”จากนั้นเขาก็กอดนาง “จิ่วเหยียน ให้เรากอดเจ้าซักพัก เราก็อยากอู้เสียหน่อย”ตั้งแต่กลับถึงเมืองหลวง เขาแทบไม่ได้หยุดพักเลยนอกจากเรื่องคดีมนุษย์โอสถแล้ว ยังมีเรื่องทางชายแดน หลังจากเรียกค่าชดเชยจากแคว้นต่าง ๆ ก็กลายเป็นกำแพงป้องกันพื้นที่ของแคว้นหนานฉี เรื่องน่ารำคาญมากมายโผล่ขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายแต่ละแคว้นต่างขับไล่ผู้อพยพและโจรไปที่เมืองเหล่านั้น เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของราษฎรเ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1117
นายท่านเซวียเดินออกไปจากตระกูลเซวีย หันหน้าเดินไปทางพระราชวังจิตใจของเขาเลื่อนลอย ไม่ได้สังเกตว่ามีอันตรายเข้ามาใกล้ด้านหลัง รถม้าคันหนึ่งสูญเสียการควบคุม“รีบหลบเร็ว!”ตุบ!เมื่อนายท่านเซวียหันไป สิ่งที่สะท้อนในม่านตา คือภาพม้าตัวหนึ่งที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างไว…ชั่ววินาทีนั้น สองข้างทางพลันมีเสียงอุทานตกใจดังขึ้นมา“ให้ตาย! ชนคนแล้ว!”“รีบแจ้งทางการเร็วเข้า!”นายท่านเซวียลอยออกไปไกลหลายจั้ง แล้วหล่นลงบนพื้นไม่รอถึงเขาลุกขึ้นมา เกลือกม้าและล้อเกวียนก็ตามมาเหยียบย่ำบนตัวเขาอย่างหนักหน่วงภาพนี้สร้างความตื่นตกใจให้แก่ชาวบ้านที่อยู่รอบด้าน……จื้อจ้ายจวี“ฝ่าบาท! ตระกูลเซวียเกิดเรื่องแล้ว! ใต้เท้าเซวียประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตบนถนนในเมือง!”พ่อลูกตระกูลเซวียเสียชีวิตติดต่อกันเช่นนี้ ไม่ใช่อุบัติเหตุแน่นอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งนายท่านเซวียเซียวอวี้รีบส่งคนไปสืบคดีนี้ทันทีไม่นาน ก็ตามหาตัวเจ้าของรถม้าที่สูญเสียการควบคุมได้คนผู้นั้นอ้างว่าตัวเองไม่รู้เรื่องอะไร รถม้าจอดอยู่ข้างทางดี ๆ จู่ ๆ ก็เกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมาชั่วขณะนั้นตระกูลเซวียก็ตื่นกลัวฮูหยินเฒ่าเซวียวิ่งมาที่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1118
อู๋ไป๋ทำอะไรว่องไวอย่างมาก เขาเฝ้าอยู่หลายวัน ในที่สุดก็จับตัวบุคคลน่าสงสัยที่ปรากฏตัวในตระกูลมู่หรงคนนั้นได้“ฮองเฮา ต้องจัดการอย่างไร? สอบสวนตอนนี้เลยหรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ ตัดสินใจ“ดูเขาไว้ให้ดี ๆ เก็บเขาไว้ก่อน”“รับทราบ!”หลังจากที่อู๋ไป๋ออกไป ผ่านไปไม่นาน เฉินจี๋ก็เข้ามาเฉินจี๋นำผลไม้สด ๆ รวมถึงดอกไม้ที่เด็ดมาจากอุทยาน มาจัดวางไว้นอกห้องดอกไม้เหล่านี้ หากฮองเฮาเปิดหน้าต่างออกก็จะสามารถเห็นได้ ซึ่งเป็นเจตนารมณ์ของฝ่าบาท “ฮองเฮา ฝ่าบาททรงยุ่งกับราชกิจ คืนนี้คงไม่เสด็จมา ท่านพักผ่อนก่อนได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า จากนั้นนางก็ถามเฉินจี๋“คดีของตระกูลเซวีย สืบถึงไหนแล้ว?”