แชร์

บทที่ 0341

[มิน่าเล่าในนิทานตอนที่จวนติ้งกั๋วโหวถูกค้นบ้านนั้น ชุยเหวินยังถือโอกาสตั้งข้อกล่าวหาว่าโกงเงินประเทศให้ท่านตาด้วย ที่แท้หาเงินเป็นก็ผิดเหมือนกัน]

[กลุ่มพวกคนต่ำช้า ต่ำช้าที่สุด]

ลู่ซิงหว่านพูดพลางเปิดกล่องอีกกล่องที่อยู่ข้างมือ

“ท่านแม่เจ้าโว้ย!” จิ่นซินอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา

[ท่านแม่เจ้าโว้ย!]

สิ่งที่ลู่ซิงหว่านเปิดคือของขวัญที่อาหญิงใหญ่เว่ยซื่อมอบให้ เป็นหีบเครื่องสำอางค์ทองคํา

หีบเครื่องสำอางค์ที่ทํามาจากทองคําบริสุทธิ์

ซ่งชิงเหยียนเคยเห็นของดีมีราคามาบ้างเหมือนกัน แต่หีบเครื่องสำอางค์ทองคํานี้หรูหราเกินไปหรือเปล่า

“บ่าวรู้ว่าบ้านของท่านสะใภ้ใหญ่มีเงิน แต่นี่...” จิ่นซินตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

ซ่งชิงเหยียนปิดกล่องใบนั้น แล้วมองลู่ซิงหว่าน “เก็บของเหล่านี้ไว้ให้ดี ต้องเก็บไว้ให้มิดชิด ตอนนี้จวนติ้งกั๋วโหวโหวเป็นต้นไม้ใหญ่ในเมืองหลวง หากคนอื่นเห็นของสิ่งนี้ เกรงว่าจะหาเรื่องใส่ตัวอีก”

จากนั้นก็หันไปมองจิ่นอวี้ “จิ่นซิน เจ้ากลับไปกําชับหน่อย”

จิ่นซินรีบไปที่จวนติ้งกั๋วโหวโหวอีกครั้ง

[ท่านแม่พูดถูก ท่านแม่คิดในระยะยาว]

จากนั้นก็มองกล่องอีกสองกล่องที่เหลืออย่างตาปริบๆ

[แต่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status