เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 129
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 130
"ก็ได้! งานของสถานีปศุสัตว์สำคัญที่สุด ผมไม่รบกวนงานของหัวหน้าสถานีเจิ้งแล้วครับ! ครั้งหน้ามีโอกาสค่อยดื่มเหล้าด้วยกัน!" หลี่ตงเซิ่งพูดเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ตงเซิ่ง ดวงตาของเจิ้งปินก็สูญเสียความสว่างไสวไปทันทีแย่แล้ว! ฝันสลายแล้ว!เขากลับไม่รู้ว่า หลี่ตงเซิ่งไม่ได้อยากเชิญพวกเขาลุงหลานไปปลดปล่อยความสนุกที่คลับด้วยซ้ำบุคคลที่มีความดีความชอบในการรักษาหมูมากที่สุดก็คือจางหยวน คนที่หลี่ตงเซิ่งอยากจะขอบคุณจริง ๆ ก็คือจางหยวน!เลี้ยงข้าวพวกเขาสองคนลุงหลาน ก็เพื่อแสดงความขอบคุณในเมื่ออาหารมื้อหนึ่งใช้จ่ายแค่ไม่กี่พันบาทแต่ถ้าไปที่ไดนาสตี้คลับ ค่าใช้จ่ายของหนึ่งคนเกรงว่าไม่เพียงแค่หนึ่งหมื่นบาทแล้ว!นักธุรกิจที่ฉลาดอย่างหลี่ตงเซิ่งจะใช้เงินอย่างไร้ประโยชน์ได้อย่างไร?แต่เขายังรู้ว่าควรปฏิบัติตัวอย่างไรก่อนแยกจากกัน เขาให้เลขายัดซองอั่งเปาหนึ่งหมื่นบาทใส่กระเป๋าของเจิ้งเฟิงเหนียน ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยแบบนี้แล้วไม่ว่าจะเป็นหลี่ตงเซิ่งหรือเจิ้งเฟิงเหนียนความเคารพซึ่งกันและกันถือว่าสมบูรณ์แบบ!ต่อไปหากขอให้เจิ้งเฟิงเหนียนช่วยเหลืออีก ก็ยังกล้าที่จะเอ่ยปากรอให้เจิ้งปินกับลุ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 131
ตามคำบอกเล่าของหัวหน้าคนงาน สถานที่นั้นเป็นเหมือนโลกบันเทิงระดับสุดยอดของผู้ชายชัด ๆ!ข้างในมีสาวเซ็กซี่เร่าร้อนเต็มไปหมด ชอบคนไหน ก็สามารถพาไปเปิดห้องได้!เพียงแต่ว่า ราคาที่เปิดห้องต่อครั้งจำนวนไม่น้อย เท่า ๆ กับเงินเดือนหนึ่งเดือนของพวกเขาจางหยวนทำใจไม่ได้หรอก ที่จะนำเงินที่หามาได้อย่างยากลำบากหนึ่งเดือนไปใช้จ่ายบนตัวของสาว ๆ!ไม่นานนักก็มาถึงจุดหมายปลายทางแล้วไดนาสตี้คลับคล้ายกับที่จางหยวนจินตนาการ ในความหรูหราอลังการปรากฏความอร่ามงามตาถึงแม้จะเป็นตอนบ่าย แต่ข้างในคลับก็ยังมีแสงไฟสว่างจ้าเพิ่งจะเข้าประตู พนักงานต้อนรับชายที่อยู่หน้าประตูก็โค้งตัวคำนับทั้งสามคน"ยินดีต้อนรับทุกท่าน!"จากนั้น หัวหน้าหญิงที่สวมยูนิฟอร์มมีความช่ำชองในการปรนนิบัติผู้ชาย ก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเผยรอยยิ้มเป็นมิตรอย่างมาก"เถ้าแก่หลี่ คุณไม่ได้มาช่วงหนึ่งแล้วนะคะ!"หลี่ตงเซิ่งหัวเราะหึหึ: "ช่วงนี้ธุระค่อนข้างเยอะ ไม่มีเวลามา นี่ไงเพิ่งจะมีเวลาว่าง ก็มาที่พวกคุณแล้ว!"พูดถึงตอนสุดท้าย หลี่ตงเซิ่งก็ใช้หางตาเหลือบมองเลขาตัวน้อยที่หน้าตานิ่งเฉยหลังจากที่เข้าร้านมาความเป็นจริงแล้ว ที่เ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 132
ตอนนี้ สาวสวยคนนั้นชี้แจงกับหัวหน้าหญิง: "ขอโทษค่ะหัวหน้า เมื่อครู่ฉันไปรับโทรศัพท์ จึงมาช้า!"หัวหน้าหญิงแสดงท่าทางให้เธอรีบเข้าไปในแถวคิดไม่ถึงว่า สาวสวยคนนี้ยังไม่ทันเข้าไปในแถว เสียงของจางหยวนก็ดังขึ้นมา"เธอแล้วกัน! คนที่เพิ่งเข้ามาคนนั้น หมายเลข 36! เธอคนเดียวก็พอแล้ว!"จางหยวนพูดออกมาแบบนี้ สาวสวยคนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าผิดหวังรู้แต่แรก พวกเธอก็ตั้งใจมาสายดีกว่า!มีสาวสวยหลายคน มองหมายเลข 36 ที่เพิ่งมาถึงด้วยความอิจฉา คิดว่าอีกฝ่ายโชคดีเกินไปแล้ว!แต่หมายเลข 36 กลับไม่ได้คิดเช่นนั้นเธอมองไปทางจางหยวนที่นั่งอยู่บนด้วยสีหน้าตกตะลึง ในใจเกิดความเปลี่ยนแปลงยิ่งใหญ่หนุ่มหล่อที่แต่งตัวธรรมดาคนนั้น ก็คือสัตวแพทย์ที่ไปรักษาหมูที่บ้านของเธอเมื่อครั้งที่แล้วไม่ใช่เหรอ?"ถูกต้องแล้ว!สาวสวยคนนี้ที่จางหยวนเลือก นั่นก็คือหลิวหงเหมยที่เขาเคยพบหน้าหนึ่งครั้ง!คลับที่หลิวหงเหมยอยู่ ก็คือไดนาสตี้คลับเมื่อครู่เหตุผลที่เจิ้งปินหน้าด้านจะตามมา เพราะอยากถือโอกาสที่หลี่ตงเซิ่งจ่ายเงินเลี้ยง จัดการหลิวหงเหมยที่หมายปองมานานแล้วให้อยู่ในมือ!แต่น่าเสียดายที่เขามาไม่ได้แล้ว!ถ้าหากให้เจิ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 133
เดาว่าปกติลูกค้าเหล่านั้น คงจะลูบไล้ขาเรียวยาวขาวผ่องของหลิวหงเหมยด้วยความอำเภอใจอย่างอดไม่ได้สินะลูบไปลูบมา ไม่รู้ว่าพวกเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วลูบเข้าไปข้างในกระโปรงสั้นหรือไม่...ในตอนนี้ หลิวหงเหมยสังเกตเห็นจางหยวนจ้องมองขาอ่อนของเธอ และเผยสีหน้ารังเกียจออกมา"มองอะไรยะ? ไม่เคยเห็นขาอ่อนของผู้หญิงหรือไง!" หลิวหงเหมยพูดตวาดเห็นได้ชัดว่า เธอยังไม่รู้ตัวอีกว่า สถานะของเธอกับจางหยวนในตอนนี้สลับกันแล้ว!ตอนที่จางหยวนไปบ้านของหลิวหงเหมยเมื่อครั้งที่แล้ว หลิวหงเหมยถือว่าเป็นลูกค้าแต่ครั้งนี้ จางหยวนต่างหากที่เป็นลูกค้าที่หลิวหงเหมยจะต้องบริการเมื่อสัมผัสได้ว่าในสายตาของหลิวหงเหมยเต็มไปด้วยความรังเกียจ สายตาของจางหยวนก็เย็นชาลงทันที"มานั่งบนตักฉัน เดี๋ยวนี้! นอกเสียจากว่าเธออยากให้ฉันเรียกหัวหน้าของพวกเธอมา!"ถึงแม้เขาจะไม่ได้มีความสนใจต่อสาวสวยในคลับ และไม่อยากยอมรับการบริการแบบนี้แต่ท่าทางของหลิวหงเหมย กลับกระตุ้นความโมโหจางหยวนขึ้นมาดูถูกฉันใช่ไหม?ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าเธอแล้วกัน!ในดวงตาของหลิวหงเหมยปรากฏความตกตะลึงที่เธอกล้าใช้ท่าทางแ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 134
