" รถพร้อมแล้วครับนาย " คิวบอกพร้อมกับโค้งหัวให้เจ้านายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับหญิงสาว" จะพาลินไปไหนคะ ? "" ไม่ต้องกลัวฉันไม่พาเธอไปฆ่าตอนนี้หรอก เธอยังมีประโยชน์ " เทวินหยุดเดินแล้วหันหน้ามาพ่นคำพูดร้ายกาจใส่ มิลินเขาจ้องเธอด้วยสายตาเย็นชาฉันจิ๊ปากใส่เขาอย่างหมั่นไส้ ดูเขาสิแค่ตอบคำถามฉันมันยากตรงไหนนะ สุดท้ายฉันก็ไม่ได้คำตอบต้องเดินตามหลังผู้ชายใจร้ายนี่ไปอย่างไม่รู้อะไรเลย เห้ยยย ! ชีวิตฉัน มาถึงโรงจอดรถ คิวก็เปิดประตูรถหรูสีดำให้เจ้านายหนุ่มได้ขึ้นไปนั่งพร้อมกับหญิงสาว" ขอบคุณนะคะ " มิลินกล่าวขอบคุณคิวด้วยรอยยิ้มหวาน คิวก็โค้งหัวให้เธอพร้อมกับรอยตอบ" มึงจะยิ้มอีกนานไหมไอ้คิว " ระหว่างนั้นเทวินก็โพล่งขึ้นน้ำเสียงโมโห จนทำให้คิวเหลือบมองเจ้านายหนุ่มทันที คิวถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย เมื่อเจ้านายหนุ่มจ้องสายตาเขม็ง" ขอโทษครับนาย "" อย่าลืมนะคะ " ระหว่างที่รถขับเคลื่อนออกมาจากโรงจอดรถของผับสักพัก ฉันก็หันไปเตือนความจำคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้าง ๆ เขาหันมามองฉันโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา" ไอ้คิวจอดร้านยาด้วย " เทวินมองมิลินเพียงนิดเมื่อได้ยินเสียงเธอ เขาไ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก" หนูมิลิน ป้าเอาข้าวมาให้จ๊ะ "ก๊อก ก๊อก ก๊อก" อื้อออออ ค่ะ " ฉันนั่งร้องไห้อยู่นานแล้วก็เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ป้านิดเคาะประตูเรียก ฉันจึงเดินไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงีย" ป้าเอากับข้าวมาให้ เห็นหนูไม่ออกมากินข้าวสักที "" ขอบคุณนะคะป้า "" ไม่เป็นไรจ๊ะ กินเถอะเดี๋ยวป้าไปก่อนนะ "" ค่ะป้า ขอบคุณอีกครั้งนะคะ " ป้านิดพยักหน้ารับอย่างใจดี" ใช่คิดตั้งนานว่าลืมอะไร ฉันลืมได้ไงเนี่ย " ฉันโพล่งขึ้นอย่างตกใจ เมื่อฉันดันลืมยาคุมไว้ที่รถ ลืมได้ยังไงกันมันน่าตีหัวตัวเองจริง ๆ ฉันเลยรีบวางถาดข้าวไว้บนโต๊ะในห้อง แล้วหันหลังตะโกนตามหลังป้านิดที่กำลังเดินไปได้ไม่กี่ก้าว" ป้าคะ ป้านิด! "" มีอะไรหรือเปล่าหนูมิลิน ทำไมหน้าดูตกใจขนาดนั้น ? "" เออ ป้านิดรู้ไหมคะว่าคิวอยู่ที่ไหน ? ""ตอนมาหาหนูป้าเห็นไอ้คิวเดินไปทางหลังบ้านนู้นนะจ๊ะ "" ขอบคุณค่ะป้า " ป้านิดชี้ไปทางหลังบ้านพอฉันขอบคุณเสร็จไม่รอช้าก็รีบวิ่งจะไปที่นั่นทันที ฉันก็วิ่งสุ่ม ๆ มานั่นแหละฉันไม่รู้ทางหรอก รีบไปหน่อยเลยลืมถามรายละเอียดจากป้าฉันว่าเดี๋ยวก็คงเจอเอง" ไม่เห็นมีเลยนี่ก็หลังบ้
วันต่อมา ---( Tevin Talk )" พรุ่งนี้กูจะไปส่งของเอง มึงจัดการพวกน่ารำคาญที่ตามสืบเรื่องกูด้วย "" ครับนาย " คิวก้มหัวน้อมรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปทันทีตอนนี้ผมนั่งเคลียร์งานอยู่ที่ห้องทำงานที่บ้าน ผมสั่งไอ้คิวให้จัดการเพราะทุกวันนี้มักจะมีพวกน่ารำคาญคอยสะกดรอยตามผม ผมรู้ครับที่ผมเลือกไม่ทำอะไรเพราะพวกมันก็เป็นแค่เศษสวะของไอ้มังกรเท่านั้นพวกมันทำอะไรผมไม่ได้หรอกเลยปล่อยผ่านไป ผมนี่ดีแค่ไหนแล้วที่เมตตาพวกมันไม่ฆ่าพวกมันก่อน แต่วันนี้มันคงไม่ได้อยู่ตามผมอีกแล้วก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา " ระหว่างที่ผมก้มลงเซ็นเอกสารได้ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น" คุณเทวินคะ หนูมิลินฟื้นแล้วค่ะ "" ครับป้านิด " เมื่อวานผมไม่ได้ยิงเธอจริง ๆ หรอกครับ แต่ผมยิงเป้าอีกอันที่อยู่ใกล้ ๆ ก็เท่านั้น แต่เธอดันสลบ ผมเลยอุ้มเธอมาไว้ที่ห้องผมก่อน ผมไม่ได้สงสารเธอนะครับที่ทำไป เธอก็แค่ยังมีประโยชน์กับผมอยู่ ผมแค่ต้องการให้ไอ้คิรินมันคลั่งที่รู้ว่าน้องสาวมันกำลังมีอันตรายแต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ จะได้รู้ซะบ้างว่าผมก็รู้สึกผิดที่ช่วยพี่ชายตัวเองไม่ได้เหมือนที่มันเป็นตอนนี้แต่มันยังดีเพราะผมไม่ได้ฆ่าเธอ" หนูมิลินตัวร้อนป
หลายวันผ่านไป ---ตั้งแต่วันที่ฉันไม่สบายฉันก็ไม่ได้เจอนายเทวินอีกเลยเห็นป้านิดบอกว่าเขาไปทำงาน เขาไปทำงานที่ไหนกันไม่กลับมาบ้านตั้งสามวันแล้วแต่ก็ดี ตั้งแต่เขาไม่อยู่ฉันก็ขอยืมโทรศัพท์ของป้านิดติดต่อหาพี่คิรินฉันพอจะจำเบอร์พี่เขาได้ ฉันบอกพี่คิรินว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉันสบายดี ฉันก็ถามนู้นนี่นั่นตามประสาฉันจะทนรอวันที่พี่คิรินมาช่วยพาฉันออกไปจากชีวิตของนายเทวิน" หนูลินจ๊ะ มีเพื่อนหนูลินโทรเข้ามาจ๊ะ "" ขอบคุณค่ะป้า " ฉันกำลังยืนล้างจานอยู่ที่ห้องครัวแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่นานป้านิดก็เข้ามาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ ฉันจึงรับและขอบคุณป้านิดไป" จ๊ะ ป้าไปทำความสะอาดห้องข้างบนก่อนนะหนูลิน "" ค่ะ " คงเป็นหวานนั่นแหละโทรมา ฉันเป็นคนโทรไปหาหวานเองและโทรศัพท์ที่ใช้โทรก็เป็นของป้านิดเหมือนกัน พอป้านิดออกไปฉันก็รับสายหวานทันที( ลินเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม? ) ทันทีที่มิลินเอาโทรศัพท์แนบหูปลายสายจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง“ ลินสบายดี คิดถึงหวานกับแทนจัง “( ฉันก็คิดถึงเหมือนกันไอ้แทนถามถึงลินทุกวันเลย )“ ฝากบอกแทนด้วยนะว่าไม่ต้องเป็นห่วงลิน ลินสบายดีแล้วไม่ทะเลาะกันแล้วหรอ ? “( ก็เหมือนท
( Tevin Talk )ที่ผมดูแลเธอผมก็แค่ทำไปงั้น ๆ แหละครับผมไม่มีทางรักน้องของคนที่มันหักหลังผมหรอก สามวันที่ผมไม่กลับบ้านผมไปส่งของกับไอ้แพททริคไอ้กรที่ต่างจังหวัดมา พอกลับมาผมก็เข้ามาทำงานที่ห้องทำงานเหมือนเดิม เพราะยังมีเอกสารที่ต้องเซ็นอีกมากมาย ทำได้ไม่นานยัยนั่นก็เปิดประตูเข้ามาขออนุญาตผม ผมก็เลยให้ขอแลกเปลี่ยนไม่คิดว่าเธอจะยอมทำตามขอเสนอผมซะด้วยสิ หึก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา "" นายครับไอ้คิรินมันให้คนของไอ้มังกรไปก่อความวุ่นวายที่ผับครับนาย " คิวเปิดประตูเข้ามาบอกเรื่องให้เทวินทราบ" หึ มันคงจะใช้วิธีนี้เพื่อแก้แค้นให้ยัยนั่นสินะ คิดว่าจะไม่ดิ้นซะแล้ว "" เอายังไงดีครับนาย "" ส่งคนไปเผาคาสิโนมัน " คิดจะเล่นกับผมไม่ง่ายหรอกคนอย่างผมถ้าจะเอาคืนใครมันต้องมากกว่าหลายเท่า" ครับนาย "" เดี๋ยว "ขณะที่คิวกำลังจะหันหลังเดินออกไปเทวินก็เรียกขึ้นมา" มีอะไรหรือเปล่าครับนาย ? "" พรุ่งนี้มึงไปส่งยัยนั่นไปเรียนแล้วก็ให้คนตามดูทุกฝีเก้า "" มึง งง อะไรไอ้คิวไม่เข้าใจที่กูพูดหรือไง ! ? " ผมสั่งมันแต่มันกลับทำหน้า งง ที่ผมพูดมันก็ชัดเจนนะไม่มีอะไรที่ไม่เข้าใจ" นายยอมให้ลินไปเรียนแล้วหรอครับ ? "
" รอด้วยสิคะคุณเทวิน " ฉันตะโกนเรียกเขาพร้อมกับรีบวิ่งตามเขามาที่รถเขานี่หงุดหงิดอะไรกันเดินหรือวิ่งกันแน่เร็วกว่าอะไรปัง !!เมื่อเทวินมาถึงรถเขารีบก้าวขึ้นรถทันทีด้วยท่าทางหงุดหงิดเสียงปิดประตูฝั่งคนขับปิดลงอย่างแรง จนมิลินสะดุ้งเฮือกกับการกระทำของมาเฟียหนุ่ม เธอเห็นว่าท่าไม่ดีเลยรีบเปิดประะตูขึ้นอย่างรู้สึกประหม่าเอามาก ๆ" ฉันเป็นคนขับรถเธอหรือไงถึงได้ไปนั่งข้างหลัง ! " เทวินหันไปตวาดถามมิลินอีกครั้งเมื่อเธอก้าวขึ้นมานั่งเบาะหลัง" ขอโทษค่ะ " เขาจ้องฉันเขม็งเลยสายตาเขาน่ากลัวมากตอนนี้ ฉันก้มต่ำลงพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษเขาและรีบลงไปนั่งข้างหน้ากับเขาทันที ฉันรู้สึกกลัวสายตาเขาเหลือเกินฉันจะหลุดพ้นจากเขาเมื่อไหร่กันนะ "......"" ขะ...ขับช้า ๆ ก็ได้นะคะ มันอันตราย " ฉันบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นหลังจากเขาขับรถออกมาจากมหาลัยเขาก็ขับมันเร็วขึ้นปาดซ้ายปาดขวารถคันอื่นจนฉันเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาบรื้นนนนนนน -----" อึกกก ! กะ...กลัวขับช้า ๆ ได้ไหมคะลินกลัว " ฉันอ้อนวอนเขาด้วยน้ำตาไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนความเร็วลงเลยกับเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นอีกฉันกลัว"......"" เงียบ !! " เทวินหันมาตวาดใส่มิลินเสียงด
“ อืออออ “ มิลินส่งเสียงผ่านลำคอเบา ๆ เธอขยับตัวไปมาอย่างรำคาญ เมื่อมีบางอย่างกำลังรบกวนและยุ่มย่ามกับร่างกายของเธอที่เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ขณะที่นั่งรอเทวินทำงานอยู่ที่ผับ ไม่นานมิลินก็เข้าสู่ฮ่วงนินทาอีกครั้ง" นะ...