เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0341
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0342
“ข้าไม่รู้เลยนะว่า คําพูดของนางกํานัลข้างกายของพระมเหสีในวันนี้นั้นมีประโยชน์มากกว่าพระราชโองการของฝ่าบาทเสียอีก”น้ำเสียงของซ่งชิงเหยียนทั้งเย็นชาและชัดเจน กระทบจิตใจของคนฟังโดยตรงอวิ๋นจูตกตะลึงไปชั่วขณะ พระสนมหวงกุ้ยเฟยหมายความว่าอย่างไร?แม้จะลุกลี้ลุกลน แต่ก็รีบอธิบายว่า “บ่าวไม่ได้หมายความเช่นนี้...”อวิ๋นจูยังคงพยายามอธิบาย แต่ถูกกลบด้วยเสียงของจิ่นอวี้ "ในเมื่อฝ่าบาทมีราชโองการว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยอยู่ในตําแหน่งรองระดับเดียวกันแล้ว ก็ไม่มีที่ให้เจ้ามาจัดการบงการหรอกนะ"“พระสนม” จิ่นอวี้พูดจบก็หันไปมองซ่งชิงเหยียน“ตบปากสิบครั้งเพื่อเป็นการลงโทษ” ซ่งชิงเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบอวิ๋นจูดิ้นรนขัดขืนไม่ยอมจํานน แต่ซ่งชิงเหยียนกลับปิดปากนางไว้ประโยคหนึ่ง “หากนางไม่ยอมจํานน ก็ส่งไปที่คุกหลวงโดยตรง”ในที่สุดอวิ๋นจูก็กลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ ถูกคนของตําหนักชิงหยุนลากไปลงทัณฑ์แต่โดยดีซ่งชิงเหยียนก็ไม่ได้อยากเห็นอวิ๋นจูถูกลงทัณฑ์ จึงกําชับจิ่นอวี้ว่า “เจ้าส่งนางกลับตําหนักจิ่นซิ่วด้วยตนเอง แล้วอธิบายเรื่องนี้กับพระมเหสีด้วย”จึงหันหลังพาลู่ซิงหว่านเข้าไปในตําหนักชิงอวิ๋น“เพคะ” จ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0343
“บ่าวคิดว่าในเมื่อพระราชโองการของฝ่าบาทออกมาแล้ว พระสนมของพวกเราก็ต้องปฏิบัติตามเพคะ” คําพูดของจิ่นอวี้ทุกประโยคมีเหตุผลและหลักฐาน ไม่มีใครโต้แย้งได้ “ยิ่งไปกว่านั้นในราชโองการแต่งตั้งพระสนมหวงกุ้ยเฟยก็กล่าวไว้ว่า พระสนมหวงกุ้ยเฟยไม่จําเป็นต้องถวายบังคมกับพระมเหสี”“คําพูดนี้ของอวิ๋นจู ไม่ใช่ต้องการให้พระมเหสีฝ่าฝืนเจตนารมณ์ของฝ่าบาทหรือเพคะ?”จิ่นอวี้พูดถึงตรงนี้คล้ายมองเสิ่นหนิงอย่างกังวล “หากฝ่าบาทไม่ถือสาหาความก็ยังดี หากฝ่าบาทถือสาหาความขึ้นมา จะทําให้พระมเหสีกับฝ่าบาทเกิดความขัดใจกันเปล่าๆ นะเพคะ ”จิ่นอวี้พูดจบก็ไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่รักษาท่าทางทักทายเมื่อครู่ไว้นางเห็นใบหน้าของพระมเหสีค่อยๆ มืดหม่นลงในใจก็แอบสะใจ แต่ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า ยังคงทําท่าทางนอบน้อมเหมือนเดิมผ่านไปเนิ่นนาน ฮองเฮาจึงเอ่ยว่า “ข้ารู้แล้ว ขอแม่นางจิ่นอวี้ช่วยนําความไปบอกพระสนมหวงกุ้ยเฟย เรื่องนี้อวิ๋นจูไม่รู้ความจริงๆ ข้าจะลงโทษอวิ๋นจูอย่างแน่นอน”“ขอบพระทัยพระมเหสีเพคะ” จิ่นอวี้ย่อตัวลงอีกครั้ง แล้วจึงหันตัวออกจากตําหนักจิ่นซิ่วส่วนอวิ๋นหลันที่อยู่ด้านนอก ได้ยินคําพูดของจิ่นอวี้อย่างชัด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0344
