บทที่ 0569

จากนั้นก็ชี้นิ้วไปที่สาวใช้สองคนที่ข้าเผ้ายุ่งเหยิงด้านหลังทั้งสองคน “เมิ่งเฉวียนเต๋อ พาพวกนางสองคนลงไป แล้วโบยให้ตาย”

ลู่ซิงอวี้และลู่ซิงได้ยินเรื่องนี้จึงเกิดความกลัวขึ้นมา

ที่แท้เสด็จพ่อก็ทรงกริ้วจริง ๆ

ลู่ซิงอวี้อ้าปาก เหมือนอยากจะขอร้องแทนนางกํานัลผู้นั้น แต่กลับเห็นเสด็จพ่อกําลังมองตนด้วยสีหน้าอึมครึม กลืนคําพูดที่มาถึงปากกลับไปอย่างฝืนใจ

ลู่ซิงหุยคุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่พูดอะไรสักคําและไม่กล้าพูดอะไร

นางกํานัลสองผู้นั้นถูกขันทีที่อยู่ข้างหลังเมิ่งเฉวียนเต๋อลากออกไปโดยปิดปากไว้ ดังนั้นจึงไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา

เมื่อเห็นทั้งสองคนถูกลากออกไป ลู่ซิงอวี้และลู่ซิงหุยก็ยิ่งตัวสั่นเทิ้ม

ฮ่องเต้ชูโกรธมากจริง ๆ ทั้งตัวเขาปล่อยกลิ่นอายที่อันตรายออกมา

แม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังพยายามควบคุมตัวเอง พยายามไม่ให้ตัวเองส่งเสียงออกมา

แน่นอนว่านางไม่ได้กลัวหรอก

ตอนนี้นางกําลังรอฮ่องเต้ฉู่จัดการสองผู้นั้นอย่างกระตือรือร้นอยู่

ครั้งนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟจริง ๆ นางก้มหน้าลงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พูดไม่ออกแม้แต่คําเดียว

นางไม่รู้ว่าจะจัดการกับบุตรสาวสองคนนี้ยังไงแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางกลืนไ