วันต่อมา
ผับ Nice
( Tevin Talk )
" ได้ข่าวมาว่ามึงสั่งให้ไอ้คิวสืบประวัติน้องสาวไอ้คิรินหรอวะ ? " กร ถามเทวินที่นั่งกระดกเหล้าเข้าปากอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ
" จริงหรอวะ มึงคิดจะทำอะไรไอ้วิน ? " แพคทริคถามอีกคน
" กูจะทำให้ไอ้คนทรยศ ตายทั้งเป็นอย่างที่กูเคยเป็น " เทวินตอบเสียงเย็นชาก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่อีกครั้ง
" มึงจะใช้น้องสาวไอ้คิรินแก้แค้นจริง ๆ หรอวะ ? " แพค ทริคถามเทวินอีกครั้ง
" มึงไม่ต้องถามมันแล้วไอ้แพค มึงก็รู้ว่ามันจะทำอะไรเงียบอย่างเนี่ยใช่อย่างที่มึงถามมันแน่นอน "
ใช่ครับผมไม่ได้ตอบคำถามของไอ้แพคทริคต่อ ยังไงพวกมันก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าผมจะทำอะไรต่อไป ที่ผมเพิ่งมาจัดการอะไรตอนนี้เพราะเมื่อปีที่แล้วผมยังต้องจัดการกับอะไรหลายอย่างทั้งเรื่องพี่ชายผมที่ตาย และ ธุระกิจผมที่โดนไอ้มังกรมันถล่มจนเละ ตอนนั้นผมยอมรับว่าผมอ่อนแอครับผมมีพี่ชายคนเดียวที่เหลืออยู่แต่พวกมันกลับมาพรากคนในครอบครัวที่เหลืออยู่คนเดียวของผมไป ดีที่ตอนนั้นผมมีไอ้แพคทริคและไอ้กรคอยช่วยเหลือ มาตอนนี้ผมกลับมามีทุกอย่างและพร้อมที่จะแก้แค้นคนทรยศ แล้วล่ะครับ
" ขออนุญาตครับ ผมพาตัวไอ้บอลมาแล้วครับนาย "
พรึบ!!
“ คุณเทวิน !! " ชายลูกหนี้ถูกลูกน้องเทวินทุ่มล้มลงกับพื้นอย่างแรง ก่อนจะขานชื่อมาเฟียหนุ่มเสียงสั่น
" ไอ้นี่หรอวะที่ไม่ยอมใช้หนี้มึง ? " กร พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
" เงินกู ? " ผมนั่งมองมันด้วยสายตานิ่ง ๆ แล้วถามมัน
" ผะ....ผมขอเวลาอีกนิดได้ไหมครับผมหามาไม่ทันจริงๆครับคุณเทวิน "
" กระทืบมัน ! " สิ้นสุดคำสั่ง เหล่าลูกน้องของเทวินก็ทั้งเตะทั้งต่อยเข้าที่หน้าและตามลำตัวของลูกหนี้ทันที เขาไม่ฟังเสียงของลูกหนี้เลยแม้แต่น้อย
" ไอ้สัสโหดว่ะ " แพคทริคพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงติดตลก ราวกับเรื่องตรงหน้าเป็นเรื่องธรรมดาทั้งที่มีคนถูกกระทืบต่อหน้าต่อตา
" จัดการมันซะ "
" คุณเทวินขอร้องล่ะครับให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับ " บอลอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเทวินอีกครั้ง มีหรอที่เทวินจะเห็นใจเขาทั้งโหดเหี่ยมและไร้ความปรานี ลูกน้องของเทวิน ลากบอลออกมาจากห้องวีไอพี ไม่นานเทวินก็เดินตามออกมา
ไอ้กระจอกมันเป็นหนี้ผมหลายร้อยล้านแต่มันไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนผม และเมื่อมันไม่มีเงินมาให้ผม ก็เอาชีวิตของมันแทนแล้วกัน เห็นแล้วรำคาญลูกตา แต่มันก็ดึงดันหน้าด้านอ้อนวอนผมอยู่ได้น่าสมเพชสิ้นดี
“ จัดการมันอย่าให้เหลือร่องลอย “
“ ครับนาย “
“ พวกมึงกลับไปได้แล้วกูมีงานต้องทำต่อ “
“ เออ ไว้เจอกัน “
จากนั้นเหล่าเพื่อนของเทวินก็แยกกันกลับ เทวินจึงเดินกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเองทันที
ตูดดด ตูดดด
เทวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันทีที่หย่อนสะโพกนั่งเก้าอี้ทำงาน
( ครับนาย ) ไม่นานคนปลายสายก็รับ
( มึงไปพาน้องสาวไอ้คิรินมาหากูที่นี่ เดี๋ยวนี้ )
( ครับนาย )
( มันถึงเวลาที่ผมต้องจัดการซะที ตอนนี้ผมก็แค่นั่งรอ )
( Milin Talk )
หลังจากที่ฉันไปทำรายงานที่คอนโดหวานมา พอกลับมาถึงห้องฉันก็รีบอาบน้ำและพร้อมที่จะนอนเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วอีกอย่างพรุ่งนี้ฉันก็มีเรียนเช้าอีกเลยต้องรีบนอนกลัวว่าจะตื่นสายจะไม่ทันเข้าเรียนเอายิ่งตอนนี้อยู่ปี สี่แล้วใกล้จะจบงานก็ยิ่งมากขึ้น
" เสียดายความหล่อจริงๆ อึ้ยย ฉันคิดอะไรเนี่ยผู้ชายคนนั้นน่ากลัวจริงๆ " ฉันสถบออกมาอย่างหัวเสีย ขณะที่ฉันนอนอยู่บนเตียงภาพผู้ชายโหดร้ายคนนั้นก็ลอยเข้ามาในสมอง ฉันรีบสะบัดความคิดนั้นทิ้งทันทีฉันไม่ควรคิดเรื่องเขาเลยแม้แต่น้อยหลังจากที่ฉันสะบัดความคิดเหล่านั้นทิ้งฉันก็พยายามหลับตาลงอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ระหว่างที่ฉันกำลังจะเคลิ้มหลับไปก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมามันทำให้ฉันลืมตาขึ้นอีกครั้งอย่างงัวเงีย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" มาแล้วค่ะ " ฉันกำลังจะเดินไปเปิดประตูเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ใครมาเคาะอะไรดึกป่านี้รบกวนเวลาพักผ่อนของฉันจริง ๆ เลย แต่ฉันยังไม่เปิดนะแอบดูก่อนว่าใครมา ฉันจึงส่องดูตาแมว แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยเปิดดูให้แน่ใจว่าใครมาเล่นอะไรพิเรนหรือเปล่า
แกร๊ก !
