เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0494
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0495
ตอนนี้แม้แต่ทํางานเขาก็ทําได้แค่ซ่อนตัวอยู่ในกรมเท่านั้น เพราะที่บ้านไม่มีของเหล่านี้เลยอีกทั้งอนุคนนั้น เขายิ่งหลบได้ก็หลบ ไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่ครึ่งส่วนอย่างไรก็เป็นไส้ศึกคนหนึ่ง ใครจะรู้ว่าวันหน้าฝ่าบาทกับองค์รัชทายาทจะชักสีหน้าใส่กัน ถอนรากถอนโคนตระกูลหรงทั้งหมดหรือไม่แม้แต่เรือนในก็เงียบลงไปมากมิฉะนั้น เรื่องที่เหออวิ๋นเหยาพยายามลักพาตัวหรงเหวินเมี่ยว เขาคงจะกราบทูลฝ่าบาทไปแล้วแต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่า ในเมื่อไม่ได้ทําร้าย ก็อย่าไปสร้างความวุ่นวายให้ตัวเองเลยฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ได้เอ่ยปาก ใต้เท้าหรงทําได้เพียงกุมหมัดคารวะอีกครั้ง “กระหม่อมจะฟังการจัดการของฝ่าบาทและองค์รัชทายาททุกอย่าง”และในแคว้นเยว่เฟิงในเวลานี้ ความมุ่งมั่นของเฮ่อเหลียนเหิงซินช่างสิ้นหวังจริงๆก่อนหน้านี้เฮ่อเหลียนเหรินซินอาศัยการโจมตีติ้งกั๋วโหวเพื่อควบคุมอํานาจทางทหารของกองทัพชายแดน ตอนนี้กลับกําไว้ในมือแน่น ไม่ยอมส่งมอบออกมาแน่นอนว่าเฮ่อเหลียนเหิงซินโกรธเฮ่อปาขุย “ท่านลุงบอกว่าใช้เฮ่อเหลียนเหรินซินไม่ใช่หรือ?ตอนนี้พวกเราถูกเขาใช้ประโยชน์แล้ว”พอคิดถึงตรงนี้เฮ่อเหลียนเหิงก็ยิ่งโมโห โยนฎีกาตรงหน้าตัวเ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0496
เมื่อเห็นเสด็จพี่ไม่ได้หมายความเช่นนี้เฮ่อเหลียนจูลี่จึงมองไปที่อ๋องเหรินอย่างงุนงง“จูลี่ เจ้าทํามากพอแล้ว” คําพูดของอ๋องเหรินถึงกับสะอึกสะอื้นเล็กน้อย ครั้งนี้เขาจริงใจจริงๆแม้ว่าตนเองและน้องสาวต่างก็เป็นลูกของเสด็จแม่ แต่ก็เข้ากันไม่ได้มากที่สุดเมื่อก่อนก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ต่อหน้าเสด็จแม่ และทุกครั้งก็ทะเลาะกันไม่หยุดสําหรับน้องสาวคนนี้ เขาก็ดูถูกมาตลอดแต่ในทํานองเดียวกันเฮ่อเหลียนจูลี่ก็ไม่ชอบพี่ชายคนนี้เช่นกันในสายตาของนาง เสด็จพี่เป็นองค์รัชทายาทที่ไร้ความสามารถที่ถูกเสด็จแม่ตามใจจนเสียนิสัยแต่ตั้งแต่ที่เสด็จพ่อและเสด็จแม่ประสบเรื่องเช่นนั้น สองพี่น้องกลับกลมกลืนกันอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อเฮ่อเหลียนจูลี่ได้ยินเฮ่อเหลียนเหรินซินพูดแบบนี้ ก็อดสะอึกสะอื้นไม่ได้ที่แท้เสด็จพี่ทรงทราบถึงความยากลําบากของพระองค์เอง รู้ว่าการเดินทางครั้งนี้ของพระองค์ก็ไม่ง่ายเช่นกันเมื่อเห็นนางเป็นเช่นนี้เฮ่อเหลียนเหรินซินก็ดึงนางเข้ามากอดแล้วตบหลังนางเบาๆอธิบายว่า “เฮ่อเหลียนเหิงซินเป็นคนขี้สงสัยมาก ตอนนี้ข้ากุมอํานาจทางการทหารอยู่ในมือ แต่กลับได้รับการแนะนําจากเฮ่อปาขุย
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0497
