LOGINShare
ตอนที่ 2 การปะทะครั้งที่สอง
Last Updated:
2025-04-12 08:23:46วันนี้วันแรกของการเข้ามหาวิทยาลัย ทุกคนคงเหนื่อยๆ กัน ไปลงทะเบียนให้เสร็จก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวรุ่นพี่จะพาไปดูที่พักกัน" รุ่นพี่มองสลับไปมาระหว่างเลโอกับไทเกอร์ สัมผัสได้ถึงความตึงเครียด
"ครับพี่" ไทเกอร์พยักหน้า
"ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะไอ้เด็กบ้านนอก เพราะตอนนี้มึงต้องอยู่ในพื้นที่ของกู" ก่อนจะเดินจากไปเขาหันมากระซิบข้างหูเลโอ เลโอไม่ตอบอะไร เขาเพียงหันไปมองไทเกอร์ด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่แสดงอาการตื่นตระหนกใดๆ ทั้งที่ในใจกลับกำลังคิดทบทวน... เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาสร้างศัตรู แต่ดูเหมือนว่าชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยจะไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด
"มาเถอะน้อง ไปลงทะเบียนกันเถอะ เดี๋ยวสาย"รุ่นพี่หญิงที่พาเลโอมาแต่แรกเรียกเลโอ และเขาพยักหน้าก่อนจะเดินตามรุ่นพี่ไป
จุดลงทะเบียนเต็มไปด้วยนักศึกษาใหม่ รุ่นพี่ต่างวิ่งวุ่นพยายามช่วยเหลือและให้คำแนะนำ เลโอยืนต่อแถวอย่างอดทน ทั้งที่แดดร้อนจัด
"เฮ้ย นั่นไทเกอร์มั้ย?" เสียงนักศึกษาหญิงสองคนที่ยืนต่อแถวข้างกันดังขึ้น
"ใช่ๆ คนนั้นแหละ โอ้โห หล่อมากอะ ว่าแต่ใครจะเสนอชื่อเขาเป็นเดือนคณะไหม? กูว่าเข้ารอบแน่ๆ"
"ยังไม่ทันเปิดเทอมเลย พูดถึงอะไรกันแล้วเนี่ย" อีกคนหัวเราะคิกคัก
"ก็มันเห็นๆ กันอยู่นี่ไง จำลูกชายนักธุรกิจคนนั้นที่เคยออกนิตยสารไม่ได้เหรอ? ครอบครัวเขารวยมาก พ่อเป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์"
"จริงด้วย เคยเห็นในงานการกุศลด้วย โอ้พระเจ้า กูตื่นเต้นจัง! อยู่คณะเดียวกับเรา!"
เลโอถอนหายใจเฮือกใหญ่ การเป็นคนมีชื่อเสียงทำไมสำหรับเขาแล้วรู้สึกน่ารำคาญจัง หลังจากที่ได้ยินการสนทนาเรื่องของไทเกอร์ เขาขอเป็นลูกชายเจ้าของธุรกิจใหญ่จากต่างจังหวัดที่ไม่มีใครรู้จักในกรุงเทพฯ จะดีกว่า เลโอเลือกที่จะซ่อนตัวตนนี้ไว้ ไม่ต้องการความสนใจหรือการปฏิบัติที่แตกต่างจากคนอื่น เขาแค่อยากใช้ชีวิตนักศึกษาธรรมดาๆ เรียนให้จบ และกลับไปสานต่อธุรกิจครอบครัว
"ชื่ออะไรครับน้อง?" เสียงของรุ่นพี่ที่โต๊ะลงทะเบียนเรียกความสนใจของเลโอกลับมา
"เลโอครับ กัณต์ดนัย เดชาทวีวงศ์"
"อ๋อ นี่แกเอง คะแนนสอบอันดับหนึ่งของคณะเราเลยนะ" รุ่นพี่เลื่อนรายชื่อและพลางมองหน้าเลโอขึ้น
"ครับ"
"เก่งมากเลยนะ" รุ่นพี่ยื่นเอกสารให้
"นี่ตารางเรียน กำหนดการต่างๆ กับคู่มือนักศึกษา ส่วนนี่กุญแจห้องพักหอใน เราจัดให้น้องเรียบร้อยแล้ว ห้อง 412 ตึก B นะ"
"ขอบคุณครับ"
เมื่อเลโอรับเอกสารและกุญแจเรียบร้อย เขากำลังจะหันไปหยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเอง แต่เสียงฮือฮาจากทางด้านหลังทำให้เขาเหลือบมอง ไทเกอร์และเพื่อนกำลังเดินฝ่ากลุ่มนักศึกษาหญิงที่กรี๊ดกร๊าดเข้ามาทักทาย รอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ของไทเกอร์ฉายชัด เขาหยุดถ่ายรูปกับนักศึกษาหญิงบางคน ดูเหมือนจะชื่นชอบความสนใจนั้น
"พระเจ้า นี่มันเหมือนดาราเลย" เด็กสาวคนหนึ่งพูดกับเพื่อนข้างๆ
"แล้วนี่มันดาวคณะเรายังไงล่ะ!"
เลโอหมุนตัวกลับ ตั้งใจจะเดินไปเก็บกระเป๋าเดินทางของตน แต่เสียงของไทเกอร์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"เฮ้ย! ไอ้บ้านนอก!"
