เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0437
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-03 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0438
คิดแล้วคงเพราะเรื่องที่องค์ชายสี่เข้าศึกษาในห้องทรงอักษรครั้งนี้ซ่งชิงเหยียนเดาไม่ถูกทั้งหมดเมื่อเห็นซ่งชิงเหยียนมา พระสนมเหวินเฟยก็รีบเข้าไปจับมือซ่งชิงเหยียน ปากก็พูดว่า “น้องหญิงได้ยินหรือยัง?” จิ่นรุ่ยเข้าไปเรียนนิทานในห้องทรงอักษรแล้วซ่งชิงเหยียนยิ้ม “ข้ารู้ จิ่นรุ่ยเป็นเด็กที่ขยันขันแข็งจริงๆ เพียงไม่กี่วันก็ได้รับความชื่นชมจากฝ่าบาทแล้ว”พระสนมเหวินเฟยพยายามทําให้จิตใจของตนมั่นคง ยิ้มต่อไปพลางพูดว่า “ต้องขอบคุณน้องหญิงและองค์รัชทายาทที่ช่วยเหลือ”“จิ่นรุ่ยอยู่ในวังหลังแห่งนี้ ไม่ได้มีความคิดอื่นใด เพียงแค่ชอบอ่านนิทานเท่านั้น เมื่อได้รับโอกาสเช่นนี้ เขาอยู่ในวังก็มีความสุขมากแล้ว”พูดถึงตรงนี้ พระสนมเหวินเฟยรู้สึกว่าลมหายใจที่อุดอยู่ในอกนั้นดูเหมือนจะออกไปบ้างแล้ว[มังกรให้กําเนิดลูกเก้าคนแตกต่างกันจริงๆ!] นึกไม่ถึงว่าองค์ชายสี่จะเป็นคนที่ชอบอ่านตำรา[แต่ในวังหลังนี้ ไม่สามารถเข้าร่วมการเมืองได้ มีที่พึ่งก็ดีเหมือนกัน]ในขณะที่ลู่ซิงหว่านกําลังครุ่นคิดอยู่นั้น พระสนมเหวินเฟยก็รับจานใบหนึ่งมาจากสาวใช้ที่อยู่ข้างหลัง แล้ววางลงบนโต๊ะเขาเปิดผ้าคลุมหน้าบางๆ ที่คลุมอยู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-03เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0439
คิดดูแล้วเพราะเรื่องฎีกานี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่จะต้อง"ส่ง" อ๋องอี้ซวนและภรรยาของเขากลับไปที่ต้าหลี่โดยเร็วที่สุดหลังจากพระสนมเหวินเฟยจากไปไม่นาน ซ่งชิงเหยียนกําลังจะพักผ่อน นอกวังกลับส่งเทียบเชิญมา บอกว่าฮูหยินของติ้งกั๋วโหวและมารดาของติ้งกั๋วโหวกําลังอยู่ข้างนอก อยากจะขอเข้าเฝ้าพระสนมหวงกุ้ยเฟยแน่นอนว่าติ้งกั๋วโหวคนนี้คือซ่งชิงฉี่ลูกชายของติ้งกั๋วโหว และเป็นพี่ชายคนโตของซ่งชิงเหยียนหลังจากงานพระราชสมภพของไทเฮา ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ส่งคนไปที่จวนติ้งกั๋วโหวเพื่อประกาศราชโองการให้ซ่งชิงฉี่สืบทอดตําแหน่งซ่งชิงเหยียนรู้ว่ามารดาและพี่สะใภ้ใหญ่จะไม่เข้าวังมาหาตนง่ายๆ ดังนั้นจึงรีบส่งคนไปรับจัดเตรียมเกี้ยวเล็กเป็นพิเศษอีกไม่นานทั้งสองก็มาถึงตําหนักชิงอวิ๋นทั้งสองทําความเคารพอย่างเป็นระเบียบอีกครั้งและนั่งลงด้วยความช่วยเหลือของจิ่นซินและจิ่นอวี้“ท่านแม่กับพี่สะใภ้ใหญ่มาเพราะมีธุระอะไรเหรอเจ้าคะ?” ซ่งชิงเหยียนรู้ว่าที่มารดามาหาตนอย่างกะทันหันเช่นนี้ จะต้องมีสาเหตุแน่นอน จึงถามออกไปตรงๆ โดยไม่ปิดบังนางเซียวและนางเว่ยสองคนมองตากัน สุดท้ายนางเว่ยก็เอ่ยปากแต่นางเว่ยกลับขอคําแนะนําจากซ่งชิง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-04เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0440
“คุณหนูกัว?” ซ่งชิงเหยียนจับคําสําคัญในคําพูดของตระกูลเว่ยได้อย่างแม่นยํา“ก็คือบุตรสาวของราชเลขากรมคลังคนนั้น กัวเยว่เสา หลานสาวของลุงสะใภ้รองของเจ้านั่นเอง” นางเซียวเห็นซ่งชิงเหยียนและลู่ซิงหว่านมองตนพร้อมกันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย จึงกลั้นหัวเราะแล้วอธิบายเมื่อลู่ซิงหว่านเติบโตขึ้นเรื่อยๆ นางก็มีรูปลักษณ์ที่สวยงามมากขึ้นเมื่อได้ยินคําพูดของท่านยาย ความคิดแปลกๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้นในสมองของลู่ซิงหว่าน[ไม่ใช่ว่าพี่ซ่งจั๋วชอบกัวเยว่เสาเมื่อก่อน แต่ต่อมาเห็นพี่หญิงฉยงหัวแล้วก็ชอบนางอีกแล้วใช่ไหม?][ไม่สิ น่าจะเพราะรักกับกัวเยว่เสา จากนั้นพี่ซ่งจั๋วก็เปลี่ยนใจแล้ว][จากนั้นท่านลุงสะใภ้ใหญ่ต้องตัดสินใจให้กัวเยว่เสา และยืนกรานที่จะให้พี่ชายซ่งจั๋วแต่งงานกับกัวเยว่เสา ดังนั้นพี่ชายซ่งจั๋วจึงยืนยันที่จะไปชายแดน][อ่า คํานั้นเรียกว่าอะไรนะ? ในนิทานว่าไงนะ][ข้าจําได้ว่าพี่หญิงฉยงหัวเป็น"เมียน้อย" จริงๆ ]มีอยู่ครั้งหนึ่งซ่งชิงเหยียนรู้สึกพูดไม่ออกกับความคิดที่แตกละเอียดของลู่ซิงหว่าน สมองของสาวน้อยคนนี้จะ... ทะลุฟ้าทะยานฟ้าแล้วคําพูดต่อไปของนางเซียวขัดจังหวะความคิดของลู่ซิง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-04เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0441
ซ่งชิงเหยียนและลู่ซิงหว่านฟังเข้าใจแล้วซ่งจั๋วยังคงเป็นซ่งจั๋วที่ชอบฉยงหัวอย่างสุดจิตสุดใจ แต่กัวเยว่เสาชอบซ่งจั๋วจริงๆ และวิ่งไปที่จวนติ้งกั๋วโหวครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยเหตุนี้แต่ซ่งจั๋วได้รับบาดเจ็บทางใจและต้องไป"รักษา" ในค่ายทหารชายแดนท่านยายและท่านลุงสะใภ้ใหญ่กังวลว่าผู้หญิงที่ดีอย่างกัวเยว่เสาจะถูกคนอื่นแย่งไป ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าวังเพื่อขอความช่วยเหลือจากซ่งชิงเหยียนทันใดนั้นซ่งชิงเหยียนก็เริ่มนึกถึงกัวเยว่เสาที่นางเห็นในงานเลี้ยงในวันนั้น แต่นางไม่เห็นโอกาสที่จะได้พบกับซ่งจั๋วเลย“อา~” ซ่งชิงเหยียนพูดคนทั้งห้องมองมาที่นางพร้อมกัน“ข้ากลับจําได้ว่าวันนั้นฉยงหัวเคยพูดกับข้า”เมื่อได้ยินชื่อของฉยงหัว ดวงตาของนางเว่ยก็เปล่งประกาย และมองไปที่ซ่งชิงเหยียนอย่างรีบร้อนในใจยังคิดว่าหากแม่นางฉยงหัวเปลี่ยนใจกะทันหัน นั่นย่อมดีที่สุดแล้ว“คุณหนูกัวเป็นคนดีจริงๆ วันนั้นฉยงหัวกับหลินอินทะเลาะกัน คุณหนูกัวยังออกหน้ามาคืนดีด้วยเลย”จู่ๆ ลู่ซิงหว่านก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา รู้สึกว่าป้าสะใภ้ใหญ่ของตนคนนี้คงจะหนีไปไกลอีกแล้วเป็นไปตามคาด"พระสนมได้ยินเรื่องเกี่ยวกับคุณหนูหลินหรื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-04เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0442
