Share

บทที่ 128

ในตอนนี้ หลี่ตงเซิ่งที่ร้อนใจก็ขมวดคิ้วมองจางหยวน: "จางหยวน เห็นแก่ญาติผู้พี่ของฉัน นายพูดมาตามตรง! ต่อให้ก่อนหน้านี้คำพูดเหล่านั้นนายหลอกฉันจริง ๆ ฉันก็ไม่ติดใจเอาความจากนาย!"

จางหยวนถอนหายใจ: "ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ปล่อยให้ยาออกฤทธิ์สักพัก!"

"นาย..." หลี่ตงเซิ่งเพิ่งพูดออกมาคำเดียว ก็ได้ยินเจิ้งเฟิงเหนียนที่เฝ้าดูหมูป่วยอยู่ตลอดก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงเคร่งขรึม

“พวกคุณดูเร็ว หมูป่วยพวกนี้!”

ทุกคนหันหน้ามองไปด้วยสัญชาตญาณ

กลับเห็นหมูที่เดิมทีนอนอยู่บนพื้นในโกดัง เริ่มขยับไปมาเพื่อที่จะลองลุกขึ้นยืนทีละตัว ๆ

หนึ่งตัว สองตัว สามตัว...

หลังจากนั้นไม่นาน หมูป่วยที่นอนอยู่ในโกดัง เหลือเพียงสี่ห้าตัวเท่านั้น!

เมื่อนับรวมกับหมูป่วยที่เจิ้งเฟิงเหนียนรักษา จำนวนทั้งหมดเกินสามสิบตัวแล้ว!

ภาพที่น่าอัศจรรย์นี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึง

เมื่อครู่พวกเขายังคิดว่า หมูเหล่านี้คงจะลุกขึ้นยืนไม่ได้แล้ว

แต่ใครจะไปคิด ช่วงเวลาสั้น ๆ

หมูป่วยก็เหมือนกับลอกคราบใหม่ พากันยืนขึ้นทีละตัว ๆ!

"แม่เจ้า! นี่...นี่คงไม่ได้ฝันไปหรอกนะ?" เสียงของหลี่ตงเซิ่งเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ตั้งแต่ที่ได้รับการย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status