เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-13 21:22:38“บอกดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องว่าเลย ใครกันแน่ที่ชอบโวยวาย”
เพียงขวัญใช้เวลาไม่นานในการแต่งตัวให้เรียบร้อย เสื้อยืดสีหวานถูกใส่ทับไว้
ด้านในผ้าซิ่น หญิงสาวเกล้าผมขึ้น เปิดเผยดวงหน้าหวาน และลำคอระหง ใบหน้าไร้การเติมแต่งสีสัน ประแป้งฝุ่นและทาเพียงลิปสติกมันเท่านั้น
“แล้วข้าวเหนียวล่ะคะ” เหมันต์มองหญิงสาวที่เพิ่งเปิดประตูบ้านออกมา เขามอง
ตาค้างอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเบนสายตาไปมองกระติบข้าวใบเล็กสองใบที่วางคู่กันอยู่บนโต๊ะ
เพียงขวัญมองตามแล้วคลี่ยิ้มหวาน
“กระติบข้าวน่ารักจัง ว่าแต่ใครนึ่งข้าวเหนียวให้คุณคะ”
“มีเมียนอนตื่นสาย ผัวก็ต้องลุกมาทำเอง ก็แค่นั้น” เพียงขวัญก้มหน้ามองเท้าตัวเอง รู้สึกผิดที่ไม่ได้ทำหน้าที่ที่สมควรทำ
ชายหนุ่มหยิบกระติบข้าวทั้งสองใบขึ้น แล้วก้าวขายาวเดินไปข้างบ้าน ใกล้ๆกับ
ที่จอดรถไว้เมื่อคืน จักรยานสีดำถูกจูงออกมา เขาขึ้นประจำที่คนขับ กระติบข้าววางอยู่ที่ตะกร้าหน้ารถ หญิงสาวกะพริบตามองอย่างไม่แน่ใจ ก็คนตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ปักหลั่นดูไม่เข้ากันสักนิดกับจักรยาน
“ขึ้นมาสิ ตื่นสายแล้วยังจะมัวโอ้เอ้อยู่ได้” เพียงขวัญยู่ปากใส่แผ่นหลังกว้าง แล้วเดินไปนั่งซ้อนท้าย เหยียดขาสองข้างไปทางซ้าย
“กอดเอวไว้ด้วย เดี๋ยวตก”
“ไม่เป็นไรค่ะ นั่งอย่างนี้ก็ได้ ว้าย!” ปฏิเสธไปยังไม่ทันขาดคำ ร่างบางก็สะดุ้งเกือบตกจักรยาน เพียงขวัญรีบวาดวงแขนกอดเอวสอบไว้แน่น เขาแกล้ง...ทำไมเธอจะไม่รู้ คนอะไรชอบหาเรื่องไปเสียทุกอย่าง
เพียงขวัญตื่นตากับวิวทิวทัศน์รอบกาย สองข้างทางเป็นทุ่งนากว้างจนสุดลูกหูลูกตา รวงข้าวสีเขียวเริ่มเปลี่ยนสี เพราะใกล้ฤดูเก็บเกี่ยว อากาศเย็นบ่งบอกว่ากำลังย่างเข้าสู่หน้าหนาว ตะวันดวงกลมโตอ้อยอิ่งอยู่ตรงเส้นของฟ้า เหมันต์ปั่นจักรยานไปตามทางลาดยาง ถนนเป็นสองเลนก็จริง แต่ก็แคบจนน่าหวั่นใจเวลารถยนต์สวนทางกันจะหลบกันได้หรือเปล่า หญิงสาวหันกลับไปมองบ้านหลังเล็กของเขาที่ห่างออกไปทุกที เพิ่งสังเกตว่ามันอยู่ท่ามกลางทุ่งนารอบด้าน มีโรงเรือนอยู่ถัดออกไป ปลูกอยู่แถวๆหนองน้ำใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปจากตัวบ้าน วันนี้เธอคงต้องไปเดินสำรวจดูและเรียนรู้เกี่ยวกับที่นี่ให้เร็วที่สุด เมื่อตัดสินใจมาอยู่กับเขาแล้ว เธอก็ต้องใช้ชีวิตแบบเขาให้ได้ เสียงทุ้มของระฆังไม้ดังสลับกับเสียงระฆังดังกังวานดึงหญิงสาวให้กลับมาสู่โหมดขี้สงสัย มันดังสลับกันในจังหวะช้าๆก่อนจะรัวเร็วแล้วเบาลงจนเงียบ แล้วดังขึ้นมาใหม่ในจังหวะแบบเดิม
“เสียงอะไรคะ ไม่เคยได้ยินเลย”
“เสียงระฆังดังมาจากวัด เป็นสัญญาณว่าพระจะออกบิณฑบาตแล้ว”
“แล้วเราจะไปทันไหมคะ อีกไกลไหม”
“ใกล้จะถึงแล้ว ที่จริงปกติแล้วผมจะไปถึงก่อนที่พระท่านจะตีระฆังนะ วันนี้เสียเวลาต้องปลุกเมีย เลยมาช้ากว่าทุกวัน” เพียงขวัญอยากจะทุบเขาแรงๆเสียจริง ที่บ่นๆว่าเธอตื่นสาย บ่นว่าต้องเสียเวลาปลุกนี่ บ่นเพื่ออะไร ก็ในเมื่อตัวเองก็ได้กำไรไปตั้งเยอะ
จากการปลุกเธอ
“อ้าว! พ่อเหม นึกว่าจะปูเสื่อไว้รอเก้อแล้ว แล้วนั่นพาใครมาด้วยล่ะ” ผู้สูงอายุวัยประมาณเจ็ดสิบหนึ่งในสามคนที่นั่งพับเพียบอยู่บนเสื่อเอ่ยถามอย่างคุ้นเคย
“เมียครับ” เขาตอบสั้นแต่เสียงดังฟังชัด เพียงขวัญยิ้มให้ผู้สูงวัยแล้วประนมมือไหว้
