Share

บทที่ 610

Author: บุหรี่สองมวน
ประตูทางเข้าของบริษัท หลินเฟยรออยู่นานจนรู้สึกเบื่อขึ้นมาเล็กน้อย จึงหันไปพูดคุยกับจ้าวลู่ลู่ที่อยู่ข้างๆ

จ้าวลู่ลู่ไม่ได้พบหลินเฟยมาเจ็ดแปดวันแล้ว

เธอจึงมีเรื่องมากมายที่จะพูดกับหลินเฟยเป็นธรรมดา

ระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น

จ้าวลู่ลู่ก็ได้พูดถึงยาเสริมความงาม โดยบอกว่ามันคือสินค้าขายดี เม็ดละหลายหมื่นก็ซื้อไม่ทัน

"พี่ลู่ลู่ นี่คุณรู้เรื่องยาเสริมความงามนั้นด้วยเหรอ?"

หลินเฟยพูดอย่างประหลาดใจเล็กน้อย

เพราะท้ายที่สุดแล้ว

ในช่วงเวลาที่ยาเสริมความงามออกมาวางขายนั้น จ้าวลู่ลู่ได้อยู่นอกเมือง

ดูเหมือนว่าภายในประเทศ ยาเสริมความงามสามารถสร้างชื่อเสียงด้วยตัวของมันเองได้แล้ว

คาดว่าคงไม่นานนัก

"สินค้าขั้นเทพแบบนี้ ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ?"

"ในวันที่ลูกพี่ลูกน้องของฉันแต่งงาน ภายใต้สายตาของทุกคน เขาได้มอบยาเสริมความงามนี้ให้กับพี่สะใภ้หนึ่งเม็ด"

"พี่สะใภ้เดิมทีผิวค่อนข้างจะคล้ำ ใบหน้าก็มีสิวอยู่เล็กน้อย เมื่อกินยาเสริมความงามนี้เข้าไป ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติเลยล่ะ!"

"และเธอก็ดูดีขึ้นเป็นอย่างมาก!"

เมื่อผ่านไปห้าหกวัน

โดยพูดเรื่องนี้ขึ้นมา

จ้าวลู่ลู่ก็ยังคงดูประหลาดใจเอาเสียมากๆ

"ฮ่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 611

    เฉินจินเหว่ยแทบอดใจรอไม่ไหวแล้ว!เพราะท้ายที่สุด หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจสอบในครั้งนี้ เงินนี้จะอยู่ในกำมือของเขาอย่างแน่นอนแล้วแต่หลินเฟยกลับไม่สนใจ โบกมือแล้วพูดว่า "ไม่รีบร้อน รอคนอีกคนหนึ่ง รอให้ครบแล้วเราก็ค่อยไป""คนของผู้อำนวยการกัวก็มาถึงแล้ว คุณยังจะรออะไรอีก?""รีบไปดูกันเถอะ อย่ามัวชักช้า อย่าให้ผู้อำนวยการกัวต้องรอนาน"เฉินจินเหว่ยขมวดคิ้ว และเร่งเร้าอย่างหมดความอดทน"งั้นก็ให้เขารอ ต่อให้จะร้อนใจแค่ไหนก็ต้องรอ"หลินเฟยยังคงพูดอย่างใจเย็นและดูไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด"กล้ามาก คุณคิดว่าเวลาของทุกคนไม่มีค่าเลยอย่างนั้นเหรอ?""ไม่คุณก็พาคนไปเลยในตอนนี้ ไม่ก็ไม่จำเป็นต้องไปแล้ว!"เฉินจินเหว่ยหมดความอดทนไปอย่างสิ้นเชิง!พร้อมกับตะคอกเสียงดังออกมาเดิมทีผางไห่ก็คิดที่จะกระตุ้นหลินเฟยไม่ให้เสียเวลาด้วยเช่นกันแต่แล้วจู่ๆ ในเวลานี้ ผางไห่ก็ชี้ไปที่รถออดี้สีดำหลายสิบคันที่อยู่ไม่ไกลและอุทานออกมา"บอสเฉิน คุณรีบดูสิว่า รถคันที่นำหน้ามานั่น ใช่รถประจำตำแหน่งของเทศมนตรีเหลิ่งหรือเปล่า?"จากนั้นผางไห่ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว!ราวกับแมวที่ย่องมากินปลา แต่ถูกจับ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 612