ฮองเฮากลับยื่นมือรับชาถ้วยนั้นมาเบาๆ จิบไปคําหนึ่ง “วันหลังอวิ๋นหลานมาปรนนิบัติอยู่ข้างกายข้าเถอะ”อวิ๋นหลานกระโดดโลดเต้นในใจ นางรู้ว่าครั้งนี้นางชนะพนันแล้ว“เพคะ” อวิ๋นหลานทําความเคารพอย่างเรียบร้อย พยายามปกปิดความสุขในใจอวิ๋นจูคนนี้ถือว่าตกอยู่ในกํามือของตนแล้ว หลายวันก่อนนางทรมานตน ตนจะต้องทําให้นางได้รับกลับไปอย่างแน่นอน“อวิ๋นจู เจ้าช่างเลอะเลือนเสียจริง” ฮองเฮาเอ่ยปากอีกครั้ง สิ่งที่พูดเป็นเพียงคําพูดเพียงผิวเผินเท่านั้น “พระสนมหวงกุ้ยเฟยได้รับการยกย่องจากฝ่าบาทมาโดยตลอด เหตุใดเจ้าต้องไปหักหน้านางต่อหน้าธารกํานัลด้วย”“ทางพระสนมหวงกุ้ยเฟยนี้ข้าจะต้องให้คําอธิบายแก่นาง ตั้งแต่วันนี้ไปเจ้าไปทําความสะอาดเถอะ อีกไม่กี่วันหากพระสนมหวงกุ้ยเฟยหายโกรธแล้ว ข้าค่อยจัดการหน้าที่ให้เจ้าใหม่”อวิ๋นจูรู้ว่าครั้งนี้ตนเองเหิมเกริมแล้วจริงๆ จึงได้แต่ขอบพระทัยพระมเหสีอย่างเชื่อฟัง แล้วถอยออกไปเกรงว่าเสิ่นหนิงจะละทิ้งตนเองโดยสิ้นเชิง ตนเองต้องติดต่ออ๋องอี้ให้เร็วหน่อยถึงจะถูกเรื่องที่พระสนมหวงกุ้ยเฟยจัดการอวิ๋นจูได้แพร่กระจายไปทั่ววังอย่างรวดเร็วหลายวันมานี้นางกํานัลน้อยที่ถูกอวิ๋น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0345
องค์รัชทายาทตกตะลึง แคว้นเยว่เฟิงเพิ่งได้รับความเสียหายอย่างหนักเมื่อไม่กี่วันก่อน ทําไมตอนนี้ถึงคึกคักขนาดนี้“เมื่อหลายวันก่อนแคว้นเยว่เฟิงเพิ่งพ่ายแพ้ภายใต้น้ำมือของท่านตา จะกล้ากระทําการเหล่านี้ติดต่อกันได้อย่างไร?” องค์รัชทายาทสงสัยจริงๆ “เฮ่อเหลียนเหิงซินคนนี้เกรงว่าจะเป็นคนที่ใจร้อนอยากประสบความสําเร็จ ตีจากข้างนอกไม่แตก ก็เลยคิดจะสลายจากข้างใน”“ข้าไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับคนนี้มากนัก”“ก่อนหน้านี้ข้าเคยนําทหารไปเผชิญหน้ากับเขา การรีบร้อนแสวงหาความสําเร็จเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของคนผู้นี้จริงๆ นึกไม่ถึงว่าพอเป็นฮ่องเต้แล้วก็ยังเป็นเช่นนี้”รัชทายาทรับคํา “หลายวันก่อนท่านตาและเฮ่อเหลียนเหรินซินปรึกษาหารือกันเพื่อยึดเมืองเยว่เฟิงสองเมืองได้ ตอนนี้เฮ่อเหลียนเหรินซินได้รับอํานาจทางการทหารแล้ว เกรงว่าเขาจะร้อนใจดั่งไฟเผา”ความคิดของซ่งชิงเหยียนกลับล่องลอยไปไกล เกรงว่าคงไม่ได้มีเพียงเท่านี้ตามที่หวานหว่านพูด ตามวิถีปกติของเฮ่อเหลียนเหรินซินไม่มีอํานาจทางการทหาร แคว้นต้าฉู่ก็ไม่ได้เอาเปรียบแคว้นเยว่เฟิง เกรงว่านี่คงเตรียมการไว้นานแล้วเมื่อก่อนเป็นคนของเสนาบดีชุยจัดการใส่ร้ายติ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0346
