เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 5
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-04 17:59:04“แงๆๆๆ”
เสียงเจ้าเด็กขี้แยที่เขากระเตงใส่หลังมาด้วยนั่นเองที่ทำลายอารมณ์เขาจนแทบดับ ร่างสูงผละออกจากร่างนุ่มนิ่มแทบจะทันทีพลางเม้มปากตัวเองแน่น
“ตบผมสิ จะได้หายกัน” เขาบอกเสียงเรียบ เพราะไม่คิดว่าเธอจะทำจริงๆ
เพี๊ยะ!
เพี๊ยะๆๆ
เสียงดังฉาดๆๆหลายๆทีติดต่อกันดังสะท้อนไปทั้งห้องจนชายหนุ่มหน้าหันแล้วหันอีกจนคอแทบเคล็ด หน้าชาวูบเจ็บแสบแต่ก็ต้องทนกัดฟันข่มความเจ็บเอาไว้
“นี่คุณตบผมจริงๆเรอะ”
“ก็คุณเป็นคนบอกให้ฉันตบเอง” ประภาพิณเถียง น้ำตาไม่มีไหลสักหยด
“ตบพอใจแล้วก็ไปกับผม” เขาพูดพลางฉุดข้อมือบางให้เดินตามเขา
“ฉันไม่ไป”
“คุณต้องไป ไม่งั้นคุณมีปัญหาแน่ อยากถูกผมฟ้องใช่มั๊ยประภาพิณ”
“ทำไมคุณไม่ไปหาคนอื่นมาเป็นพี่เลี้ยง ทำไมต้องเจาะจงที่ฉันด้วย” หญิงสาวถามเสียงสั่น พยายามขืนตัวไม่เดินไปตามแรงลากของเขาสุดฤทธิ์
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อย่ามาขัดใจผมนะ”
“ฉันทิ้งร้านนี้ไปไม่ได้”
“คุณจะไม่ยอมไปกับผมดีๆใช่มั้ย” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ ในขณะที่ประภาพิณพยักหน้าหงึกหงัก
“งั้นคงต้องใช้วิธีนี้” แล้วเขาก็จัดแจงช้อนร่างเธอขึ้นมาอุ้มไว้แนบอกทันที
“ปล่อยนะ อย่ามาอุ้มฉันแบบนี้”
“ถ้าไม่หยุดดิ้น ผมจูบแน่นอน” เขาก้มหน้ามาบอกคนในวงแขนที่ดิ้นกระแด่วๆอยู่ ดวงตาคู่ดุที่เห็นเป็นประกายในเงามืดสบกับดวงตากลมโตที่ไหวระริก ทำให้ประภาพิณหยุดอาการดิ้นรนลง แขนขาอ่อนเหมือนถูกสูบลมไปหมด เสียงแทบจะไม่ออกจากลำคอราวกับต้องมนต์เมื่อถูกคนร่างสูงอุ้มออกไปจากห้อง เท้าใหญ่ยันประตูให้ปิดลงพร้อมพยายามใช้มือล็อกกลอนประตูให้เธออย่างทุลักทุเลแต่ก็ไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขนจนเธอเจ็บไปหมด
“เสร็จแล้ว” เขาบอกเบาๆ ลมหายใจร้อนๆรินรดอยู่ที่หน้าผากมนจนเธอรู้สึกได้ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้น อุ้มเธอเดินฝ่าความมืดออกไปโดยมีเด็กน้อยตากลมโตกระเตงอยู่ข้างหลัง
แต่ไม่มีใครรู้เลยสักนิดว่าในเงามืดนั้นมีลูกตาของใครบางคนแอบมองด้วยท่าทางสอดรู้สอดเห็นปนความแค้นมองร่างสูงที่มีเด็กอยู่ข้างหลังอุ้มร่างบางที่เขาหวังจะงาบจากไปด้วยความเสียดาย
ธงชัยไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเขามีอะไรที่สู้ไอ้หนุ่มหน้าดุคนนั้นไม่ได้ หน้าเขาก็ออกจะเกลี้ยงเกลา ไม่มีแต่หนวดเคราเหมือนหมอนั่น แถมเขายังมั่นใจสุดๆด้วยว่าเขาหล่อกว่าตั้งเยอะ
แล้วทำไมประภาพิณถึงไม่ยอมเขา แต่กลับไปยอมให้หมอนั่นอุ้มออกไปหน้าตาเฉย
เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ แบบว่าคนหล่อไม่เข้าใจอ่ะนะ!!
ประภาพิณลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการง่วงงุน มือบางยกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองเบาๆก่อนจะเหลียวมองรอบๆตัวอย่างงงๆ
เมื่อคืนนี้ หลังจากที่เขาพาเธอมาที่รถยนต์ส่วนตัวของเขาแล้ว เมธากรก็ร้องไห้ลั่นไม่ยอมหยุดจนประภาพิณชักจะเริ่มสงสารจึงได้ถามไถ่ธัศไนยว่าวันนี้ได้ให้อะไรเด็กชายกินหรือยัง
และคำตอบที่ธัศไนยมอบให้เธอนี่สิที่ทำเอาเธออยากงับหัวชายหนุ่ม เพราะเขาตอบว่า... “วันนี้ผมให้มันกินกล้วยไปครึ่งลูกแล้ว”
เธอจึงต้องสั่งให้เขาแวะที่ร้านข้างทาง หาซื้ออาหารเสริมที่เด็กพอจะกินได้มาไว้รวมทั้งนมผงด้วย
กว่าจะกลับมาถึงที่บ้านของเขา ป้อนนมให้เมธากรเสร็จ เวลาก็ล่วงเข้าไปถึงตี1 เธอถึงจะได้นอน..
เธอไม่ไว้ใจเขา แต่เขากลับให้เธอมานอนในห้องส่วนตัวโดยที่เขาไม่เข้ามายุ่มย่ามด้วยเลยทั้งคืน ช่างเป็นสุภาพบุรุษผิดกับหน้าตาซะจริงๆ
ตอนนี้เธอจึงมีเวลามานั่งคิดถึงร้านดอกไม้ของเธอ เธอจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี..?
“แงๆๆๆ” เสียงร้องจ้าของเด็กน้อยที่ดังแทรกเข้ามาในความคิด ทำให้ประภาพิณต้องดีดตัวลงจากเตียงพร้อมเดินปราดๆออกจากห้อง
“คุณมาช่วยผมดูหน่อยสิ มันร้องไห้อีกแล้ว” ธัศไนยพูดพร้อมทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้เต็มแก่ สองแขนแข็งแรงโอบอุ้มร่างเล็กบางไว้แนบอก สายตาคมมองมาทางประภาพิณอย่างขอความช่วยเหลือ
“ถ้าคุณเลี้ยงเด็กไม่เป็นแบบนี้ก็น่าจะให้พ่อเขาเป็นคนเลี้ยงนะคะ” เธอรับเด็กมาอุ้มเองพลางใช้มือตบก้นเล็กๆเบาๆเป็นเชิงปลอบ
“ไอ้วัฒน์มันเอามาทิ้งให้ผมเลี้ยงนะ ผมไม่ได้อยากเอามาเลี้ยงเองสักหน่อย”
“ถ้าเลี้ยงไม่ได้ก็บอกเขาไปสิคะว่าเลี้ยงไม่ได้”
“เอ๊ะ! คุณอย่ามาสอนผมนะ ไปเลี้ยงหลานให้ผมเลย ชงนมให้ไอ้เมกินด้วย” เขาตะคอกเสียงดัง ดวงตาวาววับ
“ป่าเถื่อน” ประภาพิณบ่นอุบอิบแต่ก็ยอมอุ้มเด็กชายหันหลังให้เขาตรงไปยังตะกร้านมผง
“เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ”
“ว่าคุณป่าเถื่อน”
“กล้าหาญมากนะที่กล้ามาว่าผม” เขาพูดเสียงขึ้นจมูก ในขณะที่ประภาพิณส่งเมธากรให้เขาอุ้ม แล้วตัวเองก็ลงมือชงนมอย่างคล่องแคล่ว
“กล้าสิคะ ฉันกล้ามากกว่าที่คุณคิดซะอีก”
“เหรอ” คิ้วเข้มๆเลิกขึ้นสูง หรี่ตาลงมองเสี้ยวหน้าหวานๆของคนข้างๆตัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ค่ะ”
“คุณชงนมคล่องจังนะ เคยมีลูกมาแล้วเหรอ”
“ฉันยังโสด ยังสดย่ะ จะไปเคยมีลูกได้ไง” ประภาพิณหันมาค้อนชายหนุ่มตาเขียววับก่อนจะกดน้ำในกระติกน้ำร้อนใส่ในขวดนม
“อ้าว นึกว่าเคยมีลูกมาแล้ว ให้ไอ้เมกินนมคุณไม่ได้เหรอ” เขาถามเสียงซื่อแต่ตาวิบวับ เล่นเอาประภาพิณแทบจะหน้าคะมำ
“ฉันไม่เคยมีลูก ไม่มีน้ำนม” หญิงสาวพูดเสียงแข็ง ก่อนจะจ่อหัวขวดนมให้เมธากร ซึ่งเด็กชายก็รีบอ้าปากเล็กๆดูดนมลงคอทันที
บทที่เกี่ยวข้อง
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 6
จ๊วบๆๆๆ“แน่ะ มีเสียงซะด้วย” ธัศไนยหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี มือยังคงโอบอุ้มร่างน้อยไว้ในวงแขนโดยมีประภาพิณคอยถือขวดนมให้“นี่คุณคะ” เสียงเรียบๆที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มต้องเงยหน้าขึ้นมอง“มีอะไร”“ฉันทิ้งร้านดอกไม้ไปไม่ได้หรอกนะคะ”“…” ธัศไนยก้มลงมองเมธากรอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวตาใสพร้อมพูดออกมาว่า“ไม่เห็นเป็นไรนี่ครับ คุณเปิดร้านตามปกติก็ได้ เดี๋ยวผมกับเจ้าเมไปอยู่ที่ร้านคุณด้วย พอตอนกลางคืนคุณก็มาอยู่ที่บ้านผม เคมะ”“อะไรนะ” ประภาพิณเบิกตากว้างจนแทบจะถลนอย่างไม่อยากจะเชื่อหู ในขณะที่ชายหนุ่มทำหน้ายิ้มกริ่ม“ยังสาวยังแส้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะหูตึง”“ฉันไม่ได้หูตึง” หญิงสาวตวาดแหว “ฉันแค่ไม่คิดว่าคุณจะเสนอความคิดแบบนี้ต่างหาก”“แล้วทำไมล่ะ ความคิดของผมมันไม่ดีเหรอไง” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงเป็นเชิงถาม ตาคมมองประภาพิณที่ยกมือข้างที่ว่างมาลูบคางตัวเองไปมาอย่างครุ่นคิดถ้าหากว่าเธอยอมทำตามข้อเสนอของเขา เธอก็จะได้เปิดร้านขายดอกไม้ตามปกติ แถมยังได้ใช้หนี้ให้เขาด้วย นับว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกอีแร้งสองตัวเลยจริงๆ“ก็ได้ค่ะ” ประภาพิณพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะถามเขาว่า“แล้วคุณไม่ทำงานท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 7
“เมื่อผมเกิดเป็นไก่ วันนั้นผมถึงจะมีอารมณ์ขัน” เขาพูดหน้าตายชิ้ง!ประภาพิณนิ่งค้างเมื่อได้ยินคำตอบจากเขา ก่อนที่เธอจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังสนั่น“ฮ่าๆๆ ก๊ากๆๆๆๆ”“หัวเราะอะไรของคุณ” เขาถอยห่างออกจากเธอพร้อมยกมือขึ้นปิดหู“หัวเราะคำพูดคุณไง ตลกหน้าตายนะคะ คุณน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” หญิงสาวพูดพร้อมเอามือกุมท้องแล้วหัวเราะจนตัวงอ“หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ” เขาสั่งเสียงเหี้ยม แต่มีหรือที่คนอย่างประภาพิณจะเกรงกลัว“ก๊ากๆๆๆ”“ถ้าไม่หยุด ผมจะจูบ”เงียบ…สิ้นคำขู่ เธอก็เงียบเสียงลงทันทีราวกับปิดสวิตซ์ ทำเอาชายหนุ่มต้องส่ายหน้าไปมาอย่างแสนจะผิดหวัง“นี่ไม่อยากโดนผมจูบถึงขนาดนี้เชียวเหรอ”“ก็ใช่น่ะสิคะ ใครจะไปอยากโดนผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักจูบกัน” เธอตอบเสียงเรียบ ทั้งๆที่รู้สึกใจแกว่งๆชอบกลยามที่นึกถึงรสจูบอันดูดดื่มของเขา“เหรอ แต่ถึงผมจะไม่ได้รักคุณ ผมก็อยากจูบคุณนะ” เขาพูดพร้อมทำตาซึ้ง ก่อนจะอุทานออกมาเมื่อโดนมือเล็กๆผลักที่อกอย่างแรงจนเขาเซ“เบาๆหน่อยสิคุณ ผมยิ่งบอบบางอยู่ด้วย ผู้หญิงอะไร…ถึกเป็นบ้า”“ฮ้ะ!!” หญิงสาวอ้าปากค้างก่อนจะเตรียมเปล่งเสียงกรี๊ดออกมา แต่ร่างสูงโผนร่างเข้าหาเธอพร้อมเอามือร้อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 8
“คุณแฟน” เขาเรียกเธอด้วยเสียงทุ้มนุ่ม“คะ?” หญิงสาวกลืนน้ำลายเอื้อกลงคอก่อนจะทำตาปริบๆใสๆ“กับข้าววันนี้คือไข่ดาว1ฟอง?” คิ้วเข้มๆเลิกขึ้นสูงพร้อมถามเธอด้วยน้ำเสียงละมุนละไม“ใช่ค่ะ ไข่ดาวคนละฟอง เป็นอาหารจานด่วนค่ะ คุณจะได้ไม่ต้องหิ้วท้องรอนาน” หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงักพร้อมเหล่มองจานข้าวของตัวเองบ้าง“ด่วนมากมั้ย” เขายังคงถามเธอด้วยเสียงทุ้มนุ่มลึก“มากค่ะ ทำไมเหรอคะ” หญิงสาวถามเสียงไร้เดียงสา และนั่นเองที่ทำให้ชายหนุ่มตบะแตก เพราะเขาโวยวายลั่นขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่“ด่วนจนไหม้เลยใช่มั้ย ไข่ดาวดำจนเกรียมแบบนี้ใครจะไปกินลง”“เอ๊ะ คุณอย่ามาว่าฉันนะ ไข่ของฉันก็ไหม้เหมือนกัน ฉันยังไม่โวยวายเลย” ประภาพิณเงยหน้าขึ้นเถียงฉอดๆ เล่นเอาธัศไนยต้องผลักจานที่อยู่บนพื้นไปทางเธออย่างโมโห“ไข่ของผมไหม้มากกว่าของคุณอีกนะยัยคูโบต้า”“เอ้ะ ไข่ของคุณไหม้น้อยกว่าของฉันต่างหาก ฉันอุตส่าห์ยอมเสียสละเอาไข่ที่ไหม้น้อยๆให้คุณ ส่วนไข่ที่ไหม้มากๆฉันยอมกินเอง”“คุณดูให้ชัดๆสิ ไข่ของผมดำมาก ถ้าเป็นคุณ คุณจะกินลงเหรอไง” เขาชี้นิ้วไปที่จานที่วางอยู่บนพื้น ข้าวสวยร้อนๆเม็ดสวยงาม มีไข่ดาวนิโกรวางแปะอยู่บนเม็ดข้าวสวย“ไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 9
“เช้านี้ผมจะทำอาหารที่ง่ายๆสักอย่างหนึ่งก่อน คราวหน้าค่อยทำอาหารที่มันหลากหลายมากกว่านี้”“ท่าทางคุณจะทำอาหารเก่งนะคะ”“ใช่ ผมน่ะชอบทำอาหารนะ รู้มั้ย” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ ทำเอาประภาพิณชักจะรู้สึกหมั่นไส้ เธอจึงแขวะเขาไปว่า“ไม่เข้ากับหน้าคุณเลยนะคะ”“หมายความว่าไง” เขาหันมาถามเธอเสียงเข้ม พลางหรี่ตาลงอย่างหงุดหงิด“จะว่าผมหน้าโหดอีกล่ะสิ”“ปิ๊งป่อง ถูกแล้วค่ะท่านอาจารย์” เธอหัวเราะก๊ากๆ จนชายหนุ่มต้องส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ก่อนจะพูดออกมาว่า“ถ้าจะทำแกงจืดวุ้นเส้น ก่อนอื่นคุณต้องโขลกรากผักชี กระเทียม พริกไทยให้ละเอียดเสียก่อน แล้วค่อยเอาไปผัดกับเนื้อหมู ใส่น้ำปลา ใส่น้ำซุป เห็ดหูหนู ฟองเต้าหู้ ดอกไม้จีน”“เดี๋ยวๆๆค่ะ สมองฉันคิดตามไม่ทันคุณ” เธอยกมือข้างที่ว่างจากการอุ้มเมธากรมาโบกมือห้ามเขา“พอเถอะ ผมไม่พูดแล้ว” เขาตัดบท ก่อนจะหันรีหันขวาแล้วตั้งท่าจะเดินไปหยิบชามอ่าง แต่ประภาพิณกลับยืนขวางอยู่“คุณแฟน” เขาเรียกเธอเสียงระอา“อะไรคะ” เธอทำตาโตแล้วถามเขาอย่างใสซื่อ“คุณช่วยออกไปรอนอกห้องครัวได้ไหมครับ” เขาพูดเสียงสุภาพ ในขณะที่เธอทำหน้างุนงงอย่างไม่เข้าใจ“ทำไมล่ะคะ ฉันอยากยืนดูค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 10