    หากเป็นก่อนหน้านี้ เมื่อได้ยินว่าหลินเฟยกำลังจะไปตรวจสอบนั้น เฉินจินเหว่ยและผางไห่จะต้องดีใจแบบสุดๆ อย่างแน่นอนเพราะท้ายที่สุดแล้ว หลังจากที่การตรวจสอบเสร็จสิ้น เงินจำนวนสองร้อยห้าสิบล้านจะไม่หนีไปไหนแน่ๆแต่ทว่าในเวลานี้ เหลิ่งชิงซงได้รีบมาที่นี่เป็นการส่วนตัวไหนเลยที่พวกเขาจะกล้าเสแสร้งแกล้งทำต่อไปได้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเหลิ่งชิงซงแบบนี้?ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะขอร้องให้หลินเฟยอย่าได้พาเหลิ่งชิงซงไปตรวจสอบด้วยกัน!แต่อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยเพราะเหลิ่งชิงซงได้มองมาที่พวกเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ และตอบตกลงออกมาแล้ว"ได้สิ น้องหลิน ฉันจะไปตรวจสอบด้วยกันกับคุณ!""ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า โครงการก่อสร้างนี้มันมีตรงไหนที่ไม่ผ่านการตรวจสอบกันแน่!""หากมีใครกล้าคดโกง ฉันจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่!"คำพูดประโยคสุดท้ายนี้ หนักหน่วงเอาเสียมากๆราวกับค้อนปอนด์ที่หนักอึ้งได้ทุบไปยังหัวใจของเฉินจินเหว่ย ผางไห่ และคนอื่นๆ อย่างเต็มกำลัง!พร้อมกับคิดถึงผลที่จะตามมาเมื่อถูกเปิดโปง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่พวกเขารับไม่ไหวแต่อย่างใดขาและเท้าของพวกเขาก็

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 613

    เป็นสาวน้อยหน้าตาสะสวยถึงห้าคนเลยทีเดียวในเวลานี้ ขณะที่กัวซ่าวเจี๋ยได้เพลิดเพลินไปกับการบีบนวดของสาวสวยที่ไหล่อยู่นั้นเขาก็ยังคิดเรื่องที่จะใช้เงินสิบห้าล้านที่กำลังจะมาอยู่ในมืออย่างไรด้วยหรือว่าจะรับเลี้ยงเด็กนักเรียนสาวสวยอีกสองสามคนจะดีหรือเปล่า?ไม่ เด็กนักเรียนเล่นจนเบื่อแล้ว แต่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วน่าสนใจกว่า เพราะทำเป็นทุกอย่างงั้นก็ใช้เงินก้อนนี้ไปหาแม่บ้านอวบๆ สักสองสามคนก็แล้วกันเมื่อคิดแบบนี้แล้วกัวซ่าวเจี๋ยก็รู้สึกร้อนใจจนทนไม่ไหวขึ้นมาเขามองไปยังท้องถนนที่ยังไร้วี่แววรถของเฉินจินเหว่ย แล้วพูดว่า"พวกคุณรออยู่ตรงนี้ไปก่อนก็แล้วกัน มีอะไรก็โทรเรียกฉันได้ เสี่ยวเยว่ คุณมาช่วยอะไรผมหน่อย"กัวซ่าวเจี๋ยเลียริมฝีปากของตัวเองหลังจากที่บอกกล่าวกับทุกคนแล้ว เขาก็กอดสาวสวยรูปร่างดีคนหนึ่งเดินไปทางอาคารก่อสร้างในทันทีส่วนเขาจะให้ช่วยอะไรนั้น มันก็ชัดเจนอยู่ในตัวแล้ว"ผู้อำนวยการกัว ตรงนี้ไม่ดีหรอกมั้งคะ?""เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาตรวจสอบแล้วไม่ใช่หรือคะ?"หญิงสาวที่ชื่อว่าเสี่ยวเยว่ ดูเหมือนจะต่อต้านอยู่มากแต่ในความเป็นจริง เธอกลับได้โน้มตัวอยู่ในอ้อมแขนของกัวซ่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 614

