ตอนที่ 6 ไร้เดียงสา

ตอนที่ 6 ไร้เดียงสา

เช้าวันรุ่งขึ้น ธานินทร์กลับมาถึงบ้านแต่เช้า เขาเดินเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางปกติ

"อ้าวบอส...กลับมาแล้วเหรอครับ" เสียงยุทธเอ่ยทักทายเจ้านายหนุ่มด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอวดฟันขาวแต่เช้า

"อือ...อาบน้ำก่อนเดี๋ยวลงมา ในครัวทำอะไรกินโคตรหิวเลย"

"มีหลายอย่างเลยครับ" ธานินทร์พยักหน้าแล้วเดินขึ้นชั้นบนของบ้านไป ทำธุระส่วนตัวตามปกติ

ทางด้านน้ำหนึ่ง เธอลงมารับประทานอาหารเช้าตามเวลาปกติ เห็นคุณอาหนุ่มนั่งรออยู่ก่อนแล้วถึงกับงง...กลับมาแล้วเหรอ? เธอคิดในใจ

น้ำหนึ่งมองหน้าคุณอานิ่งๆ ไม่ได้พูดหรือถามอะไร ถึงในใจจะอยากรู้ก็ตาม เธอเลือกที่จะเดินเข้ามาแล้วนั่งลงที่เดิมที่เธอเคยนั่ง ตอนนี้อาหารบนโต๊ะยกมาเสิร์ฟให้ครบแล้วเรียบร้อย ข้าวก็ตักรอไว้แล้ว เหลือแค่ลงมือตักเข้าปาก ทั้งสองเริ่มลงมือรับประทานอาหาร...ยัยหลานสาวก็เอ่ยพูดกับคุณอาขึ้นมาว่า...

"คุณอาขา...หนึ่งมีการบ้านที่ทำไม่ได้อยู่หลายข้อเลยค่ะ" น้ำเสียงของเธอค่อนข้างแผ่วเบา รู้สึกเกรงใจไม่รู้ว่าคุณอาทำงานมาเหนื่อยหรือเปล่า กลัวว่าจะไปรบกวนเขามากเกินไป แต่เธอเลือกที่จะบอกเอาไว้ก่อนไม่ได้รีบยังมีเวลาพรุ่งนี้อีกหนึ่งวัน

"ช่วงบ่ายได้มั้ย อิ่มแล้วว่าจะขึ้นไปงีบสักหน่อย" น้ำหนึ่งอมยิ้มพยักหน้ารับทราบแล้วถามคุณอาต่อว่า...

"คุณอาไปทำงานมาเหนื่อยมากมั้ยคะ" เสียงเล็กๆเอ่ยถามคนตัวโตตรงหน้า คำว่าทำงานทำให้ธานินทร์หันไปมองคนในบ้านที่อยู่แถวๆนั้นทันที ซึ่งทุกคนก็หลบหน้าหลบตาเดินหนีไปคนละทางสองทาง

"เหนื่อยอยู่ ง่วงด้วย"

"ถ้าคุณอาเหนื่อยการบ้านของหนึ่งเอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ" เด็กหญิงตอบด้วยรอยยิ้มสดใส วันนี้น้ำหนึ่งดูสดใสกว่าวันที่ผ่านๆมามาก แกน่าจะเริ่มปรับตัวได้บ้างแล้ว

"ไม่เป็นไร อาของีบแค่แป๊บเดียว ตื่นแล้วจะมาสอนให้" เสียงทุ้มเอ่ยบอกหลานสาวตัวเล็กตรงหน้าอย่างนึกเอ็นดู

"ค่ะ"

"อาซื้อขนมมาฝากด้วยนะ อยู่ในรถลืมเอาลงมา...ยุทธ ยุทธ ไปหยิบขนมในรถมาให้น้ำหนึ่งหน่อย มีของทุกคนด้วยนะ" ในบ้านมีเด็ก เด็กน่าจะชอบกินขนม เขาเห็นว่ามันน่ากินดีจึงซื้อมาฝาก

"ขนมอะไรเหรอคะ" น้ำหนึ่งได้ยินว่าขนมใบหน้าของแกก็ดูตื่นเต้นทันที

"เค้กที่โรงแรมน่ะ อาเดินผ่านเห็นมันน่ากินดี ก็เลยซื้อมาฝาก"

"คุณอาไปทำงานที่โรงแรมมาเหรอคะ" ทำงานอีกและ!...ธานินทร์คิดในใจ เขาไม่ค่อยชอบพูดโกหก ถ้าไม่อยากพูด ไม่อยากตอบ ส่วนมากก็จะเงียบหรือไม่ก็จะพูดเลี่ยงๆเอา เมื่อคืนเขาแค่ไปผ่อนคลายตามประสาผู้ชายโสดมานิดหน่อย

"ทำไมขี้สงสัยจังเลย อยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้ว เป็นยังไงบ้าง" ธานินทร์เปลี่ยนเรื่องคุย

"ค่ะ ทุกคนในบ้านใจดีกับหนึ่งมากยกเว้นคุณอา"

"ขนมครับ คุณหนู" เป็นจังหวะที่ยุทธเอาจานขนมเค้กมาวางลงให้ที่ด้านหน้าของน้ำหนึ่งพอดี

"ไม่ต้องกิน" คุณอาแกล้งหยิบจานขนมเค้กที่ยุทธเอามาวางให้ยกลอยขึ้นทันที

"เอ๊ะ!"

"พูดใหม่ก่อน..." ใบหน้าของคุณอามีรอยยิ้มบ่งบอกว่าเขาแค่แกล้งน้ำหนึ่งเล่นเท่านั้น

"คุณอาก็ใจดีค่ะ ไปทำงานทั้งคืนขากลับยังมีน้ำใจแวะซื้อขนมมาฝากหนึ่งด้วย" ไปทำงานอีกและ! ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ธานินทร์ก็ยอมวางขนมเค้กจานนั้นลงให้ ส่วนชบากับยุทธแอบหัวเราะกันคิกคักสองคนเบาๆ กับประโยคเมื่อสักครู่นี้ของน้ำหนึ่ง ทำเอาธานินทร์ต้องหันไปมองสองคนด้วยสายตาดุๆ

"โอ้โห...น่ากินจังเลย" น้ำเสียงดีใจของน้ำหนึ่งทำให้ธานินทร์เบนสายตากลับมาสนใจเด็กหญิงตรงหน้าต่อ

"ขนมชิ้นเมื่อคืนอร่อยมั้ยครับบอส" ยุทธยังนึกสนุกอยู่ เอ่ยแซวเจ้านายของเขาด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

"ไอ้ยุทธ!" ห้ามพูดต่อหน้าเด็ก! ธานินทร์ส่งสายตาด่ากลับไป แต่ก็ไม่ได้จริงจังนัก คำถามนี้เขายินดีตอบถ้าตรงนี้ไม่มีเด็กผู้หญิงนั่งอยู่ด้วย ส่วนน้ำหนึ่งตอนนี้แกกำลังเพลิดเพลินอยู่กับเค้กชิ้นตรงหน้า ตักเข้าปากอย่างต่อเนื่องท่าทางเอร็ดอร่อย

"ล้อเล่นครับ...ขอบคุณสำหรับขนมนะครับ ว่าแต่บอสจะเอาสักชิ้นมั้ยครับ"

"ไม่เอาๆ อิ่มข้าวจะไปนอนแล้ว" เขาหยิบแก้วน้ำยกขึ้นดื่ม จากนั้นจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวที่นั่งอยู่แล้วเดินขึ้นชั้นบนไปเลย

"เย่!! คุณอาไปแล้ว...หนึ่งคิดถึงข้าวกล้องจะแย่ ตอนนี้ข้าวกล้องอยู่ไหนคะ" น้ำหนึ่งทำท่าดีใจ รีบเอ่ยถามหาข้าวกล้องทันที

