ตอนที่ 10 เถียงเก่งธานินทร์อุ้มหลานสาวของเขาขึ้นชั้นบนไป เมื่อเข้ามาถึงในห้อง เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ แต่...แขนของเธอที่กำลังคล้องอยู่ที่ต้นคอของเขา เธอไม่ยอมปล่อย แต่กลับรั้งเอาไว้แน่น เธอรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมามองใบหน้าหล่อเหลาของคุณอาในระยะใกล้เพียงคืบ"คุณอาขา..." สายตาของเธอมองมาที่ใบหน้าของเขาด้วยแววตาหวานฉ่ำ ฝ่ามือเล็กเริ่มซุกซนเธอหยิบแว่นที่ธานินทร์สวมใส่อยู่ออกอย่างถือวิสาสะ แล้วยิ้มหวานให้เขา"หนึ่ง...ปล่อยอาก่อน" แขนอีกข้างรั้งอยู่ที่ต้นคอไม่ยอมปล่อย มืออีกข้างถอดแว่นคุณอาออก จากนั้นก็ยกขึ้นวางลงไปบนต้นคอของคุณอาเหมือนเดิม ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันไม่ถึงคืบ"ไม่ปล่อย..." ธานินทร์รู้ดีว่าสิ่งที่น้ำหนึ่งกำลังแสดงออกอยู่ตอนนี้ คงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป เขาพยายามแกะมือเล็กๆที่กำลังคล้องอยู่บนต้นคอของเขาออก แต่เธอไม่ยอมปล่อยออกให้ง่ายๆ"หนึ่งปล่อยอาเดี๋ยวนี้นะ""ไม่ปล่อย...หนึ่งขอกอดคุณอาแค่นิดๆหน่อยๆไม่ได้หรือไง ทีผู้หญิงอื่นคุณอายัง...""หนึ่ง!!" ธานินทร์ส่งเสียงดุ เขาไม่เคยได้ยินน้ำหนึ่งพูดแบบนี้มาก่อน ซึ่งสิ่งที่เขาทำมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเด็ก
ตอนที่ 11 ขอโทษหลังจากที่ธานินทร์เดินหนีออกไป น้ำหนึ่งจึงเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น"คุณหนู..." เสียงป้าแก้วร้องเรียก เมื่อท่านเห็นน้ำหนึ่งเดินคอตกเข้ามาหา"ฮึก!" ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาโดนแก้มนวลทั้งสองข้างของเธอ"ป้าบอกแล้วไงว่าอย่าออกไป ทำไมคุณหนูถึงไม่เชื่อป้า แล้วเป็นยังไงบ้าง โดนคุณอาตีมาหรือเปล่าคะ" พี่ชบาเดินเข้ามาลูบแผ่นหลังให้น้ำหนึ่งเบาๆเป็นการปลอบ"เปล่าค่ะ แต่คุณอาน่าจะโกรธหนึ่งมาก หนึ่งควรจะทำยังไงดีคะป้า" สีหน้าของคุณอาตอนที่เดินหนีเธอไป น้ำหนึ่งรู้สึกใจหายวาบ ในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เขาไม่แม้แต่สบตากับเธอเลยแม้แต่น้อย ซึ่งที่ผ่านๆมาธานินทร์ไม่เคยแสดงอาการแบบนี้ใส่น้ำหนึ่งมาก่อน"คุณหนูเป็นเด็กต้องเข้าไปขอโทษคุณอาก่อนนะคะ ยังไงเขาก็เลี้ยงคุณหนูมา" ใบหน้าสวยตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เธอเสียใจ..."หนึ่งขอโทษคุณอาแล้วค่ะ แต่คุณอา...ฮึก! ไม่สนใจหนึ่งเลย...ฮึก!""รอให้คุณนินอารมณ์ดีกว่านี้หน่อยแล้วค่อยไปขอโทษใหม่ดีมั้ยคะ""ค่ะ หนึ่งไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย" น้ำหนึ่งปาดน้ำตาทิ้งอย่างลวกๆ ยุทธที่กำลังนั่งมองดูอยู่ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป"มาทานข้าวก
