บทที่ 0531

เดินไปอีกหลายก้าว ทันใดนั้นองค์หญิงใหญ่นึกบางอย่างขึ้นได้อย่างกะทันหัน หันหน้าไปมองข้างหลัง เอ่ยปากถามอย่างสงสัย “เหตุใดวันนี้ท่านน้าไม่พาหวานหว่านมาด้วยเล่า? แต่กลับพาจิ่นซินออกมาเพียงคนเดียว”

“หวานหว่านกำลังนอนหลับ จิ่นอวี้อุ้มเดินอยู่บนระเบียงทางเดิน ดังนั้นจึงช้าไปบ้าง” พูดถึงตรงนี้ ซ่งชิงเหยียนก็หันหน้ากลับไปมอง กลับช้ามากจริงๆ

นางคล้ายสังเกตไม่เห็นเลยว่า เมื่อครู่ฝีเท้านางเร็วมากเพียงใด

บ่าวตัวน้อยคนนั้นเกือบต้องวิ่งเหยาะๆ ถึงจะถามนางทัน

คนมามาก ย่อมไม่สามารถพูดกันบนระเบียงทางเดินได้ สองสามคนจึงเข้าไปภายในห้อง

วันนี้ร้อนมาก ข้างนอกยังมีลมอยู่บ้าง ภายในห้องกลับร้อนอบอ้าว ก็เพราะองค์หญิงใหญ่กำลังตั้งครรภ์จึงกลัวร้อน ดังนั้นจึงให้ยกน้ำแข็งเข้ามาตั้งแต่แรก

เห็นซ่งชิงเหยียนนั่งลงแล้ว องค์หญิงใหญ่ถึงเอ่ยปากถาม “เหตุใดวันนี้ท่านน้ามีเวลาว่างออกจากวังได้หรือเจ้าคะ?”

ฉินหางเองก็ช่วยงานอยู่ทางด้านข้าง ยกน้ำชาให้ซ่งชิงเหยียนหนึ่งถ้วย

ซ่งชิงเหยียนมองไอร้อนของชานั้น ยากจะดื่มลงไปได้ ทำเพียงมองดูทีหนึ่ง กลับไม่ยกขึ้นมา

หันมององค์หญิงใหญ่ พูดว่า “บัดนี้เจ้าอยู่ในจวนจนเลอะเลือนไปแล้ว วั