บทที่ 138

ได้ยินแบบนี้ ชายหนุ่มสวมแว่นก็ยิ้มเยาะ: "ป้อนยา? นายแน่ใจเหรอว่านั่นยา? นั่นก็แค่พวกถั่วแห้งก็เท่านั้นแหละ! นับว่าเป็นยาอะไรกัน?"

"เหรอ? ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินไหมว่า บนโลกนี้มีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน!" น้ำเสียงของจางหยวนแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

"จริงด้วย ยังจะบอกว่าตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน นาย...เชี่ย" ชายหนุ่มวัยรุ่นเพิ่งพูดได้ครึ่งหนึ่ง ก็เห็นชายผิวดำร่างผอมที่เดิมทีนอนเป็นศพอยู่บนโซฟา ลืมตาขึ้นมา!

วินาทีต่อมา ชายผิวดำร่างผอมก็ค้ำโซฟาลุกนั่งขึ้นมา!

เมื่อเห็นชายผิวดำร่างผอมลุกนั่งกะทันหัน ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างสะดุ้งโหยง คิดว่าเขา ยังคิดว่าศพของเขากล้ามเนื้อขยับ

เสี่ยวชุ่ยที่ขี้กลัวก็กรีดร้องเสียงดังขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

"หุบปาก! เลิกร้องได้แล้ว! ผมยังไม่ตาย พวกคุณก็เห็นผมเป็นคนตายแล้วเหรอ? จะจัดการเรื่องงานศพให้ผมแล้ว?" ชายผิวดำร่างผอมพิงหลังบนโซฟา และมีสีหน้าโกรธเคือง

ประโยคครึ่งหลังของเขา กลับพูดกับหัวหน้าหญิงและชายหนุ่มสวมแว่น

ได้ยินคำพูดนี้ของชายผิวดำร่างผอม ทุกคนถึงได้รู้ว่า ที่แท้เขาไม่ใช่ศพขยับได้ แต่ฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ!

"เชี่ย! หมอนี่ตายไปแล้วไม่ใช่เหร