เฉินจี๋ไม่กล้าพูด “ปัจจุบันรุ่ยอ๋องกำลังสืบอยู่พ่ะย่ะค่ะ”จากนั้นก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้“แต่ว่าวันนี้จับได้หลายคน ล้วนป่วยเป็นโรคกระดูกอ่อนรุนแรง ฝ่าบาทกำลังให้คนสอบสวนอยู่”โรคกระดูกอ่อนนั้น เป็นโรคที่เกิดจากการอยู่แต่ในความมืดเป็นเวลานาน ไม่ได้รับแสงแดด หากโชคดี ในบรรดาคนกลุ่มนี้ อาจจะมีสมาชิกคนสำคัญของกลุ่มค้ามนุษย์โอสถเท่านี้ก็นับว่ามีความคืบหน้าแล้ว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1119
“ฝ่าบาท หากท่านเหนื่อย พักก่อนก็ได้นะ” เสียงอ่อนหวานของหญิงสาว ทำให้ห้องทรงพระอักษรอบอุ่นขึ้นมาเซียวอวี้ล้ามากเกินไป แต่ก็ยังพยายามฝืนเปิดเปลือกตาเมื่อเพ่งมอง คนตรงหน้าอยู่ในเครื่องแบบนางกำนัล ทว่าหน้าตาคล้ายจิ่วเหยียนเป็นฮ่องเต้ จึงเคยพบเจอเสน่ห์ยั่วยวนมาหลายรูปแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการแย่งชิงความโปรดปรานในวังหลังเขารู้ในทันทีว่ามันคือแผนการอะไร ชั่ววินาทีนั้นความง่วงงุนพลันมลายหายไป เขาตะโกนด้วยเสียงดุดัน“หลิวซื่อเหลียง ไสหัวเจ้าเข้ามา!”กลับเห็นขันทีน้อยที่หลับอยู่ข้างเสาสะดุ้งตื่น คลานมาข้างโต๊ะทรงงาน พร้อมโขกหัวติดต่อกัน“ทูลฝ่าบาท ท่านพ่อบุญธรรมป่วย คืนนี้เป็นบ่าวมารับใช้ฝ่าบาทแทน บ่าวสมควรตาย ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิต!”เขาหลับไปได้อย่างไร?ทำเช่นนี้เท่ากับหาเรื่องให้หัวขาดชัด ๆ!ต่อมา นางกำนัลผู้นั้นก็คุกเข่าลง“ฝ่าบาททรงอย่าพิโรธ…”แววตาของเซียวอวี้เยือกเย็น ไม่แม้แต่จะชายตามองนางกำนัลคนนั้น“ลากตัวออกไป สอบสวนมาให้ชัดเจน ว่ามาจากไหน”นางกำนัลมีท่าทางเหมือนไม่รู้เรื่อง ร้องไห้น้ำตาไหลพรากออกมา“ฝ่าบาท…”“ลากตัวออกไปเดี๋ยวนี้!” เซียวอวี้อารมณ์เสีย เริ่มทนรำคาญ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1120
คืนนี้ เซียวอวี้นอนหลับสนิทกว่าคืนไหน ๆเมื่อลืมตาตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาก็มองคนในอ้อมกอด พลันรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นหลายเท่า“เราจะไปว่าการเช้าแล้ว” เขากระซิบข้างหูนางเสียงเบา“อืม” เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้ากึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อเซียวอวี้เดินออกมานอกห้อง ก็เห็นอู๋ไป๋เข้ามาในเรือนพอดี“ถวายบังคมฝ่าบาท!” อู๋ไป๋ดูเร่งรีบเซียวอวี้หยุดยืนนิ่ง ๆ แล้วถามเขา“ไปไหนมา”เมื่อคืนเขาไม่เห็นอู๋ไป๋ในฐานะเป็นองครักษ์ข้างกายของฮองเฮา ก็ต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของฮองเฮาเป็นอันดับหนึ่ง แล้วเหตุใดถึงได้นึกอยากจะไปไหนก็ไปเช่นนี้?อู๋ไป๋บอกตามความจริง“พระนางให้กระหม่อมไปสืบเรื่องตระกูลมู่หรง ตอนนี้เริ่มจับทางได้แล้ว ฝ่าบาท ตระกูลมู่หรงน่าสงสัยมากพ่ะย่ะค่ะ!”