แชร์

chapter 25

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-05 13:43:13

มือแข็งแกร่งจับแขนเรียวพาร่างบางกลับมาที่จุดเดิม แต่เปลี่ยนจากการนั่งธรรมดาเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอน ก่อนเคลื่อนขึ้นไปจับตรึงท้ายทอยให้รับจุมพิตจากเรียวปากหนาร้อนที่ประทับลงไปอย่างรวดเร็ว อีกมือจับตรึงสองมือเรียวที่กำลังพยายามต่อสู้และดันร่างหนาออกไว้ด้านหลัง

ปลายลิ้นสากระคายลากไล้ไปตามเรียวปากนุ่มอิ่มเต็ม ริมฝีปากขบเม้มบดคลึงเต็มแรงแห่งความคิดถึงและปรารถนาที่เอ่อล้นออกมาตั้งแต่แรกที่ได้เห็นหน้าหญิงสาวเดินผ่านเข้ามาในห้อง ปลายลิ้นสากระคายพยายามสอดแทรกเข้าไปภายในโพรงปากนุ่ม แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้ปิยาพัชรจะรับมือได้ดีกว่าคราวแรก ริมฝีปากนุ่มอวบอิ่มเลยไม่ยอมเปิดกว้าง

มือใหญ่ละจากท้ายทอยเคลื่อนลงมาตามลำคอระหงแผ่วเบา ปลายนิ้วลากไล้ผิวกายเนียนนุ่มที่อยู่เลยพ้นคอเสื้อทำงานตัวสวย ก่อนจะเข้าครอบครองเนินเนื้ออวบอิ่มเต่งตึง และถึงแม้จะมีผ้าเนื้อนุ่มขวางกั้นอยู่ แต่ความร้อนผ่าวจากมือใหญ่ก็ยังซึมเข้าไปถึงเนื้อในเนียนนุ่ม

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออกอย่างทันควัน จนปลายลิ้นสากร้อนที่รออยู่ก่อนแล้วล่วงล้ำเข้าไปภายใน แตะแต้มตามไรฟัน กระพุ้งแก้ม ก่อนจะกระหวัดกวัดเกี่ยวเข้ากับปลายลิ้นเล็กๆ ที่พยาย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 26

    ฟารฮานถึงกับยิ้มในคำถามซื่อๆ ที่ออกจากปากสีสด และอย่างไม่ต้องบอกให้รู้ ใบหน้าคมโน้มลงไปประทับริมฝีปากหนาบนเรียวปากอวบอิ่ม ปลายลิ้นซอกซอนเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นเล็กๆ มือหนาลูบไล้ไปทั่วลำตัวบอบบางและอย่างเร็ว ปลายนิ้วสะกิดเอากระดุมเสื้อเม็ดเล็กๆ ออกจากร่างอย่างรวดเร็ว ให้มือหนาเข้าครอบครองสองเนินเนื้อเต่งตึงในกรวยสีหวานกายบอบบางสั่นเทา สองมือที่ไม่รู้ว่าถูกปล่อยเมื่อไหร่วางบนมือแข็งแกร่งและจิกลงไปเต็มแรง ความอบอุ่นซาบซ่านและหวานเชื่อมยามที่สองลิ้นเกี่ยวกระหวัดกัน อีกทั้งความเสียวซ่านและรัญจวนยามที่สองมือหนาฟอนเฟ้นปทุมถันอวบอิ่ม ปลายนิ้วยาวใหญ่ลากไล้วนเวียนรอบปลายยอดถันสีเข้มที่ซุกซ่อนอยู่ในกรวยสีสวยจนนูนเด่นดันเนื้อผ้า ใบหน้าขาวสวยแหงนหงายไปด้านหลัง ดวงตากลมโตเป็นประกายฉ่ำหวานอย่างไม่รู้ตัวริมฝีปากหนาประทับไล่วนจุมพิตวาบหวามไปทั่วใบหน้าเนียนหอม ลากไล้ขบเม้มไปตามลำคอระหงและหยุดพักระหว่างสองเนินเนื้ออวบอิ่มที่ตอบรับทุกสัมผัสจากทั้งมือและปาก“อย่างนี้ยังจะต้องให้ฉันบอกเหตุผลอีกหรือไงมัดหมี่”สองมือหนาลากไล้ไปทางด้านหลัง บีบนวดผิวเนื้อเนียนนุ่ม อีกทั้งริมฝีปากอุ่นร้อนประทับไล่ไปตามขอบกรว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 27

    อินซอฟกวาดสายตามองทั่วใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวใสเหมือนกับผิวเด็ก ริมฝีปากอวบอิ่มและหวานหอมยามที่ได้ลิ้มรส จมูกโด่งเป็นสันเล็กน้อย ดวงตากลมโตเป็นประกายเอาเรื่องและไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ คงจะเป็นจริงอย่างเจ้าชายฟารฮานพูด กว่าที่เขาจะได้คุยดีๆ กับแม่สาวจันตีคงจะต้องสู้รบตบมือกันยกใหญ่ล่ะเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้ามีสีหน้าเฉยเมย แต่ดวงตากลับแพรวพราวระยับและมีรอยยิ้ม ก็ให้ขัดอกขัดใจอยากจะหาอะไรเป็นตัวช่วยจิ้มเข้าไปให้มันทะลุ “ว่าไงคุณเป็นใคร เข้ามาก่อกวนในห้องทำงานฉันได้ยังไง”อินซอฟไม่ยอมตอบเหมือนเดิม แต่ว่าร่างหนาใหญ่กลับเดินอ้อมมาอีกฝั่ง มือใหญ่จับแขนเรียวแล้วดึงอย่างแรงจนร่างบางถลาขึ้นจากเก้าอี้“ว้าย!! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า” อย่างรวดเร็วที่เท้าเรียวกดปลายเท้าลงไปด้วยลืมไปว่าระหว่างที่อยู่ในที่ทำงาน เธอไม่ได้ใส่รองเท้าปลายแหลมคู่โปรด แต่ใส่รองเท้าแตะเตี้ยๆ เพื่อความสบายเท้า มือเรียวที่ไม่ได้อยู่ในการเกาะกุมยันอกกว้างและเอื้อมขึ้นสูง จุดหมายอยู่ที่ใบหน้าคมคร้ามที่ยิ้มตรงมุมปากเล็กน้อย“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้คนห้าร้อย ไอ้สารเลว”จันฑีราด่าเป็นไฟ อีกทั้งมือเล็กที่ยกสูงจำต้องรีบยกลงเมื่อเห็นแวว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 28

    “ฉันชื่ออินซอฟเป็นคนสนิทของท่านฟารฮาน”เมื่อได้ยินชื่อชายหนุ่มจริงๆ ก็สร้างความหวาดหวั่นเกรงกลัวให้กับจันฑีราได้ไม่น้อย ด้วยชื่อเสียงทั้งด้านดีและไม่ดีของนายหนุ่มผู้ก่อตั้งบริษัทและคนสนิท ที่ได้รับการกล่าวขานอย่างชื่นชมจากสาวน้อยสาวใหญ่ในบริษัทเข้าหูบ่อยครั้ง ถึงว่าซิทำไมไอ้ทักษะการต่อสู้ที่ได้รับการสอนมาถึงทำอะไรอีตาสารเลวคนนี้ไม่ได้ ก็แหมร้ายซะขนาดนี้ แล้วอย่างนี้ถ้าเธอบอกให้พี่มัดหวายเอาคืนให้ พี่มัดหวายจะสู้ได้หรือเปล่านะ อีกอย่างอีตาบ้านี่จะไปพบพี่มัดหวายทำไม“ว่าไง เธอจะพาฉันไปพบกัญญาพัชรได้หรือยังจันตี”“นายจะไปพบพี่มัดหวายทำไม” จันฑีราเอ่ยถามอย่างอยากรู้“อีกอย่าง ช่วยปล่อยมือฉันซะทีซิ เจ็บนะโว้ยไอ้บ้า หักมาได้มือแข็งยังกะคีม แขนคนนะไม่ใช่เหล็กที่จะได้ไม่รู้สึกรู้สาน่ะ”เมื่อรู้สึกว่าแขนคลายความเจ็บลงเท้าเรียวก็กระทืบลงไปบนเท้าหนาใหญ่เต็มๆ แรงก่อนจะวิ่งหนีถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าขาวสวยยิ้มระรื่น ดวงตากลมโตเป็นประกาย คิ้วเข้มข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูงมือเรียวจับลูบแขนที่ถูกตรึงไว้เมื่อครู่ “ว่าไง นายจะบอกฉันได้หรือยังต้องการพบพี่มัดหวายทำไม” เอ่ยถามอย่างต้องการคำตอบ เพื่อประก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 29

    “หวาน...หวานมากเลยจันตี” น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังแนบชิดริมฝีปากอวบอิ่ม ถึงแม้จะไม่ได้รับความร่วมมือจากเจ้าของสักเท่าไหร่ แต่ความอบอุ่นนุ่มหวานที่ได้รับก็สร้างความพอใจให้เป็นยิ่งนัก ปลายลิ้นสากระคายสอดแทรกซอกซอนเข้าไปในความนุ่มหวานปานน้ำผึ้ง มือใหญ่ลากไล้บีบนวดลำขาเรียวยาว เคลื่อนไปด้านบนค่อยๆ เกี่ยวเอากระดุมเสื้อทำงานออกจากร่าง ให้ปลายนิ้วยาวใหญ่ได้สัมผัสกับผิวกายเนียนนุ่มอย่างถนัดถนี่ความร้อนผ่าวที่แผ่ซ่านโอบรอบเรือนกาย สร้างความป่วนปั่นและเสียวซ่านให้กับจันฑีราจนแทบยืนไม่ติดที่ กายบอบบางสั่นระริก ถึงแม้ใจจะพยายามบอกให้ขัดขืน แต่ร่างกายกลับสู้ปรารถนาร้อนที่เหมือนกับแผดเผาร่างให้ต้องอ่อนระทวยโอนอ่อนผ่อนตามความอบอุ่นที่แนบชิด อีกทั้งปลายลิ้นสากร้อนก็ตอบรับเกี่ยวกับปลายลิ้นใหญ่ สองมือที่ไม่รู้ว่าถูกปล่อยตั้งแต่เมื่อไหร่ เคลื่อนไหวแผ่วเบาไปโอบรอบลำคอแกร่ง ปลายนิ้วซอกซอนเข้าไปในเส้นผมหนานุ่ม บดเบียดเรือนกายกับความอบอุ่นเร่าร้อนสองมือใหญ่จับทึ้งดึงเอาสาบเสื้อตัวสวยแยกจากกัน ใบหน้าคมคร้ามประทับจุมพิตวนเวียนรอบใบหน้าขาวเนียน ก่อนขบเม้มริมฝีปากหนาไล้ลงมาตามลำคอระหง และซบนิ่งระหว่างสองเนินเนื้ออว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 30

    แม้คำสั่งที่เอ่ยออกมาจะอ่อนหวานและนุ่มนวล แต่จันฑีราก็รับรู้ถึงความเด็ดขาดและต้องได้ในสิ่งที่ต้องการ ถึงตัวเธออยากจะขัดขืนและอยากรู้เพียงใด แต่ในสถานการณ์ตอนนี้ขืนดื้อดึงไปก็มีแต่เธอนั่นแหละที่จะเสียเปรียบ กายบางสั่นสะท้านกับลมหายใจอุ่นร้อนที่รินรดปลายทับทิมสีเข้ม แล้วยังมีจะปลายนิ้วยาวใหญ่และร้อนผ่าวเหมือนกับถ่านไฟลากไล้แต่งแต้มไปทั่วกายา ขัดขืนก็ไม่ได้ เพราะสองมืออยู่ในการเกาะกุมของมือใหญ่เพียงข้างเดียว อีกทั้งใจและกายตัวเองก็ไม่ได้อยากให้หยุดด้วยริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้ม ใบหน้างอเป็นปลายจวัก ดวงตากะพริบๆ อย่างรำคาญและระอิดระอาใจ ด้วยรู้ว่าถ้าตัวเองตอบปฏิเสธไปเมื่อไหร่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่จะต้องย้อนกลับมาอีก และคราวนี้จะไม่หยุดเพียงเท่านี้ แต่อาจจะเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหนก็ไม่รู้ศีรษะทุยได้รูปผงกรับหน้างุ้มหน้างอ เรียกรอยยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายจากคนที่รอฟังคำตอบอยู่ “ได้ ฉันจะพานายไปหาพี่มัดหวายก็ได้ แต่จะให้ไปในสภาพแบบนี้หรือไง นายไม่อาย...ก็หน้าหนายิ่งกว่าพื้นคอนกรีตจะอายได้ยังไง” เปร่ยจิกกัดเสียงลอดไรฟัน “แต่ฉันอาย” จันฑีราดึงเอาความรู้สึกโกรธเกรี้ยวมาบดบังความเสียวซ่านและร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 31

    “เชิญเข้ามาซิครูมัดหวาย มีคนต้องการคุยกับคุณแน่ะ” ผู้อำนวยการรีบลุกจากเก้าอี้และผายมือไปยังมุมที่ตั้งโซฟารับแขกตัวใหญ่มือเรียวยกขึ้นไหว้ขอบคุณ ก่อนหันร่างเดินไปนั่งใกล้ๆ กับน้องสาวนอกไส้ ที่ดูเหมือนจะมีอาการลุกลี้ลุกลนและอยู่ไม่สุขชอบกล จนขาดความสังเกตว่ามือเล็กเรียวของจันฑีราตกอยู่ในมือใหญ่“มีอะไรกับพี่หรือจันตี แล้วนี่มัดหมี่ไปไหน แล้วนั่นเธอมากับใคร” หญิงสาวเอ่ยถามยาว ด้วยความเป็นห่วงและกังวลใจกลัวว่าปิยาพัชรอาจได้รับอันตรายร้ายแรง จนจันฑีราถึงกับต้องมาขอพบเธออย่างเร่งด่วนแบบนี้“ผมได้รับคำสั่งจากเจ้านายมาขอเชิญคุณกัญญาพัชรไปพบครับ”คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อคนที่ตอบหาใช่คนที่เธอถามไป ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มร่างหนาใหญ่ตรงหน้าอย่างครุ่นคิด เพราะรู้สึกคุ้นตาอย่างประหลาด แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน จนต้องสลัดความคิดนั้นทิ้งไป “คุณเป็นใคร นายคุณเป็นใคร ต้องการพบกับฉันเรื่องอะไร”“เรื่องราวทุกอย่างจะกระจ่างแจ้งเมื่อคุณไปกับผม แต่ถ้าช้าผมก็ไม่รับรองความปลอดภัยของน้องสาวคุณ” อินซอฟบอกเสียงราบเรียบ ปลายนิ้วยาวใหญ่ลูบไล้เป็นวงกลมบนมือเล็กเรียวกัญญาพัชรที่คิดอยู่แล้วว่าเรื่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 32

    ปิยาพัชรต้องคอยปัดมือใหญ่ที่ไม่ยอมหยุดลูบไล้ลำแขนเรียวยาว ใบหน้าก็เบี่ยงหนีจมูกโด่งคมที่คอยหากำไรอยู่ตลอดเวลา พลาดจากตรงนี้ก็ไปตรงนั้นอย่างไม่ยอมหยุด จนเธอเหนื่อยที่จะหยุดมือใหญ่ จมูกโด่งคมและริมฝีปากอุ่นร้อนที่ทาบทับไปทั่วเรือนกาย“หยุดเสียทีได้ไหมคะคุณฟารฮาน” ปิยาพัชรเอ่ยบอกเสียงนุ่มอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้ากัน หากพี่สาวมาเห็นเธออยู่ในสภาพแบบนี้ ไม่รู้ว่ากัญญาพัชรจะรับได้หรือเปล่า เป็นห่วงความรู้สึกของพี่สาวและเป็นห่วงสวัสดิภาพของหัวใจตัวเองที่ไม่ยอมขัดขืน มิหนำซ้ำยังโอนอ่อนผ่อนตามเสียอีกด้วยสองมือเรียวดันใบหน้าคมคร้ามให้ห่างจากลำคอ ใบหน้าขาวสวยแดงระเรื่อ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับเหมือนกับมีดวงดาวนับสิบดวงส่องสว่างอยู่ภายใน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจากความวาบหวิวหวั่นไหวกับสัมผัสบางเบาเหมือนขนนกปลิวไปตามแรงลม และอารมณ์ปรารถนาที่มีอยู่ในเรือนกายแทนที่ฟารฮานจะทำตามคำขอ สองแขนกำยำกลับรัดร่างบอบบางแน่นขึ้น มือใหญ่จับปลายคางมนแหงนขึ้น ดวงตาพราวระยับ ใบหน้าคมคร้ามแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม “เรื่องอะไรล่ะมัดหมี่”ใบหน้าคมโน้มลงไปประทับจุมพิตบนเรียวปากนุ่มอย่างต้องการลงโทษ แต่เมื่อได

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 33

    อีกทั้งเมื่อมองไปด้านหลังก็เห็นชายหนุ่มร่างหนาใหญ่ ใบหน้าแฝงไว้ด้วยความเย็นชาและเฉยเมย ไล่ไปอีกฝั่งหนึ่งก็มีร่างหนาใหญ่ที่ชื่ออินซอฟยืนคุมเชิงอยู่อีกคน“ฉันไม่เข้าใจ พวกคุณกำลังเล่นอะไรกันแน่”น้ำเสียงแข็งกร้าวดังจากริมฝีปากอวบอิ่ม อีกทั้งดวงตากลมโตเป็นประกายแข็งกร้าวและไม่ยอมคน สมองคมปลาบพยายามคิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะดึงเอาตัวปิยาพัชรออกจากแขนแกร่งคู่นั้นได้“ผู้ชายสารเลว คิดว่าฉันเป็นคนโง่ ถึงมองไม่ออกว่าคุณกำลังคิดจะทำอะไรอยู่ คิดว่าทำอย่างนี้แล้วฉันจะยอมปล่อยน้องสาวให้อยู่ในกำมือหรือไง คิดผิดเสียแล้ว” เอ่ยเสียงลอดไรฟัน“ปล่อยน้องสาวฉันได้แล้ว...คุณฟารฮาน”กัญญาพัชรย้ำน้ำเสียงหนักและเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ใจร้อนรุ่มเหมือนกับมีเพลิงไฟสุมอยู่ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มร่างใหญ่ยังคงนั่งยิ้มเฉย ราวกับกำลังถูกใจอะไรสักอย่างฟารฮานฉีกยิ้มกว้าง ชื่นชอบและชื่นชมในความฉลาดและกล้าหาญของแม่สาวตรงหน้า คิดไม่ผิดเลยที่เลือกกัญญาพัชรให้ไปช่วยงานพี่ชาย“คุณฉลาดและก็ดูว่าจะเข้าใจอะไรได้ง่ายเหลือเกิน ผมก็จะขอพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมละกัน อย่างแรกก็คือผมชอบน้องสาวคุณ และอย่างที่สองคือผมต้องการให้คุณช่วยงานอะไร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05

บทล่าสุด

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 112 - จบ

    “พาหม่อมฉันกลับมาอีกทำไม หม่อมฉันไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย คนหลอกลวง”“ถ้าไม่ใจร้ายและหลอกลวงอีก จะอยู่ด้วยไหมล่ะ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มและเว้าวอนทำเอาคนที่พยายามจะใจแข็งถึงกับสั่นระรัว ด้วยรู้ชะตาตัวเองดีตั้งแต่ถูกจับได้นั่นแหละว่าอาจหนีไม่พ้นอ้อมแขนใหญ่นี้ไปตลอดชีวิต“จะรู้ได้ไง พระองค์จะไม่หลอกหม่อมฉันอีก ทั้งพี่ทั้งน้องช่างวางแผนและเจ้าเล่ห์เหลือเกินนี่”“ใช้หัวใจแลกหัวใจไง”“เชอะ...คนอย่างองค์นาสเซอร์ ประมุขผู้ครองแคว้นซัลจาร์บาเมีย ชายหนุ่มที่มีผู้หญิงนับสิบอ๋อ...นับร้อยมากกว่าคอยถวายตัวเป็นข้ารองบาทน่ะหรือจะยอมหยุดอยู่ที่ผู้หญิงอย่างหม่อมฉันเพียงคนเดียว เชื่อตายละ” กัญญาพัชรยังคงปากแข็งแม้ใจจะยอมผ่อนตามไปเกือบจะครึ่งแล้ว“อ้าว...ทำไมล่ะ เราแตกต่างกับชายหนุ่มคนอื่นอย่างไร ถึงจะหยุดอยู่ที่ผู้หญิงเพียงคนเดียวไม่ได้น่ะ ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งสำคัญเสมอไปในชีวิตนะมัดหวาย สำหรับเราเมื่อเราพบคนที่ใช่ เราก็พร้อมที่จะหยุดทุกอย่างไว้ที่เธอคนนั้นเพียงคนเดียว และตอนนี้เราก็คิดว่าเราพบนางคนนั้นของเราแล้ว”หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักๆ ไม่เป็นจังหวะ นาสเซอร์หมายถึงเธอใช่ไหม ‘ไม่นะมัดหวาย แกอย่าลืมซิว่าเขาหลอกลว

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 111

    “ไม่ใช่หรอกมัดหมี่ ถ้าเพียงแค่ความต้องการของผู้ชายคนหนึ่ง ฉันว่าเขาไม่ทำถึงขนาดนี้หรอก” ใบหน้าคมคร้ามแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม มือใหญ่จับมือเล็กเรียวมาวางบนแผงอกกว้างตรงที่มีหัวใจกำลังเต้นอยู่“สิ่งที่ฉันทำด้วยความเจ้าเล่ห์และร้ายกาจก็จริง แรกเริ่มมาจากเพียงแค่ความปรารถนาก็จริง แต่สิ่งหนึ่งนับจากวันแรกที่ฉันได้ครอบครองความบริสุทธิ์ของสาวน้อยคนนั้น มันเป็นคำสั่งมาจากหัวใจทั้งสิ้น” สองมือใหญ่จับรั้งใบหน้าขาวสวยให้จ้องเข้าไปในดวงตาคมกริบ“ฉันอยากจะบอกให้มัดหมี่รู้เหมือนกัน ฉัน...รัก...มัดหมี่”ปิยาพัชรแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าค้าง หากว่าไม่ถูกจับรั้งไว้ศีรษะทุยคงจะส่ายบอกว่าไม่เชื่อและไม่จริง แต่คำพูดที่หนักแน่น ดวงตาที่มั่นคงดุจดังภูเขาหินที่ไม่อาจพังทลายลงมาได้ ไม่ว่าจะเจอพายุร้ายเพียงใดเป็นคำตอบที่ชัดเจน และที่สำคัญคือหัวใจของเธอมันก็เลือกที่จะเชื่อคำพูดนั้นซะด้วยสองแขนเรียวโอบรอบกายแข็งแกร่ง “จริงๆ นะคะ คุณฟารฮานพูดจริงๆ นะคะ ไม่ได้หลอกให้มัดหมี่ดีใจเล่นนะคะ”“จริงซิ ฉันจะโกหกมัดหมี่ทำไมล่ะ เพราะรัก ฉันเลยต้องวางแผนการร้ายทุกอย่าง เพื่อส่งแม่สาวจอมหว

