LOGINShare
บทที่ 17 สัญญาลูกผู้ชาย (1)
Last Updated:
2025-03-18 20:15:25การเดินทางไปยังเมืองเป่ยเหลียนครั้งนี้ ฉืออิ้งเทียนออกเดินทางอย่างลับ ๆ โดยให้ปิดตำหนักของตนและบอกทุกคนว่าอาการทรุดหนัก เพราะพิษจากดวงตาได้แทรกซึมไปทั่วร่างกาย มิได้มีกำลังทหารติดตามแต่ทว่ายังมีองครักษ์เงานับสิบอารักขาความปลอดภัยให้พวกเขาโดยตลอด
ครั้นมาถึงที่หมาย ฉืออิ้งเทียนจึงแสร้งว่าตนเป็นพ่อค้า และได้พลัดหลงเข้ามายังหมู่บ้านฮุ่ยเหอโดยบังเอิญ
"นายท่าน หมู่บ้านพวกเราแร้นแค้นมาช้านาน คงมิมีผู้ใดสามารถซื้อสินค้าของท่านได้"
ฉืออิ้งเทียนแย้มยิ้มให้กับหญิงสาวชาวบ้าน เขากวาดตามองผู้คนเหล่านี้ด้วยความเวทนา เหตุใดหมู่บ้านฮุ่ยเหอจึงหลงเหลือเพียงเด็ก คนชรา และสตรีอ่อนแอไร้กำลังกันเล่า จวนแต่ละหลังล้วนซอมซ่อคล้ายถูกทิ้งร้างมาหลายแรมปี
"ไม่เป็นไร พวกเจ้าเอาของเหล่านี้ไปแบ่งกันเถิด"
ผู้อาวุโสสูงสุดใช้ไม้เท้าค้ำยัน นางประคองตนเดินผ่านฝูงชนออกมาด้วยท่าทีงก ๆ เงิ่น ๆ เพราะอายุของนางก็นับว่าเฉียดร้อยปีแล้ว "นายท่าน พวกเราคงทำเช่นนั้นไม่ได้ ของซื้อของขาย จู่ ๆ จะเอามาเลยได้อย่างไร"
"ที่ข้าให้มิได้ให้เปล่า ๆ เพี
Related chapters
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 17 สัญญาลูกผู้ชาย (2)
ฟู่ซูหนิงละสายตาจากฉืออิ้งเทียน จากนั้นกระซิบเสียงแผ่ว "เสี่ยวไป๋ เจ้าพาพวกเขาไปหาที่พัก อย่าให้เขาเข้าใกล้ห้องของข้าเล่า เดี๋ยวข้าช่วยชาวบ้านจัดแจงข้าวของเรียบร้อยจะเร่งตามไป""ขอรับ"ขบวนพ่อค้า จะกล่าวให้ถูกคงต้องบอกว่า พ่อค้าปลอม ซึ่งฟู่ซูหนิงและหัวหน้าพ่อค้าเช่นฉืออิ้งเทียนล้วนรู้ดีแก่ใจ ประหนึ่งรู้เช่นเห็นชาติ ทว่าน้ำบ่อย่อมไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับน้ำคลอง [1] "เด็กน้อยเจ้านามว่าอะไรหรือ""ข้านามว่าเสี่ยวไป๋ขอรับ"ฉืออิ้งเทียนเลิกคิ้วชื่อนี้มัน..."เจ้าลองมองข้าอีกครั้ง เจ้าคิดว่าเคยเห็นข้าหรือไม่" มือหยาบระคายปลดผ้าคลุมศีรษะออกเสี่ยวไป๋กวาดสายตามองเขา ครุ่นคิดครู่หนึ่ง สามปีก่อนฉืออิ้งเทียนมองไม่เห็นหน้าเสี่ยวไป๋ น้ำเสียงของเด็กน้อยในวันนี้ก็เริ่มแตกเนื้อหนุ่มแล้วเขาจึงไม่อาจแน่ใจว่าใช่คนที่ตนสงสัยหรือไม่ทว่าเสี่ยวไป๋เคยเห็นเขามาก่อน แม้ตอนนั้นเสี่ยวไป๋ยังเด็กแต่ก็นับว่าโตพอที่จะไม่ลืมเรื่องราวใดในระยะเวลาอันสั้น ฉืออิ้งเทียนลอบได้ยินช
Last Updated : 2025-03-19แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 18 ขอบคุณเป็นพิเศษ
ฟู่ซูหนิงช่วยชาวบ้านจัดแจงข้าวของที่ฉืออิ้งเทียนมอบให้แยกประเภทออกเป็นสัดส่วน บรรดาสตรีที่สามารถเย็บปักถักร้อยได้ก็แบ่งหน้าที่ช่วยกัน เหล่าหยูกยาเงินทองจัดแจงลงบัญชีอย่างครบครัน จากนั้นฟู่ซูหนิงจึงมอบหนังสือบัญชีให้กับผู้อาวุโสดูแลต่อไป"ท่านผู้อาวุโส ในนี้ข้าได้ทำบัญชีให้เรียบร้อยแล้ว พวกท่านลองตรวจทานดูก่อนได้ขอรับ""ขอบคุณท่านหมอ หากหมู่บ้านของเราไม่ได้เจอท่าน ไม่รู้ชีวิตจะเป็นเช่นไร""ผู้อาวุโส ท่านขอบคุณข้านับร้อยล้านครั้งแล้วนะขอรับ นี่ก็มืดค่ำจนแทบต้องคลำทาง เช่นนั้นให้คนอื่น ๆ แยกย้ายไปพักผ่อนเถิดขอรับ"หญิงชราพยักหน้า จากนั้นจึงหันไปบอกทุกคน ฟู่ซูหนิงปิดล็อกคลังเก็บของเอาไว้ มือเรียวยื่นกุญแจให้ผู้อาวุโส"เรียบร้อยแล้วขอรับ เช่นนั้นเดี๋ยวข้าเดินไปส่งท่านที่เรือน""ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ เท่านี้ก็ลำบากท่านหมอมากพอแล้ว""ผู้อาวุโส ท่านไม่ต้องเกรงใจ มาเถอะข้าจะช่วยพยุง"หญิงชรายกยิ้มจนเกิดรอยยับย่นบริเวณข้างแก้ม "ขอบคุณเจ้าค่ะ"ทั้งสองเดินเคียงกันไปก็พูดคุยสัพเพเหระกันไป
Last Updated : 2025-03-20แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 19 ชมจันทร์
อรุณรุ่งมาเยือน แสงจากดวงตะวันสาดสะท้อนผ่านบานหน้าต่างทรงกลมสีทองอร่ามต้องกระทบใบหน้าเกลี้ยงเกลาซึ่งยามนี้ไร้หนวดเครารุงรังบดบัง ขนตาดำหนาเป็นแพระริกไหว"อื้อ...สายขนาดนี้แล้วหรือ เหตุใดวันนี้จึงหลับลึกนักเล่า"ร่างระหงดันกายพิงหัวเตียง ฟู่ซูหนิงยกมือคลึงขมับพลางบิดกายเพื่อคลายความเมื่อยขบ จากนั้นก้มสำรวจเรือนร่างตนฟู่ซูหนิงค่อนขอดเสียงแผ่ว "เพราะหมอนั่นทีเดียว ทำให้ข้าตื่นตูมจนลืมอาบน้ำ"ครั้นเมื่อยกแขนดอมดมฟู่ซูหนิงก็ต้องยู่หน้า"อี๊...ซูหนิง เหม็นเป็นปลาเค็มตากแห้ง ซกมกสุด ๆ ไม่ได้การ รีบไปอาบน้ำดีกว่า"ฟู่ซูหนิงดีดกายผึง เท้าเรียวเยื้องย่างเข้าหลังฉากกั้นสีขาวสะอาด น้ำมันหอมระเหยที่ปรุงแต่งด้วยตนเองส่งกลิ่นอบอวลเฉกเช่นยกบุปผามาทั้งหุบเขา ชวนให้ยามนี้รู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างยิ่ง ผ่านไปไม่กี่อึดใจร่างระหงจึงมาหยุดยืนสำรวจตนเองที่หน้าคันฉ่องสีอำพัน"อดทนอีกนิดนะซูหนิง ไม่นาน แกทำได้แน่นอน ถึงไม่อาจช่วยทุกคนได้ แต่ก็สามารถทำให้ดีที่สุดได้มิใช่หรือ"มือเรียวหยิบอุปกรณ์สำหรับละเลงหนวดเคราปล
Last Updated : 2025-03-21แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 20 สารภาพ (1)
"นายท่านฉือ นายท่านฉือเจ้าคะ"เหล่าสตรีกำลังส่งเสียงร้องเรียกพลางเดินสาละวนพร้อมถาดอาหารในมือเที่ยวตามหาฉืออิ้งเทียนให้ควัก"พวกนางกำลังตามหาท่าน ลงไปได้แล้ว"ฉืออิ้งเทียนส่ายหน้า "ข้าไม่ไป หลายคนก็มากเรื่องมากความ ข้าอิ่มแล้ว ยามนี้ต้องการร่ำสุราเป็นเพื่อนของท่านหมอ"ฟู่ซูหนิงจิ๊ปาก นัยน์ตาดอกท้อลดมองเบื้องล่าง ฟู่ซูหนิงคิดกระทำการบางอย่าง ริมฝีปากบางขยับยกเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะได้ตะโกนเพื่อให้คนด้านล่างรู้ตัว ทว่ากลับถูกมือหยาบระคายตะปบปิดปากไว้เสียก่อน"อื้อ...อ่อยอ้า (ปล่อยข้า)""ชู่...ข้าบอกว่าอยากอยู่เป็นสหายร่ำสุรากับท่าน ท่านหมอต้องสัญญากับข้าก่อนว่าจะไม่เรียกพวกนาง"ฟู่ซูหนิงถอนหายใจ ดูเหมือนนางไร้ทางเลือกเสียแล้ว เปลือกตาบางกะพริบถี่ ฟู่ซูหนิงพยักหน้าหงึกหงักฉืออิ้งเทียนพึงใจในคำตอบริมฝีปากชายหนุ่มพลันยกโค้งเบาบาง เขาลดฝ่ามือของตนลงแช่มช้า ครั้นเมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการฟู่ซูหนิงจึงผลักเขาให้ถอยห่าง ทว่านางลืมไปเสียสนิทว่ายามนี้ตนกำลังยืนอยู่บนหลังคา เท้าซึ่งเหยียบกระเบื้องเก่าคร่ำคร
Last Updated : 2025-03-22แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 20 สารภาพ (2)
ฟู่ซูหนิงหรี่ตาเพราะเคลือบแคลงดูเหมือนเขากำลังโกหกตาใส ฟู่ซูหนิงเริ่มไม่ไว้ใจเขาเสียแล้ว"ก็ดี ขะ...ข้าเหนื่อยแล้ว งานยังไม่เลิกท่านอยู่ต่อที่นี่เถิด ขอตัวกลับก่อน"ร่างระหงเร่งร้อนลุกขึ้น ฟู่ซูหนิงรู้สึกวิงเวียนดุจดั่งโลกกำลังเอียงกระเท่เร่ ทว่าฉืออิ้งเทียนเห็นท่าไม่ดี เขาจึงคว้าข้อมือเล็กไว้ทันควัน "ท่านหมอ อย่าเพิ่งไปสิขอรับ ดูท่านคงกลับเองไม่ได้เสียด้วย อีกอย่างยามนี้ดวงจันทร์กำลังงดงาม ร่ำสุรายังไม่หนำใจท่านก็จะไปแล้วหรือ นี่เพียงไหแรกไยจึงคออ่อนนัก""ปล่อยข้า ข้าไม่ไหวแล้ว"ริมฝีปากได้รูปกระตุกเบา เมื่อครู่นางดื่มไปเพียงสองครั้งเองมิใช่หรือ ไฉนจึงดูจะเมามายเพียงนี้กันฉืออิ้งเทียนเว้าวอน "ท่านหมอ นั่งก่อนนะขอรับ อีกครู่เดียวเท่านั้น ข้ายังสนทนากับท่านไม่จบเลย"ฟู่ซูหนิงถอนหายใจระอิดระอา "ก็ได้ ก็ได้"หมอนี่จบเอกการแสดงที่ไหนมากัน อ้อนเก่งอย่างกับลูกสุนัข ชิ!ฉืออิ้งเทียนยื่นไหสุราในมือของตนให้ฟู่ซูหนิง "ท่านรับข้าเป็นสหายอีกคนได้หรือไม่""เมื่อครู่ข้าบอกท่านอย่างชัดเจนแล้วมิใช่หรือ อีกอย่า
Last Updated : 2025-03-23แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 21 ตัวอันตราย
ชาวบ้านที่รวมตัวกันอยู่ภายในศาลาต่างหลับใหลเพราะความสำราญและอิ่มหนำ ทว่าใครจะทราบแท้จริงมิใช่เหตุบังเอิญ ฉืออิ้งเทียนแหงนมองจันทร์กระจ่างฟ้า เขานั่งร่ำสุรากับฟู่ซูหนิงจนล่วงเลยมาจนถึงช่วงกลางยามจื่อ [1] ชายหนุ่มอุ้มร่างระหงไว้บนอ้อมแขน จากนั้นกระโจนลงจากหลังคา ฉืออิ้งเทียนพยักหน้าให้เติ้งเหวยและเกาซี เกาซีแสร้งไร้สติรวมอยู่กับบรรดาชาวบ้าน ส่วนเติ้งเหวยติดตามผู้เป็นนายไปห่าง ๆกระทั่งมาถึงโรงหมอ ฉืออิ้งเทียนส่งฟู่ซูหนิงเข้านอนในห้องส่วนตัว ยิ่งพิศมองใบหน้าพริ้มเพราหัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นระส่ำ เขากวาดสายตามองโดยรอบก็พบสัญลักษณ์การนับวัน ที่ฟู่ซูหนิงขีดเขียนเอาไว้ฉืออิ้งเทียนขมวดคิ้วงุนงง ร่างสูงเยื้องย่างเข้าใกล้เพื่อสำรวจ ก็พบว่ามีจุดผิดสังเกตหนึ่งที่ปรากฏสัญลักษณ์สีเข้มเด่นชัด คล้ายเพิ่งมีการเขียนลงไม่นาน สัญลักษณ์ตรงหน้าคือการนับของแต่ละสัปดาห์ และเส้นสุดท้ายอันเด่นชัดก็เป็นเส้นที่เจ็ดของสัปดาห์สุดท้ายพอดี"หรือว่าเสียงของนาง ที่แหบห้าวแบบนั้นเพราะเกี่ยวข้องกับการนับสัปดาห์นี้หรือ"
Last Updated : 2025-03-24แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 22 ลงเรือลำเดียวกัน (1)
"ไม่ได้การแล้ว หากปล่อยไว้นานทุกคนต้องตายแน่นอน" ฟู่ซูหนิงตื่นตระหนกทว่านางเป็นหมอยาธรรมดา เดิมทีฟู่ซูหนิงทราบอยู่แล้วว่าชาวบ้านมิได้ติดโรคระบาดแต่เป็นพิษ กระนั้นยังจับมือใครดมไม่ได้ครานี้ไม่เหมือนกัน เกิดความยุ่งยากยิ่งกว่าโรคระบาดปลอมที่ผ่านมาเสียอีก ดูเหมือนฟู่ซูหนิงคงต้องย้อนกลับไปยังหุบเขาร้อยโอสถเพื่อขอคำแนะนำจากท่านตาโดยด่วน"แต่นี่ไม่ใช่พิษที่หมอธรรมดานั้นสามารถรักษาได้" ฉืออิ้งเทียนเป็นกังวลใจไม่ต่างกันโชคดียิ่งที่องครักษ์ของเขาและเสี่ยวไป๋กินเพียงเนื้อแกะย่างจนลืมแตะต้องน้ำแกงรากบัวที่ชาวบ้านนำมาให้ ทว่าบรรดาทหารกล้าอีกนับสิบ กลับได้รับพิษชนิดนี้เช่นเดียวกัน เมื่อคืนเขาแทบไม่ได้หลับนอนเพราะวิ่งวุ่นเปิดตำราเพื่อหาวิธีการแก้กู่พิษ แต่เพราะฟู่ซูหนิงมิใช่หมอคุณไสย นางจึงมิได้มีตำราชนิดนี้อยู่"ท่านช่วยดูแลพวกเขาได้หรือไม่เจ้าคะ เดี๋ยวข้ากลับมาไม่นาน"ฉืออิ้งเทียนพยักหน้า เมื่อครู่นางหลุดปากแสดงตัวตนโดยบังเอิญ ทว่าความอลหม่านกลับทำให้ฟู่ซูหนิงลืมตัวไปเสียสนิทฟู่ซูหนิงเร่งร้อนไปหาเสี่ยวไป๋ นางกำลังอธิ
Last Updated : 2025-03-25แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 22 ลงเรือลำเดียวกัน (2)
ม้าถูกเตรียมไว้ราวรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า แท้จริงฉืออิ้งเทียนให้เกาซีนั้นเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมสรรพเผื่อกรณีฉุกเฉินต้องเร่งเดินทาง แต่ทว่ากลับมีม้าเพียงตัวเดียว ไม่รั้งรอให้ฟู่ซูหนิงลังเลอีก ฉืออิ้งเทียนก็ยกร่างระหงลอยหวือขึ้นนั่งอยู่บนหลังม้า ก่อนที่ตนจะกระโดดคร่อมตามไปฟู่ซูหนิงอึ้งงันกะพริบตาถี่แขนแกร่งเอื้อมไปเบื้องหน้าประหนึ่งโอบกอดเรือนร่างคนตัวเล็กเอาไว้หละหลวม มือแกร่งดึงบังเหียนเพื่อควบคุมการเคลื่อนไหวของม้าตัวโต กีบเท้าหน้าตะกุยพื้นสองสามคราก่อนยกขึ้นเสียจนฝุ่นตลบ ฟู่ซูหนิงไม่ทันระวัง กายของนางก็ไหลครืดปะทะอกแกร่ง"ท่านหมอ ไร้กำลังจริงแท้ จับดี ๆ เล่า"ไม่ทันได้เตรียมตัว ฉืออิ้งเทียนก็ดึงบังเหียนอย่างรวดเร็ว อาชาสีดำเลื่อมห้อทะยานราวพายุในบัดดล ฟู่ซูหนิงถูกลมตีเข้าหน้าเสียจนองคาพยพแทบหลุดหาย นางหมายโน้มตัวลงเพื่อกอดคอม้าเอาไว้เพราะเกรงว่าตนจะตกลงไปเสียก่อน ทว่าแขนแกร่งกลับรวบรัดบริเวณเอวคอดอย่างถือวิสาสะ"ไม่ต้องกลัว"ฟู่ซูหนิงสะดุ้งโหยง นางเหลียวมองเขาด้วยใจไหวระทึก "ท่านทำอะไร ปล่อยข้า ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง""เหตุใดจึงบอกไม่เห
Last Updated : 2025-03-26
Latest chapter
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 41 ข้าขอโทษ
ฮ่องเต้ฉือเจียฉีใจเต้นระส่ำ ร่างกายสั่นเทา ดวงตาแดงก่ำ อารมณ์ยามนี้ทั้งโกรธแค้นและเจ็บปวดฉือเจิ้นหยู่คุกเข่าค้อมศีรษะ "เสด็จพ่อ องค์ชายสามคิดกบฏยึดบัลลังก์มังกร หมายช่วงชิงลัญจกรของพระองค์ เขาสังหารทหารกล้าไปนับร้อยชีวิต ทว่าชินอ๋องระแคะระคายเกรงว่าวังหลวงจะเกิดจลาจล จึงได้วางกองกำลังเพื่อดูสถานการณ์โดยให้ลูกเป็นทัพหน้า เพราะองค์ชายสามกระทำความผิดฐานก่อกบฏ การประหัตประหารนี้ก็นับว่าสมควรแล้ว ถูกต้องหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้ฉือเจียฉีอึ้งงัน การที่เขามากภรรยาหลายบุตรมันช่างยุ่งเหยิงและแสนเจ็บปวดนักมือหยาบระคายเอื้อมลูบศีรษะฉือเจิ้นหยู่แผ่วเบา "เจิ้นหยู่ เป็นพ่อที่ละเลยเจ้า ทั้งที่เจ้าปกป้องบ้านเมืองมาโดยตลอด ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าจะรู้จักรักผองพี่น้อง ลูกพ่อ..." ฮ่องเต้เหลียวมองรัชทายาท และฉืออิ้งเทียนร่วมด้วย "พวกเจ้าล้วนแล้วแต่เหมาะสมกับการเป็นโอรสของข้า เจิ้นหยู่ อิ้งเทียน พวกเจ้าตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาดและเฉียบขาดยิ่ง เรื่องวันนี้คนเลวจะต้องถูกลงทัณฑ์โทษทัณฑ์ที่ลู่ถงได้รับก็สาสมแล้ว"ฮ่องเต้ฉือเจียฉีกัดฟันกรอด "จับตัวพวกมันไปตัดหัวให้หมด!"
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 40 เปิดโปง (2)
ทุกคนต่างให้ความสนใจฟู่ซูหนิง และแน่นอนฉืออิ้งเทียนทราบว่าฟู่ซูหนิงลอบให้การรักษาซีผินอย่างลับ ๆ กระทั่งเขาสืบทราบความจริงว่าซีผินมิใช่ศัตรูตัวจริง ซีผินก็แค่ริษยาแต่ไม่เคยคิดกระทำการชั่วช้าหมายเอาชีวิตเขาแต่อย่างใด ทว่าคนที่สุขุมเยือกนิ่งกลับร้ายกาจที่สุด ฉืออิ้งเทียนจึงทราบว่าทั้งหมดเป็นแผนของหลิวเฟยและโอรสของเขา องค์ชายสามฉือลู่ถงซีผินเอ่ยต่อ "ขอบคุณหมอฟู่ หากไม่ได้ท่าน ข้าคงตายไปนานแล้ว"ฟู่ซูหนิงหลุกหลิก แท้จริงนางก็มิได้ต้องการให้ใครมาขอบคุณ นางเองก็อยากรู้ว่าคนร้ายตัวจริงจะใช่คนที่นางคิดหรือไม่หลิวเฟยตวัดตามองฟู่ซูหนิงฉับ "เจ้านี่มัน! หอกข้างแคร่ของข้าทุกเรื่อง"ฉืออิ้งเทียนสาวเท้าเข้ามาบังหน้าฟู่ซูหนิงไว้ในบัดดล ฟู่ซูหนิงเอ่ยเสียงแผ่ว "ท่านอ๋องกังวลมากเกินไปแล้วเพคะ""ข้าไม่อนุญาตให้ใครทำร้ายเจ้า กระทั่งสายตาก็ไม่ได้!!"นัยน์ตาดอกท้อแดงก่ำ ฟู่ซูหนิงมองตามแผ่นหลังกว้างของบุรุษเบื้องหน้าด้วยจิตใจสับสน เสียงใสเปล่งวาจาเบาหวิว "ขอบพระทัยเพคะ"ซีผินบอกเล่าวีรกรรมต่ำช้าของหลิวเฟยต่อไป "วันนั้นที่ฝ่าบาทประชวรหนัก ข้าเข้าไปยังห้องบร
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 40 เปิดโปง (1)
ห้องรับรองพิเศษของโรงน้ำชา ณ ย่านกลางเมือง เดิมทีใช่ใครจะเข้าออกสถานที่แห่งนี้ได้โดยง่าย ทว่าคนเฝ้าทางเข้าเพียงหยิบมือไหนเลยจะสู้ทหารกล้าผู้เจนสนามรบ ขณะที่ด้านในมิได้ระแคะระคายใด พวกเขาก็แฝงกายเข้าไปอย่างง่ายดาย"นายหญิง พวกเราได้วางกู่พิษชนิดพิเศษไว้ในห้องเครื่องของตำหนักชินอ๋องเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนที่นั่นจะยอมรับว่าตำหนักชินอ๋องก่อกบฏทุกประการ"การรับพิษกู่เข้าสู่ร่างกายจะส่งผลให้ทุกคนกลายเป็นหุ่นเชิด หากผู้สั่งการประสงค์ให้ทำสิ่งใดคนเหล่านั้นก็จะทำตามโดยไร้สติ ฟู่ซูหนิงลอบฟังก็กำหมัดแน่น หากยามนั้นผู้อาวุโสฟางซินไม่ยื่นมือเข้าช่วย ชาวบ้านคงไม่ต่างจากศพเดินได้ ประหนึ่งผีดิบดี ๆ นี่เอง โชคดีที่นางยังเก็บจินฉานเอาไว้ [1] เพราะต้องการศึกษาต่อ ไม่เช่นนั้นจวนชินอ๋องต้องถึงกาลวิบัติแน่แท้ก่อนออกมาฟู่ซูหนิงย้อนกลับไปเก็บกวาดของสกปรกเหล่านั้นทั้งหมด เพราะนางลอบมองการกระทำของมือสังหารอยู่นานจึงเห็นว่าเขาลอบวางกู่พิษในห้องเครื่องจริงฉืออิ้งเทียนยังแอบชื่นชมฟู่ซูหนิงเป็นมิได้ ขณะที่เขาเป็
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 39 ทรยศหัวใจตน (2)
ฟู่ซูหนิงใจเต้นโครมคราม นางกลัวเหลือเกิน กลัวตัวเองจะตัดใจจากเขาไม่ได้ข้าไม่อยากคุยกับท่าน ข้าขี้เกียจรบกับแม่สามี กับสตรีนับสิบ ท่านไม่เข้าใจบ้างหรือ ฉืออิ้งเทียนฟู่ซูหนิงทำได้เพียงระบายความอัดอั้นภายในใจ ฉืออิ้งเทียนหัวรั้นเพียงนี้ หากนางไม่เต็มใจอยู่กับเขา เขาเองก็คงตามตื๊อนางไม่เลิกรา ฟู่ซูหนิงไม่รู้ควรทำเช่นไร ครั้นคิดจะมีสามีให้จบ ๆ ไป แต่ใครจะสามารถแต่งงานกับบุรุษที่ตนไม่ได้รักลงกันเล่า ตลกร้ายเกินไปหน่อยแล้วมือสังหารสองนายมีระแคะระคายอยู่บ้างที่การคุ้มกันของตำหนักฮ่องเต้หละหลวม แต่ด้วยความเร่งร้อนหวังจบภารกิจของตนโดยเร็ว จึงมิได้จับสังเกตใดอีกย่ามคู่ใจของฟู่ซูหนิงถูกวางทิ้งไว้ข้างเตากำยาน มือสังหารทั้งสองลอบวางยาพิษชนิดที่ว่าสูดดมเข้าไปภายในครึ่งชั่วยามก็สามารถคร่าชีวิตคนได้ทันที โชคดีที่ทุกคนได้รับยาสลายพิษของฟู่ซูหนิง กระทั่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่วางไว้ มือสังหารทั้งสองก็กระโจนหายไปท่ามกลางความมืดมิดเติ้งเหวยและเกาซีรับหน้าที่ติดตามมือสังหารทั้งสอง ส่วนฟู่ซูหนิงและฉืออิ้งเทียน รุดเข้ามาในห้องบรรทม ทั้งสอ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 39 ทรยศหัวใจตน (1)