“ไหว้พระเถอะหนู ดีๆ...มีเมียเป็นตัวเป็นตนเสียที จะได้มีคนหุงข้างหุงน้ำให้กิน ไม่ต้องทำเองเหมือนเมื่อก่อน” ผู้ที่ได้รับการแนะนำว่าเป็นเมียยิ้มแหยๆให้กับผู้สูงวัยทั้งสาม หญิงสาวหันไปมองเหมันต์ ชายหนุ่มจูงจักรยานไปพิงไว้ที่รั้วไม้ไผ่ ก่อนจะหยิบกระติบข้าวเหนียวแล้วเดินกลับมาหาเธอ
“นั่งสิคุณ” เหมันต์นั่งลงบนเสื่อที่ปูรออยู่ข้างๆผู้เฒ่าทั้งสาม เพียงขวัญนั่งลงข้างเขา หญิงสาวมองไปรอบกาย สังเกตเห็นว่าสองข้างทางมีบ้านปลูกอยู่สองข้างถนนในระยะไม่ห่างกันเกินไป บ้านส่วนใหญ่จะเป็นบ้านไม้ใต้ถุนโล่ง และมีรั้วที่ทำจากไม้ไผ่ลำยาวตีห่างกัน น่าจะเป็นหมู่บ้านเล็กๆหมู่บ้านหนึ่ง และบ้านของเหมันต์ก็ปลูกห่างออกไปพอสมควร เพราะระยะเวลาที่เขาปั่นจักรยานมาถึงที่นี่ใช้เวลาเกือบสิบนาที
“ข้าวเหนียวน่ะ ไม่ต้องปั้นนะ จกออกมาจากกระติบแล้วก็ใส่บาตรพระเลย แล้วก็ไม่ต้องยืนนะ ที่นี่นั่งใส่บาตร ถ้ายืนเขาถือว่ามันบาป” เพียงขวัญพยักหน้ารับทราบในสิ่งที่เหมันต์กระซิบบอก
ครู่ต่อมาเพียงขวัญก็มองเห็นพระภิกษุและสามเณรหกรูปเดินสำรวมอุ้มบาตรเรียงแถวกันมาจากโค้งถนนของหมู่บ้าน หญิงสาวเพิ่งสังเกตว่าตามหน้าบ้านแต่ละหลังมีผู้คนมารอใส่บาตรกันหลายคน
ด้วยความรู้สึกอิ่มบุญและสุขใจ เพียงแค่ได้ใส่บาตรยามเช้าด้วยข้าวเหนียวนึ่ง
บวกกับความตื่นเต้นที่ได้สัมผัสวิถีชีวิตแบบใหม่ๆของที่นี่ ทำให้ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นสุข คนที่นั่งใส่บาตรอยู่ข้างๆกันลอบมองเลยพลอยรู้สึกดีไปด้วย จนเผลอจ้องมองนิ่ง
“โยมพี่เหม” สามเณรน้อยรูปสุดท้ายเรียกเตือน เมื่อรอนานแล้วข้าวเหนียวในมือ
ใหญ่ก็ไม่ถูกปล่อยลงมาใส่ในบาตรสักที เหมันต์เงยหน้ามองสามเณรแล้วรีบปล่อยข้าวเหนียวในมือใส่บาตร เพียงขวัญหันมองเขาอย่างแปลกใจ จะหาเรื่องว่าอะไรอีกก็ไม่รู้ จ้องอยู่ได้
บทที่เกี่ยวข้อง
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 7
เมื่อใส่ข้าวเหนียวลงในบาตรสามเณรรูปสุดท้ายเสร็จ เพียงขวัญก็ใช้สองมือยกกระติบข้าวขึ้นเหนือศีรษะตามแบบที่ผู้สูงวัยทั้งสามและเหมันต์ทำ ผู้เฒ่าผู้แก่และคนอื่นๆแยกย้ายกันเข้าบ้าน เหมันต์เอ่ยขอบคุณผู้สูงวัย พูดคุยกันเล็กน้อยก่อนจะพาเธอกลับบ้านกลางทุ่งของเขา“ผมจะไปทำธุระในเมือง จะกลับมาค่ำๆ คุณหาอะไรกินเองเลยนะ ในตู้เย็นมีของสดอยู่ เดี๋ยวอีกสักพักจะมีคนงานมาทำงาน”“แล้วเย็นนี้คุณจะกลับมาทานข้าวไหมคะ ขวัญจะเตรียมกับข้าวไว้รอ จะได้ทำหน้าที่เอ่อ...หน้าที่ภรรยาให้สมบูรณ์” ประโยคสุดท้ายเธอจงใจเน้น เพราะตั้งแต่ตื่นมาโดนเขาจิกกัดจนเป็นแผลเหวอะไปทั้งตัว ทั้งเรื่องตื่นสายหุงข้าวหุงน้ำ แล้วเขาก็ย้ำอยู่นั่นแหละ“รู้ไหมว่า หน้าที่เมียที่สมบูรณ์ไม่ได้หมายความถึงการทำกับข้าวให้ผัวกินอย่างเดียวหรอกนะ ถ้าคุณอยากทำหน้าที่เมียให้สมบูรณ์จริงๆ เดี๋ยวคืนนี้เจอกัน” เพียงขวัญอ้าปากค้าง หัวใจเต้นแรง ใบหน้าร้อนวูบวาบ ยืนนิ่งราวกับถูกสาป แต่คนที่หันหลังเดินหนีเธอออกจากบ้านไป กลับยิ้มกรุ้มกริ่ม...ผิวปากหวือข่มขวัญเธอให้กระเจิงไปไกลแสนไกลเพียงขวัญใช้เวลาในช่วงเช้าทำกับข้าวง่ายๆทาน หลังจากนั้นก็จัดเสื้อผ้าเข้าไว้ในตู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 8