ตอนที่ 12 หวั่นไหวธานินทร์เดินสวนเข้าไป ไม่แม้แต่จะมองหน้าหรือสบตากับน้ำหนึ่ง นั่นก็แสดงว่าเขายังโกรธเธออยู่ สิ่งที่ธานินทร์แสดงออกมาอย่างชัดเจนทำให้น้ำหนึ่งมีสีหน้าเศร้าลงทันที"คุณหนูคะ...พี่ชบาขี้เกียจเอายาขึ้นไปให้คุณนิน พี่ฝากคุณหนูเอาขึ้นไปให้หน่อยได้มั้ยคะ" สีหน้าของน้ำหนึ่งตอนนี้ทำให้ชบารู้สึกสงสาร ชบาจึงแสร้งทำเป็นไม่อยากขึ้นไป โดยให้น้ำหนึ่งเป็นคนเอายาขึ้นไปให้ธานินทร์แทน"ถ้าคุณอาไม่ยอมกินยาที่หนึ่งเอาขึ้นไปให้ล่ะคะ""คุณนินรักคุณหนูจะตาย เขาก็แค่งอน ง้อนิดง้อหน่อยเดี๋ยวเขาก็หายโกรธ เชื่อพี่ชบานะคะ" ชบาส่งยิ้มให้น้ำหนึ่งเป็นกำลังใจ"ก็ได้ค่ะ""สู้ๆนะคะ" น้ำหนึ่งรับเอายาพาราแก้ปวดและแก้วน้ำมาถือเอาไว้ในมือ จากนั้นเธอก็เดินขึ้นชั้นบนไป"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้อง ธานินทร์ถอดเสื้อเตรียมที่จะอาบน้ำ เขาจึงเดินออกมาเปิดประตูให้ เพื่อที่จะรับเอาแค่ยาเพราะคิดว่าเป็นชบา แต่คนที่เอายาขึ้นมาให้กลับเป็นน้ำหนึ่งทันทีที่ธานินทร์เห็นใบหน้าของน้ำหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าห้องของเขา เขาจึงหันหลังให้แล้วเดินหนีเข้าไปด้านในห้องทันที นั่นจึงทำให้น้ำหนึ่งต้องก้าวขาเดินตามเข้าไปในห้องแ
ตอนที่ 13 แกล้งหลับเช้าวันรุ่งขึ้น ธานินทร์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนน้ำหนึ่ง เขาเห็นว่าเธอกำลังนอนกอดเขาอยู่ แน่นอนว่าเธอคงไม่รู้ตัว ทั้งขาทั้งแขนของเธอพาดอยู่บนตัวเขาอย่างเหนียวแน่น เธอคงคิดว่ากำลังนอนกอดหมอนข้างอยู่แน่ๆ ธานินทร์จะลุกออกไปก็ทำไม่ได้ จะปลุกให้เธอตื่นก็ไม่รู้ว่าควรจะทำหน้ายังไงดีและแล้วฮอร์โมนเพศชายก็เริ่มทำงานแต่เช้า นกเขาใหญ่ที่กำลังนอนหลับอยู่ในกางเกงค่อยๆพองตัวขยายใหญ่ขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ชายในช่วงเช้าๆแบบนี้ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ มีขาของใครบางคนมันกำลังกดทับเจ้านกเขาใหญ่ของเขาเอาไว้จนเริ่มรู้สึกอึดอัดธานินทร์ค่อยๆขยับขาของตัวเองออกเบาๆช้าๆ เพื่อให้ขาเล็กที่กำลังก่ายเขาอยู่ ให้เธอยกขาออกไปให้พ้นจากนกเขาใหญ่ของเขาที่มันกำลังโก่งคอขันยามเช้าทันใดนั้นน้ำหนึ่งก็เริ่มรู้สึกตัว เธอขยับตัวเล็กน้อย แล้วค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ส่วนคนที่ตื่นก่อนตอนนี้แกล้งหลับ ในใจนึกต่อว่าตัวเองเสียงดัง...นี่เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆขนาดนี้เลยเหรอ แถมเธอยังเป็นเด็กที่เขาเลี้ยงมาไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนซึ่งความเป็นจริงเขาควรจะลุกขึ้นมาแล้วดุเธอสิถึงจะถูกต้อง เป็นผู้หญิงเข
ตอนที่ 14 วางแผน@มหาวิทยาลัยช่วงเช้าก่อนออกจากบ้าน น้ำหนึ่งได้ยินคุณอาบอกกับป้าแก้วว่าเย็นนี้ไม่ต้องทำกับข้าวเผื่อ สิ่งที่น้ำหนึ่งได้ยินทำให้เธอเข้าใจเอาเองว่า คืนนี้คุณอาของเธอคงจะไม่กลับมานอนที่บ้านอีกตามเคย"หนึ่งเป็นอะไร นั่งหน้าหงอยเชียว" เมล์เพื่อนในกลุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง วันนี้เพื่อนๆทุกคนรู้สึกว่าน้ำหนึ่งดูผิดปกติไป"เย็นนี้คุณอาไม่กลับบ้านอีกแล้ว..." พูดจบก็ถอนหายใจออกมาดังเฮือก รู้สึกไม่ชอบ เวลาที่คุณอาไปนอนค้างที่อื่น วันนี้น้ำหนึ่งนั่งเรียนเหมือนมานั่งเล่น อาจารย์พูดอะไร ไม่ได้เข้าหูเลย จิตใจของเธอตอนนี้ จินตนาการไปไกล...ในหัวคิดไปต่างๆนานา ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า"แล้วยังไง..." น้ำหนึ่งมักจะมาบ่นเรื่องคุณอาไม่กลับบ้านให้เพื่อนๆฟังเป็นประจำ จนเพื่อนๆทุกคนรู้สึกชินหูแล้ว...ก็ปกตินี่! ถ้าคุณอาพาผู้หญิงเข้าบ้านสิถึงจะเรียกว่าผิดปกติ"กูแค่ไม่ชอบ..." น้ำหนึ่งมักจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่รู้ว่าคุณอาออกไปเที่ยว เพราะทุกการออกไปของเขา ไม่ยอมกลับบ้าน ซึ่งเป็นแบบนี้มานานมากแล้ว น่าจะเป็นก่อนที่เธอได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับเขาด้วยซ้ำ"ไม่ชอบแล้วมึงจะไปทำอะไรได้ ม
ตอนที่ 15 ไม่ยอมรับช่วงบ่ายๆ ธานินทร์หยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนดูไปเรื่อยๆ อยู่ๆสายตาก็เกิดสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง มองเผินๆดูเหมือนไม่มีอะไร แต่สำหรับธานินทร์สิ่งที่เขาเห็นทำเอามือไม้สั่นไปหมด หัวใจกระตุกวูบ เขายกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู ปรากฏว่าอีกนานเลยกว่าเขาจะได้กลับบ้านรูปที่เห็นมันคือรูปหลานสาวของเขานั่งอ่านหนังสือ โดยมีผู้ชายคนหนึ่งนอนหนุนตักท่าทางมีความสุข ซึ่งธานินทร์ก็มองไม่ออกว่าผู้ชายในรูปนั้นเป็นใคร เพราะช่วงใบหน้ามีหนังสือเล่มใหญ่ปิดบังเอาไว้ช่วงเย็นของวันเดียวกัน ธานินทร์นัดลูกค้าคุยเรื่องงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในใจร้อนรุ่มกระวนกระวายใจเป็นที่สุด แต่งานก็สำคัญ เขาเลือกทำงานให้เสร็จก่อน กลับไปถึงบ้านคงต้องมีเรื่องคุยกับยัยหลานสาวยาว...@บ้านช่วงเย็น น้ำหนึ่งนั่งทานข้าวคนเดียวอย่างเหงาๆ ในใจนึกน้อยใจคุณอา ป่านนี้เขาคงไปนั่งไปนอนมีความสุขอยู่ที่ไหนสักที สายตาของเธอมองไปรอบๆวันนี้ไม่เห็นพี่ยุทธ นึกตงิดใจแต่ก็ไม่ได้ถามถึง สักครู่เสียงรถของคุณอาธานินทร์ก็ขับเข้ามาจอด'สงสัยจะเป็นพี่ยุทธ' น้ำหนึ่งคิดในใจ สักครู่น้ำหนึ่งก็เห็นร่างสูงของคุณอาเดินเข้ามาในห้องอาหารที่เธอกำลังนั่
ตอนที่ 16 หึง ช่วงเย็น...ได้เวลากลับบ้านมาสขับรถมารับน้ำหนึ่งตามสัญญา วันนี้มีภารกิจใหญ่รออยู่ข้างหน้า"ไป...อิหนึ่งขึ้นรถ" นิดผลักหลังเพื่อนเบาๆ เมื่อมาสขับรถมาจอดรอแล้ว"จะดีเหรอวะ" น้ำหนึ่งยังคงลังเล ในใจรู้สึกวูบวาบแปลกๆ เหมือนมีลางสังหรณ์บางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น"มาถึงขนาดนี้แล้ว วันนี้เอาให้รู้เรื่องไปเลย ถ้ามึงโง่มองไม่ออกหรือไม่แน่ใจ ก็ถามไปตรงๆเลย" แดนยุส่ง จะได้รู้กันไปเลย ว่าสรุปแล้วคุณอาจอมโหดของเพื่อนจะเอายังไงกันแน่ ขืนปล่อยไว้ก็มีแต่จะคาราคาซัง จะเอายังไงก็ไม่เอา"ไปด้วยกันมั้ย" น้ำหนึ่งหันไปชวนเพื่อนๆให้นั่งรถไปด้วยกัน เป็นจังหวะที่แอลขับรถมาจอดอีกคันพอดี แอลขับรถมารอรับเพื่อนที่เหลือตามหลังไปดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ"เดี๋ยวพวกกูนั่งรถตามไปห่างๆ ไอ้มาส...กูว่ามึงจอดส่งอิหนึ่งที่รั้วหน้าบ้านก็พอ มีอะไรจะได้หนีทัน" นิดพูดติดตลก แต่ก็อยากให้มาสจอดส่งน้ำหนึ่งที่รั้วหน้าบ้านจริงๆ"สู้ๆนะเพื่อน มรสุมมันกำลังจะมา แต่อีกเดี๋ยวท้องฟ้ามันก็จะสดใสแล้วเพื่อน" แดนเกาะขอบกระจกรถพูดไปหัวเราะไป"พูดเชี้ยอะไรกูฟังไม่รู้เรื่อง" น้ำหนึ่งด่ากลับไป ที่จริงก็รู้แหละ"ไอ้แดนถอยไปเสียเวลา" แดนปล่
ตอนที่ 17 ปลดปล่อยในขณะที่น้ำหนึ่งกำลังยืนมองรถคุณอาขับออกไปนั้น"คุณหนู..." เสียงป้าแก้วเรียก น้ำหนึ่งจึงเดินเข้าไปหาทุกคนที่ยืนมองเธออยู่ตอนนี้เรื่องความรู้สึกของทั้งสองคน คุณอากับคุณหลาน ป้าแก้วกับยุทธพอมองออกมาได้สักพักแล้ว"คุณหนู...ใครมาส่งครับ" เสียงยุทธเอ่ยถาม เขาก็ยืนมองอยู่เหมือนกันเพียงแต่เห็นไกลๆจึงไม่ค่อยแน่ใจ"ไอ้มาสค่ะ" ถ้าเอ่ยชื่อเพื่อน แน่นอนว่าทุกคนต้องรู้จัก เพราะน้ำหนึ่งมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ไม่กี่คนเท่านั้น"สิ่งที่เห็นมันไม่จริงใช่มั้ยครับ" ยุทธรู้สึกเป็นห่วงเจ้านาย ขับรถออกไปด้วยความโมโหแบบนั้น คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ซึ่งยุทธก็ไม่ได้เห็นแค่มาส แต่เห็นรถคุ้นๆอีกคันขับตามกันมาด้วย"ใช่ค่ะ มันไม่ใช่เรื่องจริง หนึ่งกับเพื่อนแค่เล่นกันเฉยๆ" น้ำหนึ่งยอมรับ รู้สึกผิดที่ทำให้คุณอาโกรธและขับรถออกไปแบบนั้น"บอสออกไปแล้ว คงยากนะครับที่จะกลับเข้ามา" ยุทธพูดเหมือนกำลังตำหนิน้ำหนึ่ง"เหมือนเดิมอีกแล้วใช่มั้ยคะพี่ยุทธ""ครับ..." สำหรับยุทธมองว่าการออกไปเที่ยวหญิงของบอส เป็นเพียงการผ่อนคลายเท่านั้น เพราะส่วนมากธานินทร์จะออกไปตอนช่วงเครียดๆเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือปัญหาชีวิ