บทที่ 0002

หลังจากที่เอ่ยประโยคนั้นออกไปสีหน้าของพี่เสือก็เปลี่ยนทันที เขาจ้องฉันเขม็งแสดงความไม่พอใจออกมาให้เห็นจนน่ากลัว เพราะที่ผ่านมาไม่เคยเห็นพี่เสือโกรธขนาดนี้เลย

“ควรถามความสมัครใจผมด้วยหรือเปล่าครับ”

“น้องเลือกแล้ว แม่เองก็เห็นว่าเสือกับน้องสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก อีกอย่างทั้งคู่เหมาะสมกันมากๆ” แม่ของพี่เสือเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มให้ฉัน เหตุการณ์ในตอนนี้คงมีแค่ฉันพี่เสือและไทเกอร์ที่เคร่งเครียดเพราะทางผู้ใหญ่ยิ้มออกมาอย่างยินดี

“ถ้าอยากให้น้องหมั้นก็ให้หมั้นกับไอ้ไทเกอร์แทนแล้วกัน อย่าบังคับผมไม่ชอบ” พูดจบพี่เสือก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินออกไปจากห้องอาหารด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ฉันจัดการเอง” พ่อของพี่เสือเอ่ยบอกทางครอบครัวของฉัน

ตอนนี้ฉันรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองเลือก แต่พูดออกไปแล้วให้ทำยังไงได้ พ่อก็แสดงสีหน้าดุแบบนั้นและกดดันแบบนั้นอีก

“หนูขอตัวก่อนนะคะ”

ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้จากนั้นก็เดินออกมาตามพี่เสือ เดินหาอยู่ครู่ใหญ่ก็เห็นคนตัวสูงกำลังยืนพ่นควันบุหรี่สีขาวคลุ้งอยู่ที่สวนหลังบ้าน

“พะ พี่เสือ” เพราะความกลัวเสียงของฉันมันจึงสั่นเทา แต่เพราะไม่อยากถูกโกรธถึงตามมาแบบนี้

คนที่ถูกเรียกชื่อหันมามองด้วยสายตาที่ทำให้รู้สึกเย็นยะเยือก อุณหภูมิในร่างกายลดลงฮวบ

“คือ…จะ ใจ๋”

“พี่ไม่เคยมีความคิดแบบนั้นในหัว ไปบอกคุณป้าซะว่าไม่อยากหมั้น”

“ใจ๋กลัวพ่อดุ พี่เสือก็เห็นว่าพ่อกดดันขนาดไหน”

“กลัวถูกดุหรือจริงๆ ใจ๋ก็อยากจะจับพี่จนตัวสั่น”

“พะ พี่เสือ”

“ต้องการแบบนี้อยู่แล้วนี่ พี่พูดถูกใช่ไหม”

“ไม่ใช่นะคะ”

“หึ!!” พี่เสือก้าวขาเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน เพราะระดับส่วนสูงต่างกันเขาจึงโน้มตัวลงมา ก่อนจะพ่นควันบุหรี่คลุ้งเต็มหน้าของฉัน “อื้อ ใจ๋เหม็นพี่เสือก็รู้”

“อย่าใช้วิธีนี้…เพราะถ้าทำแบบนั้นเธอจะกลายเป็นคนอื่นในสายตาพี่”

“แค่หมั้นกับใจ๋มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรอคะ ที่ใจ๋พยายามเอาตัวเองเข้ามาในชีวิตของพี่ พยายามอยู่ในสายตาพี่ตลอดเวลา แสดงความรู้สึกออกมาตรงๆ มันไม่ทำให้พี่เสือรู้สึกแบบเดียวกันกับใจ๋บ้างเลยหรอ”

“เธอมาชอบพี่เองใจ๋ อย่ามาเรียกร้องให้พี่รู้สึก”

“แล้วถ้าคนที่ต้องเลือกเป็นจ๋ายล่ะ พี่เสือจะหงุดหงิดขนาดนี้ไหม”

“อย่าเอาจ๋ายมาเกี่ยว”

“ทำไมคะ ใจ๋กับจ๋ายไม่เหมือนกันตรงไหน” ฉันตัดพ้อออกมาอย่างน้อยใจ ความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นมาตั้งนานแล้วแต่ไม่เคยพูดออกมา

ฉันกับจ๋ายไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน แต่มันน้อยใจที่พี่เสือเอ็นดูจ๋ายมากกว่าฉัน

“เหมือนแค่หน้าตาอย่างอื่น…ไม่มีทางเหมือน”

“……..” ฉันรู้มาตลอดว่าพี่เสือดูเหมือนชอบจ๋าย แต่คิดว่าเราเป็นแฝดกันฉันอาจทำให้พี่เสือเปลี่ยนมาชอบตัวเองได้ แต่มาถึงวันนี้มันไม่ใช่เลย ฉันไม่เคยแทนที่จ๋ายได้เลย

“ยกเลิกงานหมั้นซะใจ๋ อย่าทำให้เรื่องมันแย่ไปมากกว่านี้”

“ต่อให้ต้องเลือกใหม่ ใจ๋ก็ยังจะเลือกพี่เสือ” ฉันมองหน้าคนตัวสูง ผู้ชายที่แอบรักมานานหลายปี

“ฉันให้เธอเป็นได้มากที่สุดแค่น้องสาว ถ้าไม่อยากเป็น ก็มีอีกสถานะ สนใจไหม?” สรรพนามที่แทนตัวเองเปลี่ยนไปทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันกระตุกวูบ เพราะตั้งแต่เด็กจนโตพี่เสือไม่เคยแทนตัวเองว่าฉันเลย

“สถานะอะไรคะ”

“คนไม่รู้จัก”

“……..”

“ถ้ามั่นใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็อย่าว่าฉันใจร้าย”