เลโอชะงัก หลังตรง เขาไม่อยากมีเรื่อง แต่ก็ไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนขี้ขลาด ช้าๆ เขาหันกลับไปเผชิญหน้ากับไทเกอร์
"มึงอยู่หอในเหรอ? คงสมองดีมากสินะ ถึงได้ที่หอได้ง่ายๆ" ไทเกอร์ถาม สายตาเหยียดหยาม มีเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ ของไทเกอร์แม้จะไม่ใช่มุกตลกที่ดีนัก
"กูไม่รู้ว่ามึงมีปัญหาอะไรกับกู นอกจากเรื่องนาตาลี กูไม่เคยทำอะไรให้มึงเดือดร้อนเลย" เลโอพูดและสายตาจับจ้องที่ไทเกอร์
"นาตาลี พูดแบบนี้เหมือนนาตาลีเป็นของมึงงั้นแหละ"
"ไม่ใช่แบบนั้น" เลโอตอบกลับทันที
"แต่นาตาลีเลือกกู และมึงก็เป็นคนโกหกนาตาลีมาตลอด"เลโอตอกย้ำอีกครั้ง
"แล้วไง? มึงก็แค่มาแย่งเดตกู แถมยังทำหน้าภูมิใจด้วย"" ไทเกอร์เอียงคอยิ้มเย้ยหยัน
"กูไม่สนใจเรื่องนาตาลีแล้ว แต่มึงพาลมาใส่กูทั้งที่มันจบไปแล้ว นี่มันเด็กประถมรึไง?" เลโอพูดเสียงเรียบ
"มึงเรียกกูว่าเด็กประถมเหรอ?" ไทเกอร์หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ก้าวพรวดเข้ามาประชิดตัวเลโอ
"คิดว่าตัวเองเก่งนักใช่ไหม? เพราะได้คะแนนดี? แต่จำไว้นะไอ้บ้านนอก ชีวิตในมหาลัยไม่ได้มีแค่เรียนอย่างเดียว" ท่าทางคำพูดของไทเกอร์เป็นการเปิดศึกกับเลโอชัดเจน
"มึงคิดว่ากูกลัวมึงงั้นเหรอ?" เลโอถาม เสียงทุ้มต่ำเย็นชา แววตาคมกริบ
"มึงอาจจะมีทุกอย่าง เงิน หน้าตา เพื่อนฝูง แต่กูไม่สน และกูก็ไม่กลัว" คำตอบที่ไม่กลัวและยังนิ่งตามสไตล์ของเลโอ
ไทเกอร์ชะงักเล็กน้อย เขาไม่เคยมีใครสบตาและพูดกับเขาแบบนี้มาก่อน แววตาที่เย็นชาของเลโอกลับแฝงความมั่นใจบางอย่างที่ทำให้ไทเกอร์รู้สึกหวั่นไหว แต่ความรู้สึกนั้นก็แวบหายไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยความโกรธ
"มึงจะได้รู้ว่ากูทำอะไรได้บ้าง" ไทเกอร์พูดเสียงเกรี้ยว มือกำหมัดแน่น ดูเหมือนว่าเขาอาจจะลงมือทำร้ายเลโอได้ทุกเมื่อ
นักศึกษาที่ยืนอยู่แถวนั้นเริ่มมุงดูมากขึ้น บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายวิดีโอ ทำให้บรรยากาศตึงเครียดยิ่งขึ้น
"เฮ้ย! มีอะไรกันวะเนี่ย?" เสียงตะโกนดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของรุ่นพี่ชายคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามาแทรกระหว่างทั้งคู่ ตามมาด้วยรุ่นพี่อีกสามคน
"มึงทำบ้าอะไรวะไทเกอร์? วันแรกเลยนะโว้ย! แล้วนี่ใครวะ?" รุ่นพี่คนแรกถามเสียงดุ ก่อนจะหันไปมองเลโอ
"น้องเลโอครับพี่ อัจฉริยะคนใหม่ของคณะเรา คะแนนสอบอันดับหนึ่งของคณะปีนี้" รุ่นพี่หญิงที่พาเลโอมาแต่แรกตอบ
"อ้อ ไอ้เด็กเทพนั่นเอง มีปัญหาอะไรก็คุยกันดีๆ ถ้ามีเรื่องชกต่อยกัน พี่จัดให้ในสนามมวย ไม่ใช่ตรงนี้" รุ่นพี่พยักหน้า ก่อนจะหันกลับไปมองทั้งคู่
"ไม่มีอะไรครับพี่ แค่เจอเพื่อนเก่า เลยทักทายกันหน่อย" ไทเกอร์ตอบ น้ำเสียงเปลี่ยนไปทันที เป็นเด็กดีมีมารยาท เลโอนิ่งเฉย ไม่ได้พูดอะไร
"ถ้าอย่างนั้นก็แยกย้ายกันไป" รุ่นพี่สั่ง
"ไป ไทเกอร์ พวกมึงไปลงทะเบียนได้แล้ว"รุ่นพี่อีกคนบอกไทเกอร์อีกครั้ง
เมื่อไทเกอร์และเพื่อนเริ่มเดินจากไป เขาหันกลับมาสบตากับเลโออีกครั้ง แววตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ริมฝีปากขยับขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน
"เจอกันอีกแน่" เขากระซิบเบาๆ ก่อนจะเดินจากไป ท่ามกลางสายตาของเหล่านักศึกษาหญิงที่ยังคงมองตามด้วยความหลงใหล
เลโอถอนหายใจเบาๆ วันแรกในมหาวิทยาลัยยังไม่ทันผ่านไปครึ่งวัน แต่เขากลับได้ศัตรูมาเรียบร้อยแล้ว
"น้องไม่เป็นไรใช่มั้ย?" รุ่นพี่หญิงถาม น้ำเสียงห่วงใย
"ไม่เป็นไรครับ แล้วรุ่นพี่ทุกคนรู้จักหมอนั่นเหรอครับ" เลโอตอบเรียบๆ แต่ในใจกลับรู้ดีว่า นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวอีกมากมายที่จะตามมา…
“ทุกคนจะรู้จักคนตระกูลของไทเกอร์เพราะสนับสนุนมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่ง โดยเฉพาะคณะวิศวกรรมศาสตร์เพราะตระกูลนี้เรียนที่นี่รู่นสู่รุ่น ไทเกอร์ อยู่ปี 2 นะคะ” รุ่นพี่อธิบายคร่าวๆให้เลโอเข้าจทำไมรุ่นพี่ถึงได้รู้จักไทเกอรืเกือบทุกคนทั้งที่เข้ามาลงทะเบียนกันวันแรก
“ห๊า ผมนึกเขาอยู่ปี 1 เข้าใจแล้วครับ”
“ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงนะคะ ”น้ำเสียงห่วงใยจากรุ่นพี่สาวบอกออกมาอีกครั้ง
“ครับ”
เลโอตั้งใจจะเรียนที่นี่ไปแบบเงียบสงบแต่ดูเหมือนแค่ย่างกรายเข้ามาในมหาวิทยาลัยวันแรกชีวิตของเลโอดูเหมือนจะไม่สงบสุขแล้ว
“เรียกก็กูมึงมาขนาดนี้แล้วคงไม่ต้องมารุ่นพงรุ่นพี่แล้ว”
เห้อ...ความสงบสุขในรั้วมหาวิทยาลัยได้หายไปแล้ว...เลโอ
Related chapters
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 3 ไม่ชอบขี้หน้า
หลังจากที่ได้รับกุญแจหอแล้ว เลโอก็กลับไปขนกระเป๋าที่เตรียมมาเข้าหอพัก สำหรับมหาวิทยาลัยนี้ก็ไม่บังคับให้อยู่หอพักนักศึกษาแต่เพราะเลโอต้องการอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยเท่านั้นเอง หากไม่เหลือบ่ากว่าแรกก็จะอยู่หอในจบเรียนจบแต่หากต้องออกไปอยู่ข้างนอก สำหรับเขาก็ไม่ได้มีปัญหาใดอยู่แล้ว"ห้อง 412... 412..." เลโอพึมพำขณะเดินตามทางเดินแคบของตึกหอพักนักศึกษาชาย กระเป๋าเดินทางเก่าถูกลากตามหลังมาอย่างเนิบช้า เหงื่อเริ่มซึมบนเสื้อยืดสีดำคู่กายจากการเดินขึ้นบันไดมาสี่ชั้นตึก B เป็นหอพักเก่าแก่ที่สุดของมหาวิทยาลัย ผนังสีครีมซีดเริ่มมีรอยแตกลายงา ระเบียงทางเดินแคบ และที่สำคัญคือไม่มีลิฟต์ ทำให้นักศึกษาต้องออกแรงขนสัมภาระขึ้นบันไดเองเลโอหยุดหน้าห้อง 412 ก่อนจะหยิบกุญแจออกมาไขประตู เสียงกลไกที่สนิมเกาะคลิกเบาๆ ก่อนประตูไม้เก่าจะเปิดออก เผยให้เห็นห้องพักขนาดเล็กประมาณ 30 ตารางเมตร แบ่งเป็นสองฝั่งชัดเจน แต่ละฝั่งมีเตียงเดี่ยว โต๊ะเรียน ตู้เสื้อผ้าขนาดเล็ก และชั้นวางของ"คงเป็นที่นี่แหละ..." เขาทอดถอนใจ วางกระเป๋าเดินทางลง มองสำรวจรอบห้องที่จะเป็นบ้านของเขาในอีกหนึ่งปีข้างหน้าเขาเลือกเตียงฝั่งขวา นั่งลงทดสอ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 4 ก่อกวนไม่หยุด
ไทเกอร์สังเกตเห็นว่าเลโอไม่ได้สนใจการยั่วยุของตน ด้วยความตั้งใจจะทำให้อีกฝ่ายตอบโต้แต่กลับได้มาแค่ความนิ่งเฉยยิ่งทำให้ไทเกอร์อารมณ์เดือดยิ่งกว่าเดิม ไทเกอร์จึงลุกขึ้นยืนและเดินตรงมาที่โต๊ะอาหารของเลโอและพีท"เฮ้ย ไอ้บ้านนอก หูหนวกรึไง? กูกำลังพูดถึงมึงอยู่นะ" ไทเกอร์เดินมายืนตรงหน้าโต๊ะของเลโอและเรียกเขา เลโอวางช้อนลงช้าๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไทเกอร์ สายตาสงบนิ่ง"มีอะไรรึเปล่า?" เลโอถามเสียงเรียบๆ"กูแค่สงสัยว่าไอ้เด็กทุนจากบ้านนอกอย่างมึง มาได้ยังไง คะแนนอันดับหนึ่งของคณะ? มึงโกงมาใช่มั้ย?" " ไทเกอร์จ้องมองด้วยสายตาเย้ยหยันพร้อมคำพูดที่ดูถูกอีกฝ่าย"อันที่จริง ถ้ามึงใช้เวลาอ่านหนังสือแทนการไล่จีบผู้หญิง บางทีคะแนนมึงอาจจะดีกว่านี้" เลโอพูดออกไปและมองไทเกอร์หน้านิ่งไร้ความเกรงกลัวใดๆเพื่อนๆ ของไทเกอร์ส่งเสียงฮือฮา ใบหน้าของไทเกอร์แดงก่ำด้วยความโกรธ"มึงพูดอะไรนะ?""กูพูดว่า การศึกษาต้องใช้ความพยายาม ไม่ใช่เงินอย่างเดียว แต่กูเข้าใจนะ ว่าคนที่มีทุกอย่างง่ายๆ อย่างมึง อาจจะไม่เข้าใจเรื่องความพยายาม" " เลโอตอบเสียงเรียบแต่อีกคนกำลังโกธรหน้าสั่นอยู่"มึงกล้าดียังไง!?" ไทเกอร์กำหมัดแน่น"
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 5 ประกวดเดือน
การเปิดเทอมแรกผ่านไปไม่นานกิจกรรมที่เป็นสีสันของคณะก็ถูกจัดขึ้น บรรยากาศในหอประชุมคณะวิศวกรรมคึกคักด้วยเสียงเชียร์ของนักศึกษา ไฟสปอตไลท์หลากสีส่องสว่างบนเวที ป้ายผ้าขนาดใหญ่แขวนอยู่เหนือเวทีด้วยข้อความ "ประกวดดาวเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ประจำปี"เลโอนั่งอยู่แถวกลางๆ ของหอประชุม พีทนั่งข้างๆ กำลังกินขนมจากถุงใบใหญ่ที่แบ่งให้เลโอด้วย"เบื่อแล้วว่ะ นั่งมาตั้งนานแล้ว รู้งี้ไม่มาดีกว่า" พีทบ่น"ก็มึงอยากมาเองไม่ใช่เหรอ?" เลโอเลิกคิ้ว"กูแค่อยากดูสาวๆ บนเวที นึกไม่ถึงว่าจะมีช่วงพูดนานขนาดนี้" พีทถอนหายใจ"อย่างน้อยตอนนี้ก็เข้าสู่รอบสุดท้ายแล้ว" เลโอบอกให้เพื่อนมีกำลังใจกิจกรรมใกล้จบแล้วกิจกรรมบนเวทีกำลังดำเนินมาถึงช่วงท้ายแล้ว"และนี่คือผู้เข้ารอบสุดท้ายของการประกวดดาวเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ประจำปีนี้!" พิธีกรกำลังประกาศผ่านไมโครโฟนเสียงกรี๊ดดังขึ้นเมื่อผู้เข้าประกวดเดินออกมาบนเวที ฝั่งดาวมีสาวสวยห้าคน ส่วนฝั่งเดือนมีหนุ่มหล่อห้าคนเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือไทเกอร์ที่เดินออกมาด้วยความมั่นใจสูง สวมสูทสีเทาเข้ากับเนคไทสีแดงเลือดนก ผมเซ็ตเรียบร้อย ใบหน้าคมเข้มยิ้มเล็กน้อยทำให้สาวๆ กรี๊ดกันใหญ่"