10.00น.กว่าธัศไนยและประภาพิณจะมาถึงที่ร้านบิวตี้ฟาวเว่อร์ก็เป็นเวลาสายมากแล้ว ธัศไนยที่อาบน้ำจนตัวหอมกรุ่นสวมใส่เสื้อผ้าสะอาดสะอ้านด้วยเสื้อยืดกับกางเกงยีนสบายๆ ที่แผ่นหลังกว้างแข็งแรงมีเด็กชายผิวขาวตัวเล็กๆที่แก้มมีแป้งทาไว้เป็นหย่อมๆกระเตงอยู่ด้วย ส่วนข้างๆกายเขามีผู้หญิงผมยาวสยายแต่งกายด้วยชุดนอนเนื้อหนาท่าทางเฉิ่มๆเหมือนคุณป้าที่เพิ่งตื่นนอนไม่มีผิด“กลิ่นตุๆนะ คุณน่ะ” เขาใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งมาบี้จมูกตัวเองพร้อมเหล่ตามองผู้หญิงข้างๆตัว“แหม ก็ฉันยังไม่ได้อาบน้ำนี่คะ” เธอพูดพลางทำปากยื่นแล้วค้อนชายหนุ่มตาคว่ำ“ไม่รู้ว่ารถผมจะมีกลิ่นตุๆของคุณติดด้วยหรือเปล่า” เขาหันไปมองรถยนต์คันหรูที่จอดแอบอยู่ข้างๆร้าน beautiful flower ด้วยสายตาเป็นห่วง“เว่อร์เกินไปแล้วค่ะ” หญิงสาวค้อนอีกครั้ง มองท่าทางสะอาดๆกับผิวผ่องๆของชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้“ผมกับไอ้เมอาบน้ำแล้ว มีแต่คุณนั่นแหละ ตื่นมาแล้วยังไม่อาบน้ำอีก ผู้หญิงอะไร…ซกมก” เขายังคงเหล่ตามองเธอแถมยังไม่หยุดบ่น จนหญิงสาวชักจะเริ่มโมโหขึ้นมา“ก็คุณเล่นไปพาตัวฉันมาตั้งแต่เมื่อคืน ฉันจะอาบน้ำได้ไงล่ะยะ เสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนก็ไม่มี ถ้าคุณว่าฉันอีกคำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 11
“ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ มีคนเอาดอกไม้มาส่งหรือยังคะ”ทันทีที่ร่างบางที่มัดผมไว้เป็นหางม้าไว้ด้านหลัง สวมชุดเอี๊ยมขาสั้นสีสดใสปรากฏตัวขึ้นมาในร้าน beautiful flower ธัศไนยก็เดินปรี่เข้าไปหาหญิงสาวทันที พร้อมบอกเธอว่า“ดูสิๆๆคุณแฟน นายเมงอแงจังครับ”“หืม?” ประภาพิณเลิกคิ้วขึ้นสูงก่อนจะก้มลงมองหน้าเด็กชายในอ้อมกอดคนตัวสูงอย่างพินิจ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมกับพูดออกมาว่า“ไม่เห็นจะงอแงตรงไหนเลยค่ะ ฉันเห็นว่าหนูเมก็ดูจะมีความสุขดีนี่นา ยิ้มจนเห็นเหงือกเชียว”“เอ๊ะ ผมบอกว่างอแงก็ต้องงอแงสิ” เขายังคงดึงดันจะพูดให้เธอเชื่อเขาให้ได้ว่าเด็กชาย‘งอแง’จริงๆ“หลานคุณหน้าตาออกจะมีความสุข” หญิงสาวเถียงเขาฉอดๆ เล่นเอาธงชัยชักจะเริ่มออกอาการรับไม่ได้ที่ถูกเมินเฉยทำเหมือนเขาไร้ตัวตนในร้านนี้“เอ่อ อะแฮ่ม” ธงชัยกระแอมกระไอเล็กน้อยในลำคอเพื่อเรียกร้องความสนใจ ทำให้ทั้งประภาพิณและธัศไนยต้องหันไปมองโดยพร้อมเพรียงกัน“อะไรติดคอเหรอ” ธัศไนยถามรวนๆ ในขณะที่ประภาพิณพูดขึ้นมาด้วยท่าทางคอแข็งๆว่า“มาทำไมอีกงั้นเหรอคะ”“โธ่ คุณพิณครับ อย่าทำเย็นชากับผมนักสิ” ธงชัยทำเสียงออดๆ แต่อย่าหวังเลยว่าหญิงสาวจะใจอ่อน“ฉันไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 12