นางเว่ยเงยหน้าขึ้นมองนางเซียวด้วยความเสียดาย แล้วหันไปมองซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็พยักหน้า“ไม่มีวาสนากับคุณหนูตระกูลกัวคนนั้น ก็ช่างมันเถอะ” ทําไมเสี่ยวซื่อถึงไม่รู้ความเสียใจของนางเว่ย แต่นิสัยของหลานชายตัวเอง ทั้งบ้านต่างก็รู้ดี“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ กลับบ้านไปถามพ่อเขา หากพ่อเขาเห็นด้วย จัดการเรื่องในเมืองหลวงให้เรียบร้อย ก็ออกเดินทางพร้อมกับพ่อเขาเถอะ”ในที่สุดนางเซียวก็ตัดสินใจแทนลูกสะใภ้ของนาง“พี่ใหญ่จะออกจากเมืองหลวงแล้วหรือ?” ซ่งชิงเหยียนได้ยินนางเซียวพูดเช่นนี้ก็รีบเงยหน้าขึ้นถามกลับกําลังมองจิ่นซินเดินมาตรงหน้าตนอย่างระมัดระวัง ส่งสัญญาณให้ซ่งชิงเหยียนว่า “พระมเหสีเพคะ องค์หญิงหลับไปแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนยืนขึ้นและมองดู นางนอนหลับอยู่บนไหล่ของจิ่นซินจริงๆจึงโบกมือเป็นสัญญาณให้จิ่นซินและจิ่นอวี้พานางออกไปรอจนลู่ซิงกลับถึงห้องด้านในแล้ว นางเซียวจึงเอ่ยปากพูดต่อ “เดิมทีพ่อของเจ้าก็กลับเมืองหลวงเพื่องานพระราชสมภพของไทเฮา ตอนนี้งานพระราชสมภพของไทเฮาสิ้นสุดลงแล้ว ได้ยินว่าทางแคว้นเยว่เฟิงวุ่นวายอีก ควรกลับได้แล้ว”“ให้ซ่งจั๋วไปช่วยเสด็จพ่อเขาก็ดี”นางเว่ยออกจากวังด้วยควา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-04เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0443
ครั้งนี้อย่าว่าแต่กัวผิงเลย แม้แต่ฮูหยินกัวก็ตกตะลึงแล้วนางรู้ว่าซ่งจั๋วเป็นเด็กดีและรู้ว่าเขาเป็นสามีที่ควรค่าแก่การฝากฝัง แต่เยว่เสาปีนี้อายุสิบสี่ปีแล้ว ถ้ารออีกสองปี เกรงว่าจะล่าช้าแล้วในขณะที่ฮูหยินกัวกําลังจะเอ่ยปากพูดเกลี้ยกล่อม กัวผิงกลับทําถ้วยชาตรงหน้าแตกกระจุยลงพื้นแม่และบุตรสาวทั้งสองต่างก็ตกใจกัวผิงสุภาพอ่อนโยนกับบุตรสาวคนนี้มาโดยตลอด ไม่เคยโกรธเลยสักครั้งแต่ก็เป็นเพราะกัวเยว่เสาเดินไปข้างหน้าภายใต้การจัดการของเขาตอนนี้เขากล้าที่จะเป็นเจ้านายของตัวเองแล้ว“เจ้าไม่ละอายใจตัวเอง แต่ข้ายังละอายใจตัวเองอยู่” กัวผิงกล่าวอย่างดุร้ายหลังจากโยนถ้วยน้ำชา“ข้าบอกแล้วว่าอย่าไปมาหาสู่กับจวนติ้งกั๋วโหว อย่าไปมาหาสู่กับจวนติ้งกั๋วโหว เจ้ากับกัวอวี๋กลับไม่ยอมฟัง ตอนนี้ดีแล้ว ให้คนทั้งเมืองหลวงหัวเราะเยาะตระกูลกัวของเรา” หัวเราะเยาะบุตรสาวตระกูลกัวของเราที่กลับตาลปัตรเจ้านายกัวอ้าปากพะงาบๆ แต่สุดท้ายก็เถียงไม่ออกมองไปที่กัวเยว่เสาที่อยู่ข้างหน้าเขาอีกครั้งและอยากจะพูดโน้มน้าวเขาสักสองสามคํา:"เยว่เสาเฉา..."กัวเยว่เสาโขกหัวลงไปอีกครั้ง "ขอให้เจ้าเสด็จพ่อและเจ้าแม่ช่วยมอบน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-05เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0444
ฮ่องเต้ต้าฉู่ยกขาขึ้นแล้วเดินไปยังตําหนักจิ่นซิ่วความโกรธในหัวใจของเขาเกือบจะระเบิดออกมาดังนั้นเสิ่นหนิงจึงจงใจให้สาวใช้ข้างกายวางยาตนเพื่อใกล้ชิดตน ส่วนนางเองก็รักษาตนมิน่าเล่าหมอหลวงถึงมองสาเหตุของโรคไม่ออก ที่แท้ก็เป็นพิษนี่เองผู้หญิงคนนี้กล้าหลอกใช้ตัวเองเมื่อคิดถึงตรงนี้ ฝีเท้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เร็วขึ้นเมื่อไปถึงตําหนักจิ่นซิ่ว เสิ่นหนิงกําลังรับประทานอาหารกลางวันโดยมีเยว่หรานและอวิ๋นหลานคอยปรนนิบัติอยู่เมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่มา เสิ่นหนิงรีบลุกขึ้นมา ทําความเคารพอย่างนอบน้อม “เหตุใดฝ่าบาทถึงมาเวลานี้? เสวยข้าวเที่ยงแล้วหรือเพคะ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับแค่นั่งด้วยสีหน้าอึมครึม ไม่พูดอะไรสักคําเสิ่นหนิงเพิ่งรู้ตัวว่าฮ่องเต้ต้าฉู่โกรธแล้วในใจรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยอวิ๋นหลานก็เดินตามหลังเสิ่นหนิง เห็นท่าทางฮ่องเต้ต้าฉู่ ร่างกายก็สั่นเทิ้มมิน่าเล่าเขาถึงบอกว่าอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับฮ่องเต้ก็เหมือนอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับเสือ ด้วยสภาพของฝ่าบาทในตอนนี้ เกรงว่าถ้าไม่พอใจก็จะลากตัวเองออกไปตัดหัวแล้วแต่เยว่หรานกลับสงบจิตสงบใจแล้วรินน้ำชาให้ฮ่องเต้ต้าฉู่เสิ่นหนิงเห็นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-05เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0445
บางครั้งเสิ่นหนิงถึงขั้นคิดว่า ตัวเองเลือกผิดทางจริงๆ หรือเปล่าแทนที่จะเป็นฮองเฮาเช่นนี้ ไม่สู้เป็นสนมที่โปรดปรานอย่างซ่งชิงเหยียนจะดีกว่าหรือว่าเขาต้องรอถึงร้อยปีหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่แล้วถึงจะได้รับอํานาจเด็ดขาด?ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะหงุดหงิดกับสิ่งเหล่านี้ ตอนนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่กําลัง"แขวน" มีดไว้บนหัวของเขาเพื่อความปลอดภัย เมื่อก่อนเวลาส่วนใหญ่ เรื่องวางยาพิษ นางให้สนมอวิ๋นผิงจัดการเรื่องนี้ตอนนี้สนมอวิ๋นผิงไม่อยู่แล้ว คิดดูแล้วถ้าตรวจสอบเรื่องนี้ได้ก็คงไม่เป็นไรคิดถึงตรงนี้ ในใจของเสิ่นหนิงก็สบายใจขึ้นหลายส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่เห็นสภาพของนางเช่นนี้ ในใจก็อดรู้สึกเบื่อหน่ายไม่ได้ ฮองเฮาผู้สง่าผ่าเผย เอะอะก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นเช่นนี้ ช่างเสียมารยาทเสียจริงเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่พูดอะไร เสิ่นหนิงก็แก้ต่างให้ตัวเองต่อ “หม่อมฉันสงสารฝ่าบาท จึงไปตรวจรักษาพระองค์ทุกวัน ทําไม...”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นหนิงเหมือนเสียใจมาก แม้แต่พูดก็พูดไม่ออกแล้วฮ่องเต้ต้าฉู่รู้เรื่องนี้ก็ไม่มีประโยชน์แน่นอน แม้แต่องครักษ์เงามังกรก็สืบได้แค่สนมอวิ๋นผิงเท่านั้น คิดว่าไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับเสิ่นหนิงมากนักเร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-05
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0640
พูดถึงตรงนี้องครักษ์เงามังกรก็ถอนหายใจ “เพียงแต่อีกฝ่ายล้วนเป็นนักรบที่ตายแล้ว ไม่ได้เหลือผู้รอดชีวิตไว้”[แม่เจ้าโว้ย ทหารพลีชีพหนึ่งร้อยคน นี่มันฐานะอะไรเนี่ย][ดูเหมือนว่าชีวิตของเสด็จพ่อมีค่ามากจริงๆ สามารถทําให้อีกฝ่ายส่งทหารพลีชีพได้หนึ่งร้อยคน]เรื่องนี้เป็นไปตามที่คาดไว้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ย่อมไม่ตําหนิองครักษ์เงามังกร จึงออกคําสั่งให้คนขับรถม้าเดินทางต่อไป ต้องไปถึงสถานที่ปลอดภัยถึงจะดําเนินการต่อได้ภายในรถม้าก็เงียบกริบเช่นกันในที่สุดสนมเยว่กุ้ยเหรินก็ลองเอ่ยปาก “ฝ่า...นายท่าน ฮูหยิน คือว่า...”ซ่งชิงเหยียนเหมือนเพิ่งนึกถึงสนมเยว่กุ้ยเหรินที่ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ดึงนางขึ้นมา “วางใจเถอะ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว”ในใจก็อดทอดถอนใจไม่ได้ มิน่าเล่าสนมเยว่กุ้ยเหรินถึงอยู่ในวังมาเจ็ดแปดปีก็ไม่มีทายาทสักคน เกรงว่าโอกาสที่ฝ่าบาทจะโปรดปรานนางก็มีน้อยมากในรถม้าคันเดียวมีกันแค่สี่คน ตัวเองยังสามารถลืมนางได้อย่างสนิทใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮ่องเต้ที่มีสนมมากมายส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็จัดเสื้อผ้าให้ตนเอง แล้วอุ้มลู่ซิงหว่านเข้ามาในอ้อมกอดของตน หยอกล้อนางว่า “หวานหว่าน ตกใจหรือเปล่า?”ลู่ซิงหว่านเอื
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0639
เพราะว่าตอนนี้อยู่ข้างนอก ทุกคนต่างก็เปลี่ยนคําเรียกขานกัน จึงสามารถปกป้องฝ่าบาทได้อย่างทั่วถึง“ปกป้องนายท่าน!” เว่ยเฉิงดึงกระบี่ออกจากฝักกระบี่ของตัวเอง แล้วพูดกับฮ่องเต้ต้าฉู่ที่อยู่บนรถม้า “นายท่านไม่ต้องเป็นห่วง คนขอวเราข้าล้วนเลือกคนที่มีวรยุทธ์สูงทั้งนั้น ต้องสามารถปกป้องนายท่านและฮูหยินให้ปลอดภัยได้อย่างแน่นอนขอรับ”“ได้” เสียงทุ้มต่ำของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังขึ้น ทําให้เว่ยเฉิงรู้สึกสบายใจขึ้นหลายส่วนซ่งชิงเหยียนก็กุมมือของสนมเยว่กุ้ยเหรินในเวลานี้ และพยักหน้าให้นางเพื่อแสดงให้เห็นว่านางสบายใจได้ลู่ซิงหว่านกลับไม่กลัวอย่างที่สนมเยว่กุ้ยเหรินคิดแม้กระทั่งนางยังตบแขนสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ ปากก็พึมพําว่า “ไม่กลัว”สนมเยว่กุ้ยเหรินรู้สึกอับอายขายหน้าจริงๆ [ว้าว ทําไมมันน่าตื่นเต้นจัง][เสด็จพ่อและท่านแม่ต้องสู้ๆ นะ! เสด็จพ่อไม่ใช่ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าฉู่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในนิทานหรอกหรือ! โชว์ฝีมือให้หวานหว่านดูหน่อย ให้หวานหว่านดูบ้าง!]ซ่งชิงเหยียนกุมหน้าผากอย่างพูดไม่ออกโชคดีที่เป็นเสียงในใจ ฝ่าบาทจึงไม่ได้ยิน หวานหว่านเอ๋ย เจ้ามีกี่หัวให้ถูกตัดกันล่ะเนี่ย!แม้แต่ฮ่องเต้ต้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0638
ฮ่องเต้ต้าฉู่และคณะเดินทางลงใต้ต่อ แล้วเลือกที่พักต่อไปก่อนออกเดินทาง อัครมหาเสนาบดีและคนอื่นๆ ได้กําหนดสถานที่ตั้งหลักสําหรับฝ่าบาทตามทางแล้ว ล้วนเป็นอำเภอที่เจริญรุ่งเรืองแต่ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้รูปแบบการเดินทางแล้ว ตอนนี้เป็นการเยี่ยมเยือนส่วนตัวแล้วประการที่สองคือสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในอําเภอไถจินซึ่งจําเป็นต้องป้องกันดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงปรึกษากับเว่ยเฉิงและซ่งชิงเหยียน เปลี่ยนเส้นทางและเลือกเมืองอื่นๆ เพื่อพักระหว่างทาง เพื่อสํารวจประเพณีท้องถิ่นดูว่าสถานที่อื่นๆ ก็มีพฤติกรรมที่หลอกลวงและปกปิดเช่นเดียวกับอําเภอไถจินหรือไม่ดังที่หวานหว่านกล่าวไว้ อําเภอไถจินที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมนี้ยังเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ แล้วอําเภออื่นๆ ล่ะซ่งชิงเหยียนยังไม่ทันได้พูดอะไร ลู่ซิงหว่านก็พูดก่อน[ได้สิ ๆ ! ออกมาเที่ยวเล่นก็ต้องเที่ยวเล่นไปทั่วอยู่แล้ว ถ้าทุกที่ถูกคนจับตามองอยู่ จะมีความหมายอะไรอีกล่ะ][ทําไมไม่ให้ผู้บัญชาการเว่ยเลือกสถานที่เล็กๆ หน่อย พวกเราไปเดินเล่นกัน ยังไงก็ต้องรับรองความปลอดภัยของเสด็จพ่อนะ!][ออกมาห้าวันแล้ว แต่ก็ยังปลอดภัยอยู่ เดิมคิดว่าจะถูกลอบสังหารในวันแรกท
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0637
“ตอนนี้เกรงว่าพระมเหสีคงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสส่งองค์หญิงหกออกจากตําหนักจิ่นซิ่ว” สนมหลานพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งพระสนมหลานเฟยพูดได้ไม่ผิด เดิมทีเสิ่นหนิงก็ไม่ยอมรับองค์หญิงหกอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้ฮ่องเต้เป็นคนออกปากเอง นางจึงปฏิเสธไม่ได้ไม่สู้ครั้งนี้วางแผนซ้อนแผน ส่งองค์หญิงหกออกไปก็แล้วกันพระสนมหลานเฟยพาจิ่นซินไปที่ตําหนักหรงเล่อแม้แต่ไทเฮาที่อาศัยอยู่ในวังหลังมานานขนาดนี้ เมื่อเห็นบาดแผลบนใบหน้าของจิ่นซิน ก็อดไม่ได้ที่จะอกสั่นขวัญแขวน“จิ่นซิน” ไทเฮาจับมือจิ่นซินปลอบ “พระสนมของเจ้าไม่อยู่ มีเรื่องอะไรเจ้าก็บอกแม่นมซูได้เลย ข้าจะตัดสินใจแทนเจ้าเอง”จิ่นซินกลับมีสมองอย่างหาได้ยาก เพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ “บ่าวไม่เป็นอะไรเพคะ ไทเฮาเพคะ จิ่นซินเป็นเพียงบ่าวคนหนึ่งเท่านั้น หากผู้เป็นนายอารมณ์ไม่ดี จะตีจะด่าสักหน่อยก็สมควรแล้วเพคะ”แม้ว่าไทเฮารู้ว่าคําพูดของจิ่นซินเป็นคําพูดที่สุภาพ แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของนาง บวกกับบาดแผลบนใบหน้าของนาง ก็เห็นถึงความอดทนและความคับข้องใจอย่างชัดเจนจึงหันไปมองพระสนมหลานเฟย “ในเมื่อชิงเหยียนไม่อยู่ ช่วงนี้ให้จิ่นซินอยู่ในวังของเจ้าเถอะ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0636
เมื่อได้ยินจิ่นซินกล้าที่จะเถียงตนเอง องค์หญิงหกก็โกรธทันที“เจ้าคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” องค์หญิงหกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจิ่นซินย่อมคุกเข่าลงอย่างเรียบร้อย แต่ร่างกายยังคงตั้งตรงตอนนี้นางจึงอยู่ในระดับเดียวกันกับองค์หญิงหกองค์หญิงหกรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าและตบหน้าจิ่นซินหนึ่งฉาด “เจ้าบ่าวรับใช้บังอาจนัก แม้แต่นายของเจ้ายังไม่กล้าพูดกับข้าเช่นนี้ เจ้ากล้าเถียงข้าหรือ?”พูดถึงตรงนี้ ราวกับไม่คลายความโกรธ หันไปมองอิงหงที่อยู่ข้างๆ อีกครั้ง “ตบปากนางให้ข้าที!”อิงหงกลับขดตัวไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าถึงอย่างไรจิ่นซินก็เป็นคนข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟย แม้ว่านายของนางจะเป็นองค์หญิงหก แต่ว่า...เมื่อเห็นอิงหงไม่ขยับตัว องค์หญิงหกก็ยื่นขาออกไปเตะที่ขาของนาง “เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูดหรือ?”อิงหงกัดฟัน ในที่สุดก็เดินมาตรงหน้าจิ่นซินแล้วเริ่มลงมือเมื่อเห็นใบหน้าของจิ่นซินแดงและบวมขึ้นในที่สุด องค์หญิงหกจึงเอ่ยปากให้อิงหงหยุดมือ แต่ยังคงไม่คลายความโกรธ “เจ้าคุกเข่าตรงนี้ให้ข้าสองชั่วยาม หากคุกเข่าไม่ถึงสองชั่วยาม ข้าจะตบเจ้าอีก!”พูดจบก็พาอิงหงเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามองในเวลานี้อวิ๋นหลานที่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0635
พูดจบก็ยิ้มให้เสิ่นผิงอีก “การสอบระดับกลางปีหน้า ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่เมืองหลวง”ฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นจริงๆ แต่คนนี้ ในเมื่อหวานหว่านบอกว่าเขาเป็นคนมีความสามารถ เมื่อพบแล้ว ก็ไม่อาจไม่ยุ่งได้พูดจบก็เดินก้าวยาวๆ ออกไปเสิ่นผิงเพิ่งได้สติหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว “ขอบพระทัยฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ทําเรื่องใหญ่อีกครั้ง ในใจย่อมมีความสุขมากคนทั้งกลุ่มจึงเก็บสัมภาระอีกครั้งและเดินทางต่อฮ่องเต้ต้าฉู่เดินเที่ยวชมวิวตลอดทาง มีความสุขมากแต่หลังจากที่เขาจากไป ในวังก็มีคนก่อความวุ่นวายขึ้นคนแรกที่ก่อความวุ่นวายขึ้นก็คือองค์หญิงหกที่ตอนนี้อาศัยอยู่ในวังจิ่นซิ่วจิ่นซินอยู่ในตําหนักชิงอวิ๋นเพียงลําพัง ที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไรให้ทํา ทั้งวันจึงไม่มีอะไรทําดังนั้นวันนี้ ตําหนักชิงอวิ๋นกลับมีคนที่จิ่นซินคาดไม่ถึงคนหนึ่งมา อวิ๋นหลานเมื่อเห็นอวิ๋นหลานมา จิ่นซินก็รีบเข้าไปต้อนรับ “พี่หญิงอวิ๋นหลานมาได้อย่างไรกัน?”จะว่าไปตําหนักจิ่นซิ่วกับตําหนักชิงอวิ๋นก็ไม่ได้มีความขัดแย้งต่อหน้าอะไรกันแต่จิ่นซินและจินอวี้ในตําหนักชิงอวิ๋นต่างก็รู้ว่าเมื่อฮองเฮายังเป็นพ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0634
เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0633
[นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0632
ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต
