LOGINShare
ตอนที่ 1 การปะทะครั้งแรก
Last Updated:
2025-04-12 08:22:58แดดเปรี้ยงของปลายเดือนพฤษภาคมแผดเผาทุกอณูของลานกิจกรรมมหาวิทยาลัย เสียงจอแจของการเตรียมงานต้อนรับเหล่านักศึกษาใหม่ดังระงมไปทั่ว สีเสื้อคณะต่างๆ สว่างตาในวันแรกของการเปิดเทอม
เลโอหยุดมองป้ายคณะวิศวกรรมที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า พลางสูดลมหายใจลึกๆ เขาผ่านมันมาได้แล้ว การสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศด้วยคะแนนอันดับต้นๆ กระเป๋าเป้สีดำใบเดิมที่ใช้มาตั้งแต่มัธยมพาดบ่าข้างเดียว เขาลากกระเป๋าเดินทางอีกใบติดมือมาด้วย เพราะคืนนี้เขาจะเข้าหอพักนักศึกษาที่ได้จองไว้ล่วงหน้า
"เด็กต่างจังหวัดสินะ" เสียงทักของรุ่นพี่หญิงในชุดเสื้อคณะสีเหลืองทอง
"วิศวะใช่ไหมน้อง?"
"ครับ ปีหนึ่ง" เลโอตอบสั้นๆ เขาไม่เคยเป็นคนพูดมาก โดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า
"มาเถอะ พี่พาไปลงทะเบียน ปล่อยกระเป๋าไว้ตรงนั้นก่อนได้ มีรุ่นพี่ดูแลให้ แล้วค่อยมาเอาทีหลัง"
เลโอพยักหน้ารับ ปล่อยกระเป๋าเดินทางไว้ในจุดที่กำหนด แล้วเดินตามรุ่นพี่ไปที่จุดลงทะเบียน
แสงแดดที่สาดส่องลงมาทำให้เหงื่อผุดซึมที่หน้าผาก เลโอหยิบแว่นสายตากรอบสี่เหลี่ยมออกมาเช็ด ก่อนจะสวมกลับเข้าไปใหม่ ขณะกำลังเดินเขาก็หันไปมองรอบๆ สำรวจสถานที่ที่จะเป็นบ้านของเขาอีกสี่ปีข้างหน้า ทันใดนั้นเอง ภาพตรงหน้าทำให้เขาชะงักกึก เลโอรู้สึกเหมือนหัวใจกระตุกวูบ คนคนนั้น...
ย้อนความหลัง
"มึงจะเอายังไงวะ?"
เสียงนั้นแทบจะตวาดออกมา ชายหนุ่มในชุดสุดคูลหน้าตาดีจ้องมองเลโอด้วยสายตาเหยียดหยาม พวกเขายืนเผชิญหน้ากันอยู่นอกร้านกาแฟชื่อดังในห้างแห่งหนึ่ง เด็กหนุ่มทั้งสองดึงดูดสายตาคนรอบข้างที่เริ่มหันมามอง
"นี่มันเรื่องระหว่างกูกับนาตาลี มึงไม่เกี่ยว" เลโอตอบกลับเสียงเย็น
"ไม่เกี่ยว เชี่ยไร ?" คู่กรณีหัวเราะหยัน
"แฟนกูแต่มึงมาจีบต่อหน้ากูเนี่ยนะ แล้วบอกว่ากูไม่เกี่ยว?" ไทเกอร์บอกเหตุผลที่เขาเกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน
"นาตาลีบอกกูว่าไม่ได้คบกับมึงแล้ว บอกว่ามึงเป็นแค่คนที่เคยคุยกัน" เลโอไม่ลดราวาศอก
"กูไม่รู้ว่ามึงเป็นใคร นาตาลีไม่เคยพูดถึงมึงเลยสักครั้ง"เลโอตอกย้ำอีกครั้ง
"ไอ้เวร! นาตาลีเป็นแฟนกู!" ไทเกอร์ตะคอก หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ
"สองเดือนแล้ว!"ไทเกอร์ย้ำว่าเขาเป็นแฟนของหญิงสาว
"แล้วทำไมนาตาลีถึงบอกกูว่าโสด?" เลโอสวนกลับ
ไทเกอร์ชะงัก ใบหน้าเจื่อนลง ความไม่แน่ใจแล่นผ่านแววตา แต่ถูกแทนที่ด้วยความโกรธอีกครั้ง
"มึงโกหก!"ไทเกอร์ตะโกนในเลโอสุดเสียง
"กูไม่จำเป็นต้องโกหก" เลโอยืนยันเสียงเรียบ
"ถามเธอสิ ว่ากูพูดจริงหรือเปล่า" เลโอบอกออกไปอย่างมั่นใจว่าตัวเองเป็นแฟนของนาตาลีตอนนี้
ทั้งสองหนุ่มหันไปมองหญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีขาวที่ยืนก้มหน้าอยู่ไม่ไกล
"นาตาลี เธอบอกไอ้นี่ว่าเธอไม่ได้คบกับกูจริงเหรอ? " ไทเกอร์เรียกด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
"ฉัน... ฉันแค่บอกว่าพวกเรา... ไม่ได้จริงจัง..." หญิงสาวมองทั้งสองหนุ่มด้วยสายตาสับสน
"เห็นไหม มึงเข้าใจผิด" เลโอพูด สายตาจับจ้องไปที่ไทเกอร์
"แต่กูกับเธอก็...บอกไอ้นี่ว่าเราคบกันอยู่!" ไทเกอร์พูดอึกอักเขาหันไปหานาตาลีอยากให้เธอช่วยยืนยันความสัมพันธ์
"ฉันบอกนายแล้วนี่ไทเกอร์ ว่าฉันยังไม่พร้อมผูกมัด เราแค่เที่ยวด้วยกัน" นาตาลีสั่นศีรษะเบาๆ น้ำตาคลอ
"มึงก็แค่รู้จักเธอไม่กี่วัน มาที่ห้างแห่งนี้เพราะต้องมาซื้อของกับครอบครัว แต่กลับจะมาแย่งแฟนกู?" ไทเกอร์หน้าซีด ก่อนจะหันกลับมาที่เลโอ
"ไม่มีใครแย่งใคร เธอเลือกเอง และเธอเลือกกู" เลโอตอบเสียงเรียบ
ไทเกอร์พุ่งเข้าใส่เลโอราวกับสายฟ้าฟาด กำปั้นพุ่งเข้าหาใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว แต่เลโอหลบทัน จับแขนไทเกอร์บิดไปข้างหลัง
"ปล่อย!" ไทเกอร์ครางด้วยความเจ็บปวด
"แค่อยากให้เธอได้เลือกด้วยตัวเองถ้ามึงทำร้ายกู เรื่องมันจะใหญ่" เลโอพูดเสียงเย็น
"จำไว้เลย มึงจะต้องเสียใจที่หักหน้ากูวันนี้" ไทเกอร์พูดเสียงเกรี้ยวขณะที่เลโอปล่อยเขา
"แล้วมึงทำอะไรกูได้?" เลโอถาม แววตาท้าทาย
"รอดูเหอะส่วนเธอ... เราจบกัน คราวหน้าอย่ามาง้อกู" ไทเกอร์สะบัดแขนที่ถูกบิด ก่อนจะหันไปมองนาตาลี ไทเกอร์เดินจากไปด้วยความโกรธเคือง ทิ้งเลโอกับนาตาลีไว้ด้วยกัน
"ขอโทษนะ ฉันไม่คิดว่าเขาจะตามมาเจอเรา..." นาตาลีพูดเบาๆ
"ไม่เป็นไร " เลโอตอบ ก่อนจะหันไปมองทิศทางที่ไทเกอร์จากไป
ปัจจุบัน
"คราวนี้มันจบแล้ว"เลโอกระพริบตาไล่ความทรงจำนั้นออกไป เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่สังเกตเห็นเขา แต่...
