บทที่ 6 พรานล่าผีเสื้อ - 50%

“ยังมืดแปดด้านอยู่ พี่ให้คนคอยจับตาดูดีเจที่ชื่ออาร์มอยู่ตลอด แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรน่าสงสัย แถมยังระวังตัวมากกว่าเดิมด้วย”

จุมพลนิ่งคิด เพราะดีเจหนุ่มคนนั้นระวังตัวแจ คนของเขาจึงไม่ได้จังหวะหาทางรวบตัวตอนขายยาแบบคาหนังคาเขาได้สักที คิดแล้วก็น่าเจ็บใจที่เจ้าตัวแสบนั่นรอดตัวไปได้ทุกครั้งราวกับมีคนคอยช่วยเหลืออยู่

“ผมว่าบางทีอาร์มมันไม่น่าจะเกี่ยวกับการตายของผู้หญิงคนนั้นนะครับ” ภีมพลออกความเห็นบ้าง

“พี่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่เราก็ยังวางใจไม่ได้ อีกอย่างสภาพศพมันโหดเหี้ยมเกินไป จนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นการฆ่าเพราะเรื่องยาเสพติด แต่น่าจะเป็นการฆ่าเพราะแรงแค้น แรงโกรธเกลียดอะไรแบบนั้นมากกว่า”

สารวัตรหนุ่มออกความเห็นอย่างคนที่เจอคดีมามากมาย การเขียนประจานลงบนตัวศพว่า “ร่าน” นั้นก็เครื่องยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าฆาตกรมีความแค้นกับผู้ตายอยู่มาก

พลันนั้นความคิดบางอย่างผุดวาบขึ้นมาในหัว จุมพลเด้งตัวขึ้นนั่งหลังตรงแล้วยื่นหน้ามาถามทันที

“อาร์มมันมีแฟนไหม หรือคนที่กำลังคบกันอยู่น่ะ”

พชรกับภีมพลหันมองหน้ากันทันที ข้อนี้พวกเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะเรื่องส่วนตัวของพนักงานจะไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร บางทีอาจต้องถามจากพวกพนักงานด้วยกันน่าจะได้คำตอบมากกว่า

สิบนาทีต่อมา ผู้จัดการหน้าหล่อ หุ่นทรมานใจสาวก็เดินเข้ามาในห้องทำงาน สารวัตรจุมพลลอบสำรวจชายหนุ่มชื่อแมทอย่างเงียบ ๆ ตามความเคยชินที่ติดเป็นนิสัยของการเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์

แมทมีรูปร่างสูงหนา ผิวขาวจัด และหน้าตาหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ หมอนี่เป็นดารานายแบบได้สบาย ๆ เสื้อผ้าที่ใส่ก็เนี้ยบตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ดูท่าทางสำอางไม่เบา เขาจำได้ว่าตอนที่เดินเข้ามาในคลับ ผู้จัดการรูปหล่อคนนี้มีสาว ๆ ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ตลอดเวลา ภีมพลเคยบอกอยู่เสมอว่าผู้จัดการคนใหม่เป็นตัวเรียกแขกสาว ๆ ได้เป็นอย่างดีเพราะคารมเหลือร้าย บวกกับรูปร่างหน้าตาที่ไม่ว่าจะเป็นสาวคนไหนเห็นก็พร้อมจะกระโจนเข้าใส่ได้ทุกเมื่อ

“คุณแมท ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณหน่อยครับ...เกี่ยวกับอาร์ม”

ภีมพลถามพร้อมกับวางแก้วที่ใส่น้ำสีทองลงบนโต๊ะตรงหน้า แมทเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ผงกศีรษะแทนการตอบรับแล้วตั้งท่ารอฟังสิ่งที่เจ้านายจะถาม

“อาร์มเขามีแฟนรึเปล่า คุณเคยเห็นไหม หรือมีผู้หญิงคนไหนมาติดพันบ้างรึเปล่า”

“ถ้าติดพันมันมีเป็นสิบ ๆ คนเลยครับนับแทบไม่ไหว ส่วนแฟนน่ะหรือ อืม...เท่าที่รู้อาร์มมันไม่มีเป็นตัวเป็นตนนะครับ แต่ถ้าคนที่หลงรักจนแทบจะเทิดทูนบูชาน่ะมีอยู่คนหนึ่งครับ” แมทตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

พชรยืดตัวมาด้านหน้าเอาข้อศอกเท้าไว้กับหน้าขาเพราะรู้สึกตื่นเต้น ไม่อยากเชื่อเลยว่าในคลับของเขาจะมีเรื่องคาดไม่ถึงหลายเรื่องเหลือเกิน

“มีด้วยหรือคนแบบนั้น ทั้งรักทั้งเทิดทูนเนี่ยนะ ใครวะ” ภีมพลขมวดคิ้วมุ่นขณะรอฟังคำตอบจากผู้จัดการหนุ่ม

“มิวไงครับ” แมทตอบยิ้ม ๆ แต่ทำเอาพชรแทบสำลักน้ำ

“ดีเจที่คู่กันน่ะหรือ” ภีมพลถามย้ำพลางหันไปมองหน้าพชร ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คนทำงานด้วยกันเกือบทุกวันจะแอบหลงรักกันเอง แต่นี่เป็นมิว เด็กสาวซื่อ ๆ ที่ตอนเลิกงานจะมีบิดาเป็นคนขับแท็กซี่มารอรับกลับบ้านอยู่เกือบทุกวัน

“ครับ...ไม่ว่าอาร์มจะสั่งให้ทำอะไร มิวจะทำให้ทุกอย่างไม่เคยปฏิเสธสักคำ ทำแบบถวายหัวเลยด้วย”

แมทตอบพลางยักคิ้วให้กับคู่สนทนา ในขณะที่สารวัตรจุมพลเริ่มจมจ่อมอยู่กับความคิดของตนเองอีกครั้งสำหรับข้อมูลใหม่ที่เพิ่งได้รับ

เขารู้แล้วว่าใครที่ให้การช่วยเหลือดีเจหนุ่มคนนั้นอยู่

คืนนี้มีนักธุรกิจสาวสวยที่เป็นคู่ค้าติดต่องานกันอยู่มาเที่ยวที่คลับ พชรจึงลงมาทักทายตามประสาเจ้าบ้านที่ดี ระหว่างพูดคุยกันนั้น หญิงสาวเอนกายเบียดกระแซะพร้อมกับใช้นิ้วมือเขี่ยกระดุมเสื้อของเขาเล่นสลับกับไล้แผงอกหนั่นแน่นไปมา ทำเอาพชรร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แววตาเย้ายวนเชิญชวนอย่างไม่ปิดบังนั้น ทำให้ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าคืนนี้เขามีผีเสื้อไว้เล่นคลายเครียดบนเตียงแล้ว

ท่าทางของทั้งสองคนที่นั่งคลอเคลียกัน มองดูผิวเผินอาจจะดูเหมือนคู่รักทั่วไปที่กำลังพลอดรักกันอยู่ ถึงแม้จะไม่มีการจูบแบบโจ่งแจ้ง หรือแตะเนื้อต้องตัวกันมากไปกว่าการโอบไหล่และตระกองกอด แต่คนที่รู้ดีที่สุดว่าอะไรเป็นอะไรเห็นจะมีก็แต่เพื่อนสนิทอย่างภีมพลเท่านั้น

ภีมพลมองคนทั้งคู่ด้วยดวงตาพราวระยับกึ่งล้อเลียน ก่อนจะหันไปพูดกับพี่ชายที่ยืนมองอยู่ไม่ห่างกัน เพียงแต่สารวัตรหนุ่มพยายามมองไปโดยรอบเพื่อมองหาสิ่งผิดปกติมากกว่าจดจ่ออยู่กับพชร

“ดูท่าคืนนี้ห้องข้างบนคงไม่ว่างแล้วล่ะพี่พล แหม...ผมกะจะเรียกสาว ๆ ขึ้นมาหาสักหน่อย”

“แกก็รอให้มันใช้ให้เสร็จก่อนสิ แล้วค่อยต่อก็ได้”

จุมพลพูดโดยไม่หันไปมองหน้าน้องชาย เพราะตอนนี้สายตาของเขากำลังจับจ้องผู้หญิงกลุ่มหนึ่งอยู่ ไม่ใช่ว่าเขาสนใจหรือพิศวาสอะไรหญิงสาวพวกนั้น แต่เพราะผู้หญิงทั้งกลุ่มนั่นกลับจ้องมองไปยังพชรกับผู้หญิงที่อีกฝ่ายกำลังคั่วอยู่ด้วยสายตาไม่พอใจและกรุ่นโกรธ

“โอ้โห...พี่ไม่รู้อะไรเสียแล้ว ลองถ้าไอ้โอมมันได้ใช้ห้องนะ รอไปเหอะสองสามชั่วโมงโน่นแหละกว่าห้องจะว่าง ถุงยางกล่องนึงมีสามอัน มันก็ใช้ทั้งสามอันนั่นแหละ”

ภีมพลพูดถึงเพื่อนด้วยท่าทางติดขำ แต่ดูเหมือนสารวัตรหนุ่มจะมัวแต่จดจ่ออยู่กับหญิงสาวกลุ่มเดิมจนเขาอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

“สนใจหรือครับพี่ ถ้าสนใจผมจะได้ใช้ให้คุณแมทลองไปเลียบ ๆ เคียง ๆ ดูให้”

จุมพลหันมองหน้าน้องชายแล้วก็นึกอยากเตะปากสักที เป็นพี่น้องกันมาตั้งนานแต่กลับไม่รู้นิสัยเขาเลย

“เออ! สนใจ แต่ไม่ได้สนจะลากพวกนั้นขึ้นเตียงสักหน่อย แกก็รู้นี่หว่าว่าพี่ไม่ชอบผู้หญิงกลางคืน”

“อ้าว...ผมจะไปรู้ได้ยังไง ก็เห็นพี่เล่นมองไม่วางตาอย่างนั้น นึกว่าอยากจะลองเปลี่ยนมากินผีเสื้อราตรีดูบ้าง”

“หึ...ที่มองก็เพราะเห็นว่าทั้งโต๊ะนั้นน่ะ หันไปมองแต่ไอ้โอมมันอย่างเดียวเลย แล้วแกดูสายตาผู้หญิงพวกนั้นสิ แกรู้จักบ้างไหมว่าสาว ๆ พวกนั้นเขาเป็นใคร ใช่กลุ่มของเพื่อนคนตายรึเปล่า”

ภีมพลมองตามมือของสารวัตรหนุ่มที่ชี้ลงไปยังโต๊ะด้านล่าง เขาเห็นหญิงสาวสามคนในชุดรัดติ้วจนบีบอัดหน้าอกหน้าใจให้ล้นทะลัก ทั้งยังสั้นเต่อเสียจนเกรงว่าถ้าเขาไปนั่งอยู่โต๊ะตรงกันข้ามกับพวกหล่อน มีหวังได้เห็นทะลุทะลวงไปถึงไหนต่อไหน

“เอ...ไม่ใช่ครับพี่ คนละกลุ่มกันนะ แต่พวกนี้เขามากันบ่อย เป็นลูกค้าขาประจำของที่นี่เหมือนกัน เดี๋ยวผมลงไปทำความรู้จักหน่อยดีกว่า”

ชายหนุ่มผละออกจากหน้ากระจกที่ใช้ดูเบื้องล่าง ก่อนจะเปิดประตูออกไปจากห้องด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม ทิ้งให้สารวัตรหนุ่มต้องอยู่ในห้องเพียงลำพังเฝ้ามองดูทุกอย่างด้วยสายตาเฉียบคมไปอย่างเงียบ ๆ คนเดียว

ท่าทางราวกับจะขึ้นไปนั่งบนตักกันอยู่รอมร่อของพชรกับหญิงสาวไฮโซท่าทางสวยเฉี่ยว ไม่ใช่มีแต่โต๊ะของกลุ่มหญิงสาวที่จุมพลจับตาดูเท่านั้นที่มองไปไม่วางตา ยังมีกลุ่มของแนนนี่ คู่ขาชั่วคราวที่มองไปก็ทำท่ากระฟัดกระเฟียดไป เนื่องจากวันนี้เจ้าหล่อนหมายมั่นปั้นมือเต็มที่ว่าจะเสิร์ฟของหวานสุดเร่าร้อนให้เขาถึงห้องทำงาน

“ฉันว่าวันนี้แกแห้วแล้วล่ะ ยายแนนนี่อดกิน คิก ๆ”

เพื่อนสาวในโต๊ะหันไปหัวเราะคิกคักกันเอง แอบสะใจเล็กน้อยที่เห็นคนมั่นใจในตัวเองสูงตกจากสวรรค์เสียงดังตุ๊บ

“คุณโอมไม่ว่าง คุณภีมก็ยังว่างย่ะ อีกเดี๋ยวคุณแมทก็ต้องมาเรียกฉันให้ขึ้นไปหาคุณภีมแน่นอน” แนนนี่ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ...ไม่เห็นจะเป็นไร อีกคนไม่ได้ แต่อีกคนก็ยังอยู่ สำหรับสองหนุ่มนี้ คนไหนก็ได้ทั้งนั้น

“ฉันว่าแกเปลี่ยนเป้าหมายเถอะแนนนี่ โน่น...ดูอะไรโน่น”