"อยู่ในห้องพี่ครับ" เป็นเสียงยุทธช่วยตอบให้ เมื่อคืนชบาเอาข้าวกล้องไปนอนกอดอยู่ในที่นอนด้วย

"นั่งลงทานด้วยกันสิคะ เค้กที่คุณอาซื้อมาอร่อยเนอะ" น้ำหนึ่งตักเค้กเข้าปากไปบ่นไป...บ่นว่าอร่อย

"อร่อยก็ทานเยอะๆนะคะคุณหนู ปกติพี่ไม่เคยเห็นจะได้กินอะไรแบบนี้เลย" ปกติธานินทร์มักจะกลับมาตัวเปล่าแต่วันนี้กลับมีขนมมาฝากน้ำหนึ่งและทุกคนด้วย

"คุณอาขี้เหนียวเหรอคะ" คำถามของน้ำหนึ่ง ทำให้ชบาต้องรีบส่ายหน้าทันที

"คิกคิก...ไม่ใช่ค่ะ พี่หมายถึงว่าปกติพี่ไม่เคยเห็นคุณนินจะซื้อขนมมาฝากแบบนี้ค่ะ ส่วนมากเป็นพวกพี่ที่ออกตลาดจะซื้อมาฝากเขามากกว่าค่ะ" ชบาอธิบาย

"ปกติคุณอาไปทำงานค้างคืนแบบนี้บ่อยมั้ยคะ" ที่ถามไม่ใช่อะไร แค่จะรอกินขนมครั้งหน้าอีกก็เท่านั้น

"ไม่บ่อยค่ะ แต่ไปทุกเดือน เดือนละครั้งสองครั้งแล้วแต่ค่ะ คุณหนูถามทำไมเหรอคะ" พูดไปยิ้มไป ป้าแก้วเริ่มมองหน้าชบา กลัวว่าชบาจะพูดอะไรที่ไม่สมควรออกไป

"ก็ถ้าคุณอาไปทำงานอีก ครั้งหน้าเขาก็จะได้ซื้อขนมอร่อยๆแบบนี้มาฝากพวกเราอีกไงคะ" นี่คือความคิดของเด็ก มันช่างไร้เดียงสาเสียจริง

"อ๋อ..." ชบาลากเสียงยาว ใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข

"ชบา..." ป้าแก้วทำเสียงดุๆส่งมา นั่นจึงทำให้ชบาต้องหุบปากลงทันที

"พี่ยุทธคะ" แววตามีคำถามของน้ำหนึ่งมองมาที่พี่ยุทธ

"เอ่อคุณหนู พี่ว่าพี่ไปลดน้ำต้นไม้หน้าบ้านดีกว่า อิ่มพอดีเลย" ว่าแล้วยุทธก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนีไป วางจานขนมเค้กทิ้งไว้ให้เมียเก็บให้

"พี่ยุทธเป็นอะไรคะ หนึ่งยังไม่ทันได้ถามอะไรเลย ลุกหนีไปซะแล้ว" ชบาได้แต่อมยิ้มส่งไปให้คุณหนู ไม่ได้พูดอะไรต่อกลัวป้าแก้วจะเอ็ดเอา

หลังจากที่น้ำหนึ่งนั่งรับประทานอาหารและขนมจนอิ่มเธอก็ลุกไปเล่นกับข้าวกล้องท่าทางมีความสุข จนลืมเวลาไปเลย ไม่รู้ว่านั่งเล่นอยู่กับข้าวกล้องนานเท่าไหร่แล้ว รู้ตัวอีกทีเหมือนมีใครบางคนมายืนมองอยู่

"คุณอา..." น้ำหนึ่งหน้าซีดทันทีเมื่อรู้ว่าคนที่มายืนมองอยู่เป็นคุณอา...เขาจะว่าเรื่องที่เธอเอาลูกแมวมาเลี้ยงมั้ยนะ

