LOGINShare
บทที่ 88 โรงนาหวาม
Last Updated:
2025-01-25 07:15:35ล่วงเข้าสี่ทุ่มทั้งปูเป้และพิมุกต์เริ่มเมามายรวมทั้งอินเหลาพี่เลี้ยงเด็กแฝดชาวดอย
"โว้ย ป้อเลี้ยงหำโผล่ ไอ้ยมมึงขวิดเลยสิวะ" หนุ่มชาวดอยที่ถูกชวนมาแจมมื้อค่ำด้วยเริ่มมีอาการเมา พอเมาทีไรเริ่มด่าทุกที
ภาคีหันขวับ ไอ้นี่มันเมาแล้วหลอกด่าเหรอวะ "ไอ้อิน! มึงได้สติบ่าไดกูจะไม่จ่ายเงินเดือนให้มึงจักบาท"
"ยู๊ดดดน้าปาขี้" นิ่มฟ้าไม่ชอบให้พ่อพูดคำหยาบคาย ฟังแล้วมันระคายเคืองหู หนูน้อยเดินตรงไปหาพ่อแล้วยื่นมือเล็กไปตีปากเบา ๆ
"อะหยังป้อถึงอู้บ่าได้ ป้อขออู้นิดเดียวเอง" ภาคีอ้อนลูกสาว
"เดี๋ยวตกรกเวจี นิ่งกั๋วป้อเจ๋บปวดตอระมาน" นิ่มฟ้าเบะปากแล้วซุกใบหน้าเล็กแนบคอพ่อ
"โอ๋ ๆ บ่าต้องร้อง ป้อจะบ่าพูดคำหยาบอีกแล้ว" พ่อเลี้ยงหนุ่มอุ้มกระเต็งลูกสาวไว้ในอ้อมแขน
"คุณพิขาพาเป้กลับห้องทีนะค้า แล้วเราก็แอ้มกันสักสี่ห้ายก ดีไหมค้า"
Related chapters
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 89 กู้ภัยขะใจ๋โวยๆ เน้อ
เอ้ก! อี้! เอ้กเอ้ก!นาฬิกาปลุกเสียงไก่ร้องของเหนือฟ้าปลุกเรียกภาคีให้ตื่นขึ้นก่อน เขาหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียงขึ้นมาปิดเสียงแล้วลุกขึ้นช้า ๆ นวดขมับเล็กน้อยเพื่อปรับจูนสายตา"พี่คีคะ เหนืออยากกินโจ๊กจัง" เหนือฟ้าบิดขี้เกียจ ยกหน้าขึ้นวางบนตักของภาคี ใช้สองมือโอบกอดรอบเอวสามี"เอาปาท่องโก๋ไหมครับ""เอาค่า เอาพี่คีด้วยได้ก่อจ้าว" เหนือฟ้าคลานสี่ขาเข้าไปหาภาคีที่กำลังนั่งทาครีมกันแดดอยู่บนเตียง สองมืออวบคล้องลงบนหลังคอ"เด็กลามก เดี๋ยวนี้ร้องขอเองแล้วเหรอ""ใช่ค่ะ เดี๋ยวนี้เหนือหน้าด้านเป็นแล้วนะ" บอกเสียงเล็กเสียงน้อยภาคีเขยิบตัวหันหลังรั้งหัวไหล่เปลือยขาวในชุดนอนวาบหวิวเข้ามาหา "เปลี่ยนบรรยากาศบ้างไหม""เปลี่ยนยังไงคะ""ย้อนความหลังกันเล็กน้อย" เขาโน้มต่ำลงมาแล้วงับก้านหูของเธอเบา ๆ"อึ๋ย ขนลุก" สาวอวบสะท้าน ตอนแรกก็อยากโจ๊กอยู่หรอก แต่ตอนนี้อยากกินสามีมากกว่าก๊อก! ก๊อก!สองผัวเมียรีบแยกตัวออกจากกันเพราะเสียงเคาะประตู ภาคีรีบเดินไปส่องตาแมวเห็นลูกชายตัวเล็กกำลังยืนทำหน้าซึมเป็นหมาจ๋อยอยู่ข้างนอก หน้าตาซีดเซียวเหมือนคนไม่สบาย"น่านฟ้าหนูเป็นอะไรครับ" คุณพ่อย่อตัวลง"น่านเจ๋บต๋อง ฮือออ"
Last Updated : 2025-01-26เหนือหัวใจภาคี บทที่ 90 เด็กๆ พบปะสังสรรค์
ช่วงสายของวันรถฟอร์จูนเนอร์สีขาวของอาจารย์ปินปินขับเข้ามาถึงไร่พิทักษ์มหิงสาพร้อมกับลูกและภรรยาและหลานสาวคนเล็ก โดยมีเหนือฟ้ายืนต้อนรับอยู่หน้าบ้านพร้อมกับน่านฟ้าปินปิน อาจารย์หนุ่มมาดสุขุมสวมแว่นกรอบเงินกระเตงมะแป่มหนูน้อยอายุสองขวบลงมาจากรถ"ก้างหย่าย" มะแป่มกางแขนออก กระตุกขาพ่อให้ดูอาณาจักรควายอันยิ่งใหญ่ตรงหน้า"ครับ กว้างใหญ่มาก""ปี๋เปียบ ปี๋เต็มโหมะเลย" มะแป่มหนูน้อยที่เห็นภูติผีปีศาจตั้งแต่เกิดชี้ให้พ่อดูพลังงานลึุกลับที่สิงสถิตย์อยู่ในไร่แห่งนี้"แล้วหนูกลัวไหมลูก" เจ้าสำนักอันตรยามีชันเข่าหนึ่งข้างพลางช้อนตัวลูกสาวขึ้น"มะกัว" มะแป่มส่ายหน้า"สองพ่อลูกทำอะไรกันอยู่" แซมมี่กวักมือเรียกสองพ่อลูก"อาปินคะเดี๋ยวปั้นดูแลมะแป่มให้เองค่ะ" ปั้นหยาอายุสิบสองปีอาสาดูแลมะแป่มน่านฟ้ายืนหน้าซีดรับแขกพร้อมแม่ ถึงหนูน้อยจะปวดท้องแต่ก็ยืนอดทนไม่แสดงอาการงอแงใด ๆ ปินปินเห็นเด็กชายมีอาการไม่สู้ดีจึงหยิบสร้อยรุทรักษะที่เตรียมมาให้คล้องลงไปที่คอของเด็กชาย"ใส่ไว้นะครับ สิ่งนี้จะช่วยคุ้มครองหนู แล้วก็อย่าไปเล่นซนไกลบ้านล่ะ แม่ซื้อเขาตามดูแลไม่ทัน" ปินปินเหลือบมองแม่ซื้อสไบชมพูที่นั่งห้อยขาอยู
Last Updated : 2025-01-28เหนือหัวใจภาคี บทที่ 91 เต้นท์กลางไร่
ภาคียิ้มเจื่อนส่งให้ลูกสาว นิ่มฟ้ายื่นมือเล็กไปกุมหน้าพ่อตบเบา ๆ สองสามที"ป้อสะเบ๊อะสะเจ๊อะ ทีหลังป้อท่องยะวังเน้อ นิ่งไม่ฉามาสดูแยป้อได้ตาหลอด" นิ่มฟ้ากำชับให้พ่อหัดดูแลตนเอง"อะหยังหนูถึงไม่สามารถดูแลป้อได้ตลอดล่ะครับ" ฝ่ามือใหญ่ประคองพวงแก้มอูม"นิ่งต้องไปยะก๋านในไร่ป้อขี้ไง อี่แม่บอกว่าถ้านิ่งอยากได้ทุ๊กทาปาปี้นิ่งต้องยะก๋าน" นิ่มฟ้าบอกพลางกอดอกทำหน้าขึงขังจริงจัง"ฮ่าฮ่าลูกเป็นละอ่อนตี้น่าฮักจริง ๆ" คุณพ่อหัวเราะคิกคักเอ็นดูความตรงไปตรงมาของลูกสาวหลังจากที่ภาคีขนกับข้าวลงมาจากรถ ขณะที่เขากำลังเตรียมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเหนือฟ้าที่กำลังแกะถุงโจ๊กใส่ชาม"กลิ่นอะไรเหมือนขี้เลยค่ะ กลิ่นตุ ๆ" สาวอวบทำจมูกฟุตฟิตใส่สามี"พี่อาบน้ำแล้วนะครับ""เหนือรู้ค่ะ แต่เหนือได้กลิ่นเหม็นเน่ามาก เหม็นสาบเหมือนกับกลิ่นขี้แพะเลย" ยิ่งยื่นหน้าไปดมใกล้ ๆ กลิ่นก็ยิ่งแรง"ป้อ ๆ ฉาน่านอยากกินน้ำฉ้วม" น่านฟ้ากระตุกแขนพ่อเพื่อไปเอาน้ำส้มสายน้ำผึ้งที่แม่คั้นแช่ตู้เย็นในบ้าน"ได้ครับ เดี๋ยวป้อไปหยิบให้นะ" พอคนตัวสูงลุกเท่านั้นกลิ่นขี้ก็แรงสะพัดประจวบเหมาะกับช่วงที่สายลมพัดผ่านกลิ่นขี้แพะใกล้ปลายจมูกก็ยิ่งแรงข
Last Updated : 2025-01-28เหนือหัวใจภาคี บทที่ 92 ผู้ช่วยตัวน้อย
ช่วงหัวค่ำอาจารย์ปินปินเรียกทุกคนมารวมตัวกันเพื่อกำชับว่าห้ามทำอะไรและไม่ควรทำอะไร"เดี๋ยวผมจะออกไปตรวจดูจุดเกิดเหตุกับแซมมี่นะครับ ผมขอฝากมะแป่มไว้ด้วย""มะอาวแป่มปายกะจันพิน ปายกะแชม" หนูน้อยเหนี่ยวขาพ่อไว้ด้วยการใช้แขนขารัดแข้งพ่อให้แน่นที่สุด"ไม่ได้ครับ มันอันตรายนะ พ่อสัญญาว่าถ้าเสร็จงานแล้วพ่อจะซื้อขนมให้แป่มกินเยอะ ๆ เลย" อาจารย์ปินคุกเข่าลงกับพื้นกอบกุมวงหน้าเล็กเท่าฝ่ามือของเขา"ฉันยา" นิ้วก้อยเล็กคล้องเกี่ยวกับนิ้วก้อยใหญ่ของพ่อ ถึงแม้มะแป่มจะเป็นเด็กที่ยังไม่รู้ตาสีตาสีแต่หนูน้อยจำได้แม่นยำว่าเคยเห็นพ่อกับแม่มีเลือดท่วมตัว"เด็กดีของพ่อกับแม่" เจ้าของฝ่ามือใหญ่วางลงบนหัวเล็ก ก่อนจะอุ้มลูกสาวฝากไว้กับเหนือฟ้าและภาคี"งั้นให้นิ่งไปโตยนะค้าอาพิน นิ่งจะไปจ่วยปับปี๋" นิ่มฟ้าผู้ไม่กลัวผีสางนางไม้ใด ๆ เสนอตัวไปเป็นผู้ช่วย"ปี้นิ่งไปน่านก็ต้องไป หมู่เหาไม่ทิ้งกัน" น่านฟ้าจับมือพี่สาว ขณะเดียวกันมืออีกข้างก็ถูกมือเล็กของมะแป่มกุมแน่น"ห้ำปายนะแควน คิก ๆ" มะแป่มหัวเราะคิกคักมโนเป็นตุเป็นตะหาว่าน่านฟ้าเป็นแฟน"ไผเป๋นแควนตั๋ว" เด็กชายดึงมือออก"ก็กุนปี้ไง กุนปี้เพงแควนแป่ม" หนูน้อยดึง
Last Updated : 2025-01-30เหนือหัวใจภาคี บทที่ 93 โจคดีเน้อ
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจส่งวิญญาณปินปินก็จัดการไปคุยกับเปรตอีกตนที่อดีตเคยเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้ แล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลของตนให้ เปรตที่ได้รับบุญจากผู้มีอภิญญาบารมีรู้สึกยินดีปรีดา แม้จะยังไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้แต่กองบุญนี้ก็ช่วยลดทอนเวรกรรมที่เคยทำมาในอดีตชาติได้บ้าง"เดี๋ยวก็ต้องเดินทางกลับกันแล้วใช่ไหมจ๊ะแซม" เหนือฟ้าดันจานสลัดให้แซมมี่ตัก"ค่ะ กินมื้อเช้าเสร็จเราก็ต้องเดินทางกลับทันที ปินเขามีภารกิจต้องเตรียมงานในเทศกาลดิวาลีที่เทวาลัยอัญฎรญามีค่ะ""แป่มม่ายกับบั้น" มะแป่มที่กำลังกินไข่ดาวจนปากเลอะเหลือบดวงตากลมไปหาเป้าหมายเล็กน้อย"แล้วตั๋วจะอยู่ตำไม" น่านฟ้าถามแล้วกระเถิบเก้าอี้ไปชิดกับเหนือฟ้า"ยู่กะแควน" หนูน้อยยิ้มหวานโชว์คราบไข่แดงที่เปื้อนเป็นวงทั่วริมฝีปาก"อี๋ ชาหยองก่าปี๋อีก" เด็กชายตัวเล็กทำหน้าเหวอ ทำไมเด็กคนนี้กินเลอะเทอะขนาดนี้"แป่มคะ หนูยังเด็กมากเลยนะแม่กับพ่อต้องการหนูนะ แม่ว่าหนูอย่าเพิ่งมีแฟนเลย" แซมมี่กระซิบใบหูเล็กแล้วหยิบทิชชูเปียกในกระเป๋ามาซับคราบอาหารบนปากลูกสาว"แย้วตะไมจันพินมีแควนเพงแม่แชม" คำถามนี้ทำเอาแซมมี่ถึงกับชะงัก"เก๊าโทแล้วไง เก๊าเป็นปู้หย่าย
Last Updated : 2025-01-31เหนือหัวใจภาคี บทที่ 94 ป่วยไม่รู้เวล่ำเวลา
ภาคีหอบลูกเต้าตามเหนือฟ้ามาถึงโซนของรีสอร์ต ทันทีที่ศัจกรเห็นหน้าเขาอีกฝ่ายกลับเลิกคิ้วสูงมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า"ผมมีธุระคุยกับคุณเหนือคนเดียวนะครับ ไม่ได้จะคุยกับคนอื่น""ประทานโทษนะครับ พอดีผมไม่ไช่คนอื่นคนไกล ผมเป็นผัวของเหนือฟ้า" ปกติแล้วเขาจะไม่ค่อยหึงหวงเมียเท่าไร แต่กับไอ้หมอนี่มันมีประกายของความปรารถนาที่แผ่ซ่านออกมาอย่างเห็นได้ชัดแค่มันอ้าปากเขาก็เห็นลิ้นไก่ของคนตรงหน้าว่าศัจกร ชายที่เคยตื๊อจีบภรรยาของเขานึกคิดสิ่งใดอยู่"ตานโต้ดนะก๋า" นิ่มฟ้าพูดเลียนแบบพ่อบะแต๋งชำเลืองมองกำปั้นพ่อที่กำลังกำแน่นจนเห็นเส้นเลือด เด็กชายจึงยื่นมือไปกุมไว้ "ป้อเป็นหยัง ป้อโอเคก่อ""ป้อโอเคครับ แต่ไม่โอเคกับไอ้หมอนี่"เหนือฟ้าที่กำลังไปคุยกับเดือนเพ็ญเรื่องกิจกรรมของคณะทัวร์จากบริษัทแมลงทอดรีบเดินกลับมา หญิงสาวชะงักงันเมื่อพบว่าสามีกำลังโมโหจนหน้าขาว ๆ ของเขาแดงซ่าน"พี่คีคะ พี่คี มาหาเหนือก่อน" สาวอวบรั้งเอวสามีให้มาคุยส่วนตัว"หนุนฟ้าฉานิ่งไปกิ๋นฉ้นตันได้ก่อ ป้าเพงชวนกิ๋น" นิ่มฟ้ากระตุกเสื้อแม่ขณะที่บะแต๋งกับน่านฟ้าไปนั่งล้อมวงกินส้มตำถาดใหญ่กับหมูปิ้งของโปรดอยู่กับเดือนเพ็ญและอินเหลาก่อนแล้
