เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0385
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0386
อย่างเช่นหรงเหวินเมี่ยวในเวลานี้นางกับหานซีเยว่สนิทกันมาตลอด เมื่อก่อนเพราะเรื่องที่เสิ่นเป่าซวงตามตื๊อองค์รัชทายาท นางจึงไม่ชอบเสิ่นเป่าซวงสักเท่าไรอคติโดยธรรมชาติของมนุษย์ที่มีต่อมนุษย์นั้นยากที่จะปล่อยวางได้หรงเหวินเมี่ยวกับเสิ่นเป่าซวงก็เป็นเช่นนี้เหมือนกันดังนั้นเมื่อแม่นมที่อยู่ข้างกายไทเฮาอ่านปริศนาข้อที่สองออกมา หรงเหวินเมี่ยวจึงยืนขึ้นทันทีหัวข้อของปริศนาโคมไฟข้อที่สองคือ เวียงจันทน์รูปพันรูปยังคงว่างเปล่า สะท้อนน้ำและภูเขาที่ซ้อนทับกัน ต้นกล้าที่แห้งแล้งอย่างไม่มีที่สิ้นสุดกําลังจะเหี่ยวเฉา สถานที่ว่าง ๆ เป็นยอดเขาที่แปลกประหลาด“หม่อมฉันเดาว่าน่าจะเป็นคําว่า ‘เมฆ’”“ดี ๆ ๆ เหวินเมี่ยวคนนี้ฉลาดเฉียบแหลมมาก” ยังไม่ทันที่ฮองเฮาจะเอ่ยปาก ไทเฮาก็เอ่ยปากชมหรงเหวินเมี่ยวก่อนนอกจากนี้ ไทเฮาเรียกหรงเหวินเมี่ยวอย่างสนิทสนมมากยิ่งทําให้คนอดเดาไม่ได้ ข่าวลือที่แพร่ออกมาก่อนหน้านี้ เรื่องที่ไทเฮาต้องการจับคู่ให้องค์ชายรองกับหรงเหวินเมี่ยวสองคน เกรงว่าน่าจะเป็นความจริงเหออวิ๋นเหยายิ่งกํามือในแขนเสื้อแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังยังคงเป็นหลังจากที่นางหลินดึงแขนเสื้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0387
จึงรีบลุกขึ้นยืน ย่อกายคารวะไทเฮา “ขอเสด็จแม่โปรดอภัย เป็นความผิดของหม่อมฉันเอง นึกไม่ถึงว่าจะตรวจสายพิณไม่เรียบร้อย น่าเสียดายฝีมือการดีดพิณอันสูงส่งของคุณหนูรองตระกูลเหอ”เป็นห่วงว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของไทเฮา ซ่งชิงเหยียนก็รีบเอ่ยปากปลอบโยน “หลายวันนี้สุขภาพของไทเฮาดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก คิดดูแล้วความหมายของการตัดเชือกนี้ ก็คือหวังว่าไทเฮาจะตัดอดีตและต้อนรับวันใหม่”ไทเฮาได้ยินคําพูดของซ่งชิงเหยียน ก็อดหัวเราะไม่ได้ ชี้ไปที่ซ่งชิงเหยียน “เจ้าเป็นคนพูดเก่ง”เมื่อเห็นไทเฮายิ้มในที่สุด ทุกคนในห้องโถงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเหออวิ๋นเหยาเห็นเช่นนั้นก็รีบเดินไปที่หน้าพิณแล้วย่อกายลง “เป็นฝีมือพิณของหม่อมฉัน...”เหออวิ๋นเหยายังพูดไม่จบ กลับถูกไทเฮาขัดจังหวะ “เจ้าไม่ต้องพูด เจ้าอายุยังน้อย ฝีมือการดีดพิณก็ไม่ธรรมดา ตั้งใจจริง ๆ”ในใจก็ชอบสาวน้อยคนนี้มากขึ้นแล้วหันไปมองแม่นมที่อยู่ข้างกาย “แม่นมซู ให้รางวัล”“หม่อมฉันขอบพระทัยไทเฮาที่ทรงพระราชทานรางวัลเพคะ” เหออวิ๋นเหยารีบคุกเข่าลงเพื่อขอบคุณต้องบอกว่าเหออวิ๋นเหยาได้รับคําชมจากภรรยาของเขาในครั้งนี้รอจนนางนั่งลง ยังได้ยิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0388