“ฮึ่ม ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” ธงชัยมองไปทางร้านเล็กๆแต่น่ารักเบื้องหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นแค้นที่โดนเหยียดหยามเกียรติและศักดิ์ศรีแค้นที่เธอทำเหมือนไม่เห็นค่าความรักของเขาเมื่อความแค้นมาบังตา คนที่เห็นใจตัวเองอยู่เสมอ แต่ไม่เคยเห็นใจคนอื่น จึงมักจะมองไม่เห็นข้อบกพร่องของตัวเอง ไม่เห็นความผิดตัวเอง ในสมองจึงครุ่นคิดอยู่แต่ว่า…ทำไม และทำไม ทำไมประภาพิณถึงไม่รับรักเขา ทำไมต้องขับไล่เขา ทำไมถึงไม่ยอมคุยดีๆกับเขาเมื่อความรู้สึกเสียหน้ามันท่วมท้นจนล้นใจ หนุ่มวัยดึกจึงเริ่มร่างแผนการร้ายๆไว้ในใจ โดยไม่คิดเลยสักนิดว่าสิ่งที่เขาทำ มันจะถูกหรือผิด เขารู้เพียงแค่ว่า…ขอให้เขาได้เธอมาครอบครอง และลบล้างคำหยามเหยียดในวันนี้ได้ก็พอ ส่วนใครจะเจ็บปวดเพราะผลของการกระทำของเขาบ้างนั้น เขาไม่สนใจทั้งสิ้น!!ประภาพิณอุ้มเด็กชายขึ้นมายืนอุ้มไว้ในอ้อมอก พร้อมกับจุ๊บที่หน้าผากบางๆของเมธากร รอยยิ้มบางๆผุดขึ้นที่มุมปากสีสดตามธรรมชาติเมื่อสมองหวนนึกไปถึงตอนที่ธัศไนยเข้ามาช่วยเหลือเธอจากการกระทำอันแสนป่าเถื่อนของธงชัยเมื่อคืนนี้ และตอนที่ธัศไนยยืนอยู่ข้างๆเธอเมื่อตอนที่ธงชัยมาหาเธออีกเมื่อครู่นี้เขาท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 13
“ท่าทางเขาจะกลัวคุณนะ” ประภาพิณพูดเสียงกลั้วหัวเราะ มือเรียวยังคงหยิบดอกไม้มาจัดอย่างชำนาญ“เขาเป็นใคร” ชายหนุ่มถามพร้อมวางตะกร้าลง“เขาเป็นคนส่งดอกไม้ค่ะ”“เหรอ ท่าทางไม่ให้เลยนะ” ชายหนุ่มวิจารณ์ เล่นเอาเธอต้องหันมาค้อนใส่อย่างหมั่นไส้“คุณเองก็หน้าไม่เหมาะจะเป็นครูเหมือนกันค่ะ”“ผมเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองด้วยน่ะ ต้องทำหน้าเข้มๆหน่อยสิ เดี๋ยวเด็กไม่กลัว” เขาลูบหนวดตัวเองไปมาแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆหลานชายตัวน้อยที่เริ่มจะนั่งเป็นแล้ว“อย่าว่าแต่เด็กเลยค่ะ ขนาดฉันยังกลัวคุณเลย”“หมายความว่าไง” คิ้วเข้มๆเริ่มขมวดมุ่น“ก็หมายความว่าฉันก็กลัวคุณน่ะสิคะ คนอะไรหน้าดุยังกับ…” หญิงสาวเงียบเสียงลง ไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนที่เธอจะสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆคนร่างสูงก็เดินมาหยุดยืนซ้อนอยู่เบื้องหลังของเธอ“ยังกับอะไร” เขาถามเสียงนุ่ม เล่นเอาประภาพิณชักจะเริ่มรู้สึกหายใจติดๆขัดๆ“มายืนทำไมตรงนี้เล่า ไปดูแลหลานคุณโน่นสิ” เธอออกปากไล่ มือไม้เริ่มสั่นจนจัดดอกไม้ต่อไม่ถูก“ผมอยากยืนตรงนี้ ไอ้เมมันโตแล้ว มันดูแลตัวเองได้ ผมไม่ต้องคอยตามดูแลมันทุกฝีก้าวหรอก” เขาพูดเสียงกริ่มๆ เล่นเอาประภาพิณต้องตวาดแหว“อายุหกเด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
บทล่าสุด
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 76
“เหนื่อยมั้ยคะ”เขาหันมามองหน้าเธอก่อนจะตอบเสียงเศร้าๆว่า“ไม่เหนื่อยหรอก ไอ้เอกมันติดยาน่ะ”“อะไรนะคะ!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ “ทำไมพี่เอกเขาถึงได้…”“เขาสารภาพออกมาหมดแล้วว่าแวววรรณกลับมาขอคืนดีกับเขาแล้วก็ทิ้งเขาไปอีกครั้ง เขาเลยทั้งเสียใจทั้งผิดหวัง ตอนนั้นมีคนมาเสนอยาบ้าให้เขา เขาเลยลองกินดูเพราะคิดว่าคงไม่ติด แต่ที่ไหนได้…เขาดันติดงอมแงม แล้วเรื่องที่เขามาปล้ำคุณน่ะ เพราะแววจ้างเขาด้วยยาบ้ายี่สิบเม็ดน่ะ”“ตายจริง…ไม่น่าเลยนะ เพราะยาบ้าแท้ๆ” หญิงสาวทำเสียงสลด“ตอนนี้ตำรวจเขาก็ไปจับแววแล้ว เพราะแววเป็นคนบงการ แถมยังมียาบ้าไว้ในครอบครองอีกหลายเม็ด คนรักของแววคนล่าสุดก็ตีตัวออกห่างไปแล้วพอรู้ว่าแววโดนตำรวจจับน่ะ”“เฮ้อ” ประภาพิณถอนหายใจออกมาอย่างเศร้าๆ ในขณะที่มือใหญ่จับคางเธอให้แหงนหน้าขึ้น“ก่อนที่ผมจะกลับบ้าน ผมขอจูบทีหนึ่งได้มั้ย” เขาขออนุญาต ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไรออกมา ริมฝีปากร้อนๆก็แนบประกบเข้าที่เรียวปากอิ่มอย่างแผ่วเบาและเว้าวอน“แฟนรักคุณนะคะ” เธอบอกเมื่อเขาถอนจุมพิตออก ในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนแล้วรั้งต้นแขนเธอให้ลุกขึ้นด้วย“พอผมไปแล้ว อย่าลืมลงกลอนให้แน่นหนานะ แล้วพ
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 75
เธอคิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าสักวันพีระดาจะต้องรักภีรวัทน์ และก็เป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้จริงๆว่าพีระดาคิดจะล้อล่นกับความรู้สึกของตัวเอง แล้วเป็นไงล่ะ...ผลสุดท้ายก็ต้องมารักเขาเพราะความใกล้ชิด แต่เธอคิดว่าพีระดากับภีรวัทน์ก็ดูเหมาะสมกันดี ที่สำคัญ..ในวันแต่งงาน เธอดูออกว่าภีรวัทน์แคร์เพื่อนสาวของเธอมากขนาดไหน บางที...ภีรวัทน์อาจจะรู้สึกเดียวกันกับพีระดาในตอนนี้ก็ได้//ฮือๆๆ// พีระดาไม่ตอบ มีแต่เพียงเสียงสะอื้นไห้ที่ดังแว่วมาทางสายโทรศัพท์จนประภาพิณชักจะเริ่มรู้สึกหนักใจแทน“งั้นอีก1ปีแกก็ต้องเลิกกับเขาน่ะสิ แกควรจะบอกเขาไปตรงๆเลยนะว่าแกรู้สึกยังไงกับเขา อย่าปล่อยเวลาให้มันผ่านไปเฉยๆไม่งั้นแกอาจจะต้องเสียใจ”//เขาไม่ยอมทำตามสัญญา// พีระดาพูดด้วยเสียงสะอึกๆ เสียงสูดจมูกดังฟืดฟาดชวนให้นึกเวทนา“ห๋า ไม่ทำตามสัญญา”//ใช่ ไม่ทำตามสัญญา เขาฉีกสัญญาทิ้ง บอกว่าจะให้ฉันอยู่กับเขาต่อไป//“งั้นแกก็ควรจะดีใจสิที่เขาอยากอยู่กับแก แกจะมาร้องไห้คร่ำครวญเพื่อ?”//เขาแค่หวงฉัน ไม่ใช่ว่ารักถึงได้หวงนะ แต่เป็นเพราะ...เขาเห็นฉันเป็นแค่ของชิ้นหนึ่ง ไม่อยากให้ฉันไปตกเป็นของคนอื่น ความสำคัญของฉันมีแค่นี้จริงๆ//“เ
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 74
โครม!บานประตูห้องนอนถูกถีบออกอย่างแรงก่อนที่คอเสื้อของอเนกจะโดนมือใครคนหนึ่งลากขึ้นมาจากร่างงามที่เขากำลังจะหาความสุขด้วยยังไม่ทันที่อเนกจะได้เห็นหน้าคนที่กล้ามาคว้าคอเสื้อเขา หมัดหนักๆก็ถูกต่อยเข้ามาที่ใบหน้าอย่างแรงจนร่างผอมบางเซแซ่ดๆไปปะทะกับผนังห้อง“คุณธัศ ช่วยแฟนด้วย” ประภาพิณพูดด้วยเสียงสั่นๆพลางพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่ยังจุกอยู่ที่ท้องน้อยตาคู่คมตวัดมามองประภาพิณชั่วแว่บหนึ่งก่อนจะยกเข่ากระแทกที่ท้องของอเนกอย่างเดือดดาล พร้อมกับศอกที่กระแทกเข้าที่ศีรษะอเนกอย่างจัง“เมื่อก่อนฉันเห็นนายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง แต่มาวันนี้…นายกลับมาปล้ำแฟนฉัน ฉันไม่ปล่อยให้นายรอดแน่ เอก”น้ำเสียงนี้อเนกจำได้ดีว่าเป็นเสียงใคร…ชายหนุ่มค่อยๆทรุดลงไปกองอยู่ที่พื้นในสภาพหมดหนทางต่อสู้ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองหน้าหล่อเหลาของอาจารย์วิทยาศาตร์ที่กำลังมองเขาอย่างบูดบึ้ง“อะ ไอ้ธัศ”“เออ ฉันเอง ทำไมนายถึงทำแบบนี้วะ” ธัศไนยถามเสียงตะคอก ก่อนจะหันไปทางประภาพิณที่นั่งหน้าซีดเผือดอยู่บนเตียง“คุณแฟน โทรหาตำรวจ”“แต่ว่าเขาเป็นเพื่อนคุณ”“ผมบอกให้โทรก็โทรไปสิ” ชายหนุ่มเริ่มเสียงดัง เล่นเอาหญิงสาวต้อง
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 73
16.42น.“แฟนจ๋า เราจะมีลูกด้วยกันกี่คนดีครับ” ธัศไนยนั่งสวีตหวานอยู่กับประภาพิณในร้าน beautiful flower มือใหญ่จับกุมมือบางแล้วใช้หัวนิ้วโป้งคลึงหลังมือเธอเบาๆ ตาคมหวานเชื่อมมองหญิงสาวอย่างแสนรัก“สองคนดีมั้ยคะ”“จะดีเหรอ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงอย่างไม่เห็นด้วย“ทำไมจะไม่ดีล่ะค่ะ ผู้ชายหนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคน”“แต่ผมว่ามีลูกสักโหลนึงเลยก็ดีนะครับ” เขารั้งร่างบางมาพิงอกกว้างพร้อมจูบขมับหญิงสาวเบาๆ“โห ตั้งโหลนึงเชียวเหรอคะ เยอะเกินไปหรือเปล่า แฟนไม่ไหวหรอกค่ะ” เธอส่ายหน้าหวือ พูดอู้อี้“แต่ผมทำไหวนะ” เขาพูดอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้เธอต้องเงยหน้าออกจากอกหนาแล้วขว้างค้อนใส่เขาอย่างมีจริต“มีโหลนึง คุณคงจนกันพอดี”“ไม่จนหรอกน่า อย่างน้อยผมก็มีเงินเลี้ยงคุณและลูกให้มีความสุขได้ไปจนกว่าจะตาย ไม่มีทางปล่อยให้คุณลำบากแน่ๆ” เขาพูดเสียงหนักแน่น“เซี้ยว”“เซี้ยวที่ไหน ผมพูดตามความเป็นจริงนะ แต่ผมจอให้คุณสัญญากับผมสักข้อได้มั้ยครับคุณแฟน” เขาเอ่ยขอเสียงนุ่ม“ขออะไรคะ”“ถ้าแต่งงานกับผมแล้ว คุณห้ามมีสามีน้อยโดยเด็ดขาด”“อีตาบ้า ใครเขาจะมีสามีน้อยกัน” เธอหยิกหน้าอกเขาแรงๆจนชายหนุ่มร้องลั่น ก่อนที่หน้าคมจะตีหน
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 72
ทันทีที่อเนกกลับถึงบ้าน เขาก็ต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัยเมื่อเห็นรถคันหรูมาจอดอยู่หน้าประตูบ้านของเขา ก่อนที่คนในรถจะเปิดประตูออกมา“แวว…” อเนกเรียกชื่อเธอเสียงแผ่ว มองหน้าสะสวยที่มีแว่นสีดำอันใหญ่ปกปิดอยู่อย่างเจ็บปวด“ใช่ค่ะ ขอบคุณที่ยังจำแววได้” แวววรรณเหยียดปากอย่างเยาะหยัน กวาดตามองอเนกอย่างสมเพซ“ผมไม่ได้ความจำเสื่อมนี่ครับ จะได้ลืมอะไรง่ายๆ ไม่เหมือนคุณหรอก พูดอะไรก็ลืม…”“ตายจริง นี่คุณหลอกด่าแววเหรอคะ” แวววรรณยกมือทาบอกอย่างมีจริต“แล้วแววเป็นอย่างที่ผมว่าหรือเปล่าล่ะครับ” ย้อนถามอย่างเจ็บแสบแต่แวววรรณไม่อยากถือสา เพราะ…ความแค้นที่เธอมีอยู่ตอนนี้มันสำคัญมากกว่าการต่อล้อต่อเถียงกับอดีตคู่นอนอย่างเขา“วันนี้แววมีเรื่องจะมาคุยกับคุณค่ะ”“นั่นสินะ ถ้าไม่มีธุระ คุณคงไม่มาหาผมหรอก”“คุณเลิกด่าแววสักทีได้มั้ยคะ” แวววรรณเริ่มขึ้นเสียงสูงอย่างไม่พอใจ“ผมไม่ได้ด่า ผมพูดความจริง”“ความจริงของคุณ แววไม่อยากฟัง”“ ถอยไป ผมจะเข้าบ้าน” อเนกผลักร่างอวบอิ่มที่เขาเคยหลงใหลในอดีตให้พ้นทางพร้อมกับไขกุญแจประตูบ้านแล้วเปิดออก“แต่แววมั่นใจว่าคุณจะต้องสนใจในสิ่งที่แววมาเสนอ” แวววรรณเดินตามเขาเข้าไปในบ้า
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 71
“ว้าย! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะคะคุณธัศ”“ไม่เอา ผมคิดถึงคุณจะแย่ รู้มั้ย?”“ฉันจะกลับแล้วนะคะ มันมืดแล้ว คุณไม่เห็นเหรอไง”“คุณนอนที่นี่ก็ได้นี่นา” เขาทำเสียงออดอย่างเอาแต่ใจ“ไม่ได้แล้วค่ะ เพราะตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นพี่เลี้ยงเด็กเหมือนเคย จะให้มาอยู่ที่บ้านคุณได้ไง เห็นฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายเหรอคะ”ได้ฟังประโยคนี้เข้าไป ชายหนุ่มก็ถอนหายใจเฮือกอย่างยอมจำนน“โอเคๆ ผมยอมก็ได้ แต่ว่าคุณต้อง…” เขาเริ่มมีเงื่อนไขเล่นเอาประภาพิณต้องถามกลับอย่างหวาดระแวง“แต่ว่าอะไรคะ” เธอช้อนตาขึ้นมองเขา“แต่ว่า…จูบผมก่อนสิ แล้วจะปล่อย”“ไม่เอาหรอก ตาบ้า” เธอเบือนหน้าไปอีกทางอย่างขัดเขิน“ก็ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนี่นา แค่จูบเองนะ นะครับ” เขาอ้อนเสียงอ่อน ตาคู่คมพราวระยับจนหญิงสาวใจอ่อนยวบ“ก็ได้ค่ะ” เธอพูดพร้อมโน้มต้นคอเขาให้ก้มลงต่ำมากขึ้นแล้วยกศีรษะขึ้นจุมพิตปากเขาเบาๆแล้วรีบถอยหน้าออกห่าง“ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ”“เดี๋ยวสิ เรียกตัวเองว่าแฟนก่อน” เขายังมีเงื่อนไขอีกข้อ ทำเอาหญิงสาวตีหน้าบูด“เอาน่า อย่าหน้างอสิครับ น่านะ เรียกตัวเองว่าแฟน ผมว่ามันฟังดูน่ารักดีออกนะ” เขาก้มหน้าลงพูดใกล้ๆเธอโดยไม่สนใจสักนิดว่าร่างบางที่เข
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 70
อเนกยิ้มออกมาอย่างคนเมาๆเบลอๆ ตาฉ่ำไปหมด ในขณะที่โจ้เหยียดริมฝีปากออกอีกครั้งอย่างหยันๆ“ไหนล่ะครับพี่ ค่ายาแห่งความสุข” โจ้แบมือตรงหน้าเขาพลางกระดิกไปมา“อยู่ในลิ้นชัก เป็นเงินที่ผมเก็บไว้มานาน คุณไปหยิบสิ” อเนกบอกพร้อมยิ้มแหะๆอย่างมีความสุขโจ้เดินตรงไปเปิดลิ้นชักพร้อมกับหยิบกระปุกชินจังออกมาเปิดฝาในนี้ไม่มีเหรียญสักเหรียญเดียว มีแต่ธนบัตรใบละหนึ่งร้อยเต็มไปหมดโจ้หันไปมองอเนกอีกครั้งก่อนจะหยิบเงินออกมาหมดกระปุกเงินทั้งกระปุกนี่คงเกือบหมื่น….เขาขอไปหมดเลยก็แล้วกันโจ้รีบเก็บธนบัตรใบแดงๆยัดใส่กระเป๋าสะพายของตัวเองอย่างว่องไวพร้อมกับหันไปบอกอเนกตามมารยาทว่า“ผมกลับก่อนนะพี่”“อือ” อเนกชูสองนิ้วให้โจ้แล้วมองตามหลังโจ้ที่เปิดประตูออกไปจากบ้านของเขาแล้วด้วยสายตาขอบคุณอนิจจา…อาจารย์หนุ่มผู้ยึดมั่นในอุดมการณ์…ตอนนี้เขามีสภาพไม่ต่างจากสุนัขตัวหนึ่งที่หลงมัวเมาอยู่กับสารเสพย์ติดจนถอนตัวไม่ขึ้นณ วันนี้ อเนกได้ก้าวเข้าสู่นรกเต็มตัวแล้วอย่างสมบูรณ์!!ตอนเย็นของวันต่อมาธัศไนยขมวดคิ้วมุ่นเมื่อรู้สึกว่าช่วงนี้อเนกจะไม่ค่อยไปโรงเรียนโดยอ้างว่าไม่สบายมาหลายวันแล้ว หลังเลิกงาน เขาจึงขับรถแวะมาเย
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 69
ร่างสูงถอดแว่นตาสีชาออกจากใบหน้าคมคาย ดวงตาเพ่งมองไปที่ป้ายประกาศหน้าร้านดอกไม้เล็กๆอย่างงงๆ ‘ปิดร้านชั่วคราว’ เธอปิดร้านทำไม ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า1อาทิตย์ที่ผ่านมา เมื่อเลิกจากงาน เขาจะต้องรีบมาที่ร้านของประภาพิณเสมอ แต่ทุกครั้งที่มา…เขาก็จะได้เห็นแต่ป้ายปิดร้านชั่วคราวแปะอยู่ที่หน้าร้าน beautiful flowerทั้งรักทั้งคิดถึง อยากเห็นหน้า อยากเจอ อยากพูดคุยด้วย แต่ก็เห็นได้แค่หน้าร้าน…แค่ได้มองร้านดอกไม้ ก็รู้สึกสุขใจ แม้ว่าจะมีความเศร้าแฝงอยู่บ้างก็ตามเขาเป็นอาจารย์มีหน้าที่สอนนักเรียน ต่อให้สภาพจิตใจของเขาจะย่ำแย่ขนาดไหน เขาก็หยุดงานไม่ได้แต่ถึงเขาจะไปทำงานตามปกติ แต่หัวใจเขากลับไม่ปกติ อาหารเขาก็ทานไม่ได้เยอะเหมือนเก่า หน้าหล่อๆก็เริ่มซูบลงเพราะตอนกลางคืนนอนไม่ค่อยหลับเมื่อไหร่นะ…ความทรมานที่เขาได้รับมันจะหายไปเสียทีธัศไนยถอนหายใจเฮือก ก่อนจะกลับเข้าไปนั่งในรถยนต์ตามเดิมแล้วค่อยๆขับจากไปด้วยหัวใจที่ยังหนักอึ้งเหมือนมีหินนับพันก้อนมากดทับเอาไว้จนเขาหายใจไม่สะดวกวันเวลาคือยาวิเศษที่จะสามารถรักษาแผลใจให้เขาได้ แต่กว่าเขาจะลืมรักเธอได้ เขากลัวว่า…ลมหายใจเขาจะหมดลงเสียก่อนน่ะสิ!!อ
เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่ บทที่ 68
คำว่ารักที่เขาบอกเธอไป มันไม่มีค่าเลย เธอไม่เคยมองเห็นความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ ไม่เคยมอง…และก็คงไม่อยากมอง“พาฉันไปส่งที่ร้านดอกไม้หน่อยค่ะ ต่อไปนี้เราสองคนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนวันที่เราไม่เคยรู้จักกัน เพราะฉัน…ไม่อยากรู้จักกับผู้ชายที่ชอบล่วงเกินฉันอย่างคุณ!!”ประโยคนี้ของเธอมันยังดังก้องอยู่ในหูเขา คำพูดที่อยากจะกล่าวออกมาเพื่อรั้งเธอเอาไว้ก็ไม่ยอมหลุดพ้นออกจากริมฝีปากในเมื่อเธอไม่อยากรู้จักกับเขาอีกต่อไป ในเมื่อเธออยากไปจากเขาเสียเต็มประดา แล้วเขาจะรั้งเธอไว้ทำไมล่ะ จริงไหม?เธอคงอยากกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมโดยไม่มีเขาไปคอยสร้างความรำคาญใจความสุขของเธอคือการไม่ได้เห็นหน้าเขา เขาก็ควรจะปล่อยเธอไปถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกเจ็บมากขนาดไหนก็ตามเจ็บอย่างที่ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้ ผู้หญิงคนอื่นๆหรือแม้แต่แวววรรณ ผู้หญิงที่เขาคบด้วยคนล่าสุดก็ไม่เคยทำให้เขารู้สึกแย่ได้ถึงขนาดนี้มีประภาพิณเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาร้องไห้ได้เพียงแค่คิด น้ำบางๆก็ฉาบที่ดวงตาคู่คม เขาก้มหน้าลงพร้อมซบหน้าลงกับเข่า นั่งลงบนสนามหญ้าสีเขียวข้างๆแปลงผักด้วยความเจ็บปวดและอ้างว้างที่สุดดวงตะวั