Last Updated : 2025-02-01เหนือหัวใจภาคี บทที่ 95 ฝ่าฝนเอาหมูแดดเดียวไปส่ง
เวลาล่วงถึงสี่โมงเย็นเหนือฟ้าส่งกรุ๊ปทัวร์ที่ภัตตาคารของรีสอร์ต แต่ลืมว่าทิ้งแฟ้มเอกสารสำคัญเอาไว้ที่โรงตากเกรสบัวหลวงจึงรีบร้อนขับรถกระบะกลับไปเอาทว่าหลังจากถึงโรงเรือนแปรรูปได้ไม่นาน ฝนฟ้ากลับเทกระหน่ำลงมาจนมองไม่เห็นภาพเบื้องหน้าให้ขับรถสัญจรผ่านไปได้ แต่เธอก็คิดจะฝืนขับกลับบ้านไปหาครอบครัวโชคร้ายต่อเนื่องจู่ ๆ ยางรถก็แบนแต๊ดแต๋"อ้าวยางรั่วเหรอ"เหนือฟ้ารีบเปิดประตูลงมาดูล้อรถ แต่สายฟ้าที่ฟาดลงมากลางไร่เป็นแสงวาบคาดท้องดำทมิฬเปรี้ยง!"ขืนอยู่ตรงนี้ฟ้าผ่าตายก่อน" หญิงสาวรีบมองหาที่หลบฝน สายตาประหวั่นพรั่นพรึงสะดุดกึกที่โรงเก็บฟืนที่สามีสั่งให้สร้างไว้รอบไร่ เพื่อบรรจุเศษไม้แห้งเก็บไว้เผาถ่านสาวอวบวิ่งฝ่าพายุไปยังโรงเก็บฟืนทีี่มีเตาถ่านอยู่ข้างใน ล้วงหาโทรศัพท์ในเสื้อร่มกดโทรหาบะแต๋งฟากเดียวกันภาคีที่ยังนอนซมพยายามงัดตัวขึ้นมามองหาภรรยา เพราะนี่ก็เกือบห้าโมงเย็นแล้วแต่เหนือฟ้ายังไม่ถึงบ้านสักที"ฮัลโหลหนุนน้อย หนุนน้อยโอเคก่อ""เกิดอะไรลูก แม่ล่ะ" ภาคีรีบพุ่งตัวเข้ามากุมไหล่ลูกชาย"หนุนน้อยบอกว่ารถยางแตก ตอนนี้หลบฝนอยู่โรงเก็บฟืนแถวบึงบัวหลวงครับป้อ""งั้นป้อจะให้เดือนเพ็ญกับอิ
Last Updated : 2025-02-01เหนือหัวใจภาคี บทที่ 96 ซาบซ่านในโรงฟืน
บ่ากว้างร้อนระอุในชุดเสื้อกล้ามสีดำถูกกดให้พิงลงกับผนังโรงเก็บฟืน "ไม่ไหวก็หลับตาสิคะ มองเหนืออยู่ได้""สวย" เขาพูดเสียงแห้งพึมพำแต่กระนั้นคำที่เปล่งออกมาก็สะท้อนดังออกมาจนถึงหัวใจเธออยู่ดี"สวยมากด้วย" เธอยิ้มแล้วรื้อผ้าห่มออกมา "อุ้ยมียาน้ำแก้ไข้ของลูกด้วยค่ะ โชคดีจังที่เหนือลืมกระเป๋าทิ้งไว้ในรถ""งั้นเอามาให้พี่กิน" คนป่วยไม่ยึกยักรีบแย่งยาแล้วบิดฝาขวดกระแทกลงคอด้วยความร้อนใจ"ปากเปื้อนแล้วค่ะ" นิ้วมือนุ่มปาดเช็ดคราบยาที่เลอะอยู่บนขอบปาก"พี่อยากหายไว ๆ จะได้กอดเหนือให้แน่นที่สุด" เขาส่งขวดยาคืนเธอ เหนือฟ้าหยิบขวดน้ำเปล่าแล้วส่งให้เขาดื่ม"ไม่หายก็กอดได้ค่ะ" พูดปุ๊ปก็ทำทันที ร่างนุ่มนิ่มนั่งลงบนตักคล้องมือโอบรอบลำคอ"แล้วทำอย่างอื่นเพิ่มได้ก่อ" เจ้าของเสียงแห้งกวาดตามองเปี่ยมด้วยความหวัง เวลาแบบนี้เขาต้องการแค่จูบปลอบใจเท่านั้นก็แค่จูบของเมียสุดที่รัก แค่นี้ก็น่าจะเยียวยาอาการป่วยให้ทุเลาลง"ได้สิคะ เราทำได้มากกว่าแค่กอดหรือว่าจูบ" มือไม้ซุกซนเริ่มเลื่อนชายเสื้อของคนตัวร้อนเหมือนไฟออกจากร่างกายแถมเขาก็แสนว่าง่ายช่วยยกแขนขึ้นให้เธอถอดทึ้งอาภรณ์พ้นจากท่อนบน"ตอนนี้พี่หนาวมากเลย หน
Last Updated : 2025-02-06
Latest chapter
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 114 คืนที่จันทร์สุกสว่าง
ช่วงหัวค่ำเหนือฟ้านั่งเป่าผมอยู่บนเตียงนอนภาคีที่เพิ่งกลับมาจากตรวจความเรียบร้อยภายในงานลอยกระทงจึงโผเข้าสวมกอดจากด้านหลัง เนื้อตัวของเขาหอมกลิ่นหอมนุ่มผสมผสานกับกลิ่นความสดชื่นของผลไม้ เดาได้เลยว่านี่เป็นแป้งของนิ่มฟ้า เพราะถ้ากลิ่นของบะแต๋งกับน่านฟ้าจะเป็นกลิ่นนมน้ำผึ้ง"ไปอาบน้ำที่ไหนมาคะ แถมยังไปเอาแป้งของลูกมาใช้อีก" เหนือฟ้าถามแต่ไม่ได้หมุนตัวกลับไปหาคนด้านหลัง"อาบข้างล่างครับ พี่เห็นแป้งลูกตั้งอยู่ในห้องน้ำก็เลยโรยมาเต็มตัวเลย เผื่อจะปลุกอารมณ์เหนือได้บ้าง" เขาว่าแล้วถอดกางเกงผ้าฝ้ายของตัวเอง ถอดทุกอย่างจนเหลือเพียงผิวกายขาวเหลืองเกรียมแดด"ปลุกอารมณ์อะ...โอ้ว" ดวงตากลมลุกวาวเมื่อภาพสะท้อนในกระจกข้างเตียงโชว์เรือนร่างกำยำตั้งแต่หัวถึงกลางลำตัวที่ปูดบวม"พี่กะว่าจะเติมพลังให้ ถ้าเหนือได้พลังจากพี่ต้องชนะขาดลอยแน่นอน" เขาบอกแล้วทรุดตัวนั่งประกบอยู่ด้านหลัง กางขาออกกว้างแล้วขนาบช่วงสะโพกของเธอ"พี่คีหลงตัวเองเกินไปแล้ว" เจ้าของพวงแก้มขาวเอนหลังลงไปซบกับแผ่นอก ยินยอมพร้อมให้เติมด้วยความเต็มใจ"ใช่ พี่หลงตัวเองแล้วก็หลงเหนือด้วย" สิ้นคำหวานริมฝีปากหยักคมก็ระดมจูบไปตามลำคอ มือไม้เคล
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 113 คอมเมนต์เตเตอร์ฟันหลอ 2
ภาคีเห็นเหนือฟ้ายังไม่ลงมาเขาจึงบอกให้ลูกสาวขึ้นไปตามแม่ นิ่มฟ้าจึงชวนส้มปู๋ สุนัขโกลเด้นตัวโปรดของเธอขึ้นไปเป็นเพื่อน"โฮ่ง!" ส้มปู๋เห็นเหนือฟ้านั่งแกว่งยาดมอยู่บนเตียงมันจึงเดินไปเช็ดเท้าที่พรม บรรจงเขี่ยเท้าหน้าเท้าหลังสองสามทีด้วยความแสนรู้ แล้วกระโดดขึ้นไปหาเจ้านายสาวเอาคางเกยแนบขาอย่างห่วงใย"เกิดอะหยังขึ้นอี่แม่" เด็กหญิงรีบเดินไว ๆ เข้ามาดูแม่ด้วยความเป็นห่วง มือเล็กกอบกุมหน้าแม่ "หนุนเหนือเป็นอารัย หมู่เหาไปโฮงยากั๋นก่อ""แม่เครียดเรื่องงานประกวดพรุ่งนี้ค่ะ ก็เลยรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย แต่ถ้าหนูหอมแก้มแม่สองที แม่จะรีบหายเลยค่ะ" คุณแม่อ้อนลูกสาวจุ๊บ! จุ๊บ!นิ่มฟ้าจุ๊บแก้มแม่ข้างซ้ายข้างขวาอย่างรวดเร็ว "หายแล้วใจ้ก่อ" เด็กหญิงฉีกยิ้มกว้างเห็นฟันหลอจนอาการมึนหัวเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง"ดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วนี่ฟันหักเหรอลูก หักเมื่อตอนไหนเนี่ย" แม่แหกปากลูกสาวดูว่ามีตรงไหนแตกหักเพิ่มเติม"หักตอนกิ๋นฉะเต๊ะก๋องปาขี้ เต๊ะหมูปาขี้ตำฟันนิ่งตายกาตี้" นิ่มฟ้าตั้งใจเล่าด้วยสีหน้าจริงจัง"ฟันตายคาที่มันเป็นยังไงคะ""ฟันนิ่งติดกับตัวหมูจ้าว น่าฉงฉานป่านนี้ชาไปเกิดตี้ไหนก็บ่าฮู้""เขาเรียกว่
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 112 คอมเมนต์เตเตอร์ฟันหลอ 1
เสียงแก็งสุนัขเห่าหอนเคล้าดังมาพร้อมกับเสียงเด็ก ๆ สามสี่คน ทำให้คนที่นอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่มพยายามดึงตัวขึ้นแล้วเดินไปดูต้นเสียงที่นอกระเบียงห้อง เหนือฟ้าชะโงกหน้าลงไปดูที่สนามหญ้าเห็นครอบครัวของเธอ ครอบครัวสามีและครอบครัวของมะแป่มกำลังจัดโต๊ะอาหารเช้า ส่วนพวกตัวแสบทั้งหลายกำลังวิ่งเล่นอยู่กับสุนัขโกลเด้นทั้งสี่ตัว ขณะที่หอมบั่วกับลูกชุบที่เริ่มอายุมากขึ้นทำเพียงเฝ้ามองดูอยู่ใกล้กับแปลงดอกดาวกระจาย"ไม่นอนต่ออีกหน่อยเหรอ" เสียงเข้มกระซิบแว่วดังมาจากประตูห้อง สาวอวบหมุนกายกลับแล้วตรงเข้าไปสวมกอดพ่อครัวผ้ากันเปื้อนสีหวาน เดี๋ยวนี้เขาไม่เข้าไปคุมงานในไร่เสียแล้วแต่กลับมาคุมครัวที่บ้านแทน"พี่คีคะพรุ่งนี้เหนือก็ประกวดแล้ว ซ้อมแค่วันเดียวจะพอเหรอคะ เหนือไม่ค่อยมั่นใจเลย" เจ้าของวงแขนเจ้าเนื้อโอบรัดรอบแผ่นหลังกว้าง ภาคีโอบกอดกลับซุกใบหน้าลงข้างซอกคอกลิ่นหอม"แต่พี่มั่นใจในตัวเหนือนะ อีกอย่างเรื่องแพ้ชนะพี่ไม่ได้กังวลเลย พี่ก็แค่อยากอวดเมียให้ทุกคนเห็น" เขาชมแล้วเคลื่อนริมฝีปากมาตามขมับแล้วขยับต่ำลงมาถึงสันจมูก"พี่คีปากหวานอีกแล้ว เดี๋ยวเหนือไม่กินมื้อเช้านะคะ เพราะเหนือจะกินพี่คีแทน" เธอบอกแล
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 111 ฉลองจิ้มจุ่ม
เช้าวันต่อมาหลังจบงานประกวดนางนพมาศ"เย้เย้ ชาหลองกั๋นตกกันเต๊อะ" นิ่มฟ้ากระโดดโลดเต้นวิ่งวนไปรอบตัวมะแป่มกับยายนับเก้าหลังจากที่กรรมการประกาศว่าผู้ชนะการประกวดนางนพมาศรุ่นน้อยและรุ่นใหญ่ปีนี้ได้แก่ตัวแทนจากไร่พิทักษ์มหิงสา เด็กหญิงก็ดีใจออกนอกหน้าประหนึ่งว่าตัวเองเป็นผู้เข้าแข่งขัน"จะกิ๋นหยั่งอีก" หม่อมเจ้าภูวสินทักหลานสาวขณะที่กำลังช่วยลูกชายจัดโต๊ะเพื่อฉลองให้กับชัยชนะของนพมาศสองรุ่น"กิ๋นกั๋นตกไงจ้าว ป้ออุ้ยบ่เคยกิ๋นก่อ" เด็กหญิงเดินไปถามปู่ใกล้ ๆ"ปู่กินขันโตกประจำ ปู่เป็นหนุ่มเหนือเน้อ" คุณปู่ยังหนุ่มอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งในวงแขนแกร่ง"นิ่มฟ้าคะมาอาบน้ำได้แล้วค่ะ น้ำกำลังอุ่นเลย" เหนือฟ้าทำน้ำสมุนไพรด้วยการต้มใบมะขามและหอมแดงบุบซึ่งเธอมักจะใช้วิธีนี้เป็นประจำทุกครั้งที่ลูก ๆ เป็นไข้หวัดมะแป่มอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดเอี๊ยมประโปรงสีฟ้าออกมานั่งแกว่งขารออยู่บนเก้าอี้ตัวยาว ส่วนน่านฟ้ากับบะแต๋งกำลังช่วยปู่ย่าตายายหิ้วตะกร้าผักและเครื่องเคียงออกมาจากในครัวของบ้านแฝดหญิงที่เพิ่งอาบน้ำอาบท่าเสร็จจึงเดินกระโดดดึ๋ง ๆ ออกมาพร้อมกับแพะใส่เสื้อผ้าสองตัว บะแปปกับบะแว้งวิ่งไปทั่วรอบรั้วหน้าบ้าน
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 110 ลอยกระทงน้ำแข็ง
ถึงช่วงการประกวดนางนพมาศน้อยและนางนพมาศใหญ่ เมื่อพิธีกรในงานประกาศรายชื่อผู้เข้าแข่งขันซึ่งเป็นตัวแทนจนมาถึงรายชื่อของมะแป่มกับครูนับเก้า สาวงามในชุดไทยต่างรุ่นจึงเดินเยื้องย่างออกมาด้วยท่าทางงดงาม"นางนพมาศน้อยและนางนพมาศรุ่นใหญ่ตัวแทนจากไร่พิทักษ์มหิงสา เด็กหญิงวาริชา มหาจันทร์ น้องมะแป่มอายุสี่ขวบควงคู่มากับคุณทวดนับเก้า.." พิธีกรหนุ่มไม่ทันพูดจบ"ฉันสวยขนาดนี้เป็นทวดเลยเหรอ ฉันคุณยายจ้ะ แค่คุณยาย" ครูนับเก้ารีบสวนกลับว่าตนเป็นยายไม่ใช่ทวด"ขอ ขอประทานโทษครับ" พิธีกรหนุ่มยิ้มเจื่อน "งั้นขอเชิญผู้ประกวดรุ่นใหญ่รุ่นเล็กแนะนำตัวสักเล็กน้อยครับ" ไมค์อันเล็กถูกยื่นมาให้มะแป่มเป็นคนแรก เด็กหญิงมือสั่นเล็กน้อยแต่พอเห็นพี่น่านฟ้าชูสองนิ้วสู้ตายมาให้ ความหวาดหวั่นในหัวใจนั้นแปรเปลี่ยนเป็นความกล้าหาญทันที"ซาวัดดีค่า หนูชื่อเด็กหญิงวายิชา ม๋าชัน ชื่อเย่นว่ามาแพ่ม อยู่อายุบานหยึ่งโรงเรียนอายุบานเวหะโชนยะกาน วันนี้หนูไม่ได้มาเย่น ๆ เพราะหนูมาเอาต้วยยางวันไปฝากปู้จายค่า""ว้ายตาเถร! ที่ซ้อมกันมามันไม่ใช่แบบนี้นี่ลูก" ครูนับเก้ายกมือปิดปาก แต่ผู้ชมด้านล่างกับปรบมือกรี๊ดกร๊าดชอบอกชอบใจกันยกใหญ่ แ
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 109 นิ่มอิดขนาด
มะแป่มไม่สามารถอยู่เชียร์นิ่มฟ้ากับน่านฟ้าได้จนจบ เพราะหนูน้อยต้องไปเตรียมตัวประกวดนางนพมาศที่จะเริ่มจัดช่วงเย็นจนถึงมืด แซมมี่จึงพาลูกสาวกลับไปแต่งหน้าแต่งตัวที่บ้าน โดยมียายนับเก้าช่วยทำผมเพราะสาวใหญ่ก็ลงประกวดคู่กับมะแป่มเป็นนพมาศรุ่นใหญ่กับรุ่นเด็กที่จะต้องเดินจับมือขึ้นเวทีพร้อมกันปีนี้ภาคีเข้าประชุมกับหน่วยงานท้องถิ่นออกและเสนอไอเดียให้มีกิจกรรมสร้างสรรค์แปลกใหม่ และห้ามให้มีการจุดพลุในไร่และพื้นที่โดยรอบ เพื่อป้องการสิงสาราสัตว์ในไร่แตกตื่น นอกจากนี้ยังห้ามให้มีการลอยกระทงใบตอง มีแต่การลอยกระทงด้วยผักและขนมปังเพื่อลดมลพิษและขยะที่ก่อให้เกิดน้ำเน่าเสียและส่งผลกระทบกับสัตว์น้ำแต่กระนั้นกิจกรรมเช่น การแสดงดนตรีสด เครื่องเล่นต่างที่มาให้บริการในไร่ก็ยังคงมีอยู่ รวมทั้งการประกวดต่าง ๆ เพื่อเพิ่มอรรถรสให้กับคนในงานและชุมชนก็ยังคงมีต่อไปเสร็จสิ้นการแข่งตอบชื่อผักและสมุนไพรนิ่มฟ้ากับน่านฟ้าก็แทบหมดเรี่ยวแรง เพราะแฝดพี่น้องต้องใช้สมองขบคิดค่อนข้างเยอะ ถึงขนาดนิ่มฟ้าที่มัดผมสวยเกาหัวยุ่งจนเป็นยัยเพิ้ง"ปีหน้านิ่งบ่เอาแล้ว นิ่งไม่แก่งอารัยทั้งนั้น อิดขนาด นิ่งอยากขี่ฟายแก่งมากฟ่า" นิ่ม
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 108 มนต์รักไข่นกกระทา
ช่วงบ่ายนิ่มฟ้าและน่านฟ้าไปเตรียมตัวแข่งขันตอบชื่อผักและสมุนไพรพื้นบ้านโดยมีทุกคนตามไปให้กำลังใจ เด็กทั้งสองเปลี่ยนเป็นชุดหม้อฮ้อมสวมงอบชาวนาให้เข้ากับกติกาเครื่องแต่งกายที่กรรมการตั้งเงื่อนไขถึงแม้นี่จะเป็นโพรเจกต์แรกของโรงเรียนอนุบาลเวหะชลการที่นำโดยกรรมการบริหารอย่างครูนับเก้าเป็นคนไอเดีย แต่ทั้งผอ.ทัพฟ้าที่เป็นผู้บริหารสูงสุดและภรรยากับเลือกที่จะไม่ขอเป็นกรรมการตัดสิน เพื่อให้ไม่เกิดข้อครหาและการซุบซิบนินทาในภายหลัง"เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวอีกสามสิบนาทีก็แข่งแล้วหนูจะกินข้าวกินอะไรก่อนไหมแม่จะไปซื้อมาให้" เหนือฟ้ามัดผมของนิ่มฟ้าสองข้างแล้วใช้ยางหลากสีสันมัดเป็นข้อเล็ก ๆ แล้วหยิบกระจกให้ลูกสาวส่องดูทรงผม"โค๊ะ! กนอารัยงามย่มเมือง" นิ่มฟ้ากะพริบตาวิบวับใส่กระจกในมือแม่"ไม่ค่อยจะอวยตัวเองเลยเนอะลูกฉัน แล้วสรุปจะกินอะไรไหม""กิ๋นสิจ้าว แต่นิ่งอยากทายิปฉีจุมออนแบบอี่แม่ นิ่งทาได้ก่อ" นิ่มฟ้าจิ้มไปที่ริมฝีปากบางเล็กของเหนือฟ้า"ได้สิคะ แต่แม่จะทาแบบลิปมันวาว ๆ ให้จะได้บำรุงริมฝีปากด้วย" เหนือฟ้าล้วงลิปกลอสแท่งออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างแล้วบรรจงละเลงบนปากลูกสาว "เสร็จแล้วค่ะ ส่องกระจกดูสิ"น