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 110

    “แสดงว่าพวกนายรู้แผนการของเราทุกอย่างเลยใช่ไหม แล้วรู้ได้ยังไง รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมถึงไม่ขัดขวางตั้งแต่ต้น”“เอาเป็นว่าฉันจะเล่าให้เธอฟังวันหลังนะ แต่วันนี้ขอฉันลงโทษคนที่ทำให้ใจเสียก่อนละกัน”ใบหน้าขาวสวยแย้มยิ้ม ดวงตาเป็นประกายพราวระยับ สองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง “เสียใจด้วยนะอินซอฟ เผอิญว่าวันนี้เครื่องซักผ้ามันดันเกิดแอ๊กซิเดนท์ ทำงานไม่ได้อ่ะ”จันฑีราหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ ยิ่งได้เห็นใบหน้าเสียอารมณ์ของอินซอฟก็ยิ่งอยากแกล้งยั่วเย้าให้หนักขึ้นอีก แต่รู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่เธอหายจากสิ่งที่เป็นอยู่ ย่อมจะต้องถูกเขาเอาคืนจนอาจจะลุกจากเตียงไม่ได้เพราะความเพลียมือเล็กจับแขนใหญ่วางยาวแนบไปกับพื้นเตียง พร้อมกับวางศีรษะลงไปนอนหนุน อีกมือก็จับแขนใหญ่มาพาดรอบเรือนกายเล็ก กายบางขยับจนแนบชิดกับเรือนกายใหญ่ นับจากวันนี้ชีวิตที่เคยมีเคยอยู่คนเดียวได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาเติมเต็มด้วยความรักและความอบอุ่น“ขอบใจนะอินซอฟที่รักฉัน เมื่อก่อนที่ฉันเคยทำร้ายและทำไม่ดีกับนายไว้ ขอให้นายยกโทษและให้อภัยฉันด้วยนะ ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ฉันจะทำตัวดีๆ และรักนายให้มากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำ

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 109

    “จะไปไหนล่ะมัดหมี่...” แขนแข็งแกร่งสอดเข้าระหว่างเอวเล็กคอดและดึงเข้าหาตัว ศีรษะทุยโน้มลงกระซิบเบาๆ ข้างใบหูนุ่ม น้ำเสียงกึ่งกระเซ้าและยั่วเย้า“รู้ไหมว่าโทษของคนที่คิดหนีฉันน่ะมันร้ายแรงมากนะ”“ปล่อยน้องสาวฉันนะนายฟารฮาน” แม้จะห้อยต่องแต่งอยู่บนร่างสูงใหญ่ แต่กัญญาพัชรก็ไม่วายส่งเสียงแว้ดๆ ใส่ฟารฮาน สองมือยันแผ่นหลังกว้างเพื่อจะได้นำเอาตัวเองลงไปขัดขวาง“ฉันว่าเธอเอาตัวให้รอดพ้นจากพี่ชายฉันก่อนดีกว่านะมัดหวาย ก่อนที่จะมาช่วยเหลือคนอื่นเขาน่ะ” ฟารฮานตอบกลับด้วยน้ำเสียงยิ้มๆ คิ้วคมเข้มข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูงเป็นจังหวะ“ไปกันเถอะมัดหมี่ เรามีเรื่องที่จะต้องคุยเหมือนกัน”“ว้าย!!” สองแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่งอย่างรวดเร็ว เมื่อร่างกายลอยขึ้นจากพื้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “ทำอะไรก็ไม่รู้คุณฟารฮานน่ะ”“ก็พาคนที่กล้าหนีฉันไปลงโทษไง” ใบหน้าคมโน้มลงจนจมูกโด่งคมประชิดติดแก้มนุ่ม“บ้า...” ปิยาพัชรส่งค้อนให้คนพูดวงโตด้วยความอบอุ่นในหัวใจ เพราะฟังจากน้ำเสียงฟารฮานไม่ได้โกรธเคืองเธอแม้แต่น้อยนิด อาจมีน้อยใจบ้าง แต่ถ้าอธิบายให้ฟังเขาก็พร้อมที่จะเข้าใจ“โว้ย...ปล่อยฉันนะคนบ้า คนเฮ็งซวย ไอ้ผู้ชายเส็งเคร็ง รัง

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 108

    ยามราตรีที่ท้องฟ้ามีแสงดาวส่องนำทาง สามร่างเดินตามกันไปอย่างรีบเร่ง โดยมีร่างสูงโปร่งเดินนำและร่างบอบบางอีกสองร่างเดินตามไปติดๆ ศีรษะทุยสอดส่ายเหลียวซ้ายแลขวา ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ถึงแม้จะรู้ว่าคืนนี้นาสเซอร์ ฟารฮาน และอินซอฟกำลังอยู่ร่วมการประชุมในการกำหนดนโยบายของแคว้นว่าจะให้เดินไปในทิศทางใดหลังจากนี้ แต่ใครจะรู้เล่าเกิดว่าคนหนึ่งคนใดเกิดสงสัยในพฤติกรรมลับๆ ล่อๆ และกระซิบกระซาบที่เธอและน้องๆ ทั้งสองคนมีมีหลายครั้งที่ร่างโปร่งบางหยุดยืนและหันไปจะเอ่ยปากถามสองสาวที่ตามมาด้วยว่าตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมที่จะตามเธอไปน่ะ แต่พอเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใยของสองสาวก็ทำให้พูดไม่ออก ใจจริงกัญญาพัชรไม่ได้อยากชวนปิยาพัชรและจันฑีราหนีไปด้วย แต่เพราะความเป็นห่วงเป็นใยในสวัสดิภาพของสองสาว ที่ไม่รู้ว่าจะต้องโดนหางเลขจากคนที่ไม่หวังดีด้วยเมื่อไหร่ มันก็ทำให้เธอต้องคะยั้นคะยอชักแม่น้ำทั้งห้าให้สองสาวเดินทางหลบหนีกลับบ้านด้วย อีกทั้งเมื่อน้องสาวทั้งสองคนรู้ว่าเธอจะหนีกลับ ทั้งสองก็ไม่ยอมให้เธอต้องเดินทางเพียงลำพังปิยาพัชรและจันฑีราเดินตามกัญญาพัชรไปด้วยใจที่เจ็บปวดและหวาดกลัว

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 107

    “อ้าว...พี่มัดหวายหลับแล้วละแก” ปิยาพัชรที่เล่าเรื่องของตัวเองจ๋อยๆ ด้วยความดีใจและสุขล้นหยุดอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตแปรเปลี่ยนเป็นหมองเศร้าลง เธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่สาวฟังแทบทั้งหมด ยกเว้นเรื่องที่เธอตกเป็นของฟารฮานแล้วและเรื่องถูกปองร้ายหมายเอาชีวิต“ใจเย็นๆ นะแก ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานอินซอฟจะต้องหาคนที่คิดร้ายกับแกเจอ” จันฑีรายกมือขึ้นตบบ่ากว้างของเพื่อนรักเบาๆ เธอเองก็เป็นกังวลไม่น้อยไปกว่าปิยาพัชร แต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่ากัญญาพัชรมีอาการดีขึ้น ความเหนื่อยจากการเดินทางไกลก็เริ่มประท้วง ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าหาวหวอดๆ ดวงตาก็เริ่มที่จะหรี่ลง“ฉันไม่ไหวแล้วแก ขอนอนกอดพี่มัดหวายก่อนนะ” ร่างบอบบางคลานขึ้นไปบนเตียงนอนใหญ่ เอนตัวนอนแนบชิดร่างกัญญาพัชร“เฮ้ย...ไม่เอาซิแก ฉันนอนด้วย” ปิยาพัชรบอก เพราะเธอก็เหนื่อยและเพลียเหมือนกัน ร่างบอบบางรีบเอนตัวลงอิงแอบแนบซบกับร่างพี่สาว แขนเรียวยาวพาดไปโอบร่างโปร่งไว้ แต่ด้วยความไม่ระมัดระวังทำให้ปลายมือไปถูกเอาที่บาดแผล ทำให้คนที่หลับอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงงๆ และเจ็บปวดเล็กน้อย“ขอมัดหมี่นอนด้วยนะพี่มัดหวาย คิดถึง อยากนอนกอดพี่” ปิยาพัชรบอกเสียงหว

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 106

    “ยานี่จะช่วยให้เจ้าดีขึ้นและหายดีในเร็ววันนะ” แม้จะไม่หมดทั้งถ้วยแต่ยาที่เข้าไปจะทำการขับพิษที่ยังหลงเหลืออยู่ในร่างกายกัญญาพัชรให้ออกมาอย่างช้าๆ และหมดในที่สุด มือใหญ่ปิดปากเรียวยาวไม่ให้หญิงสาวพ่นยากลับออกมาจนกว่ายาทั้งหมดจะหายเข้าไปในกาย“อือ...” สองมือเล็กเรียวยกขึ้นจิกทึ้งดึงมือใหญ่ออกจากใบหน้า เจ็บจนน้ำตาเล็ดออกมาจากกระบอกตากับเรี่ยวแรงที่ชายหนุ่มกดลงไป และยังฝืดๆ และเหม็นเน่ากับสิ่งที่ได้ไหลเข้าสู่ร่างกาย“อดทนนิดมัดหวาย อีกไม่นานเจ้าก็หายแล้วคนดี ยานี้จะเป็นยารักษาให้เจ้าหายจากอาการบาดเจ็บและพิษร้ายที่เข้าสู่ร่างกายนะคนดี”“พิษร้ายหรือเพคะ หมายความว่า...”“ใช่ คมมีดที่บาดลงไปในเนื้อของเจ้าอาบด้วยยาพิษร้ายแรง ถ้าเป็นเราอาจจะเพียงแค่หมดแรง จนกลายเป็นเหตุให้ถูกทำร้ายถึงแก่ชีวิตได้ แต่กับเจ้ามันทำให้เจ้าเกือบจะจากเราไปตลอดชีวิต...รู้ไหม”“แต่หม่อมฉันว่ามันก็คงดีกว่าตื่นมาเป็นตัวตลก เป็นผู้หญิงโง่ๆ คนหนึ่งในสายตาของพระองค์ไม่ใช่หรือเพคะ” กัญญาพัชรเอ่ยถามอย่างน้อยอกน้อยใจ หลายครั้งที่เธอลืมตาตื่นมาแล้วก็มีเพียงแค่ความเงียบของห้อง และยังมีคนแปลกหน้าที่คอยทำอะไรกับร่างกายก็ไม่รู้ จับพ

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 105

    “มัดหมี่ทำใจดีๆ และฟังฉันให้ดีนะ” ร่างหนานั่งลงหน้าปิยาพัชรด้วยร้อนรนกระวนกระวายใจและหวาดหวั่น กลัวหญิงสาวจะรับไม่ได้กับข่าวที่จะได้ยินต่อไปนี้ แต่ถึงจะกลัวเพียงใดเขาก็จำเป็นต้องบอกให้หญิงสาวได้รับรู้ สองมือใหญ่จับรั้งมือเล็กเรียวและบีบเบาๆ“ค่ะ มีอะไรหรือคะคุณฟารฮาน” หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัยว่าทำไมชายหนุ่มถึงได้มีสีหน้าเคร่งเครียดเหลือเกิน แล้วเมื่อครู่อินซอฟที่เดินตามหลังมาติดๆ ก็มีสีหน้าไม่แตกต่างกันเลยสักนิด“เราต้องเดินทางไปแคว้นซัลจาร์บาเมียอย่างด่วนที่สุด”“อืม...ก็ไม่เห็นจะแปลกนี่คะ คุณฟารฮานเป็นคนที่นั่น เดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านก็ไม่เห็นแปลก”ปิยาพัชรตอบกลับ แม้จะใจหายๆ ที่ต้องจากชายหนุ่มไป แต่ก็เข้าใจว่ากัญญาพัชรอาจจะทำงานเสร็จแล้ว หรือไม่ฟารฮานก็ต้องเดินทางไปเพราะงาน แต่เขาจะต้องกลับมาอีก“ไม่ใช่อย่างนั้นนะมัดหมี่...มัดหวายบาดเจ็บ”“พะ...พี่มัดหวายบาดเจ็บ” สองมือเรียวเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งยื่นไปจับแขนใหญ่และเขย่าแรงๆ“ตอนนี้พี่มัดหวายเป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บตรงไหน ใครเป็นคนทำ และบาดเจ็บได้ยังไง มีใครดูแลพี่มัดหวายอยู่” หญิงสาวถามยาวน้ำเสียงสั่นเทาน้ำตาอุ่นร้อนไหลอา

  • เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา   chapter 104

    “แน่ใจหรือองค์ประมุขนาสเซอร์ ว่าพระองค์จะเอาชีวิตรอดจากคนของเราได้น่ะ ในเมื่อตอนนี้คนของเราล้อมสถานที่จัดงานในวันนี้ไว้หมดแล้ว” เจ้ากรมมหาดไทยเอ่ยถาม ถึงแม้แผนการที่วางไว้จะผิดพลาดไปบ้าง แต่ยังไงเขาก็ยังมีไม้ตายซ่อนอยู่และนาสเซอร์ก็คิดไม่ถึงแน่“ได้ซิท่านเจ้ากรมมหาดไทย” ชายหนุ่มที่เข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มหลายคนที่ถูกมัดและลากมาเป็นพรวน“ตอนนี้ข้างนอกนั้น คนที่ท่านวางไว้ถ้าไม่ตายก็หลบหนีไป บ้างก็ถูกจับอย่างเจ้าพวกนี้ไง” กาซิมเอ่ยพูดอย่างหัวเสีย เพราะคนที่หายไปบางคนจะเป็นตัวการใหญ่ๆ นับรองจากเจ้ากรมมหาดไทยและเจ้ากรมการคลังเลยทีเดียว แต่เขาก็ยังเชื่อว่าเจ้าพวกนั้นจะต้องคอยแอบซุ่มอยู่เพื่อที่จะทำให้แผนการสำเร็จลง อาจไม่ใช่วันนี้แต่ก็เชื่อว่าในไม่นานแน่ เพราะถ้าปล่อยให้เนิ่นนานไปเขาและทุกคนที่ยังจงรักภักดีจะต้องตามจับตัวมาลงโทษได้“นาสเซอร์ระวัง...” มือเรียวข้างหนึ่งผลักร่างหนาใหญ่ให้ออกห่างและเอาตัวเองเข้าไปรับปลายมีดแหลมคมที่พุ่งมาจากผู้หญิงร่างอวบอัดซึ่งยืนอยู่ในระยะกระชั้นชิดและอีกมือก็สวนหมัดหลุนๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะหันตัวหลบแล้วแต่ปลายมีดก็ยังถากแขนเรียวยาวไปแต่กัญญาพัชรก็ไม่มี

DMCA.com Protection Status