บทที่ 0444

ฮ่องเต้ต้าฉู่ยกขาขึ้นแล้วเดินไปยังตําหนักจิ่นซิ่ว

ความโกรธในหัวใจของเขาเกือบจะระเบิดออกมา

ดังนั้นเสิ่นหนิงจึงจงใจให้สาวใช้ข้างกายวางยาตนเพื่อใกล้ชิดตน ส่วนนางเองก็รักษาตน

มิน่าเล่าหมอหลวงถึงมองสาเหตุของโรคไม่ออก ที่แท้ก็เป็นพิษนี่เอง

ผู้หญิงคนนี้กล้าหลอกใช้ตัวเอง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฝีเท้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เร็วขึ้น

เมื่อไปถึงตําหนักจิ่นซิ่ว เสิ่นหนิงกําลังรับประทานอาหารกลางวันโดยมีเยว่หรานและอวิ๋นหลานคอยปรนนิบัติอยู่

เมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่มา เสิ่นหนิงรีบลุกขึ้นมา ทําความเคารพอย่างนอบน้อม “เหตุใดฝ่าบาทถึงมาเวลานี้? เสวยข้าวเที่ยงแล้วหรือเพคะ?”

ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับแค่นั่งด้วยสีหน้าอึมครึม ไม่พูดอะไรสักคํา

เสิ่นหนิงเพิ่งรู้ตัวว่าฮ่องเต้ต้าฉู่โกรธแล้ว

ในใจรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย

อวิ๋นหลานก็เดินตามหลังเสิ่นหนิง เห็นท่าทางฮ่องเต้ต้าฉู่ ร่างกายก็สั่นเทิ้ม

มิน่าเล่าเขาถึงบอกว่าอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับฮ่องเต้ก็เหมือนอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับเสือ ด้วยสภาพของฝ่าบาทในตอนนี้ เกรงว่าถ้าไม่พอใจก็จะลากตัวเองออกไปตัดหัวแล้ว

แต่เยว่หรานกลับสงบจิตสงบใจแล้วรินน้ำชาให้ฮ่องเต้ต้าฉู่

เสิ่นหนิงเห็นเ