บทที่ 602

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว

กลุ่มคนในเครื่องแบบเจ็ดแปดคนนั้น

ก็มีสีหน้าที่น่าเกลียดเอาเสียมากๆ

"พูดเพ้อเจ้ออะไรน่ะ เถ้าแก่เฉินได้พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วนี่ ช่วงนี้เขาไม่มีเงินพอที่จะโอนออกไป ให้พวกคุณรอครึ่งปีค่อยมาเอา"

"ต่อให้พวกคุณจะร้อนใจแค่ไหน ก็ต้องรอให้ใครเขามีเงินที่จะให้พวกคุณไม่ใช่เหรอ"

"ประเด็ดก็คือ พวกคุณยังออกันปิดกั้นบริษัทของใครเขาอยู่แบบนี้ ใครเขาจะทำธุรกิจได้ยังไง? นี่ไม่ใช่การทวงเงินอย่างโหดร้ายหรอกเหรอ?"

"พวกเราไม่ได้จับพวกคุณเข้าตารางก็เพราะเห็นว่าพวกคุณลำบาก แต่พวกคุณกลับอ้าปากด่าคนแบบนี้ ช่างไม่เจียมตัวเสียบ้างเลยนะ!"

ชายหัวล้านคนหนึ่งได้ยืนขึ้นมาและตะคอกเสียงดังเป็นคนแรก

โดยป้ายหน้าอกมีตัวอักษรเล็กๆ หนึ่งบรรทัดเขียนว่า สำนักบริหารงานก่อสร้าง รองผู้อำนวยการ ผางไห่

ทันใดนั้น ก็มีเสียงสัญญาณเตือนข้อความเข้าดังขึ้นมา

ผางไห่รีบหันหลังให้กับทุกคน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู และอดไม่ได้ที่จะหัวคิ้วกระตุก

ที่แท้ก็เป็นเฉินจินเหว่ยที่โอนเงินล้านห้ามาให้เขานั่นเอง

หลินเฟยขมวดคิ้ว และใช้ตาทิพย์มองเนื้อหาในข้อความนั้น

ข้อมูลในข้อความได้แสดงว่า มันมาจากบริษัทหยู่เวยจำกัด