เข้าสู่ระบบแชร์
chapter 75
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-13 23:16:39บทที่เกี่ยวข้อง
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 76
“อือ...แล้วไง เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะสำคัญอะไรเลย ค่อยบอกตอนที่อีตาหื่นนั่นมาก็ได้นี่นา”ไหล่กว้างยกขึ้นเบาๆ อย่างไม่แคร์ แต่ในใจอดที่จะดีใจและภูมิใจไม่ได้ที่เป็นที่ต้องการของชายหนุ่มผู้ซึ่งเป็นประมุขของแคว้น ถึงแม้จะไม่ได้มาจากความตั้งใจตั้งแต่ต้นก็ตามที“อันนั้นผมก็ว่าสำหรับคุณคงไม่สำคัญเท่าไหร่จริงๆ นั่นแหละ แต่มันสำคัญสำหรับผมไง เพราะผมต้องเป็นคนส่งสารให้คุณ” นาสเซอร์ยอมรับพร้อมพยักหน้าหงึกๆ“แต่เรื่องที่สองนี่ซิ ไม่รู้ว่าคุณจะทำใจได้หรือเปล่า ถ้าผมจะบอกว่า...” ว่าแล้วคำพูดก็หายจากปากหนาอุ่นร้อน มีเพียงมือใหญ่ที่ยกขึ้นลูบไล้ปลายคางอย่างใช้ความคิดว่าจะบอกไปดีหรือเปล่าสองแขนเรียวยาวยกขึ้นกอดอก “นายจะบอกเรื่องอะไรกับฉันล่ะตาบ้า บอกมาซิ มัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้ ปากอมสากไว้หรือไง” ว่าจะไม่ด่าว่าชายหนุ่มออกไปแล้วเชียวนะ แต่ทำไมมันอดใจไม่ได้สักทีก็ไม่รู้ ยิ่งเวลาที่ได้เห็นไอ้ลูกกะตาแพรวพราวระยับนั่นอีก ร่ำๆ อยากจะหาอะไรแหลมๆ มากทิ่มแทงให้มืดบอดไปเสียจริง“ก็แค่อยากจะบอกคุณว่า...” อัสสิยามีย์หยุดพูดอย่างเล่นลิ้น ไม่ได้อยากแกล้งให้ดีใจเล่นหรอกนะ แต่วันนี้ไม่อยากโทรหาน้องชายจริงๆ กลัวเผลอบอก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 77
“อ้าวคุณ...นี่มันกระโจมผมนะ ทำไมผมจะเข้ามาไม่ได้ล่ะ”“ก็ใช่ นี่มันกระโจมของนาย แต่ช่วยดูเวลาหน่อยได้ไหม ตอนนี้มันเวลาเท่าไหร่แล้ว ค่ำแล้วใช่ไหมคะคุณอัสสิยามีย์ขา ตอนนี้ก็ควรจะเป็นเวลาส่วนตัวของฉันที่จะทำอะไรๆ ก่อนที่องค์ประมุขจอมหื่นนั่นจะเข้ามาใช่ไหม” กัญญาพัชรถามอย่างเล่นลิ้น ไม่รู้เป็นไงเวลาอยู่กับอัสสิยามีย์แล้ว เหมือนกับเธออยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นได้ทั้งเพื่อน พี่ และอาจจะรวมไปถึงพ่อด้วย“โอ๊ะ! ใช่ ผมขอโทษละกัน” ร่างหนาใหญ่หันหลังเดินกลับออกไปด้วยรอยยิ้ม เดี๋ยวจะต้องไปหาเสื้อผ้าเปลี่ยนเตรียมตัวกลายร่างเป็นองค์ประมุขนาสเซอร์อีกแล้ว คิดๆ ก็สนุกดี เปลี่ยนตัวเองเป็นตัวเอง แต่แล้วร่างหนาใหญ่ก็รีบหันกลับมาอีกครั้ง “ว่าแต่คุณอยากอาบน้ำไหม”“ว้าว...ดีจังมีน้ำให้อาบด้วยเหรอ ไหนๆ อาบตรงไหน” กัญญาพัชรเอ่ยถามอย่างชอบใจ ก็กี่วันมาแล้วที่ได้พบน้ำเพียงแค่ลูบไล้เนื้อตัว พอถามหาน้ำอาบนายบ้านี่ก็จะตอบแค่ว่าตอนนี้น้ำมีจำนวนจำกัด ต้องประหยัดเอาไว้ดื่ม ชิ...งกชะมัด“เดี๋ยวจะให้คนตักมาให้”“อ้าว...ไม่ให้ฉันไปอาบที่แหล่งหรือไง แต่ก็ช่างเถอะ ดีเหมือนกันจะได้ไม่เหนื่อย มีคนรองมือรองเท้าให้ สบายกว่าอยู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 78
เธอจะยอมให้เรื่องราวมันเป็นแบบนี้หรือจันตี จะต่อสู้เพื่อให้ชายหนุ่มคนนั้นมาเคียงข้างกาย หรือจะยอมกลายเป็นดอกไม้ถูกเด็ดดมจนความหวานเหือดหายแล้วถูกทิ้งอย่างไม่ไยดีใช่...ยอมไม่ได้ อย่างนี้มันต้องสู้กันสักตั้ง ถ้าต้องแพ้ก็ช่างแต่ยังไงก็ดีกว่าปล่อยให้เรื่องราวทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ อีกอย่างถ้าประสบความสำเร็จใช่เธอที่จะมีความสุขลำพัง แต่ปิยาพัชรก็เช่นกันริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากัน ทำไมใจมันถึงโหยหายและเจ็บแบบนี้ เจ็บจนแทบจะไม่อยากหายใจ ยิ่งได้ยินคำพูดนั้นจากปากจันฑีราอีก มันก็ทำให้เธอแทบไม่อยากจะลืมตาขึ้นมองสิ่งใดๆ อีกแล้ว น้ำตาอุ่นร้อนค่อยๆ ไหลออกจากสองตาอย่างห้ามไว้ไม่ได้ คำพูดกัญญาพัชรก็แว่วเขามา จำได้ว่าคำพูดนี้พี่สาวพูดให้เธอฟังตอนที่จะไปเข้าประกวดทักษะทางด้านอะไรสักอย่าง เมื่อตอนเรียนชั้นประถม‘อย่ายอมแพ้แก่อะไรก็ตามที่เรายังไม่ได้ลงมือทำ ถ้าทำแล้วแพ้ก็ยังดีกว่าแพ้ตั้งแต่ไม่ได้กระทำ’ใช่...ยังไงซะตอนนี้เธอก็เป็นของฟารฮานแล้ว ถึงแม้ตอนแรกจะไม่ใช่เพราะความต้องการของตัวเองก็ตามทีเถอะ แต่ยังไงตอนนี้ทั้งร่างกายและหัวใจของเธอก็ตกเป็นของชายหนุ่มแล้ว และเรื่องอะไรที่จะปล่อยผู้ชายดีๆ ที่แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 79
“นั่นซิ ฉันเองก็ว่าไม่เวิร์คละแก จะเอาไงดีกันล่ะนี่” ร่างบอบบางเดินเข้าไปในห้องครัว หยิบน้ำขวดเล็กขึ้นมาเปิดจุกรินใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่ม พร้อมกับดวงตาเบิกกว้างเป็นประกาย เอาน่ายังไงก็ลองดูละกัน“นี่จันตี”“หือ...ว่าไงมัดหมี่ แกคิดอะไรได้อีกหรือ” จันฑีราเอ่ยถาม สมองก็กำลังคิดเรื่องที่ปิยาพัชรบอกไปอีกทาง ดูจะเข้าท่ากว่าเป็นไหนๆ“ก็คิดว่าถ้าฉันกับแกลองแบบว่าออดอ้อนและถามๆ ดูว่าสองหนุ่มจะไปที่ไหนตอนเย็นไหม แล้วเราก็ค่อยแอบตามไปดู แกว่าจะดีไหมวะ”“ดี ดีมากเลยมัดหมี่” มือเรียวยื่นมาพร้อมยกนิ้วโป้งขึ้น ไม่พอแค่นั้นร่างบอบบางก็ยังลุกเดินมาหา แขนเรียวยาวโอบรอบบ่ากว้าง “แต่...”“อ้าว...ดีแล้ว ยังจะมีแต่ทำไมอีกจันตี” ปิยาพัชรเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ และงุนงงกับความคิดของเพื่อนรัก และผันมองหน้าจันฑีราที่ตอนนี้คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน ใบหน้าแหยๆ อย่างกับคนคิดหนักปะปนกับกล้าๆ กลัวๆ เหมือนคนขาดความมั่นใจ“ก็ไอ้ต้องออดอ้อนของแกไงมัดหมี่ แกก็รู้ว่าฉันทำไม่เป็นนี่นา พูดอะไรก็พูดตรงๆ ”“อ๋อ...ฉันลืมไป แต่ไม่นะ แกก็แค่ถามคุณอินซอฟว่าช่วงนี้มีโปรแกรมจะไปไหนหรือเปล่า ว่างไหม ถ้าจะพาแกกับฉันไปซื้อของกันได้ไหม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 80
“ก็เสื้อผ้าฉันไงแก เอาน่าอย่าพูดมากเลย เดี๋ยวเกิดพวกนั้นมาแล้วเรายังเสร็จเขาจะว่าเอาได้นะแก”“เอาก็เอาวะ” ว่าแล้วสองร่างก็เดินลับหายไปในห้องนอนใหญ่“เฮ้ย!! นายเข้ามาทำไมน่ะอัสสิยามีย์ ออกไปนะ”ร่างโปร่งบางเคลื่อนตัวจมหายลงไปในน้ำ ให้ใบหน้าลอยอยู่เล็กน้อย มือเรียวที่กำลังยกขึ้นยื่นเพื่อไล่ชายหนุ่มที่กล้าบุกรุกเข้ามาในกระโจมที่อัสสิยามีย์นั่นแหละเป็นเจ้าของ แต่เธอกลับเห็นว่าไม่สมควร เพราะตอนนี้ชายหนุ่มให้เธออาศัยอยู่ด้วย ถ้าหากมีอะไรก็ควรจะบอกกล่าวกันก่อน ไม่ใช่ผลุนผลันเข้ามาอย่างนี้ร่างหนาใหญ่ที่มาหยุดยืนตรงหน้าตวัดสายตาไม่พอใจมองสาวน้อยในถังน้ำ แม้จะชอบและพอใจในสิ่งที่ได้เห็น แต่เมื่อหญิงสาวเรียกแทนตัวเขาว่าอัสสิยามีย์ก็ทำให้โกรธขึ้นแวบหนึ่ง ถ้าหากผู้ชายทั้งสองคนหาใช่คนเดียวกันล่ะ แสดงว่ากัญญาพัชรต้องคิดอะไรกับอัสสิยามีย์ใช่คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน กลิ่นอายโกรธจางๆ ที่ลอยมาแตะร่างกายก็ทำให้กัญญาพัชรต้องมองชายหนุ่มตรงหน้าเสียใหม่ ใบหน้าขาวก็ซีดเผือดลง เมื่อคิดได้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่อัสสิยามีย์ แต่เป็นชายหนุ่มอีกคนที่พร่ำสอนบทเรียนพิศวาสให้อยู่ทุกค่ำคืน“หม่อมฉันขอโทษเพคะองค์
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 81
กัญญาพัชรสวยทั้งใบหน้าและเรือนกาย เท่าที่ได้สัมผัสมาแม้เธอจะดูร้ายกาจไปบ้าง เพราะความที่ต้องการปกป้องคุ้มครองตัวเองและคนที่รัก แต่ลึกๆ คือหญิงสาวเป็นคนดีและน่ารัก มือใหญ่ขยับไล้ไปทั่วเรือนกายนุ่มนิ่มเท้าแข็งแกร่งพาเอาร่างหนาใหญ่ก้าวเข้าไปอยู่ในถังน้ำใบเดียวกัน สองมือขยับไล่ขึ้นไปจับต้องลำคอระหง ริมฝีปากหนากดจุมพิตวาบหวามและดูดดื่ม ริมฝีปากหนาอุ่นร้อนขบเม้มเปลือกปากนุ่ม ปลายลิ้นซอกซอนไปตามซอกไรฟันริมฝีปากอวบอิ่มขยับอ้าให้ปลายลิ้นสากร้อนซอกซอนเข้าไปแต่งแต้มแหวกว่ายในความอบอุ่นและฉ่ำหวาน สองมือเล็กเรียวขยับเคลื่อนไปตามกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง แผ่นหลังกว้างมีร่องรอยที่ปลายเล็บแหลมคมกดลงไปยามที่ต้องการระบายความเสียวซ่านและรัญจวนใจ อกกว้างให้ร่างโปร่งบางได้อิงแอบแนบชิดทุกค่ำคืน ปลายยอดอกแข็งเป็นไตนูนเด่น ยามบดเบียดเสียดสีกับปลายยอดถันสีทับทิมสร้างความปั่นป่วนให้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด“มัดหวายจ๋าหวานเหลือเกินคนดี” ริมฝีปากหนาอุ่นร้อนประทับไล่ไปตามลำคอระหงอย่างแผ่วเบาและเชื่องช้าใบหน้าขาวสวยแหงนหงายไปด้านหลัง คำพูดที่ออกจากปากหนาอุ่นร้อนเหมือนไปสะกิดความสงสัย ตอนแรกๆ ก็คิดว่าหูฝาดไป แต่มันได้ยินบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 82
ปลายนิ้วยาวตวัดไล้เริ่มต้นทำความรู้จักกับดอกรักสวยสดอีกครั้ง หลังจากที่ห่างหายจากมันมาถึงหนึ่งวันเต็มๆ ด้วยความคิดถึงระคนโหยหา“นาสเซอร์...”ริมฝีปากอวบอิ่มห่ออู้ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเร็วอิ่มเอมไปกับคำชมหวานแว่วที่ได้ยิน ความรู้สึกกลัวที่เคยมีอยู่ลึกๆ ในใจว่าเรือนกายนี้จะเป็นที่ต้องการต้องใจของนาสเซอร์หรือไม่ แต่วันนี้ได้รับคำตอบแล้วว่าเขาชอบ...ชอบถึงขั้นหลงใหลเลยด้วยซ้ำครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้รับคำชมแบบนี้ แม้จะอยู่ท่ามกลางกองไฟพิศวาสแต่กัญญาพัชรก็จะยอมรับและจดจำมันไว้ในใจตลอดไป หากวันหนึ่งวันใดที่ใจและกายต้องจากชายหนุ่มคนนี้ไป ถึงตอนนั้นก็ไม่ห่วงสิ่งใดอีกแล้ว จะขอเก็บความทรงจำที่มีด้วยกันตั้งแต่เมื่อครั้งที่เหยียบย่างเข้ามาในดินแดนทะเลทรายแห่งนี้ จวบจนวันที่ต้องจากกลับไปสู่ดินแดนบ้านเกิดตลอดไปใบหน้าคมซบซุกกับเนินสวาทหอมกรุ่นอย่างหลงใหล ปลายลิ้นร้อนยื่นออกมากหยอกล้อกับรอยแยกกลีบบุปผานุ่มและเกสรดอกสวาทที่ยังซุกซ่อนอยู่ในพงไหมนุ่ม สองมือกดแผ่นหลังและสะโพกงามงอนให้รอรับสัมผัสจากปากอุ่นร้อนโดยไม่หลีกหนี“องค์นาสเซอร์...” กัญญาพัชรร้องครางเสียงหวานเชื่อมปากหนาอุ่นร้อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 83
ดวงตาคมกริบไหวกะพริบอย่างถูกใจกับสองสาวสวยที่เดินเยื้องย่างราวกับนางพญา ใบหน้าขาวสวยแม้จะไม่ได้ตกแต่งด้วยเครื่องสำอางชั้นดีราคาแพง แต่ก็สวยสดใสด้วยเลือดฝาด อีกทั้งริมฝีปากรูปกระจับก็อวบอิ่มเป็นสีชมพูระเรื่องอย่างคนมีสุขภาพดีร่างหนาขยับส่ายและหันไปบอกกล่าวแก่แขกหนึ่งหนุ่มใหญ่และสามสาวสวยที่นั่งเคียงใกล้ ลุกเดินไปหาสาวน้อยที่ผูกหัวใจเอาไว้จนดิ้นไม่หลุด แม้กระทั่งว่างานที่สำคัญในคืนนี้ยังต้องพามาตกลงที่บ้าน เพราะกลัวเธอจะน้อยใจและเสียใจที่เขาเอาแต่หมกมุ่นเรื่องงาน กลับบ้านดึกมาถึงสองคืน แล้วก็ยังจะมีกลิ่นคราบบุหรี่และน้ำหอมผู้หญิงติดกายมาอีก“ลงมาแล้วหรือมัดหมี่ มารู้จักกับผู้ร่วมงานคนใหม่ของฉันซิ คุณกษิดิษฐ์เพิ่งจะตอบตกลงทำงานกับฉันก่อนเธอลงมานิดเดียวเอง” มือใหญ่ยื่นไปให้หญิงสาวจับพามาแนบกาย แขนแกร่งรีบโอบรอบเรือนกายบอบบาง เมื่อเห็นสายตาของหนุ่มใหญ่ที่เพิ่งจะตอบตกลงจะร่วมทำงานกับเขาเมื่อครู่ มองปิยาพัชรตาแวววาวแม้แต่อินซอฟเองที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในบ้าน หลังจากไปตรวจดูรอบๆ บริเวณบ้านอย่างละเอียดถี่ถ้วน ว่าจะมีบุคคลไม่พึงประสงค์เข้ามาเพ่นพ่านรบกวนนายผู้เป็นที่รักและแขกที่มาร่วมงานเลี้ยงห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 112 - จบ
“พาหม่อมฉันกลับมาอีกทำไม หม่อมฉันไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย คนหลอกลวง”“ถ้าไม่ใจร้ายและหลอกลวงอีก จะอยู่ด้วยไหมล่ะ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มและเว้าวอนทำเอาคนที่พยายามจะใจแข็งถึงกับสั่นระรัว ด้วยรู้ชะตาตัวเองดีตั้งแต่ถูกจับได้นั่นแหละว่าอาจหนีไม่พ้นอ้อมแขนใหญ่นี้ไปตลอดชีวิต“จะรู้ได้ไง พระองค์จะไม่หลอกหม่อมฉันอีก ทั้งพี่ทั้งน้องช่างวางแผนและเจ้าเล่ห์เหลือเกินนี่”“ใช้หัวใจแลกหัวใจไง”“เชอะ...คนอย่างองค์นาสเซอร์ ประมุขผู้ครองแคว้นซัลจาร์บาเมีย ชายหนุ่มที่มีผู้หญิงนับสิบอ๋อ...นับร้อยมากกว่าคอยถวายตัวเป็นข้ารองบาทน่ะหรือจะยอมหยุดอยู่ที่ผู้หญิงอย่างหม่อมฉันเพียงคนเดียว เชื่อตายละ” กัญญาพัชรยังคงปากแข็งแม้ใจจะยอมผ่อนตามไปเกือบจะครึ่งแล้ว“อ้าว...ทำไมล่ะ เราแตกต่างกับชายหนุ่มคนอื่นอย่างไร ถึงจะหยุดอยู่ที่ผู้หญิงเพียงคนเดียวไม่ได้น่ะ ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งสำคัญเสมอไปในชีวิตนะมัดหวาย สำหรับเราเมื่อเราพบคนที่ใช่ เราก็พร้อมที่จะหยุดทุกอย่างไว้ที่เธอคนนั้นเพียงคนเดียว และตอนนี้เราก็คิดว่าเราพบนางคนนั้นของเราแล้ว”หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักๆ ไม่เป็นจังหวะ นาสเซอร์หมายถึงเธอใช่ไหม ‘ไม่นะมัดหวาย แกอย่าลืมซิว่าเขาหลอกลว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 111
“ไม่ใช่หรอกมัดหมี่ ถ้าเพียงแค่ความต้องการของผู้ชายคนหนึ่ง ฉันว่าเขาไม่ทำถึงขนาดนี้หรอก” ใบหน้าคมคร้ามแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม มือใหญ่จับมือเล็กเรียวมาวางบนแผงอกกว้างตรงที่มีหัวใจกำลังเต้นอยู่“สิ่งที่ฉันทำด้วยความเจ้าเล่ห์และร้ายกาจก็จริง แรกเริ่มมาจากเพียงแค่ความปรารถนาก็จริง แต่สิ่งหนึ่งนับจากวันแรกที่ฉันได้ครอบครองความบริสุทธิ์ของสาวน้อยคนนั้น มันเป็นคำสั่งมาจากหัวใจทั้งสิ้น” สองมือใหญ่จับรั้งใบหน้าขาวสวยให้จ้องเข้าไปในดวงตาคมกริบ“ฉันอยากจะบอกให้มัดหมี่รู้เหมือนกัน ฉัน...รัก...มัดหมี่”ปิยาพัชรแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าค้าง หากว่าไม่ถูกจับรั้งไว้ศีรษะทุยคงจะส่ายบอกว่าไม่เชื่อและไม่จริง แต่คำพูดที่หนักแน่น ดวงตาที่มั่นคงดุจดังภูเขาหินที่ไม่อาจพังทลายลงมาได้ ไม่ว่าจะเจอพายุร้ายเพียงใดเป็นคำตอบที่ชัดเจน และที่สำคัญคือหัวใจของเธอมันก็เลือกที่จะเชื่อคำพูดนั้นซะด้วยสองแขนเรียวโอบรอบกายแข็งแกร่ง “จริงๆ นะคะ คุณฟารฮานพูดจริงๆ นะคะ ไม่ได้หลอกให้มัดหมี่ดีใจเล่นนะคะ”“จริงซิ ฉันจะโกหกมัดหมี่ทำไมล่ะ เพราะรัก ฉันเลยต้องวางแผนการร้ายทุกอย่าง เพื่อส่งแม่สาวจอมหว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 110
“แสดงว่าพวกนายรู้แผนการของเราทุกอย่างเลยใช่ไหม แล้วรู้ได้ยังไง รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมถึงไม่ขัดขวางตั้งแต่ต้น”“เอาเป็นว่าฉันจะเล่าให้เธอฟังวันหลังนะ แต่วันนี้ขอฉันลงโทษคนที่ทำให้ใจเสียก่อนละกัน”ใบหน้าขาวสวยแย้มยิ้ม ดวงตาเป็นประกายพราวระยับ สองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง “เสียใจด้วยนะอินซอฟ เผอิญว่าวันนี้เครื่องซักผ้ามันดันเกิดแอ๊กซิเดนท์ ทำงานไม่ได้อ่ะ”จันฑีราหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ ยิ่งได้เห็นใบหน้าเสียอารมณ์ของอินซอฟก็ยิ่งอยากแกล้งยั่วเย้าให้หนักขึ้นอีก แต่รู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่เธอหายจากสิ่งที่เป็นอยู่ ย่อมจะต้องถูกเขาเอาคืนจนอาจจะลุกจากเตียงไม่ได้เพราะความเพลียมือเล็กจับแขนใหญ่วางยาวแนบไปกับพื้นเตียง พร้อมกับวางศีรษะลงไปนอนหนุน อีกมือก็จับแขนใหญ่มาพาดรอบเรือนกายเล็ก กายบางขยับจนแนบชิดกับเรือนกายใหญ่ นับจากวันนี้ชีวิตที่เคยมีเคยอยู่คนเดียวได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาเติมเต็มด้วยความรักและความอบอุ่น“ขอบใจนะอินซอฟที่รักฉัน เมื่อก่อนที่ฉันเคยทำร้ายและทำไม่ดีกับนายไว้ ขอให้นายยกโทษและให้อภัยฉันด้วยนะ ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ฉันจะทำตัวดีๆ และรักนายให้มากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำ
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 109
“จะไปไหนล่ะมัดหมี่...” แขนแข็งแกร่งสอดเข้าระหว่างเอวเล็กคอดและดึงเข้าหาตัว ศีรษะทุยโน้มลงกระซิบเบาๆ ข้างใบหูนุ่ม น้ำเสียงกึ่งกระเซ้าและยั่วเย้า“รู้ไหมว่าโทษของคนที่คิดหนีฉันน่ะมันร้ายแรงมากนะ”“ปล่อยน้องสาวฉันนะนายฟารฮาน” แม้จะห้อยต่องแต่งอยู่บนร่างสูงใหญ่ แต่กัญญาพัชรก็ไม่วายส่งเสียงแว้ดๆ ใส่ฟารฮาน สองมือยันแผ่นหลังกว้างเพื่อจะได้นำเอาตัวเองลงไปขัดขวาง“ฉันว่าเธอเอาตัวให้รอดพ้นจากพี่ชายฉันก่อนดีกว่านะมัดหวาย ก่อนที่จะมาช่วยเหลือคนอื่นเขาน่ะ” ฟารฮานตอบกลับด้วยน้ำเสียงยิ้มๆ คิ้วคมเข้มข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูงเป็นจังหวะ“ไปกันเถอะมัดหมี่ เรามีเรื่องที่จะต้องคุยเหมือนกัน”“ว้าย!!” สองแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่งอย่างรวดเร็ว เมื่อร่างกายลอยขึ้นจากพื้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “ทำอะไรก็ไม่รู้คุณฟารฮานน่ะ”“ก็พาคนที่กล้าหนีฉันไปลงโทษไง” ใบหน้าคมโน้มลงจนจมูกโด่งคมประชิดติดแก้มนุ่ม“บ้า...” ปิยาพัชรส่งค้อนให้คนพูดวงโตด้วยความอบอุ่นในหัวใจ เพราะฟังจากน้ำเสียงฟารฮานไม่ได้โกรธเคืองเธอแม้แต่น้อยนิด อาจมีน้อยใจบ้าง แต่ถ้าอธิบายให้ฟังเขาก็พร้อมที่จะเข้าใจ“โว้ย...ปล่อยฉันนะคนบ้า คนเฮ็งซวย ไอ้ผู้ชายเส็งเคร็ง รัง
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 108
ยามราตรีที่ท้องฟ้ามีแสงดาวส่องนำทาง สามร่างเดินตามกันไปอย่างรีบเร่ง โดยมีร่างสูงโปร่งเดินนำและร่างบอบบางอีกสองร่างเดินตามไปติดๆ ศีรษะทุยสอดส่ายเหลียวซ้ายแลขวา ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ถึงแม้จะรู้ว่าคืนนี้นาสเซอร์ ฟารฮาน และอินซอฟกำลังอยู่ร่วมการประชุมในการกำหนดนโยบายของแคว้นว่าจะให้เดินไปในทิศทางใดหลังจากนี้ แต่ใครจะรู้เล่าเกิดว่าคนหนึ่งคนใดเกิดสงสัยในพฤติกรรมลับๆ ล่อๆ และกระซิบกระซาบที่เธอและน้องๆ ทั้งสองคนมีมีหลายครั้งที่ร่างโปร่งบางหยุดยืนและหันไปจะเอ่ยปากถามสองสาวที่ตามมาด้วยว่าตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมที่จะตามเธอไปน่ะ แต่พอเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใยของสองสาวก็ทำให้พูดไม่ออก ใจจริงกัญญาพัชรไม่ได้อยากชวนปิยาพัชรและจันฑีราหนีไปด้วย แต่เพราะความเป็นห่วงเป็นใยในสวัสดิภาพของสองสาว ที่ไม่รู้ว่าจะต้องโดนหางเลขจากคนที่ไม่หวังดีด้วยเมื่อไหร่ มันก็ทำให้เธอต้องคะยั้นคะยอชักแม่น้ำทั้งห้าให้สองสาวเดินทางหลบหนีกลับบ้านด้วย อีกทั้งเมื่อน้องสาวทั้งสองคนรู้ว่าเธอจะหนีกลับ ทั้งสองก็ไม่ยอมให้เธอต้องเดินทางเพียงลำพังปิยาพัชรและจันฑีราเดินตามกัญญาพัชรไปด้วยใจที่เจ็บปวดและหวาดกลัว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 107