พรึบ!
“ อื้อออ !!!! “ ระหว่างที่มิลินเปิดประตูออกมาเธอจึงโดน ล็อกคอเอาผ้าอาบยาสลบปิดจมูกทันที เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการอยู่นาน ก่อนที่เปลือกตาจะค่อย ๆ ปิดสนิทในที่สุด
หลายชั่วโมงต่อมา ---
ผับ Nice
" อืออ !! ปวดหัวจัง " ฉันเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวหน่อย ๆ ฉันจำได้ว่าตอนฉันเปิดประตูแล้วโดนใครไม่รู้ล็อคคอไว้ และภาพมันก็ตัดไปตอนนี้ฉัน งง มากเลยมันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ ฉันลืมตาขึ้นมาบนเตียงขนาดใหญ่และที่นี่ก็ไม่ใช่เตียงในห้องของฉัน ฉันจึงรีบเด้งตัวขึ้นนั่งทันทีก็พบว่า....
" คะ....คุณทำไม ? " หญิงสาวเบิกตากว้างขานชื่อชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตกใจ เมื่อคนคนนั้นที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดเขานั่งอยู่โต๊ะปลายเตียงมองเธอด้วยสายตาเย็นชาราวกับคนไม่มีความรู้สึกอะไร
" ตื่นสักทีนะ " เทวินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ขณะเดียวกันก็จ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชาว่างเปล่า
" ทะ...ทำไมลินมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ ? หรือคุณจับตัวลินมา ? " ฉันเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ตอนนี้ฉันกลัวไปหมดทำไมฉันถึงมาอยู่ที่ห้องนี้กับเขาได้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่อยากจะร้องไห้จริง ๆ
" หึ ลองถามพี่เธอดูไหมล่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น "
" คุณรู้จักกับพี่คิรินด้วยหรอคะ ? แล้วทำไมต้องถามพี่คิรินล่ะ ? !! " เธอขมวดคิ้วถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
พรึบ!!!
" อะ...โอ้ย!! อึก ฮื้อออ " พอฉันถามเขาเสร็จเขาก็ลุกเดินขึ้นมาบีบแก้มทั้งสองข้างของฉันทันที เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาดุร้ายทำอย่างกับฉันไปทำอะไรให้เขาเจ็บใจ เขาถึงมาแก้แค้นฉันด้วยการจับตัวมาแบบนี้ ด้วยความเจ็บทำให้น้ำตาฉัน ค่อย ๆ ไหลออกมาตอนนี้มันทั้งเจ็บและหวาดกลัวกับการกระทำและสายตาที่เขามองมาที่ฉัน แถมใบหน้าเขายังโน้มมาใกล้ฉันมาก ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
" รอไม่นานหรอกฉันจะทำให้พี่ชายเธอต้องตายทั้งเป็นเหมือนที่ฉันเคยเป็น " เทวินกดเสียงต่ำพูดใส่มิลินด้วยความแค้นเขามองเธอราวกับอยากจะบีบให้เธอตายคามือซะตอนนี้
mage
" อะ....อึกคะ...คุณพูดถึงเรื่องอะไรคะ ? ลินไม่เข้าใจ อึกกก..ฮื้ออ !! " ฉันยังคงถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือดูเหมือนคนใจร้ายจะยิ่งบีบฉันแรงขึ้นและเขายังคงจ้องมองฉันด้วยสายตาดุร้ายเขาพูดถึงเรื่องอะไรกันฉันไม่เข้าใจเลย" ถ้าไม่อยากให้พี่เธอเป็นอะไร ทำตามที่ฉันสั่ง " เทวินแสยะยิ้มร้าย เขาพูดด้วยน้ำเสียงห้าวพร้อมกับสะบัดมือออกจากพวกแก้มของมิลินอย่างแรง จนทำให้ใบหน้าและลำตัวเธอล้มลงเตียงอีกครั้ง" ปล่อยลินไปเถอะนะคะ ลินกลัว อึกกก !! " ฉันเงยหน้าขึ้นมาอ้อนวอนหวังให้เขาเห็นใจ และน้ำตาฉันมันยังคงไหลอาบแก้มของฉันอยู่อย่างนั้นฉันกลัวเขามากเลย" หยุดร้อง!! " เทวินตวาดสั่งเสียงดัง จนเธอสะดุ้งเฮือกขึ้นมาด้วยความตกใจกลัว" บอกให้หยุดร้องไงวะ ! "" อึกกก ฮื้อออ ลินกลัว !! " แต่ดูเหมือนยิ่งเทวินเสียงดังมันยิ่งทำให้มิลินกลัวจนร้องไห้ออกมาอย่างหนัก" กลัวงั้นหรอ ? !! "พรึบ!!เทวินพุ่งตัวเข้าไปรวบข้อมือทั้งสองข้างของมิลินขึ้นเหนือหัวกดลงกับเตียงด้วยเพียงมือเดียว ตอนนี้อารมณ์เขาเดือดพล่านขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งมิลินร้องไห้มากเท่าไหร่ยิ่งเพิ่มอารมณ์โมโหให้ เทวินมากเท่านั้น" อยากร้องมากใช่ไหม !! "
อื้ออ !!! เทวินครางออกมาอย่างพึงพอใจ เขากระแทกอัดใส่คนใต้ล่างถี่ๆ จนตัวเธอและหน้าอกขนาดใหญ่กระเพื่อบขึ้นลงตามแรงจังหวะปึก ปึก ปึก ๆๆๆๆ" อ๊ะๆๆๆๆ อะ จะ...จุก " มิลินครางออกมาแทบไม่เป็นภาษามันทั้งจุกและแสบในเวลาเดียวกัน เธอพยายามใช้มือดันหน้าท้องแกร่งที่มีกล้ามหน้าท้องเป็นลอน ๆ เพื่อให้เขาเบาแรงลงแต่ไม่เลยเทวินยิ่งกระแทกใส่เธออย่างบ้าครั่งปึกๆๆๆ !!!" ซี๊ดดด....แน่นซิบ อ๊าา "" อ๊าๆๆๆๆๆ "ปึก ปึก ปึก ๆๆๆๆเทวินก้มลงไปประจูบเธอแล้วสอดลิ้นเข้าไปตวัดหาน้ำหวานในโพรงปาก เขาดูดดุนเรียนลิ้นเล็กอย่างรุนแรงทำให้ เธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บ เธอแทบจะไม่รู้สึกเสียวเลยตอนนี้ มีแต่ความเจ็บและความจุกเข้ามาเล่นงานแทนจ๊วบๆๆๆปึก ปึก ๆๆๆๆ" อะๆๆๆ พะ....พอได้แล้วคะลินเจ็บ " พอเขาผละริมฝีปากออก ฉันจึงบอกเขาเสียงแผ่วเบาขอให้เขาหยุดการกระทำนี้ เพราะฉันเริ่มจะไม่ไหวแล้วเขาทำฉันแรงเกินไป" หึ "ปึก ปึก ปึก ๆๆๆๆๆเทวินไม่ฟังเสียงมิลินแม้แต่น้อย เขาจับสะโพกเล็กไว้แน่นพร้อมกับอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกแรงกว่าที่ผ่านมา ก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอเธออีกครั้ง แล้วใช้มือบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ของเธอแรงพอ ๆ กับการอัดกระแทก
" นายครับ ไอ้คีรินนอนสลบอยู่หน้าประตูบ้านใบหน้ามันมีแต่แผลครับ " ลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตูหน้าบ้านรีบเร่งเข้ามาบอกมังกรที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะทานอาหาร" พามันไปโรงพยาบาลซะ กูไม่ชอบให้เลือดใครมาเปื่อนบ้านกู " มังกรสั่งอย่างขอไปทีเขาไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ได้ยิน" ครับนาย "โรงพยาบาล----" เป็นไง ? โดนไอ้เทวินซ้อมมาปางตายเลยนะมึง " มังกรเอ่ยถามคิรินทันทีที่มาถึงด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากเพียงนิด" เพราะมึงไอ้มังกร น้องกูถึงโดนไอ้เทวินทำร้าย " คิริน พยายามดันตัวเองลุกขึ้นพิงกับหมอนทั้ง ๆ ที่ตัวเองยังคงบอบซ้ำ ก่อนจะต่อว่ามาเฟียหนุ่มด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น" หึ ต้องโทษพ่อมึงที่เป็นหนี้กู "" กูล่อไอ้ทิวาพี่ไอ้เทวินมาให้มึงฆ่าแล้วไง ทำไมมึงยังจะให้กูทำงานให้มึงอยู่ ? "" มึงก็น่าจะรู้ดีนะ ตอนนี้ไอ้เทวินมันกลับมายิ่งใหญ่และมีอำนาจกว่าเดิมแล้วมึงคิดว่ามันจะปล่อยมึงไปหรือไง กูถึงให้มึงมาทำงานกับกูไงเพื่อความอยู่รอดของตัวมึงเอง ขนาดตอนนี้มึงยังเกือบตายเพราะมันที่มันไม่ยอมฆ่ามึง เพราะมันต้องการทำให้น้องมึงเจ็บเหมือนที่มันเจ็บไงวะ "" ถ้ากูเลือกยกบริษัทให้มึงแล้วไม่ทำตามที่มึงสั่ง
( Tevin Talk )ผมเดินออกจากห้องเธอมาอย่างหงุดหงิด กฎหมายอะไรผมไม่สนผมสนแค่ชีวิตไอ้คิรินเท่านั้นมันต้องรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าผมร้อยเท่า" นายครับ คุณกรกับคุณแพททริค มาครับรออยู่ที่ห้องทำงาน "" อือ " ผมตอบไอ้คิวเสร็จผมก็รีบเร่งฝีเท้าไปห้องทำงานทันทีแกร๊ก ---" สวัสดี ครับไอ้คุณเทวิน " แพททริคเอ่ยทักเทวินทันทีที่เปิดประตูเข้ามาด้วยน้ำเสียงอย่างสบายอารมณ์" พวกมึงมากันทำไม ? " เทวินถามเพื่อนทั้งสองเสียงแข็งก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามทั้งสอง" มาไม่ได้หรอวะ ? " กร เอ่ยถามอย่างกระแนะกระแหน" มีธุระอะไรก็รีบพูดมากูไม่มีเวลามาก "" โอ้โห ไอ้สัสมาหามึงเดี๋ยวนี้ต้องมีธุระด้วยหรอวะ ? " แพททริคถามเทวินอย่างติดตลก" หรือว่ามึงจะติดว่าที่เมียแล้ววะ "" หุบปาก!! ไอ้แพททริคมึงพูดอีกคำเดียวกูถีบมึงออกจากห้องทำงานกูแน่ " ผมตวาดใส่ไอ้แพททริคอย่างโมโหมันชอบพูดอะไรไร้สาระน่ารำคาญจริง ๆ" เฮ้ยย ใจเย็น ๆ สิครับ มึงก็ไปแหย่มันไอ้แพท "" เออไม่พูดก็ได้วะ "" อีกสองวันจะส่งอาวุธ มึงจะไปด้วยไหมไอ้วิน " กร ถามเทวินด้วยน้ำเสียงจริงจัง" ไป "" กูรู้มาว่าไอ้มังกร มันจ้องจะแย่งลูกค้าคนสำคัญของเรา "
" นายครับ ไอ้คีรินนอนสลบอยู่หน้าประตูบ้านใบหน้ามันมีแต่แผลครับ " ลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตูหน้าบ้านรีบเร่งเข้ามาบอกมังกรที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะทานอาหาร" พามันไปโรงพยาบาลซะ กูไม่ชอบให้เลือดใครมาเปื่อนบ้านกู " มังกรสั่งอย่างขอไปทีเขาไม่ได้สนใจกับสิ่งที่ได้ยิน" ครับนาย "โรงพยาบาล----" เป็นไง ? โดนไอ้เทวินซ้อมมาปางตายเลยนะมึง " มังกรเอ่ยถามคิรินทันทีที่มาถึงด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากเพียงนิด" เพราะมึงไอ้มังกร น้องกูถึงโดนไอ้เทวินทำร้าย " คิริน พยายามดันตัวเองลุกขึ้นพิงกับหมอนทั้ง ๆ ที่ตัวเองยังคงบอบซ้ำ ก่อนจะต่อว่ามาเฟียหนุ่มด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น" หึ ต้องโทษพ่อมึงที่เป็นหนี้กู "" กูล่อไอ้ทิวาพี่ไอ้เทวินมาให้มึงฆ่าแล้วไง ทำไมมึงยังจะให้กูทำงานให้มึงอยู่ ? "" มึงก็น่าจะรู้ดีนะ ตอนนี้ไอ้เทวินมันกลับมายิ่งใหญ่และมีอำนาจกว่าเดิมแล้วมึงคิดว่ามันจะปล่อยมึงไปหรือไง กูถึงให้มึงมาทำงานกับกูไงเพื่อความอยู่รอดของตัวมึงเอง ขนาดตอนนี้มึงยังเกือบตายเพราะมันที่มันไม่ยอมฆ่ามึง เพราะมันต้องการทำให้น้องมึงเจ็บเหมือนที่มันเจ็บไงวะ "" ถ้ากูเลือกยกบริษัทให้มึงแล้วไม่ทำตามที่มึงสั่ง
( Tevin Talk )ผมเดินออกจากห้องเธอมาอย่างหงุดหงิด กฎหมายอะไรผมไม่สนผมสนแค่ชีวิตไอ้คิรินเท่านั้นมันต้องรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าผมร้อยเท่า" นายครับ คุณกรกับคุณแพททริค มาครับรออยู่ที่ห้องทำงาน "" อือ " ผมตอบไอ้คิวเสร็จผมก็รีบเร่งฝีเท้าไปห้องทำงานทันทีแกร๊ก ---" สวัสดี ครับไอ้คุณเทวิน " แพททริคเอ่ยทักเทวินทันทีที่เปิดประตูเข้ามาด้วยน้ำเสียงอย่างสบายอารมณ์" พวกมึงมากันทำไม ? " เทวินถามเพื่อนทั้งสองเสียงแข็งก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามทั้งสอง" มาไม่ได้หรอวะ ? " กร เอ่ยถามอย่างกระแนะกระแหน" มีธุระอะไรก็รีบพูดมากูไม่มีเวลามาก "" โอ้โห ไอ้สัสมาหามึงเดี๋ยวนี้ต้องมีธุระด้วยหรอวะ ? " แพททริคถามเทวินอย่างติดตลก" หรือว่ามึงจะติดว่าที่เมียแล้ววะ "" หุบปาก!! ไอ้แพททริคมึงพูดอีกคำเดียวกูถีบมึงออกจากห้องทำงานกูแน่ " ผมตวาดใส่ไอ้แพททริคอย่างโมโหมันชอบพูดอะไรไร้สาระน่ารำคาญจริง ๆ" เฮ้ยย ใจเย็น ๆ สิครับ มึงก็ไปแหย่มันไอ้แพท "" เออไม่พูดก็ได้วะ "" อีกสองวันจะส่งอาวุธ มึงจะไปด้วยไหมไอ้วิน " กร ถามเทวินด้วยน้ำเสียงจริงจัง" ไป "" กูรู้มาว่าไอ้มังกร มันจ้องจะแย่งลูกค้าคนสำคัญของเรา "
ฉันต้องตกใจเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคุมถึงคอทันที ที่นายเทวินเปิดประตูเข้ามา ระหว่างที่ฉันกำลังนอนคิดหาวิธีหนีออกไปจากที่นี่ สายตาที่เขามองฉันยังเย็นชาเหมือนทุกครั้งที่เขามอง" ขะ..เข้ามาทำไมคะ ? "" ห้องฉันจะเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้ " เทวินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่สนใจมิลินที่ทำหน้าหวาดระแวงอยู่บนเตียงใช่นี่มันห้องเขานิจะเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้ ช่างเถอะนอนดีกว่าฉันไม่จำเป็นต้องสนใจคนใจร้ายแบบนั้นหรอก ฉันก็นอนหันหลังไปทางอื่น" ลุก ! " ระหว่างที่ฉันกำลังจะเคลิ้มหลับไปก็ได้ยินเสียงกระแทกของใครบางคนดังขึ้น ฉันเลยโพล่งตากว้างด้วยความตกใจและรีบหันไปตามเสียง" จะมองอีกนานไหม !! หลีกไปฉันจะนอน " เทวินสั่ง มิลินเสียงแข็งโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาแต่แววตาเขากับแฝงไปด้วยความเย็นชา" ทะ...ทำไมคุณไม่ไปนอนที่อื่นล่ะคะ ? "" ลุกไป ! "" บอกให้ไปไง ! ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ !! " คราวนี้เทวินตะคอกเสียงดังกว่าเดิมอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเธอยังไม่ยอมลุกออกไปตามคำสั่ง" แล้วคุณจะให้ลินไปนอนไหนล่ะคะ ? " ฉันก็ยังเอ่ยถามเขาอยู่นะ ถึงจะกลัวน้ำเสียงของเขา
" ปล่อยลินนะคะ "" หันหน้ามา ! " เทวินกดเสียงต่ำสั่งเมื่อเธอเอาแต่หันหน้าหนีฉันจึงค่อย ๆ หันหน้ามาตามคำสั่งเขา แต่ก็ไม่ยอมมองหน้าเขาหรอก เมื่อรับรู้ได้ว่าตอนนี้หน้าเราสองคนใกล้กันมากจนลมหายใจคนตรงหน้าเป่าลดลงมาที่ปลายจมูกฉันถี่ ๆ“ อื้อออออออออ ! “ เทวินก้มลงมาประกบจูบมิลินอย่างอุกอาจทันทีที่เธอหันมา พร้อมกับสอดเรียวลิ้นร้อนเข้าไปตวัดหาน้ำหวานในโพรงปากจนเธอโพล่งตากว้างอย่างตกใจร่างกายทั้งหมดแข็งทื่อราวกับถูกมนต์สะกด เทวินขบเม้นริมฝีปากล่างบนของมิลินจนเธอเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัส จากนั้นจึงเริ่มดูดดุนเรียวลิ้นเล็กแรงขึ้น จนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บ“ อื้อออ ฟอแอ้ว ( พอแล้ว ) “ เมื่อสติฉันกลับมาฉันจึงพยายามดิ้น เพื่อให้เขาถอนจูบออกแต่เขากับจูบฉันแรงขึ้นจนตอนนี้ฉันเริ่มหายใจไม่ออก เขาก็ยังตวัดเรียวลิ้นของเขาไปมาในปากของฉันอย่างเมามัน ไม่นานก็ถอนจูบออก“ หืดดดดดดด “ เมื่ิอได้รับอิสระฉันจึงรีบสูดอากาศเข้าปอดทันที“ อ๊ะ!!! “ ระหว่างที่ฉันสูดอากาศเข้าไปในปอดไม่นานจู่ ๆนายเทวินก็ยกตัวฉันขึ้นให้นั่งบนโต๊ะทำงานของเขา นายเทวินโน้มตัวเข้ามากักขังฉันไว้ในวงแขนโดยใช้มือดันกับพื้นโต๊ะไว้" จะทำอะไร
เพล้งงงงงง !!!!!ทันทีที่คิวเดินเข้าในบ้านเขาก็ได้ยินเสียงของต่าง ๆ ตกแตกเสียงดัง โดยมีพวกแม่บ้านต่างพากันมายืนรวมตัวกันเนื้อตัวสั่นเทาอยู่กลางบ้าน" ป้าเกิดอะไรขึ้นครับ ? "" คุณเทวินน่ะสิ พอแกออกไปได้ไม่นาน คุณเทวินก็ขับรถออกไปพอกลับมาก็เอาแต่ทำลายข้าวของบนห้องทำงานใหญ่เลยแถมยังไล่ตะเพิดยัยกิ่งที่กำลังทำความสะอาดอยู่บนห้องทำงานให้ออกมา พอมันลงมามันก็ร้องไห้ใหญ่เลย " ป้าแม่บ้านเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าหวาดกลัวทันที ขณะที่เสียงข้าวของยังตกแตกดังอยู่ต่อเนื่องเพล้งงง !!! ปัง !!!!!" ป้ารู้ไหมครับว่านายไปไหนมา ? "" ป้าถามแล้วแต่คุณเทวินไม่ตอบ "" ครับ " คิวตอบแค่นั้น เขารู้ว่าเทวินคงออกไปตามหามิลินแล้วไม่พบจึงกลับมาอาละวาดที่บ้านแทน" พี่คิว !! " ขณะเดียวกันลูกน้องอีกคนก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเรียกคิว" มีอะไร ? "" ที่ผับมีเรื่องครับ ลูกค้าดื่มแล้วเมาไม่ยอมจ่ายครับ แถมยังโวยวายยกใหญ่เลย ! "" ทำไมไม่มีใครโทรหากู ? "" โทรแล้วครับพี่ไม่รับ "" เออกูคงปิดเสียงไว้ แล้วผู้จัดการทำอะไรไม่ได้เลยหรอวะ ? ลูกน้องก็ตั้งเยอะ "" พวกผมยังไม่กล้าทำอะไรครับกลัวปัญหาจะตามมาทีหลัง มันก็เอา