    "อืม... วันนี้ผู้อำนวยการกัว...เก่งจังเลยนะคะ..."นั่นคือเสียงที่มีเสน่ห์ของสาวคนหนึ่งมันได้ดังแว่วมาเป็นระยะๆ ซึ่งก็คือเสี่ยวเยว่อย่างไม่ต้องสงสัย!"มันแน่นอนอยู่แล้ว...""ฉันจะบอกความลับให้เธอฟังนะ…หลังจากตรวจสอบอาคารนี้เรียบร้อยแล้ว ฉันก็จะได้รับเงินสิบห้าล้านบาทอย่างง่ายๆ โดยไม่ต้องเปลืองแรงแต่อย่างใดเลย…""ฉันก็เลยอารมณ์ดี มีเรี่ยวแรงใช้ไม่หมดแบบนี้ไง!"กัวซ่าวเจี๋ยรู้สึกฮึกเหิมและเริ่มคุยโวโอ้อวดออกมา"จริงเหรอคะ? ผู้อำนวยการกัว...เก่งจังเลยค่ะ แค่ขยับปากก็ทำเงินได้สิบห้าล้านแล้ว แต่อาคารนี้...ตรวจสอบผ่านแล้วไม่ใช่เหรอคะ?""ทำไมยังต้อง...ตรวจสอบอีกล่ะคะ?" เสี่ยวเยว่ถามอย่างสงสัย"สนใจไปทำไม ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ยังไงก็ตรวจสอบใหม่อีกที ชี้ตำแหน่งที่ไม่ผ่าน แล้วฉันก็ได้รับเงินแล้ว!"กัวซ่าวเจี๋ยหายใจหอบๆ อย่างเหนื่อยๆโดยไม่รู้เลยว่าเหลิ่งชิงซงและคนอื่นๆ ที่อยู่ไม่ไกลได้ยินคำพูดเหล่านี้อย่างชัดเจนทุกคำ!และในขณะนี้ สีหน้าของเหลิ่งชิงซงก็ดูเคร่งขรึมมากยิ่งขึ้น!ใครๆ ก็สามารถรับรู้ถึงความโกรธในตอนนี้ของเขาได้!"ที่แท้อาคารได้ผ่านการตรวจสอบแล้ว!""เฉินจินเหว่ยนายมันห