[พระแก่คนนี้อีกแล้ว ครั้งที่แล้วเขาทิ้งแม่ไว้คนเดียวและพูดอะไรบางอย่าง ไม่รู้ว่าเขานินทาเกี่ยวกับเซียนคนนี้หรือเปล่า][ช่างเถอะ ช่างเถอะ เขายังช่วยชีวิตพี่ชายรองงด้วย][ดูจากท่าทางที่เสด็จย่าเคารพเขาขนาดนี้ คิดว่าเขาต้องมีเจ้าธรรมสูงส่งแน่ๆ]และหลังจากที่ปรมาจารย์หมิงเจ๋อสบสายตาลู่ซิงหว่านแล้ว ในที่สุดเขาก็ยิ้ม “คิดไม่ถึงเลยว่าไม่ได้เจอกันครึ่งปี เจ้าหญิงหย่งอันจะสวยขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว”[พระเก่าจอมกะล่อน]ลู่ซิงหว่านไม่หลงกลเขาคราวนี้ถึงคราวที่ฮ่องเต้ฉู่อยากจะปิดปากนางแล้ว แต่โชคดีที่มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยิน“คิดไม่ถึงว่าปรมาจารย์หมิงเจ๋อจะเคยเห็นองค์หญิงหย่งอัน” ครั้งนี้คนที่เอ่ยปากคือฮองเฮา ได้ยินว่าปรมาจารย์หมิงเจ๋อแห่งต้าฉู่มีวรยุทธ์สูงมากบางคนถึงกับบอกว่าอาจารย์ของปรมาจารย์หมิงเจ๋อเป็นคนในโลกแห่งการบําเพ็ญเพียรก็แค่ข่าวลือเท่านั้น บนโลกนี้มีโลกแห่งการบําเพ็ญเซียนที่ไหนกัน“อามิตตาพุทธ คิดว่าท่านนี้คือพระมเหสีแล้ว” อาจารย์หมิงเจ๋อมองไปที่ดวงตาของเสิ่นหนิง กลับมองเห็นร่องรอยบางอย่างจากใบหน้าอันอ่อนโยนของนางแต่เสิ่นหนิงเหมือนกลัวสายตาของไต้ซือหมิงเจ๋อที่มองตรงม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0389
ซ่งชิงเหยียนก็หยิบสร้อยข้อมือที่ร้อยด้วยลูกประคําบนข้อมือของลู่ซิงหว่านมาให้นางดู ความหมายคือบอกนางว่า หลวงจีนแก่คนนี้ให้แม้แต่ลูกประคําของตัวเองกับเจ้าแล้ว เจ้ามีมโนธรรมบ้างหรือเปล่า?ด้วยคําพูดของปรมาจารย์หมิงเจ๋อ สายตาที่ทุกคนในสนามมองลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว“คิดไม่ถึงว่าชีวิตของพระสนมหวงกุ้ยฟุยจะดีเช่นนี้ องค์หญิงหย่งอันกลับออกมาจากท้องของนาง”“จะว่าไปแล้ว พระสนมกุ้ยเฟยนี่สิถึงจะสมปรารถนาในชั่วชีวิต” บุตรสาวแห่งจวนติ้งกั๋วโหวเติบโตมาในเสื้อผ้าอาภรณ์หรูหราตั้งแต่เล็ก หลังจากเข้าวังมาก็ได้รับแต่งตั้งเป็นพระสนมกุ้ยฟุย ตอนนี้เป็นพระสนมหวงกุ้ยฟุยแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่า ให้กําเนิดบุตรสาวเช่นนี้ วันหลังจะต้องรักใคร่เอ็นดูอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแน่นอน“ไม่ทราบว่าพระมเหสีจะถือสาที่พระสนมหวงกุ้ยเฟยได้รับความโปรดปรานเช่นนี้หรือไม่”......และแน่นอนว่ามีคนอิจฉาลู่ซิงหว่านคนที่เกลียดนางมากที่สุดก็คือลู่ซิงหุยตอนนี้นางกําลังจ้องลู่ซิงหว่านตาไม่กะพริบ เป็นเพราะการปรากฏตัวของนาง ถึงทําให้เสด็จพ่อไม่ชอบตนแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ชอบเสด็จพี่ ยังจะให้ตนออดอ้อนขอเอาใจอยู่ข้างกายแ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0390
หลินอินไม่ได้คิดมากเกินไปและเอื้อมมือออกไปเพื่อหยุดฉยงหัว“แม่นางผู้นี้ เหตุใดเมื่อครู่ถึงไม่ได้อยู่ในวัง” น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยการยั่วยุฉยงหัวถึงได้เห็นหลินอินที่อยู่ตรงหน้านางรู้จักหลินอิน วันนั้นแม่นางหลินคนนี้หาเรื่องไปทั่วตลาดกลางคืน น่ารําคาญจริง ๆและในตอนนี้ สายตาที่นางมองมาที่ตัวเองก็เต็มไปด้วยความดูถูกและยั่วยุฉยงหัวมีชีวิตอยู่มาเป็นพันปีแล้ว จะไม่เข้าใจกลเม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ได้อย่างไรเพียงแต่นางไม่ยอมคิดเล็กคิดน้อยกับสาวน้อยบนโลกมนุษย์เหล่านี้ “แม่นางหลินมาหาข้ามีธุระอะไรหรือ?”เมื่อเห็นว่าฉยงหัวรู้จักตัวเองจริง ๆ หลินอินก็ตกใจ แต่ไม่นานก็ตั้งสติได้ “แม่นางรู้จักข้าหรือ? ขอถามหน่อยว่าแม่นางชื่ออะไร?”ฉยงหัวก็ทําความเคารพอย่างเรียบร้อย “ข้าน้อยขื่อฉยงหัว”พูดจบก็เตรียมจะเดินอ้อมหลินอินไปยังตําหนักเซวียนฝู แต่กลับถูกหลินอินขวางไว้อีกครั้งสายตาที่ฉยงหัวมองหลินอินในครั้งนี้ ก็ไม่มีความปรารถนาดีเหมือนเมื่อครู่แล้ว“แม่นางฉยงหัว ท่านเป็นคนข้างกายคุณชายซ่งจั๋วหรือ?”“คนข้างกาย?” ฉยงหัวกลับฟังไม่ค่อยเข้าใจ“ก็หมายความว่า เจ้าเป็นอนุของคุณชายซ่งหรือไม่?” หลินอินคิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0391
จากนั้นก็หมายจะหันหลังเดินจากไปหลินอินไม่ยอมและดึงแขนของฉยงหัวไว้จากนั้นเหวี่ยงนางออกไปอย่างแรงแต่บังเอิญทําร้ายกัวเยว่เสาโดยไม่ได้ตั้งใจไปด้วย หลังมือของกัวเยว่เสาเริ่มบวมแดงขึ้นมาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นอย่างนี้ ฉยงหัวก็ไม่สนใจการพัวพันกับหลินอินอีก รีบเดินไปข้างหน้า หยิบห่อยาออกมาจากอกเสื้อแล้วคลุมลงบนมือของกัวเยว่เสา “ขอโทษนะ คุณหนูกัว ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทําร้ายท่านเจ้าค่ะ”กัวเยว่เสาเพียงแค่อดทนความเจ็บปวดและส่ายหัวเพียงแค่นี้ก็ดูอ่อนแอยิ่งขึ้นกลับยิ่งดึงดูดผู้คนมากขึ้น“เจ้าก็รู้ว่าตัวเองทําร้ายคุณหนูกัวด้วยเหรอ” เมื่อหลินอินเห็นฉยงหัวเป็นเช่นนี้ ก็ดีใจขึ้นมา“เจ้าหุบปากซะ!” ฉยงหัวยังคงมองหลินอินอย่างดุร้าย นางเบื่อผู้หญิงที่พูดเจื้อยแจ้วแบบนี้เต็มทีแล้ว ถ้ารู้แต่แรกว่าวันนี้จะไม่มาที่ตำหนักเซวียนฝูแล้วอยู่ในตําหนักชิงอวิ๋นอย่างเชื่อฟัง ก็ไม่ต้องมีเรื่องมากมายเช่นนี้เพียงแต่เรื่องได้เกิดขึ้นแล้ว ฉยงหัวก็ต้องยอมรับ มองไปทางกัวเยว่เสาอีกครั้ง แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและขอโทษ “แม่นางกัววางใจได้ ยาของข้านี้ใช้ดีมาก ไม่นานก็จะหายบวมแล้ว”ด้วยคําตําหนิของฉยงหัวก่อน
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0392
จากนั้นก็ตั้งใจประคบแผลที่มือให้กัวเยว่เส้าซ่งจั๋วเพิ่งสังเกตเห็นมือของกัวเยว่เส้าและเงยหน้าขึ้นถามฉงหัวว่า "เกิดอะไรขึ้นกับคุณหนูกัว?"ฉยงหัวย่อมบอกซ่งจั๋วอย่างตรงไปตรงมา ไม่ปิดบังแม้แต่น้อย “เมื่อครู่ข้ากับคุณหนูหลินยื้อยุดฉุดกระชากกัน บังเอิญทําร้ายคุณหนูกัวเข้า”ซ่งจั๋วเห็นดังนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมา “คุณหนูกัวเป็นอย่างไรบ้าง?”เขาไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บของกัวเยว่เส้ามากนัก เขาแค่กังวลว่าฉงหัวจะทําร้ายกัวเยว่เส้าและถูกลงโทษเท่านั้นกัวผิงพ่อของกัวเยว่เส้า ไม่ใช่คนที่เข้ากันได้ดีกัวเยว่เส้าเพียงแค่ส่ายหัวเบา ๆ และมองไปที่ซ่งจั๋วด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ไม่เป็นไร ทักษะทางการแพทย์ของแม่นางฉงหัวนั้นยอดเยี่ยม ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว”ขณะที่กําลังพูดอยู่ ฉงหัวก็หยิบกระเป๋ายาออกจากมือของกัวเยว่เส้าคราวนี้กัวเยว่เส้ารู้สึกประหลาดใจจริง ๆ "ดูเหมือนว่าเขาไม่เคยได้รับบาดเจ็บเลย? แม่นางฉยงหัวเก่งจริง ๆ”เขาหันไปมองซ่งจั๋วอีกครั้ง “คุณชายซ่งดูสิ เมื่อครู่ฝ่ามือข้าบวมเป่งมากเลย”ตั้งแต่นั้นมา หลินอินที่กังวลว่าฉยงหัวหรือกัวเยว่เส้าจะนินทาตัวเองก็ไม่กล้าพูด กลัวว่าซ่งจั๋วจะรู้เรื่องนี้และจะเกิดความประ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0393
“ใช่” ฟู่เหยาเหมือนหวนนึกถึงเรื่องเมื่อนานมาแล้ว “ตอนนั้นไม่มีสงครามระหว่างต้าหลี่กับต้าฉู่ แต่เพื่อแคว้นของตน เราก็ต้องประจําการที่ชายแดนด้วย”“ข้าได้ยินว่าต้าฉู่มีแม่ทัพนายหนึ่งนําทหารบุกเข้ามาในอาณาเขตของพวกเรา จึงโมโห แล้วควบม้าไล่ตามไป”“คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแม่ทัพหญิง”“อีกอย่าง ข้าก็สู้นางไม่ได้”พระสนมหลานเฟยเห็นนางเป็นเช่นนี้ก็หัวเราะออกมา “อย่าพูดถึงเจ้าเลย เมื่อก่อนตอนที่ข้าเพิ่งเข้าตำหนัก ก็ได้ยินฮองเฮาองค์ก่อนพูดว่าเพลงกระบี่ของพระสนมหวงกุ้ยฟุยในจวนติ้งกั๋วโหวแล้ว นอกจากติ้งกั๋วโหวก็ไม่มีใครสู้ได้เลย”นี่เป็นครั้งแรกที่ฟู่เหยาได้ยินคําพูดนี้ "จริงเหรอ?"“พระสนม ฉยงหัวมาแล้วเพคะ” ขณะที่พวกเขากําลังคุยกันอยู่ ก็ถูกขัดจังหวะโดยจิ่นซินที่มาจากข้างนอกซ่งชิงเหยียนเห็นดังนั้นก็กวักมือเรียกฉยงหัว “เข้ามาสิ”จากนั้นนางก็มองไปที่ฟู่เหยาอย่างลึกลับ "นี่คือแพทย์หญิงในตำหนักของข้า ชื่อฉยงหัว เก่งมากเลยนะ"พอฟู่เหยาได้ยินว่าเป็นหมอหญิง ก็เข้าใจความหมายของซ่งชิงเหยียนทันที ใบหน้าแดงก่ำ ไม่มีเวลาถามอะไรอีกฉยงหัวจึงรู้ว่าที่แท้แล้วพระสนมไม่ได้เรียกตนมาชมเรื่องสนุก แต่เรียกตนมาทําง
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0634
เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0633
[นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0632
ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0631
หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0630
“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0629
เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0628
ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0627
“คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0626
สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ