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 6 สงบศึกวันรับน้อง
เสียงเพลงเปิดดังกึกก้องในลานกิจกรรมของคณะวิศวกรรมศาสตร์ ธงราวสีเหลืองทองพลิ้วไหวตามแรงลม นักศึกษาปีหนึ่งนั่งเป็นกลุ่มบนพื้นหญ้า แต่ละคนสวมเสื้อสีขาวและผูกผ้าพันคอสีเหลือง รุ่นพี่ในเสื้อคณะเดินวุ่นวายจัดการกิจกรรม"เบื่อชะมัด นั่งตากแดดมาเป็นชั่วโมงแล้ว" พีทบ่นพลางนั่งกอดเข่าบนสนามหญ้า"อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว" เลโอปลอบ เขานั่งข้างๆ พีท สวมหมวกแก๊ปสีดำเพื่อบังแดด"ทุกปีก็เป็นแบบนี้เหรอวะ? รับน้องตั้งนาน""ไม่รู้สิ ปีหนึ่งเหมือนกัน แต่กูได้ยินว่าปีนี้จัดงานใหญ่กว่าทุกปี" เลโอยักไหล่"อ๋อ เพราะมีเดือนคณะยอดเยี่ยมไงล่ะ" พีทพยักพเยิดไปทางกลุ่มรุ่นพี่ที่กำลังประชุมกันอยู่ ไทเกอร์ยืนอยู่ท่ามกลางรุ่นพี่ปีสอง สวมเสื้อคณะสีเหลืองเข้มพิมพ์คำว่า "STAFF" ด้านหลัง ดูโดดเด่นกว่าใครด้วยความสูงและหน้าตาดี"เขาเป็นสตาฟต์โครงการด้วยเหรอวะ?" เลโอถามเบาๆ"เออ ได้ข่าวว่าไอ้ไทเกอร์อาสามาเองเลย บอกว่าอยากช่วยงานคณะ แต่กูว่ามันแค่อยากอวดหล่อมากกว่า" พีทตอบ"ก็อาจจะจริง" เลโอหัวเราะเบาๆตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ไทเกอร์ในฐานะเดือนคณะเป็นที่รู้จักของนักศึกษาวิศวะแทบทุกคน เขาปรากฏตัวในกิจกรรมคณะทุกงาน ทั้งในฐานะ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 7 พี่รหัสที่ถูกบล็อค
"และรางวัลชนะเลิศ ได้แก่..." รุ่นพี่ชะลอการประกาศเพื่อสร้างความตื่นเต้น"กลุ่มที่ห้า! กลุ่มของน้องไทเกอร์!" ทุกคนในกลุ่มลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ น้ำตาลกระโดดตัวลอย พีทตบมือดังๆ เลโอยิ้มกว้างแม้จะไม่แสดงออกมากเท่าคนอื่น ทุกคนดีใจที่ความพยายามได้รับการตอบแทน"มารับรางวัลกันครับ!" รุ่นพี่เรียกทั้งหกคนและไทเกอร์เดินขึ้นไปบนเวที รับรางวัลซึ่งเป็นตุ๊กตาหมีใส่เสื้อคณะขนาดเล็กคนละตัว และบัตรกำนัลร้านอาหารในมหาวิทยาลัย"ขอให้ตัวแทนกลุ่มพูดสักหน่อยครับ" รุ่นพี่ยื่นไมโครโฟนให้ไทเกอร์"วันนี้พวกเราชนะได้เพราะทุกคนในทีมร่วมแรงร่วมใจกัน โดยเฉพาะไอเดียเรื่องโครงสร้างของน้องเลโอที่เป็นประโยชน์มาก" เขาหันไปยิ้มให้เลโอ ซึ่งทำให้เลโอประหลาดใจไม่น้อยเมื่อลงจากเวที ทุกคนยังคงดีใจกับชัยชนะ น้ำตาลขอถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก ทุกคนรวมถึงไทเกอร์และเลโอยืนเคียงข้างกันถ่ายรูป บรรยากาศสนุกสนานและเป็นมิตร"วันนี้สนุกมากเลย พวกเราเป็นทีมที่เจ๋งสุดๆ" น้ำตาลพูดด้วยรอยยิ้ม"ใช่เลยคราวหน้ามีกิจกรรมอีก เราต้องอยู่ทีมเดียวกันนะ" พีทเห็นด้วยขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน เลโอสังเกตเห็นไทเกอร์มองมาที่เขา เขาลังเลเล็กน้อยก่อนจะเ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 8 วันออกค่ายอาสา
เช้าตรู่วันเสาร์ ลานจอดรถหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์คึกคักไปด้วยความวุ่นวาย นักศึกษาวิศวกรรมสาสตร์ปี 1 กว่าร้อยชีวิตพร้อมกระเป๋าเดินทางกำลังรอที่จะขึ้นรถบัสไปค่ายพัฒนาชนบท ขบวนรถบัสสีขาวจอดเรียงรายอยู่ห้าคัน รุ่นพี่ปี 2 ปี 3 กำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยและขานชื่อนักศึกษาตามรายชื่อ เลโอยืนรอที่ข้างรถบัสคันที่สาม กระเป๋าเป้ใบเดียวที่เขาเตรียมมาดูน้อยกว่าคนอื่น แต่เพียงพอสำหรับการไปค่ายสามวันสองคืน"เฮ้ย กระเป๋ามึงน้อยจัง แน่ใจนะว่าเอาของมาครบ?" พีทที่ยืนข้างๆ ทัก เขามาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่และเป้สะพายหลัง"พอแล้ว แค่นี้ก็เกินพอ" เลโอตอบ"น้องๆ คนไหนอยู่รถคันที่สาม รีบมาเช็คชื่อได้แล้วครับ!" เสียงรุ่นพี่ตะโกนเรียกพีทและเลโอเดินไปเช็คชื่อที่โต๊ะลงทะเบียน เมื่อเสร็จแล้วก็ขึ้นรถบัส พีทเลือกที่นั่งแถวกลางฝั่งซ้าย เลโอนั่งข้างๆ วางกระเป๋าไว้บนตัก"อยากนั่งริมหน้าต่างมั้ย?" เลโอถาม"มึงนั่งเหอะ กูไม่ค่อยชอบมอง ง่วงอะ ตื่นแต่เช้ามืดเลย" พีทตอบนักศึกษาปีหนึ่งทยอยขึ้นรถบัสจนเกือบเต็ม บรรยากาศคึกคักด้วยเสียงพูดคุยและหัวเราะ น้ำตาลและเพื่อนๆ ที่เคยอยู่ทีมเดียวกันในกิจกรรมสร้างหอคอยเดินเข้ามาใ