โรงพยาบาลแกร๊ก---หลังจากที่เทวินกลับจากโกดังเขาก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที เขาเปิดประตูเข้ามาก็พบกับเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่เต็มห้องรวมถึงเพื่อนของมิลิน แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนหน้านี้กลับหายไป" มิลินหายไปไหน ? " เทวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเข้มคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน หัวใจแกร่งกระตุกวูบด้วยความกลัว กลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดกำลังจะเป็นจริง" กูถามว่ามิลินไปไหน ! ? " เทวินตะวาดถามเสียงดังอีกครั้งเมื่อไม่มีใครตอบอะไรเอาแต่เงียบกัน" นะ..น้องมิลินหายไป " แพททริคก้มหน้าตอบอย่าง กล้า ๆ กลัว ๆ เขารู้ดีว่าถ้าเทวินรู้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ" หายไปไหน ? ! " เทวินไล่เสียงถามอีกครั้งอย่างโมโหมือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น แววตาดุดันสายขึ้นวูบมองเพื่อน ๆ ตัวเองอย่างโกรธเคียง" กูกับไอ้แพททริคลงไปซื้อกาแฟแป๊บเดียวขึ้นมาก็ไม่เจอน้องมิลินแล้ว " กรตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังปัง !เมื่อเทวินได้ยินอย่างนั้นเขาถีบเตียงผู้ป่วยอย่างแรงจนไถลไปชนกับเก้าอี้ข้างเตียงเกิดเสียงดังสนั่น ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวคราวนี้เขาต้องเป็นบ้าจริง ๆ แน่ เหล่าเพื่อน ๆ ที่อยู่ในห้องนั้นต่างรับรู้ได้ว่าเทวินกำลังคลั่งและไม่มีใครที่จะหยุดเขา
" กูตายไม่ได้หรอก กูยังไม่เห็นมึงทรมารเหมือนพี่ชายมึงเลยว่ะ " เสียงของมังกรขรึมลงเล็กน้อย สายคมกริบจ้องศัตรูตรงหน้าตาเขม็ง" กูไปทำอะไรให้มึงไอ้มังกร ! ? " เทวินตะวาดถามศัตรูตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่มังกรทำกับเขา ทั้ง ๆ ที่เทวินเองก็ไม่เคยไปทำร้ายหรืออะไรกับมังกร ทำไมถึงจ้องจะหาเรื่องอาฆาตแค้นตลอดเวลา" มึงไม่ทำแต่พ่อมึงทำไง ! "" หมายความว่ายังไง ? "" พ่อมึงฆ่าพ่อกู ทั้ง ๆ ที่พ่อกูซื่อสัตย์กับพ่อมึงมาตลอด ! " มังกรตะวาดใส่เทวินอย่างบ้าคลั่ง ด้วยความคับแค้นใจที่ฝังอยู่ในหัวใจมาหลายสิบปี" อยากรู้ไหมล่ะว่าทำไมพ่อกูถึงฆ่าพ่อมึงงั้นดูนี่ ว่าพ่อมึงสมควรตายไหม ? " เทวินแย้งขึ้นเสียงดุดัน พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋ากางเกงแล้วเปิดคลิปวีดีโอ โยนให้มังกร มังกรจึงหยิบขึ้นมาดูในคลิปมันทำให้เขา หยุดชะงักไปทันที เมื่อที่เห็นพ่อตัวเองกำลังคุยกับมาเฟียอีกกลุ่มหนึ่งเรื่องวางแผนฆ่าพ่อของเทวิน เพื่อยึดอำนาจโดยบอกจะทำให้ตายใจแล้วค่อยลงมือฆ่าจากนั้นก็จะยึดอำนาจทั้งหมด" เป็นไงพ่อมึงนั่นแหละหักหลังพ่อกู พ่อกูรู้ทั้งหมด ดีที่ลูกน้องพ่อกูซื่อสัตย์กว่าพ่อมึงเลยแอบถ่ายไว
สามวันต่อมา ---ผับ Niceก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะที่เทวินกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้องทำงาน เสียงเคาะประตูดังขึ้น บานประตูถูกผลักเข้ามาตามมารยาท" ไง ? " กรเลิกคิ้วถามเทวิน ขณะที่หย่อนสะโพกนั่งโซฟาตัวยาวพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกสองคน" ก็ดี " เทวินตอบเสียงเรียบโดยไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา" มันติดต่อมายัง ? " แพททริคถาม" อือ สามทุ่ม "" มึงแน่ใจหรอว่ามันฆ่าไอ้มังกรได้แล้วจริง ๆ "" หึ คนอย่างพวกมันไม่ตายง่าย ๆ หรอกเดี๋ยวพวกมึงก็กูรู้เองตายจริงไม่จริง กูจะทำให้พวกมันทรมารยิ่งกว่าพี่กูอีก ! " เทวินเค้นเสียงพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแววตาเต็มไปด้วยไฟแห่งความแค้น" น่าตื่นเต้นดีว่ะ " แพททริคพูดอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับแสยะยิ้มราวกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขา" ดูมึงจะสนุกนะไอ้แพท ? " ธันที่นั่งฟังอยู่นานเลิกคิ้้วถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย" แน่สิวะมึงเตรียมอุปกรณ์รอเลยงานนี้กูว่ามีคนเจ็บ "" หึ " ธันเค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างเย้ยหยันกับคำพูดของแพททริค" นายครับใกล้ถึงเวลานัดแล้ว ครับ " คิวบอกกับเทวิน" อือ "" มึงจะให้พวกกูไปด้วยเลยไหม ? " กรถามขณะที่เทวินกำลังลุกจากเก้าอี้" ยัง กูจะบอ
วันต่อมา---เทวินยังคงนั่งอยู่ในห้องทำงานไม่ออกไปไหน เขาเอาแต่จ้องมองหน้าจอคอมผ่านกล้องวงจรปิดในห้องใต้ดินที่มีภาพมิลินนั่งลูบท้องโตเธอทั้งอมยิ้ม และพูดคุยกับลูกน้อยในท้องราวกับไม่รู้สึกอะไร ทำให้เทวินยิ่งรู้สึกเจ็บปวดราวกับเอามีดนับพันเล่มกรีดลงกลางหัวใจด้วยน้ำมือของคนที่เขารัก" ทำไมต้องเป็นเธอมิลิน เธอรักฉันจริง ๆ อย่างที่พูดหรือเปล่า ? " เทวินได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองอย่างเจ็บปวด น้ำตาลูกผู้ชายค่อย ๆ ไหลออกมาเป็นทางอีกครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เทวินจึงรีบปาดน้ำตาออกลวก ๆ แล้วปรับเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิมไม่นานประตูก็ถูกผลักเข้ามาอย่างถือวิสาสะแกร๊ก ----" มาทำไม ? " เทวินเอ่ยถามเสียงเรียบโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา เมื่อคนตรงหน้าคือธันเพื่อนรักของเขา" ได้ข่าวว่ามึงเอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในนี้ ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน "" กูไม่มีอารมณ์ ! "" เออช่างแม่งมึง! วันนี้วันนัดตรวจครรภ์เมียมึง "" อยากตรวจนู้นห้องใต้ดิน " เทวินตอบเสียงแข็งพร้อมกับตวัดสายตาไปทางห้องใต้ดิน เขาทำราวกับไม่สนใจเธอและลูก" มึงช่วยแยกแยะหน่อยไม่ได้หรอวะนั่นลูกกับเมียมึงทั้งคนเลย
" โถ่โว้ยย ! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ว่ะ ! "พรึบ !เพ้งง ๆๆ !!เทวินเข้ามาในห้องทำงานเขากวาดของบนโต๊ะทำงานตกกระจายด้วยมือทั้งสองอย่างโมโห ความรู้สึกตอนนี้มันพังทะลายลงทั้งหมดตั้งแต่เห็นภาพของมิลินที่นั่งคุยกับศัตรูอย่างมังกรนานสองนานในร้านอาหาร แถมเธอยังเข้ามาขโมยข้อมูลสำคัญไปอีกเหมือนอดีตที่เขาเกลียดชัง กลับมาทำร้ายอีกครั้งโดยคนที่รักและไว้ใจ ราวกับถูกตรอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายชั่วโมงต่อมา ---บรืนนน บรืนนนเสียงรถสปอร์ตคันหรูสองคันขับเคลื่อนเข้ามาจอดในบ้านของเทวินพร้อมกับร่างสูงอันหล่อเหลาของกรและแพททริคเปิดประตูก้าวขาลงมาจากรถหรูของตัวเองด้วยหน้าตาเคร่งเครียด" นายมึงอยู่ไหนไอ้คิว ? " กรเอ่ยถามคิวทันทีที่เดินเขามาในบ้าน" นายอยู่ในห้องทำงานตั้งแต่เช้าแล้วครับยังไม่ลงมาข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เชิญที่ห้องรับแขกเถอะครับ " กรและแพททริคพยักหน้าเข้าใจก่อนจะพากันเดินเข้าไปนั่งพูดคุยกันที่ห้องรับแขก" แล้วตกลงน้องมิลินเป็นคนส่งข้อมูลให้ไอ้มังกรจริง ๆ หรอว่ะ ? " แพททริคขมวดคิ้วถาม" คุณกร คุณแพททริคดูวีดีโอจากกล้องวงจรปิดที่ได้มาดีกว่าครับผมก็ไม่กล้าฟันธงเหมือนกัน " คิวบอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่อง
