บทที่ 0448

เมื่อพวกเขาเห็นหลินอิน หัวใจของพวกเขาก็พองโตทันที พวกเขาทรมานนางครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งนางถูกทรมานจนตาย

จึงนําไปโยนทิ้งในหลุมศพ

ราชเลขาเหอพูดถึงตรงนี้ คนที่ควรจะเข้าใจต่างก็เข้าใจหมดแล้ว

นางโจวกุมมือตัวเองแน่น ร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุด

ไม่น่าแปลกใจที่นางหลินกล่าวว่าเหออวิ๋นเหยาล้มป่วยเพราะอุบัติเหตุของหยินเอ๋อ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถมาแสดงความเสียใจได้

แน่นอนว่านางไม่กล้ามาแล้ว

นางเป็นฆาตกรคนหนึ่ง จะยืนต่อหน้าอินเอ๋อร์ได้อย่างไร

เมื่อนางโจวนึกถึงรอยแผลเป็นทั่วร่างกายของอินเอ๋อร์ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าก่อนตายนางได้รับความทรมานแบบไหน

ผิวหนังทุกตารางนิ้วของนางเต็มไปด้วยรอยช้ํา

นางสามารถคิดได้ว่า Yin'er ขอร้องคนเหล่านั้นอย่างไร แต่ในที่สุดก็ถูกพวกเขาทรมานจนตาย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เล็บของนางโจวก็ฝังเข้าไปในเนื้อแล้ว และก็เป็นความเจ็บปวดนี้เองที่ทําให้นางสามารถควบคุมสมองของตัวเองได้ ไม่พุ่งเข้าไปฆ่าเหอหย่งคนนั้นทันที

ในที่สุดหลินเหอเฉิงก็ได้สติจากความตกใจ

"เจ้า... เจ้า..."แต่แค่อ้ำๆ อึ้งๆ พูดอะไรไม่ออก

แต่วินาทีต่อมา คําพูดของเหอหย่งกลับดึงเขากลับมาจากความสับสนวุ่นวายนี้

และเห