"แม่ขาพ่อออกไปกับลุงบุญเหรอคะ" หญิงสาวถามมารดา พลางตักไข่เจียวเข้าปาก วันนี้แม่ทำผัดพริกแกงถั่วฝักยาวใส่หมูสามชั้น ไข่เจียวกรอบๆ มัสมั่น แกงจืดผักรวม บัวว่าภายในหนึ่งเดือนน้ำหนักบัวขึ้นพรวดๆ แน่เลยค่ะแม่ อาหารการกินอุดมสมบูรณ์แบบนี้ทุกมื้อ
"ใช่ลูกกินข้าวเช้าเสร็จแล้วก็ออกไปเลย เห็นว่าจะแวะไปหาอาชาติ คุยงานของเมื่อวานต่อจ๊ะ ว่าแต่วันนี้มีโปรแกรมไปที่ไหนบ้างลูก"
"บัวว่าจะไปที่ร้านกาแฟสักหน่อยค่ะแม่ จะเข้าไปดูแบบแป๊ปนึง แม่ไปด้วยกันไหมคะ ถ้าแม่ไปบัวจะเอารถเก๋งออก แต่ถ้าแม่ไม่ไปบัวจะใช้มอเตอร์ไซค์ค่ะ"
"ไม่ล่ะลูกแม่อยู่บ้านดีกว่า เย็บผ้ายังไม่เสร็จเลย แม่จะทำต่อสักหน่อย ลมหนาวมาแล้วเผื่อได้ใช้ทัน" นางจันทราไม่ใคร่ชอบออกนอกบ้านนัก ถ้าไม่มีงานที่จำเป็นจริงๆ ตั้งแต่ออกจากงานประจำมานางก็รู้สึกเบื่อ ไม่อยากเจอใคร นางชอบอยู่แบบนี้ ทำงานบ้าน อ่านหนังสือ ดูทีวี อยู่เงียบๆ แบบนี้ คอยดูแลสามี ดูแลบ้าน งานใหม่ของนางช่วงนี้คือการเย็บผ้าต่อ ซื้อผ้าลายสวยๆ มาตัดเป็นแบบต่างๆ แล้วก็เย็บให้เป็นลวดลาย เย็บปลอกหมอนบ้าง กระเป๋าบ้าง หรือไม่ก็กระเป๋าสตางค์เล็กๆ ผ้าม่าน ผ้าคลุมเตียงเย็บมือบ้าง ใช้จักรบ้าง แล้วแต่ความขยันในแต่ละวัน
บัวชอบงานของแม่มาก สมัยก่อนแม่ถักโครเชต์ กระโปรงบ้าง เสื้อบ้าง ให้บัวกับน้องได้ใส่เล่น ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน แม่ก็ทำได้ แต่หลังๆ มาอายุมากขึ้นสายตาเริ่มไม่ดีแล้ว หยุดไปนานเหมือนกัน แม่เพิ่งมาเริ่มงานเย็บผ้าต่อ พอมีอินเตอร์เนต แม่ก็เข้ากลุ่มต่างๆ งานฝีมือ ทำไป แม่ไม่เคยปล่อยเวลาให้ว่างเลย เพราะพ่อก็ไม่ยอมให้แม่ไปช่วยงานในไร่ด้วย
หญิงสาวหยิบหมวกกันน็อค แทนหมวกแก๊ปที่ชอบใส่ประจำ สมัยก่อนที่เป็นเด็ก นอกจากจะชอบพาสีนิลเที่ยวแล้ว สองพี่น้องยังชอบรถมอเตอร์ไซค์วิบาก มีกันคนละคัน จริงๆ แล้วมันเป็นของพ่อกับแม่ ใช้สมัยที่มาบุกเบิกไร่ใหม่ๆ ที่เลือกใช้เพราะมันสะดวก ประหยัดน้ำมันดี คล่องตัวด้วย บัวกับน้องไม่ค่อยชอบใส่หมวกกันน็อค เพราะรำคาญหนักหัวด้วย จะใส่แต่หมวกแก๊ป แต่พอมีกฎหมายออกมาเข้มงวด ก็ต้องปรับมาใช้ เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
"บัวไปก่อนนะคะแม่ ไม่ต้องรอกินข้าวกลางวันนะคะ บัวน่าจะกลับไม่ทัน อาจหาข้าวกินที่ในเมืองเลย"
หญิงสาวร้องบอกมารดา และวิ่งลงบันไดลงไปด้านล่าง มอเตอร์ไซค์ยังใช้งานได้ดีทุกอย่างเหมือนสมัยที่บัวอยู่บ้าน ลุงบุญอีกนั้นแหละที่คอยดูแลทุกอย่างให้อยู่เหมือนเดิม เช็คซ่อมโน้นนี่นั้น ช่วยพ่อก้บแม่ได้มากจริงๆ
ดีนะที่เธอสูงและขายาว ทำให้ไม่ลำบากกับการขี่รถคันนี้ นึกถึงสมัยเด็กประมาณประถมหก แขนขายังสั้น เวลาจะขี่คันนี้ บัวต้องเข็นรถไปที่ตอมะพร้าวก่อน แล้วค่อยเหยียบตอขึ้นรถอีกที ช่วงหน้าฝน เธอแอบเอารถพ่อไปขับ เข้าไปในไร่ข้ามสะพานไม้ ด้วยว่ารถมันใหญ่กว่าตัว ทำให้ลื่นล้มบนสะพานไม้ เข่ากระแทกกับน็อตที่เจาะติดกับไม้ หัวเข่าถลอกหนังขาดเป็นแผลลึก ยกรถก็ไม่ไหวจนมีชาวบ้านที่หาของป่าแถวนั้นมาช่วยยกรถขึ้น เธอก็ขี่รถกลับบ้านทั้งที่เลือดไหลเต็มขาแบบนั้น แต่เธอก็ไม่ร้องสักแอะ รู้ตัวว่าผิด ที่แอบเอารถออกมาขับเล่น พ่อกับแม่ตกใจกันใหญ่ แต่ก็ไม่เคยห้าม เตือนแค่ทีหลังให้ระวังให้ดี
นอกจากขี่ม้าแล้ว เธอก็ชอบมอเตอร์ไซค์นี่แหละ สะดวกดี รถไม่ติด สมัยที่อยู่กรุงเทพเธอก็มีคนละคันกับน้องชาย ขับไปเรียน ไปทำงาน รถรุ่นนี้จะสูงน้ำท่วมก็ไม่มีปัญหา แถมเวลารถติดก็ลัดเลาะไปได้ตลอดเวลา
ที่ต้นยางใหญ่ริมทางก็ยังคงมีนักท่องเที่ยวแวะถ่ายรูปกันประปราย อากาศดีมาก กำลังเย็นสบาย ลมแรงนิดหน่อย แต่เป็นลมเย็นก็โอเคแหละ จริงๆ เธออยากถอดหมวกกันน็อคเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ แต่ก็นั่นหละ ไม่ถอดดีกว่า เมื่อวานสระผมตั้งสองครั้ง ขี้เกียจสระอีก ผมเธอยิ่งเยอะถ้าปล่อยแล้วลมพัดยุ่งพันกันไปหมด
วันนี้ลูกค้าที่ร้านกาแฟน่าจะเยอะ ดูจากรถที่จอด ดีที่เอามอเตอร์ไซค์มา ไม่งั้นไม่มีที่จอดแน่ๆ เลย หญิงสาวได้ที่จอดรถใกล้หน้าต่างพอดี ถอดหมวกแขวนไว้ที่แฮนด์รถ พร้อมเสื้อคลุมตัวใหญ่หวังว่าฝนจะไม่ตกนะ ปลายฝนต้นหนาวแบบนี้ บางทีฝนก็ลงมาแบบไม่ได้ทันตั้งตัว แค่ดูแบบแป๊ปเดียวเองไม่น่าใช้เวลานานหรอก
"น้องบัว ๆ น้องบัวใช่ไหมคะ พี่ภัสเองคะ จำได้ไหม เราเจอกันเมื่อวานทางเข้ารีสอร์ทไงคะ" เธอว่าแล้วว่าทำไมลูกค้าร้านกาแฟคนนี้คุ้นจัง ขี่มอเตอร์ไซค์คันสูง และมีคันเดียวด้วยที่แวะมาร้านกาแฟแห่งนี้ เธอนั่งหันหน้าออกหน้าต่างพอดีเลยเห็นตั้งแต่รถวิ่งเข้ามา ตอนยังไม่ถอดเสื้อถอดหมวกก็นึกว่าผู้ชาย แต่พอถอดเสื้อ ถอดหมวกเท่านั้น อ้าวผู้หญิงนี่นา
"สวัสดีค่ะพี่ภัส พบกันอีกแล้ว มานานหรือยังคะ" สโรชายกมือไหว้ภัสรา
"เพื่งมาก่อนหน้าน้องบัวแป๊ปเดียวค่ะ ดื่มกาแฟยังไม่หมดแก้วเลย พี่นั่งมองตั้งแต่ขับรถเข้ามาแล้วค่ะ ว่าท่าทางคุ้นๆ พอถอดหมวกก็จำได้เลยมาๆ ค่ะมานั่งด้วยกัน พี่มาคนเดียวค่ะ เมื่อวานว่าจะขอเบอร์โทรไว้ อยากเลี้ยงขอบคุณที่ช่วยเหลือกัน คุยเพลินลืมไปเลยค่ะ น้องบัวห้ามปฏิเสษนะคะ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง มาค่ะมานั่งนี่" ภัสราเข้ามาจับแขนสโรชาพาเข้าไปนั่งที่โต๊ะ
"โอ้ย…….ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บัวเต็มใจช่วย ทางผ่านบ้านบัวพอดีไม่มีปัญหา ไม่เป็นการรบกวนเลยค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มหวานให้ภัสรา
"วันนี้พี่พอดีพี่มีธุระในเมือง ก็เลยมาคนเดียวปล่อยให้ สาวๆ เขาไปเที่ยวกับทัวร์ค่ะ" ภัสราบอกกับสโรชาพรางโบกมือเรียกพนักงานมารับออเดอร์
"สวัสดีครับคุณบัว สบายดีนะครับ" ก้องเกียรติ ผู้จัดการร้านกาแฟ มาแทนพนักงาน "กลับมาหลายวันแล้วเหรอครับ" พร้อมยกมือไหว้หญิงสาว
"มาได้เกือบอาทิตย์แล้วค่ะคุณก้องสบายดีนะคะ แต่ไม่ได้แวะมาที่นี่ บัวขอเอสเปรสโซ่เย็นนะคะ ครัวซองอร่อยๆ ด้วยค่ะ รับแค่นี้ก่อนค่ะ เดี๋ยวบัวดูอีก"
"เอ้อ....คุณก้องคะบัวจะขอแบบอาคารทั้งหมด ยกเว้นของร้านกาแฟ รบภวนช่วยหยิบให้บัวทีนะคะ ขอพลาสติกห่อด้วย บัวไม่แน่ใจกว่าจะถึงบ้านฝนตกไหม"
"ได้ครับคุณบัว เดี๋ยวผมเตรียมไว้ให้ ผมเก็บไว้อย่างดีเลย รอสักครู่นะครับ "
"ขอบคุณมากค่ะคุณก้อง ก้อยกับเด็กๆ สบายดีนะคะฝากความคิดถึงทุกคนด้วยค่ะ"
"สบายดีครับคุณบัว ขอบคุณมากนะครับผม เมื่อเช้าคุณอาทิตย์กับลุงบุญก็เข้ามาครับ"
"อ้าวเหรอคะ พ่อออกมาบัวยังไม่ตื่นเลยค่ะ หญิงสาวพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ โอเคค่ะคุณก้อง สบายๆ ค่ะ"
"พี่ภัสรับอะไรเพิ่มไหมคะ ที่นี่ขนมอร่อยหลายอย่างเลยนะคะ ลองครัวซองก่อนก็ได้ค่ะ"
น่าจะได้ทานหลายอย่างแน่ๆ เลยค่ะน้องบัว เพราะพี่ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย เมื่อเช้าออกมาแต่เช้าเหมือนกัน ได้แค่น้ำเปล่าขวดเดียวค่ะ พอดีขับผ่านร้านกาแฟร้านนี้ เลยแวะ เข้ามาก็ไม่ผิดหวังเลย ต้องชมคนออกแบบ ทำออกมาได้ดีมากๆ ทุกอย่างเลยค่ะ ทีแรกพี่กะว่าจะเข้ามาแค่ซื้อกาแฟนะคะ แต่พอได้เข้ามานั่งแล้ว ประทับใจค่ะ นั่งยาวเลย
ดีนะคะที่พี่ยังไม่ออกไป ทันที่น้องบัวเข้ามาพอดี น้องบัวมาธุระหรือคะ จะไปที่ไหนต่อไหมคะ ถ้าว่างพี่อยากเลี้ยงข้าวสักมื้อค่ะ ลองหาร้านในเมืองดู นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว เสียดายที่ร้านนี้เขาไม่มีอาหารขาย ไม่งั้นเราไม่ต้องออกไปหาร้านที่ไหนเลย น้องบัวมีแนะนำไหมคะ
ได้เลยค่ะพี่ภัส บัวยังไม่มีแพลนไปที่ไหนค่ะ กะว่ามาธุระเสร็จแล้วก็จะหาข้าวกลางวันกินและกลับบ้านเลย สักพักไปกันเลยก็ได้นะคะเดี๋ยวบัวพาไป
"โอเคค่ะงั้นน้องบัวฝากรถไปไว้ที่นี่ดีไหม แล้วไปรถคันเดียวกับพี่ แต่ว่าตอนนี้ขอเซลฟี่หน่อยนะคะ บรรยากาศร้านมันได้ พี่สายกาแฟ สายคาเฟ่ค่ะ " ภัสราก็เป็นแบบนี้ ถ้าถูกใจใครก็เปิดเผย ไม่มีกั๊ก ชอบก็ชอบ ไม่ชอบก็ไม่ยุ่งเลย "มาค่ะน้องบัวมาถ่ายรูปด้วยกันค่ะ น้องขารบกวนถ่ายรูปให้พี่กับพี่คนสวยหน่อยได้ไหมคะ" ภัสราเรียกให้พนักงานร้านมาถ่ายรูปให้ สองสาวถ่ายรูปมุมนั้นมุมนี้สนุกสนาน พูดคุยกันอย่างถูกคอ จนใกล้เวลาอาหารกลางวัน
ไปกันค่ะน้องบัว หาข้าวกลางวันกินกันเถอะใกล้เที่ยงแล้ว มีร้านไหนแนะนำบ้างคะ น้องบัวบอกทางพี่นะคะ
เดี๋ยวอีก 5 กิโลเมตรพี่ภัสเลี้ยวซ้ายเลยค่ะ ร้านอาหารอยู่ติดถนนที่จอดรถกว้างขวาง อาหารมีหลากหลายมากเลยค่ะ เหนือ ใต้ กลาง เลือกทานได้เลย และที่สำคัญอร่อยทุกอย่างเลยค่ะ
พี่อยากทานอาหารเหนือค่ะ แต่ก็ติดอาหารบ้านตัวเอง มันเผ็ดซะใจไปหมดทุกอย่าง ทานกับข้าวที่ไหนก็ไม่ถูกใจเหมือนบ้านตัวเอง เอ๊ะแต่พี่ชอบมากเลยนะคะน้องบัวที่รีสอร์ทเขามีเมนูอาหารใต้เยอะแยะเลยค่ะ ดูว่าเจ้าของจะเป็นคนใต้หรือเปล่านะคะ รสชาติก็ใต้จริงๆ เลยค่ะ
บัวก็ชอบทานอาหารใต้ค่ะ พ่อบัวเป็นคนใต้จังหวัดระนองค่ะ แม่เป็นคนเหนือ แต่แม่ไม่ค่อยชอบอาหารเหนือ ชอบอาหารใต้ และส่วนมากที่บ้านก็ทำแต่เมนูใต้ ทำให้บัวติดค่ะ งั้นมื้อนี้เราผสมนะคะ ใต้บ้างเหนือบ้าง ว่าแต่เราทานสองคนจะหมดไหมคะพี่ภัส หญิงสาวพูดพรางมองอาหารที่สั่งมา แต่พี่ภัสไม่ต้องเป็นห่วงนะคะบัวทานจุค่ะ ทานมื้อกลางวันอิ่มไปถึงมื้อเย็นเลย หญิงสาวพูดและยิ้มกว้าง
อ้าวเหรอคะ แล้วน้องบัวแหลงใต้ได้ไหมคะเนี้ย พี่ว่าแล้วค่ะ น้องบัวหน้าคมเข้มมาก แต่ผิวเขาว แล้วก็มีเชื้อทางใต้จริงๆ กลับไปเที่ยวใต้บ้างไหมคะ
เมื่อก่อนไปกันบ่อยค่ะ ปูกับย่าไม่อยู่แล้ว มีลุง กับป้า และญาติๆ อยู่ค่ะ เทศกาลปีใหม่ทีก็ถึงจะได้ไป พูดได้นิดหน่อยค่ะพี่ภัส ภาษาเหนือก็ได้ แต่ส่วนมากบ้านเราจะใช้ภาษากลางกันค่ะ ไปใต้ก็พูดใต้ อยู่ที่นี่ก็พูดเหนือค่ะ แต่ส่วนมากก็จะพูดกลาง
ผู้หญิงคนนี้น่ารักสดใสเหลือเกิน จากที่ดูการพูดคุยกับพนักงานร้านกาแฟแล้ว หญิงสาวชาวเหนือ บุคลิกดี กิริยามารยาท อ่อนน้อม น่าคบหาคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ มีอะไรหลายอย่างน่าสนใจ ทีเดียว "พี่ขออนุญาตโพสต์รูปที่เราถ่าย ลงกลุ่มไลน์ส่วนตัวของที่บ้าน และที่ทำงานได้ไหมคะน้องบัว ต้องขออนุญาตน้องบัวก่อนค่ะ"
"ได้เลยค่ะพี่ภัส บัวไม่มีปัญหา โพสต์ได้ตามสบายเลยค่ะ" หญิงสาวพูดพลางทานข้าวกลางวันไปพลาง อาหารที่นี้รสชาติยังดีเหมือนเดิม นานแล้วที่บัวไม่ได้มาทาน ตั้งแต่ไปอยู่กรุงเทพฯ นานๆ กลับบ้านทีบัวก็คลุกอยู่แต่บ้าน อยู่กับแม่กับพ่อ น้องเสียมากกว่า บ้านเราไม่ชอบทานข้าวนอกบ้าน
"เฮ้ย.....น้องบัวขา มาแล้วๆ มีคนเข้ามาชมเพียบเลย ร้านกาแฟสวย คนข้างๆ ก็สวย นี่พี่ชายพี่เข้ามาชมคนแรกเลยนะคะเนี้ย ปกติเขาไม่ค่อยจะสนใจอะไรหรอก เขาบอกไร้สาระ เวลาเราโพสไปเที่ยวตรงโน้นตรงนี้ ธรรมดาของคนบ้างาน"
"ขึ้นมาคราวหน้าสงสัยพี่ต้องพาพนักงานขึ้นมาเที่ยวอย่างเดียวแน่ๆ เลยค่ะ ทริปเที่ยวไม่เกี่ยวกับงาน" ภัสราพูดไปยิ้มไปอย่างมีความสุข
"ยินดีเลยค่ะพี่ภัส มีอะไรให้บัวช่วย หรืออยากให้แนะนำอะไรก็บอกได้เลยนะคะ บัวยินดีค่ะ"
"ฮัลโหล.....ว่าไงคะคุณพี่ มีอะไรด่วนคะ ทำไมโทรมาตอนนี้ ปกติไม่เห็นโทร มีปัญหาอะไรเหรอคะ เรื่องเอกสารเรียบร้อยค่ะ แต่เรื่องอื่นภัสว่าให้พี่ขึ้นมาดูเองดีกว่า ภัสไม่ถนัด อีกสองวันก็จะกลับแล้วค่ะ น้องๆ ต้องทำงาน ตอนนี้เหรอ อยู่ที่ร้านอาหารกับน้องค่ะ เป็นไงคะอาหารน่าตาน่าทานไหม มาเหนือมาเจออาหารใต้ อร่อยมาก เหมือนอยู่บ้านเราเลย โอเคค่ะไว้ค่อยคุยกันนะคะ ภัสทานข้าวก่อน เดี๋ยวจะโพสรูปอาหาร สถานที่สวย ลงเรื่อยๆ อย่าเพิ่งเบื่อนะคะบายค่ะ" หลังจากวางสายแล้ว ภัสราก็ลงรูปที่ถ่ายกับสโรชาแบบรัวๆ ให้คนทางใต้อิจฉาเล่น
อิ่มและอร่อยมากๆ เลยค่ะน้องบัว บรรยากาศก็ดีมากๆ คราวหน้าพี่จะไม่พลาดร้านนี้แน่ๆ ค่ะน้องบัว เสร็จจากนี้แล้วมีไปไหนต่อไหมคะ ของพี่ก็เสร็จธุระหมดแล้ว พรุ่งนี้ก็จะพาเด็กๆ ไปเที่ยว วันมะรืนพี่ก็จะกลับใต้แล้วค่ะ
ไม่ค่ะพี่ภัส เสร็จจากนี้แล้วเดี๋ยวบัวก็จะกลับบ้านเลยเหมือนกันค่ะ ป่านนี้แม่คงรอแล้ว บัวออกมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ
งั้นพี่ไปส่งน้องบัวแวะเอารถที่ร้านกาแฟ และขับตามกันกลับบ้านนะคะ ทางเดียวกันอยู่แล้ว
"ได้เลยค่ะพี่ภัส ส่งบัวหน้าร้านได้เลยนะคะ พี่ภัสขับไปเรื่อยๆ หรือจะรอบัวให้นำไปก็ได้ค่ะ บัวไปเอารถแป๊ปเดียว" โชคดีที่ไม่มีฝน เสื้อคลุมและหมวกกันน็อคของหญิงสาว พนักงานได้เอาไปเก็บไว้ให้ในร้านแล้ว รับแบบเสร็จเรียบร้อยก็สตาร์ทรถขับออกถนนเส้นหลัก
ภัสรายังคงรอและขับรถตามหญิงสาว เพราะไม่คุ้นกับทาง เวลามาเธอก็มาตาม จีพีเอส ขากลับควรตามเจ้าบ้านดีกว่า เพราะจีพีเอสบางทีก็พาไปหลงเหมือนกัน ข่าวก็มีให้ดูอยู่บ่อยๆ ภัสราขับตามหลังบัวไปเรื่อยๆ มองตามหลังแบบนี้แต่งตัวขับมอเตอร์ไซค์มองเผินๆ ก็คิดว่าเป็นผู้ชาย ถ้าไม่ถอดหมวกก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเป็นผู้หญิง ดูพะรุงพะรังเหมือนกันนะนั่น ดีที่มีสายคล้องคาดไว้ไม่งั้นน่ากลัวจะปลิว พักเดี๋ยวก็ถึงปากทางเข้ารีสอร์ท
สโรชาหยุดรถพร้อมยกมือไหว้ภัสรา "บายค่ะพี่ภัสแล้วเจอกันนะคะ"
ดีจังที่ตามหลังสโรชามา พามาทางลัดใกล้นิดเดียว "บายค่ะน้องบัวไว้เจอกันนะคะ" ภัสราตะโกนพร้อมโบกมือให้หญิงสาวบนรถมอเตอร์ไซค อิ่มมากๆ วันนี้อิ่มเอมใจจังเลย คืนนี้เธอคงหลับฝันดี ภัสรามีความรู้สึกว่า แค่เวลาไม่นานที่รู้จักสโรชา เหมือนกับว่ารู้จักกันมานานมากๆ มีโอกาสเธอจะต้องพาพี่ชายเธอขึ้นมาเที่ยวเชียงรายบ้าง พี่ชายเธอเป็นคนแรกที่เข้ามาถูกใจ รูปท่ี่เธอลงไป ปกติเขาจะไม่สนใจอะไรเลย ทำแต่งานตลอดเวลา เธออยากให้พี่ชายเธอได้ผ่อนคลายบ้าง เพราะเขาทำงานหนักมาตลอด