นี่เป็นสิ่งที่ซ่งชิงเหยียนคิดจริงๆหลานอิ่งพูดต่อว่า “ก่อนหน้านี้ข้าน้อยได้ติดตามขันทีหลินผู้นั้น ตอนนี้ก็มีเบาะแสบ้างแล้ว เพียงแต่ยังหาไม่พบว่าเขาอยู่ที่ไหน”“คนคนนี้มีความสามารถมาก ในวังต้องมีคนของเขาไม่น้อยแน่ ตอนนี้กลัวว่าเขาจะปลอมตัวแล้ว เปลี่ยนหน้ามาอาศัยอยู่ในวัง”[ว้าว วังหลังของพระบิดาวุ่นวายจริง ๆ!][พี่ชายรัชทายาทลําบากมาก ไม่งั้นก็ยกตําแหน่งองค์รัชทายาทนี้ให้กับองค์ชายสามก็แล้วกัน ให้เขาไปจัดการเถอะ][ช่างเถอะ ช่างเถอะ ถ้าองค์ชายสามได้เป็นฮ่องเต้ จะต้องฆ่าท่านแม่และข้าแน่ น่ากลัวเกินไปแล้ว ข้ารวยขนาดนี้ ต้องมีชีวิตอยู่ต่ออีกหน่อยถึงจะดี][ให้พี่ชายรัชทายาททํางานหนักหน่อยเถอะ!][ท่านแม่ก็ทํางานหนักหน่อยนะ! ทั้งหมดก็เพื่อชีวิตที่ดีของเราในอนาคต]ซ่งชิงเหยียนอดปวดหัวไม่ได้ ปวดหัวจริงๆทําไมวังหลังถึงวุ่นวายขนาดนี้ซ่งชิงเหยียนรู้สึกว่าตนเองต้องการความเงียบเดิมทีซ่งชิงเหยียนมีความคิดเป็นของตนเอง ในขณะที่ซ่งชิงเหยียนกําลังลังเลว่าจะทําอย่างไรต่อไปนั้น นางกลับเห็นจิ่นซินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้น[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านดูท่าทางของพี่จิ่นซินสิ เกรงว่าคงจะได้ยินข่าวซุ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0347
ไป๋เวยยังคงกอดองค์ชายสามเพื่อปลอบขวัญเหมือนแต่ก่อนแต่หัวขององค์ชายสามนั้นบังเอิญไปอยู่ตรงคอของไป๋เวย พอก้มศีรษะลง ก็มองเห็นเนินขาวอันอวบอิ่มบนร่างกายของนาง คาดไม่ถึงว่าจะมีความคิดที่แตกต่างออกไปเขาเงยหน้าขึ้นมองไป๋เวย สมองของเขาว่างเปล่าเขาลุกขึ้นยืนและผลักไป๋เวยไปที่กําแพงตอนแรกไป๋เวยไม่ได้ตระหนักว่าองค์ชายสามแตกต่างจากวันวาน ยิ่งเอ่ยปากปลอบใจว่า “องค์ชายอย่าทรงรีบร้อน ฝ่าบาททรงแค่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น องค์หญิงไปตําหนักไทเฮาแล้วก็ยังดี...”พูดยังไม่ทันจบประโยค ริมฝีปากก็ถูกองค์ชายสามอุดไว้ไป๋เวยตะลึงงัน อยากจะผลักองค์ชายสามออก ปากก็พึมพําว่า “องค์ชาย”เพียงแต่เสียงร้องอันมีเสน่ห์นี้ กลับยิ่งกระตุ้นความปรารถนาขององค์ชายสามมือขององค์ชายสามเริ่มลูบไล้ร่างกายของไป๋เวย ปากของไป๋เวยส่งเสียงครางออกมา แต่ร่างกายกลับค่อยๆ อ่อนแรงลงในอ้อมอกขององค์ชายสามไป๋เวยอายุยี่สิบเจ็ดปีแล้ว แต่เพราะติดตามพระสนมเต๋อเฟยทําให้เลยอายุออกเรือน ตอนนี้ยังไร้ประสบการณ์ จะทนการยั่วเย้าเช่นนี้ได้อย่างไรกันเมื่อเห็นนางเป็นเช่นนี้ องค์ชายสามก็เริ่มลูบไล้ใบหน้าของนาง จูบไปที่คาง กระ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0348
เมื่อกลับถึงห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เรียกอิ่งเข้ามา “ไปตรวจสอบจวนผู้ตรวจการแผ่นดินใต้เท้าหรง ดูว่าช่วงนี้บ้านเขามีความผิดปกติอะไรหรือไม่? มีใครเข้ามาใหม่บ้างหรือไม่?”“ต้องตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน ห้ามพลาดแม้แต่นิดเดียว”เดิมคิดว่าจัดการอ๋องหรงแล้ว ควรสงบจิตสงบใจสักสองสามวัน คิดไม่ถึงว่าในเวลาเพียงสองสามเดือน กลับเกิดเรื่องมากมายเช่นนี้อีกอิ่งอีตอบรับแต่ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร และออกจากห้องทรงอักษรไปเมื่อครู่องครักษ์เงามังกรได้รับข่าวว่า หลายวันก่อนฝ่าบาททรงปวดหัว อาจเกี่ยวข้องกับฮองเฮาเสิ่นหนิงอยู่บ้างอย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังไม่ได้รับการตรวจสอบ อิ่งอีไม่ได้แจ้งให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ทราบคิดจะมาตรวจสอบให้ชัดเจนแล้วค่อยอธิบายกับฝ่าบาทก็ยังไม่สายในขณะเดียวกันก็เพิ่มองครักษ์ลับสองคนให้กับฮ่องเต้ต้าฉู่ฮ่องเต้ผู้สง่าผ่าเผยของแคว้น ถูกวางยาพิษภายใต้การคุ้มครองขององครักษ์เงามังกร เกรงว่าองครักษ์เงามังกรคงยากที่จะตําหนิเอาได้ถึงเวลานั้นต่อให้ฝ่าบาทจะตัดหัวตนเอง ตนก็ไม่มีอะไรจะพูดเช้าวันรุ่งขึ้นตอนที่ฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังจะประกาศว่าไม่มีเรื่องอะไรจะออกจ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0349
เมื่อเข้าไปในห้องทรงอักษร ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็สั่งให้คนทั้งหมดออกไปองค์รัชทายาทจึงรู้ว่า เสด็จพ่อคงมีเรื่องสําคัญ“เจ้ารู้เรื่ององค์ชายสามหรือไม่?” คิดไม่ถึงเลยว่าฮ่องเต้ฉู่จะพูดถึงเรื่องนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมก็มีบุตรชายน้อยอยู่แล้ว ตอนนี้บุตรชายคนที่สามยังไม่เอาไหนเช่นนี้อีก ทําให้เขาปวดหัวจริงๆยิ่งไปกว่านั้น ฟังจากที่หวานหว่านพุด เจ้าสามนี่ยังได้เป็นฮ่องเต้องค์หนึ่งของแคว้นฉู่ในอนาคตอีกด้วยมันยากที่จะจินตนาการว่าสมองของเขาปกครองแคว้นอย่างไรรัชทายาทพยักหน้าอย่างลําบากใจ “ได้ยินนางกํานัลพูดมานิดหน่อย เมื่อคืนข่าวเพิ่งมาถึงที่กระหม่อม กระหม่อมออกคําสั่งแล้ว ในวังห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก”แม้ว่าเขาจะระมัดระวังองค์ชายสามอยู่บ้าง กลัวว่าเขาจะเกิดความคิดอะไรขึ้นมาอย่างไรก็ตามเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของราชสํานัก หากแพร่ออกไปจะไม่น่าฟังฮ่องเต้ต้าฉู่ยิ่งพอใจกับลู่จิ่นเหยา “เจ้าจัดการได้ดีมาก น้องชายของเจ้าคนนี้ไม่เอาไหนจริงๆ”องค์รัชทายาทกลับปลอบโยนว่า “เสด็จพ่ออย่าทรงเก็บมาใส่ใจเลยเพคะ จิ่นเฉินยังเด็กอยู่ เกรงว่าจะถูกคนข้างกายสั่งสอนเสียคน กระหม่อมกลับรู้สึกว่าควรเปลี่ยนคนที่ปร
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0631
หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0630
“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0629
เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0628
ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0627
“คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0626
สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0625
นอกจากตําหนักชิงอวิ๋นที่ยุ่งวุ่นวายแล้ว ย่อมมีตําหนักจิ่นซิ่วที่ยุ่งวุ่นวายตามไปด้วยตอนนี้ทุกคนในตําหนักต่างก็รู้กันหมดแล้วว่าวันนี้คุณหนูตระกูลหานเข้าวังมาเยี่ยมเยียนพระสนมหวงกุ้ยเฟย คิดไม่ถึงว่าจะพบมือสังหารที่นอกตําหนักชิงอวิ๋นแต่คุณหนูตระกูลหานที่ปกป้องพระสนมหวงกุ้ยเฟยอย่างสุดจิตสุดใจ กลับถูกมีดแทงแทนนางโชคดีที่คุณหนูตระกูลหานโชคดีมาก ไม่ได้โดนทําร้ายจุดสําคัญเมื่อได้ยินข่าวนี้ ไป๋หลิงที่กําลังมาพร้อมกับลู่ซิงหุยก็ลุกขึ้นยืนทันที ขมวดคิ้วและมองไปข้างนอกและลู่ซิงหุยก็ตระหนักได้ในทันทีว่านี่เป็นฝีมือของไป๋หลิงจริงๆ นางต้องการแก้แค้นตําหนักชิงอวิ๋นเพื่อตัวเองจริงๆ คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงก็สั่งให้อิงหงออกไป แล้วดึงไป๋หลิงมาอีกครั้ง“พี่หญิงไป๋หลิง” ลู่ซิงหุยลองหยั่งเชิงอย่างเงียบๆ “จะมีใครพบท่านไหม?”ไป๋หลิงกลับตกใจกับคําถามอย่างกะทันหันขององค์หญิงหก มองนางอย่างประหลาดใจ จากนั้นเพียงแค่ยิ้มแล้วย่อตัวลงข้างองค์หญิงหก “องค์หญิงวางใจเถิด ไม่มีใครสืบสาวราวเรื่องได้หรอกเพคะ”พระสนมเต๋อเฟยเคยทิ้งคนกลุ่มหนึ่งไว้เบื้องหลัง ล้วนซ่อนอยู่ในวังหลังแห่งนี้ พวกเจาล้วนไม่มีพ่อแม่ไม่มีอะไรต
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0624
พอเห็นฉยงหัว รัชทายาทก็รีบก้าวขึ้นไปและถามว่า “แม่นางฉยงหัว ซีเยว่เป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อรู้ว่าซ่งชิงเหยียนเคารพและให้ความสําคัญกับฉยงหัว แม้จะรีบร้อน องค์รัชทายาทก็ยังเกรงใจนางมาก[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าบอกแล้วว่าพี่ฉงหัวเก่งที่สุด!][พี่ฉยงหัวได้ถอนพิษของพี่หญิงตระกูลหานแล้ว แม้แต่บาดแผลก็รักษาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่หญิงตระกูลหานพ้นขีดอันตรายแล้ว][แค่รอตื่นมาก็พอ]ซ่งชิงเหยียนและฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ยินความในใจของลู่ซิงหว่าน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่องค์รัชทายาทกลับไม่ได้ยิน ยังคงมองฉยงหัวด้วยสายตาร้อนแรง รอคอยคําตอบของนาง“ทูลองค์รัชทายาทเพคะ” ฉยงหัวกอดลู่ซิงหว่านแล้วย่อตัวลงเล็กน้อย “แม่นางหานสบายดี ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็ตื่นแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนก็รีบเข้าไปรับลู่ซิงหว่าน “ฉยงหัว ลําบากเจ้าแล้ว”“พระสนมหวงกุ้ยเฟยเกรงใจแล้ว เป็นหน้าที่ของบ่าวเพคะ” พระสนมหวงกุ้ยเฟยปฏิบัติต่อนางอย่างดีเช่นนี้ นางย่อมต้องตอบแทนอย่างสุดความสามารถเดิมทีฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังพูดคุยกับองค์รัชทายาทอยู่ในห้องเรียน และอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ดังนั้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พ่อลูกสองคนจึงมา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0623
เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของฝ่าบาท เมิ่งเฉวียนเต๋อรีบรับคําและหันหลังจากไปส่วนเสิ่นหนิงก็หลบไปหลบมา สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความโกรธของฮ่องเต้ต้าฉู่ “ในเมื่อฮองเฮาอยู่ ก็ไม่จําเป็นต้องให้ข้าพูดมาก ในวังหลังเกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าเป็นฮองเฮา ควรทบทวนตัวเองให้ดี”เสิ่นหนิงรู้สึกหมดคําพูดเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับตน ใครใช้ให้นังซ่งชิงเหยียนนี่ล่วงเกินคนอื่นไปทั่ว ทําไมไม่เห็นมีใครมาลอบสังหารคนอื่นเลย!แต่ใบหน้านางกลับทําได้เพียงคุกเข่าลงไปอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้วเพคะ หม่อมฉันคิดอยู่ว่า ถ้านางกํานัลคนนี้ไม่ใช่คนของวังหลวง ก็แสดงว่าแต่ละตําหนักย่อมมีคนอื่นปะปนเข้ามา”“หม่อมฉันคิดว่าควรตรวจสอบคนรับใช้ทั้งหมดในวังหลัง” พูดถึงตรงนี้เสิ่นหนิงก็หยุดชะงัก “แค่ยุ่งยากนิดหน่อย”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเห็นด้วยกับความคิดเห็นของนางอย่างหาได้ยาก “ไปตรวจสอบตอนนี้เลย มีคนตายแล้ว ยังจะพูดว่ายุ่งยากหรือไม่ยุ่งยากอีก”“พระมเหสี” ระหว่างทางที่ออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เยว่หรานก็เผยความไม่พอใจต่อฮ่องเต้ “พระมเหสีเหตุใดต้องทนเช่นนี้ด้วยเพคะ”เสิ่นหนิงกลับถอนหายใจยาวช่างเถอะ อดทนอีกไม่กี่เ