ตั้งแต่ที่จับบุคคลน่าสงสัยในตระกูลมู่หรงได้ เขาก็ทำตามที่ฮองเฮาสั่ง ไม่ได้เร่งสอบสวนในทันที แต่นำไปขังไว้ก่อนสักระยะตระกูลมู่หรงเริ่มมีการเคลื่อนไหวอย่างที่คาดการณ์ไว้ เริ่มส่งคนออกตามหาแล้วและเขาก็หามู่หรงฉานที่อาศัยอยู่ในชนบทเจอคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เบาะแสสำคัญเพิ่มมาอีกหนึ่งอย่าง“ฝ่าบาท มู่หรงฉานผู้นั้นกล่าวว่า นางไม่ได้ป่วย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1121
ไทฮองไทเฮาไม่ทันสังเกต ว่าทหารบุกเข้ามาในหอบรรพบุรุษตระกูลมู่หรงคนในตระกูลมู่หรงที่ยืนอยู่ในเรือนต่างถูกคุมตัวไว้หมด ไม่ปล่อยให้พวกเขาเคลื่อนไหวใด ๆทุกคนต่างหวาดหวั่น มองหน้ากันไปมา“อะไรกัน? ทหารมาที่หอบรรพบุรุษทำไม?”หมอเทวดาเหยียนและหมอหลวงที่รับผิดชอบคดีมนุษย์โอสถ ถูกพาตัวมาข้างหลังเรือน เพื่อสังเกตุหญ้าพิษในสถานที่จริงผ่านไปครู่หนึ่ง หมอหลวงทั้งหลายต่างเห็นพ้องต้องกัน ว่าหญ้าพิษในที่แห่งนี้ กอปรกับหญ้าบัวแดง สามารถนำมาผสมเป็นพิษมนุษย์โอสถได้จริง ๆคราวนี้ จับได้ทั้งคนและของกลางคนตระกูลมู่หรงถูกจับกุม โดยเฉพาะเหล่าบุรุษที่มีสิทธิ์มากราบไหว้บรรพบุรุษไทฮองไทเฮาเห็นเช่นนี้ พลันเข้าใจในทันทีที่แท้ ฝ่าบาทให้นางมาที่หอบรรพบุรุษ ก็เพื่อหาหลักฐานความผิดเขาช่างไม่คิดถึงความรู้สึกของเสด็จย่าอย่างนางเลย!ไทฮองไทเฮาจ้องเหล่าทหารอย่างโมโห“หยุดนะ! พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!“ไม่อย่างนั้นพวกเจ้ามาจับข้าไปด้วยให้รู้แล้วรู้รอดสิ!”สิ้นเสียงคำพูดของนาง ทหารทางการก็เข้ามา “ไทฮองไทเฮา ข้าน้อยได้รับคำสั่งให้มาเชิญตัวท่านไปที่ศาลต้าหลี่ เพื่อให้ความร่วมมือในการสอบสวนคดีมนุษย์โอสถ!”ไทฮ
Bab terbaru
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1202
เฟิ่งจิ่วเหยียนอุ้มลูก ยืนอยู่บนที่สูง แววตาสุขุมแน่วแน่“หากข้าอยากว่าราชการหลังม่าน แล้วเหตุใดจะไม่ได้?”เมื่อคำนี้พูดออกมา ทุกคนต่างส่งเสียงเกรียวกราว“ฮองเฮา ท่านก็ไม่ต่างอะไรกับให้แม่ไก่มาขันในตอนเช้า นั่นฝ่าฝืนกฎเกณฑ์!”“ขออภัยกระหม่อมขอคัดค้าน!”ไทฮองไทเฮามีสีหน้าโรยรา มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน แล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอาฮองเฮาทำเช่นนี้ มันเสี่ยงมากเกินไปพูดตรงขนาดนี้ ขุนนางคนไหนจะยอมรับได้?เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีความอดทนมากขนาดนั้น จึงวางองค์ชายลงบนบัลลังก์“ไม่ต้องกล่าวถึงว่าฝ่าบาทยังไม่เสด็จสวรรคต ถึงแม้ว่าท่านเป็นอะไรไปจริง ๆ ก็ยังมีองค์ชายสืบราชบัลลังก์ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ถึงเวลาสำหรับทุกท่านหรอก“วันนี้พวกเจ้าต่างพูดกันเซ็นแซ่ ราวกับอยากวางแผนชิงบัลลังก์เลยนะ!”ทหารคนหนึ่งโต้กลับไปอย่างฮึกเหิม“ฮองเฮา พวกกระหม่อมบริสุทธิ์ใจ กลับถูกท่านหยามเกียรติเช่นนี้! พวกกระหม่อมไม่ยอม!”ท่านอ๋องผู้หนึ่งมองไปทางไทฮองไทเฮา“เสด็จย่า ท่านพูดอะไรบ้างสิ!”เด็กทารกจะไปทำอะไรได้? คุ้มครองแผ่นดินไหวหรือ?จู่ ๆ ไทฮองไทเฮาก็บอกว่าปวดหัว แล้วให้สาวใช้ประคองตัวเองออกไปเหล่าท่านอ๋องต่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1201
แคว้นหนานฉีณ เมืองหลวงเรื่องที่ฮองเฮากลับวัง และให้กำเนิดฝาแฝด ใต้หล้าต่างรู้กันถ้วนหน้าอย่างรวดเร็วในวังหลวง ไทเฮาทั้งดีใจที่องค์ชายถือกำเนิดขึ้นมา ทั้งกังวลเรื่องฝาแฝดนางเรียกฮองเฮามาที่ตำหนักฉือหนิง ชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดกับอีกฝ่าย“หากราชวงศ์มีฝาแฝด โดยเฉพาะองค์ชาย เช่นนั้นก็ต้องส่งคนหนึ่งออกไปนอกวัง“ฮองเฮา ข้ารู้ ไม่ว่าจะหน้ามือหรือหลังมือล้วนคือเลือดเนื้อ แต่เพื่อราชวงศ์ เจ้าต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด”ขนาดตอนนั้นตระกูลเฟิ่งมีลูกแฝดยังทอดทิ้งหนึ่งคน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงราชวงศ์ใบหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ กล่าวเหมือนไม่ได้ยิน“เด็กทั้งสองคน จะไม่มีใครถูกส่งออกไปทั้งนั้น”เซียวอวี้เองก็เคยพูด เขาจะปกป้องลูกของตัวเองไทเฮารู้เป็นอย่างดีว่าการเป็นแม่ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่กฎก็เป็นเช่นนี้“ฮองเฮา อย่าหาว่าข้าใจร้ายเลย แม้นข้าจะยินยอม ขุนนางใหญ่เหล่านั้นก็คงไม่ยอมอยู่ดี“วันนี้อยากให้เจ้าเตรียมพร้อม“สุดท้ายเจ้าก็ต้องตัดสินใจ”วังหลังเหล่านางสนมรวมตัวกัน ต่างคนต่างมีความคิดแตกต่างกัน“มีคนบอกว่าฝ่าบาทเกิดเรื่อง จริงหรือไม่?”“มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นเรื่อ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1200
เซียวอวี้ที่ยังคงคอพับไร้เรี่ยวแรง ยกยิ้มเย็นที่มุมปากอย่างถากถางเขาไม่พูดอะไร ท่าทางทะนงองอาจคนที่อยู่ตรงหน้าแนะนำตัว “ข้าคือองค์ชายสี่แห่งแคว้นเป่ยเยี่ยน ครั้งนี้มาเป็นตัวแทนของเสด็จพ่อ เพื่อแสดงไมตรีในฐานะเจ้าบ้านต่อฮ่องเต้หนานฉี”เมื่อองค์ชายสี่มองส่งสัญญาณ ข้ารับใช้ก็นำอาหารเข้ามาเซียวอวี้ไม่แม้แต่จะมององค์ชายสี่มีความอดทน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม“ฮ่องเต้หนานฉี พวกเราแคว้นเป่ยเยี่ยนเชิญท่านมาเป็นแขกด้วยความจริงใจ“เพียงแต่ข้างนอกอันตรายเกินไป จึงได้แต่จัดให้ท่านอยู่ที่นี่“ท่านวางใจเถิด รอให้แคว้นเป่ยเยี่ยนขับไล่กองทัพแคว้นหนานฉีออกไปจนได้ดินแดนที่สูญเสียไปคืนมา ย่อมปล่อยตัวท่านกลับไป”ริมฝีปากบางของเซียวอวี้ยิ้มเยาะเบา ๆพูดเสียดูดี ที่จริงก็แค่เอาเขาเป็นตัวประกัน ทำให้กองทัพแคว้นหนานฉีต่อต้านไม่ได้ก็เท่านั้นองค์ชายสี่เห็นเขาเยือกเย็นเพียงนี้ จึงขอตัวไปก่อนทว่าเมื่อออกมาด้านนอก องค์ชายสี่ก็พูดอย่างเย้ยหยัน“ตกเป็นเชลยแล้วยังจะโอหังเพียงนี้!”ที่ปรึกษาที่อยู่ข้างกายเขาพูด“องค์ชาย ฝ่าบาททรงมอบหมายเรื่องนี้ให้ท่าน ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องดีเสมอไป ได้ยินว่าฮ่องเต้หนานฉีผ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1199