"เฮ้ย! เจอกันอีกแล้วเหรอไอ้เด็กบ้านนอก!" เสียงเรียกดังมาจากกลุ่มเด็กหนุ่มชุดนักศึกษาใหม่เช่นกัน หนึ่งในนั้นคือไทเกอร์ เขากำลังเดินนำหน้าเพื่อนอีกสามคน ใบหน้าคมเข้มเหยียดยิ้มเย้ยหยัน เลโอหยุดเดิน เขาไม่ได้หันไปมอง แต่ก็ไม่ได้เดินหนี
"มึงดูสิ ไอ้เด็กต่างจังหวัดที่แย่งแฟนกูตอนปิดเทอม" ไทเกอร์ชวนเพื่อนคุย เสียงดังพอให้เลโอและคนแถวนั้นได้ยินชัดเจน
"ดูสิ ได้เป็นเพื่อนกูละ เข้าคณะเดียวกันอีกด้วย"ไทเกอร์ย้ำคำว่าเพื่อนที่ฟังแล้วไม่เป็นมิตรเลย
"เหมือนหมาสองตัวต้องอยู่ในกรงเดียวกันเลยว่ะ!" เพื่อนของไทเกอร์พูดและเพื่อนๆ ของไทเกอร์หัวเราะชอบใจ คนหนึ่งผิวปาก
เลโอกัดฟันกรอด ก่อนจะหันไปมองไทเกอร์ด้วยสายตาเย็นชา
"กูก็แปลกใจเหมือนกันคะแนนน้อยแค่นั้น จ่ายสินบนให้ใครเข้ามาวะ?" เลโอพูดเรียบๆ แต่ทำให้อักคนโมโหได้ทันที
"มึงว่าไงนะ?" จากตอนแรกที่ใบหน้าของไทเกอร์มีรอยยิ้มกลับเลือนหายไป
"กูว่ามึงหูหนวกรึเปล่าหรือว่านอกจากหน้าตาดี มึงไม่มีอะไรเหลือแล้ว?" " เลโอตอบกลับ ครั้งนี้เสียงของเลโอดังชัดเจน
"ไอ้เหี้ย! มึงนี่มันกล้าดียังไง!" ไทเกอร์สบถ ก้าวเข้ามาประชิดตัวเลโอ มือกำหมัดแน่น
แม้ไทเกอร์จะสูงในระดับเดียวกัน แต่ด้วยบุคลิกที่เหนือกว่าและการแต่งตัวที่ดูดีกว่า ทำให้เขาดูข่มคนตรงหน้าได้ไม่ยาก โดยเฉพาะเมื่อเลโอยังสวมแว่น แต่งตัวเรียบง่ายในชุดเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์ธรรมดา แต่แววตาของเลโอกลับไม่มีความหวาดกลัวใดๆ
"มึงมาหาเรื่องกูก่อน แล้วมึงก็ทำแบบนี้มาตั้งแต่ที่ห้างวันนั้นแล้ว"เลโอตอบเรียบๆ แต่สายตาจับจ้องคมกริบ
"วันนั้นมึงต่างหากที่มาก้าวก่ายกู" ไทเกอร์ไม่ลดละ
"ก้าวก่าย?" เลโอหัวเราะเบาๆ
"มึงเป็นคนหลอกผู้หญิงต่างหาก นาตาลีบอกกูเองว่าพวกมึงไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่มึงกลับไปขู่นาตาลี" เลโอบอกในสิ่งที่เขารู้มาจากนาตาลี
"ไอ้..." ไทเกอร์กำหมัดแน่นขึ้น ใบหน้าเริ่มแดงก่ำด้วยความโมโหสุดขีด
"เป็นอะไรกัน!?" เสียงดังแทรกขึ้น เป็นรุ่นพี่ชายคนหนึ่งในชุดเสื้อคณะสีเหลืองทอง กางเกงสแล็คสีดำ ผมเซ็ตเรียบร้อย ดูเป็นนักศึกษาคนจริงจัง
"ไม่มีอะไรครับพี่ แค่ทักทายเพื่อนเก่าน่ะครับ" ไทเกอร์ตอบทันที น้ำเสียงเปลี่ยนไปทันตาเห็น
"เพื่อนเก่า? รู้จักกันมาก่อนเหรอ?" รุ่นพี่มองไปที่เลโอ
"ครับ ใช่ไหมเพื่อน?" ไทเกอร์ตอบ ก่อนจะหันไปหาเลโอด้วยรอยยิ้มเสแสร้ง
"ไม่ใช่เพื่อนครับ แค่รู้จักกัน" เลโอตอบรุ่นพี่ ก่อนจะมองหน้าไทเกอร์
"โอเค วันนี้วันแรกของการเข้ามหาวิทยาลัย ทุกคนคงเหนื่อยๆ กัน ไปลงทะเบียนให้เสร็จก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวรุ่นพี่จะพาไปดูที่พักกัน" รุ่นพี่มองสลับไปมาระหว่างเลโอกับไทเกอร์ สัมผัสได้ถึงความตึงเครียด
"ครับพี่" ไทเกอร์พยักหน้า ก่อนจะเดินจากไปเขาหันมากระซิบข้างหูเลโอ
"ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะไอ้เด็กบ้านนอก เพราะตอนนี้มึงต้องอยู่ใ
Related chapters
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 2 การปะทะครั้งที่สอง
วันนี้วันแรกของการเข้ามหาวิทยาลัย ทุกคนคงเหนื่อยๆ กัน ไปลงทะเบียนให้เสร็จก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวรุ่นพี่จะพาไปดูที่พักกัน" รุ่นพี่มองสลับไปมาระหว่างเลโอกับไทเกอร์ สัมผัสได้ถึงความตึงเครียด"ครับพี่" ไทเกอร์พยักหน้า "ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะไอ้เด็กบ้านนอก เพราะตอนนี้มึงต้องอยู่ในพื้นที่ของกู" ก่อนจะเดินจากไปเขาหันมากระซิบข้างหูเลโอ เลโอไม่ตอบอะไร เขาเพียงหันไปมองไทเกอร์ด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่แสดงอาการตื่นตระหนกใดๆ ทั้งที่ในใจกลับกำลังคิดทบทวน... เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาสร้างศัตรู