เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0446
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0447
“เฮ้อ” หลินเหอเฉิงกลับถอนหายใจ “น้องเขยก็รู้ เรื่องบุตรสาวคนเล็กของข้า ภรรยาของข้าไปฟ้องใต้เท้าศาลาว่าการ แต่บังเอิญเหลือเกิน ได้พบกับองค์ชายสาม ตอนนี้องค์ชายสามตั้งใจแน่วแน่ที่จะจัดการเรื่องนี้”เมื่อพูดถึงองค์ชายสาม เหอหย่งรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นผิดจังหวะอีกหลายครั้งเรื่องที่อวิ๋นเหย่าทํา จะว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ จะว่าเล็กก็ไม่เล็ก แต่ถ้าองค์ชายสามคิดจะฉวยโอกาสดึงตัวเองลงมา นั่นเป็นเรื่องง่ายเกินไปหลังจากฟังคําพูดของหลินเหอเฉิงแล้ว เหอหย่งก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่นิ่งเงียบขณะที่หลินเหอเฉิงกําลังจะเอ่ยปากอีกครั้ง เหอหย่งกลับลุกพรวดขึ้น ประสานมือคํานับหลินเหอเฉิงอย่างนอบน้อม “พี่หลิน”ครั้งนี้ทําให้หลินเหอเฉิงกลัวมาก รีบเข้าไปประคองเขาขึ้นมาแม้ว่าตนเองจะไม่ได้เลื่อนตําแหน่งมาหลายปีแล้ว แต่สามารถดํารงตําแหน่งรองเสนาบดีกรมขุนนางได้อย่างมั่นคง ก็อาศัยแรงสนับสนุนจากน้องเขยของราชเลขากรมแรงงานอย่างตนเองนอกจากนี้ หลายปีมานี้ เขาได้รับผลประโยชน์มากมายจากกรมแรงงานตัวเองจะกล้ารับความเคารพจากเขาได้อย่างไรเหอหย่งกลับยังคงรักษาท่าทางเดิมไว้ “พี่หลิน บอกตามตรง เรื่องที่อินเอ๋อร์ถูกฆ่าตา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0448
เมื่อพวกเขาเห็นหลินอิน หัวใจของพวกเขาก็พองโตทันที พวกเขาทรมานนางครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งนางถูกทรมานจนตายจึงนําไปโยนทิ้งในหลุมศพราชเลขาเหอพูดถึงตรงนี้ คนที่ควรจะเข้าใจต่างก็เข้าใจหมดแล้วนางโจวกุมมือตัวเองแน่น ร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุดไม่น่าแปลกใจที่นางหลินกล่าวว่าเหออวิ๋นเหยาล้มป่วยเพราะอุบัติเหตุของหยินเอ๋อ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถมาแสดงความเสียใจได้แน่นอนว่านางไม่กล้ามาแล้วนางเป็นฆาตกรคนหนึ่ง จะยืนต่อหน้าอินเอ๋อร์ได้อย่างไรเมื่อนางโจวนึกถึงรอยแผลเป็นทั่วร่างกายของอินเอ๋อร์ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าก่อนตายนางได้รับความทรมานแบบไหนผิวหนังทุกตารางนิ้วของนางเต็มไปด้วยรอยช้ํานางสามารถคิดได้ว่า Yin'er ขอร้องคนเหล่านั้นอย่างไร แต่ในที่สุดก็ถูกพวกเขาทรมานจนตายเมื่อคิดถึงตรงนี้ เล็บของนางโจวก็ฝังเข้าไปในเนื้อแล้ว และก็เป็นความเจ็บปวดนี้เองที่ทําให้นางสามารถควบคุมสมองของตัวเองได้ ไม่พุ่งเข้าไปฆ่าเหอหย่งคนนั้นทันทีในที่สุดหลินเหอเฉิงก็ได้สติจากความตกใจ"เจ้า... เจ้า..."แต่แค่อ้ำๆ อึ้งๆ พูดอะไรไม่ออกแต่วินาทีต่อมา คําพูดของเหอหย่งกลับดึงเขากลับมาจากความสับสนวุ่นวายนี้และเห
