เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0441
บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0442
นางเว่ยเงยหน้าขึ้นมองนางเซียวด้วยความเสียดาย แล้วหันไปมองซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็พยักหน้า“ไม่มีวาสนากับคุณหนูตระกูลกัวคนนั้น ก็ช่างมันเถอะ” ทําไมเสี่ยวซื่อถึงไม่รู้ความเสียใจของนางเว่ย แต่นิสัยของหลานชายตัวเอง ทั้งบ้านต่างก็รู้ดี“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ กลับบ้านไปถามพ่อเขา หากพ่อเขาเห็นด้วย จัดการเรื่องในเมืองหลวงให้เรียบร้อย ก็ออกเดินทางพร้อมกับพ่อเขาเถอะ”ในที่สุดนางเซียวก็ตัดสินใจแทนลูกสะใภ้ของนาง“พี่ใหญ่จะออกจากเมืองหลวงแล้วหรือ?” ซ่งชิงเหยียนได้ยินนางเซียวพูดเช่นนี้ก็รีบเงยหน้าขึ้นถามกลับกําลังมองจิ่นซินเดินมาตรงหน้าตนอย่างระมัดระวัง ส่งสัญญาณให้ซ่งชิงเหยียนว่า “พระมเหสีเพคะ องค์หญิงหลับไปแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนยืนขึ้นและมองดู นางนอนหลับอยู่บนไหล่ของจิ่นซินจริงๆจึงโบกมือเป็นสัญญาณให้จิ่นซินและจิ่นอวี้พานางออกไปรอจนลู่ซิงกลับถึงห้องด้านในแล้ว นางเซียวจึงเอ่ยปากพูดต่อ “เดิมทีพ่อของเจ้าก็กลับเมืองหลวงเพื่องานพระราชสมภพของไทเฮา ตอนนี้งานพระราชสมภพของไทเฮาสิ้นสุดลงแล้ว ได้ยินว่าทางแคว้นเยว่เฟิงวุ่นวายอีก ควรกลับได้แล้ว”“ให้ซ่งจั๋วไปช่วยเสด็จพ่อเขาก็ดี”นางเว่ยออกจากวังด้วยควา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0443
ครั้งนี้อย่าว่าแต่กัวผิงเลย แม้แต่ฮูหยินกัวก็ตกตะลึงแล้วนางรู้ว่าซ่งจั๋วเป็นเด็กดีและรู้ว่าเขาเป็นสามีที่ควรค่าแก่การฝากฝัง แต่เยว่เสาปีนี้อายุสิบสี่ปีแล้ว ถ้ารออีกสองปี เกรงว่าจะล่าช้าแล้วในขณะที่ฮูหยินกัวกําลังจะเอ่ยปากพูดเกลี้ยกล่อม กัวผิงกลับทําถ้วยชาตรงหน้าแตกกระจุยลงพื้นแม่และบุตรสาวทั้งสองต่างก็ตกใจกัวผิงสุภาพอ่อนโยนกับบุตรสาวคนนี้มาโดยตลอด ไม่เคยโกรธเลยสักครั้งแต่ก็เป็นเพราะกัวเยว่เสาเดินไปข้างหน้าภายใต้การจัดการของเขาตอนนี้เขากล้าที่จะเป็นเจ้านายของตัวเองแล้ว“เจ้าไม่ละอายใจตัวเอง แต่ข้ายังละอายใจตัวเองอยู่” กัวผิงกล่าวอย่างดุร้ายหลังจากโยนถ้วยน้ำชา“ข้าบอกแล้วว่าอย่าไปมาหาสู่กับจวนติ้งกั๋วโหว อย่าไปมาหาสู่กับจวนติ้งกั๋วโหว เจ้ากับกัวอวี๋กลับไม่ยอมฟัง ตอนนี้ดีแล้ว ให้คนทั้งเมืองหลวงหัวเราะเยาะตระกูลกัวของเรา” หัวเราะเยาะบุตรสาวตระกูลกัวของเราที่กลับตาลปัตรเจ้านายกัวอ้าปากพะงาบๆ แต่สุดท้ายก็เถียงไม่ออกมองไปที่กัวเยว่เสาที่อยู่ข้างหน้าเขาอีกครั้งและอยากจะพูดโน้มน้าวเขาสักสองสามคํา:"เยว่เสาเฉา..."กัวเยว่เสาโขกหัวลงไปอีกครั้ง "ขอให้เจ้าเสด็จพ่อและเจ้าแม่ช่วยมอบน
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0444
