วันต่อมา ---( Tevin Talk )" พรุ่งนี้กูจะไปส่งของเอง มึงจัดการพวกน่ารำคาญที่ตามสืบเรื่องกูด้วย "" ครับนาย " คิวก้มหัวน้อมรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปทันทีตอนนี้ผมนั่งเคลียร์งานอยู่ที่ห้องทำงานที่บ้าน ผมสั่งไอ้คิวให้จัดการเพราะทุกวันนี้มักจะมีพวกน่ารำคาญคอยสะกดรอยตามผม ผมรู้ครับที่ผมเลือกไม่ทำอะไรเพราะพวกมันก็เป็นแค่เศษสวะของไอ้มังกรเท่านั้นพวกมันทำอะไรผมไม่ได้หรอกเลยปล่อยผ่านไป ผมนี่ดีแค่ไหนแล้วที่เมตตาพวกมันไม่ฆ่าพวกมันก่อน แต่วันนี้มันคงไม่ได้อยู่ตามผมอีกแล้วก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา " ระหว่างที่ผมก้มลงเซ็นเอกสารได้ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น" คุณเทวินคะ หนูมิลินฟื้นแล้วค่ะ "" ครับป้านิด " เมื่อวานผมไม่ได้ยิงเธอจริง ๆ หรอกครับ แต่ผมยิงเป้าอีกอันที่อยู่ใกล้ ๆ ก็เท่านั้น แต่เธอดันสลบ ผมเลยอุ้มเธอมาไว้ที่ห้องผมก่อน ผมไม่ได้สงสารเธอนะครับที่ทำไป เธอก็แค่ยังมีประโยชน์กับผมอยู่ ผมแค่ต้องการให้ไอ้คิรินมันคลั่งที่รู้ว่าน้องสาวมันกำลังมีอันตรายแต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ จะได้รู้ซะบ้างว่าผมก็รู้สึกผิดที่ช่วยพี่ชายตัวเองไม่ได้เหมือนที่มันเป็นตอนนี้แต่มันยังดีเพราะผมไม่ได้ฆ่าเธอ" หนูมิลินตัวร้อนป
หลายวันผ่านไป ---ตั้งแต่วันที่ฉันไม่สบายฉันก็ไม่ได้เจอนายเทวินอีกเลยเห็นป้านิดบอกว่าเขาไปทำงาน เขาไปทำงานที่ไหนกันไม่กลับมาบ้านตั้งสามวันแล้วแต่ก็ดี ตั้งแต่เขาไม่อยู่ฉันก็ขอยืมโทรศัพท์ของป้านิดติดต่อหาพี่คิรินฉันพอจะจำเบอร์พี่เขาได้ ฉันบอกพี่คิรินว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉันสบายดี ฉันก็ถามนู้นนี่นั่นตามประสาฉันจะทนรอวันที่พี่คิรินมาช่วยพาฉันออกไปจากชีวิตของนายเทวิน" หนูลินจ๊ะ มีเพื่อนหนูลินโทรเข้ามาจ๊ะ "" ขอบคุณค่ะป้า " ฉันกำลังยืนล้างจานอยู่ที่ห้องครัวแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่นานป้านิดก็เข้ามาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ ฉันจึงรับและขอบคุณป้านิดไป" จ๊ะ ป้าไปทำความสะอาดห้องข้างบนก่อนนะหนูลิน "" ค่ะ " คงเป็นหวานนั่นแหละโทรมา ฉันเป็นคนโทรไปหาหวานเองและโทรศัพท์ที่ใช้โทรก็เป็นของป้านิดเหมือนกัน พอป้านิดออกไปฉันก็รับสายหวานทันที( ลินเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม? ) ทันทีที่มิลินเอาโทรศัพท์แนบหูปลายสายจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง“ ลินสบายดี คิดถึงหวานกับแทนจัง “( ฉันก็คิดถึงเหมือนกันไอ้แทนถามถึงลินทุกวันเลย )“ ฝากบอกแทนด้วยนะว่าไม่ต้องเป็นห่วงลิน ลินสบายดีแล้วไม่ทะเลาะกันแล้วหรอ ? “( ก็เหมือนท
( Tevin Talk )ที่ผมดูแลเธอผมก็แค่ทำไปงั้น ๆ แหละครับผมไม่มีทางรักน้องของคนที่มันหักหลังผมหรอก สามวันที่ผมไม่กลับบ้านผมไปส่งของกับไอ้แพททริคไอ้กรที่ต่างจังหวัดมา พอกลับมาผมก็เข้ามาทำงานที่ห้องทำงานเหมือนเดิม เพราะยังมีเอกสารที่ต้องเซ็นอีกมากมาย ทำได้ไม่นานยัยนั่นก็เปิดประตูเข้ามาขออนุญาตผม ผมก็เลยให้ขอแลกเปลี่ยนไม่คิดว่าเธอจะยอมทำตามขอเสนอผมซะด้วยสิ หึก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา "" นายครับไอ้คิรินมันให้คนของไอ้มังกรไปก่อความวุ่นวายที่ผับครับนาย " คิวเปิดประตูเข้ามาบอกเรื่องให้เทวินทราบ" หึ มันคงจะใช้วิธีนี้เพื่อแก้แค้นให้ยัยนั่นสินะ คิดว่าจะไม่ดิ้นซะแล้ว "" เอายังไงดีครับนาย "" ส่งคนไปเผาคาสิโนมัน " คิดจะเล่นกับผมไม่ง่ายหรอกคนอย่างผมถ้าจะเอาคืนใครมันต้องมากกว่าหลายเท่า" ครับนาย "" เดี๋ยว "ขณะที่คิวกำลังจะหันหลังเดินออกไปเทวินก็เรียกขึ้นมา" มีอะไรหรือเปล่าครับนาย ? "" พรุ่งนี้มึงไปส่งยัยนั่นไปเรียนแล้วก็ให้คนตามดูทุกฝีเก้า "" มึง งง อะไรไอ้คิวไม่เข้าใจที่กูพูดหรือไง ! ? " ผมสั่งมันแต่มันกลับทำหน้า งง ที่ผมพูดมันก็ชัดเจนนะไม่มีอะไรที่ไม่เข้าใจ" นายยอมให้ลินไปเรียนแล้วหรอครับ ? "
" รอด้วยสิคะคุณเทวิน " ฉันตะโกนเรียกเขาพร้อมกับรีบวิ่งตามเขามาที่รถเขานี่หงุดหงิดอะไรกันเดินหรือวิ่งกันแน่เร็วกว่าอะไรปัง !!เมื่อเทวินมาถึงรถเขารีบก้าวขึ้นรถทันทีด้วยท่าทางหงุดหงิดเสียงปิดประตูฝั่งคนขับปิดลงอย่างแรง จนมิลินสะดุ้งเฮือกกับการกระทำของมาเฟียหนุ่ม เธอเห็นว่าท่าไม่ดีเลยรีบเปิดประะตูขึ้นอย่างรู้สึกประหม่าเอามาก ๆ" ฉันเป็นคนขับรถเธอหรือไงถึงได้ไปนั่งข้างหลัง ! " เทวินหันไปตวาดถามมิลินอีกครั้งเมื่อเธอก้าวขึ้นมานั่งเบาะหลัง" ขอโทษค่ะ " เขาจ้องฉันเขม็งเลยสายตาเขาน่ากลัวมากตอนนี้ ฉันก้มต่ำลงพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษเขาและรีบลงไปนั่งข้างหน้ากับเขาทันที ฉันรู้สึกกลัวสายตาเขาเหลือเกินฉันจะหลุดพ้นจากเขาเมื่อไหร่กันนะ "......"" ขะ...ขับช้า ๆ ก็ได้นะคะ มันอันตราย " ฉันบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นหลังจากเขาขับรถออกมาจากมหาลัยเขาก็ขับมันเร็วขึ้นปาดซ้ายปาดขวารถคันอื่นจนฉันเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาบรื้นนนนนนน -----" อึกกก ! กะ...กลัวขับช้า ๆ ได้ไหมคะลินกลัว " ฉันอ้อนวอนเขาด้วยน้ำตาไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนความเร็วลงเลยกับเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นอีกฉันกลัว"......"" เงียบ !! " เทวินหันมาตวาดใส่มิลินเสียงด