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 9 อุบัติเหตุวัดใจ
"ปล่อยกูไปเถอะ เดี๋ยวรถอาจระเบิด..." ไทเกอร์พูดเสียงแผ่ว"กูไม่ทิ้งมึงหรอก ยันไหล่กูตรงนี้ แล้วพยายามดึงขาออกมา" " เลโอยืนยันไทเกอร์พยายามทำตาม แต่เขาอ่อนแรงเกินไป เลโอมองไปรอบๆ เห็นท่อนเหล็กที่หลุดออกมาจากโครงรถ เขาหยิบขึ้นมาและใช้มันเป็นคานงัดเบาะที่ทับขาไทเกอร์ออก"พยายามอีกครั้ง! ดึงตัวออกมา!" เลโอตะโกนไทเกอร์ใช้แรงที่เหลืออยู่ดึงตัวออกมา ในที่สุดเขาก็หลุดจากซากรถที่บีบอัดเขาอยู่ แต่ขาของเขามีเลือดไหลไม่หยุด"ต้องรีบออกไป" เลโอพูด เขาใช้เข็มขัดรัดต้นขาไทเกอร์เพื่อห้ามเลือด แล้วพยายามลากเขาออกไปการเดินทางออกจากซากรถเป็นไปอย่างยากลำบาก ไทเกอร์ตัวใหญ่และหนักเลโอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลากเขาผ่านเศษซากรถที่แหลมคมเมื่อพวกเขาออกมาถึงด้านนอก เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องดังขึ้น พีทและนักศึกษาคนอื่นๆ รีบเข้ามาช่วย ไทเกอร์ถูกนำไปวางบนพื้นที่ปลอดภัย ห่างจากซากรถ"รถพยาบาลมาแล้ว!" มีคนตะโกนบอกรถพยาบาลสองคันเปิดไซเรนมาจอด เจ้าหน้าที่กู้ภัยรีบลงมาช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ เมื่อพวกเขาเห็นสภาพของไทเกอร์ ก็รีบนำเขาใส่เปลและวิ่งไปที่รถพยาบาล"เขาเสียเลือดมาก ต้องรีบส่งโรงพยาบาล" เจ้าหน้าที่พย
Last Updated : 2025-04-12แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 10 การศัตรูสู่มิตรภาพ
เสียงบีบแตรดังลั่นตามด้วยเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กวัยรุ่น เลโอถอนหายใจเบาๆ และหลบไปอีกทาง ถนนหน้าโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังย่านสุขุมวิท แออัดไปด้วยรถยนต์หลากสีที่จอดเข้าแถวรอรับบริการจากพนักงานรับรถ เลโอมองช่องว่างระหว่างรถสองคัน ก่อนจะขยับตัวแทรกผ่านเข้าไปยังประตูกระจกสูงใหญ่ด้านหน้า"เรามาเยี่ยมคนป่วยครับ คุณภูริ มัตถพานิช" เลโอบอกพนักงานต้อนรับที่โต๊ะประชาสัมพันธ์"อยู่ชั้นแปด ห้อง 815 VIP ค่ะ ใช้ลิฟต์โซน B เลยค่ะ เลี้ยวขวาไปตามทางเดิน" "พนักงานสาวยิ้มหวาน"ขอบคุณครับ" เลโอพยักหน้าและเดินตามคำแนะนำสองวันผ่านไปหลังจากอุบัติเหตุ เลโอยังคงรู้สึกปวดตึงที่ไหล่ซ้ายเล็กน้อย แต่นอกเหนือจากนั้นเขาไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก ไม่เหมือนไทเกอร์ที่ต้องเข้ารับการผ่าตัดฉุกเฉินและส่งตัวกลับมารักษาต่อที่กรุงเทพฯเลโอเดินเข้าลิฟต์พร้อมกับกระเป๋ากระดาษสีน้ำตาลใบเล็กในมือ ข้างในมีหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นสองเล่มที่เขาคิดว่าไทเกอร์อาจจะชอบอ่านเวลาเบื่อๆ ในโรงพยาบาล วินาทีที่ลิฟต์เคลื่อนตัวขึ้น เลโอก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา"มึงมาทำไมวะ? ไอ้ไทเกอร์นั่น เคยทำดีกับมึงซักครั้งมั้ย?" " เลโอถามตัวเองแต่แล้วภาพของไทเกอ
Last Updated : 2025-04-12
Latest chapter
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 50 การเริ่มต้นของความสุข NC
เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกที่ชั้น 37 หัวใจของไทเกอร์เต้นแรงขึ้น เขากำลังกลับบ้านที่มีเลโอรออยู่ ความคิดนั้นทำให้เขารู้สึกตื้นตันจนแทบหายใจไม่ออก เขากดรหัสประตูเพนท์เฮาส์และพบว่าไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ กลิ่นอาหารหอมฟุ้งมาจากห้องครัว"เลโอ?" เขาเรียก"ในครัว!" เสียงตอบกลับมาไทเกอร์เดินเข้าไปในห้องครัว และพบเลโอกำลังยืนหันหลังให้ คนตัวสูงในเสื้อยืดขาวกับกางเกงยีนส์กำลังคนอะไรบางอย่างในหม้อ"มึงทำอาหารเหรอ?" ไทเกอร์ถามพลางวางกระเป๋าเอกสารลงบนเคาน์เตอร์"อืม ระหว่างรอมึงกลับ กูขอรับผิดชอบเรื่องอาหารเย็น มึงติดประชุมนานกว่าที่คิด" เลโอหันมายิ้ม"โทษทีนะ พวกนักลงทุนจีนโทรมาเพิ่มเติม กูเลยต้องคุยกับพวกเขาต่ออีกชั่วโมง""ไม่เป็นไร" เลโอตอบ "กูว่าเอาไว้คุยกันที่โต๊ะอาหารเถอะ อีกห้านาทีก็เสร็จแล้ว" ไทเกอร์มองนาฬิกา เห็นว่าเกือบทุ่มแล้วไทเกอร์ยืนมองเลโอที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหาร รู้สึกราวกับกำลังฝัน หลายปีที่ผ่านมา เขานึกภาพเลโอในบ้านของเขาบ่อยครั้ง นึกถึงความรู้สึกที่จะกลับมาเจอเลโอหลังเลิกงาน แต่ไม่คิดว่าจะได้สัมผัสความรู้สึกนั้นจริงๆ เขาเดินเข้าไปหาเลโอ โอบกอดจากด้านหลัง ซุกใบหน้าลงกับต้นคอ
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 49 อยากขอบคุณ
ท้องฟ้าเป็นสีเทาอ่อนในเช้าวันที่ไทเกอร์จะเดินทางกลับกรุงเทพฯ เขาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางอย่างเชื่องช้า เหลือบมองโทรศัพท์เป็นระยะ รอการติดต่อจากเลโอ แต่ไม่มีข้อความหรือสายเรียกเข้าใดๆห้าวันผ่านไปตั้งแต่ค่ำคืนที่เขาไปหาเลโอที่บ้าน ตลอดห้าวันนี้ ไทเกอร์แทบไม่ได้เจอเลโอเลย ได้ยินแต่ข่าวจากทีมงานว่าเลโอติดประชุมต่อเนื่อง และมีธุระสำคัญที่ต้องจัดการ ไทเกอร์ส่งข้อความไปอีกครั้งเมื่อคืนก่อนเดินทางTKPuri: พรุ่งนี้กูบินกลับแล้ว มึงจะมาส่งกูที่สนามบินไหม?"ไม่มีคำตอบกลับจากเลโอไทเกอร์ถอนหายใจยาว เขารู้อยู่แล้วว่าทางเลือกนี้อาจจบลงแบบนี้ การที่เลโอไม่ตอบข้อความบ่งบอกชัดเจนว่าเขาไม่พร้อม ทั้งที่ใจหนึ่งหวังว่าจะได้เห็นหน้าเลโออีกครั้งก่อนจากไป แต่ในอีกใจหนึ่งก็เข้าใจรถของโรงแรมมารับไทเกอร์ตามเวลานัด เขาเหลือบมองโทรศัพท์เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋า ระหว่างทางไปสนามบิน เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ทิวทัศน์ของสุราษฎร์ธานีเคลื่อนผ่านไป บางที นี่อาจเป็นจุดจบของเรื่องราวระหว่างเขากับเลโอ บางทีการจากกันครั้งที่สองนี้อาจเป็นการจากกันครั้งสุดท้าย"คุณดูเศร้านะครับ ไม่อยากกลับกรุงเทพฯ
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 48 สิ่งที่ต้องเลือก
ตืด ตืด เสียงวิทยุติดตามตัวดังขึ้น"ข่าวดีครับ! น้ำลดแล้ว และทีมช่วยเหลือกำลังมาที่นี่ พวกเขาบอกว่าจะถึงภายในชั่วโมงนี้""ดีมาก" ไทเกอร์ตอบกลับคนขับรถ"แล้วเรื่องพื้นที่ก่อสร้างล่ะครับ?" เลโอถาม"ทางสำนักงานบอกว่าให้กลับไปก่อน พวกเขาจะส่งทีมสำรวจมาตรวจสอบความเสียหายก่อน แล้วค่อยนัดวันใหม่" " คนขับรถตอบทั้งไทเกอร์และเลโอพยักหน้า เริ่มเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับ ขณะที่เลโอกำลังพับเสื้อใส่กระเป๋า ไทเกอร์เข้ามาใกล้และกระซิบ"เป็นไงบ้าง? หลับสบายไหม?" ไทเกอร์พยักหน้า แล้วมองไปที่เลโอ"ดีที่สุดในรอบหลายปี" เลโอตอบพร้อมรอยยิ้ม"กูเหมือนกัน" ไทเกอร์ยิ้มตอบ" เมื่อคืนกูนอนฝันดีมาก""ฝันถึงอะไร?" เลโอถาม"ฝันว่าพวกเราได้กลับมาได้รักกัน" ไทเกอร์ตอบพร้อมรอยยิ้ม "นั่นไม่ใช่ความฝันแล้วล่ะ"เลโอยิ้มตอบทั้งสองมองกันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจ ไม่มีความเจ็บปวดหลงเหลืออยู่อีกต่อไป มีเพียงความหวังสำหรับอนาคตที่ดีกว่า และโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งคืนแห่งการเปิดใจในบ้านพัก กลางป่า อาจเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ดีกว่าเดิม ไม่ใช่แค่คู่นอน อีกต่อไป แต่อาจเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งและมั่นคงกว่า... สิ่ง
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 47 ยังไม่ต้องตกลงแต่ขอมัดจำ NC