แต่ดูเหมือนว่าชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยจะไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด"มาเถอะน้อง ไปลงทะเบียนกันเถอะ เดี๋ยวสาย"รุ่นพี่หญิงที่พาเลโอมาแต่แรกเรียกเลโอ และเขาพยักหน้าก่อนจะเดินตามรุ่นพี่ไปจุดลงทะเบียนเต็มไปด้วยนักศึกษาใหม่ รุ่นพี่ต่างวิ่งวุ่นพยายามช่วยเหลือและให้คำแนะนำ เลโอยืนต่อแถวอย่างอดทน ทั้งที่แดดร้อนจัด"เฮ้ย นั่นไทเกอร์มั้ย?" เสียงนักศึกษาหญิงสองคนที่ยืนต่อแถวข้างกันดังขึ้น"ใช่ๆ คนนั้นแหละ โอ้โห หล่อมากอะ ว่าแต่ใครจะเสนอชื่อเขาเป็นเดือนคณะไหม? กูว่าเข้ารอบแน่ๆ""ยังไม่ทันเปิดเทอมเลย พูดถึงอะไรกันแล้วเนี่ย" อีกคนหัวเราะคิกคัก
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 3 ไม่ชอบขี้หน้า
หลังจากที่ได้รับกุญแจหอแล้ว เลโอก็กลับไปขนกระเป๋าที่เตรียมมาเข้าหอพัก สำหรับมหาวิทยาลัยนี้ก็ไม่บังคับให้อยู่หอพักนักศึกษาแต่เพราะเลโอต้องการอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยเท่านั้นเอง หากไม่เหลือบ่ากว่าแรกก็จะอยู่หอในจบเรียนจบแต่หากต้องออกไปอยู่ข้างนอก สำหรับเขาก็ไม่ได้มีปัญหาใดอยู่แล้ว"ห้อง 412... 412..." เลโอพึมพำขณะเดินตามทางเดินแคบของตึกหอพักนักศึกษาชาย กระเป๋าเดินทางเก่าถูกลากตามหลังมาอย่างเนิบช้า เหงื่อเริ่มซึมบนเสื้อยืดสีดำคู่กายจากการเดินขึ้นบันไดมาสี่ชั้นตึก B เป็นหอพักเก่าแก่ที่สุดของมหาวิทยาลัย ผนังสีครีมซีดเริ่มมีรอยแตกลายงา ระเบียงทางเดินแคบ และที่สำคัญคือไม่มีลิฟต์ ทำให้นักศึกษาต้องออกแรงขนสัมภาระขึ้นบันไดเองเลโอหยุดหน้าห้อง 412 ก่อนจะหยิบกุญแจออกมาไขประตู เสียงกลไกที่สนิมเกาะคลิกเบาๆ ก่อนประตูไม้เก่าจะเปิดออก เผยให้เห็นห้องพักขนาดเล็กประมาณ 30 ตารางเมตร แบ่งเป็นสองฝั่งชัดเจน แต่ละฝั่งมีเตียงเดี่ยว โต๊ะเรียน ตู้เสื้อผ้าขนาดเล็ก และชั้นวางของ"คงเป็นที่นี่แหละ..." เขาทอดถอนใจ วางกระเป๋าเดินทางลง มองสำรวจรอบห้องที่จะเป็นบ้านของเขาในอีกหนึ่งปีข้างหน้าเขาเลือกเตียงฝั่งขวา นั่งลงทดสอ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 4 ก่อกวนไม่หยุด
ไทเกอร์สังเกตเห็นว่าเลโอไม่ได้สนใจการยั่วยุของตน ด้วยความตั้งใจจะทำให้อีกฝ่ายตอบโต้แต่กลับได้มาแค่ความนิ่งเฉยยิ่งทำให้ไทเกอร์อารมณ์เดือดยิ่งกว่าเดิม ไทเกอร์จึงลุกขึ้นยืนและเดินตรงมาที่โต๊ะอาหารของเลโอและพีท"เฮ้ย ไอ้บ้านนอก หูหนวกรึไง? กูกำลังพูดถึงมึงอยู่นะ" ไทเกอร์เดินมายืนตรงหน้าโต๊ะของเลโอและเรียกเขา เลโอวางช้อนลงช้าๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไทเกอร์ สายตาสงบนิ่ง"มีอะไรรึเปล่า?" เลโอถามเสียงเรียบๆ"กูแค่สงสัยว่าไอ้เด็กทุนจากบ้านนอกอย่างมึง มาได้ยังไง คะแนนอันดับหนึ่งของคณะ? มึงโกงมาใช่มั้ย?" " ไทเกอร์จ้องมองด้วยสายตาเย้ยหยันพร้อมคำพูดที่ดูถูกอีกฝ่าย"อันที่จริง ถ้ามึงใช้เวลาอ่านหนังสือแทนการไล่จีบผู้หญิง บางทีคะแนนมึงอาจจะดีกว่านี้" เลโอพูดออกไปและมองไทเกอร์หน้านิ่งไร้ความเกรงกลัวใดๆเพื่อนๆ ของไทเกอร์ส่งเสียงฮือฮา ใบหน้าของไทเกอร์แดงก่ำด้วยความโกรธ"มึงพูดอะไรนะ?""กูพูดว่า การศึกษาต้องใช้ความพยายาม ไม่ใช่เงินอย่างเดียว แต่กูเข้าใจนะ ว่าคนที่มีทุกอย่างง่ายๆ อย่างมึง อาจจะไม่เข้าใจเรื่องความพยายาม" " เลโอตอบเสียงเรียบแต่อีกคนกำลังโกธรหน้าสั่นอยู่"มึงกล้าดียังไง!?" ไทเกอร์กำหมัดแน่น"
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 5 ประกวดเดือน
การเปิดเทอมแรกผ่านไปไม่นานกิจกรรมที่เป็นสีสันของคณะก็ถูกจัดขึ้น บรรยากาศในหอประชุมคณะวิศวกรรมคึกคักด้วยเสียงเชียร์ของนักศึกษา ไฟสปอตไลท์หลากสีส่องสว่างบนเวที ป้ายผ้าขนาดใหญ่แขวนอยู่เหนือเวทีด้วยข้อความ "ประกวดดาวเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ประจำปี"เลโอนั่งอยู่แถวกลางๆ ของหอประชุม พีทนั่งข้างๆ กำลังกินขนมจากถุงใบใหญ่ที่แบ่งให้เลโอด้วย"เบื่อแล้วว่ะ นั่งมาตั้งนานแล้ว รู้งี้ไม่มาดีกว่า" พีทบ่น"ก็มึงอยากมาเองไม่ใช่เหรอ?" เลโอเลิกคิ้ว"กูแค่อยากดูสาวๆ บนเวที นึกไม่ถึงว่าจะมีช่วงพูดนานขนาดนี้" พีทถอนหายใจ"อย่างน้อยตอนนี้ก็เข้าสู่รอบสุดท้ายแล้ว" เลโอบอกให้เพื่อนมีกำลังใจกิจกรรมใกล้จบแล้วกิจกรรมบนเวทีกำลังดำเนินมาถึงช่วงท้ายแล้ว"และนี่คือผู้เข้ารอบสุดท้ายของการประกวดดาวเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ประจำปีนี้!" พิธีกรกำลังประกาศผ่านไมโครโฟนเสียงกรี๊ดดังขึ้นเมื่อผู้เข้าประกวดเดินออกมาบนเวที ฝั่งดาวมีสาวสวยห้าคน ส่วนฝั่งเดือนมีหนุ่มหล่อห้าคนเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือไทเกอร์ที่เดินออกมาด้วยความมั่นใจสูง สวมสูทสีเทาเข้ากับเนคไทสีแดงเลือดนก ผมเซ็ตเรียบร้อย ใบหน้าคมเข้มยิ้มเล็กน้อยทำให้สาวๆ กรี๊ดกันใหญ่"
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 6 สงบศึกวันรับน้อง
เสียงเพลงเปิดดังกึกก้องในลานกิจกรรมของคณะวิศวกรรมศาสตร์ ธงราวสีเหลืองทองพลิ้วไหวตามแรงลม นักศึกษาปีหนึ่งนั่งเป็นกลุ่มบนพื้นหญ้า แต่ละคนสวมเสื้อสีขาวและผูกผ้าพันคอสีเหลือง รุ่นพี่ในเสื้อคณะเดินวุ่นวายจัดการกิจกรรม"เบื่อชะมัด นั่งตากแดดมาเป็นชั่วโมงแล้ว" พีทบ่นพลางนั่งกอดเข่าบนสนามหญ้า"อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว" เลโอปลอบ เขานั่งข้างๆ พีท สวมหมวกแก๊ปสีดำเพื่อบังแดด"ทุกปีก็เป็นแบบนี้เหรอวะ? รับน้องตั้งนาน""ไม่รู้สิ ปีหนึ่งเหมือนกัน แต่กูได้ยินว่าปีนี้จัดงานใหญ่กว่าทุกปี" เลโอยักไหล่"อ๋อ เพราะมีเดือนคณะยอดเยี่ยมไงล่ะ" พีทพยักพเยิดไปทางกลุ่มรุ่นพี่ที่กำลังประชุมกันอยู่ ไทเกอร์ยืนอยู่ท่ามกลางรุ่นพี่ปีสอง สวมเสื้อคณะสีเหลืองเข้มพิมพ์คำว่า "STAFF" ด้านหลัง ดูโดดเด่นกว่าใครด้วยความสูงและหน้าตาดี"เขาเป็นสตาฟต์โครงการด้วยเหรอวะ?" เลโอถามเบาๆ"เออ ได้ข่าวว่าไอ้ไทเกอร์อาสามาเองเลย บอกว่าอยากช่วยงานคณะ แต่กูว่ามันแค่อยากอวดหล่อมากกว่า" พีทตอบ"ก็อาจจะจริง" เลโอหัวเราะเบาๆตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ไทเกอร์ในฐานะเดือนคณะเป็นที่รู้จักของนักศึกษาวิศวะแทบทุกคน เขาปรากฏตัวในกิจกรรมคณะทุกงาน ทั้งในฐานะ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 7 พี่รหัสที่ถูกบล็อค
"และรางวัลชนะเลิศ ได้แก่..." รุ่นพี่ชะลอการประกาศเพื่อสร้างความตื่นเต้น"กลุ่มที่ห้า! กลุ่มของน้องไทเกอร์!" ทุกคนในกลุ่มลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ น้ำตาลกระโดดตัวลอย พีทตบมือดังๆ เลโอยิ้มกว้างแม้จะไม่แสดงออกมากเท่าคนอื่น ทุกคนดีใจที่ความพยายามได้รับการตอบแทน"มารับรางวัลกันครับ!" รุ่นพี่เรียกทั้งหกคนและไทเกอร์เดินขึ้นไปบนเวที รับรางวัลซึ่งเป็นตุ๊กตาหมีใส่เสื้อคณะขนาดเล็กคนละตัว และบัตรกำนัลร้านอาหารในมหาวิทยาลัย"ขอให้ตัวแทนกลุ่มพูดสักหน่อยครับ" รุ่นพี่ยื่นไมโครโฟนให้ไทเกอร์"วันนี้พวกเราชนะได้เพราะทุกคนในทีมร่วมแรงร่วมใจกัน โดยเฉพาะไอเดียเรื่องโครงสร้างของน้องเลโอที่เป็นประโยชน์มาก" เขาหันไปยิ้มให้เลโอ ซึ่งทำให้เลโอประหลาดใจไม่น้อยเมื่อลงจากเวที ทุกคนยังคงดีใจกับชัยชนะ น้ำตาลขอถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก ทุกคนรวมถึงไทเกอร์และเลโอยืนเคียงข้างกันถ่ายรูป บรรยากาศสนุกสนานและเป็นมิตร"วันนี้สนุกมากเลย พวกเราเป็นทีมที่เจ๋งสุดๆ" น้ำตาลพูดด้วยรอยยิ้ม"ใช่เลยคราวหน้ามีกิจกรรมอีก เราต้องอยู่ทีมเดียวกันนะ" พีทเห็นด้วยขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน เลโอสังเกตเห็นไทเกอร์มองมาที่เขา เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะเ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 8 วันออกค่ายอาสา
เช้าตรู่วันเสาร์ ลานจอดรถหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์คึกคักไปด้วยความวุ่นวาย นักศึกษาวิศวกรรมสาสตร์ปี 1 กว่าร้อยชีวิตพร้อมกระเป๋าเดินทางกำลังรอที่จะขึ้นรถบัสไปค่ายพัฒนาชนบท ขบวนรถบัสสีขาวจอดเรียงรายอยู่ห้าคัน รุ่นพี่ปี 2 ปี 3 กำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยและขานชื่อนักศึกษาตามรายชื่อ เลโอยืนรอที่ข้างรถบัสคันที่สาม กระเป๋าเป้ใบเดียวที่เขาเตรียมมาดูน้อยกว่าคนอื่น แต่เพียงพอสำหรับการไปค่ายสามวันสองคืน"เฮ้ย กระเป๋ามึงน้อยจัง แน่ใจนะว่าเอาของมาครบ?" พีทที่ยืนข้างๆ ทัก เขามาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่และเป้สะพายหลัง"พอแล้ว แค่นี้ก็เกินพอ" เลโอตอบ"น้องๆ คนไหนอยู่รถคันที่สาม รีบมาเช็คชื่อได้แล้วครับ!" เสียงรุ่นพี่ตะโกนเรียกพีทและเลโอเดินไปเช็คชื่อที่โต๊ะลงทะเบียน เมื่อเสร็จแล้วก็ขึ้นรถบัส พีทเลือกที่นั่งแถวกลางฝั่งซ้าย เลโอนั่งข้างๆ วางกระเป๋าไว้บนตัก"อยากนั่งริมหน้าต่างมั้ย?" เลโอถาม"มึงนั่งเหอะ กูไม่ค่อยชอบมอง ง่วงอะ ตื่นแต่เช้ามืดเลย" พีทตอบนักศึกษาปีหนึ่งทยอยขึ้นรถบัสจนเกือบเต็ม บรรยากาศคึกคักด้วยเสียงพูดคุยและหัวเราะ น้ำตาลและเพื่อนๆ ที่เคยอยู่ทีมเดียวกันในกิจกรรมสร้างหอคอยเดินเข้ามาใ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 9 อุบัติเหตุวัดใจ
"ปล่อยกูไปเถอะ เดี๋ยวรถอาจระเบิด..." ไทเกอร์พูดเสียงแผ่ว"กูไม่ทิ้งมึงหรอก ยันไหล่กูตรงนี้ แล้วพยายามดึงขาออกมา" " เลโอยืนยันไทเกอร์พยายามทำตาม แต่เขาอ่อนแรงเกินไป เลโอมองไปรอบๆ เห็นท่อนเหล็กที่หลุดออกมาจากโครงรถ เขาหยิบขึ้นมาและใช้มันเป็นคานงัดเบาะที่ทับขาไทเกอร์ออก"พยายามอีกครั้ง! ดึงตัวออกมา!" เลโอตะโกนไทเกอร์ใช้แรงที่เหลืออยู่ดึงตัวออกมา ในที่สุดเขาก็หลุดจากซากรถที่บีบอัดเขาอยู่ แต่ขาของเขามีเลือดไหลไม่หยุด"ต้องรีบออกไป" เลโอพูด เขาใช้เข็มขัดรัดต้นขาไทเกอร์เพื่อห้ามเลือด แล้วพยายามลากเขาออกไปการเดินทางออกจากซากรถเป็นไปอย่างยากลำบาก ไทเกอร์ตัวใหญ่และหนักเลโอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลากเขาผ่านเศษซากรถที่แหลมคมเมื่อพวกเขาออกมาถึงด้านนอก เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องดังขึ้น พีทและนักศึกษาคนอื่นๆ รีบเข้ามาช่วย ไทเกอร์ถูกนำไปวางบนพื้นที่ปลอดภัย ห่างจากซากรถ"รถพยาบาลมาแล้ว!" มีคนตะโกนบอกรถพยาบาลสองคันเปิดไซเรนมาจอด เจ้าหน้าที่กู้ภัยรีบลงมาช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ เมื่อพวกเขาเห็นสภาพของไทเกอร์ ก็รีบนำเขาใส่เปลและวิ่งไปที่รถพยาบาล"เขาเสียเลือดมาก ต้องรีบส่งโรงพยาบาล" เจ้าหน้าที่พย
Last Updated : 2025-04-12
Latest chapter
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 50 การเริ่มต้นของความสุข NC
เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกที่ชั้น 37 หัวใจของไทเกอร์เต้นแรงขึ้น เขากำลังกลับบ้านที่มีเลโอรออยู่ ความคิดนั้นทำให้เขารู้สึกตื้นตันจนแทบหายใจไม่ออก เขากดรหัสประตูเพนท์เฮาส์และพบว่าไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ กลิ่นอาหารหอมฟุ้งมาจากห้องครัว"เลโอ?" เขาเรียก"ในครัว!" เสียงตอบกลับมาไทเกอร์เดินเข้าไปในห้องครัว และพบเลโอกำลังยืนหันหลังให้ คนตัวสูงในเสื้อยืดขาวกับกางเกงยีนส์กำลังคนอะไรบางอย่างในหม้อ"มึงทำอาหารเหรอ?" ไทเกอร์ถามพลางวางกระเป๋าเอกสารลงบนเคาน์เตอร์"อืม ระหว่างรอมึงกลับ กูขอรับผิดชอบเรื่องอาหารเย็น มึงติดประชุมนานกว่าที่คิด" เลโอหันมายิ้ม"โทษทีนะ พวกนักลงทุนจีนโทรมาเพิ่มเติม กูเลยต้องคุยกับพวกเขาต่ออีกชั่วโมง""ไม่เป็นไร" เลโอตอบ "กูว่าเอาไว้คุยกันที่โต๊ะอาหารเถอะ อีกห้านาทีก็เสร็จแล้ว" ไทเกอร์มองนาฬิกา เห็นว่าเกือบทุ่มแล้วไทเกอร์ยืนมองเลโอที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหาร รู้สึกราวกับกำลังฝัน หลายปีที่ผ่านมา เขานึกภาพเลโอในบ้านของเขาบ่อยครั้ง นึกถึงความรู้สึกที่จะกลับมาเจอเลโอหลังเลิกงาน แต่ไม่คิดว่าจะได้สัมผัสความรู้สึกนั้นจริงๆ เขาเดินเข้าไปหาเลโอ โอบกอดจากด้านหลัง ซุกใบหน้าลงกับต้นคอ