บทสนทนาอ้างถึงของสำคัญที่ฟู่ซูหนิงพกติดกาย ฟู่ซูหนิงครุ่นคิด เดิมนางมิได้มีของล้ำค่าใด ก็คงมีเพียงย่ามสะพายข้างที่พกติดกายเสมอ"ท่านอ๋อง ย่ามพกยังอยู่ที่ห้องหม่อมฉันเพคะ"ฉืออิ้งเทียนพยักหน้า เขาเร่งร้อนจะพานางกลับไปเอา แต่ฟู่ซูหนิงส่ายศีรษะ ฉืออิ้งเทียนงุนงง "ทำไมถึงห้ามข้า""เราตามพวกเขาไปเถิดเพคะ หนามยอกต้องเอาหนามบ่งมิใช่หรือ เช่นนั้นก็ให้พวกเขาเอาไป เราตามไปเงียบ ๆ ก็เพียงพอแล้ว"ฉืออิ้งเทียนจึงพาฟู่ซูหนิงลอบตามชายผู้บุกรุกไป และแน่นอนฟู่ซูหนิงจงใจเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายกระทำตามอำเภอใจ ถุงผ้าของฟู่ซูหนิงถูกสับเปลี่ยน นัยน์ตาดอกท้อหรี่ลงพิจารณาบุรุษที่สวมอาภรณ์สาวใช้ทั้งสองแล้วจึงจิ๊ปาก"สองคนนี้แอบแฝงตัวเข้ามากับขบวนนางกำนัลซีผินเมื่อช่วงบ่ายเพคะ""เมื่อบ่ายข้าก็เห็นความผิดปกติ ดูเหมือนตอนนั้นพวกมันยังไม่คิดลงมือ ข้าต้องการรู้ว่าแท้จริงนายพวกมันเป็นใคร จึงเล่นละครตามน้ำไปก่อน"ฟู่ซูหนิงตัวแข็งทื่อ แท้จริงเขาก็รู้ทุกเรื่อง แสร้งเป็นหมูเพื่อหลอกกินเสื้อจริงงั้นหรือ"ท่านอ๋อง ท่านคงมิได้สงสัยซีผินกระมังเพคะ"
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 38 คนเนรคุณ (2)
ต้นยามสวี [1] "เรื่องที่ให้สืบ คืบหน้าถึงไหนแล้ว""ทูลท่านอ๋อง ที่ตลาดกลางเมือง มีโรงน้ำชาหนึ่ง..." เติ้งเหวยโน้มกระซิบเสียงแผ่ว ฉืออิ้งเทียนฟังอย่างตั้งใจฉืออิ้งเทียนพยักหน้าหลังจากได้ยินสิ่งที่เติ้งเหวยรายงานทั้งหมด "ดูเหมือนต้องเร่งสะสางเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ยืดเยื้อมาหลายปีข้าเกรงทุกอย่างจะสายเกินไป""พ่ะย่ะค่ะ"บุรุษทั้งสามสวมเครื่องแต่งกายสีเข้ม ขาสูงเดินลัดเลาะเพื่อเฝ้าระวังความปลอดภัยโดยรอบตำหนัก จนมาถึงตำหนักกุ้ยเฟย ฉืออิ้งเทียนสังเกตเห็นความผิดปกติบริเวณหางตา เขาเห็นคนร่างเล็กสวมเครื่องแต่งกายปกปิดมิดชิด กำลังทำลับ ๆ ล่อ ๆ เมียงมองนางกำนัลผู้หนึ่งบริเวณห้องเครื่องเกาซีหมายเข้าจับกุมอีกฝ่าย ทว่าฉืออิ้งเทียนกลับปรามเอาไว้ "ไม่ต้อง แยกกันไปคนละทาง ข้าดูแล้วคนผู้นี้มาเพียงลำพัง ซ้ำยังไร้วรยุทธ์""พ่ะย่ะค่ะ"องครักษ์ทั้งสองจึงแยกย้ายไปตามคำสั่ง ฉืออิ้งเทียนเยื้องย่างไปทางด้านหลังร่างปริศนาด้วยฝีเท้าเบาหวิว มีดพกถูกดึงออกจากฟัก มือแกร่งคว้าหมับปิดริมฝีปากคนเบื้องหน
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 38 คนเนรคุณ (1)
"นายหญิง พวกเราค้นหาจนทั่วแล้ว จวบจนบัดนี้ก็ยังไม่พบเย่อ๋องเลยพ่ะย่ะค่ะ ดูเหมือนว่าเย่อ๋องคง..."เพล้ง!เสียงถ้วยชากระเบื้องเคลือบแตกกระจาย บรรดามือสังหารในชุดคลุมสีเข้มต่างก้มหน้างุดไม่มีผู้ใดเปล่งวาจาอีก"ไม่จริง นี่อาจเป็นอุบายของชินอ๋อง เย่อ๋องน่ะหรือจะตายไปแล้ว ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด เช่นนั้นก็ส่งคนลอบเข้าไปยังตำหนักชินอ๋องเสีย""แต่ที่นั่นการคุ้มกันแน่นหนามาก"ริมฝีปากซึ่งแต้มชาดสีแดงสดเหยียดยิ้ม "พวกโง่ ไม่ได้เรื่องจริง ๆ หากยังอืดอาดเช่นนี้ แผนการที่พยายามมาหลายปีต้องพังครืนไม่เป็นท่าแน่ คงต้องเร่งจัดการมันทุกคนให้สิ้นซาก"..ณ ตำหนักกุ้ยเฟยฟู่ซูหนิงถูกกุ้ยเฟยเรียกเข้าเฝ้าแทบไม่เว้นแต่ละวัน ไม่รู้ว่านางคือหมอผู้ติดตามชินอ๋องหรือติดตามกุ้ยเฟยกันแน่ ยิ่งฟู่ซูหนิงเข้าปรนนิบัติและใกล้ชิดซิ่วกุ้ยเฟยมากเท่าใด ก็ยิ่งสร้างความไม่พอใจให้รั่วรั่วมากขึ้นเท่านั้น"กุ้ยเฟยเพคะ ไยต้องให้นางมาเข้าเฝ้าท่านทุกวัน รั่วรั่วอยู่ด้วยทั้งคน ไม่ต้องให้นางมาปรนนิบัติแล้วก็ได้นะเ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 37 เครื่องมือ
