แชร์

บทที่ 0523

ลู่ซิงหว่านถึงขั้นว่าได้ยินเสียงพูดคุยกันของสองคนนั้นอย่างชัดเจน

“หลินเหอเฉิง ท่านอย่าคิดว่าบัดนี้อาศัยองค์ชายสามแล้ว ก็สามารถไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาได้”

“น้องเขยระงับโทสะด้วย ข้าสามารถนั่งในตำแหน่งนี้ได้ ทั้งหมดล้วนอาศัยกำลังสนับสนุนจากน้องเขย ไฉนเลยจะไม่เห็นน้องเขยอยู่ในสายตาได้เล่า” สุ้มเสียงกลับแผ่วเบา เห็นได้ชัดว่าตอบอีกฝ่ายอย่างไม่ใส่ใจ

ลู่ซิงหว่านฟังออก นี่คือเหอหย่งและหลินเหอเฉิงสองคนซ่อนตัวอยู่ที่นี่และ ‘คุยกันอย่างลับๆ’

ไม่สิ ‘ทะเลาะกันอย่างลับๆ’ มากกว่า

ลู่ซิงหว่านเงยหน้าช้อนตามององค์ชายสามแวบหนึ่ง กลับเห็นเขามองทางนั้นด้วยสีหน้าว่างเปล่า นึกลำพองใจภายในใจ

ดังคาด ระยะห่างนี้มีเพียงตนเองสามารถได้ยิน

ลู่ซิงหว่านเกิดความคิดอยากฟังละครฉากสนุก จูงมือขององค์ชายสามไปนั่งบนหินริมทาง

องค์ชายสามพูดไม่ออกอยู่บ้าง

เอ่อ...พระสนมเฉินคือคนไม่มีกฎระเบียบคนหนึ่ง ทว่าลู่ซิงหว่านคนนี้กลับไม่มีกฎระเบียบยิ่งกว่า

นั่งริมทางเช่นนี้ ช่างขาดรัศมีของเชื้อพระวงศ์โดยแท้

ทว่าเขากลับคร้านจะสนใจนาง เพียงตามไปยืนที่ฝั่งหนึ่ง สายตาหันมองบริเวณที่ลู่ซิงหว่านจับจ้องอยู่ตลอดแห่งนั้น

ลู่ซิงหว่านเองก็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status