บทที่ 0527

‘ท่านแม่ ท่านจัดการเรื่องของท่านดีๆ เถอะ อุ้มเด็กคนหนึ่งไม่มีความน่าครั่นคร้ามเอาเสียเลย’

ซ่งชิงเหยียนหัวเราะ นี่ถึงหมุนตัวมองทางซิงเหนียวเหนี่ยวและซิงฮูหยินตรงหน้า

“คุณหนูซิงมิได้ตั้งใจกระนั้นหรือ?” ซ่งชิงเหยียนเอ่ยปากอีกครั้ง ไม่มีสีหน้ามีความสุขเหมือนเมื่อครู่แล้ว สุ้มเสียงเย็นชาปานน้ำค้างแข็งทำให้ซิงเหนียวเหนี่ยวกลัวจนพูดไม่ออก

“ทูล...ทูลพระสนม ใช่เพคะ”

“แต่ข้าได้ยินอย่างชัดเจน ว่าเจ้าขวางหน้าองค์หญิงหย่งอันอยู่หลายหน”

จิ่นซินหันมองซ่งชิงเหยียนอย่างแปลกใจ ที่แท้พระสนมก็รู้แล้ว

นับตั้งแต่พระสนมปรากฏตัวออกมา นางก็ยืนอยู่ที่ฝั่งหนึ่งไม่ได้พูดอะไร นางยังจำสิ่งที่จิ่นอวี้สอนเมื่อหลายวันก่อนได้ อยู่ในวังไม่ว่าอะไรก็ล้วนดี แต่ออกมาแล้ว นางเป็นหน้าตาของตำหนักชิงอวิ๋น

ดังนั้นจะทำให้คนคิดว่าตำหนักชิงอวิ๋นไม่มีกฎระเบียบไม่ได้

ไม่รอให้ซิงฮูหยินและซิงเหนียวเหนี่ยวอธิบาย ซ่งชิงเหยียนเอ่ยปาก “ในเมื่อวันนี้เป็นวันดีของคุณชายตระกูลหานและคุณหนูตระกูลเสิ่น ก็อย่าได้เห็นเลือดเลย”

ซิงฮูหยินได้ยินก็เงยหน้าขึ้นช้อนตามองซ่งชิงเหยียน ภายนอกล้วนพูดว่าหวงกุ้ยเฟยอุปนิสัยอ่อนโยนที่สุด เหตุใดตอนนี้ถึงข