ณ ห้องบรรทมฮ่องเต้"ไท่จื่อ พระองค์ไม่ต้องกังวลพระทัยเพคะ นี่เป็นเพียงการสำรอกเอาพิษออกจากพระวรกายของฝ่าบาทก็เท่านั้น""แต่นี่เสด็จพ่อ...""จวินเอ๋อร์" เสียงสั่นเครือแหบแห้งเอ่ยขึ้นไท่จื่อฉืออี้จวินรุดเข้ากุมมือผู้เป็นบิดาด้วยสีหน้าเป็นกังวล ฉืออิ้งเทียนก็เดินเข้ามาขนาบข้าง ฮ่องเต้เหลียวมองหน้าโอรสทั้งสองพลางแย้มสรวลเพื่อให้พวกเขาคลายกังวล"ข้าไม่เป็นไรแล้ว ต้องขอบคุณหมอฟู่ ยามนี้ข้ารู้สึกโล่งขึ้นมากจริง ๆ" ฮ่องเต้ฉือเจียฉีย้ายสายตาไปทางสตรีเพียงหนึ่ง"หมอฟู่""เพคะ""อิ้งเทียนมักกล่าวชมเจ้าให้ข้าฟังอยู่เสมอ เจ้าเป็นคนดูแลเขาในตอนที่ถูกทำร้ายและวางยาพิษจนดวงตาใกล้บอดกระทั่งเวลานี้ก็เป็นคนช่วยเหลือข้า ข้าจะปูนบำเหน็จให้เจ้าอย่างดี เจ้าและลูกศิษย์เองก็เหลือกันเพียงสองคน ฝีมือเก่งกาจเช่นนี้หากซ่อนเร้นอยู่เพียงในหุบเขาคงน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง เช่นนั้นหมอฟู่ยินดีเป็นหมอหลวงหรือไม่ ข้าจะมอบตำแหน่งหัวหน้าหมอหลวงให้เจ้า"ฉืออิ้งเทียนใจเต้นระส่ำ แม้ความคิดจะเห็นแก่ตัวไปบ้างแ
แพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค บทที่ 36 ผู้ต้องสงสัย (2)
"หมอฟู่ นี่เจ้ากล้าดีอย่างไร จึงลงโทษข้าด้วยวิธีโง่เง่าเช่นนี้ แน่จริงเจ้าก็ท่องให้ข้าฟังสิ สตรีบ้านป่าเมืองเถื่อนเช่นเจ้าเก่งแต่เรื่องยาผีบอก ริอาจนำสี่คุณธรรมสามคล้อยตามของสตรีผู้สูงศักดิ์มาใช้เป็นบทลงโทษข้า ไร้ยางอายไปหน่อยกระมัง"ฟู่ซูหนิงใช้นิ้วก้อยแคะหูของตนหมายยียวนอีกฝ่าย ซิ่วกุ้ยเฟยเห็นยังมิอาจรับได้กับกิริยาเสื่อมทราม ทว่าฉืออิ้งเทียนกลับมองฟู่ซูหนิงตาเป็นประกาย ซิ่วกุ้ยเฟยสังเกตเห็นสีหน้าโอรสของตนเคลิบเคลิ้มเพียงนั้นก็อยากกรีดร้องนัก ไม่รู้ว่าถูกเสน่ห์มนตราหมอหญิงเถื่อนเข้าหรือไร"ท่านหญิง หากข้าท่องได้ ท่านจะให้ข้าเพิ่มบทลงโทษท่านหรือไม่เจ้าคะ"รั่วรั่วเชิดหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจ นี่เป็นบทเรียนของสตรีสูงศักดิ์เท่านั้น คนเช่นฟู่ซูหนิงน่ะหรือสามารถท่องได้ อย่ามาข่มขู่นางเสียให้ยาก นางไม่มีทางหลงกลอุบายตื้นเขินนี้หรอก "ก็เอาสิ เจ้าว่ามาเลย หากเจ้าท่องได้ครบไม่ตกหล่นสักคำ ข้ายินดีทำตามบทลงโทษของเจ้า"ทุกอย่างลงรอยราวจับวาง ฟู่ซูหนิงอยากได้ยินคำนี้อยู่พอดี ฉืออิ้งเทียนมองดูอยู่ไม่ห่าง เขาแทบไม่ละสายตาจากฟู่ซูหนิงเลยดูเหมือนนางจ