เฟิ่งจิ่วเหยียนมองภาพรวมเป็นสำคัญ จึงต้องกลับแคว้นหนานฉีก่อนอู๋ไป๋วิตกกังวล“ท่านประมุข กระหม่อมกลัวว่านักฆ่าพวกนั้นจะลงมือกับท่านด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าท่านประมุขเพิ่งจะคลอดลูก จะทนรับแรงสั่นสะเทือนจากการเดินทางได้เช่นไร?สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นชา“กลับแคว้นหนานฉี”ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใดก็ต้องกลับไปกลัวก็กลัวแต่ เป้าหมายของนักฆ่าพวกนั้นคือก่อกวนแคว้นหนานฉี นางจะปล่อยให้พวกเขาสมหวังไม่ได้เด็ดขาดก่อนที่จะตามหาเซียวอวี้เจอ นางจะต้องช่วยเขาปกป้องแคว้นหนานฉีเอาไว้ให้ได้เฟิ่งจิ่วเหยียนจัดการเรื่องในแคว้นซีนี่ว์ไว้เรียบร้อยแล้ว รวมถึงว่าจะจัดการขับไล่กองทัพแคว้นเป่ยเยี่ยนอย่างไร ไปจนถึงผู้ที่จะสืบทอดตำแหน่งประมุขแคว้นคนใหม่ด้วยเพื่อป้องกันไม่ให้ประมุขคนใหม่ใช้อำนาจอย่างเผด็จการ นางจึงจัดตั้งนโยบายสามประมุขขึ้นในบรรดาสามคนนี้ มีคนหนึ่งเป็นบุรุษทำเช่นนี้จะได้ปลอบโยนเหล่าบุรุษในแคว้นซีนี่ว์ ป้องกันไม่ให้พวกเขาสร้างเรื่องวุ่นวายอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนออกเดินทางกลับแคว้นหนานฉีอย่างรวดเร็วแม้ว่าหูย่วนเอ๋อร์จะตัดใจไม่ลง ทว่านางก็รู้ดีถึงความเร่งด่วนในเรื่องนี้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1198
ประตูตำหนักเปิดออก นางกำนัลเดินออกมาจากด้านในแล้วพูดกับหูย่วนเอ๋อร์: “ท่านแม่ทัพ ท่านประมุขคลอดองค์ชายพระองค์หนึ่งออกมาอย่างปลอดภัยเพคะ”ที่แคว้นซีหนี่ว์ มีเพียงองค์หญิงเท่านั้นที่จะสืบทอดตำแหน่งประมุขได้ ดังนั้นองค์ชายผู้นี้จึงไม่เป็นที่ต้องการทว่าหูย่วนเอ๋อร์ยังคงรู้สึกขอบคุณสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง“องค์ชายก็ดี ปลอดภัยก็ดีแล้ว”ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นสายเลือดเชื้อพระวงศ์เพิ่งจะพูดจบ หมอตำแยข้างในก็ร้องตะโกนอย่างตกใจ“ยังมีอีกพระองค์หนึ่ง!”ที่แท้ท่านประมุขก็ทรงตั้งครรภ์ฝาแฝดนี่เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของทุกคนแววตาหูย่วนเอ๋อร์มีความยินดีและการเฝ้ารอพาดผ่านหวังว่าจะเป็นแฝดชายหญิงหากเป็นองค์หญิง อนาคตย่อมสามารถสืบทอดตำแหน่งประมุขแคว้นได้ภายในตำหนักเฟิ่งจิ่วเหยียนนึกไม่ถึงว่าคลอดออกมาแล้วคนหนึ่ง แล้วยังมีอีกคนโชคดีที่นางเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ยังใช้แรงไปไม่หมดก่อนหน้านี้เป็นเพราะตำแหน่งครรภ์ไม่ตรงจึงคลอดยากคนที่สองนี้กลับคลอดง่ายกว่ามาก ทว่าตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่รู้สึกอะไรแล้ว นางเจ็บปวดจนชาไปหมดแล้ว ร่างกายส่วนล่างบวมเสียจนเหมือนว่าเนื้อส่วนนั้นไม่ใช่ของนางอีกต่อไปจนกร