หลังจากต่างคนต่างบอกฝันดีซึ่งกันและกันแล้ว ไทเกอร์นอนมองดูแผ่นหลังของเลโอที่นอนตะแคงข้างหันหลังให้เขาอยู่ ไทเกอร์อยากเข้าไปนอนกอดเหลือเกิน เขาจะทำยังไงดีนะคะ และแล้วไทเกอร์ก็ตัดสินใจดันตัวเข้าไปหาเลโอแล้วพลิกอีกคนเข้ามาในอ้อมกอดของเขา เลโอไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใดตอนนี้เขาอยาจจะปล่อยไปตามหัวใจตัวเองถึงแต่อยากจะขอเวลาก็ตาม"กูให้เวลามึงเต็มที่เลยแต่คืนนี้กูขอมัดจำก่อนได้ไหม นะครับนะ" เสียงไทเกอร์กระซิบข้างหู ลมหายใจอุ่นปะทะซอกคอ ส่งความร้อนซ่านไปทั่วร่างเลโอชะงัก แขนแข็งค้างอยู่ในอ้อมกอดของไทเกอร์ หัวใจเต้นระรัวขณะที่คำว่า "มัดจำ" ยังก้องในหัว เขาควรปฏิเสธ สมองส่วนที่มีเหตุผลบอกให้หยุด ให้เวลาตัวเองก่อนแต่ร่างกายกลับตอบสนองต่างออกไป"เลโอ.. อย่าให้กูต้องรออีกเลยนะ " ไทเกอร์เรียกชื่อเขาอีกครั้ง ฟังดูอ้อนวอนและเร่งเร้า มือหนารั้งร่างของเลโอให้แนบชิดยิ่งขึ้น"มึง..." เลโอกลืนน้ำลาย พยายามเก็บน้ำเสียงให้มั่นคง"มึงไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อรองนะ""แต่มึงรู้ว่ามึงต้องการกูเหมือนกัน" ไทเกอร์ขยับตัว เบียดร่างเข้าใกล้มากขึ้นให้เลโอได้รู้สึกถึงความรู้สึกของเขาที่เริ่มตื่นตัวเลโอสูดลมหายใจเข้าลึก
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 46 ปรับความเข้าใจกัน
สามวันผ่านไปอย่างอึดอัดหลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น เลโอทำทุกอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงการอยู่ตามลำพังกับไทเกอร์ เขามาถึงที่ประชุมในนาทีสุดท้าย รีบออกทันทีที่ประชุมเสร็จ และอ้างว่ามีงานเร่งด่วนทุกครั้งที่ไทเกอร์พยายามขอคุยเป็นการส่วนตัวไทเกอร์นั่งอยู่ในห้องทำงานชั่วคราวที่บริษัททวีวงศ์กรุ๊ปจัดให้ สายตาจ้องที่เอกสารตรงหน้า แต่ความคิดล่องลอยไปไกล เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ"เข้ามาได้" ไทเกอร์เอ่ย"รบกวนเวลาหน่อยได้ไหม?" คุณประพัฒน์ พ่อของเลโอ เปิดประตูเข้ามา"ได้ครับ" ไทเกอร์รีบลุกขึ้นยืน "มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?""พรุ่งนี้ต้องการให้คุณไปตรวจพื้นที่ก่อสร้างกับเลโอ พวกวิศวกรรายงานว่ามีปัญหาเรื่องพื้นที่ด้านทิศตะวันออก เราอาจต้องปรับแบบบางส่วน" คุณประพัฒน์พูดพลางเดินมานั่งที่โซฟาในห้อง “ไม่มีปัญหาครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าคุณเลโอจะสะดวก" ไทเกอร์พยักหน้าแต่เขาลังเลเล็กน้อยเพราะกลังว่าเลโอจะไม่อยากไปด้วย"ผมสั่งเขาไปแล้ว เขาต้องไป ไม่มีทางเลือก" คุณประพัฒน์ยิ้มน้อยๆไทเกอร์อึ้งไปเล็กน้อย ดูเหมือนคุณประพัฒน์จะรับรู้ถึงความตึงเครียดระหว่างเขากับเลโอ"ผมจะให้คนขับรถพาพวกคุณไป" คุณประพัฒน์ว่
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 45 ขอฉวยโอกาส NC
ไทเกอร์หยุดอยู่ที่ประตูห้อง หัวใจของเขาเต้นรัวเร็ว เขายกมือขึ้นแตะริมฝีปากของตัวเอง ยังรู้สึกถึงรสจูบของเลโอติดอยู่ ส่วนหนึ่งของเขาอยากวิ่งกลับเข้าไปหาเลโอ แต่อีกส่วนรู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง"พรุ่งนี้...กูต้องรอพรุ่งนี้" เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะก้าวออกจากห้องไทเกอร์ถูกสวมกอดจากด้านหลังโดยเลโอ ตอนนี้เขาไม่มัวรีรอแล้ว เขาจะทำตามหัวใจตัวเองพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ไทเกอร์รั้งร่างของเลโอเข้ามาในอ้อมกอด ลมหายใจร้อนผ่าวปะทะลงบนซอกคอ เลโอสะดุ้ง แต่ไม่ผลักไส ความร้อนจากร่างกายของไทเกอร์แผ่ซ่านผ่านเสื้อผ้า ปลุกความรู้สึกที่ถูกฝังลึกในใจให้ตื่นขึ้น"ไม่ทันได้บอกลากันเลย คิดถึงกูบ้างไหม" ไทเกอร์กระซิบข้างหู ลิ้นร้อนแตะแผ่วเบาที่ติ่งหู"อื้มม...มึง...มึงทำอะไรเนี่ย..."เลโอครางแผ่ว ร่างเขาสั่นสะท้านเมื่อไทเกอร์ดูดติ่งหูไทเกอร์ไม่ตอบ เขาหมุนร่างเลโอให้หันมาเผชิญหน้า ประกบริมฝีปากลงแรงๆ ลิ้นร้อนดุนดันผ่านริมฝีปากที่เผยอ เลโอโอบแขนรอบคอไทเกอร์ทันที ไม่มีความลังเล ไม่มีการผลักไส มีเพียงความกระหายที่ถูกกดทับมานานแสนนาน"กูคิดถึงมึง..." เลโอละริมฝีปากออกพร่ำบอก
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 44 การตัดสินใจ