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 615

    "ท่านจะมาก็ไม่บอกผมล่วงหน้าสักหน่อย ผมจะได้ออกมาต้อนรับท่าน…""ผู้อำนวยการกัวยุ่งจะตายไป ยุ่งอยู่กับการรับเงินและเล่นกับผู้หญิง ฉันจะกล้าให้คุณออกมาต้อนรับได้อย่างไร?"เหลิ่งชิงซงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแบบกึ่งๆ"เทศมนตรีเหลิ่ง ผม...ผม..."เมื่อได้ยินมาถึงตรงนี้กัวซ่าวเจี๋ยก็เหลือบไปมองเฉินจินเหว่ยและผางไห่ที่ใบหน้าดำคล้ำราวกับหมิ่นหม้อ จู่ๆ ก็เกิดอยากจะสาปแช่งอย่างรุนแรงออกมา!แม่งเอ๊ย เหลิ่งชิงซงมาถึงแล้ว ก็ไม่มาบอกเขาสักหน่อยอย่างนั้นเหรอ?เมื่อเห็นท่าทางที่เกรี้ยวกราดของเหลิ่งชิงซงแบบนี้แล้ว ไหนเลยที่เขาจะไม่รู้ว่า เหลิ่งชิงซงได้ยินคำพูดเมื่อครู่ที่ผ่านมาเสียทั้งหมดแล้ว!ขณะที่เขากำลังจะพูดอธิบายออกไป"พอได้แล้ว ฉันไม่อยากจะฟังคำพูดไร้สาระของพวกคุณอีกแล้ว!"เหลิ่งชิงซงมองไปยังผางไห่และกัวซ่าวเจี๋ย แล้วตะคอกเสียงดังออกมา"พวกคุณสองคนกล้ามากที่ช่วยเฉินจินเหว่ยให้มารังแกเพื่อนของน้องหลินแบบนี้ มันช่างน่าโมโหจริงๆ รีบเก็บข้าวของแล้วไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!""ก่อนที่ฉันจะให้คนมาตรวจสอบ ทางที่ดีพวกคุณมอบเงินที่ยักยอกมาตลอดหลายปีด้วยตัวเองดีกว่า ไม่อย่างนั้นแล้ว พวกคุณจะต้องอยู่ในคุก

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 616

    จากนั้นหลิ่วจือจินก็ได้มองไปยังหลินเฟยและเหลิ่งชิงซงด้วยความปลาบปลื้มในทันที"หลินเฟย เทศมนตรีเหลิ่งคะ วันนี้ต้องขอบคุณพวกคุณมากเลยนะคะ""ไว้มีโอกาส ฉันจะเลี้ยงข้าวพวกคุณเป็นการตอบแทนนะคะ""จริงด้วย น้องหลิน เทศมนตรีเหลิ่ง หากไม่ได้พวกคุณ พวกเราก็คงยังไม่ได้ค่าแรงอย่างแน่นอน!""เรานัดเวลากันเอาไว้ดีไหมครับ พวกเราจะต้องเลี้ยงข้าวพวกคุณอย่างแน่นอน!"คนงานหลายต่อหลายคนเดินเข้ามา และพูดอย่างมีความสุข"ฮ่าฮ่า ไม่จำเป็นต้องเชิญฉันหรอกนะ คุณหลิ่วเชิญแค่น้องหลินก็พอแล้ว"เหลิ่งชิงซงหัวเราะและปฏิเสธออกมาเมื่อได้ยินเหลิ่งชิงซงบอกปัดแบบนี้แล้ว หลิ่วจือจินและคนงานอื่นๆ ก็คิดว่าเหลิ่งชิงซงนั้นมีงานยุ่งมาก จึงไม่กล้าพูดขอร้องมากไปกว่านี้แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว พวกเขากลับร้องขออย่างกระตือรือร้นเอาเสียมากๆ"งั้นก็ได้ งั้นวันมะรืนจะดีไหม มีเวลาฉันจะมากินข้าวกับพวกคุณนะ"ไม่มีทางเลือกอื่น หลินเฟยทำได้เพียงตอบรับพวกเขาไป"เจ๋งไปเลย พี่หลิ่วได้เงินเดือนคืนกลับมาแล้ว งั้นเราก็ไปเที่ยวอย่างไร้กังวลได้แล้วนะ!"เมื่อเห็นเรื่องราวได้จบลงแล้ว จ้าวลู่ลู่ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเชียร์ออกมา!"หลินเฟย ค

