1.ผู้บุกรุก (2)

“มีผู้บุกรุก”

“เร็วเข้าทุกคน ช่วยกันจับผู้บุกรุกมาให้ได้”

มีเสียงโวยวายจากหอตำรา เทียนเหวินเพิ่งกลับมาจากน้ำตกใกล้ฟ้าสว่างรีบก้าวเข้าไปถามศิษย์ผู้น้องกลุ่มหนึ่งที่กำลังมุ่งหน้าไปด้านหน้าสำนัก

“รู้ได้อย่างไร ว่ามีผู้บุกรุก”

“ศิษย์ที่เฝ้าหอตำราถูกอาคมเวทดำ ไม่ได้สติอยู่ตรงบันไดทางขึ้นห้องเก็บคัมภีร์ขอรับ ศิษย์พี่ใหญ่ให้พวกข้าไปดูที่ทางเข้าสำนักและปิดทางขึ้นเขาก่อนที่ผู้บุกรุกจะลงเขาไปเสียก่อนขอรับ”

บอกแล้วเหล่าศิษย์น้องก็แยกไป

“เทียนเหวิน เจ้ามาจากที่ใด”

หลี่ไห่ฉินศิษย์พี่ใหญ่ เดินนำศิษย์อาวุโสคนอื่นมาทางด้านนี้พอดีถามขึ้น

“ข้าได้ยินเสียงตะโกนดังไปทั่วจึงออกมาจากหอนอน และจะไปดูทางโน้น”

ชายหนุ่มชี้ไปทางน้ำตกที่ตนเพิ่งจากมา เวลานี้เทียนเหวินนับเป็นศิษย์พี่ของศิษย์รุ่นหลัง แต่ยังมีหลี่ไห่ฉินกับศิษย์ที่อาวุโสกว่า หากเขาก็ให้ความเคารพตามความเหมาะสม

“ไม่ใช่ว่าเจ้าเพิ่งเดินมาจากทางนั้นหรือ”

ศิษย์พี่ใหญ่หลี่ไห่ฉินถามอีกครั้ง เขาเป็นท่านชายจากเผ่าจิ้งจอก ได้รับเลือกให้เป็นผู้นำบรรดาศิษย์ในสำนักซ่างเซียนเหนือที่ทุกคนเคารพยำเกรง

“ข้ากำลังจะไป”

เทียนเหวินย้ำพร้อมใบหน้านิ่งสนิท อีกฝ่ายพยักหน้ารับเหมือนไม่ติดใจใดๆ เขาจึงก้าวเท้าเร็วๆ จากมา

ด้วยใจประหวัดคิดไปถึงผู้ที่ตนเพิ่งพบเห็นในคืนนี้ทำให้ชายหนุ่มนึกสงสัยขึ้นมา แม้แปลกใจว่าไยต้องไปดูด้วยตนเอง

เกรงผู้บุกรุกจะไปทางนั้น หรือเกรงว่าสตรีผู้นั้นจะเป็นผู้บุกรุกเสียเองกันแน่

ร่างสูงใหญ่ข้ามสะพานเหนือธารน้ำที่มาจากน้ำตกแล้วมุ่งเข้าไปยังต้นน้ำ มาถึงบริเวณแอ่งน้ำใกล้กับที่ตนนั่งฝึกวิชาในตอนแรกสายตาคู่คมเข้มก็กวาดมองไปทั่วบริเวณ แล้วก็เห็นร่างหนึ่งนอนฟุบอยู่ใกล้ลำธารฝั่งตรงข้าม แม้ยังมีไอน้ำจับกลุ่มเป็นก้อนหมอกหากก็เบาบางลงด้วยความสว่างค่อยเริ่มคืบคลานแทนที่ความมืด

เทียนเหวินกระโดดลอยสูงแล้วเหาะข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามใกล้ผู้ที่นอนใบหน้าแนบพื้น ใบหน้าเรียวขาวเนียนละเอียด ปากอิ่มสีอ่อนกับจมูกเล็กโด่ง หน้าผากมน คิ้วเรียวดังคันศร มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นสตรี

และหญิงสาวผู้นี้คือคนที่เขาเห็นก่อนหน้านี้

แม้ไม่ทันได้เห็นหน้าชัดเจน ทว่ากลิ่นดอกบัวที่ลอยอบอวลรายล้อมทำให้เทียนเหวินมั่นใจ

ที่น่ากังวลคืออีกฝ่ายมีแผลถูกทำร้ายด้านหลังสูงเกือบถึงช่วงบ่าบอบบาง มองไม่ออกว่าเกิดจากพลังใด ทว่าบริเวณนี้ไร้ร่องรอยการต่อสู่ ไร้ร่องรอยพลังหลงเหลืออยู่ เหมือนเจ้าตัวพยายามหนีมายังจุดนี้แล้วล้มลงหมดสติริมน้ำตก

“แม่นาง”

เอ่ยเรียกแล้วอีกฝ่ายยังนิ่ง เทียนเหวินคิดหนัก หากนางคือผู้บุกรุกเล่า แต่หากลอบเข้ามาจริง นางคงไม่มาเล่นน้ำตกอย่างสบายใจเป็นแน่ อีกอย่างศิษย์น้องบอกว่าผู้บุกรุกไปยังหอตำรา แม้มีความเป็นไปได้แต่นางควรรีบหนีไป ไม่ใช่มาที่นี่

ทบทวนอย่างดีแล้วชายหนุ่มจึงเลือกที่จะช่วยอีกฝ่าย มือหนาร่ายเวทเยียวยาส่งพลังไปยังแผลของคนที่นอนอยู่บนพื้น สีหน้าเจ้าตัวเริ่มซีด คิ้วเรียวงามขมวด ก่อนจะเปล่งเสียงร้องออกมา

“โอ๊ย”

ไอสีดำลอยขึ้นจากบาดแผลบ่งบอกว่าเกิดขึ้นจากเวทสายดำ นางอาจถูกผู้ที่บุกเข้ามาทำร้าย

ขณะกำลังพยายามใช้เวทของตนรักษาให้หญิงสาวอยู่นั้นก็มีเสียงคนกำลังมาทางนี้ แม้คิดว่าอีกฝ่ายไม่น่าใช่ผู้บุกรุกแต่ด้วยสถานการณ์ที่ตนพบเห็นเจ้าตัวในน้ำตกคงไม่อาจพูดออกไปได้ มีเวลาคิดเพียงไม่กี่อึดใจเทียนเหวินจึงต้องช้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้น

ร่างสูงใหญ่พาคนในอ้อมแขนลอยขึ้นไปเหนือแอ่งน้ำก่อนจะมุ่งหน้าฝ่าม่านน้ำตกเข้าไป ด้านในมีอุโมงค์เล็กที่เขาค้นพบนับแต่เริ่มมาฝึกวิชาในช่วงแรก เพราะพลังของเขาแหวกแยกน้ำตกออกจากกันจึงเห็นเข้าโดยบังเอิญ

ชายหนุ่มค่อยๆ วางคนตัวเล็กลงแผ่วเบา ในใจอยากเห็นรอยบาดแผลให้แน่ชัดเพื่อจะได้รู้ว่าเกิดจากพลังอะไร และรักษาได้อย่างเหมาะสม

“ขออภัยแม่นาง ข้าจำต้องล่วงเกินแล้ว”

เขาจับอีกฝ่ายให้นั่งหันหลังให้ตนเอง แล้วผ่อนลมหายใจออกมายาว มือหนาที่จับไหล่บางอย่างเบามือเคลื่อนไปด้านหน้าแบบสั่นๆ แม้จะพยายามสะกดใจตนให้นิ่งเข้าไว้

การใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวสตรี สำหรับเทียนเหวินแล้วนับเป็นครั้งแรก หากไม่นับท่านยายกับมารดาที่มักแสดงความรักต่อตนมากเกินควรจนท่านตาต้องปรามบ่อยครั้ง

มือหนากลั้นใจจับสาบเสื้อหญิงสาวคลายออกเปิดไหล่ข้างที่เจ็บดึงลงกระทั่งมองเห็นแผลเหวอะหวะด้วยรอยไหม้กับแรงกระแทกที่ค่อนข้างลึก เหมือนแผ่นหลังของนางค่อยๆ กลายเป็นสีดำและกำลังจะถูกกลืนกินทั่วทั้งร่าง ผู้ลงมือตั้งใจทำลายให้ถึงชีวิต

เป็นพลังที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นเวทสายดำอย่างแน่นอน

เขาพยายามส่งพลังรักษาไปสู่บาดแผลนั้น ดูดดึงไอชั่วร้ายสีดำลอยขึ้นจากร่างบอบบาง

“ศิษย์พี่ใหญ่ ไยท่านยังตามมาที่นี่ ในเมื่อเทียนเหวินบอกว่าเขาจะมาดูเอง”

เสียงถามดังแว่วมา หมายความว่าผู้ที่มาคือหลี่ไห่ฉินกับศิษย์คนอื่น

“เพราะท่าทางของเขาราวกำลังปกปิดบางอย่าง”

ด้านนอกน้ำตกร่างสูงเพรียวกำยำของคนสามคนเลือนราง เทียนเหวินพยายามไม่ใส่ใจ ไม่เช่นนั้นสมาธิของตนอาจหลุด ไอพิษร้ายอาจเข้าแทรกได้ กระทั่งมาถึงช่วงสุดท้ายก่อนเวทดำจะหลุดจากร่างหญิงสาวราวเจ้าตัวกำลังต่อสู้กับความทรมานอย่างเต็มขั้น

“อ๊ะ...”

เสียงแผ่วหลุดจากปากอิ่ม ใบหน้าเรียวแหงนเงยกำลังจะกรีดร้องออกมา

=====

ยังไม่ทันรู้จัก ก็ไปถอดเสื้อสาวเจ้าซะแล้วเทียนเหวิน ^^"