“เพียงฝากบ่าวไปบอกองค์หญิงจูลี่ว่าองค์หญิงจูลี่เดินทางไกลลําบากแล้ว จึงเชิญองค์หญิงพักผ่อนที่จวนให้ดี”เฮ่อเหลียเหรินซินรับคําด้วยรอยยิ้ม หลังจากขันทีคนนั้นหันหน้ามา เขาก็ยิ้มเยาะออกมาเฮอเหลียนเหิงคนนี้ เกรงว่าจะไม่ได้รู้สึกว่าจูลี่ลําบาก เพียงแต่ไม่อยากเจอหน้าสองพี่น้องเท่านั้นเองบัดนี้ตนเองสองพี่น้อง กลับกลายเป็นหนามยอกอกเขา ถอนก็ถอนไม่ออก ทิ้งก็ทิ้งไม่ได้เฮ่อเหลียจูลี่กลับมีความสุขอย่างสบายใจและบ่ายวันนี้เฮ่อเหลียนเหิงซินก็ได้รับรายงานจากองครักษ์ลับว่า “ฝ่าบาท ช่วงนี้เฮ่อเหลียนจูลี่พักอยู่ในจวนเสนาบดีตลอดพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อเฮ่อเหลียนเหิงซินได้ยินประโยคนี้ พู่กันในมือก็ตกลงบนโต๊ะทันที เขาเงยหน้าขึ้นมององครักษ์ลับตรงหน้าอย่างตื่นตระหนกไม่นึกเลยว่าเฮ่อปาขุยกับเฮ่อเหลียนจูลี่จะคบหาสมาพันกัน มิน่าล่ะเฮ่อปาขุยถึงแนะนําเฮ่อเหลียนเหรินซินขนาดนี้ตัวเองเชื่อใจเขาขนาดนี้ เขากลับกล้าทรยศตัวเองเฮอเหลียนเหิงซินรู้สึกว่าความโกรธพุ่งขึ้นเหนือศีรษะของเขา พลางกำมือแน่นขึ้น เส้นเลือดบนมือก็ปูดโปนโผล่ออกมา และทั้งตัวก็สั่นเทิ้มไปด้วยความโกรธเขาโกรธมากจริงๆ นั่นแหละเขาไม่เคยคิดเลยว่าลุง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0498
ไม่ใช่ว่าเฮ่อเหลียนเหิงไม่เข้าใจความหมายของขันทีผู้นั้น แต่ใบหน้ายังคงดําคล้ำเหมือนเมื่อครู่ “แค่บอกว่าข้ามีเรื่องสําคัญ จะดึกแค่ไหนก็จะรอเขา”ขันทีเข้าใจความหมายของฝ่าบาทแล้ว จึงรีบรับคําและรีบมุ่งหน้าไปยังจวนเสนาบดีแต่วันนี้มันบังเอิญจริงๆ ที่เฮ่อปากุยดื่มเหล้าไปนิดหน่อยหลังจากดื่มเหล้าแล้ว กลับรู้สึกไม่เคารพต่อเฮ่อเหลียนเหิงมากขึ้น โบกมือให้ขันทีผู้นั้น “เจ้าแค่ไปบอกฝ่าบาทว่า วันนี้ข้าดื่มมากเกินไป ไม่เหมาะที่จะเข้าเฝ้า คิดว่าหลานชายของข้าคนนี้ก็คงไม่สนใจหรอก”คราวนี้คนที่ร่วมดื่มกับเฮ่อปาขุยกลับบีบหัวใจขึ้นมาทุกคนรู้ว่าเฮ่อปาขุยเป็นคนไร้ระเบียบและไม่เห็นฝ่าบาทอยู่ในสายตา ตอนนี้ดูเหมือนว่าข่าวลือข้างนอกจะเป็นความจริงบ้างแล้วคราวนี้กลับทําให้ขันทีผู้นั้นลําบากใจแล้ว ได้แต่กุมหมัดคารวะเฮ่อปาขุยอย่างนอบน้อมอีกครั้ง “ฝ่าบาทตรัสว่า ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหน ก็จะรอท่านเสนาบดีเข้าวังให้ได้นะขอรับ”ในที่สุดก็เป็นกุนซือของเฮ่อปาขุยที่เดินมาถึงข้างกายเฮ่อปาขุย พูดเสียงเบาว่า “ท่านเสนาบดี ฝ่าบาททรงเรียกท่านในเวลาเช่นนี้ จะต้องมีเรื่องสําคัญแน่นอนนอขอรับ”“ไม่ว่าอย่างไร ไต้เท้าก็ควรไป
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0499
