บทที่ 6 พรานล่าผีเสื้อ - 100%

หญิงสาวส่ายหน้ากับตนเองเล็กน้อย พยายามทำความเข้าใจว่าผู้ชายก็เป็นเสียอย่างนี้ ยิ่งทำงานกลางคืนด้วยแล้วยิ่งหลีกเลี่ยงเรื่องอย่างว่าไม่พ้น ดูอย่างเพื่อนในวงของเธอนั่นอย่างไร ไม่ว่าจะไปเล่นที่ไหนก็มีแต่หญิงสาวล้อมหน้าล้อมหลังโดยเฉพาะคริส พ่อหนุ่มลูกครึ่งเนื้อหอมที่มีแต่สาว ๆ รุมล้อมเมื่อลงจากเวที

เพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจ ถ้าเจ้านายอย่างพชรจะแจกจ่ายน้ำใจให้กับสาวสวยทุกคนที่เข้าหา ในเมื่อเขาทั้งหล่อทั้งรวย บุคลิกก็ดูโดดเด่นจนเธอยังอดชื่นชมไม่ได้ เมื่อตอนที่อยู่ในสถานะของเลขานุการแล้วเดินตามเขาต้อย ๆ เธอรู้ได้ตั้งแต่วันที่สองของการทำงานแล้วว่าเขาฮอตมากแค่ไหน เพราะไม่ว่าจะเดินไปทางใดก็มีสายตาของสาว ๆ ชม้ายชายตามาให้จนเรี่ยราดไปหมด

ช่อมาลีล้วงหยิบเอาเศษกระดาษหลายใบที่ซุกซ่อนอยู่ในกระเป๋ากางเกงหนังขนาดพอดีตัวออกมาแล้วคลี่กางออกจนเต็มกำมือ มีทั้งนามบัตร ทั้งเบอร์โทรศัพท์ ทั้งชื่อไอดีโปรแกรมสนทนาต่าง ๆ ถูกเขียนใส่กระดาษแล้วยัดฝากเด็กเสิร์ฟเอามาส่งให้ หญิงสาวมองมันด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนจะขยำกระดาษเหล่านั้นเป็นก้อนกลม แล้วโยนทิ้งถังขยะที่อยู่หน้าประตู

ไม่ว่าที่ไหน ผู้ชายก็เหมือนกันหมด หวังเพียงแค่จะหลอกฟันเท่านั้น หาความจริงใจไม่ได้สักคน

ช่อมาลีเดินออกจากห้องล็อกเกอร์ฝั่งผู้หญิงแล้วไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องล็อกเกอร์ฝั่งผู้ชายที่อยู่ตรงข้าม เธอถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปด้วยรู้ดีว่าเวลานี้คงเหลือแต่พวกเพื่อนในวงเท่านั้น

“ว่าน จิล...ฉันไปรอที่รถนะ แล้วนี่คริสไปไหน”

ช่อมาลีมองไปรอบห้องล็อกเกอร์ไม่เห็นร่างสูงใหญ่ของคนที่ตนถามถึงจึงเอ่ยถามกับสองหนุ่มที่กำลังเก็บของกันอยู่

“ไม่รู้สิ ตอนเดินเข้ามาที่นี่ก็ไม่เห็นมันแล้ว ไปนัวเนียสาวอยู่ที่ไหนรึเปล่า” ว่านพูดพลางหันไปยิ้มอย่างมีเลศนัยกับจิล ซึ่งฝ่ายนั้นก็ทำเพียงอมยิ้มแล้วยักไหล่ให้

ช่อมาลีได้แต่พยักหน้าไม่พูดอะไรต่อ เธอปิดประตูไว้ตามเดิม จากนั้นจึงเดินออกไปทางประตูหลังเพื่อไปยังลานจอดรถ

หญิงสาวมองไปรอบบริเวณลานกว้างที่มีแสงไฟส่องสว่างไม่มากนัก เห็นพวกเด็กเสิร์ฟที่คุ้นหน้าคุ้นตาทยอยกันเดินทางกลับบ้าน บ้างก็ขี่รถจักรยานยนต์ออกไป ซึ่งโดยส่วนใหญ่พอเห็นเธอแล้วจะหันมาส่งยิ้มทักทายพลางโบกไม้โบกมือให้ ช่อมาลีจึงโบกตอบพร้อมยิ้มกลับไปอย่างเป็นมิตร

ข้อมือของช่อมาลีถูกกระชากอย่างแรงจากทางด้านหลัง ทำให้หญิงสาวชะงักพร้อมกับรีบหันกลับไปมองคนที่กระทำการอุกอาจทันทีด้วยแววตาขุ่นขวาง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร ช่อมาลีจึงพยายามบิดข้อมือให้พ้นจากการเกาะกุม

“คุณก้อง! กรุณาปล่อยด้วยค่ะ”

หญิงสาวพยายามบิดข้อมือของตนจนแทบเป็นกระชาก หากแต่คนที่ตีมึนคุกคามก็ยิ่งกำข้อมือเล็กนั้นแน่นขึ้นกว่าเดิมพลางกระตุกให้ร่างเล็กนั้นเซเข้าหาตัว

“ให้ผมไปส่งได้ไหมครับม็อท ผมชอบคุณ ผมอยากทำความรู้จักกับคุณจริง ๆ นะ”

กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ปนออกมาจากลมหายใจของคนตรงหน้า และใบหน้าที่แดงก่ำทำให้ช่อมาลีต้องใช้สติให้มากขึ้นกว่าเดิม หญิงสาวเหลียวมองรอบกายหวังหาคนช่วย ทว่าบริเวณนั้นกลับไม่เหลือใครอยู่อีกแล้ว นอกจากรถที่จอดอยู่ไม่กี่คัน

“เอาไว้วันหลังได้ไหมคะคุณก้อง วันนี้ม็อทต้องรีบกลับไปพักผ่อนน่ะค่ะเพราะไม่ค่อยสบายเท่าไร เวียนหัวอยากจะอ้วกยังไงก็ไม่รู้ อุ...อุ๊บ...”

ช่อมาลีแกล้งทำท่าทางราวกับจะอาเจียนออกมาตรงนั้น ทำเอาหนุ่มสำอางหน้าตี๋รีบปล่อยข้อมือทันทีเพราะกลัวตนเองจะเปรอะเปื้อนของไม่พึงประสงค์ ทว่าก่อนที่จะได้พูดอะไรก็มีเสียง ๆ หนึ่งดังขัดขึ้นเสียก่อน

“มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ”

พชรเดินเข้ามายังบริเวณที่ทั้งสองคนยืนอยู่ก่อนหน้า เขาเดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้ามาด้วยท่วงท่าสบาย ๆ แต่สายตาคมกริบกลับเรียบเฉยเมื่อมองไปยังลูกค้าเจ้าปัญหา

“คุณก้องเขาอาสาจะไปส่งม็อทที่บ้านน่ะค่ะบอส แต่ม็อทรู้สึกไม่ค่อยสบาย มันคลื่นไส้ตลอดเวลาเลย กลัวจะไปอ้วกใส่รถของคุณก้องเขา” ช่อมาลีอธิบายให้เจ้านายฟังพลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปยังเขา

“อ้อ...ขอบคุณคุณก้องมากเลยนะครับที่มีน้ำใจกับลูกน้องของผม ผมว่าให้ม็อทเขากลับกับเพื่อนในวงดีกว่าจะได้รีบกลับไปพักผ่อน พรุ่งนี้วันเสาร์ด้วย ถ้าม็อทเขามาร้องเพลงไม่ได้เห็นทีคลับของผมคงจะแย่”

พชรหันไปพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเป็นเชิงปรามหนุ่มหน้าตี๋อยู่ในที ถึงแม้จะมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าแต่แววตากลับไม่ยิ้มไปด้วย

“ก็ได้ครับ วันหลังก็ได้ คุณสัญญากับผมแล้วนะม็อท อย่าลืมโทร. มาหาผมบ้างนะครับ ผมไปล่ะ ไปก่อนนะครับคุณโอม”

ชายหนุ่มมีท่าทีอาลัยอาวรณ์ก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่สบอารมณ์ ตรงนี้เป็นถิ่นของพชร เขาไม่กล้าสุ่มเสี่ยงทำเรื่องอะไรที่ดูเป็นการก่อความเดือดร้อนรำคาญที่นี่แน่ เพราะรู้ดีว่าภีมพลกับพชรนั้นมีอิทธิพลมากแค่ไหน เขาไม่อยากนอนหยอดน้ำข้าวต้มเพราะถูกการ์ดของที่นี่รุมซ้อมเหมือนแขกบางคนที่ทำตัวกร่าง หรือลวนลามพนักงานสาว ๆ แน่นอน

เมื่อผู้ชายคนนั้นเดินจากไปแล้ว ช่อมาลีจึงหันมาทางเจ้านายหนุ่มแล้วพนมมือไหว้เขาอย่างขอบคุณ

“ขอบคุณนะคะ บ...”

