Share
บทที่ 132
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 133
เดาว่าปกติลูกค้าเหล่านั้น คงจะลูบไล้ขาเรียวยาวขาวผ่องของหลิวหงเหมยด้วยความอำเภอใจอย่างอดไม่ได้สินะลูบไปลูบมา ไม่รู้ว่าพวกเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วลูบเข้าไปข้างในกระโปรงสั้นหรือไม่...ในตอนนี้ หลิวหงเหมยสังเกตเห็นจางหยวนจ้องมองขาอ่อนของเธอ และเผยสีหน้ารังเกียจออกมา"มองอะไรยะ? ไม่เคยเห็นขาอ่อนของผู้หญิงหรือไง!" หลิวหงเหมยพูดตวาดเห็นได้ชัดว่า เธอยังไม่รู้ตัวอีกว่า สถานะของเธอกับจางหยวนในตอนนี้สลับกันแล้ว!ตอนที่จางหยวนไปบ้านของหลิวหงเหมยเมื่อครั้งที่แล้ว หลิวหงเหมยถือว่าเป็นลูกค้าแต่ครั้งนี้ จางหยวนต่างหากที่เป็นลูกค้าที่หลิวหงเหมยจะต้องบริการเมื่อสัมผัสได้ว่าในสายตาของหลิวหงเหมยเต็มไปด้วยความรังเกียจ สายตาของจางหยวนก็เย็นชาลงทันที"มานั่งบนตักฉัน เดี๋ยวนี้! นอกเสียจากว่าเธออยากให้ฉันเรียกหัวหน้าของพวกเธอมา!"ถึงแม้เขาจะไม่ได้มีความสนใจต่อสาวสวยในคลับ และไม่อยากยอมรับการบริการแบบนี้แต่ท่าทางของหลิวหงเหมย กลับกระตุ้นความโมโหจางหยวนขึ้นมาดูถูกฉันใช่ไหม?ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันไม่ไว้หน้าเธอแล้วกัน!ในดวงตาของหลิวหงเหมยปรากฏความตกตะลึงที่เธอกล้าใช้ท่าทางแ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 134
หลิวหงเหมยก็รีบลงมาจากตัวของจางหยวน และวิ่งออกไปข้างนอกจางหยวนสงบสติอยู่ครู่หนึ่ง รอให้ร่างกายกลับมาสงบลง จึงได้ลุกขึ้นเดินออกไปตอนนี้ ตรงทางเดินมีคนรวมตัวกันอยู่จำนวนมากมีผู้ชายมีผู้หญิง พวกเขาต่างยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องส่วนตัวข้าง ๆ และมองเข้าไปข้างในจางหยวนก็เดินเข้าไป เขารูปร่างสูง แค่แวบเดียวก็เห็นว่ามีชายวัยกลางคนผิวดำรูปร่างผอมไม่ได้ใส่เสื้อนอนอยู่บนโซฟาในห้องส่วนตัวหัวหน้าหญิงก็ยืนหน้าตาอึมครึมอยู่ตรงหน้าผู้ชายข้าง ๆ คือสาวสวยที่เสื้อผ้าหลุดหลุ่ยอยู่เช่นกันและใบหน้าก็เต็มไปด้วยน้ำตา"ผมเป็นหมอของโรงพยาบาลในเมือง ผมตรวจดูให้เขาหน่อย!" ชายหนุ่มที่สวมแว่นตาเดินออกมาจากกลุ่มคนเมื่อได้รับรู้ว่าชายหนุ่มสวมแว่นเป็นหมอ หัวหน้าหญิงเหมือนกับคว้าฟางเชือกชีวิตเส้นสุดท้ายเอาไว้ได้ จึงรีบเชิญเขาเข้าไปข้างในหลังจากตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มสวมแว่นหัวใจกระตุกเดิมทีเขายังอยากจะใช้ความสามารถของตัวเองช่วยชีวิตคนคนนี้ และถือโอกาสนี้ทำความรู้จักกับเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังไดนาสตี้คลับอย่างน้อย ก็ได้ทำให้คุ้นหน้าคุ้นตาแต่ชายหนุ่มสวมแว่นพบว่าเขามองฝีมือทางการแพทย์ของตัวเองผิด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 135