วันต่อมา ---เพ้งงงง !!เสียงปาแก้วในห้องทำงานของมังกรดังสนั่นหวั่นไหว ในเวลาสิบนาฬิก ลูกน้องที่อยู่บริเวณรอบบ้านต่างวิ่งเข้ามาดูในบ้านว่าเกิดอะไรขึ้น" กะ.. เกิดอะไรเกิดว่ะ ? " ลูกน้องอีกคนถามความเห็นจากเพื่อนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยน้ำสียงสั่นเกรงอย่างเสียวสันหลังเมื่อรู้ว่านายใหญ่ตัวเองกำลังโมโห" อยู่ด้วยกันจะรู้ไหมว่ะ ! "" ไอ้สัสมึงอยู่ไหนว่ะขึ้นมาหากู ! " ขณะเดียวกันเสียงห้าวของมังกรจึงตวาดถามหาลูกน้องคนสนิทลั่นบ้านอย่างโมโห" ลูกพี่มึงไปไหน ! ? "" พะ....พี่สักกำลังมาครับนาย "" มาแล้วครับนาย " ระหว่างนั้นลูกน้องคนสนิทก็รีบวิ่งเข้ามาหานายใหญ่พร้อมกับก้มหัวทำความเคารพ เมื่อเห็นว่าสักมาแล้วมาเฟียหนุ่มจึงเดินลงมาด้วยใบหน้าโมโหจนเลือดขึ้นหน้าทันทีเพี๊ยะ !!ใบหน้าเข้มของลูกน้องคนสนิทหันไปตามจังหวะของแรงตบอย่างแรงจนทำให้ลูกน้องที่ยืนอยู่แถวนั้นยืนก้มหน้าสั่นเทาด้วยความกลัวกับการกระทำที่น่ากลัวของนายใหญ่ตัวเอง" มึงรู้ไหมว่าตอนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ! "" เกิดเรื่องอะไรครับ ?" หึ ยังมีหน้ามาถาม ! "เพี๊ยะ !!!มังกรตบลูกน้องคนสนิทอย่างแรงอีกครั้ง " ข้อมูลความลับของกูมันหลุดออกไปได้ยัง
ผับ Niceเมื่อเทวินมาถึงผับจึงรีบเดินขึ้นไปหาเหล่าเพื่่อนของเขาทันทีแกร๊ก ----" ไอ้พรีนยังไม่มา ? " เมื่อเทวินเดินเข้ามาถึงจึงเลิกคิ้วถามเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในห้องวีไอพีก่อนด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งฝั่งตรงข้ามกับธัน" ยัง" กรเป็นคนตอบ" ทำตัวเป็นตัวปัญหา " เทวินบ่นด้วยน้ำเสียงรำคาญแกร๊ก ---" กูรู้สึกเหมือนโดนนินทาเลยว่ะ " ขณะเดียวกันพรีนก็เปิดประตูเข้าทันทีพร้อมกับพูดลอย ๆ อย่างรู้ทันว่าตัวเองกำลังถูกพูดถึงก่อนจะตวัดสายตามองเทวินอย่างเบื่อขี้หน้า" เออมาครบแล้วก็เริ่มคุยเรื่องไอ้มังกรเลยดีกว่า " กรพูดขึ้นทันทีเมื่อทุกคนมาครบ ขณะเดียวกันพรีนก็เดินเข้ามา หย่อนสะโพกนั่งข้าง ๆ เทวินซึ่งมันเหลืออยู่ที่เดียวจึงเลือกที่นั่งมากไม่ได้แต่เทวินเองก็ทำเป็นไม่สนใจคนข้าง ๆ ที่เกลียดขี้หน้า" ไอ้วินข้อมูลมันอยู่ที่มึงแล้วมันเอาข้อมูลลูกค้าคนสำคัญไปได้ยังไงว่ะ "แพททริคเริ่มถามคำถามแรกจากเทวินด้วยสีหน้าจริงจัง" กูเก็บไว้ในคอมกูที่บ้านไม่มีใคร กล้าเข้าไปแน่เพราะเฉพาะข้อมูลไม่มีวันรั่วไหลไปได้ "" มึงแน่ใจนะไอ้วินมึงไม่ได้อยู่บ้านตลอดเวลามึงจะแน่ใจได้ยังไงว่าไม่มีใครเข้า
แกร๊ก---เทวินเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนหลังจากเคลียร์งานต่าง ๆเสร็จ เขาเดินตรงเข้ามาหามิลินที่นอนหลับอยู่บนเตียงขนาดใหญ่พร้อมกับลูบผมคนตัวเล็กเบา ๆ อย่างอ่อนโยนด้วยยิ้มบาง ๆให้กับใบหน้าหวานของเธอ" ขอโทษ " เทวินเอ่ยขอโทษคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเขาจ้องใบหน้าหวานของเธอด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มันทั้งกลัวและกังวลในเวลาเดียวกันกลัวว่าเธอจะหายไป" ยกโทษให้พ่อด้วยนะครับ " จากนั้นเทวินจึงก้มจูบลูกน้อยในท้องของมิลิน ก่อนจะเอ่ยขอโทษอีกครั้งด้วยแววตาแดงก่ำราวกับจะร้องไห้ออกมา แต่ต้องห้ามน้ำตาตัวเองไว้ไม่ให้ไหล ถึงตัวเขาจะเข้มแข็งหรือเด็ดเดี่ยวแค่ไหน แต่มันก็มีมุมที่อ่อนแอซ่อนอยู่ คำพูดและการกระทำของเขาตอนนี้ มิลินรับรู้ได้หมดเพราะเธอเองแค่แกล้งหลับเท่านั้นเช้าวันต่อมา---แสงแดดยามเช้าสอดส่อนผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าหล่อเหลาของเทวินให้ตื่นจากการหลับไหล เทวินขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกับ ควานหาคนข้าง ๆ ที่เขานอนกอดมาทั้งคืนแต่ต้องพบกับความว่างเปล่า เทวินปรือตาขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงียก่อนจะหันมองนาฬิกาแขวน ขณะนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าเขาลูบหน้าตัวเองเบา ๆ แล้วก้าวขาเดินลงจากเตียงใหญ่ ไปทำธุระส่