นายจะพาลินไปไหนครับ ? " คิวเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเทวินพอดี เขาเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเทวินกำลังอุ้มมิลินในท่าเจ้าสาวขณะที่เธอกำลังหลับ" มึงไปเตรียมรถกูจะพาเธอกลับ "" ทำไมนายไม่ปลุก ลินล่ะครับ "" ไอ้คิว ! กูบอกให้มึงไปเตรียมรถไม่ใช่มาย้อนถามกู ! "" เข้าใจแล้วครับนาย : ) " คิวตอบรับเจ้านายหนุ่มด้วยรอยยิ้มมุมปาก" มึงเป็นอะไร ? ยิ้มแบบนั้นทำไมไปเตรียมรถ ! "" เปล่าครับ ผมกำลังจะไปครับนาย " สิ้นสุดสนทนาคิวก็หันหลังเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม แปลกที่เทวินเหลือบมองมิลินเพียงนิด เขาเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อมองใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอไม่นานเขาก็ดึงสติกลับมาแล้วแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม จากนั้นเทวินก็อุ้มมิลินเดินไปที่รถทันที ไม่นานนักที่รถยนต์หรูสีดำขับเคลื่อนออกมาจากผับก็ถึงบ้านขณะที่เทวินเดินอุ้มมิลินลงมาจากรถป้านิดแม่บ้านที่เห็นว่านาย
เทวินดึงนิ้วออกจากรูสวาทก่อนจะดูดเลียน้ำรักของเธอที่ติดนิ้วมือออกมาจนหมด จากนั้นจึงถอดกางเกงยีนและบ๊อกเซอร์สีดำตัวเองโยนทิ้งไว้ข้างเตียงตัวเอง ทำให้แก่นกายใหญ่เด้งผงะขึ้นมาต่อหน้าต่อตามิลินจนเธอต้องเบือนหน้าหนีอย่างเขินอายก่อนจะเอ่ยขอเขา" ไม่ปล่อยในได้ไหมคะ ? "" กลัวท้อง ? " เทวินเลิกคิ้วถามเสียงเข้ม" ใช่ค่ะ อีกอย่างลินไม่อยากกินยาคุม " ฉันก็ตอบตามที่ฉันคิดนั่นแหละ ถึงฉันจะยอมให้ร่างกายฉันกับเขา ใช่ว่าฉันจะยอมท้องกับคนเลวและไร้หัวใจอย่างนายเทวินมันจะไม่มีทาง" งั้นก็ไม่ต้องกิน "สวบ !" อ๊ะ ! จะ..เจ็บ ! " ฉันบอกอย่างตกใจ เมื่อเขาอัดกระแทกน้องชายเขาเข้ามาในรูสวาทของฉันทันที โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวมันทั้งเจ็บและแสบ แต่ก็ไม่เท่าครั้งแรกที่ฉันกับเขามีอะไรกันปึก ๆๆๆๆ !!!“ อะๆๆๆๆ !” มิลินส่งเสียงครางออกมามือทั้งสองข้างกุมผ้าปูที่นอนไว้แน่นเพื่อระบายความเจ็บและความเสียวที่ตอนนี้ปนกันไปหมด เทวินบีบเคล้นยอดประทุมถันไปมาทั้งสองมือ" อ๊ะๆๆๆ บะ...เบาได้ไหมคะลิน จุก อ่าๆ ! "" เบาก็ไม่เสียวสิ อย่าเรื่องมากมีหน้าที่ครางก็ครางไป ! " เทวินกระแทกเสียงใส่มิลินอย่างอารมณ์เสีย ขณะเดียวกันก็ยังขยับ
เพล้งงงงงง !!!!!ทันทีที่คิวเดินเข้าในบ้านเขาก็ได้ยินเสียงของต่าง ๆ ตกแตกเสียงดัง โดยมีพวกแม่บ้านต่างพากันมายืนรวมตัวกันเนื้อตัวสั่นเทาอยู่กลางบ้าน" ป้าเกิดอะไรขึ้นครับ ? "" คุณเทวินน่ะสิ พอแกออกไปได้ไม่นาน คุณเทวินก็ขับรถออกไปพอกลับมาก็เอาแต่ทำลายข้าวของบนห้องทำงานใหญ่เลยแถมยังไล่ตะเพิดยัยกิ่งที่กำลังทำความสะอาดอยู่บนห้องทำงานให้ออกมา พอมันลงมามันก็ร้องไห้ใหญ่เลย " ป้าแม่บ้านเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าหวาดกลัวทันที ขณะที่เสียงข้าวของยังตกแตกดังอยู่ต่อเนื่องเพล้งงง !!! ปัง !!!!!" ป้ารู้ไหมครับว่านายไปไหนมา ? "" ป้าถามแล้วแต่คุณเทวินไม่ตอบ "" ครับ " คิวตอบแค่นั้น เขารู้ว่าเทวินคงออกไปตามหามิลินแล้วไม่พบจึงกลับมาอาละวาดที่บ้านแทน" พี่คิว !! " ขณะเดียวกันลูกน้องอีกคนก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเรียกคิว" มีอะไร ? "" ที่ผับมีเรื่องครับ ลูกค้าดื่มแล้วเมาไม่ยอมจ่ายครับ แถมยังโวยวายยกใหญ่เลย ! "" ทำไมไม่มีใครโทรหากู ? "" โทรแล้วครับพี่ไม่รับ "" เออกูคงปิดเสียงไว้ แล้วผู้จัดการทำอะไรไม่ได้เลยหรอวะ ? ลูกน้องก็ตั้งเยอะ "" พวกผมยังไม่กล้าทำอะไรครับกลัวปัญหาจะตามมาทีหลัง มันก็เอา
โรงพยาบาลแกร๊ก---หลังจากที่เทวินกลับจากโกดังเขาก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที เขาเปิดประตูเข้ามาก็พบกับเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่เต็มห้องรวมถึงเพื่อนของมิลิน แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนหน้านี้กลับหายไป" มิลินหายไปไหน ? " เทวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเข้มคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน หัวใจแกร่งกระตุกวูบด้วยความกลัว กลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดกำลังจะเป็นจริง" กูถามว่ามิลินไปไหน ! ? " เทวินตะวาดถามเสียงดังอีกครั้งเมื่อไม่มีใครตอบอะไรเอาแต่เงียบกัน" นะ..น้องมิลินหายไป " แพททริคก้มหน้าตอบอย่าง กล้า ๆ กลัว ๆ เขารู้ดีว่าถ้าเทวินรู้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ" หายไปไหน ? ! " เทวินไล่เสียงถามอีกครั้งอย่างโมโหมือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น แววตาดุดันสายขึ้นวูบมองเพื่อน ๆ ตัวเองอย่างโกรธเคียง" กูกับไอ้แพททริคลงไปซื้อกาแฟแป๊บเดียวขึ้นมาก็ไม่เจอน้องมิลินแล้ว " กรตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังปัง !เมื่อเทวินได้ยินอย่างนั้นเขาถีบเตียงผู้ป่วยอย่างแรงจนไถลไปชนกับเก้าอี้ข้างเตียงเกิดเสียงดังสนั่น ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวคราวนี้เขาต้องเป็นบ้าจริง ๆ แน่ เหล่าเพื่อน ๆ ที่อยู่ในห้องนั้นต่างรับรู้ได้ว่าเทวินกำลังคลั่งและไม่มีใครที่จะหยุดเขา
" กูตายไม่ได้หรอก กูยังไม่เห็นมึงทรมารเหมือนพี่ชายมึงเลยว่ะ " เสียงของมังกรขรึมลงเล็กน้อย สายคมกริบจ้องศัตรูตรงหน้าตาเขม็ง" กูไปทำอะไรให้มึงไอ้มังกร ! ? " เทวินตะวาดถามศัตรูตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่มังกรทำกับเขา ทั้ง ๆ ที่เทวินเองก็ไม่เคยไปทำร้ายหรืออะไรกับมังกร ทำไมถึงจ้องจะหาเรื่องอาฆาตแค้นตลอดเวลา" มึงไม่ทำแต่พ่อมึงทำไง ! "" หมายความว่ายังไง ? "" พ่อมึงฆ่าพ่อกู ทั้ง ๆ ที่พ่อกูซื่อสัตย์กับพ่อมึงมาตลอด ! " มังกรตะวาดใส่เทวินอย่างบ้าคลั่ง ด้วยความคับแค้นใจที่ฝังอยู่ในหัวใจมาหลายสิบปี" อยากรู้ไหมล่ะว่าทำไมพ่อกูถึงฆ่าพ่อมึงงั้นดูนี่ ว่าพ่อมึงสมควรตายไหม ? " เทวินแย้งขึ้นเสียงดุดัน พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋ากางเกงแล้วเปิดคลิปวีดีโอ โยนให้มังกร มังกรจึงหยิบขึ้นมาดูในคลิปมันทำให้เขา หยุดชะงักไปทันที เมื่อที่เห็นพ่อตัวเองกำลังคุยกับมาเฟียอีกกลุ่มหนึ่งเรื่องวางแผนฆ่าพ่อของเทวิน เพื่อยึดอำนาจโดยบอกจะทำให้ตายใจแล้วค่อยลงมือฆ่าจากนั้นก็จะยึดอำนาจทั้งหมด" เป็นไงพ่อมึงนั่นแหละหักหลังพ่อกู พ่อกูรู้ทั้งหมด ดีที่ลูกน้องพ่อกูซื่อสัตย์กว่าพ่อมึงเลยแอบถ่ายไว
สามวันต่อมา ---ผับ Niceก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะที่เทวินกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้องทำงาน เสียงเคาะประตูดังขึ้น บานประตูถูกผลักเข้ามาตามมารยาท" ไง ? " กรเลิกคิ้วถามเทวิน ขณะที่หย่อนสะโพกนั่งโซฟาตัวยาวพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกสองคน" ก็ดี " เทวินตอบเสียงเรียบโดยไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา" มันติดต่อมายัง ? " แพททริคถาม" อือ สามทุ่ม "" มึงแน่ใจหรอว่ามันฆ่าไอ้มังกรได้แล้วจริง ๆ "" หึ คนอย่างพวกมันไม่ตายง่าย ๆ หรอกเดี๋ยวพวกมึงก็กูรู้เองตายจริงไม่จริง กูจะทำให้พวกมันทรมารยิ่งกว่าพี่กูอีก ! " เทวินเค้นเสียงพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแววตาเต็มไปด้วยไฟแห่งความแค้น" น่าตื่นเต้นดีว่ะ " แพททริคพูดอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับแสยะยิ้มราวกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขา" ดูมึงจะสนุกนะไอ้แพท ? " ธันที่นั่งฟังอยู่นานเลิกคิ้้วถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย" แน่สิวะมึงเตรียมอุปกรณ์รอเลยงานนี้กูว่ามีคนเจ็บ "" หึ " ธันเค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างเย้ยหยันกับคำพูดของแพททริค" นายครับใกล้ถึงเวลานัดแล้ว ครับ " คิวบอกกับเทวิน" อือ "" มึงจะให้พวกกูไปด้วยเลยไหม ? " กรถามขณะที่เทวินกำลังลุกจากเก้าอี้" ยัง กูจะบอ
วันต่อมา---เทวินยังคงนั่งอยู่ในห้องทำงานไม่ออกไปไหน เขาเอาแต่จ้องมองหน้าจอคอมผ่านกล้องวงจรปิดในห้องใต้ดินที่มีภาพมิลินนั่งลูบท้องโตเธอทั้งอมยิ้ม และพูดคุยกับลูกน้อยในท้องราวกับไม่รู้สึกอะไร ทำให้เทวินยิ่งรู้สึกเจ็บปวดราวกับเอามีดนับพันเล่มกรีดลงกลางหัวใจด้วยน้ำมือของคนที่เขารัก" ทำไมต้องเป็นเธอมิลิน เธอรักฉันจริง ๆ อย่างที่พูดหรือเปล่า ? " เทวินได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองอย่างเจ็บปวด น้ำตาลูกผู้ชายค่อย ๆ ไหลออกมาเป็นทางอีกครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เทวินจึงรีบปาดน้ำตาออกลวก ๆ แล้วปรับเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิมไม่นานประตูก็ถูกผลักเข้ามาอย่างถือวิสาสะแกร๊ก ----" มาทำไม ? " เทวินเอ่ยถามเสียงเรียบโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา เมื่อคนตรงหน้าคือธันเพื่อนรักของเขา" ได้ข่าวว่ามึงเอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในนี้ ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน "" กูไม่มีอารมณ์ ! "" เออช่างแม่งมึง! วันนี้วันนัดตรวจครรภ์เมียมึง "" อยากตรวจนู้นห้องใต้ดิน " เทวินตอบเสียงแข็งพร้อมกับตวัดสายตาไปทางห้องใต้ดิน เขาทำราวกับไม่สนใจเธอและลูก" มึงช่วยแยกแยะหน่อยไม่ได้หรอวะนั่นลูกกับเมียมึงทั้งคนเลย
" โถ่โว้ยย ! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ว่ะ ! "พรึบ !เพ้งง ๆๆ !!เทวินเข้ามาในห้องทำงานเขากวาดของบนโต๊ะทำงานตกกระจายด้วยมือทั้งสองอย่างโมโห ความรู้สึกตอนนี้มันพังทะลายลงทั้งหมดตั้งแต่เห็นภาพของมิลินที่นั่งคุยกับศัตรูอย่างมังกรนานสองนานในร้านอาหาร แถมเธอยังเข้ามาขโมยข้อมูลสำคัญไปอีกเหมือนอดีตที่เขาเกลียดชัง กลับมาทำร้ายอีกครั้งโดยคนที่รักและไว้ใจ ราวกับถูกตรอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายชั่วโมงต่อมา ---บรืนนน บรืนนนเสียงรถสปอร์ตคันหรูสองคันขับเคลื่อนเข้ามาจอดในบ้านของเทวินพร้อมกับร่างสูงอันหล่อเหลาของกรและแพททริคเปิดประตูก้าวขาลงมาจากรถหรูของตัวเองด้วยหน้าตาเคร่งเครียด" นายมึงอยู่ไหนไอ้คิว ? " กรเอ่ยถามคิวทันทีที่เดินเขามาในบ้าน" นายอยู่ในห้องทำงานตั้งแต่เช้าแล้วครับยังไม่ลงมาข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เชิญที่ห้องรับแขกเถอะครับ " กรและแพททริคพยักหน้าเข้าใจก่อนจะพากันเดินเข้าไปนั่งพูดคุยกันที่ห้องรับแขก" แล้วตกลงน้องมิลินเป็นคนส่งข้อมูลให้ไอ้มังกรจริง ๆ หรอว่ะ ? " แพททริคขมวดคิ้วถาม" คุณกร คุณแพททริคดูวีดีโอจากกล้องวงจรปิดที่ได้มาดีกว่าครับผมก็ไม่กล้าฟันธงเหมือนกัน " คิวบอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่อง
วันต่อมา ---เพ้งงงง !!เสียงปาแก้วในห้องทำงานของมังกรดังสนั่นหวั่นไหว ในเวลาสิบนาฬิก ลูกน้องที่อยู่บริเวณรอบบ้านต่างวิ่งเข้ามาดูในบ้านว่าเกิดอะไรขึ้น" กะ.. เกิดอะไรเกิดว่ะ ? " ลูกน้องอีกคนถามความเห็นจากเพื่อนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยน้ำสียงสั่นเกรงอย่างเสียวสันหลังเมื่อรู้ว่านายใหญ่ตัวเองกำลังโมโห" อยู่ด้วยกันจะรู้ไหมว่ะ ! "" ไอ้สัสมึงอยู่ไหนว่ะขึ้นมาหากู ! " ขณะเดียวกันเสียงห้าวของมังกรจึงตวาดถามหาลูกน้องคนสนิทลั่นบ้านอย่างโมโห" ลูกพี่มึงไปไหน ! ? "" พะ....พี่สักกำลังมาครับนาย "" มาแล้วครับนาย " ระหว่างนั้นลูกน้องคนสนิทก็รีบวิ่งเข้ามาหานายใหญ่พร้อมกับก้มหัวทำความเคารพ เมื่อเห็นว่าสักมาแล้วมาเฟียหนุ่มจึงเดินลงมาด้วยใบหน้าโมโหจนเลือดขึ้นหน้าทันทีเพี๊ยะ !!ใบหน้าเข้มของลูกน้องคนสนิทหันไปตามจังหวะของแรงตบอย่างแรงจนทำให้ลูกน้องที่ยืนอยู่แถวนั้นยืนก้มหน้าสั่นเทาด้วยความกลัวกับการกระทำที่น่ากลัวของนายใหญ่ตัวเอง" มึงรู้ไหมว่าตอนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ! "" เกิดเรื่องอะไรครับ ?" หึ ยังมีหน้ามาถาม ! "เพี๊ยะ !!!มังกรตบลูกน้องคนสนิทอย่างแรงอีกครั้ง " ข้อมูลความลับของกูมันหลุดออกไปได้ยัง
ผับ Niceเมื่อเทวินมาถึงผับจึงรีบเดินขึ้นไปหาเหล่าเพื่่อนของเขาทันทีแกร๊ก ----" ไอ้พรีนยังไม่มา ? " เมื่อเทวินเดินเข้ามาถึงจึงเลิกคิ้วถามเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในห้องวีไอพีก่อนด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งฝั่งตรงข้ามกับธัน" ยัง" กรเป็นคนตอบ" ทำตัวเป็นตัวปัญหา " เทวินบ่นด้วยน้ำเสียงรำคาญแกร๊ก ---" กูรู้สึกเหมือนโดนนินทาเลยว่ะ " ขณะเดียวกันพรีนก็เปิดประตูเข้าทันทีพร้อมกับพูดลอย ๆ อย่างรู้ทันว่าตัวเองกำลังถูกพูดถึงก่อนจะตวัดสายตามองเทวินอย่างเบื่อขี้หน้า" เออมาครบแล้วก็เริ่มคุยเรื่องไอ้มังกรเลยดีกว่า " กรพูดขึ้นทันทีเมื่อทุกคนมาครบ ขณะเดียวกันพรีนก็เดินเข้ามา หย่อนสะโพกนั่งข้าง ๆ เทวินซึ่งมันเหลืออยู่ที่เดียวจึงเลือกที่นั่งมากไม่ได้แต่เทวินเองก็ทำเป็นไม่สนใจคนข้าง ๆ ที่เกลียดขี้หน้า" ไอ้วินข้อมูลมันอยู่ที่มึงแล้วมันเอาข้อมูลลูกค้าคนสำคัญไปได้ยังไงว่ะ "แพททริคเริ่มถามคำถามแรกจากเทวินด้วยสีหน้าจริงจัง" กูเก็บไว้ในคอมกูที่บ้านไม่มีใคร กล้าเข้าไปแน่เพราะเฉพาะข้อมูลไม่มีวันรั่วไหลไปได้ "" มึงแน่ใจนะไอ้วินมึงไม่ได้อยู่บ้านตลอดเวลามึงจะแน่ใจได้ยังไงว่าไม่มีใครเข้า
แกร๊ก---เทวินเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนหลังจากเคลียร์งานต่าง ๆเสร็จ เขาเดินตรงเข้ามาหามิลินที่นอนหลับอยู่บนเตียงขนาดใหญ่พร้อมกับลูบผมคนตัวเล็กเบา ๆ อย่างอ่อนโยนด้วยยิ้มบาง ๆให้กับใบหน้าหวานของเธอ" ขอโทษ " เทวินเอ่ยขอโทษคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเขาจ้องใบหน้าหวานของเธอด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มันทั้งกลัวและกังวลในเวลาเดียวกันกลัวว่าเธอจะหายไป" ยกโทษให้พ่อด้วยนะครับ " จากนั้นเทวินจึงก้มจูบลูกน้อยในท้องของมิลิน ก่อนจะเอ่ยขอโทษอีกครั้งด้วยแววตาแดงก่ำราวกับจะร้องไห้ออกมา แต่ต้องห้ามน้ำตาตัวเองไว้ไม่ให้ไหล ถึงตัวเขาจะเข้มแข็งหรือเด็ดเดี่ยวแค่ไหน แต่มันก็มีมุมที่อ่อนแอซ่อนอยู่ คำพูดและการกระทำของเขาตอนนี้ มิลินรับรู้ได้หมดเพราะเธอเองแค่แกล้งหลับเท่านั้นเช้าวันต่อมา---แสงแดดยามเช้าสอดส่อนผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าหล่อเหลาของเทวินให้ตื่นจากการหลับไหล เทวินขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกับ ควานหาคนข้าง ๆ ที่เขานอนกอดมาทั้งคืนแต่ต้องพบกับความว่างเปล่า เทวินปรือตาขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงียก่อนจะหันมองนาฬิกาแขวน ขณะนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าเขาลูบหน้าตัวเองเบา ๆ แล้วก้าวขาเดินลงจากเตียงใหญ่ ไปทำธุระส่