หนุ่มสวมแว่นตาสีหน้าเปลี่ยนไป จางหยวนโยนความผิดให้เขากระทงใหญ่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลา!ถ้าหากโยนความผิดนี้ให้จริง ๆ แล้วข่าวนี้ส่งต่อไปถึงในโรงพยาบาลในเมือง จะต้องกระทบต่อการเลื่อนขั้นของเขาแน่นอน!ด้วยการคำนวณในใจ ชายหนุ่มสวมแว่นตาก็หันมองและพูดว่า:"คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนก็ได้ยินแล้วสินะ! หมอนี่ดันทุรังจะรักษาให้คนไข้! ถ้าหากคนไข้เกิดอะไรขึ้นด้วยเหตุนี้ ความรับผิดชอบทั้งหมดเขารับไว้คนเดียว ไม่เกี่ยวข้องกับผม!"พูดจบ ชายหนุ่มสวมแว่นก็แสดงท่าทีให้จางหยวน บอกให้จางหยวนเข้ามารักษาให้ชายผิวดำร่างผอมกลุ่มคนที่มุงดูอยู่ก็หลีกทางให้เป็นธรรมชาติแต่ว่า คนเหล่านั้นกลับใช้สายตาเยาะหยันมองดูจางหยวนอยู่ตลอดทางเหมือนอยากดูว่าจางหยวนจะกล้าเข้าไปในห้องส่วนตัวหรือไม่"น้องจาง! นายอย่าทำเรื่องโง่ ๆ นะ! ถ้านายเข้าไปแล้ว อีกเดี๋ยวไม่แน่จะต้องรับผิดชอบนะ!" หลี่ตงเซิ่งพูดด้วยสีหน้าจริงจังคำพูดของหมอหนุ่มใส่แว่นคนนั้นเมื่อครู่นี้ เขาได้ยินอย่างชัดเจนมากเลขาตัวน้อยก็พยายามโน้มน้าวขึ้นมา: "ใช่ค่ะ คุณจาง คุณไม่รู้จักคนนั้นสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงเพราะคนแปลกหน้านะคะ!"จางหยวนยิ้ม: "ไม่ว่า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 136
ชายหนุ่มสวมแว่นก็มีสีหน้าเย้ยหยัน: "ทำไม? รู้ว่าตัวเองซวยแล้วใช่ไหม จึงอยากกินของข่มความตื่นตระหนก?"เมื่อเผชิญหน้ากับการเหน็บแนมของชายหนุ่มสวมแว่นอีกครั้ง จางหยวนก็มีความหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย“ถ้าไม่อยากให้คนไข้ตายก็รีบสั่งคนไปเอามา!”เมื่อเห็นว่าช่วงเวลาสำคัญเกี่ยวกับชีวิตคน หัวหน้าหญิงยังจะอืดอาดยืดยาดอยู่อีกเมื่อถูกจางหยวนตะคอกใส่ หัวหน้าหญิงจึงได้ตอบสนองขึ้นมา จากนั้นก็รีบสั่งให้หลิวหงเหมยไปเตรียมของที่จางหยวนบอกสองนาทีต่อมา ของที่จางหยวนต้องการเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วเขามองดูชายผิวดำร่างผอมที่นอนหลับตาอยู่บนโซฟา จากนั้นสายตาของจางหยวนก็มองไปที่สาวสวยที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยคนนั้นอีกครั้ง“คุณ เคี้ยวของพวกนี้ให้ละเอียด แล้วป้อนให้เขาแบบปากต่อปาก! อย่าลืมใช้บรั่นดีที่อยู่บนโต๊ะผสมน้ำให้เขาดื่ม!” จางหยวนพูดสาวสวยตกตะลึง: "ให้ฉันป้อนเขาปากต่อปากเหรอ?"“ไม่ได้เหรอ? ก่อนหน้านี้พวกคุณสองคนน่าจะเคยจูบปากกันแล้วไหม? ยังจะใส่ใจเรื่องนี้อีกเหรอ?” จางหยวนขมวดคิ้ว“รีบไปเถอะ! เสี่ยวชุ่ย! ทำตามที่เขาบอก!” หลิวหงเหมยพูดปลอบสาวสวยที่ถูกหลิวหงเหมยเรียกว่าเสี่ยวชุ่ย จึงได้เดินไปยังตรง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 137
