ฉันต้องตกใจเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคุมถึงคอทันที ที่นายเทวินเปิดประตูเข้ามา ระหว่างที่ฉันกำลังนอนคิดหาวิธีหนีออกไปจากที่นี่ สายตาที่เขามองฉันยังเย็นชาเหมือนทุกครั้งที่เขามอง" ขะ..เข้ามาทำไมคะ ? "" ห้องฉันจะเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้ " เทวินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่สนใจมิลินที่ทำหน้าหวาดระแวงอยู่บนเตียงใช่นี่มันห้องเขานิจะเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้ ช่างเถอะนอนดีกว่าฉันไม่จำเป็นต้องสนใจคนใจร้ายแบบนั้นหรอก ฉันก็นอนหันหลังไปทางอื่น" ลุก ! " ระหว่างที่ฉันกำลังจะเคลิ้มหลับไปก็ได้ยินเสียงกระแทกของใครบางคนดังขึ้น ฉันเลยโพล่งตากว้างด้วยความตกใจและรีบหันไปตามเสียง" จะมองอีกนานไหม !! หลีกไปฉันจะนอน " เทวินสั่ง มิลินเสียงแข็งโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาแต่แววตาเขากับแฝงไปด้วยความเย็นชา" ทะ...ทำไมคุณไม่ไปนอนที่อื่นล่ะคะ ? "" ลุกไป ! "" บอกให้ไปไง ! ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ !! " คราวนี้เทวินตะคอกเสียงดังกว่าเดิมอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเธอยังไม่ยอมลุกออกไปตามคำสั่ง" แล้วคุณจะให้ลินไปนอนไหนล่ะคะ ? " ฉันก็ยังเอ่ยถามเขาอยู่นะ ถึงจะกลัวน้ำเสียงของเขา
" ปล่อยลินนะคะ "" หันหน้ามา ! " เทวินกดเสียงต่ำสั่งเมื่อเธอเอาแต่หันหน้าหนีฉันจึงค่อย ๆ หันหน้ามาตามคำสั่งเขา แต่ก็ไม่ยอมมองหน้าเขาหรอก เมื่อรับรู้ได้ว่าตอนนี้หน้าเราสองคนใกล้กันมากจนลมหายใจคนตรงหน้าเป่าลดลงมาที่ปลายจมูกฉันถี่ ๆ“ อื้อออออออออ ! “ เทวินก้มลงมาประกบจูบมิลินอย่างอุกอาจทันทีที่เธอหันมา พร้อมกับสอดเรียวลิ้นร้อนเข้าไปตวัดหาน้ำหวานในโพรงปากจนเธอโพล่งตากว้างอย่างตกใจร่างกายทั้งหมดแข็งทื่อราวกับถูกมนต์สะกด เทวินขบเม้นริมฝีปากล่างบนของมิลินจนเธอเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัส จากนั้นจึงเริ่มดูดดุนเรียวลิ้นเล็กแรงขึ้น จนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บ“ อื้อออ ฟอแอ้ว ( พอแล้ว ) “ เมื่อสติฉันกลับมาฉันจึงพยายามดิ้น เพื่อให้เขาถอนจูบออกแต่เขากับจูบฉันแรงขึ้นจนตอนนี้ฉันเริ่มหายใจไม่ออก เขาก็ยังตวัดเรียวลิ้นของเขาไปมาในปากของฉันอย่างเมามัน ไม่นานก็ถอนจูบออก“ หืดดดดดดด “ เมื่ิอได้รับอิสระฉันจึงรีบสูดอากาศเข้าปอดทันที“ อ๊ะ!!! “ ระหว่างที่ฉันสูดอากาศเข้าไปในปอดไม่นานจู่ ๆนายเทวินก็ยกตัวฉันขึ้นให้นั่งบนโต๊ะทำงานของเขา นายเทวินโน้มตัวเข้ามากักขังฉันไว้ในวงแขนโดยใช้มือดันกับพื้นโต๊ะไว้" จะทำอะไร