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1197
เคร้ง!พู่กันในมือเฟิ่งจิ่วเหยียนหล่นลง นางมองอู๋ไป๋ด้วยสีหน้าเย็นชา“พวกเฉินจี๋เล่า!”อู๋ไป๋ส่ายศีรษะ“เฉินจี๋เองก็หายตัวไปพ่ะย่ะค่ะ ไม่ง่ายเลยที่จะส่งข่าวนี้กลับมา! ท่านประมุข พวกเราทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนเผชิญหน้ากับสถานการณ์อันตรายแต่ก็ไม่ตื่นตระหนก หลังจากสงบอารมณ์ลงได้อย่างรวดเร็วก็สั่งอู๋ไป๋“สั่งการลงไปให้ทุกจวนในแคว้นซีหนี่ว์ตามหาพระสวามี“พร้อมทั้งส่งองครักษ์ลับทุกคนออกไป รวมถึงกองทัพอินทรีเหิน“ให้พวกเขาตามหาฝ่าบาทตามแนวชายแดน!”อู๋ไป๋รีบไปจัดการตามคำสั่งหากเกิดอะไรขึ้นกับฝ่าบาทต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่!หลังจากอู๋ไป๋ออกไป เฟิ่งจิ่วเหยียนเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าฝ่ามือของตนเต็มไปด้วยเหงื่อฎีกาบนโต๊ะนางก็ดูไม่รู้เรื่องแล้วทุกอย่างที่คิด มีแต่เรื่องเกี่ยวกับความปลอดภัยของเซียวอวี้เป็นไปได้มากว่าคนที่ลงมือรู้ถึงฐานะของเขาดีเฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าเคร่งขรึม หน้าซีดไร้เลือดไม่นานอู่ไป๋ก็กลับมา“ท่านประมุข จัดการเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ! ยังมีองครักษ์ที่มาส่งข่าวผู้นั้น ท่านต้องการพบเขาหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”เขาพูดจบแล้ว ทว่ากลับไม่ได้ยินท่านประมุขตอบอะไรอู่ไ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1196
พรุ่งนี้เซียวอวี้ก็ต้องเดินทางกลับแคว้นหนานฉีแล้ว คืนนี้เขานอนกอดเฟิ่งจิ่วเหยียน ทั้งคืนไม่อาจหลับตาลงได้เขาวางมือข้างหนึ่งไว้บนท้องของนาง สัมผัสกับการเคลื่อนไหวในครรภ์ที่มีอยู่บางเวลาหากเวลาหยุดลงตรงนี้ได้ ก็คงจะดีทว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงเขายังคงเป็นฮ่องเต้แคว้นหนานฉี ไม่อาจเห็นแก่ความรู้สึกส่วนตัว ละเลยความปลอดภัยของแคว้นได้เฟิ่งจิ่วเหยียนเองก็นอนไม่หลับนางกุมแขนของเขาเบา ๆ พูดด้วยน้ำเสียงสงบและอ่อนโยน“อย่างมากสุดหนึ่งเดือน หม่อมฉันก็จะกลับแคว้นหนานฉีเพคะ”เซียวอวี้จุมพิตซอกคอนาง “ได้ ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไม่ผิดคำพูด”ทว่าไม่รู้เพราะเหตุใดเขาถึงรู้สึกกระวนกระวายใจเหมือนกับท้องฟ้าที่มืดครึ้มไปด้วยฝน ยากที่ท้องฟ้าจะปลอดโปร่งวันที่สอง ในที่สุดเซียวอี้ก็ต้องออกเดินทางแล้ววันนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ว่าราชการ นางนั่งรถม้าไปส่งเขาออกจากเมืองด้วยตนเองข้างกายเซียวอวี้มีองครักษ์ติดตามมากมาย ส่วนเหล่าองครักษ์เงา เขาล้วนให้อยู่กับเฟิ่งจิ่วเหยียน ให้พวกเขาคอยปกป้องฮองเฮาและเด็กให้ดีส่งกันพันลี้ ก็ต้องจากกันเซียวอวี้กำชับหลายเรื่อง ส่วนใหญ่เกี่ยวกับการกินข้าวและการนอน
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1195
ในใจเฟิ่งจิ่วเหยียนพลุ่งพล่านด้วยเพลิงอารมณ์อันร้อนแรง นางเม้มริมฝีปาก พูดกับเซียวอวี้“เราเป็นสามีภรรยากัน ข้าย่อมมิอาจทำใจห่างจากท่านได้ “แต่ราชการบ้านเมืองประดุจเพลิงโหมกระหน่ำ จะให้ข้ามีจิตห่วงใยแต่เรื่องรักใคร่ได้อย่างไร? “ฝ่าบาท ท่านก็เช่นกัน อย่าได้พูดสิ่งที่หามีสาระไม่ เร่งจัดการราชกิจให้เป็นกิจจะลักษณะเถิดเพคะ...”นางพลางพูด พลางถอยออกจากอ้อมกอดของเขา บีบคั้นให้เขาจำต้องให้ความสำคัญแก่งานราชกิจก่อนสิ่งอื่นใดเซียวอวี้จ้องนางนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างอดกลั้น“ได้”พูดจบ เขาก็หมุนตัวออกจากห้องทรงพระอักษร เหมือนกลั้นลมหายใจไว้ มิคาดหวังคำปลอบประโลมจากนางอีกต่อไปด้านนอกตำหนัก เซียวอวี้ยืนท่ามกลางลมห้วงราตรี สัมผัสได้ถึงไอสังหารเยือกเย็นของแคว้นซีหนี่ว์สายตาของเขาทอดมองไกลลิบ สั่งเฉินจี๋ด้วยสีหน้าเรียบเฉย“เตรียมรถม้า พรุ่งนี้กลับแคว้นหนานฉี”สีหน้าเฉินจี๋ไม่แสดงออกถึงอารมณ์ใด ๆ แต่ในใจกลับแอบลิงโลด ในที่สุดก็ได้ออกจากแคว้นซีหนี่ว์แล้วเฉินจี๋ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม “จะให้จัดหมอตำแยติดตามไปด้วยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”เผื่อฮองเฮาประสูติกลางทา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1194
เฟิ่งจิ่วเหยียนจำลายมือในกระดาษนั้นได้แน่ชัด ว่าเป็นลายมือของเลี่ยอู๋ซิน เลี่ยอู๋ซินเป็นสหายสนิทของเมิ่งสิงโจวศิษย์พี่ของนาง ก่อนหน้านี้เพื่อสืบหาความจริงคดีมนุษย์โอสถ นางเคยติดต่อกับเลี่ยอู๋ซิน ได้ข่าวว่าหลังจากความจริงกระจ่าง เลี่ยอู๋ซินก้ไปยังแคว้นตงซาน ไล่ล่าซุนโฉวที่เป็นหัวหน้ากลุ่มมนุษย์โอสถที่หลงเหลือ ครั้งนี้เขาส่งข่าวสารมาโดยมิได้ปรากฏตัว ดูท่าออกจะลึกลับพิกลอยู่เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม “หากมีสิ่งใดเคลื่อนไหวผิดแผก ไยไม่เขียนบอกให้ชัดเจนโดยตรง?”นางก้มมองข้อความ เซียวอวี้ผู้ยืนอยู่ข้างตัวนางคาดคะเน “เลี่ยอู๋ซินอาจไม่สะดวกปรากฏตน หรือผู้ที่ส่งข่าวครั้งนี้ มิใช่เขาเองก็เป็นได้”เฟิ่งจิ่วเหยียนโน้มเอียงไปทางข้อสันนิษฐานประการหลังมากกว่า อาจเป็นเลี่ยอู๋ซินมอบหมายให้คนนำข้อความมา หากมิใช่เช่นนั้น คงไม่จำต้องปิดบังอำพรางถึงเพียงนี้“แคว้นตงซาน…” เฟิ่งจิ่วเหยียนพึมพำในลำคอ ครานั้นแต่ละแคว้นโจมตีแคว้นหนานฉี ก็เพราะแคว้นตงซานเป็นผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง เห็นได้ชัดว่าความทะเยอทะยานของพวกเขาไม่ธรรมดา ยามนี้แคว้นตงซานเคลื่อนไหวผิดแผก เกรงว่า