เมื่อคิดถึงอนาคตที่มืดมน เสี่ยวชุ่ยก็เกือบจะเป็นลมอีกครั้งหลิวหงเหมยรีบประคองเธอเอาไว้ จากนั้นก็มองไปทางจางหยวนด้วยความโมโห"ถ้าคุณจะรักษาก็รักษาดี ๆ! เริ่มต้นทำได้ดี ตอนท้ายกลับปล่อยวางแบบนี้ แบบนี้ล้อเสี่ยวชุ่ยเล่นไม่ใช่เหรอ?""ผม..." จางหยวนกำลังจะเอ่ยปากพูด ชายหนุ่มสวมแว่นที่อยู่ข้าง ๆ กลับหัวเราะเจ้าเล่ห์ขึ้นมา"หัวหน้า ผมเป็นพยานได้! ก่อนหน้านี้คนไข้คนนี้ยังมีทางรอด! แต่หลังจากที่ถูกหมอนี่กระทำอยู่ยกหนึ่ง คนไข้ถึงได้หมดทางรอดโดยสิ้นเชิง!""ดังนั้นความรับผิดชอบที่ทำให้คนไข้เสียชีวิต น่าจะนับไปที่หมอนี่! ไม่เกี่ยวข้องกับไดนาสตี้คลับสักนิด!"เมื่อเขาพูดออกมาแบบนี้ ดวงตาของหัวหน้าหญิงก็เป็นประกายทันทีทำไมเธอไม่คิดถึงจุดนี้นะ!ถ้าหากปัดความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่จางหยวน งั้นก็ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่เหรอ?"หมอของโรงพยาบาลในเมืองท่านนี้พูดได้ถูกต้อง! เอาแบบนี้แหละ! ลูกค้าคนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ไม่เกี่ยวข้องกับไดนาสตี้คลับของพวกเรา!" หัวหน้าหญิงพูดด้วยความตื่นเต้นหลี่ตงเซิ่งที่อยู่นอกห้องส่วนตัวได้ยินคำพูดนี้ ก็ยิ้มอย่างขมขื่นออกมาอย่างอดไม่ได้เขาคิดได้ตั้งนานแล้วว่าจะเกิดเรื
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 138
ได้ยินแบบนี้ ชายหนุ่มสวมแว่นก็ยิ้มเยาะ: "ป้อนยา? นายแน่ใจเหรอว่านั่นยา? นั่นก็แค่พวกถั่วแห้งก็เท่านั้นแหละ! นับว่าเป็นยาอะไรกัน?""เหรอ? ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินไหมว่า บนโลกนี้มีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน!" น้ำเสียงของจางหยวนแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน"จริงด้วย ยังจะบอกว่าตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน นาย...เชี่ย" ชายหนุ่มวัยรุ่นเพิ่งพูดได้ครึ่งหนึ่ง ก็เห็นชายผิวดำร่างผอมที่เดิมทีนอนเป็นศพอยู่บนโซฟา ลืมตาขึ้นมา!วินาทีต่อมา ชายผิวดำร่างผอมก็ค้ำโซฟาลุกนั่งขึ้นมา!เมื่อเห็นชายผิวดำร่างผอมลุกนั่งกะทันหัน ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างสะดุ้งโหยง คิดว่าเขา ยังคิดว่าศพของเขากล้ามเนื้อขยับเสี่ยวชุ่ยที่ขี้กลัวก็กรีดร้องเสียงดังขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"หุบปาก! เลิกร้องได้แล้ว! ผมยังไม่ตาย พวกคุณก็เห็นผมเป็นคนตายแล้วเหรอ? จะจัดการเรื่องงานศพให้ผมแล้ว?" ชายผิวดำร่างผอมพิงหลังบนโซฟา และมีสีหน้าโกรธเคืองประโยคครึ่งหลังของเขา กลับพูดกับหัวหน้าหญิงและชายหนุ่มสวมแว่นได้ยินคำพูดนี้ของชายผิวดำร่างผอม ทุกคนถึงได้รู้ว่า ที่แท้เขาไม่ใช่ศพขยับได้ แต่ฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ!"เชี่ย! หมอนี่ตายไปแล้วไม่ใช่เหร