" รถพร้อมแล้วครับนาย " คิวบอกพร้อมกับโค้งหัวให้เจ้านายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับหญิงสาว" จะพาลินไปไหนคะ ? "" ไม่ต้องกลัวฉันไม่พาเธอไปฆ่าตอนนี้หรอก เธอยังมีประโยชน์ " เทวินหยุดเดินแล้วหันหน้ามาพ่นคำพูดร้ายกาจใส่ มิลินเขาจ้องเธอด้วยสายตาเย็นชาฉันจิ๊ปากใส่เขาอย่างหมั่นไส้ ดูเขาสิแค่ตอบคำถามฉันมันยากตรงไหนนะ สุดท้ายฉันก็ไม่ได้คำตอบต้องเดินตามหลังผู้ชายใจร้ายนี่ไปอย่างไม่รู้อะไรเลย เห้ยยย ! ชีวิตฉัน มาถึงโรงจอดรถ คิวก็เปิดประตูรถหรูสีดำให้เจ้านายหนุ่มได้ขึ้นไปนั่งพร้อมกับหญิงสาว" ขอบคุณนะคะ " มิลินกล่าวขอบคุณคิวด้วยรอยยิ้มหวาน คิวก็โค้งหัวให้เธอพร้อมกับรอยตอบ" มึงจะยิ้มอีกนานไหมไอ้คิว " ระหว่างนั้นเทวินก็โพล่งขึ้นน้ำเสียงโมโห จนทำให้คิวเหลือบมองเจ้านายหนุ่มทันที คิวถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย เมื่อเจ้านายหนุ่มจ้องสายตาเขม็ง" ขอโทษครับนาย "" อย่าลืมนะคะ " ระหว่างที่รถขับเคลื่อนออกมาจากโรงจอดรถของผับสักพัก ฉันก็หันไปเตือนความจำคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้าง ๆ เขาหันมามองฉันโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา" ไอ้คิวจอดร้านยาด้วย " เทวินมองมิลินเพียงนิดเมื่อได้ยินเสียงเธอ เขาไ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก" หนูมิลิน ป้าเอาข้าวมาให้จ๊ะ "ก๊อก ก๊อก ก๊อก" อื้อออออ ค่ะ " ฉันนั่งร้องไห้อยู่นานแล้วก็เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ป้านิดเคาะประตูเรียก ฉันจึงเดินไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงีย" ป้าเอากับข้าวมาให้ เห็นหนูไม่ออกมากินข้าวสักที "" ขอบคุณนะคะป้า "" ไม่เป็นไรจ๊ะ กินเถอะเดี๋ยวป้าไปก่อนนะ "" ค่ะป้า ขอบคุณอีกครั้งนะคะ " ป้านิดพยักหน้ารับอย่างใจดี" ใช่คิดตั้งนานว่าลืมอะไร ฉันลืมได้ไงเนี่ย " ฉันโพล่งขึ้นอย่างตกใจ เมื่อฉันดันลืมยาคุมไว้ที่รถ ลืมได้ยังไงกันมันน่าตีหัวตัวเองจริง ๆ ฉันเลยรีบวางถาดข้าวไว้บนโต๊ะในห้อง แล้วหันหลังตะโกนตามหลังป้านิดที่กำลังเดินไปได้ไม่กี่ก้าว" ป้าคะ ป้านิด! "" มีอะไรหรือเปล่าหนูมิลิน ทำไมหน้าดูตกใจขนาดนั้น ? "" เออ ป้านิดรู้ไหมคะว่าคิวอยู่ที่ไหน ? ""ตอนมาหาหนูป้าเห็นไอ้คิวเดินไปทางหลังบ้านนู้นนะจ๊ะ "" ขอบคุณค่ะป้า " ป้านิดชี้ไปทางหลังบ้านพอฉันขอบคุณเสร็จไม่รอช้าก็รีบวิ่งจะไปที่นั่นทันที ฉันก็วิ่งสุ่ม ๆ มานั่นแหละฉันไม่รู้ทางหรอก รีบไปหน่อยเลยลืมถามรายละเอียดจากป้าฉันว่าเดี๋ยวก็คงเจอเอง" ไม่เห็นมีเลยนี่ก็หลังบ้
วันต่อมา ---( Tevin Talk )" พรุ่งนี้กูจะไปส่งของเอง มึงจัดการพวกน่ารำคาญที่ตามสืบเรื่องกูด้วย "" ครับนาย " คิวก้มหัวน้อมรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปทันทีตอนนี้ผมนั่งเคลียร์งานอยู่ที่ห้องทำงานที่บ้าน ผมสั่งไอ้คิวให้จัดการเพราะทุกวันนี้มักจะมีพวกน่ารำคาญคอยสะกดรอยตามผม ผมรู้ครับที่ผมเลือกไม่ทำอะไรเพราะพวกมันก็เป็นแค่เศษสวะของไอ้มังกรเท่านั้นพวกมันทำอะไรผมไม่ได้หรอกเลยปล่อยผ่านไป ผมนี่ดีแค่ไหนแล้วที่เมตตาพวกมันไม่ฆ่าพวกมันก่อน