“อ้าว...พี่มัดหวายหลับแล้วละแก” ปิยาพัชรที่เล่าเรื่องของตัวเองจ๋อยๆ ด้วยความดีใจและสุขล้นหยุดอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตแปรเปลี่ยนเป็นหมองเศร้าลง เธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่สาวฟังแทบทั้งหมด ยกเว้นเรื่องที่เธอตกเป็นของฟารฮานแล้วและเรื่องถูกปองร้ายหมายเอาชีวิต“ใจเย็นๆ นะแก ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานอินซอฟจะต้องหาคนที่คิดร้ายกับแกเจอ” จันฑีรายกมือขึ้นตบบ่ากว้างของเพื่อนรักเบาๆ เธอเองก็เป็นกังวลไม่น้อยไปกว่าปิยาพัชร แต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่ากัญญาพัชรมีอาการดีขึ้น ความเหนื่อยจากการเดินทางไกลก็เริ่มประท้วง ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าหาวหวอดๆ ดวงตาก็เริ่มที่จะหรี่ลง“ฉันไม่ไหวแล้วแก ขอนอนกอดพี่มัดหวายก่อนนะ” ร่างบอบบางคลานขึ้นไปบนเตียงนอนใหญ่ เอนตัวนอนแนบชิดร่างกัญญาพัชร“เฮ้ย...ไม่เอาซิแก ฉันนอนด้วย” ปิยาพัชรบอก เพราะเธอก็เหนื่อยและเพลียเหมือนกัน ร่างบอบบางรีบเอนตัวลงอิงแอบแนบซบกับร่างพี่สาว แขนเรียวยาวพาดไปโอบร่างโปร่งไว้ แต่ด้วยความไม่ระมัดระวังทำให้ปลายมือไปถูกเอาที่บาดแผล ทำให้คนที่หลับอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงงๆ และเจ็บปวดเล็กน้อย“ขอมัดหมี่นอนด้วยนะพี่มัดหวาย คิดถึง อยากนอนกอดพี่” ปิยาพัชรบอกเสียงหว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 106
“ยานี่จะช่วยให้เจ้าดีขึ้นและหายดีในเร็ววันนะ” แม้จะไม่หมดทั้งถ้วยแต่ยาที่เข้าไปจะทำการขับพิษที่ยังหลงเหลืออยู่ในร่างกายกัญญาพัชรให้ออกมาอย่างช้าๆ และหมดในที่สุด มือใหญ่ปิดปากเรียวยาวไม่ให้หญิงสาวพ่นยากลับออกมาจนกว่ายาทั้งหมดจะหายเข้าไปในกาย“อือ...” สองมือเล็กเรียวยกขึ้นจิกทึ้งดึงมือใหญ่ออกจากใบหน้า เจ็บจนน้ำตาเล็ดออกมาจากกระบอกตากับเรี่ยวแรงที่ชายหนุ่มกดลงไป และยังฝืดๆ และเหม็นเน่ากับสิ่งที่ได้ไหลเข้าสู่ร่างกาย“อดทนนิดมัดหวาย อีกไม่นานเจ้าก็หายแล้วคนดี ยานี้จะเป็นยารักษาให้เจ้าหายจากอาการบาดเจ็บและพิษร้ายที่เข้าสู่ร่างกายนะคนดี”“พิษร้ายหรือเพคะ หมายความว่า...”“ใช่ คมมีดที่บาดลงไปในเนื้อของเจ้าอาบด้วยยาพิษร้ายแรง ถ้าเป็นเราอาจจะเพียงแค่หมดแรง จนกลายเป็นเหตุให้ถูกทำร้ายถึงแก่ชีวิตได้ แต่กับเจ้ามันทำให้เจ้าเกือบจะจากเราไปตลอดชีวิต...รู้ไหม”“แต่หม่อมฉันว่ามันก็คงดีกว่าตื่นมาเป็นตัวตลก เป็นผู้หญิงโง่ๆ คนหนึ่งในสายตาของพระองค์ไม่ใช่หรือเพคะ” กัญญาพัชรเอ่ยถามอย่างน้อยอกน้อยใจ หลายครั้งที่เธอลืมตาตื่นมาแล้วก็มีเพียงแค่ความเงียบของห้อง และยังมีคนแปลกหน้าที่คอยทำอะไรกับร่างกายก็ไม่รู้ จับพ
