บทที่ 440

การกอดที่เนิ่นนาน ทำให้จางซินเยว่รู้สึกหลงใหลและปรารถนาขึ้นมาบ้างแล้ว เธอจึงฮัมเสียงออกมา

หลินเฟยรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย หรือว่าจะยึดเอาสิ่งนี้ ต่อไปแม้แต่บันไดก็จะไม่เดินแบบนั้นแล้วเหรอ?

"ต่อให้ผมจะรักษาให้หายได้ แต่ต่อไปก็ยังต้องระมัดระวังอยู่ดีนะ"

"ถ้าบาดเจ็บไป ผมจะไม่เป็นห่วงหรอกเหรอ"

หลินเฟยโน้มตัวเข้ามาจูบใบหน้าของจางซินเยว่สองสามที จากนั้นก็สูดเอากลิ่นหอมที่ลำคอของจางซินเยว่อย่างตะกละตะกลาม

กลิ่นจางๆ นี้ไม่ได้รุนแรงมากนัก และพอดีที่จะทำให้หลินเฟยหมกมุ่นอยู่อย่างนั้น

"อุ๊ย จั๊กจี้จังเลย อย่าจูบอยู่เลยนะ คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ…"

เนื้อตัวของจางซินเยว่บิดไปมาอย่างควบคุมไม่ได้

"อืมได้ งั้นผมจะไปอาบน้ำก่อนหน้า พี่ซินเยว่รอผมอยู่บนเตียงก็แล้วกันนะ!"

ภายใต้การแนะนำของจางซินเยว่ หลินเฟยก็รีบถอดเสื้อผ้า แล้วกระโจนเข้าไปในห้องน้ำทันที

"ใจเย็นๆ คืนนี้ไม่มีใครมารบกวนเราหรอกนะ คุณจะรีบร้อนไปทำไม"

เมื่อเห็นท่าทางที่รีบร้อนของเขา จางซินเยว่ก็มีความสุขเป็นอย่างมาก และความรู้สึกที่รุนแรงนั้นก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

"เข้าใจแล้วครับพี่ซินเยว่!"

……

หลังจากต่อสู้มาทั้งคืน

ท้องฟ้าก็ค่อยๆ สว่าง