หลิวหงเหมยก็รีบลงมาจากตัวของจางหยวน และวิ่งออกไปข้างนอกจางหยวนสงบสติอยู่ครู่หนึ่ง รอให้ร่างกายกลับมาสงบลง จึงได้ลุกขึ้นเดินออกไปตอนนี้ ตรงทางเดินมีคนรวมตัวกันอยู่จำนวนมากมีผู้ชายมีผู้หญิง พวกเขาต่างยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องส่วนตัวข้าง ๆ และมองเข้าไปข้างในจางหยวนก็เดินเข้าไป เขารูปร่างสูง แค่แวบเดียวก็เห็นว่ามีชายวัยกลางคนผิวดำรูปร่างผอมไม่ได้ใส่เสื้อนอนอยู่บนโซฟาในห้องส่วนตัวหัวหน้าหญิงก็ยืนหน้าตาอึมครึมอยู่ตรงหน้าผู้ชายข้าง ๆ คือสาวสวยที่เสื้อผ้าหลุดหลุ่ยอยู่เช่นกันและใบหน้าก็เต็มไปด้วยน้ำตา"ผมเป็นหมอของโรงพยาบาลในเมือง ผมตรวจดูให้เขาหน่อย!" ชายหนุ่มที่สวมแว่นตาเดินออกมาจากกลุ่มคนเมื่อได้รับรู้ว่าชายหนุ่มสวมแว่นเป็นหมอ หัวหน้าหญิงเหมือนกับคว้าฟางเชือกชีวิตเส้นสุดท้ายเอาไว้ได้ จึงรีบเชิญเขาเข้าไปข้างในหลังจากตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มสวมแว่นหัวใจกระตุกเดิมทีเขายังอยากจะใช้ความสามารถของตัวเองช่วยชีวิตคนคนนี้ และถือโอกาสนี้ทำความรู้จักกับเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังไดนาสตี้คลับอย่างน้อย ก็ได้ทำให้คุ้นหน้าคุ้นตาแต่ชายหนุ่มสวมแว่นพบว่าเขามองฝีมือทางการแพทย์ของตัวเองผิด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 135
หนุ่มสวมแว่นตาสีหน้าเปลี่ยนไป จางหยวนโยนความผิดให้เขากระทงใหญ่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลา!ถ้าหากโยนความผิดนี้ให้จริง ๆ แล้วข่าวนี้ส่งต่อไปถึงในโรงพยาบาลในเมือง จะต้องกระทบต่อการเลื่อนขั้นของเขาแน่นอน!ด้วยการคำนวณในใจ ชายหนุ่มสวมแว่นตาก็หันมองและพูดว่า:"คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนก็ได้ยินแล้วสินะ! หมอนี่ดันทุรังจะรักษาให้คนไข้! ถ้าหากคนไข้เกิดอะไรขึ้นด้วยเหตุนี้ ความรับผิดชอบทั้งหมดเขารับไว้คนเดียว ไม่เกี่ยวข้องกับผม!"พูดจบ ชายหนุ่มสวมแว่นก็แสดงท่าทีให้จางหยวน บอกให้จางหยวนเข้ามารักษาให้ชายผิวดำร่างผอมกลุ่มคนที่มุงดูอยู่ก็หลีกทางให้เป็นธรรมชาติแต่ว่า คนเหล่านั้นกลับใช้สายตาเยาะหยันมองดูจางหยวนอยู่ตลอดทางเหมือนอยากดูว่าจางหยวนจะกล้าเข้าไปในห้องส่วนตัวหรือไม่"น้องจาง! นายอย่าทำเรื่องโง่ ๆ นะ! ถ้านายเข้าไปแล้ว อีกเดี๋ยวไม่แน่จะต้องรับผิดชอบนะ!" หลี่ตงเซิ่งพูดด้วยสีหน้าจริงจังคำพูดของหมอหนุ่มใส่แว่นคนนั้นเมื่อครู่นี้ เขาได้ยินอย่างชัดเจนมากเลขาตัวน้อยก็พยายามโน้มน้าวขึ้นมา: "ใช่ค่ะ คุณจาง คุณไม่รู้จักคนนั้นสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงเพราะคนแปลกหน้านะคะ!"จางหยวนยิ้ม: "ไม่ว่า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 136