แต่วันนี้มันคงไม่ได้อยู่ตามผมอีกแล้วก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา " ระหว่างที่ผมก้มลงเซ็นเอกสารได้ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น" คุณเทวินคะ หนูมิลินฟื้นแล้วค่ะ "" ครับป้านิด " เมื่อวานผมไม่ได้ยิงเธอจริง ๆ หรอกครับ แต่ผมยิงเป้าอีกอันที่อยู่ใกล้ ๆ ก็เท่านั้น แต่เธอดันสลบ ผมเลยอุ้มเธอมาไว้ที่ห้องผมก่อน ผมไม่ได้สงสารเธอนะครับที่ทำไป เธอก็แค่ยังมีประโยชน์กับผมอยู่ ผมแค่ต้องการให้ไอ้คิรินมันคลั่งที่รู้ว่าน้องสาวมันกำลังมีอันตรายแต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ จะได้รู้ซะบ้างว่าผมก็รู้สึกผิดที่ช่วยพี่ชายตัวเองไม่ได้เหมือนที่มันเป็นตอนนี้แต่มันยังดีเพราะผมไม่ได้ฆ่าเธอ" หนูมิลินตัวร้อนป
หลายวันผ่านไป ---ตั้งแต่วันที่ฉันไม่สบายฉันก็ไม่ได้เจอนายเทวินอีกเลยเห็นป้านิดบอกว่าเขาไปทำงาน เขาไปทำงานที่ไหนกันไม่กลับมาบ้านตั้งสามวันแล้วแต่ก็ดี ตั้งแต่เขาไม่อยู่ฉันก็ขอยืมโทรศัพท์ของป้านิดติดต่อหาพี่คิรินฉันพอจะจำเบอร์พี่เขาได้ ฉันบอกพี่คิรินว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉันสบายดี ฉันก็ถามนู้นนี่นั่นตามประสาฉันจะทนรอวันที่พี่คิรินมาช่วยพาฉันออกไปจากชีวิตของนายเทวิน" หนูลินจ๊ะ มีเพื่อนหนูลินโทรเข้ามาจ๊ะ "" ขอบคุณค่ะป้า " ฉันกำลังยืนล้างจานอยู่ที่ห้องครัวแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่นานป้านิดก็เข้ามาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ ฉันจึงรับและขอบคุณป้านิดไป" จ๊ะ ป้าไปทำความสะอาดห้องข้างบนก่อนนะหนูลิน "" ค่ะ " คงเป็นหวานนั่นแหละโทรมา ฉันเป็นคนโทรไปหาหวานเองและโทรศัพท์ที่ใช้โทรก็เป็นของป้านิดเหมือนกัน พอป้านิดออกไปฉันก็รับสายหวานทันที( ลินเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม? ) ทันทีที่มิลินเอาโทรศัพท์แนบหูปลายสายจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง“ ลินสบายดี คิดถึงหวานกับแทนจัง “( ฉันก็คิดถึงเหมือนกันไอ้แทนถามถึงลินทุกวันเลย )“ ฝากบอกแทนด้วยนะว่าไม่ต้องเป็นห่วงลิน ลินสบายดีแล้วไม่ทะเลาะกันแล้วหรอ ? “( ก็เหมือนท
( Tevin Talk )ที่ผมดูแลเธอผมก็แค่ทำไปงั้น ๆ แหละครับผมไม่มีทางรักน้องของคนที่มันหักหลังผมหรอก สามวันที่ผมไม่กลับบ้านผมไปส่งของกับไอ้แพททริคไอ้กรที่ต่างจังหวัดมา พอกลับมาผมก็เข้ามาทำงานที่ห้องทำงานเหมือนเดิม เพราะยังมีเอกสารที่ต้องเซ็นอีกมากมาย ทำได้ไม่นานยัยนั่นก็เปิดประตูเข้ามาขออนุญาตผม ผมก็เลยให้ขอแลกเปลี่ยนไม่คิดว่าเธอจะยอมทำตามขอเสนอผมซะด้วยสิ หึก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา "" นายครับไอ้คิรินมันให้คนของไอ้มังกรไปก่อความวุ่นวายที่ผับครับนาย " คิวเปิดประตูเข้ามาบอกเรื่องให้เทวินทราบ" หึ มันคงจะใช้วิธีนี้เพื่อแก้แค้นให้ยัยนั่นสินะ คิดว่าจะไม่ดิ้นซะแล้ว "" เอายังไงดีครับนาย "" ส่งคนไปเผาคาสิโนมัน " คิดจะเล่นกับผมไม่ง่ายหรอกคนอย่างผมถ้าจะเอาคืนใครมันต้องมากกว่าหลายเท่า" ครับนาย "" เดี๋ยว "ขณะที่คิวกำลังจะหันหลังเดินออกไปเทวินก็เรียกขึ้นมา" มีอะไรหรือเปล่าครับนาย ? "" พรุ่งนี้มึงไปส่งยัยนั่นไปเรียนแล้วก็ให้คนตามดูทุกฝีเก้า "" มึง งง อะไรไอ้คิวไม่เข้าใจที่กูพูดหรือไง ! ? " ผมสั่งมันแต่มันกลับทำหน้า งง ที่ผมพูดมันก็ชัดเจนนะไม่มีอะไรที่ไม่เข้าใจ" นายยอมให้ลินไปเรียนแล้วหรอครับ ? "
" รอด้วยสิคะคุณเทวิน " ฉันตะโกนเรียกเขาพร้อมกับรีบวิ่งตามเขามาที่รถเขานี่หงุดหงิดอะไรกันเดินหรือวิ่งกันแน่เร็วกว่าอะไรปัง !!เมื่อเทวินมาถึงรถเขารีบก้าวขึ้นรถทันทีด้วยท่าทางหงุดหงิดเสียงปิดประตูฝั่งคนขับปิดลงอย่างแรง จนมิลินสะดุ้งเฮือกกับการกระทำของมาเฟียหนุ่ม เธอเห็นว่าท่าไม่ดีเลยรีบเปิดประะตูขึ้นอย่างรู้สึกประหม่าเอามาก ๆ" ฉันเป็นคนขับรถเธอหรือไงถึงได้ไปนั่งข้างหลัง ! " เทวินหันไปตวาดถามมิลินอีกครั้งเมื่อเธอก้าวขึ้นมานั่งเบาะหลัง" ขอโทษค่ะ " เขาจ้องฉันเขม็งเลยสายตาเขาน่ากลัวมากตอนนี้ ฉันก้มต่ำลงพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษเขาและรีบลงไปนั่งข้างหน้ากับเขาทันที ฉันรู้สึกกลัวสายตาเขาเหลือเกินฉันจะหลุดพ้นจากเขาเมื่อไหร่กันนะ "......"" ขะ...ขับช้า ๆ ก็ได้นะคะ มันอันตราย " ฉันบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นหลังจากเขาขับรถออกมาจากมหาลัยเขาก็ขับมันเร็วขึ้นปาดซ้ายปาดขวารถคันอื่นจนฉันเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาบรื้นนนนนนน -----" อึกกก ! กะ...กลัวขับช้า ๆ ได้ไหมคะลินกลัว " ฉันอ้อนวอนเขาด้วยน้ำตาไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนความเร็วลงเลยกับเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นอีกฉันกลัว"......"" เงียบ !! " เทวินหันมาตวาดใส่มิลินเสียงด
หนึ่งปีต่อมา ---เวลาผ่านไปเกือบสองปีที่ชีวิตคู่ของเทวินและมิลินได้ใช้ร่วมกันมา มันมีทั้งความสุขและอุปสรรคต่าง ๆ มากมาย สุดท้ายพวกเขาก็ผ่านเรื่องราวเลวร้ายเหล่านั้นมาได้ซึ่งวันนี้เป็นวันสำคัญของทั้งคู่" ว้าววว ลินแกสวยมากเลย " หวานเอ่ยชมเพื่อนรักด้วยท่าทางตื่นเต้น เมื่อเธอสวมด้วยชุดเจ้าสาวสายเดี่ยวเกาะอกสีขาวลายลูกไม้ยาวถึงเข่าพร้อมกับปล่อยผมลอนยาวเสวยแผ่เต็มหลังเธอแต่งหน้าอ่อน ๆ ใส่รองเท้าส้นสูงห้านิ้วสีขาว ใบหน้าเรียวเล็กของเธอที่แต่งเติมเครื่องสำอางไม่เข้มมากโทนสีชมพู ทำให้เธอสวยดุจดั่งเจ้าหญิง" จริงหรอ หวาน ? "" จริงสิ ลินแกเหมือนเจ้าหญิงเลย "" บ้าไปขนาดนั้นหรอก แต่ก็ขอบคุณนะรู้สึกตื่นเต้นจัง "" ฮ่า ๆๆๆ ในที่สุดแกก็มีวันนี้นะเพื่อนรัก "" อือ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคุณนักเขียนชื่อดัง "" เว่อร์ฉันไม่ได้ดังอะไรมากหรอก "แกร๊ก ---ระหว่างนั้นเสียงประตูก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างสูงและเด็กสาววัยหนึ่งขวบเกือบสองขวบเดินจูงมือเข้ามาด้วยกัน" มะหมี่ ( หม่ามี๊ ) " เนนิลปล่อยมือจากแทนวิ่งเข้ามาหาผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้มอันสดใส มิลินย่อตัวลงพร้อมกับสวมกอดกอดลูกสาวทันที" ว่าไงคะ ? คนสวยของ
แสงแดดยามไม่สายมากสอดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าคมคายของชายหนุ่ม เทวินเริ่มรู้สึกตัวเขาขยับร่างกายพร้อมกับควานหาคนที่นอนข้าง ๆ ตลอดทั้งคืน แต่กับพบแต่ความว่างเปล่า เขาจึงรีบเด้งตัวลุกขึ้นมา ก่อนจะชำเรียงมองนาฬิกาแขวนซึ่งเข็มยาวชี้เลขแปดเข็มสั้นชี้เลขสาม บ่งบอกว่าตอนนี้แปดโมงเกือบครึ่งแล้ว" ทำไมตื่นสายขนาดนี้วะ !! " เทวินสบถคำออกมาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะรีบก้าวขายาวลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำทันที" คุณมิลินให้ป้าขึ้นไปตามคุณเทวินเลยไหมคะ ? " นิดป้าแม่บ้านเอ่ยถามนายหญิงของบ้าน ในขณะที่เธอกำลังถักหมวกเตรียมไว้ให้ลูกน้อยของเธออยู่ที่ริมสระว่ายน้ำ" แล้วแต่ป้าเลยค่ะ "" โกรธอะไรกันหรือเปล่าคะ ? "" เรื่องซื้อของแหละค่ะป้า "" อย่าโกรธกันนานนะคะ " นิดป้าแม่บ้านเอ่ยเตือนด้วยความหวังดีไม่อยากให้เจ้านายสองคนมีปัญหากันนาน" ค่ะป้า ป้าคะถ้าหวานมาให้มาหาลินที่นี่เลยนะคะ "" ค่ะ " เธอตอบรับนายหญิงของบ้าน ก่อนจะเดินออกมาก็เจอกับหวานที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านพอดี" สวัสดีค่ะ คุณหวาน "" สวัสดีค่ะป้านิดมิลินล่ะคะ ? "" คุณมิลินอยู่ที่ริมสระน้ำค่ะเธอบอกให้คุณเข้าไปหาได้เลยค
หลายวันต่อมา ---ชีวิตคู่ของเทวินกับมิลินเป็นไปด้วยความราบรื่นเทวินตั้งแต่ได้มิลินกลับมาเขาก็ดูแลเธออย่างใกล้ชิดตลอดเวลา ไปไหนมาไหนก็จะเอามิลินไปด้วยตลอด เขาคอยเอาใจใส่ราวกับไม่ใช่ เทวินคนเดิมเพื่อน ๆ ต่างพากันแปลกใจกันใหญ่ กับนิสัยของ เพื่อรักที่เปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว พวกเขาไม่เคยเห็นมุมอ่อนโยนของเขาเลยสักครั้งตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา เขายิ้มง่ายขึ้นและใจเย็นลงอย่างเห็นได้ชัดแกร๊ก ----ขณะที่มิลินกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนยาวโซฟาตัวยาวในห้องทำงานที่ผับของเทวิน เสียงประตูก็เปิดเข้ามาอย่างถือวิสาสะ" คุณพรีน " มิลินเอ่ยเรียกพรีนด้วยน้ำเสียงทุ้ม ก่อนจะคลี่ยิ้มให้บาง ๆ" แปลกใจหรือไงที่เจอฉัน ? " พรีนถามเสียงเรียบก่อนจะลากเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเทวินมานั่งตรงหน้ามิลิน" เปล่าค่ะ มีอะไรกับพี่วินหรือเปล่าคะ ? "" ฉันต้องมีอะไรกับมันด้วยไงถึงจะมาหามันได้ "" ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ พอดีพี่วินออกไปตรวจงานกับพี่คิวค่ะ " มิลินรีบปฏิเสธทันควันเมื่อพรีนเอาแต่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชา" ท้องเธอมันเหมือนขยับ " พรีนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบพร้อมกับจ้องมองไปที่ท้องนูนของมิลิน ก่อนจะดันกระพุ้งแก้มอย่างแป