“จองเต็มตั้งแต่เปิดตัววันแรกแล้วครับ เป็นคอนโดที่สูงที่สุดในจังหวัดตามที่คุณเหมตั้งใจครับ” นิธิยิ้มให้กับเจ้านาย เขายอมรับการบริหารและชั้นเชิงของชายหนุ่มรุ่นใหม่คนนี้นัก จังหวัดใหญ่ใจกลางภาคอีสานเป็นบ่อทองใหม่สำหรับบริษัทอสังหาริมทรัพย์หลายรายในประเทศ หมู่บ้านจัดสรรผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด ขยายตัวอยู่รอบตัวเมืองใหญ่หลายโครงการ แต่ละโครงการเป็นของบริษัทที่มีชื่อเสียงคุ้นเคยกันระดับประเทศ ถึงแม้บริษัทของเหมันต์จะไม่ใช่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ของประเทศ หากแต่ชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือที่บิดาเขาสร้างไว้เป็นทุนเดิม ก็ทำให้ผู้คนให้ความสนใจจับจองเป็นเจ้าของ และยอดจองก็เต็มทันทีในวันที่เปิดจองวันแรก“คุณเหมจะไปดูที่ไซด์งานหน่อยมั้ยครับ” ชายหนุ่มโบกมือปฏิเสธ“ไม่ล่ะคุณนิธิ ผมไว้ใจคุณ ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรหาผมแล้วกัน ช่วงนี้ผมอาจจะไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเท่าไรนะ” ลูกน้องคลี่ยิ้มเป็นเชิงรู้ทัน“จะไม่บอกคุณสายฝนหน่อยหรือครับ ว่าพาลูกสะใภ้มาอยู่ด้วยแล้ว” นิธิอายุมากกว่าเหมันต์เกือบสิบปี เขาเป็นมือขวาของผู้บริหารหนุ่ม และรู้จักกับครอบครัวของเหมันต์เป็นอย่างดี“ยังหรอกครับ ถ้าเขาอยู่กับผมได้จริงๆแล้วค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 9
“ขะ...ขวัญหิวข้าวค่ะ คุณเหมทานอะไรมาหรือยังคะ เดี๋ยวขวัญทำอาหารให้ทานนะคะ” คราวนี้เหมันต์เผยยิ้มกว้าง ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เป็นโอกาสอันดีที่เพียงขวัญจะใช้ในการดีดตัวลุกขึ้นนั่ง และกระถดกายหนีเขาไปจนชิดชอบศาลาอีกด้านหนึ่ง“อืม...กินอะไรก่อนก็ดี จะได้มีแรงเยอะๆ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ” เพียงขวัญมองเขาอย่างระแวง พยักหน้ารับเร็วๆ เมื่อร่างสูงขยับเพื่อจะลงจากศาลา หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย จ้องมองเขานิ่งอย่างระแวดระวัง เหมันต์หัวเราะในลำคอ ลงไปยืนอยู่ข้างศาลาแล้วจ้องไปยังร่างที่เบียดตัวเองอยู่กับเสาอย่างขำๆ“ถ้าคุณยังนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น ผมอาจจะเปลี่ยนใจกินอย่างอื่นแทนข้าวนะ” มันได้ผล เพราะเพียงขวัญรีบขยับตัวลุกขึ้นก้าวลงมายืนอยู่บนพื้น แล้วรีบเดินเร็วเข้าบ้านไปทันทีอาหารกลางวันตอนเกือบบ่ายสองโมงถูกเสิร์ฟโดยแม่ครัวคนใหม่ของบ้าน เพียงขวัญไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านชอบกินอะไร รสชาติแบบไหน หญิงสาวจึงทำอาหารทั่วไปรสชาติกลางๆ ผัดผักรวม ปลากะพงทอดน้ำปลา แกงเลียงกุ้งสด และน้ำพริกปลาทูพร้อมผักสด เหมันต์ถึงกับอมยิ้มเมื่อเห็นอาหารที่วางรอเขาอยู่บนโต๊ะ ก็ปกติแล้วโต๊ะอาหารบ้านนี้เคยมีกับข้าวตั้งโต๊ะเกินหนึ่งอย่างซะท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 10
“อุ๊ย!” ร่างเล็กถูกรวบกอดและเอนลงนอนเบียดกับร่างใหญ่ ลำแขนแกร่งช้อนรองใต้ศีรษะทุยให้เธอได้หนุนนอน ร่างกายด้านหน้าของทั้งสองแนบชิดจนรับรู้ได้ถึงไออุ่นจากกันและกัน เพียงขวัญสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือใหญ่อีกข้างของเหมันต์วางทาบบนสะโพกผายของตน“เงยหน้าขึ้นมาสิ” ทำไมเขาถึงชอบสั่งนักนะ คนรู้สึกว่าโดนสั่งบ่อยๆจึงชักสีหน้าไม่พอใจในตอนที่เงยขึ้นสบตาคมดุระยะใกล้“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย แบบนี้ก็หมดอารมณ์กันพอดี” เพียงขวัญเม้มปากแน่น พยายามปั้นหน้าฝืนยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ดูเสแสร้งให้ดูดีมากในสายตาชายหนุ่ม เหมันต์หัวเราะในลำคอ พร้อมกับพลิกร่างเล็กให้อยู่ใต้ร่างของตน เพียงขวัญลนลานใช้มือยันบ่ากว้างไว้ทั้งสองข้าง“จะทำอะไรคะ”“กินของหวาน” เหมันต์ตอบหน้าตาย“เอ่อ...” ทำไมจะไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่จะดิ้นรนปฏิเสธไปก็ไม่รู้จะหลีกเลี่ยงไปได้อีกสักกี่วัน แล้วก็มีแต่จะทำให้คนปากร้ายโกรธและถากถางด้วยคำพูดให้เสียใจเปล่าๆ เพียงขวัญค่อยๆหลับตาลง ลำแขนเรียวสองข้างวางลงแนบตัว เธอนอนนิ่ง แต่หัวใจนี่สิ...มันเต้นแรงเสียจนน่ากลัวว่าจะปะทุออกมานอกอก เหมันต์ยิ้มขำกับท่าทางจำยอมนั้น จะนิ่งได้นานแค่ไหนกันเชียวสัมผัสร้อนจากร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 11
“คุณเหม...ช่วยขวัญด้วย ได้โปรด...” เธอบิดกายอ้อนวอนเขาโดยไม่เหลือความอายใดๆ เหมันต์ครางลึกในลำคอ ของหวานชิ้นใหญ่ช่างนุ่มละมุนลิ้น หอมหวานจนเขาอยากจะกลืนกินให้หมดทั้งตัว หัวใจชายหนุ่มเต้นระทึก ยิ่งได้ยินคำวิงวอนกระเส่าแว่วหวาน เขาก็ยิ่งเร่งเร้าปรนเปรอจนร่างสาวแอ่นค้าง กลั่นหยดน้ำหวานหลั่งรินให้เขาได้กลืนกินจนอิ่มเปรม ก่อนที่ร่างนั้นจะอ่อนระทวยลงอย่างไร้สิ้นเรี่ยวแรงเหมันต์จัดแจงเสื้อผ้าของหญิงสาวให้เข้าที่เหมือนเดิม แล้วเคลื่อนตัวขึ้นมานอนเคียงข้างกัน ลำแขนแกร่งสอดลงใต้ศีรษะทุยเพื่อให้เธอได้หนุนนอนต่างหมอน เพียงขวัญยังคงหลับตาพริ้ม เห็นได้ชัดว่าจังหวะลมหายใจเธอยังไม่เป็นปกติ ชายหนุ่มกดจูบลงบนขมับสวยชื้นเหงื่อ“ผมบอกคุณหรือยังว่าคุณทำอาหารอร่อยมาก” เพียงขวัญลืมตาขึ้นมองสบตาคมวาวในระยะใกล้ ลมหายใจของเขาเป่ารดอยู่เหนือขมับของเธอ“แต่คนทำอร่อยกว่ามากกกกก” คนพูดจงใจลากเสียงสุดท้ายยาว และยิ้มกรุ้มกริ่มให้ ใบหน้าสาวร้อนวูบวาบขึ้นมาทันใด เพียงขวัญจึงเลือกที่จะซุกหน้ากับอกกว้างของเขา หัวใจเต้นระรัว ยิ่งพอหลับตาลงแล้วนึกถึงเสียงอ้อนวอนของตน และท่าทางเชื้อเชิญตอบสนองเขาเมื่อสักครู่นี้แล้ว เธอก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 12
“นี่ยังไม่หยุดสูบอีกเหรอลุง เดี๋ยวก็ได้เป็นมะเร็งตายหรอก” ลุงช่วงหัวเราะแหะๆ ยกมือเกาท้ายทอยแก้เก้อ“ก็ลดลงนิดหน่อยแล้วครับ พกไว้เวลาอยากจริงๆ แก้เครียดครับ” เหมันต์ส่ายหน้ากับคำแก้ตัวข้างๆคูๆของคนสูงวัย“แล้วของคนอื่นล่ะเป็นไงบ้าง เกี่ยวพร้อมกันเลยมั้ย”“พร้อมกันเลยครับ ว่าแต่ส่วนของคุณเหมจะให้ลุงจัดการให้พร้อมกันเลยมั้ยครับ”“อืม...ลุงช่วงจัดการให้ผมด้วยแล้วกัน เสร็จแล้วก็ค่อยมาเอาค่าจ้างเกี่ยวข้าวพร้อมกับค่าแรง อ้อ...แปลงที่เกษตรตำบลเขามาขอทำแปลงนาสาธิตไม่ต้องเกี่ยวนะครับ เดี๋ยวเขาจะให้ชาวบ้านมาลงแขกเกี่ยวช่วยกัน”“ครับคุณเหม เอ่อ...นั่นใครล่ะครับ ไม่เคยเห็นหน้า”“คุณขวัญ...เป็นเมียผม” คุณที่ถูกแนะนำตัวสั้นๆ เม้มปากแน่นแต่ก็คลายออกอย่างรวดเร็ว ยกมือไหว้ผู้สูงอายุอย่างอ่อนน้อม“ไหว้พระเถอะครับคุณ” ลุงช่วงรับไหว้แทบไม่ทัน เมื่อเมียเจ้าของที่นาซึ่งเขาและชาวบ้านหลายคนได้พึ่งใบบุญ ปลูกข้าวทำนาและหากินบนที่ดินผืนใหญ่ยกมือไหว้“เอ่อ...คุณเหมมีอะไรจะให้ลุงทำหรือเปล่าครับ”“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่อยากพาเมียมาดูไร่ดูนาเท่านั้นเอง เผื่อเขาเห็นแล้วไม่ชอบ ไม่อยากอยู่ จะได้เปลี่ยนใจเก็บกระเป๋ากล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 13