“ไม่ว่าท่านจะไปมาหาสู่กับเฮ่อเหลียนจูลี่ด้วยเหตุผลใด และไม่ว่าท่านจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ข้าก็ยินดีที่จะไม่ถือสาเรื่องเหล่านี้” น้ำเสียงของเฮ่อเหลียนเหิงซินเป็นน้ำเสียงอันมีเมตตาอย่างหาได้ยาก “เพียงเพราะข้อเดียวเท่านั้น ตอนนี้ข้ายังถือว่าท่านเป็นลุงของข้า ยินดีที่จะเชื่อท่าน”เฮ่อปาขุยได้ยินคําพูดนี้ของเฮ่อเหลียนเหิงก็รู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆโขกหัวขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่าวันนี้เขาเพิ่งตระหนักว่า ต่อให้ตัวเองจะสนับสนุนตําแหน่งเขาขึ้นครองราชย์ก็ตาม แต่ในใจของเฮ่อเหลียนเหิง อย่างไรเสียท้ายที่สุดเขาก็เป็นกษัตริย์ ส่วนตัวเองก็เป็นเพียงขุนนางเท่านั้นกษัตริย์กับขุนนางย่อมมีความแตกต่างกันถ้าฝ่าบาทต้องการชีวิตของตัวเอง มันก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือเมื่อเฮ่อเหลียนเหิงซินเห็นว่าการตักเตือนครั้งนี้ได้ผล อารมณ์ก็ดีขึ้นบ้างดีชั่วตอนนี้เฮ่อเหลียนเหรินซินมีอํานาจทางการทหารอยู่ในมือแล้ว ไปคิดเล็กคิดน้อยก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี ต่อไปไม่สู้ถือโอกาสนี้ปลูกฝังคนไว้เนื้อเชื่อใจบ้าง รอโอกาสสุกงอมแล้วค่อยจัดการเฮ่อเหลียนเหรินซินเมื่อเฮ่อปาขุยออกจากวัง เขาก็รู้สึกว่าฝ่าเท้าของเขาว่างเปล่าในใจกลับเกลียดเฮ่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0500
และมองมุมเสื้อของคนที่อยู่ตรงหัวมุมนั้นหายไปจู่ๆ ใต้เท้าหรงก็ถอนหายใจยาวออกมา มือของเหวินโจวดึงแขนของตัวเองออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วหันหลังเดินไปยังห้องหนังสือกลับเป็นหรงเหวินโจวที่ยังอยู่ที่เดิมอึ้งไปชั่วขณะท่านพ่อ นี่ อยู่ๆ ก็สร่างเมาแล้วหรือหรงเหวินโจวอยากจะตามขึ้นไป แต่เมื่อเห็นสีหน้ารีบร้อนของบิดาก็ได้แต่ถอนหายใจ หันหน้ามุ่งไปทางเรือนของมารดาเขาสงสัยว่าท่านพ่อถูกอนุคนนั้นทําให้ตกใจหรือเปล่า สมองไม่ค่อยดีเลยและช่วงนี้ก็ไม่ได้เห็นเขาพูดถึงเรื่องงานที่บ้านเขาจึงตัดสินใจไปถามท่านแม่อนุเจิงมือไม้ไวมาก คืนนั้นจดหมายก็ถูกส่งออกจากจวนตระกูลหรงไปยังแคว้นเยว่เฟิงแล้วใต้เท้าหรงส่งคนไปเฝ้าอยู่ที่มุมมืดตลอด จนกระทั่งเห็นคนที่ส่งจดหมายคนนั้นออกจากเมืองหลวงไปแล้ว จึงกลับมารายงานเขาไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับทอดถอนใจ หวังว่าการส่งจดหมายครั้งนี้จะเร็วขึ้นหน่อย จะได้ไปถึงเมืองหลวงของเยว่เฟิงอย่างปลอดภัยในเร็ววันทางจวนตระกูลหรงนั้นกําลังยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องของเจิงอนุราชเลขากรมแรงงานและราชเลขากรมขุนนางสองคนกลับยุ่งอยู่กับการดื่มเหล้าตอนนี้ในเมืองหลวงมีบางพวกที่ไม่มีที่ยื
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0501