ไม่นานรถเก๋งมินิก็ขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านพักของมิลิน ทั้งคู่เปิดประตูเดินลงมาพร้อมกันกับพ่อและแม่ของเธอตามด้วยรถหรูของเทวินที่คิวเป็นคนขับ เทวินประคองมิลินเดินเข้ามาในบ้านอย่างถะนุถนอม" เดี๋ยวแม่จะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้พ่อหนุ่มและเพื่อนพ่อหนุ่มชิมนะ " เมื่อเข้ามาในบ้านรีลาจึงเสนอตัวทำอาหารให้ว่าที่ลูกเขยทันที" ขอบคุณครับ " เทวินเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงสุภาพ" คุณพาลูกไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นรอก่อนค่ะ " รีลาบอกกับสามี" ครับคุณภรรยา "" แม่คะ ลินช่วยทำนะคะ ? "" ไม่เป็นไรลูกพาพ่อหนุ่มคนนี้ไปนั่งพักเถอะ "" งั้นก็ได้ค่ะ " มิลินตอบแค่นั้น ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งห้องนั่งเล่นโดยมีเทวินคอยประคองพร้อมกับพ่อของเธอและคิว" เหนื่อยไหม ? " เทวินเอ่ยถามมิลินด้วยน้ำเสียงอ่อนพร้อมกับกุมมือเธอไว้หลวม ๆ" ไม่ค่ะลินไม่เหนื่อย "" พ่อหนุ่มมาที่นี่ถูกได้ยังไง ? " คินเอ่ยถามว่าที่ลูกเขยด้วยน้ำเสียงเรียบ" ไอ้พรีนบอกครับ "" คุณกับคุณพรีนดีกันแล้วหรอคะ ? " มิลินเอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงแปลกใจ" นายเค้นเอาคำตอบจากคุณพรีนเองครับนายหญิงนายยอมแม้กระทั่งรับข้อเสนอจากคุณพรีนด้วยนะครับ " เทวินไม่ทันได้ตอบอะไรคิวที่
วันต่อมา ---แสงแดดอ่อน ๆ สอดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวให้ตื่นขึ้นมารับเช้าวันใหม่มิลินค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาเธอขยี้ตาเบา ๆ เพื่อให้การมองเห็นชัดขึ้น เธอพยายามประครองท้องโตของตัวเองลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงขนาดคิงไซส์ ก่อนจะก้มมองลูกน้อยที่อยู่ในท้อง เธอลูบไปมาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับพูดคุยกับเด็กน้อยที่ตอนนี้เขากำลังดิ้นดุกดิกอยู่ในท้องผู้เป็นแม่" ตื่นพร้อมแม่เลยนะลูก ทำไมดิ้นแรงจังคะหื้ม ? "ดุกดิก ----เด็กน้อยในท้องดิ้นแรงขึ้นราวกับกำลังพลิกตัวไปมาทำให้มิลินถึงกับยิ้มแป้นอย่างมีความสุขทันทีก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นทำให้มิลินละความสนใจจากลูกน้อยในท้องแล้วจึงบอกกับคนข้างนอก" ลินไม่ได้ล็อกประตูค่ะ "แกร๊ก ---" เสร็จหรือยังลูก ? " รีลาเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยถามลูกสาว" ยังค่ะแม่ลินพึ่งตื่นค่ะ "" จ๊ะ เดียวลงไปทานข้าวนะลูกเดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปส่งหาคุณหมอ "" ค่ะคุณแม่ " มิลินตอบรับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นรีลาก็เดินออกไปไม่นานมิลินก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เมื่อเสร็จแล้วเธอจึงเดินลงมา" ค่อย ๆ เดินลูก " คินเมื่อเห็นม
วันต่อมา--- " อรุณสวัสดิ์ครับนาย " ขณะที่เทวินเดินลงมาจากบันไดมาคิวลูกน้องคนสนิทจึงเอ่ยทักทายทันที" อือ มึงมาทานข้าวกับกูดิ "" นายชวนผมหรือสั่งผมครับ ? " คิวแกล้งย้อนถามหวังให้เจ้านายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเห็นว่าวันนี้เขามาแปลกที่เอ่ยชวนปกติไม่เห็นชวน" อย่ามากวนตีนกู ! "" ครับบบ " คิวตอบลากเสียงยาวพร้อมกับอมยิ้มอย่างไม่เกรงกลัวสีหน้าดุดันที่เทวินมองมา ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับเจ้านายหนุ่ม" ไอ้พรีนมันจะกลับมาถึงกี่โมง ? "" ตอนเย็นเลยครับ "" อือ กูจะไปทักทายมันซะหน่อยวันนี้เลื่อนประชุมมาตอนสิบโมง "" ครับ " หลังจากจบการสนทนาทั้งสองก็ทานอาหารเช้ากันเสร็จจากนั้นเทวินจึงมุ่งหน้าไปที่บริษัทโฆษณาของเขาทันทีบริษัท AD" สวัสดีค่ะบอส / สวัสดีครับบอส " ทันทีที่เทวินเดินเข้ามาในบริษัทพนักงานชายหญิงต่างเอ่ยสวัสดีเจ้านายหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามาด้วยท่าทางน่าเกรงขาม เทวินเพียงแค่พยักหน้าตอบรับเท่านั้น ก่อนจะเดินไประหว่างรอลิฟต์เขาเผลอได้ยินเหล่าพนักงานบางส่วนที่นินทาเรื่องของเขาอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร“ เสียงนินทา “( ได้ข่าวว่าบอสยังตามหาคุณมิลินไม่เจอเลยแก )( ใช่แต่ก็สงสารคุณมิลิ
หลายวันต่อมา---กริ้งง !!!! กริ้งง !!!!ขณะที่มิลินกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่หน้าทีวีในห้องนั่งเล่นเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น เธอจึงพยายามดันตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินไปดูว่าใครมา เธอมองดูจอภาพหน้าประตูก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยเธอจึงรีบเปิดประตูทันทีแกร๊ก ----" สวัสดีค่ะ มาถึงเมื่อไหร่คะ ? "" จะไม่ชวนฉันเข้าบ้านเลยว่างั้น ? " พรีนเลิกคิ้วถามด้วยน้ำเสียงเรียบโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา" อ๋อ ขอโทษค่ะ เข้าบ้านก่อนก็ได้ค่ะ " มิลินส่งยิ้มเจื่อน ๆอย่างเกรงใจ ก่อนจะเอ่ยชวนมาเฟียหนุ่มเข้าบ้าน" มาคนเดียวหรอคะ ? "" แล้วเห็นฉันมากับใครล่ะ ? " พรีนเลิกคิ้วถามกลับอีกครั้งอย่างกวนอารมณ์ แต่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉยทำให้มิลินก้มหน้าลงทันทีอย่างรู้สึกผิดที่ถาม" หึ " มาเฟียหนุ่มเค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างนึกเอ็นดูคนตรงหน้า ก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น" นั่งสิ "" ค่ะ "" ท้องกี่เดือนแล้วตอนนี้ ? "" จะหกเดือนอาทิตย์หน้าค่ะ ขอบคุณนะคะที่พาลินกับครอบครับมาอยู่ที่นี่ " มิลินเอ่ยขอบคุณพรีนอย่างจริงใจ เมื่อเขาเป็นคนช่วยพาเธอหนีจากเทวินมาได้ไกลถึงเกาหลี" อือ พ่อกับแม่เธอไปไหน ? " มาเฟียหนุ่มตอบ
เพล้งงงงงง !!!!!ทันทีที่คิวเดินเข้าในบ้านเขาก็ได้ยินเสียงของต่าง ๆ ตกแตกเสียงดัง โดยมีพวกแม่บ้านต่างพากันมายืนรวมตัวกันเนื้อตัวสั่นเทาอยู่กลางบ้าน" ป้าเกิดอะไรขึ้นครับ ? "" คุณเทวินน่ะสิ พอแกออกไปได้ไม่นาน คุณเทวินก็ขับรถออกไปพอกลับมาก็เอาแต่ทำลายข้าวของบนห้องทำงานใหญ่เลยแถมยังไล่ตะเพิดยัยกิ่งที่กำลังทำความสะอาดอยู่บนห้องทำงานให้ออกมา พอมันลงมามันก็ร้องไห้ใหญ่เลย " ป้าแม่บ้านเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใบหน้าหวาดกลัวทันที ขณะที่เสียงข้าวของยังตกแตกดังอยู่ต่อเนื่องเพล้งงง !!! ปัง !!!!!" ป้ารู้ไหมครับว่านายไปไหนมา ? "" ป้าถามแล้วแต่คุณเทวินไม่ตอบ "" ครับ " คิวตอบแค่นั้น เขารู้ว่าเทวินคงออกไปตามหามิลินแล้วไม่พบจึงกลับมาอาละวาดที่บ้านแทน" พี่คิว !! " ขณะเดียวกันลูกน้องอีกคนก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเรียกคิว" มีอะไร ? "" ที่ผับมีเรื่องครับ ลูกค้าดื่มแล้วเมาไม่ยอมจ่ายครับ แถมยังโวยวายยกใหญ่เลย ! "" ทำไมไม่มีใครโทรหากู ? "" โทรแล้วครับพี่ไม่รับ "" เออกูคงปิดเสียงไว้ แล้วผู้จัดการทำอะไรไม่ได้เลยหรอวะ ? ลูกน้องก็ตั้งเยอะ "" พวกผมยังไม่กล้าทำอะไรครับกลัวปัญหาจะตามมาทีหลัง มันก็เอา
โรงพยาบาลแกร๊ก---หลังจากที่เทวินกลับจากโกดังเขาก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที เขาเปิดประตูเข้ามาก็พบกับเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่เต็มห้องรวมถึงเพื่อนของมิลิน แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนหน้านี้กลับหายไป" มิลินหายไปไหน ? " เทวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเข้มคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน หัวใจแกร่งกระตุกวูบด้วยความกลัว กลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดกำลังจะเป็นจริง" กูถามว่ามิลินไปไหน ! ? " เทวินตะวาดถามเสียงดังอีกครั้งเมื่อไม่มีใครตอบอะไรเอาแต่เงียบกัน" นะ..น้องมิลินหายไป " แพททริคก้มหน้าตอบอย่าง กล้า ๆ กลัว ๆ เขารู้ดีว่าถ้าเทวินรู้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ" หายไปไหน ? ! " เทวินไล่เสียงถามอีกครั้งอย่างโมโหมือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น แววตาดุดันสายขึ้นวูบมองเพื่อน ๆ ตัวเองอย่างโกรธเคียง" กูกับไอ้แพททริคลงไปซื้อกาแฟแป๊บเดียวขึ้นมาก็ไม่เจอน้องมิลินแล้ว " กรตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังปัง !เมื่อเทวินได้ยินอย่างนั้นเขาถีบเตียงผู้ป่วยอย่างแรงจนไถลไปชนกับเก้าอี้ข้างเตียงเกิดเสียงดังสนั่น ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวคราวนี้เขาต้องเป็นบ้าจริง ๆ แน่ เหล่าเพื่อน ๆ ที่อยู่ในห้องนั้นต่างรับรู้ได้ว่าเทวินกำลังคลั่งและไม่มีใครที่จะหยุดเขา