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0449
และในที่สุดนางโจวที่รออยู่นอกหน้าต่างก็ใจสลายเขากลับไปที่ลานบ้านของเขาเหมือนซากศพเดินได้ไม่นานหลังจากนั้น หลินเหอเฉิงก็มาถึงแล้ว“พรุ่งนี้เจ้าไปที่ใต้เท้าศาลาว่าการ ถอนคดีของอินเอ๋อร์ บอกเพียงว่าไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลายอีก ยอมรามือตรงนี้” หลินเหอเฉิงไม่ได้มาที่เรือนตระกูลโจวเป็นเวลานาน ในใจก็รู้สึกผิดต่อหลินอิน เวลาพูดก็อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้ามองนางโจวโดยตรงนางโจวกลับแสร้งทําเป็นไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เอ่ยเสียงเรียบว่า “เพราะเหตุใด?”หลินเหอเฉิงกลับคิดว่านางเหนื่อยแล้ว ไม่ได้เก็บท่าทางแปลกๆ ของนางมาใส่ใจ “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของลูกๆ ในบ้าน แค่เพิ่มอินเอ๋อร์คนเดียวก็พอแล้ว หรือว่าเจ้าจะทําลายชื่อเสียงของลูกๆ ในบ้านหรือ”คําพูดนี้ทําให้นางโจวถึงกับอึ้งไปหลายวันมานี้ หัวใจของนางแขวนอยู่บนตัวอินเอ๋อร์ตลอดเวลา จนลืมลูกๆ คนอื่นๆ ในบ้านไปหมดแล้วหลินเหอเห็นว่านางโจวดูเหมือนจะคลายตัว จึงรีบพูดต่อ “เจ้าเป็นคนที่สุภาพที่สุดเสมอ”ในที่สุดนางโจวก็พยักหน้าเห็นด้วยแต่ในใจเขาเกลียดตระกูลเหอมาก เกลียดเหออวิ๋นเหย่ามากเนื่องจากหลินเหอเฉิงกลัวอํานาจของฮ่องเต้ เขาจึงฟ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0450
ในขณะเดียวกัน คนที่อยากให้ตระกูลเหอล้มลง นอกจากตระกูลโจวแล้ว ยังมีเหออวี่เหยาด้วยหลังจากนางได้ยินเรื่องการเสียชีวิตของมารดาตนเองจากฮูหยินกว่างฉินโหวแล้ว ก็พิจารณาเรื่องนี้อยู่ในจวนมาโดยตลอดไม่สามารถดูแลอารมณ์ของเหออวิ๋นเหยาได้อีกต่อไปยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คนของจวนหม่านเหอ นางมองแค่ครั้งเดียวก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้วมันยากจริงๆ ที่จะแสร้งทําเป็นมีเมตตาและปรองดองกับพวกเขาแม้แต่นางก็ยังโทษหญิงชราเหอนางไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด เรื่องเหล่านี้ แม่เฒ่าเหอไม่รู้โดยสิ้นเชิง เงียบไม่พูดไม่จาตลอด ก็เพื่อรักษาเกียรติและความร่ำรวยของตระกูลเหอเท่านั้นและการดูแลตนเอง ก็เพื่อไถ่โทษเท่านั้นคนดีอย่างแม่ของตัวเอง ทําไมถึงถูกฝังอยู่ในลานบ้านสกปรกของบ้านเหอแบบนี้เพียงแต่ว่าหลายปีผ่านไปแล้ว นอกจากคู่กรณีแล้ว เกรงว่าคงไม่มีใครสามารถออกมาพิสูจน์เรื่องในปีนั้นได้ตนจะไม่ลากฮูหยินกว่างฉินโหวเข้ามาเกี่ยวด้วยเด็ดขาดคิดถึงตรงนี้ เหออวี่เหยาก็เกิดความคิดขึ้นมา นึกถึงคําที่ฮูหยินโหวกล่าวในวันนั้น ท่านตาของตนไม่เคยส่งฎีกาถึงหน้าพระที่นั่งเหออวี่เหยาลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน ทําให้สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ ตกใ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0451
เมื่อซ่งชิงเหยียนพูดคํานี้ออกมา ไหล่ของนางสั่นเทิ้มอย่างอดไม่ได้ แม้ว่านางจะได้รู้ความจริงคร่าวๆ จากหวานหว่านและเหมยอิ่ง แต่ต่อหน้าเหออวี่เหยา นางทําได้เพียงแสร้งทําเป็นไม่รู้[แม่เล่นละครได้ดีจริงๆ รู้ความจริงของเรื่องนี้แล้วแท้ๆ แต่ยังแกล้งทําเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่ที่นี่][วันหน้าถ้ายังมีคนในวังมาร้องงิ้ว ให้ท่านแม่เล่นเป็นตัวประกอบไปแสดงด้วยถึงจะดี][ไม่ได้ จะว่าไปควีนแสดงเก่งกว่า ให้นางไปแสดงเถอะ]สมองของลู่ซิงหว่านเริ่มคิดเพ้อเจ้ออีกครั้ง แต่ทันใดนั้นก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของเผยฉู่เยี่ยน “พระสนม”ซ่งชิงเหยียนเงยหน้าขึ้นและเห็นเผยฉู่เยี่ยนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนเขาไม่เห็นแม้แต่เหออวี่เหยาที่อยู่ข้างๆ เพียงแค่ถามอย่างรีบร้อนว่า"พระสนมมาหาข้าเพราะเรื่องอะไร"เมื่อเผยฉู่เยี่ยนเข้าไปในตําหนักชิงอวิ๋น เดิมทีเขาบอกว่าจะให้เผยฉู่เยี่ยนไปคุ้มกันลู่ซิงหว่านแต่ตั้งแต่เผยฉู่เยี่ยนมาถึง ลู่ซิงหว่านก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเลย ทําให้เผยฉู่เยี่ยนรู้สึกอึดอัดมากเมื่ออยู่ในตําหนักชิงอวิ๋นแม้ว่าภายหลังจะได้รับคําสั่งจากพระสนมหวงกุ้ยเฟย ให้เขาอยู่เคียงข้างองค์รัชทายาทและปกป้องเขาให้มากขึ้น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0452
“ญาติผู้น้อง ข้าอยากกลับจวนอันกั๋วกงสักครั้ง” เหออวี่เหยาเงียบไปครู่หนึ่งและในที่สุดก็เปิดปากพูดเผยฉู่เยี่ยนไม่ได้ตอบอะไร เขาแค่รอเหออวี่เหยาพูดต่อแต่การที่เผยฉู่เยี่ยนไม่ปริปากพูด ทําให้เหออวี่เหยาคิดว่าเผยฉู่เยี่ยนรู้สึกลําบากใจเล็กน้อยหลังจากป้ากับลุงเสียชีวิตไปแล้วเผยฉู่เยี่ยนก็ถูกพระพันปีพาเข้าไปในวัง จวนอันกั๋วกงอันที่ใหญ่โตเพียงไม่กี่วันก็ว่างแล้วแต่พ่อบ้านชราก็พาคนรับใช้บางคนไปอาศัยอยู่ที่นั่นและรับผิดชอบงานต่างๆ ในจวนหลังจากเผยฉู่เยี่ยนโตขึ้นแล้ว เขาก็ต้องกลับไปพักที่บ้านพอเผยฉู่เยี่ยนเห็นเหออวี่เหยาก็เงียบลงเมื่อเห็นนางเป็นแบบนี้เผยฉู่เยี่ยนก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง เขาพูดว่า “พี่หญิงแค่พูด ข้าจะฟัง”เห้ออวี่เหยาเพิ่งจะอ้าปากพูด กลับเห็นองค์หญิงสามพาสาวใช้เดินมาทางนี้ จึงหุบปากทันทีเผยฉู่เยี่ยนมองตามสายตาของเหอยวี่เหยาไป สองพี่น้องทําความเคารพองค์หญิงสามพร้อมกัน “คารวะองค์หญิงสาม”เดิมทีองค์หญิงสามเห็นคนของจวนตระกูลเหอ จึงรู้สึกสํานึกผิดเล็กน้อยแต่ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าสองพี่น้องตระกูลเหอดูเหมือนจะเข้ากันไม่ได้ คิดว่าตัวเองม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0453
ซ่งชิงเหยียนไม่คิดว่าเผยฉู่เยี่ยนจะกลับมาเร็วขนาดนี้ เมื่อเห็นเขาเข้ามาอย่างรีบร้อนอีกครั้ง นางก็ถามอีกครั้งว่า “ทําไมเร็วจัง?”“พระสนม”เผยฉู่เยี่ยนยังคงทําความเคารพอย่างนอบน้อม “พี่หญิงบอกว่าอยากให้ข้ากลับจวนอันกั๋วกงเป็นเพื่อนนาง”เผยฉู่เยี่ยนเชื่อใจซ่งชิงเหยียนอย่างเต็มที่ ดังนั้นจึงไม่ปิดบังนาง “เพียงแต่พี่หญิงบอกว่าตอนนี้ยังไม่สะดวกที่จะบอกว่าเป็นเพราะเรื่องอะไร ต้องกลับไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน”มือเล็กๆ ของลู่ซิงหว่านอดไม่ได้ที่จะกระเด้งขึ้นมา เดินโซเซไปข้างๆ ซ่งชิงเหยียนและกอดขาของนางไว้[ท่านแม่ ท่านแม่ นี่ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ เลย!][แต่เรื่องนี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนในสมุดบันทึก ท่านแม่ลองถามดูได้ไหม?][หวานหว่าน อยากรู้จัง]ซ่งชิงเหยียนแอบบ่นในใจว่า ตอนนี้เจ้าไม่พูดเรื่องที่แม่เจ้าซุบซิบนินทาแล้ว เมื่อก่อนเจ้าสามารถดึงข้ามาพูดตลอดได้แน่นอนว่านางจะไม่ถามเรื่องซุบซิบนินทาแบบนี้ เพียงแค่ยิ้มแล้วมองไปที่เผยฉู่เยี่ยนที่อยู่ข้างหน้านาง “เจ้าแค่ไปก็พอ ถ้าสายแล้ว ก็พักที่จวนอันกั๋วกงสักคืนก็ได้”แล้วเสริมว่า"เจ้าทําเองได้ไหม? “จะให้จิ่นซินไปเป็นเพื่อนไหม?”ในใจของจิ่นซินดีใจจนล
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0454
เมื่อเห็นซื่อจื่อน้อยกับคุณหนูกลับมา พ่อบ้านก็รีบออกมาต้อนรับ “ซื่อจื่อกับคุณหนูกลับมาแล้ว”เผยซื่อจื่อมองพ่อบ้านหลินที่ไม่ได้เจอกันนานตรงหน้า ในใจก็รู้สึกปลงอนิจจังอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา เพียงแค่พูดว่า “ลําบากพ่อบ้านหลินดูแลจวนอันกั๋งกงที่ใหญ่โตเพียงลําพังแล้ว”“ซื่อจื่อชมเกินไปแล้ว” พ่อบ้านหลินได้ยินเผยซื่อจื่อพูดเช่นนี้ ในใจย่อมรู้สึกซาบซึ้งใจ ไม่ว่าอย่างไร ซื่อจื่อก็ยังยอมรับตนเองอยู่“เรื่องวุ่นวายในบ้านล้วนมีคนทํา บ่าวกลับเอ้อระเหยลอยชาย”พูดไปก็ถ่อมตัวแล้ว ลานกว้างใหญ่นี้มีลานบ้านมากมายแค่ลาดตระเวนทุกวันก็ต้องใช้เวลาพอสมควรเผยฉู่เยี่ยนย่อมไม่ปฏิเสธความพยายามของพ่อบ้านหลินแน่นอน เขาจับมือเขา ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบแต่เขายื่นมือออกมา ทําให้พ่อบ้านหลินรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อยราวกับว่าซื่อจื่อน้อยที่ถูกตนเองจูงมือออกไปเมื่อตอนเด็กนั้นยังอยู่ต่อหน้าเขา ตอนนี้กลับเหมือนต้นไม้หยกงามที่กําลังเผชิญกับลมเช่นนี้แล้วเผยฉู่เยี่ยนไม่ได้สังเกตเห็น แต่เหออวี่เหยามองเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของพ่อบ้านหลินจึงยิ้มปลอบใจว่า “พ่อบ้านหลินก็ไม่ต้องเสียใจ อีกส
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0601
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0600
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0599
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