"ฮัลโหล......ว่าไงคะพี่เข้มอะไรกันเนื้ย ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรน้องก่อน เพิ่งจะคุยกันเมื่อเที่ยงนี่เอง มีอะไรหรือเปล่าคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ภัสก็กลับแล้ว" อัครา เกียรติก้องอนันต์ หรือพี่เข้มของภัสรา เขาอายุห่างจากภัสรา 3 ปี ภัสรา 34 พี่เข้มของเธอปีนี้ก็ 37 ปีพอดี มีกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง พ่อกับแม่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อสองปีที่ผ่านมาโชคดีที่พ่อแม่สร้างทุกสิ่งอย่างเตรียมไว้ให้ลูกทั้งสองคน ท่านทั้งสองเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อหลับในหลังกลับจากงานเลี้ยงของบริษัท พ่อของเธอขับรถเอง ท่านไปกันสองคน ก่อนที่ท่านจะจากไป พ่อกับแม่ของเธอท่านเป็นนักวางแผน จัดการทุกสิ่งอย่างให้ลูกทั้งสองคนอย่างยุติธรรม และโชคดีที่เธอมีกันแค่สองคนพี่น้อง ทำให้ไม่มีปัญหาเรื่องการแบ่งทรัพย์สมบัติพี่ชายเธอดูแลฟาร์มหอยมุก อันดับต้นๆ ของภูเก็ต และกิจการปั้มน้ำมันส่วนภัสรา ดูแลโรงงานจิวเวลรี่ คอนโด แบ่งกันเป็นสัดส่วนไม่ก้าวก่ายกัน โชคดีที่ทั้งสองมีลูกน้องที่จงรักภักดี ที่ยังคงเคารพและให้ความเชื่อใจอัครา และภัสรา แม้พ่อกับแม่จะไม่อยู่แล้วก็ตาม เธอและพี่ชายไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร ทุกอย่างดำเนินต่อไปเหมือนสมัยพ่อกับแม่ยังอยู
เช้านี้อากาศดีอีกแล้ว สโรชานอนฟังเสียงไก่ขัน ว่าไปแล้วที่นี่อากาศดีทุกเช้า ไม่ใช่แค่บ้านเราที่โชคดี ต้องเรียกว่าโชคดีทั้งอำเภอ เพราะหมู่บ้านนี้ถึงแม่ว่าจะอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองนัก แต่ก็อยู่ติดภูเขาหน้าฝนน้ำก็ดี หน้าหนาวก็หนาวมาก หน้าร้อนไม่ร้อนมาก ไม่เคยมีไฟป่า สรุปว่าดีทุกฤดู ไม่ใช่ชาวบ้านที่ช่วยกันดูแลป้าไม้ ที่นี่เจ้าหน้าที่รัฐดูแลชาวบ้านเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเรื่องถนนหนทาง แหล่งท่องเที่ยว การเกษตรวันนี้หญิงสาวคิดว่าจะไปส่งภัสราที่สนามบินสักหน่อย เพราะอย่างน้อย ภัสราก็เป็นลูกค้าที่รีสอร์ท เธอก็ถูกใจในนิสัยของลูกค้าคนนี้มากไหนๆ บ่ายนี้เธอจะเข้าไปหาอาชาติที่โรงแรมอยู่แล้ว ก่อนเข้าไปหาอาแวะสนามบินหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอกเป็นทางผ่านอยู่แล้ว หญิงสาวรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว"แม่ขา.............เช้านี้มีอะไรทานบ้างคะ หอมจังเลยค่ะ" สโรชาสวมชุดเดรสผ้าลินินสีชมพูสดใส แขนยาว เธอเกิดวันอังคาร พอใส่เสื้อสีประจำวันเกิด ผิวที่ผ่องอยู่แล้ว ยิ่งผ่องมากขึ้น เธอใช้ผ้าพันคอผ้าฝ้ายแบบทางเหนือ กระเป๋าสะพายที่ทำมาจากผ้าฝ้าย ดูเข้ากันดีกับชุดและผ้าพันคอ เธอไม่ค่อยชอบแบรนด์เนมนัก ถึงแม้ว่าสามารถที่จะซื้อได้ก็ตาม"
เสียงโทรศัพท์ของสโรชาดังขึ้น "ฮัลโหล…… บัวเหรอ อาทิตย์นี้พอจะว่างไหม เจ้าของโครงการอยากคุยกับบัวเรื่องแบบนิดหน่อย ขึ้นมากรุงเทพฯ ได้ไหม หรือจะวีดีโอคอลดีเอาที่บัวสะดวกนะ" เสียงจากปลายสายดูกระตือรือล้นและตื่นเต้นมาก"ได้ค่ะพี่สิทธิ์ บัวจะขึ้นไปพรุ่งนี้เลยไม่มีปัญหาอะไรคะพี่สิทธิ์ ไม่ต้องจองตั๋วนะคะ บัวจัดการเองค่ะพี่ ตามนี้นะคะพี่สิทธิ์ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ" สโรชาวางสายจากศักดิ์สิทธิ์ ลูกค้าคนนี้รายใหญ่ เธอจะต้องขึ้นไปเองกลัวว่างานจะมีปัญหา นี่แหละคือสโรชา ความรับผิดชอบ เต็มร้อย ที่จริงงานก็ไม่มีปัญหาอะไรมาก น้องที่ทำงานสามารถทำแทนเธอได้ดี แต่เพื่อความเรียบร้อยเธอขึ้นไปเองดีกว่า"พ่อคะ แม่คะ พรุ่งนี้บัวต้องขึ้นไปดูงานที่กรุงเทพฯค่ะ จองตั๋วไว้ ช่วงเช้า แต่ไม่แน่ใจว่าจะค้างกี่วัน งานคอนโดไม่มีปัญหาค่ะ พี่สิทธิ์บอกว่าเจ้าโครงการอยากคุยรายละเอียดอีกนิดหน่อย บัวเลยอยากไปเองค่ะ เพราะเป็นงานสุดท้ายแล้ว จะทำให้เต็มที่ ไม่อยากโดนด่าตามหลัง บัวไลน์บอกน้องแล้ว ไม่แน่ขากลับบุตรอาจจะกลับมาพร้อมกันก็ได้นะคะ คุ้นๆ ว่าน้องสอบใกล้เสร็จแล้ว" หญิงสาวแจ้งข่าวกับนายอาทิตย์และนางจันทรา ระหว่างทานข้าวเย็นพร้อมห
".พี่ว่าบัวต้องไป มา เหนือ ใต้ กรุงเทพฯ เป็นว่าเล่นแน่ๆ คราวนี้" ศักดิ์สิทธิ์พูดขึ้น"ทำไมล่ะคะพี่สิทธิ์" หญิงสาวถาม พร้อมทำหน้าสงสัย "ลูกค้ามีปัญหาอะไรเหรอคะ""ปัญหาน่ะไม่มี ลูกค้าชอบใจมากกับการออกแบบของบัว หลังจากที่เราไปเจอเขาแล้ว ยิ่งได้เห็นได้พูดคุย เขาถูกใจมาก พี่ไม่อยากเล่าให้ฟัง เดี๋ยวจะเหลิง ศักดิ์สิทธิ์พูดและหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พี่ว่าแล้วทำไมเขาอยากเจอบัวจังเลย เรื่องแบบเขาก็โอเคอยู่แล้ว ยังจะต้องคุยอะไรอีก สุดท้ายรู้ไหม เขาจ้างเราให้ทำงานเพื่ม ทำอะไรรู้ไหม" ศักดิ์สิทธิ์หยุดพูด"อะไรคะพี่สิทธิ์ โอ้ย...รีบบอกซิคะ บัวตื่นเต้น อยากรู้เต็มทีแล้ว""เขาจ้างให้เราออกแบบโรงแรมระดับห้าดาว อยู่ที่ภูเก็ต ว้าวไหมบัว และยังมีอีกนะ ทางเจ้าสัวออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ทีมเรา ที่พัก อาหาร การเดินทาง นี่แหละพี่ถึงอยากให้บัวขึ้นมาคุยกับเขาด้วยตัวเอง เรื่องแบบต่างๆ รายละเอียดและที่สำคัญเขาเจาะจงต้องเป็นบัวเท่านั้น พี่ล่ะโคตรดีใจ งานนี้มีหลายคนอยากทำมากเลยนะ แต่เขาเลือกบัว""โอ้โห...สุดยอดเลยค่ะพี่สิทธิ์ บัวดีใจด้วยนะคะ ถือว่าเป็นข่าวดีมากๆ เลยค่ะ บัวขอทีมเดิมนะ และขอคนเพิ่มด้วย บัวอยากให้น้องๆ
เช้านี้สโรชาเลือกสวมชุดเดรสเหมือนเดิม แต่วันนี้สีน้ำเงินเข้มเดรสผ้าลินินยาวกรอมเท้า เธอชอบมาก เวลาเดินทางสะดวกสบาย ไม่รัดพุง พลางหุ่นได้ดี เธอไม่ค่อยชอบแต่งตัวเปิดเผยเนื้อตัวมากนัก ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ อยู่บ้าน หญิงสาวก็จะใส่เสื้อคอกระเช้า ผ้าถุง นั่งทำงานที่บ้าน บางทีก็ใส่เสื้อคอกระเช้า กางเกงขาสั้นนอนวันนี้คนที่สนามบินเยอะมาก อาจเป็นเพราะใกล้เทศกาลท่องเที่ยว หญิงสาวเดินทางคนเดียวประจำ จึงไม่มีปัญหา เธอชอบไปไหนมาไหนคนเดียว อีกสาเหตุคือเพื่อนๆ ส่วนมากมีครอบครัวกันหมดแล้ว ไม่ค่อยมีเวลามาเฮฮาเธอ ไปไหนมาไหนคนเดียวมีความสุขดีออก คนเราชอบไม่เหมือนกัน บางคนชอบการที่มีเพื่อนเยอะ แต่สำหรับสโรชาชอบแบบนี้ ถ้าไปหลายคนคือ ไปกับครอบครัว หรือเพื่อนที่สนิทจริง ๆ"ฮัลโหล....พี่สิทธิ์ บัวกำลังจะขึ้นเครื่องนะคะ เดี๋ยวถึงแล้วบัวจะเช็คอินที่โรงแรมก่อน จะคุยงานกับทีมของเจ้าสัวก่อนเลย พี่สิทธิ์นัดทางภูเก็ดไว้ได้เลยค่ะ วันมะรืนบัวอาจขอเขาไปดูหน้างาน ตามนี้นะคะพี่สิทธิ์ เจ้าหน้าที่เรียกขึ้นเครื่องแล้วค่ะ" นี่แหละ สโรชา ผู้ทำงานรวดเร็ว กระชับร่างสูงโปร่งของหญิงสาวก้าวเท้ายาวๆ พร้อมกระเป๋าเป้ใบเล็กสะพายไ
"น้องบัวๆๆ น้องบัว มายังไงคะเนี้ย มาได้ยังไง มาทำอะไรคะ มาเที่ยวหรือมาทำงาน มาคนเดียวเหรอคะ จะอยู่กี่วันคะเนี้ย โอ้ย..……...พี่ดีใจจังเลยค่ะ ยังคิดว่าจะโทรหาน้องบัวอยู่เลยนะคะเนี้ย มีที่พักหรือยังคะ" ภัสรายิงคำถามใส่สโรชาแบบรัวๆ ด้วยความดีใจ ภัสราเห็น สโรชาก่อนที่จะเห็นพี่ชายของเธอเสียอีก ด้วยชุดและบุคลิกอันโดดเด่นของหญิงสาว ทำให้ทุกคนต้องหันมามองกันเป็นแถว เสียงของภัสราก็ไม่ได้เบาเลย"พี่ภัสรา สวัสดีค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้ เมื่อเดินเข้ามาใกล้ภัสรา "บัวจะตอบคำถามไหนก่อนดีคะ" หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มหวานให้ภัสรา "บัวมาคนเดียว มาทำงานค่ะ เป็นงานด่วน มาพักที่บริษัทจัดให้ค่ะหญิงสาวบอกชื่อโรงแรมที่พัก ถ้างานเสร็จเร็วก็ไม่น่าเกิน สองสามวัน แต่ถ้ายังไม่เสร็จก็น่าจะไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ค่ะพี่ภัสรา ดีใจนะคะที่เจอกันอีกครั้ง บัวไม่ได้โทรหาเลยค่ะ หลงจากที่เจอกันครั้งนั้นบัวยุ่งตลอดเลย พี่ภัสราสบายดีนะคะดีใจจังเลยที่ได้เจอกันอีกครั้ง" หญิงสาวสวมกอดภัสรา"ตกลงมารับใครยายภัส เห็นพี่บ้างไหมเนี้ย พี่ยืนเมื่อยแล้วนะ" ชายหนุ่มพูดกับภัสรา ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มไขอโทษๆ ค่ะพี่เข้ม ภัสมัวแต่ดีใจที่เจอน้องบั
ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ยายภัส เสร็จหรือยัง พี่เข้าไปได้ไหม""เสร็จแล้วค่ะ เชิญคะพี่เข้ม โห......ทำไมหล่อจัง นี่ภัสราไม่เคยเห็นพี่เข้มแต่งตัวหล่อแบบนี้มานานมากกกก""นี่เราต้องเปิดอกคุยกันแล้วนะคะพี่เข้ม อึดอัดอะไรบ้างไหมคะ อยากถามอะไรภัสเป็นพิเศษไหม เกี่ยวกับน้องบัว ไม่ต้องเขินนะคะพี่เข้ม ถามมาเลยค่ะภัสเข้าใจ ภัสว่าต้องรีบนะคะ น้องบัวไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป เป็นคนที่สามารถจัดการความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองได้ดี โดยที่ให้มันอยู่ตรงกลาง ไม่มากไม่น้อย อารมณ์แบบนี้น่ากลัวเหมือนกัน เพราะเขาสามารถที่จะอยู่คนเดียว ทำงานคนเดียว และมีความสุข โดยไม่ต้องพึ่งพาใครเลย โลกส่วนตัวสูงมาก ถึงแม้จะทำงานร่วมกับคนอื่นได้ แต่ถึงยังไงก็เลือกที่จะอยู่คนเดียว คนอย่างน้องบัวไม่จำเป็นต้องมีแฟนหรือสามีก็ได้ ฉะนั้น พี่เข้มต้องระวัง ภัสว่าไม่ง่ายที่น้องจะเปิดรับใครสักคน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมอายุขนาดนี้ยังไม่มีแฟน หรือพี่เข้มว่ายังไงคะ คิดเหมือนภัสไหม ขนาดภัสแนะนำพี่เข้มน้องยังไม่เรียกพี่เข้มเลย เรียกคุณอัครา พี่เข้มต้องบอกน้องถึงยอมเรียกน้องสนิทกับคนยากมาก""พูดยาวจัง พี่พอจะเข้าใจ แต่พี่ไม่สนใจหรอกนะ ถ้าพี่ชอบพี่ก็ไม่สน พี
"สวัสดีครับน้องบัว พี่เข้มนะครับ พอดีพี่รู้จากยัยภัสว่า รถบริษัทฯ มีปัญหายังไม่เรียบร้อยพี่เลยแวะมารับ ทางผ่านไปฟาร์มพี่พอดีครับ พี่รอข้างล่างนะครับ" ชายหนุ่มบอกสโรชา หลังจากที่เขารู้จากน้องสาวเขาว่า สโรชาจะไปที่ทำงานเอง เพราะว่ารถของบริษัทฯ ยังซ่อมไม่เสร็จ เขาเลยรีบขอเบอร์โทรของสโรชา และอาสามารับหญิงสาวเอง"อ้าว.......เหรอคะ สักครู่นะคะ เดี๋ยวบัวลงไปค่ะ" เสียงนุ่มทุ้มนั้นคุ้นหูเธอย่ิ่งนัก วันนี้หญิงสาวสวมกางเกงสแลคสีน้ำเงิน เสื้อเชื้ตแขนยาวสีฟ้า ทับใน รวบผมด้วยยางมัดผมเส้นใหญ่ไว้ข้างหลังหลวมๆ สวมรองเท้าผ้าใบคู่เดิม สะพายเป้ แขวนกล่องแบบไว้ด้านหน้า ไม่ลืมที่จะหยิบขวดน้ำไปด้วยสองขวด เมื่อคืนพี่กานดาโทรมาบอกเธอหลังจากกลับจากทานข้าว ว่ารถยังไม่เสร็จ ให้เธอเรียกรถโรงแรมไปส่งได้เลย ค่าใช้จ่ายเบิกกับบริษัทภัสราโทรหาเธอก่อนนอน ถึงได้รู้ว่าเธอไม่มีรถไป บอกว่าจะส่งรถมารับ ไม่คิดว่าจะเป็นพี่ชายของภัสรามาเอง เอาเถอะเวลานี้ขอให้ได้ถึงหน้างานก่อน เธออยากทำงานให้เสร็จเร็ว ๆ"สวัสดีค่ะพี่เข้ม" หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่ม "บัวคิดว่าพี่ภัสราจะส่งคนรถมารับ ไม่คิดว่าพี่เข้มจะมาเอง""พี่ว่างทั้งวันครับ พาน
"น้องบัวจริงหรือเปล่าครับ อย่าล้อพี่เล่นนะ" อัคราแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง นี่เขากำลังจะมีลูกเหรอเนี้ย หัวใจเขาเต้นแรงเขาเข้าไปอุ้มสโรชาขึ้นมากอดไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างนุ่มนวล และพาหมุนตัวเป็นวงกลม"น้องบัวพี่ดีใจที่สุด โอ้ย....จริงๆ ใช่ไหม พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมครับคนดี พี่จะได้เป็นพ่อคนแล้ว เรามีลูกด้วยกันแล้วจริงๆ ใช่ไหม พี่นึกว่าพี่จะไม่มีหวังเสียแล้ว ขอบคุณมาก ขอบคุณน้องบัวมากนะครับ""โอ้ย...พี่เข้มขา พอก่อนค่ะ วางบัวลงก่อนบัวเวียนหัวค่ะ"หญิงสาวกอดคอเขาแน่น เธอเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้เขาเหมือนกัน สโรชามีอาการผิดปกติมาหลายวันแล้วมีอาการเบื่ออาหาร เวียนหัว อยากจะอาเจียนอย่างเดียว อยากกินแต่ของเปรี้ยวๆ หลังจากผ่านพ้นงานแต่งงานมา 4 เดือน เธอและอัคราตกลงกันว่าปล่อยเรื่องการมีลูกไปตามธรรมชาติ จะเร็วหรือช้าก็ไม่เป็นไร เธอไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ด้วยซ้ำไป เพื่อนของเธอบางคนแต่งงานกัน โดยที่ไม่เคยคุมกำเนิดเลย ใช้เวลาเป็นปี กว่าจะตั้งท้อง นับว่าเป็นความโชคดีของเธอ อาจเป็นเพราะสามีและตัวเธอร่างกายแข็งแรง ลูกเลยมาเร็วอัคราโอบกอดภรรยาสาวอย่างเบามือ"น้องบัวต้องพักผ่อนเยอะๆ นะครับ อยากกินอะไรเป็นพิเศษไห
"น้องบัวนั่นเสียงสีนิล กับมังกรใช่ไหมครับ พี่ได้ยินตั้งแต่เรามาแล้วนะ ว่าจะชวนน้องบัวไปหาต้ั้งแต่เมื่อวานที่เรามาถึงแล้ว แต่เห็นว่าน้องบัวเพลียๆ พี่เลยไม่ชวน คิดถึงเขามากใช่ไหมขนาดพี่เพิ่งรู้จักเขาพี่ยังรู้สึกผูกพันธ์ุกับเขามากรู้ไหมว่าตอนที่เราไปอยู่ภูเก็ต พี่ก็คิดถึงเขาเสมอเลยนะ พี่ว่าถ้าอนาคตถ้าเราว่างจากงาน พี่อยากเลี้ยงม้าเพิ่มอีก เพราะอีกไม่กี่ปี สีนิลกับมังกร ก็คงจะแก่ตัวลง คงพาเราไปเที่ยวไม่ไหวแล้ว""ใช่ค่ะพี่เข้ม เขารู้ว่าเรามาคงคิดถึงเรามากเลย เดี๋ยวสักพักค่อยไปก็ได้ค่ะ บัวมีเรื่องยากจะเล่าให้พี่เข้มฟัง บัวว่ามันเกี่ยวกับพี่เข้มด้วย แต่ถ้าพี่ฟังแล้วอาจจะไม่เชื่อก็ได้อยากฟังไหมคะ" หญิงสาวนั่งพับเพียบเอนหลังอยู่บนเตียง"อยากฟังซิครับ ถ้าเกี่ยวกับพี่อยากฟังทุกอย่างเลย " อัคราขยับตัวเข้ามานอนหนุนตักสโรชา เขานอนรอว่าหญิงสาวจะเล่าเรื่องอะไรให้เขาฟัง"เล่ามาเลยครับพี่พร้อมแล้ว ถ้าไม่เล่าพี่จะทำอย่างอื่นแล้วนะ" ตามเขาเป็นประกาย ที่นี่อากาศดีเหลือเกินเหมาะที่จะนอนกอดกัน"พี่เข้มคะ หยุดเล่นได้แล้วคะ อะไรกันนี่่ คิดอยู่แต่เรื่องเดียวหรือไงคะ""คิดเรื่องอะไรครับ ก็พี่่คิดแบบนั้นจริงๆ อา
ที่สนามบินเชียงราย ชาติชายและภัสรา อาสามารับ อัคราและสโรชา จริงๆ ลุงบุญจะมารับให้ แต่เขาคิดว่าเขาสะดวกกว่า เพราะโรงแรมของเขาอยู่ใกล้สนามบิน"สวัสดีครับพี่ชาติชาย ภัสรา" อัครายกมือไหว้ชาติชาย และสวมกอดน้องสาว"สบายดีไหมภัสรา" เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันก็ธรรมดา แต่พออยู่ห่างกัน สองพี่น้องก็รู้สึกว่าคิดถึงและเป็นห่วงกัน แต่เขาก็สบายใจที่ภัสราอยู่กับชาติชาย เขามั่นใจว่าถ้าน้องสาวเขาอยู่กับชาติชาย เธอต้องมีความสุขและปลอดภัย"สบายดีมากๆ ค่ะพี่ตะวัน ภัสคงไม่ต้องถามแล้วนะคะ ว่าพี่เข้มสบายดีไหมดูหน้าตาก็บ่งบอกแล้วค่ะ ว่ามีความสุขมากๆ""สวัสดีค่ะอาชาติ สวัสดีค่ะพี่ภัสรา ดีใจจังเลยบัวนึกว่าลุงบุญมารับเสียอีก สบายดีใช่ไหมคะ" สโรชาเข้าไปกอดชาติชาย และสวมกอดภัสรา"พี่ภัสราสวยขึ้นนะคะเนี้ย หน้าตาสดใสมากเลยค่ะ มีความสุขใช่ไหมคะ บัวดีใจจังเลยที่เห็นพี่ภัสรามีความสุข""เราสองคนสบายดีหนูบัว ดูหน้าสดสดชื่นนะลูก แบบนี้แหละคนมีความรักก็จะมีความสุขเป็นธรรมดา เหมือนเราใช่ไหมครับน้องภัส ไปๆ พ่อกับแม่เขารออยู่ที่บ้านแล้ว คิดถึงลูกสาวลูกเขย" ชาติชายพูดแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี"สบายดียายภัส แหม...พี่ยังไม่เคยเรียกน้อง
เช้านี้อากาศดีจังเลย ฝนเพิ่งหยุดตก "น้องบัวครับ งานของน้องบัวอีกนานไหม ถึงจะเสร็จเรียบร้อยทั้งหมด พี่อยากรู้แผนงานทั้งหมด จะได้วางแผนชีวิตถูก"ทั้งสองนั่งพักผ่อนที่ห้องรักแขก อัครามีความรู้สึกว่าบ้านเขาเงียบเกินไป ถ้ามีเด็กสักสองสามคนมาวิ่งเล่นในบ้าน ชีวิตครอบครัวของเขาคงจะมีความสุขมากๆ หรืออาจเป็นเพราะว่าเมื่อก่อน ยังไม่มีสโรชาเข้ามา เขาทำแต่งาน ดื่ม ส่วนมากเขาจะอยู่ที่ฟาร์ม ไม่ก็โรงงาน ดึกๆ กลับมาเขาก็นอน ตื่นมาก็ออกไปทำงาน ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้ เขาเพิ่งได้มีเวลาอยู่บ้านช่วงหลังๆ มานี่เองไม่หรอก มันคนละเหตุการณ์กัน สมัยก่อนเขาโสด เงียบก็เหมือนไม่เงียบ เหนื่อยจากทำงานมา หรือวันไหนเมามาเขาก็หลับ เวลานี้ตอนนี้เขามีสโรชาแล้ว และเขาอยากมีลูก เขาไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นเหมือนเขาไหม บางคนแต่งงานกันก็ต้องรอให้พร้อม อยากเที่ยว อยากมีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ ยังไม่อยากเลี้ยงลูก ต่างคนก็ต่างความคิด เรื่องแบบนี้ว่่ากันไม่ได้ สำหรับเขา เขาคิดว่าเขาพร้อมทุกอย่างแล้ว มีเร็วลูกก็โตเร็ว ได้ชื่นชม ได้เฝ้ามองเขาเจริญเติบโต เขาอยากสอนลูก สอนทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้มา อยากมีคนรับช่วงต่อธุรกิจของเขาช่วงนี้งานเ
อีกหลายชั่วโมงกว่าจะเช้า ชายหนุ่มกลับมานอนข้างๆ คนตัวหอม ประคองร่างบางนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมกอด โถ...คงเพลียและเหนื่อยมาก หลับไม่รู้เรื่องเลย เขานอนมองหญิงสาว คนอะไรขนาดนอนหลับก็ยังสวย เขานอนมองหญิงสาวจนเขาเผลอหลับไปอีกครั้งอัครารู้สึกตัวอีกที ก็เห็นสโรชานอนหันหลังให้เขา เธอยังไม่ตื่น นอนนานจังเลยคงเพลียมาก ชายหนุ่มเอื้อมมือไปแตะที่แขนขาวนวลนั้น เขาต้องสะดุ้ง ตัวสโรชาร้อนจี๋ เขาพลิกร่างบางนั้นเบาๆ ให้นอนหงาย เป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริง ๆ เขารับลุกออกไปเอาผ้าผืนเล็กชุบน้ำเช็ดตัวให้หญิงสาว ไข้สูงมากปากอิ่มนั้นแห้งผาก เขาปลดเสื้อนอนออก โนมเนื้อนั้นมีรอยแดง เขารีบเช็ดตัวให้เธอทุกส่วนอย่างเบามือ สงสารเหลือเกินสักพักสโรชา ลืมตาขึ้นเรียกชื่อเขา "พี่เข้ม บัวขอโทษนะคะ บัวไม่ได้เตรียมอาหารเช้าเลย บัวลุกแล้วค่ะแต่ลุกไม่ไหวจริงๆ" เธอพึมพำบอกกับเขาเขาใช้มือแตะที่ปากอิ่มเพื่อไม่ให้เธอพูด "ไม่เอาครับ น้องบัวไม่สบายมาก นอนเฉยๆ เดี๋ยวพี่ดูแลน้องบัวเองนะ" เขาเปลี่ยนชุดนอนให้เธอใหม่ เป็นชุดนอนกระโปรงยาวสวมให้หญิงสาวเพื่อจะได้สบายตัวขึ้น อัคราหายออกไปข้างนอกสักครู่ก็กลับเข้ามาพร้อมข้าวต้ม ถ้วยเล็ก เขาป้อนส
เกือบสองทุ่มแล้ว สโรชาเงยหน้ามองนาฬิกาข้างฝาผนัง เธอหยุดทำงาน หันมองหาอัคราก็ไม่เห็นเขาอยู่ในห้อง หญิงสาวเตรียมตัวอาบน้ำ เตรียมชุดเข้าไปเปลี่ยน ในห้องน้ำ เพราะกลัวเขาจับเธอแต่งตัวเหมือนที่เขาพูดไว้ เธอยังไม่ได้ซักชุดนอนผ้าหนาที่เป็นกางเกง เหลือแต่ผ้าบางเบาใส่สบายสีขาวนวล แต่ก็ยังเป็นเสื้อกับกางเกงเหมือนเดิม เปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาเข้ามาพอดี"น้องบัวครับ มาทางนี้กับพี่หน่อยนะครับ อาบน้ำแล้วเหรอ ง่วงแล้วเหรอครับ "เธอเดินไปหา เขาพาเธอเดินไปอีกห้อง หญิงสาวเพิ่งสังเกตว่ามีประตูซ่อนอยู่ ถ้าไม่สังเกตุก็จะไม่รู้เลย เขาเข้ามาจูงมือหญิงสาวเข้าไปในห้องเล็กนั่น"ห้องอะไรคะพี่เข้ม" เธอถามเขา ห้องดูไม่ใหญ่มาก มีทีวีจอใหญ่ ตู้เย็น โซฟาตัวใหญ่ กลางห้องมีโต๊ะ เก้าอีก 4 ตัว บนโต๊ะนั้นมีเครื่องดื่มวางอยู่ แอร์เย็นมาก"ห้องนี้เป็นห้องพักผ่อนของพี่เวลาที่ว่างจากงาน พี่ก็จะนอนเล่น ฟังเพลง ดูหนังอยู่ที่นี้ มีอีกห้องที่พี่เอาไว้ออกกำลังกาย ยายภัสก็มาใช้บ้างบางครั้ง ส่วนมากพี่ใช้ห้องนี้คนเดียว ภัสราเขาก็มีห้องของเขา เราไม่ชอบพาเพื่อนมาบ้าน ไม่เคยมีใครมาเลย น้องบัวเป็นคนแรก พี่จะดูแลน้องบัวเองนะครับ ตอบแทนท
ทั้งสองหลับสนิทด้วยกันทั้งคู่ อัคราตื่นก่อนสโรชา เขาปล่อยให้เธอนอนต่อ ส่วนตัวเองเดินไปอาบน้ำที่ห้องเขา คิดว่าเช้านี้จะทำอาหารเช้า ให้หญิงสาวทาน เพื่อเป็นการตอบเทนที่เธอดูแลเขามาหลายวัน"น้องบัวครับ เขาเรียกเบาๆ คนบนเตียงยังไม่ตื่นเลย นอนขี้เซาจริง เขาขึ้นไปที่เตียงนอน เธอก็ยังไม่ตื่น น้องบัวตื่นเถอะครับคนดี สายแล้ว พี่ทำอาหารเช้ารอแล้ว ลุกขึ้นอาบน้ำเถอะ คนดี" เงียบสนิท นึกอยากแกล้งคนขี้เซา เขากระเถิบเข้าไปนอนใกล้หญิงสาว เขาติดใจ ติดกลิ่น เสียแล้ว น่ารักที่สุด เขาค่อยๆ แหวกเสื้อนอนของหญิงสาว ใช้จมูกแตะเบาๆ ลงไปที่อกอวบอิ่มนั้น หอมเหลือเกินค่อยๆ บรรจงจูบรอบฐานถันนั้นเบาๆหญิงสาวขยับตัวหายใจแรงขึ้นทำให้อกอวบเคลื่อนไหวตามแรงหายใจของตัวเอง สโรชาหายใจแรงขึ้น เคลื่อนไหวตัว ไปตามริมฝีปากร้อนของเขา นี่เป็นความฝันหรือเรื่องจริงกันแน่ชายหนุ่มเงยหน้าจากอกอวบนั้น สัมผัสได้ว่าหญิงสาวตอบสนองเขา และเคลื่อนไหวตัวแรงกว่าเดิม คนที่โดนจูบลืมตาขึ้นหน้าตาตกใจ "สวัสดีตอนเช้าครับน้องบัวพี่มาปลุกไปทานข้าวครับ ตื่นได้หรือยัง พี่เรียกนานแล้วไม่ตื่นสักที พี่เลยต้องใช้วิธีนี้" คนพูดยิ้มตาเป็นประกาย "โกรธพี่ไหม"
"น้องบัวครับ น้องบัว" อัคราเรียกคนที่นอนอยู่ข้างๆ ดูเถอะคงจะรอเขาไม่ไหว คงเหนื่อยกับการดูแลเขาด้วย พรุ่งนี้บางทีเขาอยากพาเธอออกกไปทานข้าวข้างนอกบ้าง หมกตัวอยู่แต่ในบ้านหลายวันแล้ว"น้องบัว" ไม่มีสัญญาณตอบรับ แต่เขาก็ชอบ สโรชาหลับเร็ว เขาเดินไปปิดไฟ เหลือแค่ไฟที่ฝาผนังสลัวๆ อัครานอนมองผู้หญิงตรงหน้าเขา คืนนี้ไม่รู้ว่าเขาจะอดใจไหวไหม แต่แค่กอดและจูบเฉยๆ ไม่เป็นไรหรอกน่าอัคราค่อย ๆ ขยับตัวไปหาคนที่นอนข้างๆ ดึงตัวหญิงสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แก้มขาวนั้นเนียนมาก ปากอวบอิ่มนั้นเขายังติดใจไม่หาย สโรชาหายใจเป็นจังหวะ ทำให้หน้าอกนูนนั้นเคลื่อนไหวตามแรงหายใจ "น้องบัว น้องบัวครับ ตื่นมาคุยกับพี่ก่อนได้ไหม" เขานึกอยากแกล้งหญิงสาว หลับง่ายแล้วยังขี้เซาอีก อัคราใช้แขนขวาดันร่างของหญิงสาวเขามาหาตัวเขาเธอขยับตัวทำให้กระดุมเสื้อนอนที่น่าจะหลวมอยู่แล้วหลุดออกมาสองเม็ดบน เห็นเนินเนื้อขาวนวลโผล่พ้นเสื้อชั้นในออกมาอวดสายตาเขา สโรชามีหน้าอกที่สวยมาก ได้รูป ผอมแต่มีหน้าอก เขามองที่ปากอิ่มนั้น หอมที่หน้าผากขาวนั้นเบาๆ ไล่ลงมาที่แก้มขาวเนียน มาหยุดที่ปากอวบอิ่ม ยังไม่ตื่น เขาค่อยๆ จูบอย่างทนุถนอม คนหลับขยับตัว
วันนี้เป็นอีกวันที่หญิงสาวตั้งใจทำงาน แบบที่ต้องเขียนให้เจ้าสัวดู ยังไม่เสร็จ วันนี้หลังจากที่ทานข้าวเย็นแล้ว สโรชารีบอาบน้ำเสร็จ สระผม เหมือนเดิมอัคราเข้ามาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ เธอตลอดเวลา เขานอนเล่นบนเตียง ไม่นานก็หลับไป เธอก็ปล่อยเขาตามสบาย ไม่ได้ให้เขากลับห้อง วันนี้เธอมีประชุม กับทีมงาน และลูกค้าต่างชาติ สมัยนี้ดีไม่ต้องเดินทางไปพบปะกัน สามารถประชุมที่บ้านก็ได้ สะดวกมาก เธอคิดว่าประชุมไม่น่าจะนาน ไว้ค่อยเป่าผมล่ะกันสโรชาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อแขนยาวมาใส่ทับเสื้อยืด แล้วใส่หูฟัง เธอมีประชุมคอนเฟอเรนซ์ กับศักดิ์สิทธิ์เจ้านาย และทีมงานบริษัทเก่า มีลูกค้าต่างชาติเข้ามาร่วมประชุมด้วย เขาสนใจงานของเธอมาก ยินดีให้เธอไปทำงานให้ที่นิวซีแลนด์ โดยออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ อยู่จนกว่างานจะเสร็จ สโรชาทักทายลูกค้า เธอขอบคุณที่ลูกค้าชอบงานของเธอ เธอยินดีออกแบบให้ แต่ไม่รับปากว่าจะไปอยู่ที่นิวซีแลนด์ยาว เธอบอกไปว่าสามารถดูงานออนไลน์ได้ ลูกค้าว้าวกับงานของเธอมาก หญิงสาวมีข้อเสนอให้รุ่นน้องเดินทางไปดูงานแทน ถ้าหากเขาตกลงเธอจะรับงานนี้ ลูกค้าตกลงโดยไม่มีข้อแม้อะไรเลย ส่งใครไปก็ได้ แต่ขอให้เป็