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 617

    "ไอ้หยา ก็หลินเฟยอยากจะแกล้งคุณสักหน่อยนี่นา ตอนนี้ในบริษัทไม่มียาเสริมความงามแล้ว ฉันจะพาพวกคุณเข้าไปทำยาเสริมความงามสักหน่อย แล้วคุณค่อยเอาไปนะ"จางซินเยว่ยิ้มๆ และพูดกับจ้าวลู่ลู่ว่า"อุ๊ย งั้นขอบคุณมากเลยนะซินเยว่ พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ!"จ้าวลู่ลู่ดึงจางซินเยว่อย่างตื่นเต้น แล้วเดินจับมือกันเข้าไปในประตูใหญ่ของบริษัทในเวลาเดียวกันนี้ เธอก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมาตะโกนเรียกหลินเฟยว่า "ไปกันเถอะ หลินเฟย!""มัวยืนทำอะไรอยู่ รีบเข้าไปดูกันเถอะ!""ยาเสริมความงามขายดีขนาดนี้ ฉันก็อยากจะลองสักเม็ดสองเม็ดเหมือนกัน ดูสิว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบไหนกันแน่!"จางอวี้หลานก็แทบจะทนไม่ไหว พร้อมกับดึงจ้าวฟู่กุ้ยตามเข้าไปในทันที"บอสจางครับ ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!""อุ๊ย นี่บอสหลินไม่ใช่เหรอ? บอสหลินก็กลับมาแล้ว!""สวัสดีครับบอสหลิน สวัสดีครับบอสจาง!"หลังจากเข้ามาถึงแผนกด้านในแล้ว กลุ่มผู้ถือหุ้นรายใหญ่กว่าสิบคนต่างก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นหลินเฟยและจางซินเยว่เดินเข้ามาพร้อมกันจากนั้นพวกเขาก็เข้ามารุมล้อม และตะโกนออกมาอย่างกระตือรือร้น"แปลกจริงๆ หลินเฟย ทำไมพวกเขาถึงได้ปฏิบัติกับคุณกระตือร

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 618

    จากคำพูดที่ว่าดาวโรงเรียนบ้านนอกนี้มันไม่ยากเลยที่จะมองออกว่า ชายหนุ่มคนนี้ดูแคลนจ้าวลู่ลู่สักแค่ไหนอีกทั้งเมื่อมองดูการแต่งตัวของอีกฝ่าย ประกอบกับมีลูกน้องหลายต่อหลายคนที่คอยสนับสนุนอยู่แบบนี้เขาก็ดูเหมือนคุณชายจากตระกูลมั่งคั่งเป็นอย่างมากไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะมองคนอื่นต้อยต่ำแบบนี้"ไอ้หนุ่มคนนี้ทำไมพูดจาแบบนี้ล่ะ อะไรที่เรียกว่าดาวโรงเรียนบ้านนอก?""รีบมาขอโทษลู่ลู่ของเราเดี๋ยวนี้นะ!"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว จ้าวฟู่กุ้ยก็รีบชักสีหน้าแล้วตะคอกเสียงดังออกมาทันที"จริงด้วย ยาเสริมความงามนี้ใครเขาได้ให้ลู่ลู่ของเรามา นายมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าจะขายก็ขายให้แบบนี้?"จางอวี้หลานก็โกรธมากเช่นกัน"ฮ่าฮ่า พวกนายดูสิ แค่พูดไม่กี่คำก็ร้อนอกร้อนใจแล้ว นี่แหละที่เขาว่าคนบ้านนอกไม่มีการศึกษา""ยังไม่อดทนเท่ากับหมาตัวหนึ่งที่ฉันเลี้ยงเลยนะ!"ชายหนุ่มไม่สนใจจ้าวฟู่กุ้ยและจางอวี้หลานเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกว่าท่าทางที่โกรธเกรี้ยวของพวกเขานั้น มันน่าตลกเอาเสียมากๆขณะที่พูด เขาก็มองจ้าวลู่ลู่อย่างไม่อดทน พร้อมกับพูดต่อไปว่า"ดาวโรงเรียนบ้านนอก ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ เธอไม่ไ

Latest chapter

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1150

    ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1149

    เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1148

    "ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1147

    "ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1146

    "ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1145

    น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1144

    กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1143

    สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1142

    ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status