ตอนที่ 7 พี่รหัสที่ถูกบล็อค

"และรางวัลชนะเลิศ ได้แก่..." รุ่นพี่ชะลอการประกาศเพื่อสร้างความตื่นเต้น

"กลุ่มที่ห้า! กลุ่มของน้องไทเกอร์!"

ทุกคนในกลุ่มลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ น้ำตาลกระโดดตัวลอย พีทตบมือดังๆ เลโอยิ้มกว้างแม้จะไม่แสดงออกมากเท่าคนอื่น ทุกคนดีใจที่ความพยายามได้รับการตอบแทน

"มารับรางวัลกันครับ!" รุ่นพี่เรียก

ทั้งหกคนและไทเกอร์เดินขึ้นไปบนเวที รับรางวัลซึ่งเป็นตุ๊กตาหมีใส่เสื้อคณะขนาดเล็กคนละตัว และบัตรกำนัลร้านอาหารในมหาวิทยาลัย

"ขอให้ตัวแทนกลุ่มพูดสักหน่อยครับ" รุ่นพี่ยื่นไมโครโฟนให้ไทเกอร์

"วันนี้พวกเราชนะได้เพราะทุกคนในทีมร่วมแรงร่วมใจกัน โดยเฉพาะไอเดียเรื่องโครงสร้างของน้องเลโอที่เป็นประโยชน์มาก" เขาหันไปยิ้มให้เลโอ ซึ่งทำให้เลโอประหลาดใจไม่น้อย

เมื่อลงจากเวที ทุกคนยังคงดีใจกับชัยชนะ น้ำตาลขอถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก ทุกคนรวมถึงไทเกอร์และเลโอยืนเคียงข้างกันถ่ายรูป บรรยากาศสนุกสนานและเป็นมิตร

"วันนี้สนุกมากเลย พวกเราเป็นทีมที่เจ๋งสุดๆ" น้ำตาลพูดด้วยรอยยิ้ม

"ใช่เลยคราวหน้ามีกิจกรรมอีก เราต้องอยู่ทีมเดียวกันนะ" พีทเห็นด้วย

ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน เลโอสังเกตเห็นไทเกอร์มองมาที่เขา เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปหา

"ขอบคุณสำหรับไอเดียวันนี้" ไทเกอร์พูดเสียงเรียบ

"ไม่เป็นไร มึงก็ช่วยปรับแบบส่วนบนได้ดี" เลโอตอบ

ทั้งสองยืนอยู่ในความเงียบอึดอัดครู่หนึ่ง ไม่มีใครรู้จะพูดอะไรต่อ

"เอาเป็นว่าวันนี้ก็ดีแล้วละ แต่อย่าคิดว่าเราจะเป็นเพื่อนกันนะ" ไทเกอร์พูดขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงเขากลับมาห้วนเหมือนเดิม

"ไม่ได้คิดแบบนั้นอยู่แล้ว" เลโอยักไหล่

"ดี งั้นเดี๋ยวเจอกัน แล้วมึงต้องปลดบล็อคไลน์กูด้วย" ไทเกอร์พยักหน้าและเดินจากไปก่อนยิ้มอย่างมีเลศนัย

“แล้วทำไมต้องปลดบล็อกไลน์มึงด้วย ” เลโอถามออกไปอย่างสงัสย

ไม่มีคำตอบจากไทเกอร์นอกจากการเดินจากไปของเขา ทิ้งให้เลโอยืนมองตามด้วยความครุ่นคิด วันนี้เขาได้เห็นอีกด้านหนึ่งของไทเกอร์ ด้านที่สามารถทำงานเป็นทีมและยอมรับความสามารถของผู้อื่นได้ แม้จะเป็นคนที่เขาไม่ชอบ

"ไอ้ไทเกอร์มันพูดอะไรกับมึงวะ?" พีทเดินมาตบไหล่เลโอ

"ไม่มีอะไร แค่พูดเรื่องงานวันนี้" เลโอตอบ

"สงสัยมันจะเริ่มนับถือมึงแล้วละ ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่จะทำให้ไอ้ไทเกอร์ยอมรับ"  พีทพูดไปพรางหัวเราะไป ภูมิใจที่มีเพื่อนเก่งอย่างเลโอ

เสียงของรุ่นพี่ดังมาตามไม่โครโฟนเพื่อเรียกให้รุ่นน้องปี 1 เข้าประจำแถวในลานที่จัดเตรียม กิจกรรมวันนี้มาถึงช่วงสุดท้ายแล้วและรุ่นพี่จึงให้ทุกคนเลือกแถวนั่งตามใจชอบ

“ทุกคนตั้งใจฟังพี่นะคะ ตอนนี้มาถึงช่วงท้ายกิจกรรมรับน้องแล้วก่อนที่เราจะแยกย้ายกันวันนี้ รุ่นพี่ทุกคนขอขอบคุณรุ่นน้องที่ให้ความร่วมมือและมีความสามัคคีทำให้กิจกรรมวันนี้ผ่านไปด้วยดีนะคะ”

“สำหรับต่อไปจะเป็นการเลือกสายรหัส ตอนนี้รุ่นพี่ทุกคนทำการแบ่งสายรหัสกันเรียบร้อยแล้ว โดยสายรหัสจะมี 3 ระดับชั้น คือ รุ่นพี่ปี 2 ปี 3 ปี ตามลำดับ ในซองที่อยู่ในป้ายซื้อที่คล้องคอของน้องๆให้หยิบออกมาแล้วด้านในจะมีกระดาษอยู่ น้องๆเช็คได้เลยค่ะ ”

เสียงฮือฮาของรุ่นน้องชั้นที่ปีที่ 1 ตื่นเต้นกับการเช็คสายรหัสของตัวเองและตอนนี้ทุกคนจะยังไม่รู้ว่าพี่รหัสเป็นใครบ้าง

“เมื่อทุกคนรู้สายรหัสของตัวเองแล้ว ต้องตามหารุ่นพี่สายรหัสและเข้าไปแนะนำตัวเองด้วยนะคะ หลังจากนี้ขอให้ทุกคนแยกย้ายกันตามอัธยาศัยได้เลยค่ะ กิจกรรมรับน้องวันนี้ถือว่าผ่านไปด้วยดี ขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือนะคะ” รุ่นพี่กล่าวจบก็มีเสียงปรบมือดังขึ้น

“มึงดูสายรหัสกู ไม่รู้จักสักคน แล้วมึงล่ะ” พีทยื่นกระดาษที่เขียนระบุรายชื่อพี่รหัสของเขาให้เลโอดู

“เฮ้ย..เชี่ยละไง รุ่นพี่ปี 2 พี่รหัสมึง คือ ไอ้รุ่นพี่ไทเกอร์ ” พีทตกใจแทนเลโอทันทีเมื่อเห็นรายชื่อสายรหัสของเลโอ

“ไม่เป็นไรน่า ไม่น่ามีอะไรได้อีก” เลโอบอกพีทไม่ต้องกังวลใจเพราะเลโอดูแล้วว่าวันนี้ไทเกอร์ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรมาก

“เออ กูมั่นใจว่ามึงรับมือไอ้รุ่นพี่ไทเกอร์ไหวแน่นอน ถ้ามีอะไรให้กูช่วย มึงต้องบอกกูทันทีเลยนะ กูเพื่อนมึง” พีทบอกเพื่ออย่างจริงใจ เขาพร้อมช่วยเหลือเลดออยู่แล้วขอให้อีกฝ่ายเอ่ยปากบอกเท่านั้นเพราะพีทรู้ว่าคนอย่างเลโอไม่ใช่คนอ่อนแอเลย

เลโอยิ้มบางๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร เขามองไปรอบๆ ลานกิจกรรมที่เต็มไปด้วยนักศึกษากำลังเก็บของและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บางทีชีวิตในมหาวิทยาลัยอาจไม่ได้แย่อย่างที่คิด แม้จะมีความขัดแย้งกับไทเกอร์ แต่วันนี้ก็แสดงให้เห็นว่า อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถอยู่ร่วมกันได้ถ้าจำเป็น ขณะเดินกลับหอพักกับพีท เลโอหันไปมองดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน ความรู้สึกอบอุ่นเล็กๆ เกิดขึ้นในใจ

"วันนี้ก็สนุกดีนะ" พีทพูดพลางเขย่าตุ๊กตาหมีรางวัลในมือ

"อืม ไม่คิดว่าจะชนะ"  เลโอพยักหน้า

"แต่ที่ไม่คิดกว่านั้นคือไอ้ไทเกอร์จะยอมทำงานกับมึงโดยไม่มีปัญหา" พีทหัวเราะ "เห็นมันพูดถึงมึงบนเวทีมั้ย? นึกว่าหูแว่วไปเลย"

"คงเพราะมันอยากชนะมากกว่า" เลโอยิ้มบางๆ

ทั้งสองเดินกลับมาถึงหอพัก พอถึงห้องก็แยกย้ายไปอาบน้ำพักผ่อน แต่ในความเงียบ เลโอยังคิดถึงเหตุการณ์วันนี้ ไม่น่าเชื่อว่าเขากับไทเกอร์จะทำงานร่วมกันได้ดีขนาดนั้น

"วันนี้พวกเราชนะได้เพราะทุกคนในทีมร่วมแรงร่วมใจกัน โดยเฉพาะไอเดียเรื่องโครงสร้างของน้องเลโอที่เป็นประโยชน์มาก"

คำพูดของไทเกอร์ยังก้องอยู่ในหู เลโอรู้ว่าคำชมนั้นอาจเป็นแค่การแสดงตัวให้ดูดีในฐานะรุ่นพี่และเดือนคณะ ซ้ำแล้วไทเกอร์ยังเป็นพี่รหัสของเขาอีกด้วย แต่อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าไทเกอร์มีอีกด้านที่สามารถเป็นมืออาชีพได้เมื่อจำเป็น

เลโอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูรูปที่น้ำตาลส่งมาในกลุ่มไลน์ ภาพของทุกคนรวมถึงไทเกอร์ที่ยืนยิ้มฉ่ำด้วยความภูมิใจ แม้เขาและไทเกอร์จะยืนห่างกัน แต่ก็ไม่มีความเป็นปฏิปักษ์ให้เห็น ในภาพนั้น พวกเขาเป็นเพียงเพื่อนร่วมทีมที่เพิ่งประสบความสำเร็จด้วยกัน

บางทีสี่ปีในมหาวิทยาลัยอาจจะไม่ได้ถูกครอบงำด้วยความขัดแย้งกับไทเกอร์อย่างที่เขากังวล อาจจะมีช่วงเวลาที่พวกเขาต้องร่วมมือกันหรือทำงานด้วยกันอีก อย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ในความเงียบของห้องพัก เลโอได้แต่หวังว่าทุกอย่างจะดำเนินไปด้วยดี

ไลน์ของไทเกอร์ที่เลโอบล็อคเอาไว้ ตอนนี้คงต้องพิจารณาใหม่เสียแล้วเพราะตอนนี้ไทเกอร์เป็นหนึ่งในพี่รหัสของเขา คงไม่ดีแน่ที่เขาจะบล็อคพี่รหัสของตัวเองและรุ่นพี่บอกเอาไว้ด้วยว่าปกติแล้วจะต้องมีการสร้างกลุ่มไลน์ของสายรหัสด้วย

และแล้วเลโอก็เข้าใจคำพูดของไทเกอร์แล้วว่าเขาต้องได้ปลดบล็อกไลน์ของไทเกอร์แน่นอน และเมื่อเลโอทำการปลดบล็อกไลน์ของไทเกอร์ ทันใดนั้นไลน์ของไทเกอร์เด้งมาที่เลโอทันที

TKPuri : กูบอกแล้วว่ามึงต้องได้ปลดบล็อกกู เพราะกูจะเป็นพี่รหัสที่ถูกบล้อคไม่ได้