แม่เล้าลงมือกับเหออวิ๋นเหยาอย่างเหี้ยมโหด นางจัดคนมาให้เหออวิ๋นเหยาทุกคืนไม่กี่วันต่อมา นิสัยของเหออวิ๋นเหยาก็สงบเสงี่ยมลงนางไม่โวยวายและไม่โวยวาย ท่าทางเหมือนสิ้นหวังโดยสิ้นเชิงแต่บังเอิญว่าเหอหย่งชอบนิสัยความสงบแบบนี้ดังนั้นคืนนี้เหออวิ๋นเหยาจึงถูกส่งไปที่ห้องของเหอหย่งเมื่อเหอหย่งเปิดประตูเข้าไปในห้อง เหออวิ๋นเหยาก็นอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ รอคอยการถูกกระทำในคืนนี้เหอหย่งกลับไม่รีบร้อน เพียงแต่นั่งดื่มน้ำชาอยู่หน้าโต๊ะต่อหน้าเด็กสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง จนกระทั่งน้ำชาในกาน้ำชาหมดลงเขาถึงได้ถอดกางเสื้อตัวนอกออก แล้วเดินไปข้างๆ เหออวิ๋นเหยาเหออวิ๋นเหยาเวลานี้นอนอยู่ในกระโจม เหอหย่งสามารถมองเห็นส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบของนางผ่านม่านโปร่งในใจก็รู้สึกเริ่มร้อนรนขึ้นมาเขาถอดเสื้อด้านในแล้วเดินไปที่หน้าเตียง แต่เมื่อเปิดม่านและเห็นใบหน้าของเด็กสาวผู้นั้น เขาก็หันกลับมาทันทีเขาเริ่มสวมเสื้อผ้าให้ตัวเองอย่างลนลานหัวใจก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้คาดไม่ถึงว่าจะเป็นอวิ๋นเหยา อวิ๋นเหยา ลูกสาวของเขา ลูกสาวที่เขาเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอม ไม่คิดเลยว่าจะถูกขายมายังสถานที่เช
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0502
เหออวิ๋นเหยาเดาได้ไม่ผิด เหอหย่งไม่ได้เห็นหน้าแม่เล้าด้วยซ้ำ ก็ถูกลูกสมุนที่อยู่ข้างๆ ขวางทางไว้“พวกเจ้ากล้าดียังไง!” เหอหย่งแสดงอํานาจบาตรใหญ่ของตัวเองออกมา “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?”ลูกสมุนผู้นั้นกลับไม่ยอมใช้วิธีนี้ “ใต้เท้าไม่จําเป็นต้องแสดงอํานาจบาตรใหญ่ที่นี่หรอกขอรับ วันนี้ต่อให้องค์ชายในวังมา ข้าน้อยก็ใช้วิธีนี้เช่นกัน”พูดพลางชี้นิ้วไปรอบๆ “ไต้เท้าไปสืบดูเองสิขอรับ มาที่นี่ ใครบ้างที่ไม่ใช่คนใหญ่คนโต”ได้ยินถึงตรงนี้เหอหย่งก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “จริงสินะ คนที่มาที่นี่ ใครบ้างไม่ใช่คนใหญ่คนโต”นอกจากนี้ เหอหย่งเองก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ตัวตนของเขาจึงหยุดพูด น้ำเสียงลดต่ำลง “ขอให้เจ้าช่วยบอกท่านแม่เจ้าด้วย ข้าถูกใจแม่นางผู้นั้นจริงๆ อยากจะไถ่ตัวให้นาง”ลูกสมุนผู้นั้นยังคงไม่ยอมปล่อย “นายท่านไม่ต้องคิดแล้ว ที่นี่เราไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน”เหอหย่งพยายามเกลี้ยกล่อมลูกสมุนผู้นั้นอยู่ครึ่งวัน พูดดีๆ ก็แล้ว แต่กลับไม่เห็นแม่เล้าผู้นั้นสักทีได้แต่กลับไปอย่างคับแค้นใจแต่ไม่นานหลังจากนั้น แม่เล้าก็ได้รับจดหมายจากเจ้านายของเขา บอกให้เขาขายหญิงสาวผู้นั้นให้กับเหอหย่ง
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0601
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0600
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0599
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