"ชอบแมวเหรอ..." คนตัวสูงเอ่ยถามคนตัวเล็ก ที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับลูกแมวท่าทางมีความสุข

"ค่ะ มันน่ารักดี หนึ่งขออนุญาตเลี้ยงมันได้มั้ยคะ" น้ำหนึ่งกลัวคุณอาจะว่าเอา เธอจึงรีบเอ่ยขออนุญาตด้วยสีหน้าเศร้าๆกลัวคุณอาจะให้เธอเอาข้าวกล้องไปปล่อย

"มันเป็นภาระนะ ตัวเองยังเลี้ยงไม่ได้เลย จะเลี้ยงแมวเนี่ยนะ" เขาบ่น...

"หนึ่ง...หนึ่งแค่เหงา อยากเลี้ยงมันไว้คุยเล่นเป็นเพื่อนค่ะ" น้ำเสียงน่าสงสารของน้ำหนึ่งทำให้คุณอาที่ไม่ชอบการเลี้ยงสัตว์เป็นอย่างมากแอบถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ชบา!..." ธานินทร์กวักมือเรียกชบาเสียงดังให้เดินเข้ามาหา

"คุณอาคะ หนึ่งขอร้อง อย่าเอามันไปปล่อยเลยนะคะ รถด้านนอกก็เยอะ มันต้องตายหรือไม่ก็ต้องหิวโซแน่ๆ" น้ำหนึ่งรีบพูดขอร้อง หวังว่าคุณอาจะเมตตา

"แล้วใครบอกว่าอาจะให้ชบาเอาไปปล่อย อาจะให้ชบาเอาตังไปซื้ออาหารสำหรับแมวมาให้มันกิน ให้กินข้าวเหมือนคนขนร่วงอาไม่ชอบ" คำตอบของคุณอาทำให้น้ำหนึ่งคลี่ยิ้มออกมาทันที

"จริงเหรอคะ" น้ำเสียงดีใจเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มกว้างอย่างน่ารัก

"เอาตังไปซื้อทรายสำหรับให้มันอึให้มันฉี่ด้วย มันจำเป็นต้องใช้อะไรบ้างก็ไปซื้อมาแล้วกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องใช้อะไรบ้างไม่เคยเลี้ยง แล้วอย่าให้มันไปเดินเพ่นพ่านเด็ดขาด" ธานินทร์หยิบเงินในประเป๋าส่งให้ชบาไปซื้อของใช้จำเป็นสำหรับเจ้าแมวตัวเล็กตัวนี้

"ค่ะ" ชบารับเอาเงินที่ธานินทร์ส่งให้มาถือไว้ แล้วแอบอมยิ้มให้คุณหนูหนึ่งด้วย

"คุณอาขา...หนึ่งขอบคุณแทนข้าวกล้องด้วยนะคะ" น้ำหนึ่งยกมือไหว้คุณอาด้วยรอยยิ้ม ดีใจที่คุณอาเมตตาให้เธอเลี้ยงข้าวกล้องต่อได้

"ชื่อข้าวกล้องเหรอ" คนตัวโตเลิกคิ้วสูงถาม

"ค่ะมันชื่อข้าวกล้อง หนึ่งเป็นคนตั้งชื่อให้มันเองค่ะ" ธานินทร์พยักหน้ารับทราบ

"พี่ชบาคะ ขอหนึ่งไปด้วยได้มั้ยคะ"

"ให้ยุทธขับรถพาไป ส่วนหนึ่งไปเอาการบ้านที่ทำไม่ได้มา อาจะช่วยสอนให้"

"ก็ได้ค่ะ" ไม่ได้ไปกับพี่ชบาด้วยก็ไม่เป็นไร แค่นี้น้ำหนึ่งก็ดีใจมากแล้ว...

10 ปีผ่านไป...