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 107 วันแห่งกำลังใจ
ถึงวันแข่งตอบชื่อผักและสมุนไพรพื้นบ้านของนิ่มฟ้าและน่านฟ้า แต่ช่วงเช้าทุกคนรวมตัวไปให้กำลังใจบะแต๋งทำภารกิจแสดงควายร่วมกับหุยหุยพร้อมกับพ่อและตาสำรวยก่อนที่จะไปเชียร์คู่แฝดในรอบบ่าย และรอบเย็นจะเป็นการประกวดนพมาศน้อยในโดมลานการแสดงประจำไร่พิทักษ์มหิงสาซึ่งชุดการแสดงรอบแรกนี้จะถูกเปิดตัวโดยเจ้าภาพจัดงาน และตามมาด้วยการแสดงของฟาร์มควายแคระอีกหลากหลายจังหวัดที่เข้าร่วมด้วยนับสิบรายบนที่นั่งสูงไล่ระดับสองฝั่งซ้ายขวามีป้ายไวนิลสกรีนรูปหุยหุยกับบะแต๋งคู่กัน เมื่อภาคีในชุดผ้าฝ้ายล้านนาพื้นเมืองประยุกต์สีกรมคอจีน และกาเกงผ้าฝ้ายขายาวเข้าคู่กัน โพกผ้าสีขาวสไตล์หนุ่มเหนือ เดินนำทีมจูงพ่อสะเดาควายแคระเผือกเข้ามาในลานการแสดง แถวกลางเป็นหุยหุยลูกของมันพร้อมกับบะแต๋งพี้เลี้ยงคนสนิท ท้ายแถวเป็นแม่บะผางที่จูงโดยตาสำรวยคนคุมควายประจำไร่เมื่อทั้งสามยืนเรียงแถวหน้ากระดานพร้อมกับควายประจำตัวของตน เสียงกรี๊ดกร๊าดละม้ายเหนือฟ้านิ่มฟ้าดังขึ้นแซงหน้าเสียงชาวบ้านที่นั่งชมการแสดงอยู่ฝั่งตรงข้าม"กรี๊ดดด ปาขี้อ้ายแท๋งตาฉำกวย หย่อขนาด หย่อตี้ฉุดในนายกเวจี" นิ่มฟ้าใส่ชุดไทยล้านนาเสื้อผ้าฝ้ายสีชมพูโอรสสวมผ้าซิ่
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 106 ทำหน้าที่ต้อนรับแขก
ช่วงเช้าภาคีสอนลูก ๆ คัดแยกผักพื้นบ้าน สมุนไพรเกือบสามชั่วโมงเต็มแล้วไปสอนบะแต๋งกับหุยหุยเรื่องงานแสดงโชว์ควายแคระประจำไร่ โชคดีที่บะแต๋งคอยฝึกซ้อมกับตาสำรวยและอินเหลาอยู่เป็นประจำ ทำให้หุยหุยฟังคำสั่งเข้าใจ"เดี๋ยวนิ่มกับน่านอยู่บ้านกับป้ออุ้ยแม่อุ้ยนะครับ ป้อจะพาแม่ไปฝากครรภ์ครับ""ปาขี้ฉื้อหนมมาฝากนิ่งกับน่านโตยเน้อ หนุนน้อยเพย์เงินให้ป้อนะ ป้อจะได้มีเงินฉื้อหนม" นิ่มฟ้าตบลงบนก้นแม่"อะไรกันคะ ทำไมแม่ต้องเป็นคนเปย์ ป้อหนูก็มีเงิน" เหนือฟ้าค้อนตาใส่ลูกกับสามี"แต่น่านเห็นแม่เข็บเงินป้อไว้ในตู้เชฟเน้อ" น่านฟ้าชี้ขึ้นไปบนบ้าน"หนูเห็นตอนไหนครับน่านฟ้า หนูอาจจะฝันไปก็ได้" คุณแม่ปฏิเสธทั้งที่เธอเรื่องเก็บเงินของสามีไว้ในตู้เซฟคือเรื่องจริง"เห็นตาหยอดเลย" เด็กชายแหกตาตัวเองให้แม่ดู"ป้อ อี่แม่แต๋งเสร็จแล้ว" ไม่มีครั้งไหนที่แม่ไปโรงพยาบาลแล้วจะไร้เงาลูกชายคนนี้ เพราะเรื่องที่แม่เคยแท้งน้องไปมันยังฝังในใจของบะแต๋งอยู่เสมอ เด็กชายจึงกลัวว่าแม่จะเป็นอะไรไป จึงพยายามเกาะติดแม่ทุกฝีก้าวเพื่อคอยดูแลแม่ให้ดีที่สุด"แย้วอะหยังน่านเติงไปกับหนุนฟ้าบ่ได้ น่านอยากไปดูหมอฉวย ๆ ที่โฮงยา" เด็กชายตัวน้อ