“จ้องอยู่ได้ มันจะค่ำแล้วเดี๋ยวก็หนาวตายคาหนองน้ำหรอก หรือไม่ชอบขี่หลังจะขี่ข้างหน้า” เหมันต์ไม่พูดเปล่า เขาเคลื่อนมือใหญ่ผ่านสะโพกมนลงไปตามต้นขาเรียว ทำท่าจะจับมันแยกออกอย่างน่าหวาดเสียว“ขี่หลังค่ะ ขี่หลัง” เพียงขวัญระล่ำระลักตอบ แล้วโอบกอดร่างใหญ่หลวมๆ ค่อยๆเคลื่อนตัวไปอยู่ข้างหลังเขา ทุกการขยับเสียดสีแนบเนื้อก่ออารมณ์บางอย่างในกายใหญ่ จนคนที่บอกให้หญิงสาวขี่หลังต้องขบกรามแน่น ข่มอารมณ์ร้อนที่เริ่มปะทุใกล้จะถึงจุดเดือด อยากเปลี่ยนใจจับเธอมาขี่ข้างหน้าแทนจริงๆไม่นานนักคนที่ชวนเก็บผักก็ได้ผักเพียงพอกับความต้องการ หญิงสาวทำหน้าที่ถือผักกระเฉดยอดอวบที่เขาส่งให้อย่างไม่เกี่ยงงอน น้ำในหนองใสจนแทบจะมองเห็นพื้นใต้น้ำ ด้วยสภาพพื้นที่เป็นดินทรายผสมดินเหนียวเมื่อใต้พื้นน้ำถูกก่อกวนจึงไม่ทำให้น้ำขุ่นอย่างที่เธอนึกกลัวเหมันต์พาเธอขึ้นมาจากน้ำแล้ว แต่ไม่ยอมปล่อยให้เธอลงจากหลังตัวเอง อากาศเย็นครอบคลุมอยู่รอบกาย หากแต่ส่วนที่ร่างกายแนบชิดกันกับอบอุ่นจนเกือบร้อน“เอ่อ...ให้ขวัญลงเถอะค่ะ เราจะได้รีบกลับบ้าน” เขายังคงเดินต่อไปโดยไม่ปล่อยเธอลงอย่างที่ต้องการ เพียงขวัญค้อนให้แผ่นหลังกว้าง นึกบ่นในใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 14
“อยากอยู่อ่อยโจรปล้นสวาทที่บ้านก็เชิญ ได้ข่าวว่าเพิ่งแหกคุกออกมาเมื่อวานนี้เอง” เหมันต์ตวัดหางตามามองหญิงสาวเพียงแวบเดียวก็เดินเข้าห้องไป ค้นหาแจ็คเก็ตในตู้แล้วนำมาสวมใส่ เพียงขวัญยืนตกตะลึงอยู่กลางบ้าน ครู่เดียวก็วิ่งตามเขาเข้าไปในห้องนอน รีบเปิดตู้ค้นหาเสื้อแขนยาวมาสวม แล้วรีบวิ่งตามชายหนุ่มออกไปหน้าบ้าน เหมันต์หันกลับมาล็อกประตูบ้าน แล้วจูงจักรยานออกไปที่ถนน ร่างเล็กได้แต่เดินตามเขาต้อยๆ พอเขาขึ้นประจำตำแหน่งคนปั่น หญิงสาวก็นั่งซ้อนท้ายเกาะเกี่ยวเอวเขาไว้เสียแน่นเหมันต์ปั่นจักรยานมาจนถึงบ้านไม้หลังใหญ่ที่ปลูกอยู่ท้ายหมู่บ้านอีกฟากหนึ่ง เสียงคนคุยกันบนบ้านดังแว่วมาให้ได้ยิน เพียงขวัญก้าวเดินตามชายหนุ่มที่เดินนำขึ้นไปบนบ้านหลังใหญ่ก่อน พอขึ้นไปถึงบนบ้าน หญิงสาวก็ได้รับการแนะนำว่าเธอเป็น ‘เมีย’ ของเขา มือเล็กประนมขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม เธอคลี่ยิ้มหวานส่งให้กับทุกคน ซึ่งนั่งอยู่บนพื้นไม้ราวๆสักสิบคนได้“จะยืนอีกนานไหม มานั่งตรงนี้” เหมันต์ใช้เสียงดุกับเธออีกแล้ว ผู้คนมากมายเขาก็ยังวางอำนาจกับเธอ ช่างไม่รู้จักมารยาทเสียจริง เพียงขวัญนึกโกรธอยู่ในใจ แต่ก็เดินไปนั่งลงข้างๆเขาแต่โดยดี“นึกว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25
บทล่าสุด
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 124
“พี่แดน!” เสียงหัวเราะของชายหนุ่มทำให้เด็กสาวงอน จนเผลอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ใบหน้าที่น่ารักจิ้มลิ้มบูดบึ้งจนน่าขำ“ดูทำหน้าสิ ไม่น่ารักเลย”“ไม่น่ารักก็ไม่ต้องมารัก พี่แดนอยากมาหัวเราะพี่ข้าวก่อนทำไม” บุรินทร์วางจอบที่แบกไว้บนบ่าลง แล้วกอดอกพิงหลังกับต้นทองกวาว ชายหนุ่มสวมเสื้อยืดทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีหม่น กางเกงยีนส์สีซีดกับรองเท้าบูธสีดำ โดยมีผ้าขาวม้าคาดเอวไว้ด้วย เพราะเขาถือว่ามันเป็นผ้าสารพัดประโยชน์ ต้องคาดติดเอวไว้ตลอดเวลา“พี่ไม่ได้หัวเราะพี่ข้าวสักหน่อย พี่หัวเราะไอ้หน้าแหลมโน่น” ชายหนุ่มพยักพเยิดไปยังควายเพศผู้ที่และเล็มหญ้าอยู่ไม่ไกล ไอ้หน้าแหลมเป็นควายที่บุรินทร์รับซื้อมาตั้งแต่ยังเล็ก เจ้าของเดิมเป็นชาวบ้านแถวนี้ขอร้องให้เขารับซื้อมันไว้เพราะเดือดร้อนเงิน ชายหนุ่มจึงรับซื้อไว้ด้วยความสงสาร และเลี้ยงมันมาจนโต“ไอ้หน้าแหลมมันจะทำอะไรให้พี่แดนหัวเราะได้ ในเมื่อมันก้มหน้าก้มตากินหญ้าอยู่อย่างเดียว”“อ้าว! ก็พี่ข้าวมัวแต่เซลฟี่อยู่ไง ก็เลยไม่เห็น ควายอะไรไม่รู้กินหญ้าอยู่ดีๆก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มตัวเดียว เดี๋ยวก็ทำแก้มป่อง เดี๋ยวก็ขยิบ
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 123
“แก้วจ๋า” คนไม่อยากนอนเรียกเสียงอ่อนเสียงหวาน“พ่อง่วง เลิกคุยกันเสียที” หนุ่มสาวสะดุ้งจ้องมองตากันในความมืด ทำได้แค่เพียงนอนจับมือกันไว้แค่นั้น เข้าหอคืนแรกก็โดนพ่อตากันท่าซะแล้ว แล้วคืนพรุ่งนี้ และคืนต่อๆไปล่ะ ถ้าพ่อตาเข้ามานอนด้วยทุกคืน เขาจะทำเช่นไร บดินทร์อยากจะกรีดร้อง มันแน่นอกมากปังๆๆ เสียงทุบประตูยามดึกสงัดดังจนคนทั้งสามสะดุ้งลุกขึ้นนั่ง บดินทร์ลุกขึ้นไปเปิดไฟทันที“พี่กำนัน! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ” กำนันเกื้อเหลียวหน้าเหลียวหลัง ก็นึกว่าเมียหลับแล้ว เลยแอบย่องออกมาเป็นไม้กันหมาให้ลูกสาว คนเกรงใจเมียหน้าซีดเผือด“พี่กำนันจะออกมาดีๆ หรือออกมาด้วยน้ำตา” เสียงตวาดแหวถามเข้ามาทำเอากำนันเกื้อสะดุ้งโหยง“พ่อดิน พ่อลูกเขยคนดี พ่อยอดขมองอิ่มของพ่อ ช่วยบอกแม่ติ๋มให้ทีว่าพ่อหลับแล้ว แล้วก็อย่าเปิดประตูนะ” บดินทร์สบสายตาเว้าวอนของพ่อตา ชายหนุ่มมีสีหน้าเห็นใจ“ได้ครับพ่อตา” ร่างสูงเดินไปใกล้ประตูแล้วเอ่ยเสียงดังให้ได้ยินทั้งคนข้างนอกข้างใน“แม่ติ๋มครับ พ่อตาให้บอกว่าพ่อตาหลับแล้วครับ” กำนันเกื้อถึงกับสะดุ้ง มองหน้าลูกเขยด้วยความแค้นใจ
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 122
“แดนมาก็ดีเหมือนกัน พี่ขวัญฝากให้อยู่เป็นเพื่อนพี่ข้าวแป๊บหนึ่งนะคะ พี่ขวัญจะพาน้องขิงไปเอาขวดนมที่รถ นี่เริ่มงอแงแล้ว สงสัยจะหิวนม” เด็กหนุ่มยิ้มบาง“ครับ”“พี่ข้าวอยู่กับพี่แดนก่อนนะลูก คุณแม่พาน้องขิงไปเอาขวดนมที่รถแป๊บเดียวนะคะ”“ค่า” เด็กหญิงตอบรับเสียงสดใสเมื่ออยู่ลำพังสองคน บดินทร์ขยับเข้าใกล้ไกวชิงช้าเบาๆ เด็กหนุ่มมองใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องน้อยด้วยสายตาอ่อนโยน“พี่แดนค้า ไกวชิงช้าแรงๆหน่อยสิค้า พี่ข้าวอยากไกวแรงๆ”“ไม่ได้ครับ เดี๋ยวตก” เด็กหญิงเงยหน้ามองคนตัวสูงที่ยืนอยู่ด้านหลัง ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มงอง้ำเมื่อถูกขัดใจ“พี่แดนใจร้าย พี่ข้าวอยากไกวชิงช้าแรงๆ ฮึกๆ” เมื่อเห็นน้องน้อยร้องไห้บุรินทร์จึงใจอ่อน“เอาอย่างนี้นะครับ พี่แดนจะนั่งด้วย แล้วให้พี่ข้าวนั่งตัก เราถึงจะไกวชิงช้าแรงๆได้” เด็กหนุ่มแหงนมองเชือก ดูความแข็งแรงของชิงช้าและกิ่งไม้ใหญ่ ประเมินแล้วว่ามันแข็งแรงพอที่จะรับน้ำหนักเขาและเด็กหญิงได้แน่นอน หทัยรักยิ้มกว้างทั้งน้ำตา“พร้อมมั้ยครับเจ้าหญิงน้อย” เมื่อคนที่มีฐานะเป็นพี่นั่งก่อนแล้วให้น้องน้อย
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 121
“แก้วจ๋า แก้วของพี่สวยเหลือเกิน” ชายหนุ่มซุกหน้าลงกับความสวยงามที่เขาพร่ำเพ้อ แก้วใจสะท้านไปทั้งร่าง สองมือจิกผ้าปูที่นอนไว้แน่น ริมฝีปากสีสวยเม้มแน่นเป็นเส้นตรง เธอไม่กล้าส่งเสียงน่าอายออกไปทั้งที่หวามไหวซ่านกระสันแทบคลั่ง “แก้วจ๋า หวานหอมที่สุด” บดินทร์ครางแนบชิดเนื้อนาง จูบซ้ำๆ ดูดดึงและซอกซอนรีดเค้นเอาความหวานจากร่างเล็ก แก้วใจเกินจะเก็บกักความวาบหวามไว้ในอกได้ หญิงสาวครวญครางแว่วหวาน กระถดสะโพกหนีความซ่านหวิวที่ตีตื้นขึ้นมาเรื่อยๆ หากแต่ถูกดึงรั้งตรึงเอาไว้มั่น เธอจึงทำให้แค่เพียงส่ายสะบัดหน้าเร็วๆและกรีดร้องออกมาในที่สุด “อ๊า! พี่ดิน! กรี๊ดดด!” หน้าท้องแบนราบเกร็ง ร่างกายเบาหวิวปลิดปลิวไปกับสายลมรัก บดินทร์เคลื่อนกายขึ้นมาคร่อมร่างบางไว้ พรมจูบไปบนใบหน้าชื้นเหงื่อจนทั่ว ไปหยุดอยู่ตรงปากนุ่มๆ คลอเคลียดูดดึงเบาๆ ก่อนจะปรนเปรอเจ้าสาวของตนด้วยจูบ แสนหวานปานจะกลืนกินเธอลงท้องเสียให้ได้ “พี่รักแก้ว” ชายหนุ่มกระซิบคำบอกรักแนบอยู่กับกลีบปากบาง แก้วใจลืมตาขึ้นมาสบตาเข
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 120
หลังจากเสร็จพิธีบายศรีสู่ขวัญและผูกข้อไม้ข้อมือกันแล้ว ก็เป็นการส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ ปล่อยให้ทั้งสองอยู่ในห้องกันลำพังเพื่อให้บ่าวสาวได้พักผ่อน ก่อนจะออกมาต้อนรับแขกอีกครั้งในงานเลี้ยงตอนเย็นแก้วใจนอนนิ่งอยู่บนเตียงที่โรยด้วยกลีบกุหลาบแดงรูปหัวใจสองดวง โดยมีเจ้าบ่าวนอนกอดตัวเธออยู่ ประตูห้องถูกปิดลงเมื่อสักครู่ แว่วเสียงพ่อเจ้าบ่าวกับพ่อเจ้าสาวถกเถียงกันจะไม่ยอมให้ล็อกประตู หากแต่สุดท้ายแล้วแม่ ติ๋มก็จัดการล็อกประตูจากด้านนอกจนได้“พะ...พี่ดิน” หญิงสาวขยับกาย พยายามขยับออกห่างจากร่างใหญ่ที่กอดเธอไว้เสียแน่น แต่เขาไม่ยอมปล่อย“หืม...ว่าไงครับ” ริมฝีปากร้อนผ่าวประทับจูบลงบนหน้าผากมน แก้วใจเงยหน้าขึ้นสานสบกับดวงตาวาววับคู่คมแล้วสะเทิ้นอาย จนต้องก้มหน้าหลบเสียเอง“เขาออกกันไปหมดแล้ว ลุกขึ้นได้แล้วค่ะ”“อยากนอนกอดแก้วแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ขอกอดต่ออีกนิดนะ” บดินทร์กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกนิด“ฮื่อ...แก้วเมื่อย ลุกเถอะค่ะ” ร่างใหญ่ยอมลุกขึ้นแต่โดยดี คนที่ตื่นเต้นกับสัมผัสแนบชิดจนแทบจะเป็นลมรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งตาม วงแขนแข็งแรงรีบกอดเกี
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 119
“อือ...” การขานรับในลำคอแบบไม่ค่อยเต็มใจของสามีทำให้แม่ติ๋มส่ายหน้า คงต้องรอให้เวลาผ่านไปสักหน่อย เดี๋ยวคงทำใจยอมรับลูกเขยได้เองเหมันต์และเพียงขวัญมาร่วมงานแต่เช้า โดยมีลูกๆทั้งสามติดตามมาด้วย หทัยรักหรือพี่ข้าวของน้องๆลูกสาวคนโตอายุสี่ขวบ หทัยกานต์หรือเข้มลูกชายคนกลางอายุสองขวบ และหทัยชนกหรือน้องขิงลูกสาวคนเล็กอายุหนึ่งขวบ คุณแม่ยังสาวจัดชุดครอบครัวใส่โทนสีเดียวกันคือสีฟ้า ลูกสาวทั้งสองอยู่ในชุดกระโปรงสีฟ้าลายดอกไม้สีขาวเล็กๆ ลูกชายและสามีสวมเชิ้ตแขนยาวสีฟ้ากับกางเกงยีนส์และรองเท้าหนังสีน้ำตาล ส่วนเธอสวมชุดเดรสสีฟ้ายาวคลุมเข่าสวมรองเท้าสานสีขาวเหมือนกับลูกสาวทั้งสองนิธิและเพียงฟ้าพานิดาหรือหนูดาลูกสาวคนโตวัยสี่ขวบกว่า และนทีหรือนทวัยหนึ่งขวบมาร่วมงานด้วย เพียงฟ้าได้กล่าวคำขอโทษกับแก้วใจ เรื่องที่เธอเคยทำร้ายหญิงสาวเมื่อหลายปีที่แล้ว ทั้งสองปรับความเข้าใจกันและตกลงนับถือกันเป็นพี่น้องพิธีการเริ่มขึ้นหลังจากวางสินสอดซึ่งฝ่ายเจ้าบ่าวจัดมาสมกับฐานะเจ้าสาวแล้ว ขณะทำพิธีบายศรีสู่ขวัญ ซึ่งใช้เวลาค่อนข้างนาน เหมันต์และเพียงขวัญจึงพาลูกๆเลี่ยงไปนั่งเล่น
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 118
“ตื่นกันหรือยังคะ” เพียงขวัญส่งเสียงดังมาก่อน“ตื่นแล้วครับ” นิธิตอบกลับไป ยกมุ้งครอบขึ้น พาตัวเองลงมายืนอยู่ข้างศาลาเรือนไทย หนุ่มใหญ่จัดการสวมชุดให้ตัวเองและภรรยาหลังจากที่บทเพลงรักสุดท้ายจบลงอย่างเร่าร้อน จึงไม่ต้องห่วงว่าใครจะมาเห็นภาพที่ไม่สมควรเห็น“ป๊ะป๊า” ลูกสาวส่งเสียงเรียกอย่างดีใจ เมื่อเห็นหน้าผู้เป็นพ่อ นิธิยื่นมือออกไปรับลูกมาไว้ในอ้อมกอด“ว่าไงคะ หนูดาดื้อกับป้าขวัญหรือเปล่าลูก” คุณพ่อหอมแก้มลูกสาวอย่างรักใคร่“หนูดาเพิ่งตื่นค่ะ ตื่นมาไม่เจอคุณพ่อคุณแม่ แกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ขวัญเลยอุ้มมานี่ล่ะค่ะ เอ่อ...ฟ้ายังไม่ตื่นเหรอคะ” เพียงขวัญชะเง้อคอมองเข้าไปในมุ้งครอบ เห็นแต่ผ้าห่มผืนใหญ่คลุมร่างน้องสาวอยู่“ยังครับ” นิธิตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย“เอ่อ...เดี๋ยวขวัญไปเตรียมอาหารเช้ารอนะคะ”“ขอบคุณครับ” หนุ่มใหญ่กล่าวคำขอบคุณแล้วพาลูกน้อยมุดเข้าไปในมุ้งครอบหลังใหญ่ เพียงขวัญมองแล้วอมยิ้ม ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในบ้านแรงดูดจ๊วบๆที่ยอดอกทำให้คุณแม่ที่หลับใหลอยู่สะดุ้งตื่น แล้วหลุบตามองหน้าอกตัวเองด้วยความตกใจเล็กน
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 117
“ก็ฟ้าหมายถึงเมื่อก่อนนี้ ไม่ได้หมายถึงตอนนี้” แก้ตัวอุบอิบ“งั้นก็ไม่ต้องไปง้อ เพราะฟ้าไม่ผิด คุณนิธิเข้าใจผิดไปเอง” เพียงขวัญสรุปแล้วเอื้อมมือไปปิดไฟ ก่อนเอนกายลงนอน หันหลังให้น้องสาว“อ้าว!” เพียงฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ นั่งคิดชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจนำผ้าห่มผืนหนามากั้นฝั่งตัวเองไว้ แล้วก้าวลงจากเตียง เปิดประตูห้องออกไป เพียงขวัญหัวเราะเบาๆ ลุกขึ้นเปิดไฟมองดูความเรียบร้อยบนเตียงกว้างอีกครั้ง“นอนกับป้านะคะหนูดา ให้คุณพ่อคุณแม่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์สักคืนนะคะ อุ๊ย!” วงแขนแกร่งที่กอดรัดเอาร่างตัวเองลอยขึ้นจากเตียงทำให้เพียงขวัญอุทานตกใจ“คุณเหม”“ฟ้าออกไปหาคุณนิธิแล้ว เราลงไปนอนพื้นกันเถอะ ปล่อยให้เด็กๆนอนบนเตียง”“นอนด้วยก็ได้ แต่ไม่ทำอะไรนะคะ เกรงใจลูกกับหลาน” เพียงขวัญต่อรอง ขณะยืนมองสามีปูที่นอนลงข้างเตียง“อือ...” เหมันต์ส่งเสียงในลำคอ เมื่อปูที่นอนเสร็จก็หันมารวบร่างภรรยาเอนกายลงนอนพร้อมกัน“คุณเหม...” เพียงขวัญปรามเสียงเบา เพราะกลัวลูกกับหลานจะตื่นขึ้นมา“ครับ”“ไหนบอกไม่ทำอะไรไงคะ”“ใครบอก”
เล่ห์รักพรางสิเน่หา ตอนที่ 116
“เดี๋ยวเรียกป้าโอ๋มาอยู่เป็นเพื่อนหนูดาก็ได้นะคะ” เพียงฟ้าหันมายิ้มให้สามี“ไม่เป็นไร ลุงนิจะอยู่กับลูกเองนะคะ” หญิงสาวหน้างอง้ำ สะบัดหน้าหนีงอนๆ“ลูกหลับอยู่ เรารึก็อุตส่าห์จะอาบน้ำให้ แต่ถ้าลุงนิอยากอยู่กับลูกก็ตามใจนะคะ” พูดจบก็เดินสะบัดก้นออกจากห้องไปทันที หนุ่มใหญ่ยืนนิ่งกะพริบตาปริบๆ มองประตูห้องปิดลงงงๆ หลังจากนั้นไม่ถึงห้าวินาที เพียงฟ้าที่เดินขึ้นบนบ้านไปก่อนก็หัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงสามีตะโกนดังลั่นบ้าน“ป้าโอ๋! ป้าโอ๋ครับ ป้าโอ๋อยู่หนายยย”เช้าวันต่อมานิธิไปส่งลูกเมียไว้ที่บ้านสวนของเหมันต์ แล้วรีบกลับเข้าเมืองไปทำงานทันที เพียงฟ้ากับลูกน้อยจึงอยู่กับเพียงขวัญ เหมันต์และเด็กหญิงหทัยรัก“อ้อนให้คุณนิธิพามาส่งจนได้นะเราน่ะ” เพียงขวัญเอ่ยกับน้องสาวยิ้มๆ ขณะที่นั่งป้อนข้าวลูกสาวอยู่ที่ศาลาเรือนไทยหลังบ้าน“ก็ฟ้าอยากคุยกับขวัญ อยากพาหนูดามาเล่นกับน้องข้าว” น้องสาวอ้อนพี่สาวยิ้มๆ“น้องข้าวคิดถึงน้าฟ้ากับหนูดามั้ยคะ” หทัยรักฉีกยิ้มกว้าง เด็กหญิงแย่งช้อนในมือมารดามาถือไว้ แล้วยื่นไปใกล้ปากเด็กหญิงอีกค