“ อืออออ “ มิลินส่งเสียงผ่านลำคอเบา ๆ เธอขยับตัวไปมาอย่างรำคาญ เมื่อมีบางอย่างกำลังรบกวนและยุ่มย่ามกับร่างกายของเธอที่เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ขณะที่นั่งรอเทวินทำงานอยู่ที่ผับ ไม่นานมิลินก็เข้าสู่ฮ่วงนินทาอีกครั้ง" นะ...นายจะพาลินไปไหนครับ ? " คิวเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเทวินพอดี เขาเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเทวินกำลังอุ้มมิลินในท่าเจ้าสาวขณะที่เธอกำลังหลับ" มึงไปเตรียมรถกูจะพาเธอกลับ "" ทำไมนายไม่ปลุก ลินล่ะครับ "" ไอ้คิว ! กูบอกให้มึงไปเตรียมรถไม่ใช่มาย้อนถามกู ! "" เข้าใจแล้วครับนาย : ) " คิวตอบรับเจ้านายหนุ่มด้วยรอยยิ้มมุมปาก" มึงเป็นอะไร ? ยิ้มแบบนั้นทำไมไปเตรียมรถ ! "" เปล่าครับ ผมกำลังจะไปครับนาย " สิ้นสุดสนทนาคิวก็หันหลังเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม แปลกที่เทวินเหลือบมองมิลินเพียงนิด เขาเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อมองใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอไม่นานเขาก็ดึงสติกลับมาแล้วแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม จากนั้นเทวินก็อุ้มมิลินเดินไปที่รถทันที ไม่นานนักที่รถยนต์หรูสีดำขับเคลื่อนออกมาจากผับก็ถึงบ้านขณะที่เทวินเดินอุ้มมิลินลงมาจากรถป้านิดแม่บ้านที่เห็นว่านาย
เทวินดึงนิ้วออกจากรูสวาทก่อนจะดูดเลียน้ำรักของเธอที่ติดนิ้วมือออกมาจนหมด จากนั้นจึงถอดกางเกงยีนและบ๊อกเซอร์สีดำตัวเองโยนทิ้งไว้ข้างเตียงตัวเอง ทำให้แก่นกายใหญ่เด้งผงะขึ้นมาต่อหน้าต่อตามิลินจนเธอต้องเบือนหน้าหนีอย่างเขินอายก่อนจะเอ่ยขอเขา" ไม่ปล่อยในได้ไหมคะ ? "" กลัวท้อง ? " เทวินเลิกคิ้วถามเสียงเข้ม" ใช่ค่ะ อีกอย่างลินไม่อยากกินยาคุม " ฉันก็ตอบตามที่ฉันคิดนั่นแหละ ถึงฉันจะยอมให้ร่างกายฉันกับเขา ใช่ว่าฉันจะยอมท้องกับคนเลวและไร้หัวใจอย่างนายเทวินมันจะไม่มีทาง" งั้นก็ไม่ต้องกิน "สวบ !" อ๊ะ ! จะ..เจ็บ ! " ฉันบอกอย่างตกใจ เมื่อเขาอัดกระแทกน้องชายเขาเข้ามาในรูสวาทของฉันทันที โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวมันทั้งเจ็บและแสบ แต่ก็ไม่เท่าครั้งแรกที่ฉันกับเขามีอะไรกันปึก ๆๆๆๆ !!!“ อะๆๆๆๆ !” มิลินส่งเสียงครางออกมามือทั้งสองข้างกุมผ้าปูที่นอนไว้แน่นเพื่อระบายความเจ็บและความเสียวที่ตอนนี้ปนกันไปหมด เทวินบีบเคล้นยอดประทุมถันไปมาทั้งสองมือ" อ๊ะๆๆๆ บะ...เบาได้ไหมคะลิน จุก อ่าๆ ! "" เบาก็ไม่เสียวสิ อย่าเรื่องมากมีหน้าที่ครางก็ครางไป ! " เทวินกระแทกเสียงใส่มิลินอย่างอารมณ์เสีย ขณะเดียวกันก็ยังขยับ
( Milin Talk )ที่ฉันออกมาจากบ้านแต่เช้าไม่ได้นัดมาติวอะไรหรอกแค่ยังไม่อยากเห็นหน้านายเทวินตอนนี้ ฉันเลยโกหกให้พี่คิวมาส่งฉันที่มหาลัย ตอนนี้ฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์เพื่อรอหวานกับแทนมา ฉันติดต่อใครไม่ได้เลยไม่มีโทรศัพท์ก็เพราะนายเทวินนั่นแหละ เฮ้ยย !" ลิน มาเช้าจัง " หวานเดินเข้ามานั่งฝั่งตรงข้ามมิลินเธอถามเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม" แน่นอนจ๊ะ คิดถึงมหาลัยเลยอยากมาเช้า ๆ " ฉันพูดเหย้าแหย่หวานด้วยใบหน้าทะเล้น" ค่ะ หนูมิลินเราไปเรียนกันเถอะ "" ไม่รอแทนก่อนหรอหวาน ? "" วันนี้มันไม่มาเรียนหรอกลิน เมายังไม่ตื่นเลย "" โอเคเราไปกันเถอะ "" ปะ เออลินเมื่อวานหวานเก็บเอกสารให้ลินแล้วนะเดี๋ยวเอาให้ "" ขอบคุณจ๊ะ เพื่อนรัก " หลังจากนั้นฉันกับหวานก็เข้าห้องเรียน" ลินไปกินข้าวที่โรงอาหารไหม ? " เรียนเสร็จหวานหันเอ่ยชวนมิลินที่กำลังเก็บเอกสารอยู่" ได้ ๆ ลินหิวพอดี "" ลิน แกไม่มีโทรศัพท์หรอ ? " ระหว่างที่เดินมาโรงอาหารหวานเธอก็เอ่ยถามเพื่อนรักอย่างสงสัย" ใช่ ยังไม่ได้ซื้อใหม่พอดีเครื่องเก่ามันเสีย "" อ๋อๆๆ เจ้านายของแกนี่มันยังไงกันแน่ดูเหมือนเขาจะใจร้ายกับเธอนะ ถึ
หลายวันต่อมา---" หลังติวเสร็จไปผับไหม ? "" เออ ๆ กูไป "" ผมก็ไปครับพี่แทน "" แกล่ะลินไปได้ไหม ? "" ลินคงไปด้วยไม่ได้ ขอโทษทุกคนด้วยนะ "" ทำไมไปไม่ได้ว่ะ อีลิน ? "" เออออ คือลินมีธุระ "" เสียดายจังครับผมอยากให้พี่มิลินของผมไปด้วยจังเลยครับ " ปืนพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังและเสียดายที่มิลินไปสามารถไปด้วยได้" มึงนี่เป็นหนักนะไอ้ปืน ! " แทนพูดอย่างหมั่นไส้ ปืนไม่ตอบอะไรเพียงแค่มุ้ยหน้าเท่านั้น" โอเคไว้เราไปเที่ยวด้วยกัน ฉันเข้าใจแกนะลินมีเรื่องอะไรให้หวานช่วยก็บอกนะ " หวานพูดกับมิลินด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ตั้งแต่มิลินเล่าความจริงทุกอย่างให้กับหวานฟัง เธอโกรธเทวินแทนมิลินมาก ๆ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เหมือนกับเธอ ได้แต่ช่วยเท่าที่ช่วยได้และคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ" มึงจะช่วยอีลินมันได้หรอว่ะอีหวาน หึ ๆ " แทนพูดใส่หวานอย่างกระแนะกระแหนด้วยท่าทางล้อเลียนพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างนึกตลก" อีแทน!! " หวานเหวใส่แทนอย่างไม่พอใจ" พี่สองคนถ้าเป็นแฟนกันผมว่าเหมาะกันมากนะครับ ฮ่า ๆๆ คนหนึ่งปากร้ายส่วนอีกคนก็ขี้หงุดหงิด " ปืนพูดขึ้นอย่างติดตลกพร้อมกับหัวเราะออกมาดังลั่น" มึงอยากตายไหมไอ้ปืน! " แทน
บริษัท ADเมื่อมาถึงบริษัทมิลินและเทวินจึงเดินเข้าไปข้างในบริษัทพร้อมกันเหล่าพนักงานต่างยกมือไหว้เจ้านายทั้งสองด้วยความเคารพ" สวัสดีค่ะบอส " เมื่อมาถึงหน้าห้องทำงานประธาน บริษัท พีชเลขาจึงเอ่ยสวัสดีเจ้านายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม เทวินเพียงแต่พยักหน้ารับด้วยใบหน้าเย็นชาเท่านั้น ก่อนจะจูงมือมิลินเดินเข้าไปในห้องทำงานทันที โดยไม่สนใจสีหน้าไม่พอใจของเลขาสาว เธอได้แต่ยืนมองทั้งคู่เดินจับมือกันไปด้วยความอิจฉา" เดี๋ยวให้ไอ้คิวพาไปหาหัวหน้าฝ่ายเขียนนะ " เทวินบอกกับเธอพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเอง" ค่ะ " มิลินตอบรับแค่นั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โซฟาตัวยาว ไม่นานคิวก็เปิดประตูเข้ามาแกร๊ก---" พร้อมหรือยังครับ ? "" ค่ะพี่คิว "" ไปก่อนนะคะ " มิลินกล่าวคำลาคนรักด้วยรอยยิ้มหวาน แต่เขากับมองเธอด้วยสายตาละห้อยอย่างอ้อนวอนอะไรบางอย่าง" มองลินแบบนั้นทำไมคะ ? " มิลินเอียงคอถามอย่างสงสัยพร้อมกับเดินเข้าไปยืนตรงหน้าชายหนุ่ม" จะไม่เป็นเลขาฉันจริง ๆ หรอ ? "" ไม่ค่ะ คุณก็มีเลขาอยู่แล้วอีกอย่างลินก็อยากทำในสิ่งที่ชอบด้วยค่ะ "" แต่เธอท้องอยู่ฉันอยากให้เธออยู่ใกล้ ๆ "" ไม่ต้องห่วงลินกับล
ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!เมื่อเทวินเข้ามาในห้องซ้อมยิงปืนได้ไม่นาน เสียงกระหน่ำของปืนก็ดังระรัวขึ้น ทำให้ลูกน้องที่ยืนเฝ้าบริเวณหน้าประตูถึงกับหันมองหน้ากันเลิกลั่กอย่างหวาดกลัวและเสียวสันหลังไปตาม ๆ กัน พวกเขาต่างรู้ดีว่าเจ้านายตัวเองเวลาโมโหแล้วบ้าคลั่งแค่ไหนใครก็ห้ามเข้าไปยุ่งเด็ดขาด" พี่คิวใครทำให้นายโมโหขนาดนี้ว่ะพี่ ? " ดำเอ่ยถามลูกพี่ตัวเองด้วยสีหน้ากลัว" ฟังจากเสียงปืนแล้วรู้สึกเสียวสันหลังเลยว่ะพี่ " ลูกน้องอีกคนพูดเสริม ซึ่งคิวที่ได้ฟังคำถาม และคำพูดต่าง ๆ จากลูกน้อง เขาเองก็พอจะรู้ว่าใครที่ทำให้เทวินโมโหขนาดนี้ แต่คิวก็ไม่ได้ตอบอะไรความสงสัยของเหล่าลูกน้อง" ป้านิดคะเห็นคุณเทวินหรือเปล่าคะป้า ? " มิลินเอ่ยถามป้าแม่บ้านที่กำลังจัดโต๊ะสำหรับอาหารเย็นอยู่ เธอตัดสินใจเดินลงมาจากห้องนอน เพื่อมาตามคนรักเมื่อรอยังไงก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะเข้ามาหาเธอสักที" ป้าเห็นคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วก็เดินไปทางหลังบ้าน น่ะคะคงไปที่ห้องซ้อมยิงปืน ดูคุณเทวินท่าทางโมโหด้วยนะคะ "" หรอคะ ? ขอบคุณนะคะป้า "" ค่ะ จะทานเลยไหมคะ ? "" ยังค่ะเดี๋ยวลินไปตามคุณเทวินก่อน "" ค่ะคุณมิลิน " จากนั้นมิลินก็เดินไปที่ห้อง
หนึ่งเดือนต่อมา ---" พรุ่งนี้พวกเราก็ไม่ได้เจอกันแล้วเศร้าจัง " หวานพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอย่างเศร้าใจ ขณะที่นั่งทานอาหารเที่ยงกันที่โรงอาหาร" อย่าเว่อร์ ! อีหวานแค่ฝึกงานไม่ได้ตายจากกัน "" ปากหมาอีแทน ! "" หึ " แทนส่งเสียงผ่านลำคออย่างไม่สะทกสะท้าน ก่อนจะตักข้าวเข้าปากไม่สนใจ" พวกแกนี่ชอบกัดกันตลอดเลยอ่ะ "" ก็ดูมันสิลินฉันอุตสาห์เศร้าคิดถึงเพื่อน "" ฮ่า ๆๆ " มิลินหัวเราะอย่างนึกขำกับทั้งสองเพื่อนรักที่ชอบหาเรื่องกันตลอด" มึงก็เหมือนกันอีลินรีบกินข้าวได้แล้วหลานกูหิวมัวแต่หัวเราะนั่นแหละ ! " แทนเงยหน้าขึ้นมาดุ มิลินน้ำเสียง หยากระด้างสนั่นหู" เห็นไหมลินดูมัน "" จ๊ะ คุณพ่อ " มิลินหันมายิ้มให้หวาน ก่อนจะตอบเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงขัน ๆ แทนไม่ได้ตอบโต้กลับเพียงแค่ปรายตาดุมองเท่านั้นหลายนาทีต่อมา ---" ได้กี่เดือนแล้วลิน ? " หวานถามระหว่างที่เดินมานั่งโต๊ะหินอ่อนที่เคยนั่งเป็นประจำ" สองเดือนแล้ว "" แล้วนายเทวินล่ะดูแลแกดีไหม ? "" ตอนนี้เขาดูแลฉันดีมากเลย แถมยังพูดเพราะกว่าทุกครั้งอีก "" อย่าพึ่งไว้ใจมันล่ะกันยังไงมันก็เป็นมาเฟียกูกลัวมึงจะ อันตรายเพราะมัน " แทน
หลายวันต่อมา ---" อืออออ !! " มิลินส่งเสียงผ่านลำคออย่างหงุดหงิด เมื่อถูกรบกวนขณะที่เธอกำลังนอนหลับฝันดี แต่กลับรู้สึกว่ามีอะไรมายุ่มย่ามบริเวณหน้าท้องแบนราบของเธอ มิลินค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างลำบาก ภาพที่เห็นคือเสื้อยืดสีขาวถูกถลกขึ้นมาอยู่ใต้ราวนม เขาทั้งจูบ และดูดเป็นจ่ำ ๆ จนเห็นรอยแดงชัดเจน พร้อมกับใช้มือลูบไปมา ตรงบริเวณหน้าท้องแบนราบราวกับกำลังหยอกล้อ กับลูกน้อยในท้อง เธอจึงเอ่ยถามเทวินทันทีด้วยน้ำเสียงงัวเงีย" จะทำอะไรลินคะ ? "" ตื่นแล้วหรอ ? " เทวินเงยหน้าถามเสียงเรียบ เขาส่งยิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะยืดตัวขึ้นมานั่งขัดสมาธิ" ใช่ค่ะ คุุณกวนลินไงคะ "" ก็เล่นกับลูกไง " เทวินตอบเสียงเจ้าเล่ห์ เขากระตุกยิ้มมุมปากเพียงนิด" แน่ใจหรอคะว่าเล่นกับลูก ? ทำไมหน้าท้องลินถึงมีรอยแดงเต็มไปหมดได้ล่ะคะ ? "" ทีแรกก็เล่นกับลูกนั่นแหละ แต่พอเธอตื่นฉันก็รู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาเลย " " แต่ลินท้องอยู่นะคะ "" ทำได้ฉันปรึกษาไอ้ธันแล้ว "" คุณชอบทำแรงลินกลัวลูกเป็นอะไร "" สัญญาว่าจะทำเบา ๆ "" นะลินขอนะ " เทวินคลานเข้าไปหาเธอ พร้อมกับขอร้องด้วยน้ำเสียงอ้อน ก่อนจะเอาคางเกยกับหมอนใบใหญ่ที่เธอกำลัง
" บอสค่ะ ! " พีชเปิดประตูเข้ามาอย่างถือวิสาสะเธอเรียกชื่อเจ้านายหนุ่มด้วยน้ำเสียงตกใจ เมื่อเห็นทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม" เข้ามาทำไม ? " เทวินผละจูบออกก่อนจะเอ่ยถามอย่างเสียอารมณ์" พีชเอาเอกสารมาให้บอสเซ็นค่ะ "" เอามา ! "" ค่ะ ๆ " พีชตอบเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเทวินสั่งเสียงดังพร้อมกับจ้องเธอเขม็ง เธอจิกตาใส่มิลินอย่างไม่พอใจ ขณะที่เดินเอาเอกสารให้เจ้านายหนุ่ม" ลินหิว " ระหว่างที่เทวินเซ็นเอกสารเธอบอกกับชายหนุ่มด้วยใบหน้ามุุ้ย" เดี๋ยวให้ไอ้คิวไปซื้อเอาอะไร ? "" ไม่ค่ะ ลินอยากให้เลขาคุณไปซื้อให้ " เทวินขมวดคิ้วมองเธออย่างไม่เข้าใจ" บอสคะ พีชมีงานนะคะไม่ว่างไปซื้อให้หรอกค่ะ " พีชรีบปฏิเสธเสียงแข็งทันทีอย่างไม่พอใจ เมื่อเทวินเบี่ยงสายตามองเธอ" ไปซื้อให้เมียฉัน ! "" แต่พีช.... "" ฉันสั่ง ! "" ค่ะ ค่ะแล้วจะเอาอะไรหรอคะ ? " พีชตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้เธอจ้องมิลินอย่างหมั่นไส้ แต่มิลินเองกลับยิ้มเยอะอย่างมีความสุข" เอา เค้กมะพร้าว เค้กช็อกโกแลต เค้กส้ม ชูครีม ชาไทยปั่น เอแคล แล้วก็กุ้งเผา ปลาหมึกเผา "" จะกินหมดหรอ ? " เทวินขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เมื่อเธอสั่งมาเยอะขนาดนี้ ต่างจาก
วันต่อมา --- แสงแดดยามเช้าสอดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวให้ลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับเช้าอันสดใส มิลินค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมา เธอรู้สึกถึงแรงกอดรัดจากคน ข้าง ๆ มิลินเอี่ยวหน้ามองข้างหลังก็เห็นเทวินนอนกอดเธออยู่ เธอคลี่ยิ้ม อย่างมีความสุุข เมื่อตื่นมาเจอเขาเป็นคนแรก เทวินขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกับกระซับกอดเธอแน่นขึ้น มิลินจึงเปลี่ยนท่าหันหน้าเข้าหาเทวิน" ยิ้มอะไร ? "มิลินสะดุ้งเมื่อจู่ ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับถามเธอเสียงแข็ง" ตกใจหมดเลยค่ะ "" หึ " เทวินส่งเสียงผ่านลำคอเบา ๆ ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นทันที" ถ้าตื่นแล้วก็ปล่อยลินได้แล้วค่ะ "" จะรีบไปไหน ? "" ไม่ค่ะ แต่คุณไม่ทำงานหรอคะ ? "" อยากให้ฉันไป ? " เทวินเลิกคิ้วถาม" เปล่าค่ะ ลินแค่ถาม "" ไปบริษัทกับฉันนะ "" ค่ะ คุณปล่อยลินได้แล้วเดี่ยวลินขออาบน้ำก่อน "" อ๊ะ ! ทำอะไรคะ ? " มิลินร้องถามขึ้นอย่างตกใจเธอตวัดท้ายคอชายหนุ่มไว้แน่น เมื่อเขาอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวก้าวขาลงจากเตียงโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว" ก็ไปอาบน้ำ " เทวินพูดแค่นั้นก็อุ้มเธอ เดินเข้าห้องน้ำทันที" เดี๋ยวทำให้ " ระหว่างที่มิลินกำลังจะสระผมโดยมีเท
" มึงทำอะไรของมึงไอ้วิน! น้องมันท้องลูกมึงอยู่นะ ควรจะเอาใจหรือดูแลบ้างไม่ใช่ทำตัวเย็นชาอย่างนี้ ! " กร ดุเสียงห้าวแววทอดถอนหายใจอย่างเอี่ยมระอา" เรื่องของกู ! " เทวินกระแทกเสียงตอบอย่างหงุดหงิด" เออ ! เรื่องของมึงแต่กูสงสารเด็กในท้องซึ่ง ก็คือหลานกูมึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอว่ะ ? " " กูขอเตือนเป็นครั้งสุดท้ายจะทำอะไรคิดดี ๆ ไม่งั้นมึงจะไม่เหลือคนที่มึงรักเลยสักกคน " กรพูดทิ้งท้ายดแค้วยถ้อยคำเตือนสติก่อนจะลุกไปนั่งทำงานที่โต๊ะทันทีอย่างเบื่อหน่าย ทิ้งให้ เทวินนั่งหน้าเครียดอยู่ตรงนั้นปึก !ขณะที่มิลินเดินออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งเธอกำลังปาดน้ำตาที่พึ่งผ่านการร้องไห้มา ทำให้เธอไม่ทันระวังเดินชนเข้ากับอกแกร่งของใครบางคน" ขะ...ขอโทษค่ะ "" เป็นอะไรมากหรือเปล่า มิลิน ? " พรีนเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเรียบ" ปะ...เปล่าค่ะ " เธอปฏิเสธพรีนไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เธอยังจำคราวนั้นได้ที่เขามีเรื่องกับเทวินเพราะเธอเป็นต้นเหตุ" ร้องไห้ ? " มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วถามด้วยสีหน้าเย็นชา ต่างจากคราวแล้วที่สายตาเขาดูเจ้าเล่ห์ และไม่เย็นชาเหมือนตอนนี้" ปะ....เปล่าค่ะ ลินขอตัวก่อนนะคะ " มิลินยังคงปฏิเสธเธอ
" นายครับ "" มีอะไร ? " เทวินเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทด้วยสีหน้าเคร่งขรึม" เออ นายจะเอายังไงต่อครับในเมื่อเธอท้องแล้ว ? " คิวถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ" ทำตามแผนเดิม "" แต่นายครับผมว่า..... "" กูตัดสินใจแล้วมึงก็รู้ว่ากูเป็นคนยังไงเพราะฉะนั้นอย่าถามมาก ! " ไม่ทันที่คิวจะได้พูดจบประโยค เทวินจึงพูดแทรกขึ้นมาก่อนด้วยน้ำเสียงดุดัน จนคิวไม่กล้าจะพูดอะไรต่อ เขารู้ดีว่าเจ้านายตัดสินใจอะไรแล้วต้องทำให้สำเร็จ ไม่มีใครจะขัดขวางเขาได้" แค่นี้ใช่ไหมที่มึงเข้ามา ? "" ครับ แต่ในฐานะที่ผมทำงานกับนายมานานผมขอพูดหน่อยได้ไหมครับ ? " เทวินขมวดคิ้วมองอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร" เด็กในท้องไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับ ผมว่านายอย่าใช้วิธีนี้เลยดีกว่าครับอีกอย่างลูกในท้องก็เป็นลูกของนายเอง "" พูดจบหรือยังถ้าจบแล้วก็ออกไปกูจะทำงาน ! "" ผมเป็นห่วงนายนะครับไม่อยากให้นายเสียใจทีหลัง " คิวพูดแค่นั้นก็ก้มหัวให้ก่อนจะเดินออกไปทันที" _ "เทวินมองประตูที่ปิดลงด้วยความรู้สึกที่หลากหลายพอ มิลินท้องขึ้นมาจริง ๆ เขากับลังเลกับแผนการที่วางเอาไว้ก่อนหน้านี้ ใจหนึ่งก็รักอีกใจหนึ่งก็แค้น อดีตที่ผ่านมามันทำให้
มิลินรู้สึกลังเลที่จะตอบ ก่อนจะตัดสินใจตอบคำถามหมอหนุ่มเสียงแผ่วเบาอย่างกังวลใจ" ประมาณหนึ่งเดือนแล้วค่ะ เดือนนี้ก็ยังไม่มาลินว่าที่มาช้า เพราะลินคงเครียดไปค่ะเลยทำให้ประจำเดือนลินมาช้ากว่าปกติ "" คุณคิดอย่างนั้นหรอ ? " ธันเลิกคิ้วถามเขาจ้องมิลินด้วยสายตานิ่ง ๆ เพราะสิ่งที่เธอพูดเธอกำลังเดาผิด" มีอะไรไอ้ธัน ? "" เวลามึงมีอะไรกับมิลินมึงป้องกันหรือเปล่า ? "เทวินไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนรักไปทันที แต่กับรอบมอง มิลินเพียงนิดอย่างลังเล คำถามหมอหนุ่มทำให้มิลินรู้สึกอายไม่น้อยที่ต้องพูดถึงเรื่องอย่างว่าให้คนอื่นฟัง" ไม่ " เทวินตอบแค่นั้นก่อนจะเบือนหน้าหนีทันที เมื่อเพื่อนรักเอาแต่จ้องมองด้วยสายตาจับผิด" ลินก็กินยาคุมทุกครั้งนะคะ " มิลินโพล่งขึ้นทันทีที่เทวินพูดจบ" งั้นคุณก็ตรวจซะจะได้รู้ว่าท้องไม่ท้อง "" ท้อง ! " ขณะที่ธันพูดประโยคจบ มิลินถึงกับย้ำคำว่าท้องออกมาอย่างตกใจและชะงักไปทันทีด้วยความรู้สึกหลากหลายตอนนี้มันกำลังพุ่งเข้ามาในโซนประสาท ต่างจากเทวินที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่สะทกสะท้าน" คุณปัจสวะใส่ในกระปุกนี่เดี๋ยวผมจะให้พยาบาลตามเข้าไปหาคุณที่ห้องน้ำ "" ค่ะ " มิลินตอบรับอย่