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 105
“มัดหมี่ทำใจดีๆ และฟังฉันให้ดีนะ” ร่างหนานั่งลงหน้าปิยาพัชรด้วยร้อนรนกระวนกระวายใจและหวาดหวั่น กลัวหญิงสาวจะรับไม่ได้กับข่าวที่จะได้ยินต่อไปนี้ แต่ถึงจะกลัวเพียงใดเขาก็จำเป็นต้องบอกให้หญิงสาวได้รับรู้ สองมือใหญ่จับรั้งมือเล็กเรียวและบีบเบาๆ“ค่ะ มีอะไรหรือคะคุณฟารฮาน” หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัยว่าทำไมชายหนุ่มถึงได้มีสีหน้าเคร่งเครียดเหลือเกิน แล้วเมื่อครู่อินซอฟที่เดินตามหลังมาติดๆ ก็มีสีหน้าไม่แตกต่างกันเลยสักนิด“เราต้องเดินทางไปแคว้นซัลจาร์บาเมียอย่างด่วนที่สุด”“อืม...ก็ไม่เห็นจะแปลกนี่คะ คุณฟารฮานเป็นคนที่นั่น เดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านก็ไม่เห็นแปลก”ปิยาพัชรตอบกลับ แม้จะใจหายๆ ที่ต้องจากชายหนุ่มไป แต่ก็เข้าใจว่ากัญญาพัชรอาจจะทำงานเสร็จแล้ว หรือไม่ฟารฮานก็ต้องเดินทางไปเพราะงาน แต่เขาจะต้องกลับมาอีก“ไม่ใช่อย่างนั้นนะมัดหมี่...มัดหวายบาดเจ็บ”“พะ...พี่มัดหวายบาดเจ็บ” สองมือเรียวเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งยื่นไปจับแขนใหญ่และเขย่าแรงๆ“ตอนนี้พี่มัดหวายเป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บตรงไหน ใครเป็นคนทำ และบาดเจ็บได้ยังไง มีใครดูแลพี่มัดหวายอยู่” หญิงสาวถามยาวน้ำเสียงสั่นเทาน้ำตาอุ่นร้อนไหลอา
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 104
“แน่ใจหรือองค์ประมุขนาสเซอร์ ว่าพระองค์จะเอาชีวิตรอดจากคนของเราได้น่ะ ในเมื่อตอนนี้คนของเราล้อมสถานที่จัดงานในวันนี้ไว้หมดแล้ว” เจ้ากรมมหาดไทยเอ่ยถาม ถึงแม้แผนการที่วางไว้จะผิดพลาดไปบ้าง แต่ยังไงเขาก็ยังมีไม้ตายซ่อนอยู่และนาสเซอร์ก็คิดไม่ถึงแน่“ได้ซิท่านเจ้ากรมมหาดไทย” ชายหนุ่มที่เข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มหลายคนที่ถูกมัดและลากมาเป็นพรวน“ตอนนี้ข้างนอกนั้น คนที่ท่านวางไว้ถ้าไม่ตายก็หลบหนีไป บ้างก็ถูกจับอย่างเจ้าพวกนี้ไง” กาซิมเอ่ยพูดอย่างหัวเสีย เพราะคนที่หายไปบางคนจะเป็นตัวการใหญ่ๆ นับรองจากเจ้ากรมมหาดไทยและเจ้ากรมการคลังเลยทีเดียว แต่เขาก็ยังเชื่อว่าเจ้าพวกนั้นจะต้องคอยแอบซุ่มอยู่เพื่อที่จะทำให้แผนการสำเร็จลง อาจไม่ใช่วันนี้แต่ก็เชื่อว่าในไม่นานแน่ เพราะถ้าปล่อยให้เนิ่นนานไปเขาและทุกคนที่ยังจงรักภักดีจะต้องตามจับตัวมาลงโทษได้“นาสเซอร์ระวัง...” มือเรียวข้างหนึ่งผลักร่างหนาใหญ่ให้ออกห่างและเอาตัวเองเข้าไปรับปลายมีดแหลมคมที่พุ่งมาจากผู้หญิงร่างอวบอัดซึ่งยืนอยู่ในระยะกระชั้นชิดและอีกมือก็สวนหมัดหลุนๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะหันตัวหลบแล้วแต่ปลายมีดก็ยังถากแขนเรียวยาวไปแต่กัญญาพัชรก็ไม่มี