“โอมครับ ผมบอกแล้วไงว่าให้เรียกผมว่าโอม ผมไม่อยากให้คุณเรียกผมว่าบอส เพราะมันดูไม่สนิท...แนบแน่น”

ชายหนุ่มพูดขัดขึ้น เน้นสองคำหลังอย่างจงใจ นัยน์ตาระยิบระยับวับวาวนั้นไม่คลาดไปจากวงหน้าของหญิงสาวเลยแม้แต่นิดเดียว

“เสน่ห์แรงใช้ได้เหมือนกันนะม็อท ถึงขนาดมีหนุ่ม ๆ มาดักฉุดเชียว” พชรเย้าเล่น ๆ แต่คนฟังแอบเบ้ปาก

“มีแต่พวกขี้หลีขี้เมา ถ้าเป็นไปได้ม็อทไม่อยากให้เขามายุ่งกับม็อทเท่าไรหรอกค่ะ” หญิงสาวพูดไปตามที่ตนรู้สึก แต่ชายหนุ่มกลับคลี่ยิ้มกว้างเพราะรู้สึกเหมือนเธอกำลังหลอกด่าเขาอยู่กลาย ๆ

“เป็นธรรมดาแหละครับ สาวสวยใครบ้างจะไม่ชอบ ผมยังชอบเลย” พชรแกล้งพูดสื่อความนัย ก่อนจะเอ่ยต่อ

“ตอนเล่นให้ที่เก่าก็เป็นอย่างนี้รึเปล่า ที่มีหนุ่ม ๆ ตามเป็นพรวนแบบนี้น่ะ ผมเห็นวันนี้มีคนร่อนเบอร์มาหาตั้งหลายรายนี่ พวกเด็กเสิร์ฟเดินไปยื่นให้ตั้งหลายรอบ”

พชรแกล้งถาม ตอนที่นั่งอยู่กับอรอิน เขาเห็นเธอได้รับนามบัตร และเบอร์โทรศัพท์หลายต่อหลายครั้ง สังเกตได้จากเด็กเสิร์ฟที่เดินมายื่นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้หญิงสาวที่หน้าเวทีถี่เหลือเกิน

“ก็...ก็แบบนี้แหละค่ะ ชินแล้ว”

หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบเขาไป คิดไม่ถึงว่าเขาจะสังเกตหรือสนใจมองเธอตอนอยู่บนเวทีด้วย เพราะเห็นเขาเอาแต่นัวเนียอยู่กับสาวเนื้อนมไข่อยู่ที่โซนวีไอพี

“นั่นสินะ ก็น่าจะชินอยู่หรอก ตกลงจะไม่ให้โอกาสผมไปส่งม็อทที่บ้านบ้างหรือครับ”

“อย่าลำบากเลยค่ะคุณโอม ม็อทกลับกับเพื่อนดีกว่า คุณโอมจะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่น”

เธอยิ้มในหน้า เนื้อประโยคเหมือนเกรงใจ หากแต่ฟังดี ๆ แล้วเขารู้ว่าเธอแอบจิกกัดเขาเล็กน้อย จนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขลุกขลักในลำคอ

“ก็ถ้าลำบากแล้วได้ไปทำอย่างอื่นที่ว่ากับม็อทละก็ ผมยอมลำบากนะ” พชรพูดกลั้วหัวเราะ นัยน์ตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวจนหญิงสาวเห็นแล้วอดขว้างค้อนให้ไม่ได้

“แล้วนี่เพื่อนในวงคุณไปไหนหมดล่ะ ทำไมถึงได้ปล่อยให้นักร้องสาวสวยมายืนอยู่คนเดียวจนโดนหนุ่ม ๆ มาขายขนมจีบเอาได้”

ช่อมาลีช้อนตาขึ้นมองชายหนุ่มตรง ๆ อยากจะสวนไปเหลือเกินว่าหนุ่ม ๆ ที่ว่านั้นรวมเขาด้วยรึเปล่า

“ยังเก็บของกันไม่เสร็จค่ะ ม็อทเลยออกมารอที่รถก่อน นี่ก็คิดว่าถ้าอีกห้านาที...”

“เฮ้ย! อ๊ากกกก”

เสียงร้องอย่างตื่นตกใจดังลั่นไปทั่วลานจอดรถ พชรกับช่อมาลีหันขวับไปตามเสียงร้องก็เห็นร่างสูงโปร่งของผู้จัดการหนุ่มนั่งแปะอยู่กับพื้นราวกับคนหมดแรง สองตาเบิกโพลง นิ้วมือชี้ไปยังบริเวณที่รถคันหนึ่งซึ่งจอดอยู่เบื้องหน้าของตนเอง ทั้งคู่จึงรีบวิ่งเข้าไปหา และทันทีที่เห็นภาพตรงเบื้องหน้าก็ทำให้หญิงสาวเก็บอาการเอาไว้ไม่ได้

“กรี๊ดด!”