แสงแดดสาดส่องผ่านกระจกในห้องประชุมของโรงแรมริมทะเลในสุราษฎร์ธานี ไทเกอร์กำลังนำเสนอความคืบหน้าของโปรเจครีสอร์ทหรูให้กับนักลงทุนชาวต่างชาติ เขาอธิบายถึงแนวคิดการออกแบบที่ผสมผสานธรรมชาติกับความหรูหราได้อย่างลงตัว พร้อมฉายสไลด์แบบจำลอง 3 มิติที่สวยงาม"และนี่คือแนวคิดห้องพักวิลล่าริมทะเลที่เราวางแผนจะสร้างในเฟสแรก โดยออกแบบให้ใช้พลังงานแสงอาทิตย์เป็นหลัก และใช้วัสดุท้องถิ่นที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม" ไทเกอร์อธิบายอย่างมั่นใจเลโอนั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะประชุมด้านขวามือของผู้บริหารทวีวงศ์กรุ๊ป เขามองไทเกอร์อย่างชื่นชมโดยไม่รู้ตัว ชายหนุ่มตรงหน้าช่าง... เปลี่ยนไปจากที่เคยรู้จักเมื่อห้าปีก่อน ไม่มีท่าทีหยิ่งยโส ไม่มีคำพูดเหยียดหยาม มีแต่ความมั่นใจและความเป็นมืออาชีพ"ขอบคุณคุณภูริสำหรับการนำเสนอที่น่าประทับใจ" ประธานบริษัททวีวงศ์กรุ๊ปกล่าว "ตอนนี้ผมคิดว่าพวกเราควรฟังความเห็นจากทีมงานฝ่ายพัฒนาธุรกิจของเราบ้าง คุณกัณต์ดนัย?"เลโอสะดุ้งเล็กน้อย รีบลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ด้านหน้าห้องประชุม เขาและไทเกอร์สบตากันชั่วครู่ ไทเกอร์ยิ้มและพยักหน้าให้เล็กน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งในที่ของเลโอ"ขอบคุณครับ" เลโอเปิ
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 43 โอกาสที่คุณให้มาผมจะทำให้ดี
แสงแดดสาดส่องลงมาบนแบบจำลองอาคารขนาดใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้องประชุม ทีมงานจากสองบริษัทยืนล้อมรอบโต๊ะ ทุกคนก้มมองแบบจำลองด้วยความตื่นเต้น โปรเจคนี้เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นเรื่อยๆ หลังจากใช้เวลาวางแผนมาสองเดือนเต็ม"ผมคิดว่าถ้าเราเปลี่ยนตำแหน่งสระว่ายน้ำมาตรงนี้" ไทเกอร์ชี้ไปที่ส่วนหนึ่งของแบบจำลอง "จะให้มุมมองที่สวยกว่า และลดผลกระทบต่อต้นไม้ใหญ่ด้วย"ไทเกอร์ยังต้องใช้สายซัพพอร์ตแขน แต่ความเจ็บปวดลดลงมากแล้ว การทำงานช่วงนี้ทำให้เขาไม่มีเวลาคิดถึงความเจ็บ"เป็นความคิดที่ดี การออกแบบแบบนี้ให้ความรู้สึกกลมกลืนกับธรรมชาติมากขึ้น" เลโอพิจารณาแบบจำลองอย่างละเอียด สายตาของทั้งสองสบกันชั่วครู่ ก่อนที่เลโอจะหันไปคุยกับวิศวกรคนอื่นๆ ต่อสามสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่ไทเกอร์ออกจากโรงพยาบาล ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเลโอเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แม้จะยังคงห่างเหินและเป็นทางการ แต่ก็ไม่มีความเย็นชาหรือความขัดแย้งเหมือนช่วงแรกอีกต่อไป"มีอะไรอีกไหมครับสำหรับวันนี้?" ไทเกอร์ถามทีมงาน"ผมคิดว่าเรามาถึงจุดที่ต้องเริ่มพูดถึงวัสดุที่จะใช้แล้วครับ" วิศวกรคนหนึ่งเอ่ยขึ้น"เรื่องนี้ทีมอิงทวีกรุ๊ปมีความเชี่ยวช
แค่ FWB ทำไมต้องรัก ตอนที่ 42 ขอโอกาส
แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านม่านสีขาวของห้องพักผู้ป่วยพิเศษ ไทเกอร์นั่งพิงหมอนบนเตียง แขนซ้ายถูกยกสูงด้วยอุปกรณ์พยุง มีเหล็กดามกระดูกพันด้วยผ้าพันแผลสะอาด บนโต๊ะข้างเตียงมีแจกันดอกไม้และผลไม้ที่เพื่อนร่วมงานส่งมาให้ ไทเกอร์วางไอแพดที่กำลังใช้ทำงานลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ประตูเปิดออก มาร์คโผล่หน้าเข้ามาก่อน ตามด้วยช่อดอกไม้ใหญ่"เข้ามาได้ครับ" เขาตอบ"ไง ไอ้แขนเดี้ยง ดูท่าจะสบายดีนี่หว่า" มาร์คทัก พลางเดินเข้ามาในห้อง"ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว ยังดีที่แขนขวาใช้งานได้ปกติ" ไทเกอร์ยิ้ม มาร์ควางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะ หย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง"เฮ้ย นี่มึงยังทำงานอีกเหรอ?" เขาชี้ไปที่ไอแพดและเอกสารกองเล็กๆ บนเตียง"ทำไปเรื่อยๆ ดีกว่านอนเฉยๆ" ไทเกอร์ตอบ "โปรเจคยังต้องเดินหน้าต่อ""กูว่าเจ้าคุณมึงน่าจะเข้าใจนะถ้ามึงพักสักหน่อย""พ่อเข้าใจ แต่กูไม่อยากพักยาว" ไทเกอร์เอ่ย ตาจ้องมองไปที่หน้าต่าง "มีอะไรบางอย่างที่กูต้องพิสูจน์""มันเกี่ยวกับเลโอใช่ไหม?" มาร์คมองหน้าเพื่อนอย่างพิจารณาไทเกอร์ไม่ตอบ แต่สีหน้าบอกคำตอบได้ชัดเจน"เลโอช่วยชีวิตมึงเหรอจริงๆ?" มาร์คถาม"อืม" ไทเกอร์พยักหน้า "ถ้าไม่ได้เ