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 139
"น้องชาย นายช่วยชีวิตฉันเหล่าเฮยเอาไว้! ฉันต้องตอบแทนนายอย่างแน่นอน!" ชายผิวดำร่างผอมพูดเสียงเคร่งขรึมจางหยวนพยักหน้าโดยไม่ได้แสดงท่าทีใด ๆ และก็ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเขาถึงแม้เขาจะช่วยเหลือชายผิวดำร่างผอมคนนี้ แต่อีกฝ่ายก็ยังต้องไปโรงพยาบาลเพื่อทำการรักษาต่ออีกเมื่อเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์พาชายผิวดำร่างผอมออกไป ผู้คนที่ล้อมรอบดูความคึกคัก ก็พากันแยกย้ายไปภายในห้องส่วนตัว หัวหน้าหญิงนั่งลงบนพื้นด้วยใบหน้าห่อเหี่ยวชายหนุ่มสวมแว่นได้หายตัวไปนานแล้ว ถือโอกาสตอนที่วุ่นวายวิ่งหนีไปหลิวหงเหมยมองดูหัวหน้าหญิงที่สีหน้าซับซ้อน และก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีพูดได้แค่ว่า นี่เป็นเพราะเธอหาเรื่องใส่ตัวเอง!จางหยวนหวังดีช่วยชีวิตชายผิวดำร่างผอม แต่หัวหน้าหญิงกลับฟังคำใส่ร้ายของชายหนุ่มสวมแว่น ผลักดันความรักผิดชอบไปให้จางหยวน!คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะเป็นการยกก้อนหินทุ่มใส่เท้าตัวเอง!"น้องจาง! พวกเรากลับห้องส่วนตัวกันเถอะ!" หลี่ตงเซิ่งก็เรียกจางหยวนจางหยวนพยักหน้า จากนั้นเหลือบมองหัวหน้าหญิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง และส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่ากรรมตามสนอง!น่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 140
ด้วยเหตุนี้ก็สามารถมองเห็นได้ว่าเจ้าของของห้องทำงานนี้ เว่ยเทียนหมิงเจ้าพ่อของเมืองท่านนี้ มีความฟุ่มเฟือยมากแค่ไหนในตอนนี้ หัวหน้าหญิงเคาะประตู: "ประธานเว่ย ลูกค้าท่านนั้นมาถึงแล้วค่ะ!"“เข้ามาเถอะ!” เสียงของชายที่สุมขุมดังขึ้นข้างในห้องทำงานหัวหน้าหญิงเปิดประตูออก และหันข้างหลีกทางให้จางหยวนเข้าไปจางหยวนเดินเข้าไปในห้องทำงาน นี่ถึงได้เห็นภาพที่อยู่ข้างในเป็นอย่างที่คิด มีความหรูหราเหมือนกับข้างนอก!ตรงข้ามประตู เป็นฉากกั้นไม้ที่ประณีตสวยงาม ส่งกลิ่นหอมที่ทำให้ผ่อนคลายคิดไม่ถึงว่าจะทำจากไม้กฤษณาที่แพงยิ่งกว่าทองคำเสียอีกไม่ไกลจากทางด้านขวา โต๊ะทำงานที่ทำจากไม้พะยูงทั้งหมด ดูโดดเด่นเป็นพิเศษหลังโต๊ะทำงานมีชายวัยกลางคนหน้าซีดเซียวนั่งอยู่ถึงแม้สีหน้าของอีกฝ่ายจะซีดขาวมาก แต่กลับกลบเกลื่อนความดุดันของการเป็นคนชนชั้นสูงในสายตาของอีกฝ่ายไม่มิดชิดชั้นหนังสือที่อยู่ด้านหลังของผู้ชายก็ไม่ได้ทำให้จางหยวนผิดหวัง มันทำจากไม้วอลนัท เนื้อสัมผัสเผยความงามตามธรรมชาติ และเห็นได้ชัดว่าราคาก็ไม่ธรรมดา!"ประธานเว่ย พาลูกค้ามาแล้วค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ!" หัวหน้าหญิงเหลือบมองชายวัยกลางค
Latest chapter