ชายหนุ่มสวมแว่นก็มีสีหน้าเย้ยหยัน: "ทำไม? รู้ว่าตัวเองซวยแล้วใช่ไหม จึงอยากกินของข่มความตื่นตระหนก?"เมื่อเผชิญหน้ากับการเหน็บแนมของชายหนุ่มสวมแว่นอีกครั้ง จางหยวนก็มีความหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย“ถ้าไม่อยากให้คนไข้ตายก็รีบสั่งคนไปเอามา!”เมื่อเห็นว่าช่วงเวลาสำคัญเกี่ยวกับชีวิตคน หัวหน้าหญิงยังจะอืดอาดยืดยาดอยู่อีกเมื่อถูกจางหยวนตะคอกใส่ หัวหน้าหญิงจึงได้ตอบสนองขึ้นมา จากนั้นก็รีบสั่งให้หลิวหงเหมยไปเตรียมของที่จางหยวนบอกสองนาทีต่อมา ของที่จางหยวนต้องการเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วเขามองดูชายผิวดำร่างผอมที่นอนหลับตาอยู่บนโซฟา จากนั้นสายตาของจางหยวนก็มองไปที่สาวสวยที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยคนนั้นอีกครั้ง“คุณ เคี้ยวของพวกนี้ให้ละเอียด แล้วป้อนให้เขาแบบปากต่อปาก! อย่าลืมใช้บรั่นดีที่อยู่บนโต๊ะผสมน้ำให้เขาดื่ม!” จางหยวนพูดสาวสวยตกตะลึง: "ให้ฉันป้อนเขาปากต่อปากเหรอ?"“ไม่ได้เหรอ? ก่อนหน้านี้พวกคุณสองคนน่าจะเคยจูบปากกันแล้วไหม? ยังจะใส่ใจเรื่องนี้อีกเหรอ?” จางหยวนขมวดคิ้ว“รีบไปเถอะ! เสี่ยวชุ่ย! ทำตามที่เขาบอก!” หลิวหงเหมยพูดปลอบสาวสวยที่ถูกหลิวหงเหมยเรียกว่าเสี่ยวชุ่ย จึงได้เดินไปยังตรง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 137
เมื่อคิดถึงอนาคตที่มืดมน เสี่ยวชุ่ยก็เกือบจะเป็นลมอีกครั้งหลิวหงเหมยรีบประคองเธอเอาไว้ จากนั้นก็มองไปทางจางหยวนด้วยความโมโห"ถ้าคุณจะรักษาก็รักษาดี ๆ! เริ่มต้นทำได้ดี ตอนท้ายกลับปล่อยวางแบบนี้ แบบนี้ล้อเสี่ยวชุ่ยเล่นไม่ใช่เหรอ?""ผม..." จางหยวนกำลังจะเอ่ยปากพูด ชายหนุ่มสวมแว่นที่อยู่ข้าง ๆ กลับหัวเราะเจ้าเล่ห์ขึ้นมา"หัวหน้า ผมเป็นพยานได้! ก่อนหน้านี้คนไข้คนนี้ยังมีทางรอด! แต่หลังจากที่ถูกหมอนี่กระทำอยู่ยกหนึ่ง คนไข้ถึงได้หมดทางรอดโดยสิ้นเชิง!""ดังนั้นความรับผิดชอบที่ทำให้คนไข้เสียชีวิต น่าจะนับไปที่หมอนี่! ไม่เกี่ยวข้องกับไดนาสตี้คลับสักนิด!"เมื่อเขาพูดออกมาแบบนี้ ดวงตาของหัวหน้าหญิงก็เป็นประกายทันทีทำไมเธอไม่คิดถึงจุดนี้นะ!ถ้าหากปัดความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่จางหยวน งั้นก็ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่เหรอ?"หมอของโรงพยาบาลในเมืองท่านนี้พูดได้ถูกต้อง! เอาแบบนี้แหละ! ลูกค้าคนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ไม่เกี่ยวข้องกับไดนาสตี้คลับของพวกเรา!" หัวหน้าหญิงพูดด้วยความตื่นเต้นหลี่ตงเซิ่งที่อยู่นอกห้องส่วนตัวได้ยินคำพูดนี้ ก็ยิ้มอย่างขมขื่นออกมาอย่างอดไม่ได้เขาคิดได้ตั้งนานแล้วว่าจะเกิดเรื
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