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 49 อยากขอบคุณ
ท้องฟ้าเป็นสีเทาอ่อนในเช้าวันที่ไทเกอร์จะเดินทางกลับกรุงเทพฯ เขาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางอย่างเชื่องช้า เหลือบมองโทรศัพท์เป็นระยะ รอการติดต่อจากเลโอ แต่ไม่มีข้อความหรือสายเรียกเข้าใดๆห้าวันผ่านไปตั้งแต่ค่ำคืนที่เขาไปหาเลโอที่บ้าน ตลอดห้าวันนี้ ไทเกอร์แทบไม่ได้เจอเลโอเลย ได้ยินแต่ข่าวจากทีมงานว่าเลโอติดประชุมต่อเนื่อง และมีธุระสำคัญที่ต้องจัดการ ไทเกอร์ส่งข้อความไปอีกครั้งเมื่อคืนก่อนเดินทางTKPuri: พรุ่งนี้กูบินกลับแล้ว มึงจะมาส่งกูที่สนามบินไหม?"ไม่มีคำตอบกลับจากเลโอไทเกอร์ถอนหายใจยาว เขารู้อยู่แล้วว่าทางเลือกนี้อาจจบลงแบบนี้ การที่เลโอไม่ตอบข้อความบ่งบอกชัดเจนว่าเขาไม่พร้อม ทั้งที่ใจหนึ่งหวังว่าจะได้เห็นหน้าเลโออีกครั้งก่อนจากไป แต่ในอีกใจหนึ่งก็เข้าใจรถของโรงแรมมารับไทเกอร์ตามเวลานัด เขาเหลือบมองโทรศัพท์เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋า ระหว่างทางไปสนามบิน เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ทิวทัศน์ของสุราษฎร์ธานีเคลื่อนผ่านไป บางที นี่อาจเป็นจุดจบของเรื่องราวระหว่างเขากับเลโอ บางทีการจากกันครั้งที่สองนี้อาจเป็นการจากกันครั้งสุดท้าย"คุณดูเศร้านะครับ ไม่อยากกลับกรุงเทพฯ
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 48 สิ่งที่ต้องเลือก
ตืด ตืด เสียงวิทยุติดตามตัวดังขึ้น"ข่าวดีครับ! น้ำลดแล้ว และทีมช่วยเหลือกำลังมาที่นี่ พวกเขาบอกว่าจะถึงภายในชั่วโมงนี้""ดีมาก" ไทเกอร์ตอบกลับคนขับรถ"แล้วเรื่องพื้นที่ก่อสร้างล่ะครับ?" เลโอถาม"ทางสำนักงานบอกว่าให้กลับไปก่อน พวกเขาจะส่งทีมสำรวจมาตรวจสอบความเสียหายก่อน แล้วค่อยนัดวันใหม่" " คนขับรถตอบทั้งไทเกอร์และเลโอพยักหน้า เริ่มเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับ ขณะที่เลโอกำลังพับเสื้อใส่กระเป๋า ไทเกอร์เข้ามาใกล้และกระซิบ"เป็นไงบ้าง? หลับสบายไหม?" ไทเกอร์พยักหน้า แล้วมองไปที่เลโอ"ดีที่สุดในรอบหลายปี" เลโอตอบพร้อมรอยยิ้ม"กูเหมือนกัน" ไทเกอร์ยิ้มตอบ" เมื่อคืนกูนอนฝันดีมาก""ฝันถึงอะไร?" เลโอถาม"ฝันว่าพวกเราได้กลับมาได้รักกัน" ไทเกอร์ตอบพร้อมรอยยิ้ม "นั่นไม่ใช่ความฝันแล้วล่ะ"เลโอยิ้มตอบทั้งสองมองกันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ ไม่มีความเจ็บปวดหลงเหลืออยู่อีกต่อไป มีเพียงความหวังสำหรับอนาคตที่ดีกว่า และโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งคืนแห่งการเปิดใจในบ้านพัก กลางป่า อาจเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ดีกว่าเดิม ไม่ใช่แค่คู่นอน อีกต่อไป แต่อาจเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งและมั่นคงกว่า... สิ่ง
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 47 ยังไม่ต้องตกลงแต่ขอมัดจำ NC
หลังจากต่างคนต่างบอกฝันดีซึ่งกันและกันแล้ว ไทเกอร์นอนมองดูแผ่นหลังของเลโอที่นอนตะแคงข้างหันหลังให้เขาอยู่ ไทเกอร์อยากเข้าไปนอนกอดเหลือเกิน เขาจะทำยังไงดีนะคะ และแล้วไทเกอร์ก็ตัดสินใจดันตัวเข้าไปหาเลโอแล้วพลิกอีกคนเข้ามาในอ้อมกอดของเขา เลโอไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใดตอนนี้เขาอยาจจะปล่อยไปตามหัวใจตัวเองถึงแต่อยากจะขอเวลาก็ตาม"กูให้เวลามึงเต็มที่เลยแต่คืนนี้กูขอมัดจำก่อนได้ไหม นะครับนะ" เสียงไทเกอร์กระซิบข้างหู ลมหายใจอุ่นปะทะซอกคอ ส่งความร้อนซ่านไปทั่วร่างเลโอชะงัก แขนแข็งค้างอยู่ในอ้อมกอดของไทเกอร์ หัวใจเต้นระรัวขณะที่คำว่า "มัดจำ" ยังก้องในหัว เขาควรปฏิเสธ สมองส่วนที่มีเหตุผลบอกให้หยุด ให้เวลาตัวเองก่อนแต่ร่างกายกลับตอบสนองต่างออกไป"เลโอ.. อย่าให้กูต้องรออีกเลยนะ " ไทเกอร์เรียกชื่อเขาอีกครั้ง ฟังดูอ้อนวอนและเร่งเร้า มือหนารั้งร่างของเลโอให้แนบชิดยิ่งขึ้น"มึง..." เลโอกลืนน้ำลาย พยายามเก็บน้ำเสียงให้มั่นคง"มึงไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อรองนะ""แต่มึงรู้ว่ามึงต้องการกูเหมือนกัน" ไทเกอร์ขยับตัว เบียดร่างเข้าใกล้มากขึ้นให้เลโอได้รู้สึกถึงความรู้สึกของเขาที่เริ่มตื่นตัวเลโอสูดลมหายใจเข้าลึก