ฮ่องเต้ต้าฉู่ยกขาขึ้นแล้วเดินไปยังตําหนักจิ่นซิ่วความโกรธในหัวใจของเขาเกือบจะระเบิดออกมาดังนั้นเสิ่นหนิงจึงจงใจให้สาวใช้ข้างกายวางยาตนเพื่อใกล้ชิดตน ส่วนนางเองก็รักษาตนมิน่าเล่าหมอหลวงถึงมองสาเหตุของโรคไม่ออก ที่แท้ก็เป็นพิษนี่เองผู้หญิงคนนี้กล้าหลอกใช้ตัวเองเมื่อคิดถึงตรงนี้ ฝีเท้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เร็วขึ้นเมื่อไปถึงตําหนักจิ่นซิ่ว เสิ่นหนิงกําลังรับประทานอาหารกลางวันโดยมีเยว่หรานและอวิ๋นหลานคอยปรนนิบัติอยู่เมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่มา เสิ่นหนิงรีบลุกขึ้นมา ทําความเคารพอย่างนอบน้อม “เหตุใดฝ่าบาทถึงมาเวลานี้? เสวยข้าวเที่ยงแล้วหรือเพคะ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับแค่นั่งด้วยสีหน้าอึมครึม ไม่พูดอะไรสักคําเสิ่นหนิงเพิ่งรู้ตัวว่าฮ่องเต้ต้าฉู่โกรธแล้วในใจรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยอวิ๋นหลานก็เดินตามหลังเสิ่นหนิง เห็นท่าทางฮ่องเต้ต้าฉู่ ร่างกายก็สั่นเทิ้มมิน่าเล่าเขาถึงบอกว่าอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับฮ่องเต้ก็เหมือนอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับเสือ ด้วยสภาพของฝ่าบาทในตอนนี้ เกรงว่าถ้าไม่พอใจก็จะลากตัวเองออกไปตัดหัวแล้วแต่เยว่หรานกลับสงบจิตสงบใจแล้วรินน้ำชาให้ฮ่องเต้ต้าฉู่เสิ่นหนิงเห็นเ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0445
บางครั้งเสิ่นหนิงถึงขั้นคิดว่า ตัวเองเลือกผิดทางจริงๆ หรือเปล่าแทนที่จะเป็นฮองเฮาเช่นนี้ ไม่สู้เป็นสนมที่โปรดปรานอย่างซ่งชิงเหยียนจะดีกว่าหรือว่าเขาต้องรอถึงร้อยปีหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่แล้วถึงจะได้รับอํานาจเด็ดขาด?ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะหงุดหงิดกับสิ่งเหล่านี้ ตอนนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่กําลัง"แขวน" มีดไว้บนหัวของเขาเพื่อความปลอดภัย เมื่อก่อนเวลาส่วนใหญ่ เรื่องวางยาพิษ นางให้สนมอวิ๋นผิงจัดการเรื่องนี้ตอนนี้สนมอวิ๋นผิงไม่อยู่แล้ว คิดดูแล้วถ้าตรวจสอบเรื่องนี้ได้ก็คงไม่เป็นไรคิดถึงตรงนี้ ในใจของเสิ่นหนิงก็สบายใจขึ้นหลายส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่เห็นสภาพของนางเช่นนี้ ในใจก็อดรู้สึกเบื่อหน่ายไม่ได้ ฮองเฮาผู้สง่าผ่าเผย เอะอะก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นเช่นนี้ ช่างเสียมารยาทเสียจริงเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่พูดอะไร เสิ่นหนิงก็แก้ต่างให้ตัวเองต่อ “หม่อมฉันสงสารฝ่าบาท จึงไปตรวจรักษาพระองค์ทุกวัน ทําไม...”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นหนิงเหมือนเสียใจมาก แม้แต่พูดก็พูดไม่ออกแล้วฮ่องเต้ต้าฉู่รู้เรื่องนี้ก็ไม่มีประโยชน์แน่นอน แม้แต่องครักษ์เงามังกรก็สืบได้แค่สนมอวิ๋นผิงเท่านั้น คิดว่าไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับเสิ่นหนิงมากนักเร
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0446
ในตําหนักฉางชิว องค์ชายสามได้ฟังคําพูดของหยวนฝูแล้ว ก็ไม่ได้คิดจะไปจวนตระกูลเหออีกเพียงแค่ส่งหยวนฝูไปครั้งหนึ่ง และได้พบกับราชเลขาเหอระหว่างทางกลับจวนอย่างเงียบๆ“ใต้เท้าเหอ” เนื่องจากหยวนฝูปลอมตัวเล็กน้อยและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ดังนั้นสารถีของเหอหย่งจึงไม่รู้ว่าคนที่มาเป็นคนในวังเมื่อหยวนฝูปรากฏตัวที่หน้ารถม้า คนขับรถม้าคนนั้นรีบดึงรถม้าไว้ ตะโกนเสียงดังว่า “ใครกัน!? ไม่ต้องการชีวิตแล้วหรือ?”ส่วนราชเลขาเหอที่อยู่ในรถม้า หลายวันมานี้เพราะเรื่องของเหออวิ๋นเหยา ทําให้วิญญาณของเขาหลุดลอยไปความผิดพลาดของเหออวิ๋นเหย่าในครั้งนี้มันมากเกินไปหลายปีมานี้ตนเองกับพี่ชายของนางหลินมีความสัมพันธ์ที่ดีมาโดยตลอด หลายสิ่งหลายอย่างไม่สามารถแยกออกจากกันได้ดังนั้นวันนี้ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปที่จวนตระกูลหลินเพื่อเปิดเผยเรื่องนี้กับใต้เท้าหลินอย่างตรงไปตรงมาหากเรื่องนี้ถูกองค์ชายสามตรวจสอบออกมาจริงๆ เกรงว่าตระกูลหลินจะต้องบาดหมางกับเขาแน่ในใจของเขากําลังหงุดหงิด แต่ไม่คิดว่ารถม้าเกือบจะตกใจกับหยวนฝู จึงเปิดม่านรถและด่าอย่างโกรธเคืองว่า “เกิดอะไรขึ้น!”ท่าทางเต็มไปด้วยความโกรธแต่หยวนฝูกลั
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0447
“เฮ้อ” หลินเหอเฉิงกลับถอนหายใจ “น้องเขยก็รู้ เรื่องบุตรสาวคนเล็กของข้า ภรรยาของข้าไปฟ้องใต้เท้าศาลาว่าการ แต่บังเอิญเหลือเกิน ได้พบกับองค์ชายสาม ตอนนี้องค์ชายสามตั้งใจแน่วแน่ที่จะจัดการเรื่องนี้”เมื่อพูดถึงองค์ชายสาม เหอหย่งรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นผิดจังหวะอีกหลายครั้งเรื่องที่อวิ๋นเหย่าทํา จะว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ จะว่าเล็กก็ไม่เล็ก แต่ถ้าองค์ชายสามคิดจะฉวยโอกาสดึงตัวเองลงมา นั่นเป็นเรื่องง่ายเกินไปหลังจากฟังคําพูดของหลินเหอเฉิงแล้ว เหอหย่งก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแต่นิ่งเงียบขณะที่หลินเหอเฉิงกําลังจะเอ่ยปากอีกครั้ง เหอหย่งกลับลุกพรวดขึ้น ประสานมือคํานับหลินเหอเฉิงอย่างนอบน้อม “พี่หลิน”ครั้งนี้ทําให้หลินเหอเฉิงกลัวมาก รีบเข้าไปประคองเขาขึ้นมาแม้ว่าตนเองจะไม่ได้เลื่อนตําแหน่งมาหลายปีแล้ว แต่สามารถดํารงตําแหน่งรองเสนาบดีกรมขุนนางได้อย่างมั่นคง ก็อาศัยแรงสนับสนุนจากน้องเขยของราชเลขากรมแรงงานอย่างตนเองนอกจากนี้ หลายปีมานี้ เขาได้รับผลประโยชน์มากมายจากกรมแรงงานตัวเองจะกล้ารับความเคารพจากเขาได้อย่างไรเหอหย่งกลับยังคงรักษาท่าทางเดิมไว้ “พี่หลิน บอกตามตรง เรื่องที่อินเอ๋อร์ถูกฆ่าตา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0448
เมื่อพวกเขาเห็นหลินอิน หัวใจของพวกเขาก็พองโตทันที พวกเขาทรมานนางครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งนางถูกทรมานจนตายจึงนําไปโยนทิ้งในหลุมศพราชเลขาเหอพูดถึงตรงนี้ คนที่ควรจะเข้าใจต่างก็เข้าใจหมดแล้วนางโจวกุมมือตัวเองแน่น ร่างกายสั่นเทิ้มไม่หยุดไม่น่าแปลกใจที่นางหลินกล่าวว่าเหออวิ๋นเหยาล้มป่วยเพราะอุบัติเหตุของหยินเอ๋อ ดังนั้นนางจึงไม่สามารถมาแสดงความเสียใจได้แน่นอนว่านางไม่กล้ามาแล้วนางเป็นฆาตกรคนหนึ่ง จะยืนต่อหน้าอินเอ๋อร์ได้อย่างไรเมื่อนางโจวนึกถึงรอยแผลเป็นทั่วร่างกายของอินเอ๋อร์ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าก่อนตายนางได้รับความทรมานแบบไหนผิวหนังทุกตารางนิ้วของนางเต็มไปด้วยรอยช้ํานางสามารถคิดได้ว่า Yin'er ขอร้องคนเหล่านั้นอย่างไร แต่ในที่สุดก็ถูกพวกเขาทรมานจนตายเมื่อคิดถึงตรงนี้ เล็บของนางโจวก็ฝังเข้าไปในเนื้อแล้ว และก็เป็นความเจ็บปวดนี้เองที่ทําให้นางสามารถควบคุมสมองของตัวเองได้ ไม่พุ่งเข้าไปฆ่าเหอหย่งคนนั้นทันทีในที่สุดหลินเหอเฉิงก็ได้สติจากความตกใจ"เจ้า... เจ้า..."แต่แค่อ้ำๆ อึ้งๆ พูดอะไรไม่ออกแต่วินาทีต่อมา คําพูดของเหอหย่งกลับดึงเขากลับมาจากความสับสนวุ่นวายนี้และเห
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0449
และในที่สุดนางโจวที่รออยู่นอกหน้าต่างก็ใจสลายเขากลับไปที่ลานบ้านของเขาเหมือนซากศพเดินได้ไม่นานหลังจากนั้น หลินเหอเฉิงก็มาถึงแล้ว“พรุ่งนี้เจ้าไปที่ใต้เท้าศาลาว่าการ ถอนคดีของอินเอ๋อร์ บอกเพียงว่าไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลายอีก ยอมรามือตรงนี้” หลินเหอเฉิงไม่ได้มาที่เรือนตระกูลโจวเป็นเวลานาน ในใจก็รู้สึกผิดต่อหลินอิน เวลาพูดก็อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้ามองนางโจวโดยตรงนางโจวกลับแสร้งทําเป็นไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เอ่ยเสียงเรียบว่า “เพราะเหตุใด?”หลินเหอเฉิงกลับคิดว่านางเหนื่อยแล้ว ไม่ได้เก็บท่าทางแปลกๆ ของนางมาใส่ใจ “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของลูกๆ ในบ้าน แค่เพิ่มอินเอ๋อร์คนเดียวก็พอแล้ว หรือว่าเจ้าจะทําลายชื่อเสียงของลูกๆ ในบ้านหรือ”คําพูดนี้ทําให้นางโจวถึงกับอึ้งไปหลายวันมานี้ หัวใจของนางแขวนอยู่บนตัวอินเอ๋อร์ตลอดเวลา จนลืมลูกๆ คนอื่นๆ ในบ้านไปหมดแล้วหลินเหอเห็นว่านางโจวดูเหมือนจะคลายตัว จึงรีบพูดต่อ “เจ้าเป็นคนที่สุภาพที่สุดเสมอ”ในที่สุดนางโจวก็พยักหน้าเห็นด้วยแต่ในใจเขาเกลียดตระกูลเหอมาก เกลียดเหออวิ๋นเหย่ามากเนื่องจากหลินเหอเฉิงกลัวอํานาจของฮ่องเต้ เขาจึงฟ
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0601
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0600
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0599
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0598
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0597
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0596
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0595
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0594
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0593