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 46 ปรับความเข้าใจกัน
สามวันผ่านไปอย่างอึดอัดหลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น เลโอทำทุกอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงการอยู่ตามลำพังกับไทเกอร์ เขามาถึงที่ประชุมในนาทีสุดท้าย รีบออกทันทีที่ประชุมเสร็จ และอ้างว่ามีงานเร่งด่วนทุกครั้งที่ไทเกอร์พยายามขอคุยเป็นการส่วนตัวไทเกอร์นั่งอยู่ในห้องทำงานชั่วคราวที่บริษัททวีวงศ์กรุ๊ปจัดให้ สายตาจ้องที่เอกสารตรงหน้า แต่ความคิดล่องลอยไปไกล เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ"เข้ามาได้" ไทเกอร์เอ่ย"รบกวนเวลาหน่อยได้ไหม?" คุณประพัฒน์ พ่อของเลโอ เปิดประตูเข้ามา"ได้ครับ" ไทเกอร์รีบลุกขึ้นยืน "มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?""พรุ่งนี้ต้องการให้คุณไปตรวจพื้นที่ก่อสร้างกับเลโอ พวกวิศวกรรายงานว่ามีปัญหาเรื่องพื้นที่ด้านทิศตะวันออก เราอาจต้องปรับแบบบางส่วน" คุณประพัฒน์พูดพลางเดินมานั่งที่โซฟาในห้อง “ไม่มีปัญหาครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณเลโอจะสะดวก" ไทเกอร์พยักหน้าแต่เขาลังเลเล็กน้อยเพราะกลังว่าเลโอจะไม่อยากไปด้วย"ผมสั่งเขาไปแล้ว เขาต้องไป ไม่มีทางเลือก" คุณประพัฒน์ยิ้มน้อยๆไทเกอร์อึ้งไปเล็กน้อย ดูเหมือนคุณประพัฒน์จะรับรู้ถึงความตึงเครียดระหว่างเขากับเลโอ"ผมจะให้คนขับรถพาพวกคุณไป" คุณประพัฒน์ว่
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 45 ขอฉวยโอกาส NC
ไทเกอร์หยุดอยู่ที่ประตูห้อง หัวใจของเขาเต้นรัวเร็ว เขายกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเอง ยังรู้สึกถึงรสจูบของเลโอติดอยู่ ส่วนหนึ่งของเขาอยากวิ่งกลับเข้าไปหาเลโอ แต่อีกส่วนรู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง"พรุ่งนี้...กูต้องรอพรุ่งนี้" เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะก้าวออกจากห้องไทเกอร์ถูกสวมกอดจากด้านหลังโดยเลโอ ตอนนี้เขาไม่มัวรีรอแล้ว เขาจะทำตามหัวใจตัวเองพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ไทเกอร์รั้งร่างของเลโอเข้ามาในอ้อมกอด ลมหายใจร้อนผ่าวปะทะลงบนซอกคอ เลโอสะดุ้ง แต่ไม่ผลักไส ความร้อนจากร่างกายของไทเกอร์แผ่ซ่านผ่านเสื้อผ้า ปลุกความรู้สึกที่ถูกฝังลึกในใจให้ตื่นขึ้น"ไม่ทันได้บอกลากันเลย คิดถึงกูบ้างไหม" ไทเกอร์กระซิบข้างหู ลิ้นร้อนแตะแผ่วเบาที่ติ่งหู"อื้มม...มึง...มึงทำอะไรเนี่ย..."เลโอครางแผ่ว ร่างเขาสั่นสะท้านเมื่อไทเกอร์ดูดติ่งหูไทเกอร์ไม่ตอบ เขาหมุนร่างเลโอให้หันมาเผชิญหน้า ประกบริมฝีปากลงแรงๆ ลิ้นร้อนดุนดันผ่านริมฝีปากที่เผยอ เลโอโอบแขนรอบคอไทเกอร์ทันที ไม่มีความลังเล ไม่มีการผลักไส มีเพียงความกระหายที่ถูกกดทับมานานแสนนาน"กูคิดถึงมึง..." เลโอละริมฝีปากออกพร่ำบอก
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 44 การตัดสินใจ
แสงแดดสาดส่องผ่านกระจกในห้องประชุมของโรงแรมริมทะเลในสุราษฎร์ธานี ไทเกอร์กำลังนำเสนอความคืบหน้าของโปรเจครีสอร์ทหรูให้กับนักลงทุนชาวต่างชาติ เขาอธิบายถึงแนวคิดการออกแบบที่ผสมผสานธรรมชาติกับความหรูหราได้อย่างลงตัว พร้อมฉายสไลด์แบบจำลอง 3 มิติที่สวยงาม"และนี่คือแนวคิดห้องพักวิลล่าริมทะเลที่เราวางแผนจะสร้างในเฟสแรก โดยออกแบบให้ใช้พลังงานแสงอาทิตย์เป็นหลัก และใช้วัสดุท้องถิ่นที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม" ไทเกอร์อธิบายอย่างมั่นใจเลโอนั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะประชุมด้านขวามือของผู้บริหารทวีวงศ์กรุ๊ป เขามองไทเกอร์อย่างชื่นชมโดยไม่รู้ตัว ชายหนุ่มตรงหน้าช่าง... เปลี่ยนไปจากที่เคยรู้จักเมื่อห้าปีก่อน ไม่มีท่าทีหยิ่งยโส ไม่มีคำพูดเหยียดหยาม มีแต่ความมั่นใจและความเป็นมืออาชีพ"ขอบคุณคุณภูริสำหรับการนำเสนอที่น่าประทับใจ" ประธานบริษัททวีวงศ์กรุ๊ปกล่าว "ตอนนี้ผมคิดว่าพวกเราควรฟังความเห็นจากทีมงานฝ่ายพัฒนาธุรกิจของเราบ้าง คุณกัณต์ดนัย?"เลโอสะดุ้งเล็กน้อย รีบลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ด้านหน้าห้องประชุม เขาและไทเกอร์สบตากันชั่วครู่ ไทเกอร์ยิ้มและพยักหน้าให้เล็กน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งในที่ของเลโอ"ขอบคุณครับ" เลโอเปิ
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 43 โอกาสที่คุณให้มาผมจะทำให้ดี
แสงแดดสาดส่องลงมาบนแบบจำลองอาคารขนาดใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้องประชุม ทีมงานจากสองบริษัทยืนล้อมรอบโต๊ะ ทุกคนก้มมองแบบจำลองด้วยความตื่นเต้น โปรเจคนี้เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นเรื่อยๆ หลังจากใช้เวลาวางแผนมาสองเดือนเต็ม"ผมคิดว่าถ้าเราเปลี่ยนตำแหน่งสระว่ายน้ำมาตรงนี้" ไทเกอร์ชี้ไปที่ส่วนหนึ่งของแบบจำลอง "จะให้มุมมองที่สวยกว่า และลดผลกระทบต่อต้นไม้ใหญ่ด้วย"ไทเกอร์ยังต้องใช้สายซัพพอร์ตแขน แต่ความเจ็บปวดลดลงมากแล้ว การทำงานช่วงนี้ทำให้เขาไม่มีเวลาคิดถึงความเจ็บ"เป็นความคิดที่ดี การออกแบบแบบนี้ให้ความรู้สึกกลมกลืนกับธรรมชาติมากขึ้น" เลโอพิจารณาแบบจำลองอย่างละเอียด สายตาของทั้งสองสบกันชั่วครู่ ก่อนที่เลโอจะหันไปคุยกับวิศวกรคนอื่นๆ ต่อสามสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่ไทเกอร์ออกจากโรงพยาบาล ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเลโอเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แม้จะยังคงห่างเหินและเป็นทางการ แต่ก็ไม่มีความเย็นชาหรือความขัดแย้งเหมือนช่วงแรกอีกต่อไป"มีอะไรอีกไหมครับสำหรับวันนี้?" ไทเกอร์ถามทีมงาน"ผมคิดว่าเรามาถึงจุดที่ต้องเริ่มพูดถึงวัสดุที่จะใช้แล้วครับ" วิศวกรคนหนึ่งเอ่ยขึ้น"เรื่องนี้ทีมอิงทวีกรุ๊ปมีความเชี่ยวช
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 42 ขอโอกาส
แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านม่านสีขาวของห้องพักผู้ป่วยพิเศษ ไทเกอร์นั่งพิงหมอนบนเตียง แขนซ้ายถูกยกสูงด้วยอุปกรณ์พยุง มีเหล็กดามกระดูกพันด้วยผ้าพันแผลสะอาด บนโต๊ะข้างเตียงมีแจกันดอกไม้และผลไม้ที่เพื่อนร่วมงานส่งมาให้ ไทเกอร์วางไอแพดที่กำลังใช้ทำงานลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ประตูเปิดออก มาร์คโผล่หน้าเข้ามาก่อน ตามด้วยช่อดอกไม้ใหญ่"เข้ามาได้ครับ" เขาตอบ"ไง ไอ้แขนเดี้ยง ดูท่าจะสบายดีนี่หว่า" มาร์คทัก พลางเดินเข้ามาในห้อง"ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว ยังดีที่แขนขวาใช้งานได้ปกติ" ไทเกอร์ยิ้ม มาร์ควางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะ หย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง"เฮ้ย นี่มึงยังทำงานอีกเหรอ?" เขาชี้ไปที่ไอแพดและเอกสารกองเล็กๆ บนเตียง"ทำไปเรื่อยๆ ดีกว่านอนเฉยๆ" ไทเกอร์ตอบ "โปรเจคยังต้องเดินหน้าต่อ""กูว่าเจ้าคุณมึงน่าจะเข้าใจนะถ้ามึงพักสักหน่อย""พ่อเข้าใจ แต่กูไม่อยากพักยาว" ไทเกอร์เอ่ย ตาจ้องมองไปที่หน้าต่าง "มีอะไรบางอย่างที่กูต้องพิสูจน์""มันเกี่ยวกับเลโอใช่ไหม?" มาร์คมองหน้าเพื่อนอย่างพิจารณาไทเกอร์ไม่ตอบ แต่สีหน้าบอกคำตอบได้ชัดเจน"เลโอช่วยชีวิตมึงเหรอจริงๆ?" มาร์คถาม"อืม" ไทเกอร์พยักหน้า "ถ้าไม่ได้เ
